กิมโง้วเหมย ที่โรงเตี๋ยมนอกเมืองหวงโจว ในยามดึกเงียบสงัด พลันปรากฏเงาร่างสีดำ กำลังพุ่งตรงมายังโรงเตี๋ยมแห่งนี้ บนหลังคาเห็นมันค่อยๆงัดกระเบื้องหลังคาออกมา 1 แผ่น ก่อนที่จะจุดไฟใส่กระบอกไม้ พอเริ่มมีควันมันก็ก้มลงเป่าลงไปในห้องใต้หลังคา มันนั่งนิ่งรอชั่วอึดใจ ก็ก้มลงมองดู ก่อนที่จะลงมืองัดหลังคาออก พอที่ตัวมันลอดลงไปได้ ในห้องนั้นเห็นเงาร่างชุดดำสะท้อนแสงจันทร์เพ็ญ ที่ส่องผ่านลูกกรงหน้าต่าง มันตรงไปยังเตียงนอนที่มีสตรีนางหนึ่งนอนหลับอยู่ มันเอื้อมมือเขย่าร่างสตรีนางนั้น แต่นางก็ไม่ตกใจตื่น เห็นมันยิ้มอย่างพอใจ จากนั้นมันก็เริ่มปลดสายรัดเสื้อของสตรีนางนั้นออก ค่อยๆบรรจงแหวกแยกออกจากกันช้าๆ ก่อนที่จะรูดกางเกงตามออกมาติดๆ บัดนี้ร่างของสตรีนางนั้นเหลือแต่เอี๊ยมสีแดงปักลูกไม้ตัวน้อย ที่ไม่สามารถปกปิดความอวบใหญ่ของเนินอก ที่ล้นทะลักออกมา มันถูมือตัวเองไปมา พึมพัมเบาๆ "แม่นางคนนี้ ช่างอวบใหญ่จริงๆ คืนนี้สวรรค์เป็นของข้าแล้ว ฮา..ฮา.." มันค่อยๆบรรจงปลดเอี๊ยมตัวน้อยออก ภาพที่ปรากฏตรงหน้า ร่างที่ขาวโพลนสะท้อนแสงจันทร์ เห็นมันตาถลนแทบหลุดออกมาจากเบ้า เรือนร่างที่แสนโสภา เนินอกที่ขาวสล้างทั้งสอง อวบใหญ่จนล้นมือ หน้าท้องที่แบนราบปราศจากไขมัน ลดต่ำลงมา เนินสวาทกลางหว่างขา ที่มีหญ้าขึ้นรกประปราย ดูแล้วชวนให้แหวกค้นหาขุมทรัพย์ยิ่งนัก มือทั้งสองของมันลูบไล้อย่างแผ่วเบา จากลำคอลงมาถึงปทุมถันทั้งสอง ที่อวบใหญ่จนมันกำไม่มิด มันคลึงเคล้นเบาๆ เพียงชั่วครู่เม็ดบัวน้อยๆกลางเต้า ก็แข็งสู้มือตามสัญชาตญาณ แล้วก็ลูบไล้ลงมาจนถึงเนินสวาทกลางหว่างขา พักใหญ่มันก็เริ่มปลดเปลื้องเสื้อผ้าตัวเองออก ในช่วงขณะนั้นก็มีเงาร่างอีกสายหนึ่ง ค่อยๆย่องเข้ามาด้านหลังจนห่างประมาณวาเศษ เงาร่างดำที่กำลังถอดเสื้อผ้าอยู่ ก็รู้สึกตัว มันหันร่างกลับสะบัดฝ่ามือเข้าใส่ทันที เงาร่างที่มาที่หลัง พบว่ามีฝ่ามือฟาดตรงเข้ามา ก็หลีบพลิกร่างหลบ ฟาดฝ่ามือเข้าปะทะด้วย เสียงเพี๊ยะดังขึ้นครั้งหนึ่ง ก่อนที่เงาร่างทั้งสองจากแยกออกจากกัน ได้ยินเสียงตวาดดังสดใส "โจรร้าย..บังอาจนัก ยอมให้ข้าจับกุมเสียดีๆ" เสียงสตรีดังขึ้น แต่เงาร่างสายแรกรีบพุ่งร่างทะลุหลังคาหนีออกไปแล้ว สตรีนางนั้นหันมามอง ร่างของสตรีสาวที่นอนเปล่าเปลือยไม่รู้สึกตัว ก่อนที่จะสะบัดผ้านวมมาคลุมร่างนางไว้ แล้วก็พุ่งร่างตามไป เงาร่างหนึ่งพุ่งหนีมุ่งหน้าสู่ป่านอกเมือง อีกเงาร่างพุ่งไล่ล่าตามจนเกือบทัน พลันเงาร่างสายแรกก็หยุดร่างนิ่ง เงาร่างสตรีนางนั้นตามจนทัน นางพุ่งร่างเข้ามาห่างไม่ถึงวา พลันโจรร้ายก็หันร่างกลับสะบัดฝุ่นสีจางๆเข้าใส่ สตรีนางนั้นรีบพุ่งร่างหลบ แต่ก็ไม่วายสูดเข้าไป เห็นนางส่ายหน้ามึนงง ร่างนางโงนเงน "เจ้า..เจ้า.." "ฮา..ฮา..สตรีเสียด้วย ไม่ได้คนนั้นก็ได้คนนี้แทน คืนนี้สวรรค์เป็นใจให้ข้าจริงๆ ฮา..ฮา.." "เจ้า..เจ้า.."
นางชี้หน้าโจรร้าย มือนางสั่นระริกๆ " เจ้าโดนพิษที่ข้าพึ่งปรุงมาใหม่เป็นคนแรก นี่คือพิษ กิมโง้วเหมย (ดอกไม้ทองทั้งห้า) ผู้ใดโดนพิษชนิดนี้แล้ว จะรู้สึกกระหายในร่างของบุรุษขึ้นมาทันทีทันใด และที่นี่ก็มีข้าเพียงคนเดียวเท่านั้น ที่จะช่วยดับพิษให้เจ้าได้ ฮา..ฮา.." มันเดินเข้ามาจนใกล้ สตรีนางนั้นรีบถอยร่างหนี แต่ก็ไม่สามารถยืนอยู่ได้ ล้มตัวลงกับพื้น โจรร้ายคนนั้นเดินเข้ามาพร้อมกับถอดเสื้อผ้าตัวเองออก เห็นท่อนเนื้อที่ยาวใหญ่ของมัน แข็งชูชันตะหง่าน "เจ้าดูของข้าสิ..สิ่งนี้จะช่วยเจ้าได้.." มันชี้นิ้วมาที่ท่อนเนื้อยาวใหญ่ของมัน พร้อมกับเดินเข้ามาที่ปลายขาสตรีนางนั้น เห็นนางเบือนหน้าหนีพายามไม่หันมามอง "เจ้าลองหันมาดูสิ..แล้วเจ้าจะมีความสุขมากที่สุดในชีวิต.." พิษในร่างของนางกำเริบมากขึ้น จนนางทนไม่ได้หันหน้ากลับมา นางมองเห็นท่อนเนื้อที่ทั้งยาวใหญ่และแข็งชูชัน ยิ่งเกิดอารมณ์เสียวซ่านที่ใต้ท้องน้อย จนต้องร้องครางออกมาเบาๆ "ฮา..ฮา..ในที่สุดเจ้าก็ทนไม่ได้ มาข้าจะช่วยเจ้าเอง.." มันก้มลงมา หมายจะแกะสายรัดเองสตรีนางนั้นออก ทันใดนั้นเองก็ได้ยินเสียงพูดด้านหลังมัน "เจ้าเป็นใคร..คิดจะข่มขืนสตรีนางนี้หรือไร?"
โจรร้ายสะดุ้งร่างเฮือก รีบพุ่งร่างหลบทันที มือก็สลัดอาวุธลับเข้าใส่ต้นเสียงนั้นทันทีทันใด เห็นเงาร่างสายนั้น สะบัดพัดในมือคลี่ออกสะบัด อาวุธลับดังกล่าวพุ่งกลับเข้าหาโจรร้าย "อ๊ากก..เจ้า..เจ้า.." มันกระตุกร่างเฮือกใหญ่ เนื่องจากโดนอาวุธลับของตัวเอง "เจ้าคงทำชั่วไว้มาก กรรมเลยตามสนอง รีบเอายาขจัดพิษออกมาให้ข้า" "ฮา..ฮา..ถึงข้าจะตาย แต่นางคนนี้ก็ต้องตายตามด้วย.." "เจ้า..หมายความว่า.." "นางโดนพิษกิมโง้วเหมยของข้า ต้องร่วมรักกับบุรุษและต้องถึงจุดสุดยอดห้าครั้ง ภายในสิบสองชั่วยามพิษก็จะสลายไปเอง แต่ท่านกลับมาขัดขวางพิษได้ซึมเข้าสู่หัวใจนางแล้ว นางไม่รอดแน่นอน.." มันหัวร่อดังๆ ก่อนที่ล้มร่างลงขาดใจตาย บุรุษหนุ่มผู้นั้น หันร่างกลับเดินเข้ามาคุกเข้าข้างสตรีนางนั้น จับชีพจรของนางดู ชีพจรนางเต้นแผ่วเบาลงๆ มันรีบทาบฝ่ามือลงไปกลางอกนุ่มหยุ่นของนาง ถ่ายทอดพลังเข้าไปช้าๆ จนนางรู้สึกตัว "ข้า..ข้าขอขอบคุณท่านมาก ที่..ที่ช่วยรักษาความบริสุทธิ์ของข้า ไม่ให้มีมลทิน ข้าตายตาหลับแล้ว" "แม่นาง..ข้าพอจะช่วยเจ้าได้ ท่านรีบทานยาเม็ดนี้โดยเร็ว" บุรุษหนุ่มหยิบยาออกมาจากอกเสื้อ ส่งจ่อไปที่ปากรูปกระจับของนาง ป้อนเข้าไปแล้วก็พลิกร่างนางกลับ ทาบฝ่ามือไปที่หลัง ถ่ายทอดพลังเข้าไปชั่วอึดใจ นางก็ลืมตาขึ้น นางยิ้มทั้งน้ำตากล่าว "ขอบคุณท่านมาก ที่ช่วยชีวิตข้าเอาไว้ ข้าไม่รู้จะตอบแทนท่านอย่างไรดี" "ไม่เป็นไร แต่ข้าช่วยหยุดพิษให้ท่านชั่วคราวเท่านั้น ภายในสองชั่วยาม ถ้าไม่รีบสลายพิษออกท่านอาจจะ..." เห็นใบหน้าที่แสนสวยหยุดยิ้มทันที "หมายความว่า.." "ใช่..ยาของข้าเพียงยับยั้งพิษได้ชั่วคราวเท่านั้น แต่ไม่สามารถสลายพิษได้" "ถ้าเช่นข้า..ก็..ข้า.." "มีวิธีเดียวเท่านั้น.." บุรุษหนุ่มกล่าว "ท่านหมายความว่า.." พูดจบนางก็รีบก้มหน้าเอียงอาย นางเพิ่งสังเกตเห็นว่าบุรุษหนุ่มผู้นี้ หล่อเหลาคมสันยิ่งนัก ครู่ใหญ่นางก็เงยหน้าขึ้นมา "ถ้าท่านไม่รังเกียจ..ข้าขอพลีร่างให้ท่าน เพื่อตอบแทนบุญคุณ" "แม่นาง..เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ ข้าว่าท่านปรึกษาคนที่บ้านก่อนดีกว่า" "ข้าตัวคนเดียว ไม่มีญาติพี่น้องที่ไหน ข้าเป็นนักล่าเงินรางวัลเร่ร่อนไปทั่วยุทธจักร แล้ว..แล้ว..ข้าก็ยัง..ยัง..บริสุทธิ์อยู่.." นางพูดอึกๆอักๆ เอียงอายก้มหน้ากล่าว เนื่องจากความคิดพลุกพล่าน จึงทำให้พิษในร่างกายกำเริบขึ้นมาอีก จนทำให้นางควบคุมสติไม่อยู่ จึงโผร่างเข้าโอบกอดบุรุษหนุ่มผู้นั้น มือของนางบังเอิญมาโดนกลางเป้ากางเกงของบุรุษหนุ่มพอดี นางรีบกุมทันที เจ้าท่อนเนื้อของบุรุษหนุ่มตื่นขึ้นมาทันทีทันใด "ท่าน..ท่าน..ช่วยข้าด้วย..ข้าต้องการ..ข้า.." นางร้องครวญคราง มือก็ขยำคลึงเคล้น จนบุรุษทนไม่ไหว "ถ้าเช่นนั้น ข้าต้องขอโทษแม่นางด้วยที่ล่วงเกิน.." กล่าวจบก็จี้จุดสลบของนาง ช้อนร่างนางอุ้มขึ้น พุ่งร่างกลับเข้าสู่ตัวเมืองอีกครั้ง ที่โรงเตี๋ยมนอกเมือง มันเคาะประตูเรียกอยู่พักใหญ่ เถ้าแก่เจ้าของก็เดินงัวเงียมาเปิดประตู "เถ้าแก่..น้องสาวข้าไม่สบายมาก ข้าขอเปิดห้องส่วนตัวที่เงียบๆให้นางพักผ่อนหน่อย"
"รีบเข้ามา..ข้างนอกอากาศหนาวเย็น น้องสาวเจ้าเป็นอะไรล่ะ?" "นางโดนงูพิษกัด ข้ามียารักษาแต่ต้องใช้เวลาหน่อย ข้าต้องการห้องพักที่ห่างผู้คนหน่อย เสียงร้องของนางจะได้ไม่ไปรบกวนคนอื่น" "มี..มี..ข้ามีห้องเดี่ยวแยกอยู่ด้านหลัง เจ้าตามข้ามา" ภายในห้องพัก บุรุษหนุ่มค่อยๆวางร่างสตรีสาวนางนั้นลงบนเตียง ก่อนที่จะจุดเทียนในห้องให้สว่างขึ้น มันเดินมานั่งที่ขอบเตียง คลายจุดสกัดออก นางลืมตาขึ้นมามองเห็นบุรุษได้ชัดเจนมากขึ้น ยิ่งได้เห็นใบหน้าบุรุษหนุ่ม นางยิ่งเกิดความกระสันมากขึ้น "ข้าชื่อ..น่ำเจ็ง.." "ข้า..เล็กเซี่ยวฮุ้น" "ฮุ้นกอ..ข้ารู้สึก..ข้า.." นางอึกอักพูดหน้าแดงเอียงอาย "ข้าขอล่วงเกิน..เจ็งม่วย" จบคำเล็กเซี่ยวฮุ้นก็เอื้อมมือปลดสายรัดเอวน่ำเจ็งออก ค่อยๆถอดกางเกงนางออก น่ำเจ็งรีบยกสะโพกขึ้นช่วย จัดแจงบรรจงถอดเอี๋ยมตัวน้อยออก เรือนร่างที่ขาวโพลนรับแสงเทียน มองเห็นร่างวัยสาวที่แรกแย้ม ปทุมถันที่เล็กเท่ากระเปาะมือแบนราบไม่อวบอิ่ม เม็ดบัวน้อยๆแดงฝาดแข็งชูชันเป็นไตเล็กๆ น่ำเจ็งเห็นเล็กเซี่ยวฮุ้นมองเขม็งไปที่ปทุมถันทั้งสอง นางรู้สึกอายเนื่องจากไม่อวบใหญ่เหมือนสตรีทั่วๆไป จึงรีบเอามือทั้งสองปกปิดเอาไว้
"ข้า..ข้าไม่อวบใหญ่..เออ..เหมือนคนอื่น..ฮุ้นกอคงผิดหวัง" เล็กเซี่ยวฮุ้นส่ายหน้ายิ้มแย้ม เอามือทั้งสองมาแกะมือน่ำเจ็งออก "เจ็งม่วย..ข้าผ่านสตรีมาพอควร ทุกคนล้วนอวบใหญ่เต็มมือทั้งสองของข้า แต่ของเจ้าข้าเพิ่งเห็นเป็นครั้งแรก ข้ากลับรู้สึกต้องการในตัวเจ้ามากกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา เหมือนกับว่าได้ร่วมรักกับเด็กสาววัย ขบเผาะ อีกทั้ง.." เล็กเซี่ยวฮุ้นเอื้อมมือมาลูบไล้กลางหว่างขาของน่ำเจ็ง ที่อวบนูนลอยเด่น มีไรขนขึ้นบางๆรำไรๆ น่ำเจ็งสะดุ้งร่างเฮือก แอ่นสะโพกขึ้นรับด้วยความกระสันรัญจวน พร้อมกับร้องครางออกมา
"เนินเนื้อของเจ้าช่างเหมือนสาวแรกรุ่นจริงๆ มันทำให้ข้ากระสันตัวเจ้ายิ่งนัก" "ข้า..ข้าอายุยี่สิบห้าแล้วนะฮุ้นกอ" น่ำเจ็งค้อนวงใหญ่ สะบัดร่างดิ้นเบาๆ เล็กเซี่ยวฮุ้นตอบกลับทันที พร้อมกับขยำเนินเนื้อและปทุมถันเบาๆ "แต่ทั้งบนและล่างของเจ้า มันฟ้องว่าอายุสิบสี่สิบห้าเท่านั้นเอง" "ข้า..อูยยย..ซี๊ดดดด..ฮุ้น..ฮุ้นกอ..อย่าแหย่นิ้วเข้าไป..ข้า..ข้า..เสียวใจจะขาดแล้ว..อูยย.." เล็กเซี่ยวฮุ้นดันนิ้วชี้ แหวกเข้าไปกลางร่องเนื้อของน่ำเจ็ง จนนางสะดุ้งแอ่นสะโพกรับ ร้องครางออกมา น้ำสวาทในร่องเนื้อของนาง หลั่งพรั่งพรูจนล้นออกมาข้างนอก "ฮุ้น..ฮุ้นกอ..ช่วย..ช่วยข้าด้วย..ข้า.." น่ำเจ็งเกิดอารมส์เสียวซ่านจนนางเองทนไม่ไหว นางลุกขึ้นมาถอดเสื้อผ้าเล็กเซี่ยวฮุ้นออก มองเห็นมังกรที่ตื่นลืมตาผงกหัวรออยู่ ใบหน้านางแดงกร่ำด้วยความกระหาย น่ำเจ็งเอื้อมมือมาลูบคลำเบาๆ ด้วยมือที่สั่นเทา "ฮุ้นกอ..ใหญ่..ใหญ่เหลือเกิน..ข้า..ข้ากลัวเจ็บ..ข้า.." เล็กเซี่ยวฮุ้นค่อยๆผลักร่างนางให้เอนนอนลง จับขานางแยกถ่างออก ร่องเนื้อกลางหว่างขาของ น่ำเจ็งอ้ากลีบออกรอรับ เห็นน้ำเมือกใสๆเอ่อล้นออกมาเนืองนอง เล็กเซี่ยวฮุ้นมองด้วยความกระสันยิ่งนัก "เจ็งม่วย..เดี๋ยวเจ้าจะมีความสุขที่สุดในชีวิตเลยทีเดียว" เล็กเซี่ยวฮุ้นค่อยๆบรรจงจับมังกรร้ายจ่อที่กลางร่องเนื้อสวาทที่เยิ้มแฉะ มันดันสะโพกเข้าไป "อูวว...วว..ฮุ้น..ฮุ้นกอ.." น้ำสวาทที่หลั่งออกมามากเนื่องจากพิษร้าย ทำให้น่ำเจ็งเสียวซ่านมากกว่าเจ็บปวด นางร้องครางออกมา เล็กเซี่ยวฮุ้นเห็นนางไม่เจ็บปวดเท่าไรนัก จึงดันเจ้ามังกรร้ายเข้าไปอีกคราหนึ่ง "อาาา...ฮุ้นกอ..ข้า..ข้า.." เล็กเซี่ยวฮุ้นดันพรวดเดียว มังกรร้ายมุดพรวดเดียวเข้าถ้ำสวาทของนางจนหมดตัว "โอยยย...ฮุ้น..ฮุ้นกอ..เจ็บ..เจ็บข้าเจ็บ..ท่าน..เบา..เบาๆก่อน.." "ขอโทษด้วยเจ็งม่วย..ของเจ้าคับแน่นจนข้าทนไม่ไหวจริงๆ" "ข้า..ข้าก็อยากเช่นกัน..ฮุ้นกอ.." เล็กเซี่ยวฮุ้นเอื้อมมือมาลูบไล้ ปทุมถันทั้งสองที่แบนราบเหมือนสาวรุ่น คลึงเคล้นไปมาเบาๆ จนน่ำเจ็งขนลุกซู่ไปทั้งร่าง เม็ดบัวน้อยแข็งสู้มือเป็นไต เล็กเซี่ยวฮุ้นบี้นิ้วบีบคลึงเม็ดบัวเบาๆไปมา น่ำเจ็งถึงกับสูดปากร้อง "ซู๊ดดด..อาาา..แรง..แรงๆอีก...ฮุ้นกอ.." เล็กเซี่ยวฮุ้นบี้เม็ดบัวทั้งสองแรงขึ้นๆ ส่วนล่างของมันก็เริ่มขยับมังกรร้ายออกมาช้าๆ แล้วดันเข้าไป "อาา..ซี๊ดดด...ฮุ้นกอ..เร็ว..เร็ว..ข้าไม่ไหวแล้ว..ข้า..ข้า.." ร่างของน่ำเจ็งบิดส่ายไปมา สะโพกนางแอ่นรับแรงกระแทกของมังกรร้าย เล็กเซี่ยวฮุ้นเร่งเร็วขึ้นๆแรงขึ้นๆ เสียงกระแทกดังพับๆ ประสานกับเสียงร้องครางของน่ำเจ็ง "ฮุ้น..ฮุ้นกอ..เร็ว..เร็วอีก..แรงๆ..แรงๆเลย..ข้า..โอยยยย..ยย.." น่ำเจ็งทั้งเสียวทั้งเจ็บระคนกัน นางรู้สึกเหมือนกับว่าร่างของนางแตกออกเป็นเสี่ยงๆ นางร้องครางออกมาพร้อมๆกับ แอ่นสะโพกขึ้นรับสุดตัว นางกระตุกร่างเฮือกใหญ่ก่อนที่จะนอนลงกับพื้นเตียง เสียงหอบหายใจของคนทั้งสองดังระคนทั่วห้อง "ข้า..ข้าไม่เคยรู้สึกอะไรเช่นนี้มาก่อนในชีวิตเลย ฮุ้นกอ.." เล็กเซี่ยวฮุ้นยิ้มรับ "เจ็งม่วย..เจ้าก็ทำให้ข้ามีความสุขอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนเช่นกัน" "จริง..จริงหรือฮุ้นกอ..ท่านหลอกให้ข้าดีใจหรือเปล่า..ท่านผ่านมามาก อีกทั้งแต่ละคนก็..ก็..ใหญ่กว่าข้าทั้งนั้น" พูดจบก็ซุกหน้ากับอกเล็กเซี่ยวฮุ้นอย่างเอียงอาย เล็กเซี่ยวฮุ้นส่ายหน้าเชิงปฏิเสธ
"เจ้าไม่รู้หรอกว่า ของของเจ้านั้น ทำให้ข้ากระสันอย่างสุดแสน" พูดเสร็จก็กระแทกมังกรร้ายที่ยังคาถ้ำอยู่ อีกซ้ำยังไม่ได้คายพิษออกมา จึงยังแข็งร่างอยู่คงเดิม น่ำเจ็งสะดุ้งร่างสูดปากร้อง "อุ๊ย..ซี๊ดด..บ้าจริงๆฮุ้นกอ..แกล้งข้า.." น่ำเจ็งสูดปากร้องเมื่อเล็กเซี่ยวฮุ้นกระแทกมังกรเข้าถ้ำของนาง น่ำเจ็งใช้มือ ทุบอกเล็กเซี่ยวฮุ้น อย่างแรง นางเริ่มมีเรี่ยวแรงมากขึ้นเนื่องจากพิษแรงสลายไปส่วนหนึ่ง เมื่อเล็กเซี่ยวฮุ้นกระแทกดันมังกรเสียดสีผนังถ้ำของนาง ทำให้อารมณ์ความกำหนัดบังเกิดขึ้น พิษร้ายก็เริ่มออกฤทธิ์ขึ้นมาอีกครา "ฮุ้นกอ..ท่านต้องทำให้ข้าถึงห้าครั้งพิษจึงจะหมดไป แค่ครั้งแรกข้าก็เจ็บระบมไปหมดแล้ว" เล็กเซี่ยวฮุ้นไม่ตอบ ทอดร่างลงนอนทาบร่างของน่ำเจ็ง สอดลิ้นเข้าไปในปากรูปกระจับของนาง พัวพันดูดลิ้นไปมาจนน่ำเจ็งเสียวซ่านอีกครั้ง สองมือนางลูบไล้แผ่นหลังเล็กเซี่ยวฮุ้นไปมา ส่ายสะโพกเสียดสีท่อนล่างของเล็กเซี่ยวฮุ้นไปมา เล็กเซี่ยวฮุ้นถอนริมฝีปากออก ลุกขึ้นนั่งโดยดึงร่างของน่ำเจ็งให้ลุกขึ้นตามมา ทั้งสองนั่งกอดรัดกันอยู่บนเตียงนอน เล็กเซี่ยวฮุ้นก้มลงดูดเม้มเม็ดบัวกลางปทุมถันของน่ำเจ็ง ไซ้ลิ้นวนไปมา ก่อนที่จะขบกัดเบาๆ น่ำเจ็งสะดุ้งร่าง หงายหน้าสูดปากครวญคราง "ซี๊ดดด...ฮุ้นกอ..ท่านทำให้ข้ามีความสุขมากที่สุดจริงๆ" เล็กเซี่ยวฮุ้นวนเวียนลากลิ้นไปมา ที่สองเต้ากระเปาะน้อยๆของนาง ขบกัดเบาๆสลับกันไป "ฮุ้นกอ..ข้า..ทำให้ข้าเถิด..ข้าทนไม่ไหวแล้ว.." เล็กเซี่ยวฮุ้นได้ยินดังนั้น จึงเงยหน้าขึ้น เอาหมอนมารองรับที่สะโพกของนาง แล้วประคองร่างของน่ำเจ็งให้เอนนอนลงไปช้าๆ สะโพกของน่ำเจ็งจึงลอยสูงเด่นขึ้นมา เล็กเซี่ยวฮุ้นค่อยๆขยับร่างคุกเข่าช้าๆ เพื่อไม่ให้มังกรร้ายหลุดออกจากถ้ำสวาทของนาง มันคุกเข่าลงกลางหว่างขาของน่ำเจ็ง มือทั้งสองยันพื้นเตียงข้างเอวของนาง ก่อนที่จะเหยียดขาทั้งสองออก ถอนเอามังกรออกมาช้าๆ จนหัวมังกรหลุดโผล่ออกมาหายใจหน้าปากถ้ำ "ฮุ้นกอ..ซี๊ดด..อย่าเอาออก..อย่า.." เล็กเซี่ยวฮุ้นหัวเราะเบาๆ ก่อนที่ดันพรวดเดียว มังกรร้ายมุดเข้าจนจนก้นถ้ำด้านใน "อูววว...ซี๊ดดด...บะ..เบา..เบาๆก่อน..ฮุ้นกอ..เจ็บ..เจ็บ..ข้า.." เล็กเซี่ยวฮุ้นถอนมังกรออกมาช้าๆ พร้อมกับดันเข้าไปใหม่อย่างนิ่มนวล เข้าๆออกๆ พร้อมกับเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นๆ น่ำเจ็งส่ายหน้าไปมา "ดี..ดี..แรงๆอีกก็ได้ฮุ้นกอ..ดี..ดี..ซี๊ดดด...." เล็กเซี่ยวฮุ้นเร่งเร็วขึ้นอีกๆแรงขึ้นๆๆ "ข้า..ข้า..ออก..ออก...ออกแล้ว..ออก..ซี๊ดดด..ดด..ด.." น่ำเจ็งถึงจุดสุดยอดเป็นครั้งที่สองอย่างรวดเร็ว เล็กเซี่ยวฮุ้นยังไม่ทันที่จะคลายพิษร้ายของเจ้ามังกรออกมาสักที นางนอนแผ่หรา หอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน เล็กเซี่ยวฮุ้นเอาหมอนรองสะโพกนางออก ก่อนที่จะถอนมังกรออกอย่างช้าๆ "ซู๊ดดด..." น่ำเจ็งร้องเบาๆ ผงกหน้าขึ้นมองพร้อมกับค่อยๆยันร่างลุกขึ้น เล็กเซี่ยวฮุ้นช่วยประคองตาม นางก้มลงมองที่เนินเนื้อไร้ไรขนของตัวเอง เอามือลูบคลำเบาๆ น้ำสวาทที่ทะลักออกมา ติดนิ้วมือนางจนรู้สึกเหนียวหนึบ นางยกมือขึ้นมาดู เห็นน้ำเมือกใสๆสีแดงบนฝ่ามือ "ฮุ้นกอ..มี..มีเลือดออกมาด้วย..ข้า.." "เจ็งม่วย..ที่เจ้าเจ็บเมื่อครู่ เพราะเยื่อพรหมาจารีย์ของเจ้าถูกมังกรของข้ากระแทกจนฉีกขาดนั่นเอง เจ้าจึงรู้สึกเจ็บในตอนนั้น ข้า..ข้าต้องขอโทษเจ้าด้วยที่ทำลายความบริสุทธิ์ของเจ้า" น่ำเจ็งมองหน้าเล็กเซี่ยวฮุ้น นางยิ้มก่อนที่จะโผเข้ากอด "ไม่..ข้ายินดีและดีใจที่ท่านเป็นคนแรกของข้า.." เล็กเซี่ยวฮุ้นกอดรัดนางตอบอย่างดีใจ พักใหญ่ก็ดันร่างน่ำเจ็งออก "เราต้องกำจัดพิษร้ายออกให้หมด ไม่เช่นนั้น..." น่ำเจ็งได้ยินเช่นนั้นก็นิ่วหน้า เล็กเซี่ยวฮุ้นเห็นแล้วถึงกับหัวเราะ "ข้าคิดว่ายังไงเสีย เจ้าคงต้องระบมแน่ๆ" "บ้า..ฮุ้นกอนี่.." น่ำเจ็งอายหน้าแดงกร่ำ รั่วกำปั้นน้อยๆทุบ อกเล็กเซี่ยวฮุ้นเป็นการใหญ่ เล็กเซี่ยวฮุ้นยิ่งหัวเราะ ก่อนที่จะจับมือน้อยๆทั้งสองของนางให้หยุด ทั้งสองนิ่งนั่งมองหน้ากันชั่วขณะ ก่อนที่เล็กเซี่ยวฮุ้นจะโน้มหน้าเข้าไปจูบริมฝีปากนาง สอดลิ้นเข้าไปภายใน มือน้อยๆของน่ำเจ็งผ่อนคลายลงข้างลำตัว เล็กเซี่ยวฮุ้นจึงใช้มือทั้งสองลูบไล้ปทุมถันทั้งสองแทน น่ำเจ็งแอ่นอกรับทันที มือของนางป่ายมาจับมังกรขยำบีบเบาๆ เล็กเซี่ยวฮุ้นถอนริมฝีปากออก "เจ็งม่วย..เจ้าช่วยข้าบ้างสิ" "ฮุ้นกอ..ท่านจะให้ข้าช่วยอย่างไร?" เล็กเซี่ยวฮุ้นไม่ตอบ จับมือน่ำเจ็งให้กำรอบตัวมังกร รูดเข้ารูดออก แล้วก็ปล่อยให้นางทำเอง น่ำเจ็งรูดเข้ารูดออกช้าๆ แล้วเร่งเร็วขึ้นๆๆ "ซูดดด...เจ็งม่วย..เบาๆก่อน..เดี๋ยวข้าจะออกเสียก่อน" "อะไรออกหรือ? ฮุ้นกอ.." "มังกรของข้านะสิ..มันจะคายพิษออกมาก่อนที่จะมุดถ้ำของเจ้า"
