มือของเขารั้งศีรษะเธอขึ้นมา แล้วก็จูบที่ริมฝีปาก มืออีกข้างโอบไหล่นวลเนียนนั้นไว้ .. แม้จะมีอาการตื่นกลัว แต่กมลวรรณก็ตอบสนองจูบที่นุ่มนวลของเขา เธอลูบไล้ใบหน้าของเขาเบาๆ ก่อนที่เขาจะผละออก แล้วก้มต่ำลงไป ทรวงอกขาวผ่องลอยอยู่ตรงหน้า วงกลมเล็กๆที่อยู่เหนือทรวงขาวผ่องนั้นเป็นสีชมพูระเรื่องามเปล่งปลั่งอย่างถึงที่สุด
“พี่รักหวานเหลือเกิน รักมากจริงๆ” เขาพึมพำ แล้วซุกไซร้ลงไป ลิ้นของเขาโลมไล้ไปมาอยู่บนยอดทรวงนั้น
“โอ..อย่า...อย่าค่ะ” แม้จะเตรียมใจมาแล้ว แต่เธอก็ร้องห้ามตามสัญชาติญาณ แขนของเธอผลักดันอยู่เบาๆที่อกเขา “พี่ชัย อย่า...ได้โปรด...”
ริมฝีปากของเขาบดบังทรวงอกนั้นไว้จนหมดสิ้น มืออีกข้างลูบไล้ไปมาตามเนื้อตัว สัมผัสความนุ่มนวลละเอียดอ่อนอย่างหลงใหล... ลมหายใจของเธอหอบถี่ เมื่อมือของเขาลูบไล้ต่ำลงไปจนถึงปุยขนดกดำที่ท้องน้อย.. และแล้วเธอก็สั่นสะท้านอย่างรุนแรง สะบัดตัวหลุดจากเขา นั่งจับแขนเขาไว้มั่น พยายามผลักไสเขา
“อย่าค่ะ พี่ชัย... อย่า...ได้โปรดเถอะ หวานไม่เคยทำอย่างนี้..หวานทำไม่ได้” เธอร้องเสียงสั่นเครือ น้ำตาคลออยู่ที่เบ้า แล้วก็เริ่มไหลลงมาที่แก้มนวลใส
แขนของเขายังกอดกุมเธออยู่ ตามองลึกไปในดวงตาของเธอด้วยความสงสัย เหมือนจะค้นหาความรู้สึกที่แท้จริงจากภายใน
“ขอโทษค่ะ...” เธอก้มหน้ากระซิบ “หวานทำไม่ได้ หวานรักพี่จริงๆ แต่อย่าทำเลยค่ะ”
เขาปล่อยแขนออกจากเธอช้าๆ
“หวาน...”
“หวานรักพี่ชัยที่สุด...” เธอพูดอย่างเสียใจ น้ำตาไหลพรากไม่หยุด “แต่..มัน...”
“ไม่เป็นไรครับ” เขาบอก ผละจากร่างเธอ “แต่งตัวซิ พี่จะไปส่ง”
เธอลุกขึ้นสวมเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว เขาขยับลุกขึ้นตาม แต่เธอร้องห้าม
“ไม่ต้องส่งหรอกค่ะพี่ หวานกลับเองได้ ...อย่าโกรธหวานเลยนะ”
“ไม่หรอก.. พี่เข้าใจ พี่จะรอจนหวานพร้อม”
“ขอบคุณค่ะ พี่ชัย”
หลังจากเธอกลับออกไปแล้ว ธวัชชัยก็ทรุดตัวนั่งลงบนเตียง ถอนหายใจอย่างเสียดาย
“โง่จริงๆ เลยว่ะเรา” เขาพึมพำ
จริงๆ ด้วยสถานการณ์ตอนนั้นเขาจะบังคับเธอก็ได้ แต่ธวัชชัยรักและทะนุถนอมกมลวรรณเกินกว่าที่จะทำให้เธอต้องชอกช้ำ เขาต้องการที่จะร่วมรักขณะที่เธอยินยอมมากกว่าการบังคับแข็งขืน ช่างมันเถอะ! ปล่อยไปก่อนซักคน ถึงยังไง เขาก็ยังมีผู้หญิงสวยๆอีกหลายคนให้ระบาย ความใคร่...
..........
ฝนตกหนัก ขณะที่สาวแพมก้าวลงจากรถ หลังจากกดรีโมทล็อคประตูเสร็จ ก็หันขวับ ขาที่เรียวสวยก้าวไปตามทางเดิน พื้นนั้นเจิ่งนองไปด้วยน้ำและหลายแห่งเป็นดินโคลน ทำให้เธอต้องบ่นพึมพำขณะที่ก้าวเท้าด้วยความระมัดระวังเพราะกลัวรองเท้าสวยๆของเธอจะต้องแปดเปื้อน
“เดี๋ยวค่ะพี่แพม”
หญิงสาวคนหนึ่งร้องตะโกนเรียก แพมหันไปมองก็เห็นนักศึกษาสาวรุ่นน้อง ถือร่มวิ่งเข้ามาอยู่ตรงหน้า
“มีอะไรหรือแนน”
“เรามีเรื่องต้องคุยกันค่ะ”
“เรื่องอะไร ไปคุยข้างในตึกดีกว่ามั๊ง” เธอตอบแล้วหันหลังกลับทำท่าจะเดินต่อ แต่แล้วก็ต้องขมวดคิ้วด้วยความหงุดหงิด เพราะแนนรีบเดินไปขวางทางไว้
“ไม่ค่ะ คุยกันตรงนี้ ต้องคุยให้รู้เรื่อง”
“เรื่องอะไรล่ะ”
“พี่แพมจะแย่งผัวแนนเหรอ”
“อะไรนะ” แพมร้องอย่างตกใจ “แนนพูดอะไร”
“อาจารย์ธวัชชัยไง แนนขอเตือนว่าอย่ายุ่งกับเขา ถ้าไม่อยากเจ็บตัว”
“แนน..เมื่อครู่แนนบอกว่าอาจารย์เป็น...”
“ใช่ อาจารย์ธวัชชัยเป็นผัวแนน แล้วแนนจะไม่ยอมแบ่งกับใครทั้งนั้น ถ้าพี่แพมเข้ามายุ่ง แนนเอาตายแน่”
แพมหน้าร้อนฉ่าด้วยความโกรธ หญิงสาวไม่รู้มาก่อนเลยว่าธวัชชัยจะนอกใจเธอ แต่เธอไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับความหยาบคายของแนนจึงพยายามจะเดินเลี่ยงเธอไป
“เดี๋ยวซี่” แนนคว้ามือเธอไว้ “บอกมาซิว่าจะเลิกยุ่งกับอาจารย์”
“ปล่อยนะ” แพมร้องตะโกนแล้วสะบัดมือจนหลุด “จะยุ่งหรือไม่ยุ่งมันก็เป็นสิทธิของพี่ ถ้าเธอคิดว่าอาจารย์รักเธอจริงเธอก็ไปสั่งเค้าซิ” แพมพูดอย่างอารมณ์เสีย แล้วหันหลังเดินโดยไม่สนใจสาวแนนอีก
และแล้ววินาทีนั้น แพมก็รู้สึกเหมือนมีอะไรสักอย่างลอยเข้ามากระทบหลังเข้าแต็มแรง
“พลั่ก!”
โคลน! ฝนตกหนักจนพื้นเจิ่งนองไปด้วยน้ำ และด้วยความโกรธอย่างสุดขีดของแนน ทำให้เธอก้มลงปั้นโคลนจนเป็นก้อนขนาดพอมือ แล้วขว้างออกไปอย่างไม่ยั้งคิด แล้วมันก็โดนเป้าหมายจริงๆเสียด้วย
ผู้หญิงสวย หยิ่ง และรักความสะอาดเป็นชีวิตจิตใจ อย่างแพม พอโดนเอาโคลนขว้างใส่มันน่าอับอายขนาดไหน ทำให้แพมโกรธแค้นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน แถมยังเห็นแนนก้มลงปั้นอีกก้อนเตรียมจะขว้างใส่ ต่อให้ใจเย็นแค่ไหนก็เกินกว่าจะกลั้น.. แพมทิ้งร่มอย่างไม่ใยดี แล้วเดินกลับมาอย่างจะเอาเรื่อง แต่ก่อนที่จะทำอะไรต่อไป โคลนก้อนที่สองก็ปลิวมาโดนหน้าดังพลั่ก
ไม่ทันป้ายแขนเช็ด ร่างของสาวแนนก็โถมเข้าใส่อย่างไม่ยอมให้ตั้งตัว พอมาถึงแนนก็เหวี่ยงสองมือตะกุยจนโบว์สีขาวที่ผูกรวบเรือนผมไว้ถูกดึงหลุดจนผมกระจายยุ่งเหยิง ในขณะที่สาวแพมไม่ยอมเสียเปรียบ มืออีกข้างของเธอตอบโต้ด้วยการฉีกกระชากเสื้อนักศึกษาของแนนจนขาดแคว่ก เผยให้เห็นสองเต้าขาวผ่องที่ถูกบราเซียร์สีชมพูห่อหุ้มไว้ก็หลุดทะลักออกมาปรากฏแก่สายตาของนักศึกษาทั่วไป ที่เริ่มมองดูด้วยความสนใจ ...
ด้วยความอับอาย ทำให้แนนโถมเข้าปล้ำจนล้มลงไปคลุกโคลนกันทั้งคู่ แนนหลับหูหลับตายื่นมือออกมาตะกายบ้าง จังหวะหนึ่งที่สามามารถจับขอบกระโปรงสาวเซ็กซี่ได้ แนนออกแรงกระชากเต็มเหนี่ยวทันที
มีเสียงดังคว้าก จากนั้นกระโปรงซึ่งเลอะไปด้วยโคลนก็หลุดจากร่างผู้เป็นเจ้าของมาอยู่ในมือของแนน ตามด้วยเสียงหวีดร้องด้วยความตกใจระคนอับอายจากแพม เมื่อเห็นท่อนล่างของตัวเองมีเพียงชั้นในตัวกระจิริดปิดป้องของรักของสงวนอยู่เพียงชิ้นเดียว อยู่ในห้องหับส่วนตัวก็ไม่เป็นไร แต่นี่อยู่กลางถนนในมหาวิทยาลัย มีสายตาหลายสิบคู่กำลังจ้องเขม็ง แล้วสาวเลิศ เชิด หยิ่งอย่างแพมด้วยจะไม่ให้โกรธ ไม่ให้อับอายขายหน้าได้อย่างไร
คิดได้ดังนั้น ก็โถมเข้าหาสาวน้อยตัวแสบ ปล้ำกระชากจนร่างของสาวแนนเหลือแต่ชั้นในชิ้นล่างเพียงตัวเดียว เป้าหมายต่อไปของเธอก็คืออาภรณ์ชิ้นสุดท้ายนั่นแหละ แถมยังเป็นการโจมตีอย่างแม่นยำเสียด้วย สองมือของแพมคว้าหมับเข้าที่ขอบยืดของมัน กระชากเต็มหนี่ยวด้วยความว่องไว... ดังนั้นก่อนที่แนนจะทันปัดป้อง มันก็เลยหลุดติดมือแพมออกมาแล้ว
สองสาวไม่มีฝ่ายไหนหวีดร้องอีกต่อไป เพราะมัวแต่ตั้งหน้าตั้งตาจะห้ำหั่นกันอย่างเอาเป็นเอาตาย ส่วนบรรดาหนุ่มสาวนักศึกษาที่หลบฝนอยู่ที่ตึก พากันโห่ร้องด้วยความชอบใจอึงคะนึงทีเดียว...
