เขาคือใคร ?

[เรื่องเสียว]

วันเสาร์กลางเดือนที่ผ่านมา พลอยกับแม่ออกแรงช่วยกันจัดสวนเสียใหม่ เพราะต้นไม้ดอกสวย ๆ เริ่มเหี่ยวเฉาล้มตายไปตาม
กาลเวลา เราสองคนแม่ลูกช่วยกันจัดแปลงปลูกเป็นวงกลม ประดับด้วยต้นไม้ดอกสวย ๆ เป็นชั้น ๆ ขาดอยู่เพียงต้นไม้ตรงกลาง
ซึ่งแม่พลอยอยากได้ไม้ต้นขนาดใหญ่สักหน่อยที่สามารถออกดอกได้ทั้งปี

พลอยรับอาสาแม่ว่าจะลองเปิดเวบแต่งสวนดูว่ามีต้นไม้ที่แม่ต้องการหรือไม่ แต่จนแล้วพลอยก็หาไม่ได้สักที จนกระทั่งบ่ายวันพุธ
ขณะทีพลอยกำลังทำธุระอยู่แถว ๆ บางกระปิ แม่ก็โทรเข้ามาหาพลอยพร้อมกับบอกว่า แม่มีต้นที่ต้องการแล้ว ให้พลอยไปหาซื้อ
มาให้สักต้น ต้นไม้ที่ว่านั้น คือต้นชวนชม แม่กำชับให้พลอยหาต้นสายพันธ์ที่มีดอกสีชมพูมาให้ได้

คราวนี้เลยเดือดร้อนให้พลอยขับรถผ่าเมืองเข้าไปที่สวนจตุจักร ซึ่งการจราจรในช่วงบ่ายแก่ ๆ แบบนี้รถติดกันหนักแน่ เผลอ ๆ
กว่าจะขับรถจากบางกระปิไปถึง จตุจักร พอดีมืดค่ำ ร้านรวงคงปิดกันหมดแล้ว

พลอยนึกขึ้นได้ว่านอกจากที่สวนจตุจักรแล้ว ริมทางแถว ๆ บางใหญ่ บางบัวทองก็เห็นมีร้านขายต้นไม้เต็มสองฟากฝั่ง โดยเฉพาะ
ต้นชวนชมนั้นพลอยเคยผ่านตาแว๊บ ๆ ว่ามีขายอยู่หลายร้าน กว่าพลอยจะทำธุระเสร็จเวลาก็ล่วงไปเกือบจะสี่โมงเย็นแล้ว แต่โชคดี
ว่าวันนี้ท้องฟ้าโปร่ง ไม่มีเค้าเมฆฝนเหมือนสองสามวันที่ผ่านมา

พลอยเสียเวลารถติดแถว ๆ แยกแคลายไปร่วมครึ่งชั่วโมงกว่าจะผ่านพ้นวิกฤติการจราจรมาได้ก็เกือบจะห้าโมงเย็นอยู่แล้ว อารมณ์
เริ่มไม่จอยร่ำ ๆ ว่าจะเลี้ยวรถกลับบ้าน แต่ไหน ๆ ก็ถ่อมาไกลขนาดนี้แล้ว จึงตัดสินใจเดินหน้าขับรถต่อไป เพื่อหาต้นชวนชมมา
เอาใจคุณแม่สักหน่อยเพราะอีกไม่กี่วันก็จะถึงวันแม่แห่งชาติแล้วนี่คะ

พอผ่านแยกแคลายมาได้การจราจรก็เริ่มคล่องตัวขึ้น นาวารารถคู่กายของพลอยเลยวิ่งฉิวใช้เวลาไม่ถึง10นาทีก็มาถึงสะพานข้าม
แยกบางใหญ่ พลอยตัดสินใจเลี้ยวซ้ายมุ่งหน้าเลียบถนนไปทางตลิ่งชันก่อน ขับรถช้า ๆ ตาคอยสอดส่องหาต้นชวนชม ตามที่แม่
สั่งมา ขับรถมาได้สักครู่ ก็ผ่านวัดใหญ่ ๆ อยู่วัดหนึ่ง ไม่ได้สังเกตชื่อเสียด้วยว่าชื่อวัดอะไร แต่ยังไงก็ช่างเหอะ เพราะว่าพอผ่านวัด
มาได้ไม่ถึง500เมตร สายตาแหลมคมของพลอย ก็มองเห็นต้นไม้ดอกสีชมพูเต็มต้นตั้งตระหง่านอยู่กลางร้านค้าต้นไม้แห่งหนึ่ง

ใช่แล้วค่ะ มันคือต้นชวนชมที่พลอยกำลังมองหาอยู่ ต้นนี้แหละที่พลอยต้องการ พลอยรำพึงอยู่ในใจก่อนจะจอดรถเข้าชิดขอบทาง
แล้วก้าวฉับ ๆ ตรงรี่ไปเข้าไปหาต้นชวนชมของพลอย ฉับพลันท้องฟ้าที่ดูแจ่มใสก็เริ่มดำมืด ลมแรง ๆไม่ทราบว่ามาจากไหน พัด
วูบ ๆ จนพลอยต้องรีบตะคลุบจับชายกระโปรงไว้แน่น มิฉนั้นมีหวังได้ตลบขึ้นมาอวดของดีให้ผู้คนย่านนั้นเห็นเป็นแน่

เมฆฝนสีดำก้อนใหญ่ ๆ เริ่มเคลื่อนที่ตามแรงลมที่พัดมาจนท้องฟ้าแถบนั้นดำมืดสนิท พลอยจ่ำอ้าวเข้าไปในร้านมองหาคนขาย แต่
ก็ไร้วี่แววไม่เห็นมีสักคน จึงลองส่งเสียงเรียกดัง ๆ ไปสามสี่ครั้ง พลันก็ปรากฎร่างสูงใหญ่ของชายสูงวัย รุ่นคุณลุงเดินออกมาจาก
ประตูกระท่อมเล็ก ๆ ที่ปลูกลึกเข้าไปห่างจากถนนร่วม ๆ 30เมตร

"คุณลุงคะ...ขอซื้อต้นไม้หน่อยค่ะ...." พลอยเร่งเสียงดังขึ้นแข่งกับเสียงสายลมที่พัดอู่ ๆ เข้ามา ชายชราเจ้าของร้านหรือว่าจะเป็น
ลูกจ้าง พลอยก็ไม่แน่ใจ ค่อย ๆ เดินเข้ามาอย่างเชื่องช้า จนไม่ทันใจ
"คุณลุงคะ... ต้นชวนชมนี้ราคาเท่าไหร่คะ..." พลอยตะโกนถามพร้อมชี้นิ้วไปที่ต้นชวนชมสีชมพูที่หมายตาไว้ เพื่อเป็นการเร่งให้
ลุงแกเดินเร็วขึ้น
"ต้นนั้นไม่ขายครับ...." เสียงตอบเนิบ ๆ แผ่ว ๆ นั้น ทำให้พลอยถึงกับร้องอ้าวอยู่ในใจ อุส่าห์หมายตาไว้แล้ว ลุงแกดันไม่ขายซะงั้น

"ทำไมไม่ขายล่ะคะ....ขายหนูเหอะค่ะ...." พลอยลองพยายามตื้อขอซื้อดูอีกครั้ง แต่ก็เหมือนจะไร้ผล เพราะลุงแกเดินส่ายหัวโงน
เงนก้าวช้า ๆ เข้ามาพร้อมบ่นพึมพรำว่า ไม่ขายครับ ขายไม่ได้จริง ๆ....
"ขายหนูเหอะ...หนูชอบจริง ๆ นะคะ..." พลอยพยายามตื้อขอซื้ออีกครั้ง
"ต้นนี้ลุงทำให้แฟน....ขายไม่ได้จริง ๆ ครับ..." แต่ว่าไร้ผลค่ะ เมื่อลุงแกยืนยันเช่นนี้
"งั้นต้นอื่นก็ได้ค่ะที่รากสวย ๆ แล้วดอกสีชมพูแบบต้นนี้..." เมื่อเห็นว่าไร้ผลที่จะตื้อต่อไป พลอยจึงตัดใจถามหาต้นใหม่
"รากสวย ๆ นั้น เขาเรียกว่าโขดครับ โขดสวย ๆ แบบต้นนี้พอหาได้ แต่ว่าดอกสีนี้ไม่มีครับ....ไม่ได้ทำไว้ขาย..."

เอ๊า...ดูลุงคนขายต้นไม้แกตอบสิคะ....ดอกสีชมพูนี้ไม่ได้ทำไว้ขาย มีแบบนี้ด้วยนะพลอยก็เพิ่งเคยพบเห็น ทำต้นไม้สวย ๆ แต่ไม่
ทำขาย แล้วลุงแกทำเอามาโชร์ให้คนอยากได้ทำไมกัน
"ว๊า....น่าเสียดายจัง หนูชอบสีชมพูเสียด้วย"
"สายพันธ์อื่นก็มีสีชมพูครับ หนูลองเลือก ๆ ดูสิ...." ลุงคนขายต้นไม้พูดจบก็เดินไปหยิบหนังสือรวมเล่มดอกชวนชมมาให้พลอย
เปิดดู
"นี่ไงครับ สีชมพูดอกซ้อน ดอกลา มีตั้งเยอะแยะ...ลองเลือกดู..." ลุงแกพลิกหน้าหนังสือไปมาให้พลอยเลือกดูต้นชวนชมที่มี
ดอกสีชมพู แต่ทว่ากลับไม่มี และไม่เหมือนกับต้นที่ลุงแกทำโชร์เลย
"ดอกมันไม่เหมือนกับต้นนี้นี่คะ..."
"ก็บอกแล้วว่า สายพันธ์สีชมพูต้นนี้ไม่ได้ทำไว้ขาย..." คราวนี้ลุงแกตอบเสียงห้วน ๆ เหมือนไม่ค่อยพอใจที่พลอยฟังไม่รู้เรื่อง ไม่
เข้าใจ

"ก็หนูชอบดอกสีชมพูแบบต้นนี้อ่ะ....ในเมื่อลุงไม่ขายหนูไม่เอาก็ได้..." พลอยเริ่มชักจะมีอารมณ์ฉุนเสียแล้ว ถ้าไม่ติดว่าลุงแก
เป็นผู้ใหญ่คงจะโดนพลอยเหวี่ยงกลับเป็นแน่ ลุงแกได้ยินเสียงพลอยเริ่มแข็ง ก็หยุดนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหัวเราะหึ ๆ ๆ ออกมา เสียง
หัวเราะของแก ฟังแล้วทำให้พลอยแทบขนลุก แต่ประโยคต่อมาของลุงแกหลังจากหยุดหัวเราะแล้ว กลับทำให้พลอยดีใจยิ้มออก
มาได้

"อยากได้จริง ๆ งั้นเดี๋ยวลุงทำให้ ...แต่ต้องรอนานหน่อยนะ...."
"ทำได้จริง ๆ นะคะ....ขอบคุณค่ะ...นานก็รอได้ค่ะ...." พลอยรู้สึกเหมือนสมหวังมันดีใจจนเผลอตัวเข้าไปจับแขนลุงคนขายต้น
ไม้เขย่าสั่นไปๆ มา ๆ

ไม่รู้เหมือนกันค่ะ ว่าทำไมพลอยถึงหลงสเน่ห์ชอบดอกไม้สีชมพูสายพันธ์ต้นนี้เสียเหลือเกิน ขนาดยินยอมที่จะรอมันได้ ลืมไปเสีย
สนิทว่าจะหาต้นไม้ไปให้แม่เพื่อประดับสวน
"ต้องรอนานแค่ไหนคะลุง...ถึงจะสวยแบบต้นนี้..."
"สามเดือน...รอไหวมั๊ยล่ะ ถ้ารอไหวก็ตามมา..." ลุงคนขายต้นไม้แกพูดจบก็หันหลังทำท่าจะเดินกลับไปที่กระท่อมที่แกเดิน
ออกมา
"เดี๋ยวสิคะลุง..ให้หนูตามไปไหน..." พลอยถลายึดข้อมือลุงแกไว้มั่น ก่อนที่แกจะทันได้เดินจากไป
"ไปเลือกโขด ตรงโน้น....." ลุงแกไม่หันกลับมามอง เพียงแค่ชี้มือไปตรงกระท่อม จนพลอยต้องมองตามมือของลุงแกไป ถึงได้
เห็นว่าหลังกระท่อมของลุงแก มีดงต้นไม้ชวนชมปลูกอยู่ในกระถางใหญ่ ๆ เต็มพรืดไปหมด หลายร้อยหรืออาจจะถึงพันต้นก็เป็นได้
แต่ละต้นออกดอกสีขาวสีแดง สีชมพู ดูดาษดื่นพราวเต็มไปหมด

ลุงคนขายต้นไม้สาวเท้าออกเดินโดยมีพลอยเดินตามหลังแกไปต้อย ๆ ท้องฟ้าที่มืดสนิทด้วยเมฆฝนเริ่มโปรยปรายลงมา ก่อนจะ
ตกจั๊ก ๆ กระหน่ำลงมาแบบไม่ลืมหูลืมตา พลอยจึงรีบออกวิ่งไปยังกระท่อมเบื่องหน้า โดยมีลุงคนขายต้นไม้เดินช้า ๆ ตามสไตล์
ของแกตามหลัง พลอยมาอย่างอ้อยอิ่ง แกไม่สนใจกับสายฝนที่ตกลงมา ว่าจะทำให้ตัวแกเปียกปอนขนาดไหน
"ลุงวิ่งสิเดี๋ยวก็เปียกหมด...." พลอยตะโกนเร่ง เมื่อมาถึงกระท่อมเป็นคนแรก แต่ไร้ผล ลุงแกยังคงเดินโงนเงนอ้อยอิ่งตามสไตล์
เดิมของแกจนมาถึงกระท่อม เสื้อผ้าของลุงแกก็เปียกชุ่มโชก น้ำฝนหยดไหลติ๋ง ๆ ตามเสื้อผ้าทำให้พื้นดินตรงกระท่อมเปียกเลอะ
ไปหมด

"เข้าไปรอในกระท่อมก่อนนะ ลุงเข้าไปหาโขดมาให้ดู..." ลุงคนขายต้นไม้ไม่ได้หยุดพักที่กระท่อม พอพูดเสร็จลุงแกก็เดิน
ลัดเลาะ ตรงเข้าไปในดงไม้ชวนชมที่หนาทึบ จนพลอยมองไม่เห็นร่างของลุงแกเลยว่าเดินหายไปทางไหน พลอยเดินไปเดินมา
อยู่ตรงลานดิน หน้ากระท่อมที่หลังคามุงด้วยหญ้าแฝก ละอองฝนถูกลมหอบเข้ามากระทบใบครั้งหน้าของพลอยจนชื้นเปียก รีบ
ควานหาผ้าในกระเป๋าถือหมายจะเอามาเช็ดหน้า แต่หาไม่เจอ พลอยคงลืมทิ้งไว้ในรถเป็นแน่ เสียงลมเสียงฟ้าร้องดังครืด ๆ จน
พลอยรู้สึกสะท้านหนาวยะเยือกเข้าไปถึงข้างใน

ลุงคนขายต้นไม้ก็ยังไม่เห็นเดินออกมา ตัวพลอยก็เริ่มมีปัญหา ปวดท้องเบาขึ้นมาริ้ว ๆ พอละองงฝนที่ปลิวมากระทบร่างจนเริ่ม
หนาวสะท้าน อาการปวดท้องเบามันก็ยิ่งทวีขึ้น พลอยเลยลองเดินเข้าในกระท่อมอาจจะมีห้องน้ำอยู่ในนั้น โชคดีค่ะที่มีห้องน้ำ
ให้พลอยได้คลายทุกข์ พอจัดการธุระแล้วเสร็จ พลอยลองเยี่ยมหน้าออกมาดูที่ประตู ยังคงไร้วี่แววของลุงเจ้าของสวน จึงหดหัว
หนีละอองฝนกลับเข้ามาในกระท่อมอีกครั้ง คราวนี้เลยพอมีเวลาได้สำรวจว่าภายในกระท่อมของลุงนั้นมีอะไรอยู่บ้าง

พื้นกระท่อมของลุงนั้นเทปูนขัดหยาบ ๆ มีแคร่ไม้ขนาดใหญ่กว่าเตียงนอนวางอยู่ด้านหนึ่ง มีกองหมอนมุ้งผ้าห่มพับวางไว้อย่าง
เป็นระเบียบ แต่สิ่งที่สะดุดตาของพลอยมากที่สุดก็คือบนโต๊ะทำงานอีกฝากหนึ่งของห้องนั้น มีจอมอนิเตอร์ของคอมพิวเตอร์วาง
อยู่เสียด้วย ท่าทางลุงคนขายต้นไม้นี่จะทันสมัยมิใช่เล่น เล่นคอมพิวเตอร์เป็นเสียด้วย พลอยคิดว่าลุงแกคงมีไว้เพื่อเช็คดูเวบ
ต้นไม้เป็นแน่

พลอยเดินไปนั่งที่แคร่ไม้รออยุ่สักพักก็ยังไม่เห็นลุงคนขายต้นไม้กลับมา พอเริ่มเบื่อก็เลยเดินไปที่โต๊ะคอมของลุงแก เห็นว่า
ยังเปิดเครื่องค้างไว้ แต่หน้าจอนั้นดำมืด พลอยลองจับเม้าท์ขยับไปมาพลันหน้าเวบไซด์ที่ลุงแกเข้าค้างไว้ก็สว่างวาบขึ้น เป็นเวบ
ไซด์ที่เกี่ยวกับต้นไม้จริง ๆ ด้วย พลอยเลื่อนเม้าท์ไปมาแก้เซ็ง เปิดดูรูปต้นไม้ต่าง ๆ หลากหลายพรรณ สายตาก็สะดุดที่แถบล่าง
ของจอมอนิเตอร์ มีเวบไซด์บางเวบถูกเปิดอยุ่ด้วย พลอยเลยลองคลิกเม้าท์ไปที่เวบอันนั้น และแทบไม่เชื่อสายตา....

หน้าต่างเวบไซด์ที่ปรากฎขึ้นมานั้น คือห้องอ่านเรื่องเสียวของเวบสนามหลวงนั่นเอง พลอยลองอ่านดูสองสามบรรทัด ก็จำได้ว่า
มันคือห้องอ่านเรื่องเสียวของพี่ไวไฟ และเรื่องที่ลุงแกอ่านอยู่นั้นก็คือเรื่องแฟนผมถ่ายหนังอาร์นิยายดังของท่านพี่ไวไฟนั่นเอง
นี่แสดงว่าลุงคนขายต้นไม้คนนี้ ต้องเป็นหนึ่งในสมาชิกของเวบสนามหลวงเป็นแน่.....


พลอยวิ่งปรู๊ดออกไปมองนอกกระท่อมอีกครั้ง เพื่อดูว่าลุงคนขายต้นไม้จะใกล้กลับมาหรือยัง แต่สายฝนที่ตกกระหน่ำลงมา
เสมือนม่านหมอก ทำให้พอยมองเห็นได้ไม่ไกลนัก น่าจะยังทันถ้าพลอยจะถือวิสาสะเข้าไปเช็คดูว่าลุงคนขายต้นไม้ผู้นี้คือ
สมาชิกท่านใด เท้าไวเท่าความคิด เพียงแค่คิดเสร็จมือของพลอยก็คว้าเม้าท์เลื่อนปรู๊ด ๆ ลงไปด้านล่างของห้องเล่าเรื่องเสียว
ของพี่ไวไฟ เพื่อตรวจดูว่าลุงแกคือใคร แต่พลอยกลับไม่พบชื่อสมาชิก แสดงว่าลุงแกคงซ่อนตัว งั้นย้อนกลับไปดูหน้าหลักก็ได้
พลอยคลิกเม้าท์ไปยังหน้าหลักของเวบ รอเพียงสักครู่ หน้าต่างก็เปลี่ยนขึ้นมายังหน้าหลักที่มีห้องแชทอยู่ด้านล่าง แต่แล้วก็ต้อง
แปลกใจว่า ทำไมถึงไม่มีรายชื่อของผู้ที่ล็อคอินเข้าสู่ระบบ เริ่มงง ๆ สับสนว่าคอมของลุงคนขายต้นไม้ผู้นี้ แกซ่อนชื่อได้ขนาด
นี้เชียวหรือ

ถ้างั้นคงต้องลองอีกวิธีหนึ่ง คือการพิมพ์ข้อความลงในห้องสนทนา มันต้องมีชื่อคนพิมพ์ขึ้นมาแน่ ๆ แต่แล้วขณะที่พลอยกำลังจะ
คลิกเอ็นเทอร์เพื่อจะส่งข้อความไปนั้น ก็ต้องตกใจร้องว๊ายออกมา เพราะได้ยินเสียงกระแอมแหบ ๆ ของลุงเจ้าของร้านต้นไม้
ดังอยู่ที่หน้าประตูกระท่อม พลอยรู้สึกหน้าของตัวเองแดงวูบร้อนผ่าวเพราะความอาย ที่ถือวิสาสะเข้ามาเล่นคอมของลุงแกโดยที่
ไม่ได้ขออนุญาต
"แหม...ลุงมาเงียบจัง ทำเอาหนูตกใจหมดเลย...." พลอยพูดอ้อมแอ้มไม่เต็มเสียงนัก พร้อมกับค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมองร่างเปียก
โชกของลุงคนขยต้นไม้ ที่กำลังแบกกระถางต้นชวนชมขนาดใหญ่อยู่บนบ่าข้างขวา แทบไม่น่าเชื่อเลยว่าลุงแกจะแข็งแรงขนาดนี้
คะเนว่ากระถางต้นไม้ที่ลุงแกแบกขึ้นบ่ามานั้นน้ำหนักไม่ต่ำกว่าสี่หรือห้าสิบกิโลแน่ ๆ

"เอ๊า...ถ้าลุงมาเสียงดัง ๆ ก็คงไม่เห็นละสิว่าหนูกำลังเล่นคอมของลุงอยู่..." ลุงแกพูดจบก็ค่อย ๆ ลดกระถางต้นไม้ลงจากบ่า
พร้อมวางมันดังตุ๊บ ที่พื้นดินหน้ากระท่อม
"ก็หนูเห็นลุงหายไปตั้งนาน...เลยเซ็ง ก็..ก็..เลยมาเปิดดูเวบต้นไม้ของลุงอ่ะค่ะ...หนูของโทษนะคะ.... " พูดไปแล้วก็อยากจะ
บีบคอตัวเองให้ตายไปนัก เพราะว่าลุงแกเดินมาชะโงกหน้าดูที่หน้าจอมอนิเตอร์ซึ่งยังคงค้างอยู่ที่หน้าเวบสนามหลวง
"หึ ..หึหึ...แต่ที่ลุงเห็นนี่มันไม่ใช่เวบไซด์เกี่ยวกับต้นไม้สักหน่อย....สนามหลวงนี้มันเวบของผู้ใหญ่เขาเล่นกันนะ..หึ ..หึหึ"
ลุงแกหัวเราะแหบ ๆ ได้กวนอารมณ์จริง ๆ ค่ะ
"ก็..ก็..ลุงเปิดเล่นเองนิคะ..หนูไม่ได้เปิดเล่นสักหน่อย...." พลอยรู้สึกอาย ๆ ที่โดนจับได้ว่านอกจากถือวิสาสะเล่นคอมของ
ลุงแกโดยไม่ได้ขออนุญาตแล้ว ยังพูดปดว่ากำลังดูเวบไซด์เกี่ยวกับต้นไม้ ทั้ง ๆ ที่หลักฐานมันปรากฎชัดว่ากำลังเปิดเวบสนาม
หลวงของลุงแกดูอยู่
"เอ่อ...ลุงคะ..ลุงเป็นสมาชิกเวบสนามหลวงด้วยหรือ...." หลังจากเงียบงันไปได้ชั่วครู่ด้วยความอึดอัด พลอยก็ถามขึ้นลอย ๆ
"อืม...หนูรู้จักเวบนี้ด้วยรึ...."
"รู้จักสิคะ...ก็หนู เอ่อ...เป็นสมาชิกเวบนี้เหมือนกัน....ว่าแต่ลุงใช้ชื่อไรอ่ะคะ..."
"แล้วหนูล่ะ...ใช้ชื่ออะไร...." นอกจากไม่ยอมตอบ กลับหลอกถามยูสเซอร์เนมของพลอยอีก
"พลอยใสค่ะ....อุ๊บ..." พลอยเผลอบอกชื่อตัวเองออกไปก่อนได้ไงนี่

"อืม...อืม...หนูพลอยใสรึนี่....ตัวจริงสวยกว่ารูปที่โพสโชร์อีกนะ...." ลุงแกไม่ได้พูดเฉย ๆ แต่กลับจ้องมองสำรวจหน้าตา
รูปร่างของพลอย ทั่ว ๆ ก่อนที่สายตาจะมาหยุดอยุ่ที่อกอวบตูม ๆ ที่พุ่งดันสาบเสื้อจนเห็นรอยแยก พลอยรู้สึกตัวจนต้องรีบห่อตัว
พร้อมกับเสแสร้ง ยกมือไม้ขึ้นมาปิดบังทรวงอกของตนเอง ลุงแกก็คงเริ่มรู้สึกตัวว่าจ้องมองอกอวบของพลอยนานเกินควร จึง
ละสายตาออกจากเป้าหมายพร้อมกับหันหลังเดินไปทางประตูกระท่อม
"ลุง...ลุงยังไม่เห็นบอกชื่อให้พลอยรู้จักเลย..." พลอยรีบลุกขึ้นจากโต๊ะคอม พร้อมสาวเท้าเดินตามลุงคนขายต้นไม้ออกมา
ที่หน้าประตูกระท่อม

"โขดต้นนี้สวยถูกใจพอมั๊ยหนู...." แทนที่จะบอกชื่อให้พลอยรู้ ลุงแกกลับเสเถไถ ไปพูดเรื่องต้นไม้แทน แกก้มตัวลงนั่งยอง ๆ
พร้อมกับขยับกระถางต้นชวนชมหมุนไปหมุนมา ให้พลอยดูความสวย ความอวบสมบูรณ์ของโขดต้นชวนชม
"ค่ะ..สวย...หนูเอาต้นนี้แหละ...."

[เรื่องเสียว]

"เออ...ลุงคะ....ละ..แล้วมันแพงมั๊ยคะ..." ลุงแกไม่ยอมบอกราคาต้นไม้สักที จนพลอยกลัวว่าจะสู้ราคาไม่ไหว เพราะเท่าที่รู้ ๆ
มาว่าต้นไม้ชนิดนี้ราคาค่อนข้างสูงอยู่พอสมควร
"ไม่แพง......" ลุงแกตอบสั้น ๆ
"ไม่แพงน่ะ...มันเท่าไหร่ละคะ...."
"ไม่ขาย...."
"เอ๊า...ลุง...ไม่ขายแล้วเอามาให้หนูเลือกดูทำไมอ่ะ...." ลุงแกพูดกวน ๆ จนพลอยเริ่มขัดใจ เดี๋ยวคงโดนพลอยเหวี่ยงกลับให้
บ้างหรอก
"ก็ไม่ขาย...ชวนชมสายพันธ์นี้ลุงไม่ขายให้ใคร....ลุงทำให้หนู เพราะเห็นว่าอยากได้...." ลุงแกพูดกำกวมจนพลอยงงไปหมด
"มะ..หมายความว่า...ลุงจะให้หนูฟรี ๆ หรือคะ...." ไม่อยากจะคิดแบบนี้หรอกค่ะ แต่ต้องถามเพื่อความแน่ใจ
"ใช่....ให้ฟรี ๆ....." ลุงแกตอบอย่างไม่สนใจใยดี แล้วลุกขึ้นยืนเดินกลับเข้าไปในกระท่อมอีกครั้ง ก่อนตรงไปลื้อค้นหาอะไร
บางอย่างในตะกร้าพลาสติค พอแกหาเจอหันกลับมาอีกครั้ง พลอยก็สะดุ้งหน้าเริ่มเสียเพราะเห็นว่าสิ่งที่แกถืออยู่ในมือคือมีดสี
ขาวบาง ๆ ยาว ๆ ท่าทางคงคมมะใช่น้อย

ลุงแกเงยหน้าขึ้นสบตากับพลอยพร้อมหัวเราะหึ ๆ ก่อนพรึมพรำว่าจะเอามาตัดกิ่งต้นชวนชม ไม่ได้เอามาปาดคอใครหรอก....คำ
พูดของ
ลุงแกกวนใจลอยจริง ๆเลยค่ะ
"ลุงคะ.....ยังไม่บอกพลอยเลยว่าลุงชื่อรัย..."
"หนูดูในเวบไม่เห็นชื่อลุงรึ...."
"ไม่เห็นเลยคะ...ลุงซ่อนตัวยังไงคะถึงไม่เห็นชื่อล็อคอิน..."
"ไม่เห็นต้องซ่อนตัวเลย....ไปดูดี ๆ สิ...." พูดจบลุงแกก็นิ่งเงียบ มือใหญ่ ๆ ของลุงแกที่กำมีดขาว ๆ บาง ๆ เล่มนั้น ตัดแต่งกิ่งต้น
ชวนชมที่ยาวเก้งก้างอย่างทะมัดทะแมง ดูเหมือนไม่สนใจ หรือปรารถนาที่จะพูดคุยกับพลอยต่อ พลอยก็เลยเดินเลี่ยงไปยืนใกล้
โต๊ะคอมอีกครั้ง เลื่อนเม้าท์คลิกส่งข้อความที่พิมพ์ค้างไว้ คราวนี้ละได้เห็นชื่อของลุงนิรนามคนนี้แน่

แต่อะไรกันนี่ ข้อความที่พลอยพิมพ์ทักไปหน้าห้องว่า สวัสดีค่ะนั้น ปรากฎที่หน้าจอก็จริงอยู่ แต่หาได้มีชื่อของเจ้าของเครื่องคน
นั้นไม่ พลอยพยายามพิมพ์ทักคนนั้นคนนี้ไปอีกหลายคน ทั้งป๋าชาติ ป๋านีโอพี่ไวไฟ แต่ทุกคนกลับไม่พิมพ์ตอบ ยังคงพิมพ์คุยกัน
อยู่ในกลุ่ม อย่างกับว่าข้อความที่พลอยพิมพ์ไป ท่าน ๆ เหล่านั้นมองไม่เห็น พลอยเริ่มรู้สึกแปลก ๆ งุนงงและไม่เข้าใจในสิ่งที่เห็น

"ลุงคะ..ลุงมานี่หน่อยสิคะ..." ทนแปลกใจงุนงงคนเดียวไม่ไหวแล้วคะ เลยต้องเรียกลุงเจ้าของสวนมาถามให้รู้เรื่อง ลุงแกก็ใจดี
นะคะ ค่อย ๆ ลุกขึ้นมา แล้วเดินโงนเงนเหมือนคนไร้เรี่ยวแรงตรงเข้ามาหา ทั่วร่างของลุงยังเปียกโชกด้วยน้ำฝน ที่ไหลหยดติ๋ง ๆ
ออกมาจากเสื้อผ้า ลุงแกเดินมาถึงหน้าคอมก็ชะโงกหน้าเข้ามาใกล้ ๆ หยดน้ำไหลรินออกมาจากเรือนผมไหลมาตามแก้มก่อน
จะหยดแหมะ ๆ จากปลายคาง ล่วงบนเม้าท์ บนมือของพลอย จนพลอยกลัวว่าจะถูกไฟดูด รีบชักมือออก

"ลุงคะ....พลอยว่าลุงไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เช็ดตัวให้แห้งก่อนดีมั๊ยคะ เดี๋ยวไม่สบายปอดบวมหรอก..."
"แล้วหนูยังไม่กลับอีกรึ...." ลุงแกเปลี่ยนเรื่องพูดซะงั้นแหละ
"ลุงมีร่มมั๊ยล่ะคะ....ฝนตกหนักขนาดนี้ ขืนพลอยวิ่งออกไปคงได้เปียกทั้งตัวแน่...."
"ไม่มีหรอก ร่มน่ะ....เสื้อกันฝนก็ไม่เคยมี...."
"งั้นพลอยอยุ่รออีกสักพักได้มั๊ยคะ พอให้ฝนซาลงก่อนค่อยไป..."
"ตามสบายนะหนู..อ่อ...ออกไปก่อนลุงจะเปลี่ยนเสื้อผ้า...."

พลอยตอบรับค่ะ ๆ ก่อนจะเดินออกมาหน้ากระท่อม นึกว่าลุงแกจะเดนตามหลังพลอยมาเพื่อปิดประตู แต่กลับไม่ใช่อย่างนั้น ลุง
เจ้าของสวนกลับเดินขึ้นไปบนแคร่ไม้ที่ใหญ่กว่าเตียงปรกติ หันหลังให้พลอยแล้วจัดการเปลื้องเสื้อผ้าเปียกโชกของตนเองอย่าง
ช้า ๆ เริ่มจากการถอเสื้อยืดสีขาวมอ ๆ ของแกออกทางหัว เผยให้เห็นแผ่นหลังที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม ผิวกายของลุงแกออกสี
ดำแดง กล้ามตรงหัวไหล่หนากว้าง พลอยตกตะลึงที่เห็นลุงแกค่อย ๆ ปลดขอกางเกงออก แล้วกางเกงขาสั้นของแกก็ล่วงหล่น
ลงกองแทบเท้า

พระเจ้าช่วย ลุงแกไม่ได้ใส่กางเกงชั้นในด้วยสิคะ ดีนะที่ว่าลุงแกหันหลังให้พลอย มิเช่นนั้น พลอยคงได้เห็นบางสิ่งบางอย่างของ
ลุงแกด้านหน้าเป็นแน่ แต่ถึงแม้จะเห็นเพียงแผ่นหลังกว้างใหญ่ เป็นรูปวีเชฟ และก้นเล็ก ๆ ที่มีกล้ามเนื้อแน่น ๆ แค่นั้นก็ทำให้
พลอยต้องรีบเบือนหน้ากลับ พร้อมใจที่เต้นระทึก เหมือนเพลงจังหวะแดนซ์ พลอยแอบอมยิ้มพร้อมกับนึกชื่นชมรูปร่างของลุง
แกอยู่ในใจไม่ได้ ดูท่าทางการเดินเหินเชื่องช้าโงนเงนเหมือนคนอมโรคไม่มีเรี่ยวแรง แต่ที่ไหนได้ การที่ลุงแกแบกกระถางต้น
ชวนชมใบโต ๆ ออกมาจากสวนได้ แสดงว่าลุงแกต้องแข็งแรงมาก ๆ และมันก็ยืนยันได้จากรูปร่างเปลือยที่พลอยมองเห็น

พลอยได้แต่ยืนคิดเพลิน ๆ จนกระทั่งลุงแกเดินเฉียดร่างของพลอยออกไปนั่งบนโต๊ะเตี้ย ๆ ด้านหน้าของต้นชวนชมที่บัดนี้ถูกหั่น
ตัดแต่งกิ่งที่ยาวเก้งก้าง จนกลายเป็นไม้พุ่มทรงกลม แม้ยังไม่มีดอกมีใบ แต่ต้นไม้ชนิดนี้ก็มีสเน่ห์ชวนมองแล้วละค่ะ
"อ้าวลุง...ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้าละคะ...." ลุงแกทรุดตัวลงนั่ง ทั่วร่างสูงใหญ่ของแก มีเพียงผ้าขาวม้าสีแดงลายตารางหมากรุกอยู่
เพียงแค่ตัวเดียวเท่านั้น
"ไม่แห้ง..." แกตอบสั้น ๆ คงหมายถึงเสื้อผ้าที่มีอยู่ยังไม่แห้งกระมัง เลยเหลือเพียงผ้าขาวม้าผืนนี้เพียงผืนเดียวที่แกสามารถนุ่ง
ห่มได้

ปรกติพลอยเคยเห็นผ้าขาวม้าที่ผู้ใหญ่ใช้เคียนพุงมาก่อน ไม่ทราบเหมือนกันว่ามันผืนใหญ่แค่ไหน แต่จากสภาพที่มองเห็นขณะ
นี้ ผ้าขาวม้าผืนนี้คงจะเล็กเกินไปกระมัง เมื่อมันใช้นุ่งห่มอยู่ในร่างสูงใหญ่ของลุงเจ้าของสวน พอลุงแกนั่งลงไปบนโต๊ะพลาสติด
ตัวเตี้ย ๆ นั้น ชายผ้าด้านล่างมันก็เลยถกลั้งขึ้นมาจนเกือบถึงโคนขาแข็งแรง ที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม พลอยแอบลอบชำเลือง
หางตามอง ด้วยหวังว่า มันคงปิดบังส่วนสำคัญด้านหน้าของแกมิด

โอ้พระเจ้า.....ลุงแกทำเหมือนกับพลอยไม่มีตัวตนยังงั้นแหละ พอลุงแกนั่งก้มหน้าบิดตัวหันซ้ายหันขวา เพื่อจะตัดแต่งต้นชวนชม
ให้ได้รูปสวยงามตามที่ลุงแกต้องการ ผ้าขาวม้าเจ้ากรรมผืนนั้นมันก็เลยแหวกอ้าออกจนพลอยเห็น.... ค่ะ..พลอยเห็นท่อนลำสีดำ
สนิทยาวเกือบเกินกว่าผ่ามือของพลอยเสียด้วยซ้ำ มันยังนอนสงบนิ่งเหนือโหนกพงไหมสีดำหยิกหยอง พลอยแอบลอบกลืนน้ำลาย
ฝืด ๆ ไม่อยากนึกถึงว่าถ้าเจ้าท่อนลำสีดำแท่งนี้ผงาดง้ำขึ้นมา มันจะยาวใหญ่ได้ขนาดไหน

"เอ่อ...ลุงคะ...." พลอยแกล้งเรียกเพื่อให้ลุงแกรู้ตัว ไม่กล้าบอกลุงแกตามตรงละคะว่าแกนั่งโป๊อยู่ กลัวว่าลุงแกจะอาย หรือว่า
ถ้าเผื่อแกไม่อาย แสดงว่าแกต้องการโชร์ของดีให้พลอยเห็น ซึ่งถ้าเป็นเช่นนี้ พลอยคงรู้สึกไม่ดี ๆ กับลุงแกแน่ ๆ
"ว่าไงรึหนูพลอย...." ลุงแกเงยหน้าขึ้นมาจากต้นไม้ เอี้ยวตัวหันมามองพลอยด้วยความสงสัย
"คือว่า...เอ่อ...อีกสามเดือนเลยหรือคะที่พลอยจะได้ต้นชวชมนี้"
"โอ๊ย...ไม่นานขนาดนั้นหรอก แค่สิบวันเอง หนูพลอยก็มารับไปเลี้ยงต่อได้เลย..."
"หรอคะ....ก็ตอนแรกลุงบอกว่าอีกสามเดือน...."
"ลุงหมายถึงว่าอีกสามเดือน มันถึงจะออกดอกเหมือนต้นโน้น...."
"อ๋อ...ค่ะ ๆ....เออลุงคะ....ลุงยังไม่ได้บอกชื่อเลยนะคะ...."
"ชื่อลุงหรอ.......ช่างมันเหอะหนู...ชื่อคนแก่ ๆ อย่าไปใส่ใจเลย...หึ ๆ.." เสียงหัวเราะแหบ ๆ แบบนี้มาอีกแล้ว บอกตามตรง
เลยนะคะว่า ทั่วทั้งตัวลุงคนนี้ สิ่งที่พลอยไม่ชอบที่สุดก็คือเสียงหัวเราะของแก ได้ยินแล้วนึกสยอง ๆ ยังไงบอกไม่ถูก

"ถ้ายังไม่อยากกลับ...มานั่งดูลุงทำต้นไม้ใกล้ ๆ สิ...จำเอาไว้จะได้ทำเป็น..." หลังจากที่ลุงแกก้มหน้าก้มตาเสียบกิ่งต้นไม้ไป
เงียบ ๆ ได้สักครู่ แกก็พูดขึ้นมา
"ค่ะ ๆ..." พลอยค่อย ๆ เดินไปหาตาจับจ้องมองท่อนลำแท่งนั้นเหมือนโดนมนต์สะกด ครั้งแรกที่ได้เห็น พลอยมองด้วยความ
กลัวและรังเกียจ ในความลามกของลุงแก แต่ไป ๆ มา ๆ หลังจากที่มองท่อนลำสีดำแท่งนั้นนาน ๆ เข้า ตัวพลอยเองกลับมีความ
รู้สึกแปลก ๆ วูบวาบหวิว ๆ ใจเต้นระทึก อย่างรู้ต่อไปว่าถ้าท่อนลำแท่งนี้มันตื่นตัวขึ้นมา จะมหึมาขนาดไหน




พลอยทรุดตัวลงนั่งบนโต๊ะเล็ก ๆ ตรงข้ามกับลุงเจ้าของต้นไม้ ตาจับจ้องมองตรง ๆ ไปที่ท่อนลำสีดำแท่งนั้นเหมือนคนต้องมนต์
สะกด พอมามองในระยะใกล้ ก็ยิ่งแลเห็นความอวบใหญ่ยาวเหยียดแม้ในขณะที่มันยังหลับไหลได้ชัดเจนขึ้น เหลือบตามองขึ้น
ไปมองหน้าลุง ก็เห็นแกทำท่าเหมือนไม่รู้สึกตัว ยังก้มหน้าก้มตาทำงานของแกไปอย่างไม่เร่งรีบ ปากแกก็พูดคุยอธิบายเป็น
ฉาก ๆ ถึงวิธีการทำงานของลุงแก สายตาของลุงแกหาได้มองาที่ร่างของพลอยแต่อย่างใด

พลอยลองขยับตัวขยับขาที่ตั้งชันเข่าอ่าแยกออกทีละหน่อย ๆ อยากรู้เหมือนกันว่าแกสนใจที่จะมองขาขาว ๆ ของพลอยที่โผล่
พ้นชายกระโปรงหรือไม่ เหมือนเดิมค่ะ ลุงแกทำเหมือนพลอยไม่มีตัวตน ทั้ง ๆ ที่นั่งอ่าขาแยกถ่างจนและลึกเข้าไปได้ถึงไหน ๆ
รู้สึกร้อนวูบวาบจนหน้าแดง อายนะคะที่พลอยนั่งยั่วลุงแกขนาดนี้ แล้วลุงแกยังไม่ยอมมอง
"ลุงคะ...." ลุงแกเงยหน้าขึ้นมามองสบตาอ่าปากเหมือนอยากร้องถามว่าเรียกแกทำไม พระเจ้า...ดูสิคะลุงแกเงยหน้ามองปราด
ขึ้นมาสบตากับพลอย สายตาแกไม่ได้มีการหยุดชะงักที่เรียวขาขาว ๆ ของพลอยสักแว๊บ พลอยนั่งอ่าข้าให้เห็นขนาดนี้แล้วลุงแก
ยังไม่สนใจมองสักแว๊บ ความอายก็เลยเริ่มบังเกิด พลอยนั่งบิดไปมาก่อนเอ่ยปากอำลาลุงแกเพื่อกลับบ้าน

"จะกลับแล้วรึหนูพลอย....ไป..ลุงเดินไปส่ง..." ลุงแกลุกยืนขึ้นก่อน ท่อนลำสีดำแท่งนั้นแทบจะเฉียดหน้าของพลอยเลยละคะ
เฮ้อ...พลอยรู้สึกวูบวาบ ทั้งอายทั้งหวิว สงสัยต้องกลับไปอ่านตำราใหม่เสียแล้ว ท่าทางวิชานางมารยั่วสวาทของตนเองคงบก
พร่อง กระทั่งคนแก่คนหนึ่งพลอยยังทำไม่สำเร็จ

พลอยสาวเท้าบิดก้นออกเดินนำหน้า โดยมีลุงชราเดินตามหลัง กะว่าจะทิ้งสะโพกเดินสะบัดก้นยั่วอารมณ์ลุงแกเป็นครั้งสุดท้าย
ก่อนจาก พอเดินพ้นชายคากระท่อมออกมาได้หน่อยหนึ่ง สายฝนที่ตกกระหน่ำ ซาลงไปแล้วเหลือเพียงละอองฝนที่เย็นฉ่ำชื่น
ความมืดเข้าปกคลุม แม้ยังไม่ถึงเวลาก็ตาม ทางเดินที่เป็นดินเริ่มลื่นแฉะ จนพลอยต้องโก่งตัวก้มลงเพื่อถอดรองเท้า สายตาที่
เพิ่งมองทางเดินเบื่องหน้า พลันสะดุดเข้ากับก้อนกลม ๆ ยาว ๆ สีดำมะเมื่อมที่ขนดตัวขวางทางอยู่ห่างไม่เกินสามเมตร ด้วย
สัญชาติญาณเตือนภัย บอกพลอยว่า สิ่งที่เห็นมัว ๆ ขมุกขมัวสีดำนั้น มันคืองูตัวใหญ่เป็นแน่

"ว๊าย.... งู ๆ..." พลอยกรีดร้องด้วยความตกใจ ผุดลุกยืนขึ้นก็ผวาร่างโถมเข้าหาลุงชราที่เดินตามหลัง ร่างสูงใหญ่ของลุงคนขาย
ต้นไม้ เสียหลักเซถอยหลังไปสองสามก้าว ก็คว้าร่างของพลอยกอดเข้าแนบอก หัวของพลอยซบอยู่กับแผงอกกว้าง ที่ยังมีมัด
กล้ามเป็นก้อน ๆ ลุงแกก้มหน้าลงกระซิบปลอบเบา ๆ ที่ริมหู มือหยาบใหญ่ลูบไล้กลางหลังแผ่วเบา พลอยตกใจกลัวตัวสั่นเหมือน
ลูกนกต้องการไออุ่นจากอกแม่ แผงอกนี้ก็ช่างกว้างใหญ่ อบอุ่นดีเหลือเกิน เนื้อตัวของลุงแกกลับมีกลิ่นหอมอ่อน ๆ อย่างประ
หลาด ไม่ยักกะมีกลิ่นเหงื่อไคลเฉกเช่นคนทำงานหนักทั่วไป

อารามตกใจกลัวงู ทำให้พลอยถาโถมร่างใส่อ้อมกอดของลุงคนขายต้นไม้ โดยไม่ได้ใส่ใจเท่าใดนักว่าอกอวบของตัวเองนั้นอัด
แน่นกับแผงอกกว้างของลุงแกนานเท่าใด จนกระทั่งได้ยินเสียงกระซิบแผ่วเบา ว่างูมันไปแล้ว แต่พลอยก็อ้อยอิ่งที่จะผละร่าง
ของตนเองออก ก็มันอบอุ่นเหลือเกินนี่คะ รู้สึกเลยว่าใจตนเองเต้นระทึก ครั้งแรกอาจเต้นแรงเพราะหวาดกลัวงู แต่เวลานี้ กลับ
เต้นระทึกเพราะความรู้สึกวูบวาบอยู่ในอก เสียงลมหายใจหนัก ๆ ของลุงคนขายต้นไม้เบารดอยู่ที่ริมหู จนพลอยขนลูกซู่มือสอง
ข้างเลยยิ่งกระชับอ้อมกอดร่างสูงใหญ่เข้าแนบแน่น อกอวบของพลอยอัดแน่นกับแผงอกเปลือยกว้างใหญ่ที่แสนอบอุ่น จน
พลอยรู้สึกเหมือนลมหายใจของตนเองสะดุดต้องอ้าปากงับอากาศช่วยหายใจ พลอยค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมาจากแผงอก ริมฝีปาก
ตนเองเผยอขึ้นหวังงับอากาศช่วยหายใจ แต่ทว่าลุงแกคงนึกว่าพลอยเผยอริมฝีปากชวนเชิญกระมัง ลุงแกจึงก้มหน้าวูบลงมา ริม
ฝีปากร้อนผ่าวของแกแนบกับริมฝีปากบางเฉียบของพลอย ครั้งแรกพลอยสะดุ้งหยุดนิ่ง แต่ริมฝีปากร้อนผ่าวของลุงแกนั่นแหละ
ที่กดเน้นน้ำหนักลงมา จนพลอยเผลอใจอ้าปากส่งปลายลิ้นออกไปแตะชิม เท่านั้นเองแหละค่ะ ลุงแกก็บดริมฝีปากลงมาอย่าง
หนักหน่วง ปลายลิ้นของลุงแกสอดเข้ามาเกี่ยวกระหวัดรัดรึงกับปลายลิ้นของพลอย จนพลอยต้องอ้าปากกว้างเพื่อให้ปลายลิ้น
ของลุงแกกวาดโลมเลียทั่วไรฟันและกระพุ้งแก้ม รสจูบของลุงแกช่างเร่าร้อนรุนแรงจนพลอยจิตใจกระเจิดกระเจิง

ลีลาการจูบของลุงชราว่าเร่าร้อนแล้ว แต่ลีลาการโลมเล้าจากผ่ามือหยาบใหญ่ของลุงแกยิ่งร้ายกาจกว่าเสียอีก ฝ่ามือของลุงแก
ที่ลูบไล้กลางหลังของพลอยอย่างแผ่วเบาเหมือนโดนปูไต่อยู่กลางหลังนั้นเริ่มเพิ่มน้ำหนักลงไปจากกลางหลังลุงแกลูบไล้ต่ำลง
สู่กลางเอวคอดกิ่วของพลอย กดนวดไปตามแนวกระดูกสันหลัง ทุกปลายนิ้วที่ลุงแกกดเน้น พลอยรู้สึกถึงความร้อนที่แผ่สร้าง
จากภายนอกเข้าไปถึงไขกระดูกข้างใน มือลุงแกโลมลูบไปจนถึงหนั่นเนื้ออวบแน่นของสะโพกอวบกลมของพลอย แกใช้สอง
มือกดคลึงเนื้อแน่นเป็นวงกลมก่อนจะกดอัดลงมาจนสะโพกของพลอยอัดแน่นเข้ากับกลางลำตัวของลุงชรา พลอยสะดุ้งเฮือก
เพราะทันที่ที่เนินเนื้อของพลอยกดลงมานั้น ก็พบว่าท่อนลำสีดำแท่งนั้นของลุงชราขยายใหญ่ขึ้นจนแข็งโปนเหมือนแท่งหิน
มันกดคลึงอยู่กับเนินโหนกของพลอยพอดิบพอดี

พลอยเสียววูบ ๆ วาบ ๆ อยู่ภายในเนินเนื้อ จนอดไม่ไหวที่จะยักย้ายส่ายสะโพก เสมือนยวนยั่วให้ลุงชรายิ่งส่ายแท่งเนื้อตามติด
สองมือของพลอยก็ยิ่งกอดรัดลูบไล้ไปตามแผ่นหลังเปลือยของลุงชรา หน้าที่เงยแหวนยังแลกจูบกับลุงชราอย่างเร่าร้อน พลอย
รู้สึกได้ว่าลุงแกค่อย ๆ ใช้มือข้างขวาสอดลูบต่ำลงมาจากหนั่นเนื้อสะโพกสู่โคนขาซ้าย ก่อนจะค่อย ๆ ยกขาซ้ายของพลอยขึ้น
พลอยกลัวเสียหลักที่ต้องยืนขาเดียว เลยต้องแนบตัวเองพิงเข้ากับร่างสูงใหญ่ของลุงแกแน่น ลุงแกยกขาซ้ายของพลอยขึ้นสูง
ถึงระดับเอวของแกแล้วป่ายขาของพลอยให้เกี่ยวรัดรอบเอวแกไว้

พลอยเลยต้องเขย่งขาขวาขึ้นแล้วกดแนบเนินเนื้อกับกลางลำตัวของลุงชรา กลีบเสียวของพลอยเลยบิดเปิดอ้าขึ้น ลุงแกก็ใช้
มืออีกข้างล้วงวูบลงไปจัดแท่งเนื้อของแกให้สอดแนบเข้าหว่างขาของพลอย กลีบเสียวของพลอยเลยเท่ากับอ้าแนบคล่อมไป
กับสันท่อนเนื้อสีดำแท่งนั้น ลุงชราขยับสะโพกเบา ๆ ให้สันท่อนลำครูดเสียดสีกับกลีบเสียวของพลอย พลอยเสียวูบที่ร่องรัก
จนครางซี๊ดดดด..ออกมาด้วยความรัญจวนใจ สะโพกเนื้อแน่ของตนเองขยับเขยื้อนตอบโต้ไปโดยอัตโนมัติ รู้สึกถึงความชื้น
แฉะที่ซึมไหลออกมาจากร่องลึก

"ซี๊ดดด...ลุงขา....พลอยเสียว...." ทันที่ที่ปากเป็นอิสระผละออกมาจากริมฝีปากเร่าร้อนของลุงชรา พลอยก็หลุดเสียงคราง
ออกมาด้วยความเสียว ลุงแกเลื่อนฝ่ามือขวามาโอบกระชับที่เอวกิ่ว พลอยเลยเอนร่างส่วนบนออกห่างเพื่อหวังจะแอ่นเนินเนื้อ
ให้แนบชิด ลุงชราแกโก่งหลังแล้วก้มหน้าลงมาวูบ ปากกว้างอ้าออกจูบไล้ที่เนินอก ปลายลิ้นร้อนชื้นเลาะเล็มไปมาเพื่อควาน
หายอดอก หัวนมของพลอย พลอยต้องเขย่งตัวขึ้นอีกนิด เพื่อให้จุกนมพอดีกับปากกับลุงแก แล้วริมฝีปากที่เร่าร้อนก็ดูดดุน
จุกนมของพลอยได้พอดี

ลุงแกทั้งดูดเหมือนทารก ทั้งใช้ปลายลิ้นดุนดัน "อ่า...ซี๊ดดดด...ลุงขา..." พลอยครางซี๊ดเสียงกระเส่าทั้งเจ็บทั้งเสียวที่จุกนม
เมื่อลุงแกใช้ปลายฟันขมมันเล่นเบา ๆ หัวนมของพลอยคัดแข็งจนเป็นก้อนเล็ก ๆ ภายใต้บราตัวบาง ๆ อยากรู้นักว่าถ้าพลอย
เปลือยอกให้ลุงแกดูดดุนกับจุกนมแท้ ๆ พลอยจะเสียวได้มากขนาดไหน

ดูเหมือนลุงแกจะอ่านความคิดของพลอยออก จึงผละหน้าออกมาจากอก เอนตัวออกห่าง เพื่อให้พลอยสอดมือเข้ามาจัดการกับ
รังดุมได้สดวก พลอยค่อย ๆ ปลดกระดุมออกทีละเม็ดอย่างเชื่องช้า โดยมีสายตาคมกล้าของลุงชรามองตามไม่ลดละ ส่วนร่าง
ท่อนล่างของพลอยกับลุงที่แนบชิด ก็หาได้หยุดชะงัก ลุงชราแกยังขยับสะโพกกระเด้าเข้า ๆ ออก ๆ เนิบ ๆ นาบ ๆ เพื่อให้สันลำ
ควยของแก ครูดกับปากร่องเสียวของพลอยไม่ขาดระยะ

กระดุมเสื้อเม็ดสุดท้ายถูกปลดออก ลุงชราแกก็ใช้มืออีกข้างที่ไม่ได้โอบประคองเอวเอวพลอย ยกขึ้นมาถลกบราตัวบาง ๆ ของ
พลอยขึ้นไปค้างที่เนินอก ก้มก้มหน้าอ้าปากความนหาจุกนมของพลอยอีกครั้ง พอเจอลุงแกก็ทั้งดูดดุน ทั้งขบกัดเบา ๆ พลอย
ทั้งเจ็บทั้งเสียว จนขาสั่น ทำท่าจะยืนไม่ไหว ดูเหมือนลุงแกจะรู้อีกนั่นแหละค่ะว่าพลอยกำลังจะยืนไม่อยู่ ลุงแกย่อตัวลงแล้วใช้
สองมือสอดวูบเข้าที่โคนขา แล้วออกแรงยกตัวพลอยลอยขึ้นมาอย่างง่ายดาย พลอยใช้สองมือโอบเกียวท้ายทอยใหญ่หนาของ
ลุงแกไว้มั่น ขาเรียวยาวทั้งคู่ของพลอยก็โอบเกี่ยวกับบั้นเอวของลุงแกไว้มั่น มือสองข้างของลุงราประคองอยู่ใต้ก้น ประคองตัว
พลอยให้โหนตัวแกไว้มั่นก่อนจะค่อย ๆ หันหลังกลับอุ้มพาพลอยไปสู่ประตูกระท่อม พลอยซบหน้ากับแผงอกกว้างหลบสายตา
คมกล้าของลุงชราด้วยความเขินอาย

[เรื่องเสียว]

ลุงชราพาพลอยมาถึงแคร่ไม้ที่ยกสูงกว่าเตียงนอนปรกติ วางร่างพลอยลงกับพื้นแคร่ไม้อย่างแผ่วเบา ก่อนซบหน้าลงมาฟอน
เฟ้นเต้าอวบของพลอยอย่างหื่นกระหาย พลอยได้ยินแต่เสียงดูดจุกนมจ๊วบ ๆ กับเสียงหายใจหื่นหอบหนัก ๆ อยู่ใกล้ ๆ ร่างสูงใหญ่
ของลุงชราคล่อมตัวลงมา มันบดบังร่างพลอยจนมิด ลุงแกจูบฟัดฟอนอกอวบของพลอยอยู่สักครู่ก็ยกร่างขึ้นจากกการกอดทับ
พร้อมกับสอดมือเข้ามาด้านหลัง พลอยรู้ด้วยสัญชาติญาณว่าแกคงจะอยากปลดสายบรา พลอยจึงแอ่นหลังอำนวยความสดวก
ให้แก พร้อมรอคอยด้วยใจระทึก

ตะขอบราของพลอยถูกปลดออก แกก็ดึงมันออกจากร่างของพลอยอย่างง่ายดาย ลุงชราแกจ้องมองเขม็งกับก้อนเนื้ออวบขาว
ก้อนกลม ๆ ของพลอย พร้อมทำเสียงจิ๊กจั๊กกลืนน้ำลายเอื๊อก ๆ แกยื่นมือหยาบใหญ่มาลูบไล้อกอวบ นวดเฟ้นแผ่วเบาไปมา
ก่อนจะค่อย ๆ ลูบต่ำลงสู่ด้านล่าง ผ่านลอนท้องที่แขม่วเกร็งของพลอยจนถึงเนินเนื้ออวบนูนที่ซุกซ่อนอยู่ในจีสตริงสีดำ ผ้าผืน
น้อย ๆ ของจีสตริงไม่สามารถปกปิดเนินเนื้ออวบใหญ่ของพลอยได้มิด เนินเนื้ออวบสองข้างจึงปลิ้นแลบออกมาให้ลุงชราแกเห็น

เสียงลุงชราพรึมพรำเบา ๆ พอจับใจความได้ว่าแกไม่เคยเห็นใครหีใหญ่เท่าพลอย พลอยหลบหน้าซ่อนยิ้มด้วยความดีใจ และเขิน
อาย แต่ก็เหลือบตามองการกระทำของลุงชราทุกขั้นตอน นิ้วใหญ่ยาวแข็งแรงของลุงแกกรีดไปตามแนวยาวของร่องเสียวที่แฉะ
ฉ่ำ จนมันทะลักออกมาเลอะเป้าหี มือหนึ่งลุงแกกรีดเล่นกับร่องเสียว ส่วนอีกมือหนึ่งลุงแกก็โลมลูบนวดเฟ้นอกอวบของพลอย
ไม่ขาดตอน

พลอยหันหน้ากลับมาจ้องมองการกระทำของลุงชราตาแป๋ว รอด้วยใจระทึกว่าแกจะจัดการกับร่างอ่อนปวกเปียกของพลอยแบบ
ไหนต่อไป งชราแกไม่ปล่อยให้พลอยรอนานหรอกค่ะ พอแกกรีดนิ้วเล่นเสียวกับร่องรักของพลอยได้สักครู่ ลุงแกก็ดึงจีสตริง
ของพลอยรูดออก พลอยกระกดก้นเพื่อให้มันหลุดออกจากร่างไปอย่างง่ายดาย ลุงแกเหวี่ยงมันไปกองคู่อยู่บรา จากนั้นก็ค่อย ๆ
ซบหน้าลงมาช้า ๆ แกเป่าลมออกจากปากพุ๊ด ๆ ลมร้อน ๆ เป่ารดที่ร่องเสียวจนพลอยร้องครางเสียงกระเส่า ส่ายเนินเนื้อยวนยั่ว
ให้แกลงลิ้นมาสักที

แล้วพลอยก็ผวาแอ่นเนินหีส่ายร่อนค้างเติ่ง เมื่อลุงชราแกอ้าปากกว้างดุนปลายลิ้นไปที่รูเสียว ปลายลิ้นหยาบ ๆ แข็ง ๆ ของลุง
แกพลิกพลิ้วไปมาที่ร่องรักรูเสียวและเม็ดแตด ดุจดั่งผีเสื้อร่อนถลาโฉบเฉี่ยวหาน้ำหวานที่ยอดเกษรดอกไม้ พลอยร้องครางเสียง
ดังลั่นด้วยความเสียวจนเจียนจะขาดใจ มือสองข้างเกร็งขึ้นขยุ้มปอยผมด้านหลังของลุงชราจิกทึ้งดึงไปมาจนแทบจะขาดหลุด
ติดมือ

“โอยยยย...อูยยยย...ลุงขา..พลอยเสียวววว...ซี๊ดดดด...โอยยยยยย...” พลอยเสียวหีจน จนต้องยันตัวลุกขึ้นนั่ง มองปากลุงชรา
ที่ดูดเลียร่องหีพลอยอย่างเอร็ดอร่อย ฉับพลันลุงแกก็ค่อย ๆ สอดนิ้วเข้ามาเกลี่ยคลึงที่ยอดแตด จนพลอยต้องแอ่นเด้งส่ายหีไป
มาด้วยความเสียว เท่านั้นยังไม่พอ ลุงชราค่อย ๆ กดปลายนิ้วอวบใหญ่สอดช้า ๆ เข้าสู่ร่องรัก แล็วก็แทงรูดรูหีเข้าๆ ออกๆ น้ำเสียว
พลอยไหลซึมออกมาผสมกับน้ำลายลุงชราจนแฉะไปทั้งร่อง พลอยใช้มือสองข้างยันพื้นแคร่มั่น แล้วยกตัวแอ่นเอวเอาร่องหีที่
แยกอ้ากระแทกหน้าลุงชรา ด้วยความสะใจในรสเสียวที่ลุงแกมอบให้

“อูยยยย...ลุงขา...พลอยเสียวววว...โอยยยย...แทงนิ้วเร็วๆ เลยค่ะ...อูยยยย...พลอยจะออกแล้ว...โอยยยย...ลุงขา...อะ..อก
แล้วววว อูยยยย...อืยยยยยย...” ลุงชราแกห่อปากดูดเม็ดแตดอย่างแรง นิ้วมือก็กระทุ้งรัวเร็วจนเสียงดังแจ๊ะ ๆ ๆ ร่างพลอยกระตุก
เฮือก ๆ แอ่นเกร็ง สองมือขยุ้มจิกผมลุงชรากดหน้าแกจมลงกับหว่างขาเนินหี รูหีขมิบตอดยวบ ๆ อย่างแรง พลอยไม่เคยเสียวเสร็จ
ได้รุนแรงขนาดนี้มาก่อนเลยค่ะ ลุงชราแกปล่อยให้พลอยซึมซับกับความเสียวซ่านจนร่างพลอยค่อย ๆ หายเกร็ง ก็ชักนิ้วออกมา
จากรูหี ยื่นนิ้วมาให้พลอยดูดเลียเก็บเมือกเสียวของตนเองจนสะอาด ก่อนที่ลุงชราแกก้มหน้าลงไปที่โคกหี ใช้ลิ้นสากๆ ของลุง
แกกวาดเลียเมือกเสียวที่ที่ร่องรักของพลอยอีกครั้ง โอ๊วววว...มันช่างวิเศษเหลือเกินค่ะ ลุงชราแกเลียยังไม่ทันหมดดีพลอยก็
เริ่มเสียวขึ้นมาอีกครั้ง ร่องหีพลอยขมิบเมือก
เสียวไหลทะลักออกมาเป็นสายอีกแล้ว
"อูยยยย...ลุงขาา...หนูเสียวอีกแล้ว...อูวววว...ซี๊ดดดด...โอวววววว...”
“หนูพลอยทำให้ลุงบ้างสิจ๊ะ...ดูดควยให้ลุงด้วยหนูจ๋า...” ลุงชราฉุดมือพลอยลุกขึ้นนั่ง ตัวแกเองก็ลุกขึ้นยืนเต็มเหยียด มือสอง
ข้างกุมเจ้าท่อนลำสีดำแท่งนั้นไว้ ยื่นมันมาตรงหน้าพลอย ก่อนที่จะปล่อยมือที่เกาะกุมมันออก ท่อนลำสีดำยาวเหยียดก็ดีดผึง
ออกมากระแทก
เข้ากับแก้มของพลอยอย่างจัง โอ๊วววววววพระเจ้า.......พลอยอุทานในใจ ท่อนลำสีดำยาวใหญ่เต็มไปด้วยขดเลือดสีเขียวคล้ำนั้น
ยาวไม่ต่ำกว่า10นิ้วฟุตอย่างแน่นอน ปลายหัวถอกออกสีม่วงคล้ำใบโตเกือบเท่าไข่ไก่ พลอยนึกสยองกลืนน้ำลายฝืด ๆ ลงคอ นึก
ในใจว่าคราวนี้ตายแน่นังพลอยเอ๋ย....

                                      

[dongdang]

Thank krub

[skykesper]

Thank krub

[sin007]

ขอบคุณ สำหรับเรื่องดีๆ ภาพสวยๆๆๆ

[chawat]

 

[dongdang]

Thank krub