เนื่องจากคลับของเราไฮโซ เด็กของเราจึงไม่ใช่ผู้หญิงหากินทั่วไป แต่เป็นคนมีระดับเลยทีเดียว เรามีธุรกิจให้กู้ยืมเงินอยู่ที่กรุงเทพ มีบ่อน มีโต๊ะพนัน สาวๆของเราก็ได้มาจากธุรกิจเหล่านี้นี่เอง สาวๆเหล่านี้มีตั้งแต่ สาวไฮโซที่กู้ยืมเงินไปทำธุรกิจแล้วเจ๊งบ้าง มาเล่นพนันในบ่อนจนหมดตัวบ้าง หรือแม้กระทั่งพวกนักศึกษาสาวๆที่มาเล่นพนันบอลกับโต๊ะบอลก็มี เราจะคัดเอาลูกค้าสวยๆผิวพรรณดีมาเป็นเป้าหมายตั้งแต่แรก แล้วให้พวกหล่อนกู้เงินไปแบบไม่อั้น กู้ไปแบบชนิดที่ไม่มีทางจ่ายคืนได้ตามเวลา เมื่อได้เวลาตามสมควรแล้ว เราก็เริ่มมาตรการเร่งรัดให้ใช้หนี้ ซึ่งแน่นอนเงินมหาศาลแบบนี้ส่วนใหญ่จะไม่มีจ่ายตามกำหนด ซึ่งเราจะเริ่มกดดัน ไม่ยอมให้ผัดผ่อนเด็ดขาด ใครหาเงินมาได้ก็รอดตัวไป แต่ใครหาเงินไม่ทันเราก็บังคับให้ขายหอยใช้หนี้ ซึ่งส่วนใหญ่สาวพวกนี้มักจะปฎิเสธทันที หน้าด้านจริงๆทีตอนกู้เงินละก็ทำเสียงอ่อนเสียงหวาน แต่ตอนทวงแล้วทำเบี้ยว ปิดโทรศัพท์หนีดื้อๆ บางรายก็ไม่ยอมรับสาย เสียทีที่หน้าตาดีซะเปล่า แต่เบี้ยวกันอย่างหน้าด้านๆ แต่จะมาเบี้ยวกับพวกเรานั้นคิดผิดแน่ๆ
เรามีวิธีตามขู่ ตามทวงแบบได้ผลเด็ดขาด เกือบทุกคนโดนพวกลูกน้องเราตามรังควานก็ต้องยอมเกือบทุกราย ถ้าไม่ยอมจริงๆ เราก็ฉุดขึ้นรถมาดื้อๆ พอมาถึงคลับเราก็ขังไว้ บังคับให้อดข้าวบ้าง ทรมานกันบ้าง ในที่สุดก็ต้องยอมขายหอยกันทั้งหมดเพื่อใช้หนี้
คิดไปคิดมาแล้วก็แปลก สาวๆพวกนี้ปกติก็จะมีชีวิตความเป็นอยู่ดีๆ หรูหรา บางคนไม่ต้องดิ้นรนทำอะไรก็สบายอยู่แล้ว เพราะล้วนแต่มีความรู้ หางานดีๆทำได้กันทั้งนั้น แต่ความโลภไงครับ ความโลภทำให้ไม่รู้จักพอ เห็นทางไหนจะรวยเร็วก็รีบกระดี๊กระด๊าเข้าหา โดยไม่รู้ว่าจะทำตัวล่มจม หมดอนาคต โดยเฉพาะการพนันนี่ยิ่งไปเร็วกว่าที่อื่น ผมยังไม่เคยเห็นใครรวยไปจากบ่อนเราซักราย สาวๆสวยๆพวกนี้ตายเพราะความโลภของตัวเองแท้ๆ
ก็โลกนี้มันตลกอย่างที่ผมว่าไงครับ ลองคิดดูว่าถ้าผมเรียนจบจริงๆ อย่างมากก็เป็นลูกจ้างทำงานกับอีผู้หญิงพวกนี้ ดีไม่ดีก็จะถูกจิกหัวใช้ แต่พอผมมาคุมที่คลับนี่มันกลับตรงกันข้าม เพราะที่นี่พวกมันต้องทำทุกอย่างตามที่ผมสั่ง ผมเป็นยิ่งกว่าเจ้านายมันด้วยซ้ำ เพราะมันจะขัดขืนอะไรไม่ได้เลย บอกให้แก้ผ้ามันก็ต้องแก้ สั่งให้มันเย็ดมันก็ต้องเย็ด ไม่มีอิดออด เพราะถ้าใครขัดขืนก็จะต้องโดนทำโทษ ถึงอีพวกนี้จะฉลาดกว่าผม มีความรู้ท่วมหัว แต่ความรู้ของพวกมันใช้ที่นี่ไม่ได้ อยู่ที่นี่มีอย่างเดียวที่มันจะใช้ได้ก็คือขายหอยเพื่อเอาเงินใช้หนี้
อ่านมาถึงตอนนี้พวกคุณคงคิดว่าผมโหดระยำเลยใช่มั้ยครับ โอ.เค...ผมยอมรับ แต่ผมก็แฟร์กับพวกสาวๆของผมเหมือนกัน เราตกลงว่าจะให้ค่าตัวทุกคน ครั้งละ 2000 ต่อการนอนกับแขกหนึ่งครั้ง หักหนี้ไปเรื่อยๆ ป่วยหยุดได้ แต่ถ้าใครขยันทำงาน ส่วนใหญ่ไม่เกิน 2 ปีก็จะใช้หนี้ได้หมด ซึ่งพอหมดหนี้เราจะปล่อยเป็นอิสระ ถึงตอนนั้นส่วนใหญ่ก็จะรีบกลับทันที แต่บางคนกลับอยู่ทำงานต่อ...แปลกดีเหมือนกัน คนที่ไม่อยู่เรายอมปล่อยไป แต่ก็ต้องขู่ไม่ให้เอาเรื่องของพวกเราไปบอกใคร ส่วนจะขู่ยังไงผมไม่เล่าละครับ
ผมอยู่ที่นี่มาสองปี...ฟันสาวสวยๆมานับไม่ถ้วน แต่ผมก็ยังคงคิดถึงผู้หญิงคนหนึ่ง “คุณหนูกลาง” นางฟ้าผู้แสนดีของผม ไม่มีใครเหมือนเธอ... ไม่มีใครงามเท่า... ผมไม่ได้กลับไปหาเธอนานแล้ว ผมพาพ่อแม่ย้ายออกมาจากบ้านของเสี่ยนานแล้ว ผมซื้อบ้านให้ท่านอยู่ ส่งเงินให้ทุกเดือน จ้างเด็กมาคอยดูแลด้วย ผมไม่ได้ความจริงกับพ่อแม่ บอกแต่ว่าโชคดีถูกหวยเลยมาลงทุนทำธุรกิจกับเพื่อน หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้กลับไปกรุงเทพอีกเลย ไม่มีอะไรที่ผมจะต้องอาลัย.... นอกจากผู้หญิงคนเดียว “คุณหนูกลาง”
แล้ววันหนึ่งสิ่งที่ไม่น่าเชื่อก็เกิดขึ้นกับชีวิตผม วันที่’หงส์ปีกหัก’ ไอ้ต้อมลูกน้องของผมวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาหาผมตั้งแต่เช้า
“พี่เปี๊ยก ไปดูเร็ว สาวๆรุ่นใหม่มาอีกแล้ว” มันระล่ำระลัก
“มันก็มาทุกเดือนนั่นแหละ ตื่นเต้นไปทำไม”
“แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกัน มีคนนึง สวยเป็นบ้าเลยพี่ คลับเราแตกแน่”
“มันจะสวยขนาดไหนกันวะ” ผมพูดอย่างไม่แยแส
“สวยที่สุด.. สวยกว่าผู้หญิงทุกคนของเราก็ละกัน”
มันย้ำอย่างหนักแน่น ซึ่งทำให้ผมสนใจขึ้นมาได้จริงๆ
“ถ้าไม่สวยขนาดมึงว่า..กูเตะมึงแน่”
“ได้เลยพี่ แต่ถ้าจริงพี่ต้องให้รางวัลผมนะ”
“เออ”
ผมหยิบเสื้อสูทขึ้นมาสวม แล้วเดินออกจากห้องไปที่โถงของชั้นลอย แล้วมองผ่านกระจกลงไปที่ชั้นล่าง หญิงสาวแต่งตัวดียืนกันอยู่ประมาณ หกคน แต่ละคนต่างเหลียวซ้ายแลขวา ท่าทางหวาดกลัวสุดชีวิต บางคนก็เงยหน้าขึ้นมา แต่ไม่เห็นผมหรอก เพราะกระจกด้านนี้มันมืด มองลงไปได้ด้านเดียว
“คนชุดขาวนั่นไงพี่เปี๊ยก” มันชี้
ผมมองตามนิ้วของมัน แล้วก็ต้องตกตะลึง ชาวูบไปทั้งตัว หัวใจแทบจะหยุดเต้น!
