"ไม่ใช่เลวีโออออออซาห์ เลวิโอซาห์ตะหาก" รอน วีสลี่ย์บ่นเป็นหมีกินผึ้งขณะเขาและแฮร์รี่ พอตเตอร์เดินไปตามทางเดินของฮอกวอตส์ "ทำเป็นหยิ่งเหมือนกับรู้ไปซะทุกเรื่อง แบบนี้ซิถึงได้ไม่มีเพื่อนซักคน"พอรอนพูดจบ เฮอร์ไมโอนี่ แกรนเจอร์ก็ก้าวฉับ ๆ ก้มหน้าก้มตาเดินผ่านสองหนุ่มไปในสภาพร้องไห้สะอึกสะอื้น"เอาล่ะซิรอน" แฮร์รี่พูดขณะเฮอร์ไมโอนี่เดินลับตาไป"ทำไมล่ะ ก็มันเป็นเรื่องจริงนี่นา ไม่เห็นเธอมีเพื่อนเลยซักคน""แล้วเราสองคนไม่ใช่เพื่อนเธอหรอกเหรอ""นายน่ะอาจจะใช่ แต่ฉันไม่คิดว่าเธอชอบขี้หน้าฉันหรอกนะ ดูตอนอยู่บนรถไฟซิ เธอก็คอยหาเรื่องฉัน""รอน นายนี่บางทีก็ซื่อบื้อเหลือเกินจริง ๆ ไปหาเธอกันดีกว่า นายจะได้ขอโทษเธอ""เอ่อ ก็ได้"...อาหารเย็นจัดวางเสร็จแล้วดังนั้นทุกคนควรจะอยู่ในห้องอาหาร แต่เมื่อดราโกมาถึงห้องอาหาร เขาเห็นทุกคนอยู่ที่นั่นยกเว้นเฮอร์ไมโอนี่คนเดียว รอนและแฮร์รี่นั่งอยู่ที่โต๊ะชะเง้อคอมองไปรอบ ๆ มัลฟอยจึงตัดสินใจเดินเข้าไปหา"ถ้าเป็นฉันคงไม่เสียเวลามองหาเฮอร์ไมโอนี่หรอกนะ" เขาพูด"ทำไมล่ะ นายต้องการอะไร" แฮร์รี่ถาม จ้องหน้ามัลฟอย"ฉันน่ะไม่ได้ต้องการอะไรหรอก แต่นายสองคนนั่นแหละที่ไม่รู้จักทำตัวให้เข้ากับเพื่อน ๆ""หุบปากเหม็น ๆ ของนายไปเลย มัลฟอย" รอนขู่คำราม ลุกพรวดขึ้นจากที่นั่งแล้วจ้องตาแบบเอาเรื่อง
"อย่า รอน นั่งลง..." แฮร์รี่พูดไม่ทันจบก็มีเสียงเอะอะดังลั่นมาขัดจังหวะเสียก่อนศาสตราจารย์เควอร์เรลวิ่งกระหืดกระหอบผ่านประตูห้องอาหารพร้อมกับตะโกนโหวกเหวกจนจับใจความไม่ได้"โทรล โทรล มีโทรลหลุดเข้ามาในโรงเรียน""อะไรนะ มันเกิดอะไรขึ้น" อาจารย์ใหญ่ดัมเบิ้ลดอร์ถามพร้อมลุกจากโต๊ะ"โทรลหลุดมาจากถ้ำเข้ามาในโรงเรียนแล้ว" ศาสตราจารย์เควอร์เรลร้องลั่นก่อนจะหมดสติไป"เอาล่ะ ทุกคนสงบไว้ หัวหน้าแต่ละบ้านพาทุกคนกลับไปที่ห้องของตัวเองอย่างสงบ ฮากริด แมคโกนากัล ตามฉันมา เราจะจัดการเจ้าโทรลตัวนี้กัน"ทุกคนเริ่มเดินกลับไปที่ห้องของตัวเองตามคำสั่ง รวมทั้งแฮร์รี่กับรอนด้วย ทันใดนั้นเองแฮร์รี่ก็นึกอะไรขึ้นมาได้"เฮ้ รอน เฮอร์ไมโอนี่ไม่รู้เรื่องโทรลหลุดออกมา เธอกำลังตกอยู่ในอันตราย""แล้วเราจะไปทำอะไรได้ เธออยู่ไหนเรายังไม่รู้เลย""ฉันพอจะนึกออกแล้วว่าเธอน่าจะอยู่ที่ไหน" แฮร์รี่และรอนแยกตัวออกจากกลุ่มและย้อนกลับเข้าไปในโรงเรียนในระหว่างนั้น เฮอร์ไมโอนี่กำลังร้องไห้อยู่ในห้องน้ำเล็กโดยไม่รู้สถานการณ์ในปัจจุบัน"ตารอนบ้า ทำไมเป็นคนปากเสียอย่างงั้นนะ"เฮอร์ไมโอนี่ออกจากห้องที่เธอใช้อยู่ เช็ดน้ำตาไปด้วย เธอหยุดกึกตรงประตูห้องน้ำเมื่อเห็นภาพเบื้องหน้า ห่างจากเธอไปไม่ถึงห้าฟุตมีโทรลที่อัปลักษณ์ที่สุด ดุร้ายที่สุดยืนถือกระบองดุ้นใหญ่อยู่ เฮอร์ไมโอนี่กรีดร้องลั่นห้องแล้ววิ่งกลับไปในห้องน้ำ ไปซ่อนอยู่ในห้องน้ำเล็กห้องหนึ่ง เจ้าโทรลตัวนั้นทลายประตูจนแหลกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยและทำลายห้องน้ำเล็ก ๆ เกือบทั้งหมดด้วยการฟาดด้วยกระบองในมือเพียงครั้งเดียวขณะที่รอนและแฮร์รี่วิ่งเข้ามาในห้องน้ำก็เป็นเวลาเดียวกับที่เศษชิ้นส่วนของห้องน้ำหล่นลงบนพื้น รอนกระโดดเกาะหลังเจ้าโทรลแล้วเริ่มทุบมันด้วยกำปั้น ในขณะที่แฮร์รี่เริ่มร่ายคาถา แต่โทรลก็คว้าคอแฮร์รี่ไว้แล้วเหวี่ยงเขาเข้าไปในห้องน้ำเล็ก"แฮร์รี่ ระวัง" เฮอร์ไมโอนี่ร้องเตือนแต่มันก็สายไปเสียแล้วเพราะเจ้าโทรลฟาดกระบองใส่แฮร์รี่จนเขากระเด็นไปกระแทกกับกำแพงแล้วฟุบตัวลงใกล้ ๆ กับรอนพอหนุ่มน้อยทั้งสองสิ้นสติไปแล้ว เจ้าโทรลก็หันเหความสนใจกลับไปที่เฮอร์ไมโอนี่ เธอรีบเสกคาถาที่เธอคิดว่าเป็นคาถาทำให้หลับและก็ดูเหมือนมันจะได้ผลเพราะเจ้าโทรลหยุดชะงักไปชั่วขณะ ดวงตาของมันเหม่อลอย ฉับพลันนั้นมันก็กลับมาสู่ความเป็นจริงอีกครั้งและเฮอร์ไมโอนี่รู้สึกสังหรณ์ไม่ดีพิกล เธอเบียดหลังชิดกำแพงรอคอยกระบองที่จะทุบหัวเธอ แต่กลับเกิดเหตุการณ์อื่นขึ้นแทนเจ้าโทรลทิ้งไม้กระบองลงกับพื้นแล้วกระชากผ้าเตี่ยวออกจากเอว ดวงตาเฮอร์ไมโอนี่เบิกกว้างด้วยความกลัวและสยดสยองเมื่อเห็นควยมหึมาของโทรลที่อยู่เบื้องหน้าเธอ เธอมองควยดุ้นนั้นแล้วหันไปมองหน้าเจ้าโทรลด้วยความไม่แน่ใจว่าควรจะทำอะไรดีจนกระทั่งมันเรอเสียงดังสนั่นหวั่นไหวจนลมเหม็นเน่าพุ่งมากระทบใบหน้าเธอเฮอร์ไมโอนี่กุมท่อนควยขนาดยักษ์ไว้ในมือแล้วเริ่มกระทอกช้า ๆ ด้วยไม่ต้องการให้มันโกรธ เธอจึงเริ่มเลียที่หัวควย เสียงคำรามน่ากลัวหลุดออกมาจากลำคอของเจ้าโทรลในขณะที่ริมฝีปากของเฮอร์ไมโอนี่ถูกถ่างออกกว้างตอนที่โอบรัดรอบลำควยมหึมานั้น ศีรษะเธอเริ่มเด้งไปมาช้า ๆ ขณะที่เธอบีบนวดอวัยวะส่วนที่อยู่นอกปากเธอไปด้วยเฮอร์ไมโอนี่เริ่มรู้สึกแย่และรู้สึกว่าตัวเองช่างสกปรกเสียจริงขณะที่หัวควยดุ้นมหึมาในปากเธอเริ่มบานออกและหีเธอเริ่มเปียกแฉะ เธอยิ่งรู้สึกแย่มากขึ้นอีกเมื่อเธอถอดชุดนักเรียนออกเพื่อจะได้ถูไถเม็ดแตดและแยงนิ้วให้ตัวเองได้ถนัดนี่ถ้าไม่ใช่เพราะขนาดอันใหญ่มโหฬารเกินมนุษย์มนาของเจ้าลำควยดุ้นนั้นล่ะก็ เฮอร์ไมโอนี่ก็แทบจะลืมไปแล้วว่าเธอกำลังดูดควยให้กับโทรลในขณะที่เธอแยงสองนิ้วเข้า ๆ ออก ๆ ช่องหีตัวเองและเป่าปี่ให้เจ้าโทรลไปด้วย เธอสะดุ้งกลับสู่ความเป็นจริงเมื่อเจ้าโทรลเริ่มคำรามและครางลั่นห้อง เฮอร์ไมโอนี่ถอนปากออกจากลำควยพอดีกับที่เจ้าโทรลเริ่มฉีดพุ่งน้ำควยออกมา แรงฉีดของมันขณะพุ่งกระทบใบหน้าของเฮอร์ไมโอนี่ดันตัวเธอถอยไปสี่ถึงห้าฟุตเลยทีเดียวน้ำควยของเจ้าโทรลเลอะไปทั่วใบหน้าและเรือนผมตลอดจนเกือบทั่วร่างบอบบางของเธอ เฮอร์ไมโอนี่เริ่มคิดแผนที่จะหนีเมื่อน้ำหีของเธอเริ่มหยุดไหล อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าแผนใด ๆ ก็ไร้ผลเมื่อเจ้าโทรลจับเอวเธอไว้แล้วยกตัวเธอลอยขึ้นไปแล้วพินิจพิเคราะห์ตัวเธออยู่สองสามนาทีเฮอร์ไมโอนี่ลืมตาโพลงอีกครั้งและกรีดร้องโดยไม่มีเสียงเล็ดรอดออกมาเมื่อเจ้าโทรลเริ่มวางตัวเธอลงบนลำควยของมัน ตอนที่อยู่ในปากเธอก็ว่ามันใหญ่แล้ว แต่เฮอร์ไมโอนี่ไม่ได้ตระหนักเลยว่าจริง ๆ แล้วมันใหญ่ขนาดไหนจนกระทั่งเธอรู้สึกหัวควยของมันกำลังแหวกแคมหีอันบริสุทธ์ของเธอเข้าไป เธอกัดริมฝีปากล่างขณะที่รู้สึกเจ้าลำควยมหายักษ์ทะลวงพรวดผ่านเยื่อพรหมจารีของเธอเข้าไปในโพรงหีอย่างไม่มีการลังเลเฮอร์ไมโอนี่พริ้มตาลงและหลอกตัวเองว่าตอนนี้เธออยู่ที่อื่นขณะที่เธอรู้สึกลำควยของเจ้าโทรลดันเข้าไปมิดในตัวเธอ เจ้าโทรลดึงลำควยออกมาอย่างรวดเร็วแล้วอัดกระแทกกลับเข้าไปในโพรงหีที่คับติ้วของเฮอร์ไมโอนี่ในขณะที่มันยังรั้งเอวเธอไว้"คุณพระช่วย ไม่นะ ไม่" เฮอร์ไมโอนี่โพล่งออกมาเมื่อเจ้าโทรลกระเด้าส่งท่อนควยมหึมาของมันเข้ามาในร่างเธออย่างไม่หยุดยั้ง"แฮร์รี่ รอน ได้โปรด ฟื้นขึ้นมาเถอะ โอวว์ พระเจ้า"แม้ว่าเฮอร์ไมโอนี่กำลังตกอยู่ในสถานการณ์อันตรายที่เธอไม่ปรารถนาจะพบเจอ แต่เธอกลับพบว่าหีตัวเองเริ่มเปียกแฉะอีกครั้งและกำลังจะถึงจุดสุดยอด แม้ว่ามันอาจจะไม่ช่วยอะไรมากนักแต่เธอก็เริ่มพยายามกดตัวลงสวนกับลำควยของเจ้าโทรลขณะที่มันกระเด้าควยเข้ามาในโพรงหีเธอ"โอย พระเจ้า โอย พระเจ้า" เฮอร์ไมโอนี่กรีดร้องโหยหวนเมื่อร่างเธอเริ่มสั่นสะท้านและเต้นระริกด้วยความสุขสม "โอว์ ดีจังเลย"ร่างของเฮอร์ไมโอนี่สั่นระริกและดิ้นเร่า ๆ อย่างรุนแรงขณะที่เธอถึงสวรรค์ชั้นเจ็ด น้ำรักอันหวานฉ่ำของเธอเริ่มฉีดพุ่งทะลักออกมาจากรูอร่อยของเธอ หลังจุดสุดยอดผ่านพ้นไปสองสามนาที ร่างเฮอร์ไมโอนี่ได้พักเพียงแป๊บเดียวเจ้าโทรลก็เริ่มฉีดพุ่งน้ำควยเข้ามาในตัวเธอ เฮอร์ไมโอนี่รู้สึกมันกระฉอกไปทั่วโพรงหลืบของเธอขณะที่เจ้าสายน้ำขาวขุ่นยังคงฉีดพุ่งเข้ามาในรูหีที่ฉ่ำเยิ้มของเธอ มันเต็มโพรงหีของเธออย่างรวดเร็วและเริ่มไหลออกมาหยดลงบนพื้นจนกลายเป็นแอ่งร่างเปลือยเปล่าของเฮอร์ไมโอนี่ลื่นหลุดออกจากลำควยของเจ้าโทรลและหล่นลงไปกองอยู่กับพื้นเมื่อน้ำควยของมันไหลออกมาจนหมด ตอนนี้เจ้าโทรลทำท่างุนงงและเซื่องซึม เฮอร์ไมโอนี่คลานช้า ๆ ไปยังประตูห้องน้ำ เธอหันกลับไปมองด้วยความหวาดกลัวสุดขีดเมื่อเจ้าโทรลที่ยืนนิ่งอยู่เมื่อกี้เริ่มเดินเข้ามาหาเธอและร้องโหยหวน มันยกมือขึ้นสูงเตรียมจะทุบเธอแต่ทันใดนั้นเองมันก็หยุดนิ่งและกลายเป็นหิน"เป็นอะไรมั้ย เฮอร์ไมโอนี่" แฮร์รี่ที่มีเลือดท่วมตัวและฟกช้ำดำเขียวไปหมดถามด้วยความเป็นห่วงขณะที่เขาและรอนเดินอ้อมเจ้าโทรลที่กลายเป็นหินเข้ามายืนข้าง ๆ เธอ"คิดว่าไม่เป็นอะไรมากนะ ฉันพยายามจะเสกคาถาให้มันหลับตอนที่เธอสองคนสลบไปแต่บังเอิญเสกคาถาผิดบทไปน่ะ" เฮอร์ไมโอนี่พูดขณะลุกขึ้นยืนทั้งรอนและแฮร์รี่จ้องมองสาวน้อยที่เปลือยเปล่าเบื้องหน้าแว่บหนึ่งก่อนจะเบือนสายตาหลบ
"เอ้อ....ทำไมเธอถึงถอดเสื้อผ้าล่ะ" รอนถามขณะที่ยื่นเสื้อผ้าส่งให้กับเฮอร์ไมโอนี่"เจ้าโทรลมันคว้าชุดนักเรียนฉันไว้ก็เลยต้องสลัดมันออกก่อนมันจะฆ่าฉันน่ะ" เฮอร์ไมโอนี่ปด"แล้วไอ้น้ำขาว ๆ ขุ่น ๆ ที่อยู่บนตัวเธอกับบนพื้นนี่ละ" แฮร์รี่ถาม"น้ำลายของมันน่ะ ไหลย้อยออกมาตอนที่มันกำลังจะเขมือบฉันพอดีกับที่เธอเสกคาถาเป็นหิน เฝ้าประตูไว้อย่าให้ใครเข้ามานะ ฉันจะเช็ดล้างตัวหน่อย"รอนและแฮร์รี่ยืนขนาบประตูและรออยู่หลายนาทีก่อนจะเห็นดัมเบิ้ลดอร์ ฮากริดและแมคโกนากัลก้าวฉับ ๆ เข้ามาหา"เร็วเข้า เฮอร์ไมโอนี่ อาจารย์ดัมเบิ้ลดอร์กำลังมา" รอนร้องบอกเฮอร์ไมโอนี่รีบทำความสะอาดและแต่งตัว เธอคิดว่าโชคยังดีที่ทั้งแฮร์รี่และรอนไม่ได้สังเกตว่าผ้าเตี่ยวของเจ้าโทรลมันหายไป เฮอร์ไมโอนี่ใส่มันกลับให้กับเจ้าโทรลแล้วเสกให้มันเป็นหินไปด้วย"พวกเธอสามคนไม่เป็นไรใช่มั้ย แล้วมาทำอะไรกันที่นี่ล่ะ" ดัมเบิ้ลดอร์ถาม"เอ้อ...." แฮร์รี่เริ่ม "เฮอร์ไมโอนี่อยู่ในห้องน้ำและเธอก็ไม่รู้เรื่องโทรล เราก็เลยกลับมาหาเธอ""ใช่แล้วครับ มันกำลังจะฆ่าเธอตอนที่แฮร์รี่ทำให้มันกลายเป็นหินและช่วยชีวิตเธอไว้" รอนเสริม"สู้กับโทรลตัวต่อตัวแบบนี้ไม่ค่อยฉลาดเลยนะ" ฮากริดพูด"จริงด้วย พวกเธอทั้งสามคนอาจตายได้ง่ายๆ เลย" แมคโกนากัลพูด "แต่อย่างไรก็ตาม พวกเธอแต่ละคนได้ 50 แต้ม เอาล่ะกลับห้องของพวกเธอได้แล้ว เราจะเก็บกวาดที่นี่เอง""แฮร์รี่ รอน ขอบคุณมากนะที่ช่วยชีวิตฉันไว้""ไม่เป็นไรหรอก ฉันเองก็ต้องขอโทษด้วยที่พูดเรื่องไม่ดีกับเธอไว้หลายอย่างก่อนหน้านี้" รอนตอบ"ไม่เป็นไรจ้ะ อันที่จริงที่เธอพูดก็จริงอยู่นะ บางทีฉันก็ทำตัวเหมือนกับรู้ไปหมดทุกอย่าง" เฮอร์ไมโอนี่พูด"เอาล่ะทุกคน ไม่มีอะไรแล้ว เราเป็นเพื่อนกันแล้วนะหลังเหตุการณ์ในคืนนี้ เพื่อนยกโทษให้เพื่อนได้เสมอ" แฮร์รี่สอดเข้ามา "ไปกันเถอะรอน เราต้องกลับไปห้องของเราแล้ว"รอนและแฮร์รี่กำลังจะเดินไปตามทางเดินก็ถูกเฮอร์ไมโอนี่หยุดเอาไว้"นี่พวกเธอไปห้องฉันสักสองสามนาทีได้ไหม ฉันมีอะไรที่อยากให้พวกเธอดู""แต่ครูแม็คโกนากัลบอกให้เรากลับห้อง ที่เรายังยืนคุยกันอยู่นี่ก็อาจจะโดนลงโทษแล้วก็ได้" รอนเริ่มโวยวาย"จริงด้วย แล้วรูมเมทของเธออีกล่ะ" แฮร์รี่ถาม"ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอก เดี๋ยวฉันกลับมานะ" เฮอร์ไมโอนี่หายเข้าไปในห้องสองสามนาทีก่อนจะกลับมาที่ทางเดิน "เข้ามาได้แล้วจ้ะ" เธอบอกทั้งสามเดินเข้าไปในห้องของเฮอร์ไมโอนี่ และแล้วทั้งแฮร์รี่และรอนก็สังเกตเห็นสิ่งผิดปกติในห้อง"เธอเสกรูมเมทเธอให้กลายเป็นหินนี่" รอนอุทานออกมา"เฉพาะตอนที่เธอสองคนอยู่นี่เท่านั้นแหละ พอเสร็จแล้ว ฉันจะทำให้พวกเธอกลับสู่สภาพปกติและก็จะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นด้วย""แล้วเธอจะให้เราดูอะไรล่ะ" แฮร์รี่ถาม"จริง ๆ แล้วก็ไม่เชิงว่าอยากให้พวกเธอดูอะไรหรอก แต่ฉันแค่อยากขอบคุณพวกเธอน่ะ""เธอก็ขอบคุณเราไปแล้วไง" รอนแย้ง"ฉันหมายถึงขอบคุณแบบนี้ตะหาก" เฮอร์ไมโอนี่พูดแล้วเดินเข้าไปหาหนุ่มน้อยทั้งสองแล้วใช้มือทั้งสองถูไถหว่างขาของสองหนุ่มนอกกางเกง"เฮอร์ไมโอนี่...เธอจะทำอะไรน่ะ" แฮร์รี่ถามตะกุกตะกัก"เงียบไว้ แฮร์รี่ ปล่อยใจไปกับมันซิ" รอนแทบจะตวาดใส่เพื่อนรักขณะที่เขาถอดเสื้อผ้าตัวเองออก เฮอร์ไมโอนี่ก็ทำแบบเดียวกัน"ใช่แล้ว ทำอย่างที่รอนบอกนั่นแหละ" เฮอร์ไมโอนี่พูดขณะที่เธอผลักรอนลงไปนอนบนเตียง จากนั้นเธอก็ปีนขึ้นไปคร่อมตัวรอนในท่าหกเก้าท่อนควยของแฮร์รี่แข็งโป๊กขึ้นอย่างรวดเร็วขณะที่เขามองเฮอร์ไมโอนี่ก้มลงดูดเลียควยของรอน รอนส่งเสียงครางด้วยความสุขออกมาขณะที่เขาโลมเลียเนินสวาทของเธอ แฮร์รี่รีบถอดเสื้อผ้าออกและเริ่มชักว่าวในขณะที่เฮอร์ไมโอนี่และรอนยังคงใช้ปากมอบความสุขแก่กันและกัน"มานี่ซิแฮร์รี่" เฮอร์ไมโอนี่เรียกเมื่อเห็นแฮร์รี่ชักว่าวอยู่เธออมควยของแฮร์รี่แล้วเริ่มดูดขณะที่ใช้มือกระทอกให้รอน
"ขอเวลาแป๊บเดียว เฮอร์ไมโอนี่" รอนบอกขณะเขายกขาเธอขึ้นแล้วคลานออกมาจากใต้ตัวเธอแล้วรอนก็จัดท่าตัวเองข้างหลังเฮอร์ไมโอนี่และจ่อแท่งเนื้อที่แข็งราวกับหินเข้ากับเนินหีเล็ก ๆ ที่ไร้ขนหมอยของเธอ เขายึดเอวเธอไว้และอัดสะโพกกระเด้าควยพรวดดียวเข้าไปในตัวเฮอร์ไมโอนี่จนมิดแฮร์รี่ขยุ้มผมเฮอร์ไมโอนี่ไว้แล้วเริ่มกระเด้าเย็ดปากเธออย่างเมามันในขณะที่เธอเองก็วนลิ้นเลียขึ้นลงตามท่อนควยเขา ถึงแม้ว่าทั้งเขาและเฮอร์ไมโอนี่จะไม่ค่อยลงรอยกันเท่าไหร่ แต่รอนก็คิดอยู่เสมอว่าเฮอร์ไมโอนี่เป็นสาวน้อยน่ารักดึงดูดใจชาย ยิ่งตอนนี้เขาได้เย็ดเธอ ก็ยิ่งรู้สึกเหมือนได้ขึ้นสวรรค์เลยทีเดียว รอนรู้สึกว่าควยเขาเริ่มพองตัวขึ้นขณะที่เขาโหมกระเด้าควยเข้า ๆ ออก ๆ รูหีของเฮอร์ไมโอนี่แฮร์รี่รู้สึกลูกกะโปกเขาเริ่มปวดหน่วง ๆ เมื่อเฮอร์ไมโอนี่ยังดูดควยแล้วใช้ลิ้นพันรอบมันอย่างไม่หยุดยั้ง การที่ลิ้นของเฮอร์ไมโอนี่ตวัดรัดพันโลมเล้าท่อนควยของเขาอย่างต่อเนื่องทำให้แฮร์รี่กลั้นน้ำควยไว้ไม่อยู่ มันพุ่งกระฉูดเข้าไปเต็มปากเธอ พอเสร็จแล้วเธอก็ดูดเลียทำความสะอาดให้แฮร์รี่ แต่ควยเขายังคงแข็งขันอยู่ รอนเองก็ยังคงกระเด้าเย็ดเธออยู่ข้างหลังทำให้เฮอร์ไมโอนี่เกิดความคิดดี ๆ ขึ้นมา"แฮร์รี่ นอนหงายซิจ๊ะ""เฮ้ จะทำอะไรเหรอ""ทำตามที่บอกเหอะน่า""ก็ได้" แฮร์รี่ยอม ทั้งสามคนลงจากเตียงแฮร์รี่ขึ้นไปนอนหงายบนเตียงจนควยเขาแข็งชี้โด่ขึ้นฟ้า จากนั้นเฮอร์ไมโอนี่ก็คลานขึ้นไปบนตัวเขาแล้วกดหีเธอลงบนควยของแฮร์รี่"ตาเธอแล้วนะ รอน" เฮอร์ไมโอนี่พูด หมุนสะโพกเป็นวงเท่าที่เธอจะทำได้ในสภาพนี้พอรอนค่อย ๆ สอดใส่ควยที่แข็งโป๊กเข้าไปในรูก้นของเฮอร์ไมโอนี่ ร่างของทั้งสามหนุ่มสาวก็เริ่มขยับเคลื่อนไหว แฮร์รี่กระเด้าส่งลำควยขึ้นไปหาหีของเธออย่างบ้าคลั่งในขณะที่รอนอัดถั่วดำเธอจากข้างหลังการที่รูอันคับตีบทั้งสองของเธออัดแน่นไปด้วยลำควยทำให้เฮอร์ไมโอนี่เงี่ยนหนักแบบสุด ๆ เธอขยุ้มผ้าปูที่นอนและเริ่มส่งเสียงครวญครางอย่างสุขสันต์ขณะที่เธอถูกสองหนุ่มน้อยเย็ดทั้งรูหีรูก้น"โอวว์ ยังงั้นแหละดี มันส์อร่อยเหลือเกิน" เฮอร์ไมโอนี่เริ่มครางเสียงดังเมื่อได้เห็นสวรรค์จากการเย็ดเป็นครั้งแรก"ตูดเธอคับแน่นอร่อยเหลือเกิน" รอนตะโกนลั่นขณะที่เขายังคงกระเด้าส่งท่อนควยเข้า ๆ ออก ๆ รูก้นของเฮอร์ไมโอนี่อย่างไม่รู้เหนื่อย"แฮร์รี่ รอน โอยยย แบบนั้นแหละ" เฮอร์ไมโอนี่กรีดร้องลั่นห้องเมื่อร่างน้อย ๆ ของเธอสั่นสะท้านขณะถึงจุดสุดยอด นี่เป็นการถึงจุดสุดยอดครั้งแรกของเธอ น้ำหีสาวน้อยไหลทะลักออกมาจากรูสวาทที่เปียกชุ่มฉ่ำของเฮอร์ไมโอนี่"เฮอร์ไมโอนี่ ฉันว่าฉันกำลังจะเสร็จอีกครั้งแล้วนะ" แฮร์รี่ครางในลำคอขณะที่น้ำเสียวของเธอไหลชะโลมควยเขาจนเปียกไปหมด
"ฉันก็เหมือนกัน ตูดเธอให้ความรู้สึกดีจริง ๆ" รอนหอบหายใจพูดทั้งแฮร์รี่และรอนรีบชักควยออกจากตัวเฮอร์ไมโอนี่และเธอก็จัดท่าให้ตัวเองอยู่ปลายเตียงในขณะที่สองหนุ่มยืนอยู่ข้างหน้าเธอ เฮอร์ไมโอนี่ใช้มือแต่ละข้างจับควยแต่ละอันแล้วกระทอกอย่างรุนแรงพักหนึ่งจนควยทั้งสองแท่งฉีดพุ่งน้ำรักออกมา น้ำควยของทั้งแฮร์รี่และรอนพุ่งกระทบใบหน้าและเรือนผมของเฮอร์ไมโอนี่ บางหยดยังกระเด็นเข้าไปในตาเธอด้วย ในขณะที่ควยแต่ละท่อนเริ่มอ่อนตัวลงและน้ำควยหยุดไหล เฮอร์ไมโอนี่ก็สลับดูดเลียมันจนสะอาด"พระเจ้า เฮอร์ไมโอนี่ มันเยี่ยมมากเลย ฉันจะไม่ล้อเธออีกแล้วล่ะ" รอนชมขณะสวมเสื้อผ้า"จ้ะ บางทีเราอาจหาเวลามาอยู่ด้วยกันแบบนี้ได้อีกนะ" เฮอร์ไมโอนี่ตอบขณะที่เธอหันมองหาอะไรมาเช็ดหน้า"น้ำขาว ๆ ขุ่น ๆ นั่นเหมือนกับที่เปื้อนไปทั่วตัวเธอในห้องน้ำเลยนี่" แฮร์รี่คิดในใจขณะมองเฮอร์ไมโอนี่"เป็นอะไรไปรึเปล่า แฮร์รี่" เธอถาม"เปล่า ฉันสบายดี แค่นึกชมเธอว่าตอนนี้เธอดูดีมากเลย""ตอนที่ฉันเปื้อนน้ำของพวกเธอเนี่ยนะ" เฮอร์ไมโอนี่หัวเราะ"ช่ายแล้ว ต่อให้เป็นตอนที่เธอไม่เปื้อนน้ำของพวกเราเธอก็ยังดูดี" แฮร์รี่ยิ้มให้ขณะที่แต่งตัวเสร็จ"เราต้องรีบกลับห้องก่อนที่คนอื่น ๆ จะสังเกตเห็นว่าเราหายไป" รอนพูดแล้วลากตัวแฮร์รี่ตรงไปยังประตูห้องนอน"ใช่ เราต้องไปแล้ว เจอกันพรุ่งนี้นะ เฮอร์ไมโอนี่" แฮร์รี่พูดก่อนเขาและรอนจะออกไปจากห้องเธอแฮร์รี่หยุดกึกตรงทางเดินแล้วใช้ความคิด"มาคิด ๆ ดู ฉันจำได้ว่าเจ้าโทรลในห้องน้ำมันเปลือยอยู่ตอนที่ฉันเสกมันเป็นหิน เธอคงจะไม่..ไม่น่า" แฮร์รี่คิด"แฮร์รี่ เร็วเข้า"เสียงของรอนกระชากเขากลับสู่สภาพความเป็นจริงและพวกเขาก็กลับไปที่ห้องของตัวเอง
