เช้าวันรุ่งขึ้นแม่จันจึงลุกขึ้นมาอย่างสะโหลสะเหลเดินไม่ตรงทางเพราะความสุขเสียวที่ได้รับอย่างเต็มอื่มเมื่อคืน
ใบหน้าก็สดใสร่าเริงยิ้มแย้มอย่างคนมีความสุข
ซึ่งถูกจ้องมองอย่างอิจฉาริษาจากใครคนนึง จะเป็นใครไปไม่ได้..ก็แม่วาดนั่นเอง
ในขณะที่แหม่มแมรี่ก็ยังนอนซมอยู่บนเตียงหลังจากที่แทบจะคลานออกมาจากเรือนของไอ้ทัดให้ได้เมื่อคืนนี้
หลายวันผ่านไปขณะที่ท่านเจ้าคุณเดินผ่านห้องของคุณเรือง
ก็ได้ยินเสียงหัวร่อต่อกระซิกก็ผู้หญิงดังลอดมาจากในห้อง
ท่านเจ้าคุณจึงผลักประตูเข้าไปทันที
และพบว่าคนที่ไอ้เรืองนอนกกกอดอยู่หาใช่ใครอื่น..มิสแมรี่ผู้เป็นครูสอนบทเรียนบนเตียงให้ทั้งสองคนพ่อลูกนั่นเอง
"หยุดนะไอ้เรือง!!..ไอ้ลูกสารเลว!! มึงกล้าทำบัดสีในเรือนกูเชียวรึ"
"นายพ่อขอรับ..ลูก...เอ่อ..."
"มึงไม่ต้องมาพูด มึงทำอัปรีย์นัก มิสแมรี่เป็นครูของมึงนะ
เห็นทีกูต้องส่งมิสแมรี่กลับไปซะแล้ว ไม่ต้องรงต้องเรียนมันแล้ว"
"ไม่นะขอรับนายพ่อ..กระผมกับมิสแมรี่รักกัน เราจะแต่งงานกัน"
"แต่งงานเรอะ!!..ฝันไปเถอะไอ้เรือง กูไม่มีวันรับสะใภ้หัวแดงเป็นอันขาด
เฮ้ย...ใครอยู่แถวนี้ มาลากไอ้ลูกอัปรีย์ของกูออกไปซิ"
ซักพักก็มีทาสเข้ามาจะมาพาคุณเรืองออกไป
"ไม่ต้องมาจับกู กูออกไปเองได้"
คุณเรืองอารมณ์เสียที่ท่านเจ้าคุณไม่ยอมรับความรักระหว่างเขากับครูสาว
ส่วนท่านเจ้าคุณก็หันกลับมามองมิสแมรี่ซึ่งยืนเปลือยเปล่าอยู่ด้วยสายตาเคียดแค้นแล้วก็เดินจากไป
ดึกดื่นค่ำคืนแล้วแต่ยังมีชายผู้หนึ่งกำลังรอคอยการมาของหญิงสาวอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่
เป็นนายทัดนั่นเองที่แอบนัดแนะส่งข่าวขอให้แม่จันแอบลงมาพบกับเขาในยามนี้
เมื่อเด็กสาวมาถึงก็โผเข้าสวมกอดอดีตคนรักทันทีเพราะยังหลงเหลือความอาลัยอาวรณ์ในตัวของนายทัดอยู่
"พี่ทัดจ๋า..ชั้นคิดถึงพี่ทัดเหลือเกิน แต่เราคงไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้
ชั้นไม่ได้รักท่านเจ้าคุณ..แต่ชั้น...เอ่อ..." หญิงสาวไม่กล้าพูดต่อ
เพราะถึงแม้หล่อนจะไม่ได้รักท่านเจ้าคุณ
แต่หล่อนก็ไม่สามารถจะลืมบทพิศวาสที่แสนจะถึงใจในคืนนั้นได้
แต่อีกใจหล่อนก็คิดว่าตัวเองยังรักไอ้ทัดอยู่
เพราะเขาคือคนแรกที่ได้ความบริสุทธิ์จากหล่อนไป
เด็กสาวจึงลำบากใจอย่างมากเพราะไม่รู้จะเลือกใครดี
"จัน..เราหนีไปจากที่นี่กันเถอะ" ทาสหนุ่มชักชวน
"ไม่ได้หรอกพี่ ถ้าเกิดถูกจับได้ มีหวังต้องตายด้วยกันทั้งคู่แน่เลยจ้ะ"
"แต่พี่อยู่โดยไม่มีจันไม่ได้ เท่านี้พี่ก็เหมือนตายทั้งเป็นอยู่แล้ว
หรือว่าจันไม่รักพี่แล้วใช่มั้ย" ชายหนุ่มตัดพ้อ
"โธ่..พี่ทัด ยังไงชั้นก็รักพี่ทัดคนเดียวอยู่แล้ว"
เด็กสาวตอบทั้งที่จิตใจยังโลเลอยู่ระหว่างความรักในตัวชายหนุ่มกับรสสวาทจากท่านเจ้าคุณ
"งั้นเอาเป็นว่าเราจะหนีไปด้วยกัน คืนพรุ่งนี้พี่จะมารอพบเจ้าที่นี่
เจ้าไปเก็บข้าวของแล้วออกมาพบพี่ให้ได้นะ"
แต่การนัดหมายของทั้งสองคนไม่เป็นความลับเสียแล้วเมื่อแม่วาดแอบสะกดรอยตามแม่จันมาเพราะสงสัยว่าเด็กสาวลงมาจากเรือนตอนกลางค่ำกลางคืนแบบนี้ทำไม
และเมื่อความจริงกระจ่างแล้วหล่อนก็รีบกลับไปยังเรือนเพื่อนำความไปบอกท่านเจ้าคุณทันที
เช้าวันรุ่งขึ้นบนเรือนของท่านเจ้าคุณ
แม่จันมีสีหน้าไม่เป็นปกติจนแม่นายเภาทัก
"เป็นอะไรไปรึแม่จัน ไม่สบายรึเปล่า ท่าทางดูหงอยเหงาพิกล"
"เปล่าเจ้าค่ะแม่นาย"
"เปล่าอะไร ดูหน้าหล่อนสิ..ซีดเชียว"
แม่วาดซึ่งนั่งชะเง้อรอคอยท่านเจ้าคุณอยู่ก็พูดแทรกขึ้นมา
"คนที่กำลังจะทำอะไรไม่ดีมันก็ย่อมจะส่ออาการอยู่แล้วละค่ะ"
"เอ็งว่าอะไรนังวาด" แม่นายหันมาถาม
"อิชั้นก็พูดอะไรเรื่อยเปื่อยแหละเจ้าค่ะ อย่าถืออิชั้นเลย"
"ข้าเลิกถือเอ็งมาตั้งนานแล้วนังวาด เอ้อ...นี่แม่จัน
เอ็งรู้รึเปล่าว่าวันนี้นายท่านจะกลับค่ำหน่อย
รึไม่ก็อาจจะค้างบ้านคุณหญิงใหญ่" แม่นายเภาหันกลับไปพูดกับแม่จันต่อ
แต่เมื่อแม่วาดได้ยินก็ถึงกับสะดุ้งโหยง
"อะไรนะเจ้าคะ..คืนนี้นายท่านไม่อยู่เรือน??"
"ท่านจะอยู่รึไม่อยู่มันเกี่ยวอะไรกับเอ็งด้วยรึนังวาด
ถ้าเอ็งอยากจะฟ้องอะไรท่าน..เอ็งก็ข้ามไปฝั่งนู้นสิ"
พอนังวาดได้ยินเช่นนั้นก็นึกอะไรดีๆออกจึงแอบยิ้มอย่างมีเลศนัยอยู่คนเดียว
คืนนั้นแม่จันเก็บข้าวของใส่ห่อผ้าเป็นอย่างดีแล้วหลบลงมาจากเรือนเพื่อมาพบไอ้ทัดตามสัญญา
แต่ยังมาได้ไม่ไกลเท่าไหร่ก็มีคนผู้หนึ่งออกมายืนขวางทางไว้
"อ๊ะ!!!...นายท่าน"
ท่านเจ้าคุณถามขณะที่บ่าวไพร่คนอื่นๆตามออกมาจากที่หลบซ่อนรวมทั้งแม่วาดที่ออกมาทำหน้าเยาะเย้ยอย่างสะใจ
"แม่จัน..จะออกไปไหนค่ำๆมืดๆอย่างนี้" เมื่อไม่มีคำตอบจากปากของแม่จัน
ท่านเจ้าคุณก็ออกคำสั่งทันที
"เฮ้ย...มึงกับนังวาด จับแม่จันไปขังไว้ในห้องเดี๋ยวนี้
ที่เหลือตามกูไปเรือนไอ้ทัด"
"อย่านะเจ้าคะนายท่าน..อย่าทำอะไรพี่ทัด ชั้นผิดเอง..อย่า!!!"
เด็กสาวตะโกนร้องห้ามขณะที่โดนลากกลับไปบนเรือน
แต่ท่านเจ้าคุณก็หาได้ใส่ใจไม่
ที่เรือนของนายทัด ขณะที่เขากำลังเก็บข้าวของเกือบจะเสร็จอยู่แล้ว
ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของคนเดินมา จึงเข้าใจว่าเป็นแม่จัน จึงได้ร้องเรียกออกไป
"แม่จันรึ...อ๊ะ!!!...นายท่าน"
"เฮ้ย...พวกเอ็งจับมันไว้ ไอ้ทัด..มึง!!
กูบอกมึงแล้วใช่มั้ยว่าห้ามยุ่งเกี่ยวกับแม่จันโดยเด็ดขาด"
"กระผมผิดไปแล้ว แต่กระผมกับแม่จันรักกัน นายท่านปล่อยพวกเราไปเถอะ"
ไอ้ทัดนั่งคุกเข่ายกมือไหว้ขอร้องนายท่าน
"แต่คนที่มึงรักน่ะมันเมียกู!!!"
"แต่แม่จันก็เป็นเมียกระผมเหมือนกันนะขอรับ"
ไอ้ทัดชักกลั้นอารมณ์ไม่ไหวลุกขึ้นมายืนเสมอกับท่านเจ้าคุณด้วยอารมณ์โกรธแค้น
"ไอ้ทัด!! มึงกล้าลองดีกับกูเรอะ..มึง..ตาย!!!"
ท่านเจ้าคุณพูดจบก็ชักมีดดาบจากมือของทาสใกล้ตัวมาจ้วงแทงใส่ไอ้ทัดไม่ยั้ง
ทาสหนุ่มอดีตคนรักของแม่จันก็เสียชีวิตทันที
เพล๊ง!!!...เสียงกระจกในห้องนอนแม่จันแตกละเอียดโดยไม่มีสาเหตุ
"คุณพระช่วย!!...พี่ทัด??..ต้องเกิดอะไรกับพี่ทัดแน่ๆ"
เด็กสาวมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีนัก
ทางด้านท่านเจ้าคุณเมื่อเห็นไอ้ทัดตายแล้วก็ออกคำสั่งกับบ่างไพร่ที่ตามมาด้วย
"เฮ้ย...เอามันไปฝังให้ไกลหูไกลตากู แล้วปิดเรื่องนี้เป็นความลับอย่าบอกใคร
ใครปากอยู่ไม่สุข..มันจะต้องเป็นเหมือนไอ้สุนัขขี้เรื้อนตัวนี้!!"
ท่านเจ้าคุณสบถด้วยความเคียดแค้น
ก่อนที่บ่าวไพร่จะช่วยกันลากศพไอ้ทัดไปจัดการตามคำสั่งของท่านเจ้าคุณ
และเมื่อกลับมาถึงเรือน ท่านเจ้าคุณก็เข้าไปหาแม่จันทันที
เด็กสาวเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูก็วิ่งเข้าไปหาท่านเจ้าคุณด้วยความเป็นห่วงอดีตคนรัก
"นายท่าน..พี่ทัดเป็นยังไงบ้าง ท่านคงไม่ได้ทำอะไรพี่ทัดใช่มั้ยเจ้าคะ"
"ชั้นไปมันก็ไม่อยู่แล้วล่ะ มันคงหนีไปแล้ว แต่ก็ช่างมันเถอะ..มันไปก็ดีแล้ว
จะได้ไม่มาก่อเรื่องกับแม่จันอีก ไอ้นี่มันไว้ใจไม่ได้
มา..มานอนกับชั้นเถอะแม่จัน ชั้นจะปลอบขวัญให้" ท่านเจ้าคุณโกหกหน้าตาย
เด็กสาวแทบไม่อยากเชื่อคำบอกของท่านเจ้าคุณ
แต่เมื่อถูกเชิญชวนให้เล่นเกมสวาทอีกครั้งเช่นนั้นก็อดไม่ได้ที่จะเกิดอารมณ์วูบวาบขึ้นมาทันที
เสื้อผ้าของเด็กสาวถูกปลดเปลื้องไปทีละชิ้น
หน้าอกอวบขาวที่เปลือยเปล่าคู่นั้นก็ถูกฟอนเฟ้นจากท่านเจ้าคุณจนหล่อนแทบตั้งตัวไม่ติด
แข้งขาสั่นหมดเรี่ยวแรงจนยืนไม่ไหวขึ้นมาทันที
ยิ่งเมื่อท่านเจ้าคุณล้วงมือลึกลงไปเบื้องล่างนวดเฟ้นที่โคกสวาทพลางเอานิ้วกรีดกรายแยงแหย่เข้าไปในช่องรักด้วยแล้ว
อารมณ์เป็นห่วงทาสหนุ่มก็เหือดหายไปจนหมดสิ้น
แล้วเด็กสาวก็ถูกท่านเจ้าคุณดันลงมานอนหงายราบกับที่นอนเพื่อปลุกเร้าดีกรีแห่งความกระสันเสียวให้มากยิ่งขึ้น
จนเด็กสาวเริ่มบิดกายไปมาและร่ำร้องครวญครางจนฟังไม่ได้ศัพท์
ร่องรักก็ขมิบหลั่งคาวสวาทออกมาจนชุ่มโชกไปทั้งเนินหน้าขา
ท่านเจ้าคุณจึงรู้ว่าบัดนี้เด็กสาวพร้อมแล้วที่จะร่วมลงเรือเดินทางสู่สวรรค์กับเขาอีกครั้ง
เขาจึงถอดเสื้อผ้าแล้วเหวี่ยงไปตกอยู่ที่หัวเตียง
จากนั้นก็จับเด็กสาวพลิกคว่ำคลานสี่ขาเพื่อจะสอดแก่นกายจากทางด้านหลัง
ท่านี้เด็กสาวยังมิเคยลิ้มลองมาก่อนจึงรู้สึกแปลกประหลาดระคนเขินอายยิ่งนัก ...จบ
