บนเรือนของท่านเจ้าคุณในคืนนี้มีแรงสั่นสะเทือนน้อยๆมากจากห้องนอนของท่านเจ้าคุณ เสียงครางแผ่วๆของหญิงสาวคนนึงกับเสียงของโหนกเนื้อที่ปะทะกันดังลอดประตูห้องนอนออกมาให้พอได้ยินขณะนั้นก็มีเงาตะคุ่มๆ ของคนผู้นึงมาแอบทำลับๆ ล่อๆ อยู่แถวๆ ห้องของท่านเจ้าคุณด้วยซึ่งเป็นใครไปไม่ได้นอกเสียจากแม่วาด ซึ่งเป็นแม่นมของคุณเรืองมาก่อน แต่ก็คอยให้ท่าท่านเจ้าคุณอยู่เสมอเพราะหวังฟลุ้คได้เป็นเมียนายท่านขึ้นมาบ้าง แต่เพราะใบหน้าที่ไม่ได้สวยสะดุดตาทำให้ท่านเจ้าคุณไม่เคยเหลียวแลแม้แต่น้อย ที่แม่วาดมาในคืนนี้ก็เพื่อมาแอบฟังนายท่านและแม่นายเภามีอะไรกันอีกเหมือนที่เคยทำอยู่ประจำ "โอ๊ยย...คุณพี่เจ้าขา...โอ๊ยย...อิชั้น..อิชั้นไม่ไหวแล้ว...โอ๊ยย...ซี้ดส์ส์..." แม่นายเภาสำเร็จความใคร่ไปก่อนจนได้ "คุณพี่เจ้าขา..พอเถอะเจ้าค่ะ อิชั้นเจ็บ..มันแสบไปหมดทั้งร่องแล้วเจ้าค่ะ อิชั้นทำต่อไม่ไหวแล้ว" "อีกแล้วเหรอแม่เภา เมื่อไหร่หล่อนจะทำให้ชั้นเสร็จได้ซะที พอหล่อนเสร็จทีไรก็บ่นว่าแสบว่าเจ็บจนชั้นไม่มีอารมณ์จะทำแล้วเนี่ย" ท่านเจ้าคุณบ่นอย่างหัวเสีย "ก็ร่างกายของอิชั้นไม่แข็งแรงนี่เจ้าคะ จะให้หักโหมทำเรื่องอย่างว่าทุกคืนร่างกายอิชั้นรับไม่ไหวหรอกเจ้าค่ะ" "แล้วหล่อนจะให้ชั้นทำยังไงฮึแม่เภา หล่อนก็รู้นี่ว่าความต้องการของชั้นมีมากแค่ไหน" "อิชั้นก็อนุญาตให้คุณพี่ไปมีเมียคนอื่นอีกก็ได้นี่เจ้าคะบ่าวสาวๆในเรือนก็มีตั้งหลายคนที่อยากจะเป็นเมียคุณพี่ แม่วาดนั่นก็ใช่" แม่เภาพูดเล่นเอาแม่วาดที่แอบฟังอยู่สะดุ้งสุดตัวเลยทีเดียว "หยุดนะแม่เภา หล่อนอย่ามาเสนอความคิดบ้าๆ แบบนี้อีกอยากจะให้ชั้นถูกหยามหน้าเหมือนอย่างคราวนั้นรึไง" "แต่อิชั้นว่า.." ไม่ทันพูดจบท่านเจ้าคุณก็ตวาดลั่น "หล่อนอย่าพูดอีกเลย!! ทั้งหมดมันเป็นเพราะหล่อนคนเดียวเท่านั้น" พูดจบท่านเจ้าคุณก็ลุกขึ้นเดินออกไปนอกห้อง แม่วาดที่แอบฟังอยู่ก็หลบเข้าที่ซ่อนแทบไม่ทัน ปล่อยให้แม่เภานั่งเปลือยกายน้ำตาร่วงเผาะด้วยความเสียใจพลางเอามือกุมที่เนินเนื้อกลางหว่างขาของตัวเองเพราะความปวดแสบที่ถูกท่านเจ้าคุณยัดเยียดท่อนเนื้ออันเขื่องเกินกำลังที่หล่อนจะรับไหวมาเมื่อซักครู่แม่วาดที่แอบฟังอยู่ก็รู้สึกมีหวังในการจะจับท่านเจ้าคุณขึ้นมาอีกเป็นกอง กลางหนองน้ำในละแวกบ้านของท่านเจ้าคุณนั้น มีทาสหนุ่มหน้าตาดีรูปร่างบึกบึนคนหนึ่งกำลังนั่งตกปลาอยู่ในเรือกลางหนองน้ำอย่างสบายใจ แต่แล้วสายตาของเขาก็ไปสะดุดเข้ากับเด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้มรูปร่างสะโอดสะองกำลังเดินมุ่งหน้ามาทางหนองน้ำ คะเนด้วยสายตาเด็กสาวคนนี้น่าจะอายุราวๆ 17-18 ปี ใบหน้าหวานแววตาใสซื่อ ปากบางรูปกระจับน่าประทับรอยจูบ หน้าอกหน้าใจของเธอก็อวบอูมเต็มที่สมวัย สะโพกนั้นเล่าก็อวบอัดน่าฟัดเป็นยิ่งนัก ชายหนุ่มเหม่อมองเด็กสาวอย่างเพลิดเพลินจนไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนี้เด็กสาวผู้นั้นกำลังก้มลงเก็บดอกบัวในหนองน้ำที่เขากำลังลอยเรืออยู่ฉับพลันนั้นเด็กสาวก็พลาดท่าตกน้ำไป เขาถึงได้สติและคิดว่าจะต้องลงไปช่วยเธอคนนั้นให้ทันท่วงที ว่าแล้วก็กระโจนลงจากเรือว่ายน้ำมุ่งหน้าไปหาเด็กสาวที่กำลังตะเกียกตะกายสุดชีวิตเพื่อไม่ให้จมน้ำ เมื่อเขาว่ายไปจนเกือบจะถึงตัวของหล่อนแล้ว เขาก็เอื้อมมือออกไปเพื่อจะคว้าร่างของเด็กสาวเอาไว้ แต่มือของเขาก็พลาดไปคว้าหมับเข้าที่หน้าอกอวบอูมของเด็กสาวเต็มเปาแต่นาทีนั้นใจของชายหนุ่มคิดแต่จะช่วยเด็กสาวให้ได้จึงยังมิได้คิดอกุศลใดๆกับหล่อน แต่การที่เขาต้องกอดรัดตัวเธอเอาไว้เพื่อพาร่างเด็กสาวว่ายเข้าหาฝั่งนั้นมันก็กระตุ้นความรู้สึกของเขาได้ไม่น้อยเลย เมื่อมือของเขาได้สัมผัสเกือบทุกสัดส่วนในตัวของเด็กสาว อีกทั้งผ้าแถบที่พันร่างกายท่อนบนของเธอไว้ก็หลุดลอยไปไกลเสียแล้ว ดังนั้นสิ่งที่เขาจับอยู่เต็มกำมือนั้นก็คือเนื้อแท้ของปทุมถันคู่งามที่เต่งตึงตั้งเต้าชูชันอยู่นั่นเอง พอเขาดันร่างของเด็กสาวให้ขึ้นไปนอนบนท่าน้ำได้สำเร็จเท่านั้นเอง ปทุมถันขาวอวบก็ตั้งตระหง่านล่อสายตาของเขาทันที ขณะที่เด็กสาวยังนอนสำลักน้ำไม่ได้สติ มือของชายหนุ่มก็เอื้อมไปเกาะกุมเอาสองเต้าของหล่อนไว้ด้วยความลืมตัวเนื่องจากตั้งแต่เกิดมาเขายังไม่เคยเห็นสิ่งสวยงามขนาดนี้มาก่อน มันเต่งตึงมีความแข็งตัวเคร่งครัดแต่เมื่อกดน้ำหนักมือลงไปก็มีความยืดหยุ่นและนุ่มนวลจนชายหนุ่มเผลอตัวเคล้นคลึงอยู่นานจนเด็กสาวฟื้นคืนสติขึ้นมา "ว้าย...เอ่อ...พี่จ๊ะ ขอบใจนะจ๊ะที่ช่วยชั้นเอาไว้ แต่ตอนนี้พี่ช่วยเอามือออกจากนมชั้นก่อนเถอะนะจ๊ะ แล้วก็ช่วยไปเก็บผ้าของชั้นที่ลอยไปโน่นให้หน่อยสิจ๊ะ" หญิงสาวพูดแบบอายๆ เพราะความเขินที่ถูกชายหนุ่มถูกเนื้อต้องตัวแล้วยังจ้องมองตาไม่กระพริบ "เอ้อ...จ้ะๆ เดี๋ยวข้าว่ายไปเก็บมาให้นะ" ชายหนุ่มรู้สึกตัวก็รู้สึกเขินเช่นกันจึงรีบว่ายไปเก็บผ้าแถบมาให้เด็กสาว แต่กระนั้นก็ยังจ้องมองเนินเนื้อสองก้อนของเด็กสาวอย่างไม่ละสายตา ข้างเด็กสาวพอได้ผ้าคืนมาแล้วก็รีบเอามาพันกายด้วยใบหน้าแดงซ่าน "เธอคงเป็นทาสมาใหม่สินะ ข้าถึงไม่เคยเห็นหน้าเจ้ามาก่อนเลย เจ้าชื่อแม่จันใช่มั้ย" ทาสหนุ่มเอ่ยปากถามหลังจากตั้งสติได้ "รู้ได้ยังไงกันจ๊ะ" เด็กสาวก้มหน้านิ่ง แก้มทั้งสองข้างแดงราวกับลูกตำลึงสุก "ได้ยินว่าเมื่อวานนี้ยายพุ่มเอาหลานมาให้นายท่าน" ชายหนุ่มให้ความกระจ่างแก่เด็กสาว "แล้วพี่...เอ่อ..." "เอ่อ...แล้วพี่มาทำอะไรจ๊ะ""พี่มาจับปลา เอาไปให้แม่ครัวทำอาหาร ได้ยินว่าเย็นนี้นายท่านจะกินแกงส้ม แล้วก็เป็นการเลี้ยงครูแหม่มของคุณเรืองด้วย" ขณะนั้นเองยายพุ่มที่ออกมาเดินตามหาหลานสาวก็ตะโกนร้องเรียกชื่อของหล่อนมาแต่ไกล "นังจัน..นังจันอยู่ที่ไหน..นังจันเอ๊ย" "พี่ทัดจ๊ะ ยายชั้นมาตามแล้ว ชั้นต้องไปก่อนนะจ๊ะ" เด็กสาวทำท่าจะบอกลาเขาเมื่อได้ยินเสียงเรียก "พี่อยู่ที่กระท่อมท้ายไร่ ถ้าผ่านมทางนี้ก็แวะมาหาพี่บ้างก็แล้วกันนะ" ชายหนุ่มทิ้งท้าย จันเองก็ชะม้ายตาให้เขาอย่างมีเลศนัย เด็กสาวแรกรุ่นที่ยังไม่เคยได้ใกล้ชิดกับชายอื่นใดขนาดนี้มาก่อน เมื่อได้มาพูดคุยและถึงขั้นมีการถูกเนื้อต้องตัวขนาดนี้ก็เกิดความรู้สึกแปลกๆคล้ายพึงพอใจกับชายแปลกหน้าผู้นี้ยิ่งนัก "จ้ะ..ชั้นไปแล้วนะ" เด็กสาวเดินจากไปแต่ก็ยังหันมามองเขาอีกหลายครั้งก่อนจะลับสายตาไป ชายหนุ่มเองก็มองตามบั้นท้ายอวบอัดที่ส่ายไปมาตามจังหวะก้าวเดินของเด็กสาวจนท่อนเอ็นแข็งโด่ดันกางเกงออกมาเป็นกระโจมตะวันบ่ายคล้อย เรือลำเล็กมีผู้โดยสารสามคนกำลังมุ่งหน้าไปยังบ้านของท่านเจ้าคุณ
โดยมีนายทัดเป็นผู้พายนั่งอยู่ท้ายเรือ ท่านเจ้าคุณนั่งมาด้วยอยู่ที่หัวเรือ ส่วนคนที่นั่งตรงกลางก็คือครูแหม่มที่จะมาสอนภาษาฝรั่งให้ไอ้เรืองนั่นเอง "อากาศร้อนจังนะคะท่าน" สำเนียงภาษาของแหม่มค่อนข้างชัดถ้อยชัดคำพอสมควร "อากาศตอนกลางวันก็เป็นอย่างนี้แหละแหม่ม พอตกกลางคืนแถวนี้จะเย็นสบายเลยล่ะ" "ดีจังเลย..ชั้นชอบ แต่ถึงยังไง พอไปถึงแล้วดิชั้นขออาบน้ำก่อนนะคะท่าน เนี่ย..ดูสิคะ เนื้อตัวมีแต่เหงื่อทั้งนั้นเลย" แหม่มพูดพลางโบกพัดในมือไปมา และถลกชายกระโปรงยาวขึ้นมาจนถึงต้นขาขาวจั๊วะ ทำเอาท่านเจ้าคุณตาโตที่ได้เห็นของดีเข้าแล้ว"ทาสของท่านคนเนี้ยหน้าตาดีนะคะ ร่างกายกำยำ handsome จริงๆ..ชั้นชอบ แต่ท่านก็ดูดีเหมือนกันนะคะ ดูเป็นสุภาพบุรุษ อย่างนี้ชั้นก็ชอบ เอ้อ...ท่านขา ไม่คิดจะเรียนภาษาบ้างเหรอ" แหม่มพูดจายั่วเย้า "เอ้อ...ไม่ล่ะ ชั้นต้องค้าขาย ไม่มีเวลาน่ะ" "กลางวันไม่ว่าง กลางคืนก็สอนได้นี่คะท่าน ได้อารมณ์ดีออก" แหม่มจีบปากจีบคอพูดให้ท่าท่านเจ้าคุณเต็มที่ "งั้นผมคงต้องคิดดูก่อน อ้อ..นี่ก็ใกล้จะถึงแล้ว ข้างหน้านี่เอง" ท่านเจ้าคุณพูดพลางชี้ไปที่เรือนของตัวเอง "โอ้...very beautiful""ฮะๆๆ..ไม่ฟูหรอก มันเป็นทรงไทย ผมก็รู้ภาษานิดหน่อยเหมือนกัน..หึๆๆ" แหม่มเองก็รู้สึกร้อนอบอ้าวจนต้องถลกชายกระโปรงขึ้นมาเพื่อพัดเรียวขาที่ชุ่มไปด้วยเม็ดเหงื่อ โดยที่จงใจจะให้ชายกระโปรงด้านล่างห้อยย้อยลงมาเปิดหวออ้าซ่าให้ท่านเจ้าคุณเห็นเต็มตา แถมยังดึงคอเสื้อที่ค่อนข้างกว้างอยู่แล้วลงมาเพื่อพัดลงไปข้างในเสื้อด้วยทำให้เต้านมอวบขาวไซส์ฝรั่งแทบล้นออกมาข้างนอก เล่นเอาท่านเจ้าคุณน้ำลายแทบหก ไอ้ทัดที่นั่งอยู่ข้างหลังก็ยังอดชะเง้อมามองบ้างไม่ได้เช่นกัน บนเรือนของท่านเจ้าคุณ นายแม่เภาและแม่วาดกำลังนั่งร้อยมาลัยขณะที่ยายพุ่มพาแม่จันขึ้นมาหา "มาแล้วหรือจ๊ะยายพุ่ม" แม่เภาเอ่ยทัก
"เจ้าค่ะ บ่าวพานังจันมารับงานเจ้าค่ะ"
"ก็ให้ไปช่วยงานในครัวสิ ที่นั่นมีงานออกมากมาย" แม่วาดสอดขึ้นมาเสียงแหวว
"มันเรื่องอะไรของเราล่ะแม่วาด" นายแม่เภาขึ้นเสียงดุแม่วาดเล็กน้อย
"คือ..บ่าวเห็นว่าแม่จันเพิ่งมาใหม่ น่าจะให้ทำงานในครัวก่อนน่ะเจ้าค่ะ
ขืนรับใช้บนเรือนเดี๋ยวจะทำข้าวของเสียหายซะก่อน"
"แต่ข้าอยากให้แม่จันมารับใช้บนเรือนนี่แหละ ไหนแม่จัน..เงยหน้าให้ข้าดูซิ"
เด็กสาวเงยหน้าขึ้นมาให้นายหญิงเพ่งพิศ
ยามนี้เนื้อตัวของแม่จันผุดผ่องยิ่งนักหลังจากผ่านการขัดสีฉวีวรรณจนดูเหมือนเงาะถอดรูป
จากเด็กกะโปโลหน้าตามอมแมมเมื่อวานก็กลายเป็นเด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้มชวนมองยิ่งนัก
ขณะนั้นท่านเจ้าคุณก็เดินทางมาถึงเรือนพอดี
แม่เภาจึงบอกท่านเจ้าคุณว่าจะให้นังจันขึ้นมารับใช้ตัวเองบนเรือน
ซึ่งท่านเจ้าคุณก็ไม่ได้ขัดข้องอะไร
จากนั้นท่านเจ้าคุณก็แนะนำผู้หญิงที่เดินตามมาด้วยให้แม่เภารู้จัก
"เอ้อ...นี่มิสแมรี่ จะมาเป็นครูสอนภาษาให้เจ้าเรือง
อ้อ..แล้วนี่ให้พวกบ่าวมันจัดห้องให้มิสแมรี่แล้วรึยัง"
"เจ้าค่ะ บ่าวจัดให้เรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะ" แม่วาดขานรับแทน
"เอ้อนี่...แล้วเจ้าเรืองอยู่ที่ไหนล่ะ จะได้แนะนำให้รู้จักกับครู"
"ไม่รู้!!..นี่เอ็งเป็นแม่นมให้เจ้าเรืองได้ยังไงวะ มันไปไหนก็ยังไม่รู้
คงจะไปตีไก่กัดปลาตามเคยละสิ เอ็งถึงทำเป็นไม่เห็น ตามใจกันจริงๆ ไป..นังวาด
เอ็งพามิสแมรี่เข้าห้องไปอาบน้ำอาบท่าก่อนไป เชิญครับแหม่ม"
ท่านเจ้าคุณตวาดใส่นังวาดแล้วหันกลับมาเชิญมิสแมรี่ให้ตามนังวาดไปที่เรือนพักที่ได้จัดไว้ให้
"Thank you" มิสแมรี่ตอบก่อนจะลุกเดินตามแม่วาดไป
พอคล้อยหลังมิสแมรี่ แม่เภาก็เอ่ยถามท่านเจ้าคุณ
"เค้าว่าอะไรนะคะคุณพี่ ใครแทงใครเจ้าคะ"
"อ๋อ..แท้งค์กิ้วน่ะ หมายถึงเค้าขอบคุณพวกเรานั่นแหละแม่เภา"
"อ๋อ..เจ้าค่ะ แทงกิวๆ" แม่เภาทำหน้างงๆแต่ก็พอจะเข้าใจขึ้นมาบ้าง
ยามค่ำคืนที่ลมโชยอ่อนๆ อากาศกำลังเย็นสบาย
มิสแมรี่ออกมายืนรับลมอยู่ที่ริมสระน้ำหน้าเรือนตัวเองในชุดเสื้อคลุมบางเฉียบ
แสงจันทร์กระจ่างส่องกระทบจนสามารถมองทะลุผ้าเข้าไปถึงไหนต่อไหน
ด้วยความที่มิสแมรี่มีนิสัยขี้ร้อนจึงไม่ได้ใส่ชั้นในไว้ภายใต้เสื้อคลุมนั้นเลยแม้แต่ชิ้นเดียว
"ลูกพี่ๆ..ผีฝรั่งใช่มั้ยน่ะ"
ทาสคนสนิทของไอ้เรืองร้องทักพลางชี้ให้ดูแหม่มสาวที่ยืนอยู่ตรงริมสระน้ำ
"เฮ้ย...ผีอะไรวะ จะสวยได้ขนาดนี้ ไปเถอะไป..ลองเข้าไปพิสูจน์กัน"
ไอ้เรืองออกคำสั่งกับทาสทั้งสองแล้วเดินนำเข้าไปหาหญิงสาวที่ริมสระทันทีขณะที่ทาสทั้งสองยังออกอาการกล้าๆกลัวๆ
พอใกล้จะถึงตัว ร่างของหญิงสาวก็หันกลับมาพอดี
"สวัสดีค่ะ พวกคุณเป็นใครกันคะ"
"เค้าพูดแบบเราได้ด้วยขอรับคุณเรือง" ทาสหนุ่มสะกิดบอกผู้เป็นนายเบาๆ
แต่หญิงสาวก็ยังพอได้ยิน
"คุณเรือง??...งั้นคุณก็เป็นลูกศิษย์ของชั้นน่ะสิ ชั้นชื่อแมรี่
จะมาเป็นครูของคุณ"
"มาเป็นครูของชั้น??" ไอ้เรืองถามพลางกวาดสายตาไปทั่วเรือนร่างของหญิงสาว
ด้วยความบางของผ้าจึงไม่ยากเลยที่จะเพ่งมองลงไปจนเห็นว่ายามนี้หญิงสาวมีอาภรณ์ปกคลุมกายอยู่แค่ชิ้นเดียวเท่านั้น
ยิ่งมองต่ำลงไปที่โหนกเนื้อนูนด้านล่างเห็นเป็นเงาดำๆอยู่กลางหว่างขา
ไอ้เรืองก็อดไม่ได้ที่จะต้องกลืนน้ำลายอึกใหญ่
"ก็ใช่น่ะสิ อืม...ทีแรกชั้นนึกว่าคุณเป็นเบบี้ซะอีก
ไม่คิดว่าจะเป็นหนุ่มหล่อขนาดนี้ ดีจัง..ชั้นชอบสอนเด็กโตๆแบบนี้แหละ"
หญิงสาวพูดพลางเดินเข้าไปใกล้ชายหนุ่มมากยิ่งขึ้น
ทำเอาไอ้เรืองยืนแข็งทื่อเป็นท่อนไม้ทำอะไรไม่ถูก
"พรุ่งนี้เราจะเริ่มเรียนกันเลยนะจ๊ะ แล้วพบกันนะพ่อหนุ่ม"
ว่าแล้วหญิงสาวก็ชะโงกหน้าเข้าไปหอมแก้มไอ้เรืองอย่างไม่เกรงสายตาทาสทั้งสอง
เล่นเอาไอ้เรืองใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
ที่จู่ๆก็มีแหม่มสาวหน้าตายั่วยวนมาให้ท่าถึงที่
