ช่วงที่ผมเรียน ม.ปลาย ผมเลือกที่จะเรียน ศิลปกรรมครับ เพราะหัวไม่ค่อยดี ซึ่งตอนขึ้น ม.4 ผมก็ถือว่าเป็นเด็กใหม่ในกรุงเทพ เพราะผมจบ ม.3 มาจากบ้านนอก ตอนนั้นก็จะมีพวกเด็กที่เรียนจบ ม.3 จาก โรงเรียนนั้นเข้าเรียนต่อม.ปลายเลย แล้วก็อย่างว่า คือช่วงสาวแรกรุ่น ผิวพรรณอะไรๆก็ดูเปล่งปลั่งไปซะหมด ซึ่งตอนนั้น ในห้องผมเป็นชายล้วนครับ มีกันอยู่สิบกว่าคน ค่อนข้างเฮี้ยวเอาการ พวกมนชอบพูดชวนให้ผมนึกภาพบ่อยๆ กับ พวกเพื่อนๆสาวๆห้องอื่นๆ ว่า คนนั้นนมใหญ่บ้าง คนนี้หมอยดกบ้าง ตามประสาเด็กวัยรุ่นผู้ชาย
เข้าเรื่องเลยดีกว่า ช่วงขึ้น ม.5 ตอนนั้นห้องผมโดนบังคับให้เรียนวิชาบังคับร่วมกับห้องศิลป์ภาษา และก็จะมีเพื่อนผู้หญิงกลุ่มนึงที่ค่อนข้างสนิทกับกลุ่มพวกผม ก็มีกุ้งซึ่งผิวขาวออกใสกว่าใครเพื่อน มีเจน และ ตุ๊ก ซึ่งก็ค่อนข้างจะเฮฮาดี แล้วก็มักจะถึงเนื้อถึงตัวกันบ่อย เพราไม่ค่อยจะมีใครถือสาใคร บางที กุ้งชอบแอบมาข้างหลังผมตอนผมกำลังวาดรูปอย่างขะมักเขม้น แล้วเอามือจับก้นผมเล่นบ้าง ผมก็ได้แต่สะดุ้ง แล้วก็หันไปด่ามันบ้างว่าเล่นอะไรไม่รู้เรื่อง มันก็เอาแต่หัวเราะว่าผมไม่ประสีประสาอะไรเลย ทั้งๆที่จริงๆแล้วน่ะ ผมแอบมองกุ้งแล้วแอบไปช่วยตัวเองแทบทุกวัน ก็ขาวซะขนาดนั้น หน้าอกก็ใหญ่ ผมเสียวทุกครั้งเวลากุ้งมันเอานมมาเบียดแบบว่าขอดูรูปที่ผมวาด
แล้ววันนั้นก็มาถึง คือในห้องผมมันเป็นห้องเรียนที่รกเอามากๆเลยครับ (ห้องเด็กศิลป์)แล้วก็จะมีตู้เอกสารเป็นเหล็กเก่าๆอยู่หลังห้อง ซึ่งจะมีเฟรมวาดรูปหลากหลายขนาดบังไว้อยู่ มันเป็นสถานที่ลับของผมที่ผมชอบเข้าไปนั่งแอบหลับข้างในประจำซึ่งข้างในตู้ผมได้ถอดชั้นวางเอกสารออก ทำให้ในตู้ค่อนข้างโล่งและจริงๆแล้วก็สามารถนั่งได้สองคนแบบนั่งชันเข่าหันหน้าเข้าหากัน ตอนนั้นเป็นช่วงเรียนวิชาสังคม ซึ่งผมไม่ชอบเอามากๆ พอเห็นเพื่อนๆมันขึ้นไปกันหมดแล้ว ผมก็จัดแจงเข้าไปหลับในตู้อีกตามเคย ซึ่งในตู้เหล็ก จะมีช่องระบายอากาศเล็กๆตามฝาตู้ ซึ่งคนข้างนอกจะมองไม่เห็น อีกอย่างนึงตำแหน่งที่ผมนั่งก็จะมีเฟรมวาดภาพหลายขนาดบังไว้อยู่ คงไม่มีอาจารย์คนไหนมาเห็นแน่นอน ผมนั่งชันเข่าเกือบจะหลับอยู่แล้วเชียว มีเสียงเหมือนมีใครมาขยับเฟรมวาดรูป แล้วทันใดนั้นตู้ก็เปิดออก วูปแรก ผมหน้าซีด นึกว่าอาจารย์มาตามหา แต่ก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ที่แท้เป็นไอ้กุ้งนี่เอง “แหม่ ไอ้เอ แกหลบอยู่นี่เอง ชั้นก็ว่าแกหายไปไหน เออ ขอซ่อนตัวด้วยคนดิ” มันไม่พูดเปล่า ลงมานั่งชันเข่าตรงข้ามกับผม แล้วก็เอื้อมมือปิดตู้ “แกหลบอะไรวะ กุ้ง” “แกเบื่อคนเดียวรึไง เรียนแม่งไม่รู้เรื่องเลย อย่างกที่เลยน่า ชั้นแอบดูแกมานั่งที่นี่หลายวันแล้ว นั่งด้วยคนนะ 2คาบเอง แกง่วงก็งีบก่อนเลย” “เออๆ ชั้นงีบก่อนนะ” แต่เอาเข้าจริงๆผมงีบไม่ลงหรอกครับ ตามันไปจับจ้องอะไรบางอย่าง ก็ แหม่ ผู้หญิงม.ปลายใส่กระโปรงนักเรียนสั้นแค่เข่า เวลามันนั่งจะเหลืออะไรละครับ เห็นแต่ขาขาวๆและก้อเนินอูมและกลีบที่อัดแน่นอยู่ข้างใน มันเป็นกลีบของสาวแรกรุ่น ผมมองไปจนไอ้หนูผมเริ่มตั้งขึ้นมา “เฮ้ยเอ แกมองไรวะ” กุ้งมันถามผมแต่ไม่กล้าพูดดังๆ “เอ่อ เปล่า” “แกมอง กกน.ชั้นเหรอ” ผมเริ่มหน้าเสีย “เห็นแล้วอย่าบอกใครล่ะ นี่เห็นว่าสนิทกันนะ” “แกไม่ว่าไรเราแน่นะ” “เออเด่ะ แต่แกห้ามบอกใครนะเว้ย ไม่งั้นแกกับชั้นจบกัน อีกอย่างนึง แกก็เอาไปไม่ได้หรอก คงได้แต่...ชักว่าว” กุ้งพูดพร้อมรอยยิ้มที่มุมปาก ผมรวบรวมความกล้า พูดกับกุ้ง “ถ้าเราขอจับดู แกจะว่าไรมั้ย” “ให้แค่จับเท่านั้นนะ” ผมไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดลอย ยื่นมือตรงดิ่งไปทีกลีบอูมนั่นทันที ลูบขึ้นลงเบาๆ แต่ก็อดใจไม่ได้ที่จะเกี่ยวกกน.แย้มออกมาให้เห็นข้างใน โอ แม่เจ้า กลีบอูม หมอยดกดำ ผมเริ่มมือไม้สั่น แล้วก็ปล่อยตามเดิม กลับมาลูบขึ้นลงเหมือนเดิม กุ้งก็เอาแต่นั่งหน้าแดง เห็นฮ้าวๆแบบผู้ชายก็อายเป็นนะเนี่ย ผมก็ลูบขึ้นลูบลงจนเพลิน สักพักนึงก็มีน้ำเมือกเหนียวๆซึมออกมาจากกลีบอีมๆที่ซุกซ่อนอยู่ใน กกน.ตัวเล็กๆสีขาว เวลา2 คาบผ่านไปเร็วมากครับ “เฮ้ย พอแล้วล่ะเอ เราออกไปนั่งในห้องก่อนไอ้พวกนั้นจะกลับมาเถอะ” ผมตกลง ทั้งๆที่มือยังสั่นอยู่ เราสองคนออกมานั่งเล่นในห้องศิลป์ ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนพว
