6721
มินิซีรีย์ จิตนาการผู้เขียนทางบ้าน / Re: รักแรก แต่หลายครั้งของพลอย
« on: October 21, 2012, 07:35:12 am »
"มึงไม่ต้องมาตอแหลเลยอีพลอย..คราวนี้หลอกกูไม่ได้แน่...." พลอยตะลึงตกใจ แทบไม่อยากจะเชื่อถ้าไม่ได้ยินเต็มสองหูว่า
พี่ต้นพี่ชายของเพื่อนรัก นักฟุตบอลของโรงเรียน ที่สาว ๆ ต่างรุมกรี๊ด แท้จริงจะเป็นคนหยาบคายกักขระเช่นนี้ เสียงแรงหลงรัก
อยากได้เป็นแฟน ธาตุแท้สันดานหยาบก็ปรากฎออกมาให้พลอยเห็นเสียก่อน วินาทีนั้นพลอยหมดรักในตัวพี่ต้นทันที
พลอยเริ่มดิ้นหนีเอาตัวรอดอีกครั้ง พยามใช้ร่างกานของตัวเองเท่าที่จะทำได้เข้าตอสู้ เท้ากระทืบเปะปะไปที่เท้าของพี่ต้น มือซ้าย
แม้ไม่ถนัดก็พยามหยิกข่วนไปที่ตัวพี่ต้นไม่เลือกว่าจะเป็นส่วนไหน แต่ทำได้ไม่กี่ครั้งพลอยก็ต้องร้องโอ๊ยด้วยความเจ็บปวด เมื่อ
พี่ต้นออกแรงบิดแขนขวาของพลอยหนักขึ้น พลอยปวดเจ็บแปล๊บไปที่หัวไหล่ เหมือนว่ามันจะหลุดออกมาจากลำตัว
"หยุดมั๊ย...ถ้าไม่หยุดจะหักแขนให้หลุดเลย..." เสียงพี่ต้นน่ากลัวจับใจ พี่เขาตะวาดดังลั่นจนพลอยต้องหยุดการหยิกข่วน เนื่อง
เพราะกลัวและเจ็บที่หัวไหล่จนน้ำตาปริ่มขอบตาเลยค่ะ พอพลอยหยุดดิ้น หยุดข่วน พีต้นก็ปลอยมือข้างที่บีบก้านคอของพลอยออก
แล้วคว้ามือซ้ายของพลอยรวบไพลมาด้านหลังเช่นเดียวกับมือข้างขวา จากนั้นก็เอาเชือกปอออกมาจากระเป๋ากางเกงแล้วผูกมือทั้ง
สองข้างของพลอยไว้แน่น อนิจจากรมตามสนอง พลอยเพิ่งทำเช่นนี้กับพี่ต้นเมื่อเดือนที่แล้วนี้เอง
"คราวนี้ละ...โดนผูกมั่ง..แล้วมึงจะรู้สึก..." พี่ต้นบ่นงึมงำเหมือนคนขาดสติ พอพันธนาการข้อมือทั้งสองของพลอยแล้วเสร็จ
พี่ต้นก็ยืนเข้ามาประชิดด้านหลังใช้ขาพี่ต้นเขี่ยขาของพลอยให้กางออก พลอยไม่ยอมหุบขาไว้แน่น พี่ต้นก็รวบข้อมือทั้งสองข้างที่
โดนผูกไพล่หลังอยู่ยกชูสูงขึ้น พลอยร้องโอ๊ย ๆ น้ำตาไหลพรากเพราะมันเจ็บที่หัวไหล่เหมือนกระดูกมันจะหลุดออกมาจากเบ้า
พลอยเริ่มรู้แล้วว่าคราวนี้พี่ต้นไม่แค่แกล้งเล่นเหมือนที่ผ่าน ๆ มาแน่ พี่เขากำลังจะข่มขืนพลอย พลอยรวรวมสติพยามร้องให้คนช่วย
เหลือ พี่ต้นรีบตะครุบขากรรไกรของพลอยไว้พร้อมบีบ จนพลอยร้องไม่ออก มันเจ็บจนน้ำตาร่วงเผลาะ ๆ ไหลอาบแก้มนวล พี่ต้น
ล้วงเอาผ้าเช็ดหน้าผืนใหญ่ออกมาจากกระเป๋ากางเกง แล้วม้วนเป็นก้อนกลม ๆ ก่อนจะบีบขากรรไกรของพลอยให้อ้าปากกว้างแล้ว
ยัดผ้าผืนนั้นเข้าไปในปาก มันเต้มปากจนพลอยอึดอัดหายใจติดขัด แต่ก้เปล่งเสียงร้องไม่ออก มีเสียงดังอึกอักอู้อี้เท่านั้นที่ลอด
ออกมาได้
พลอยนอนหมอบหน้าและลำตัวช่วงบนแนบไปกับพื้นโต๊ะสองขายังยืนหยัดอยู่ที่พื้นดิน แต่ก้นผายนั้นลอยโด่งอยู่พอดีกับขอบโต๊ะ
เมื่อพี่ต้นจัดการพลอยจนเหมือนสมันน้อยรอนายพรานเชือดได้เสร็จ ก็ยืนถอยห่างออกมาหน่อยหนึ่ง
"กางขาซะ...ถ้าไม่อยากเจ็บตัว..." เสียงพี่ต้นร้องสั่ง ทำให้พลอยรู้สึกเย็นเยือกเข้าไปถึงกระดูกสันหลัง รู้ดีว่าถ้าไม่ทำตาม
พลอยจะโดนพี่ต้นลงโทษยังไง พลอยค่อย ๆ ขยับขายืนถ่างออกทีละนิด ๆ จนพี่ต้องร้องบอกว่าพอจึงได้หยุด นึกภาวนาขอคุณพระ
ช่วยให้พลอยรอดพ้นจากวิกฤตในครั้งนี้อยู่ในใจ
พลอยค่อยๆกางขาออกตามที่ต้นสั่ง แม้จะขัดใจไม่อยากทำ แต่ถ้ามัวอิดออด พลอยคงถูกที่ต้นทำร้ายร่างกายเป็นแน่ พี่ต้นยืนหัวเราะ
อยู่ ด้านหลังพลอยเหมือนคนบ้าขาดสติ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรกับพี่ต้นที่ทำให้พี่ต้นเปลี่ยนแปลงไปได้เร็วขนาดนี้ เมื่อเดือนกว่า ๆ ที่ผ่านมา
พี่ต้น ยังเป็นผู้ชายสุภาพน่ารักอยู่เลย แต่บัดนี้กับกักขระลามก
พี่ต้นไม่รอช้าเอื้อมมือมาตลบกระโปรงนักเรียนของพลอยไปค้างไว้อยู่ที่เอว พลอยรู้สึกเย็นวาบที่ก้นเปลือยยามลมพัดผ่านเพราะกาง
เกงในที่พลอยใส่มาวันนี้ เนื้อผ้ามันแสนจะบาง จากนั้นก็เอื้อมมือหยาบใหญ่มากำบีบหนั่นเนื้อแก้มก้นทั้งสองข้างของพลอยแรง ๆ
พลอยบิดก้นไปมาด้วยความเจ็บ ส่วนเรื่องความเขินอายไม่มี ไม่ได้คิดไปแล้ว จะมีก็เพียงแต่ความหวาดกลัวในการกระทำของพี่ต้น
เขามากกว่า แล้วพลอยก็สะดุ้งเมื่อมีเสียงดังเพลี๊ยะ!...หนั่นเนื้อสะโพกอวบผายของพลอยเต้นระริกด้วยความเจ็บปวด เพราะพี่ต้น
ใช้มือหยาบใหญ่ฟาดลงมาเต็มแรง
"ฮืออออ...อี่อ้น...ออยเจ็บนะ..." พลอยพยายามเปล่งเสียง แต่มันคงดังอู้อี่ไม่ชัดถ้อยชัดคำ เพราะในปากของพลอยมีผ้าเช็ด
หน้าผืนใหญ่ที่พี่ต้นยัดไว้ น้ำตาของพลอยไหลลงไปตามแก้มอิ่มด้วยความเจ็บและหวาดกลัว
"อย่ามาสำออย...นังพลอย....ร่านนักใช่มั๊ย...." พี่ต้นฟาดฝ่ามือลงมาอีกครั้ง พร้อมด่าหาว่าพลอยร่าน
"นู๋...ไปอ้านที่ไหน....ไม่ได้อำอะไรอั๊กอย่างเลยนะอี่...ฮืออออ...."
"มึงไปอ่อยไอ้ครูสมชาติไง....กูรู้นะ..." พี่ต้นพูดไปตีก้นพลอยไปเหมือนคนบ้า
"โอ๊ย!....อี่....นู๋ไม่ได้อ่อย...ไม่ได้อ้าน....แล้วพี่ถืออิดอะไรมาอีนู๋...ฮือออออ" พี่ต้นท่าจะบ้าจริง ๆ ครูสมชาติเป็นครู
สอนพละในโรงเรียนอีกทั้งยังเป็นโค้ชฟุตบอลของพีต้นด้วย พลอยรู้สึกงุนงงในคำกล่าวหาของพี่ต้นยิ่งนัก ที่ว่าพลอยอ่อยให้ท่าครู
สมชาติ
"ไม่ ต้องมาแก้ตัว..ไอ้เปี๊ยกมันบอกกูว่า ไอ้ครูคุยให้มันฟังว่า....มึงกับมันไปเที่ยวดูหนังกันมาแล้ว...." พี่ต้นบ้าไปแน่แล้ว
เมื่อสักครู่ พูดคล้ายว่าตนเองเห็นว่าพลอยอ่อยครู แต่ถามไปมากลับอกว่าพี่เปี๊ยกเล่าให้ฟัง พลอยไม่อยากฟังคำแก้ตัวหรือเหตุผลใด ๆ
อีกแล้ว สรุปว่าพี่ต้องพาลหาเรื่องเพื่อจะรังแกพลอยมากกว่า
เจ็บใจตัวเองนัก ที่เคยละเม้อเพ้อหาผู้ชายคนนี้ หลงรักจนเกือบจะยอมมอบตัวมอบความสาวให้ ไม่คิดเลยว่าพี่ต้นจะเลวได้ขนาดนี้
พลอยเริ่มปลงกับรักครั้งแรกระหว่างพลอยกับพี่ต้นเสียแล้ว มีอย่างเดียวในใจตอนนี้คือพยามยามคิดหาว่าธีเอาตัวรอดอีกครั้ง แต่ดู
เหมือนผีห่าซาตานจะเข้าข้างพี่ต้น เพราะบริเวณโรงเรียนรอบข้างของพลอยเงียบสงบ ไม่ได้ยินเสียงจ๊อกแจ๊กจอแจ ของเหล่านัก
เรียนเลยสักคน อากาศภายนอกก็ดูครึ้ม ๆ เมฆฝนกำลังตั้งเค้า ทำให้แสงสว่างของพระอาทิตย์หายไปเร็วกว่าปรกติ
เมื่อพลอยเงียบไม่พูดโต้ตอบพี่ต้นก็เลิกตีก้นของพลอย แต่สิ่งที่พี่ต้นทำต่อจากนั้น ถ้าเลือกได้ พลอยอยากให้พี่ต้นตีก้นต่อไปมากกว่า
เพราะพี่ต้นค่อย ๆ สอดมือเกี่ยวขอบกางเกงในของพลอยไว้ทั้งสองข้าง ก่อนจะรูดมันพรวดเดียวลงไปกองอยู่ที่ข้อเท้าทั้งสอง
"อ๊าย!....อี่....อย่าอำอี้ดิ...." พลอยร้องอุธรณ์ พร้อมหุบขาหนีบเข้ามาหากันแน่น บิดสะโพกส่ายดุ๊กดิ๊กหลบมือของพี่ต้น
ที่ยื่นมาลูบไล้แผ่ว ๆ ไปตามรอยนูนแดงของหนั่นเนื้อก้นอวบผาย ที่ช้ำแดงเพราะโดนฝ่ามือหยาบใหญ่ของพี่ต้นฟาด
"เฉยไว้....ไม่งั้นโดนอีก..." พี่ต้นคำรามเสียงขู่ มือหยาบ ๆ ลูบไล้ไปเรื่อย ๆ พลอยทั้งเจ็บปวดแปล๊บ ๆ ทั้งจั๊กกะจี๋จนขนลุก
ความรู้สึกมันปนเปสับสนจนแยกไม่ถูก แต่ที่แน่ ๆ คือความรู้สึกวาบหวิวเสียวซ่านใจจนกระเจิง เหมือนวันที่พลอยโดนพี่ต้นลูบไล้
ที่บ้านสวนนั้น ไม่มีเลยจริง ๆ
พี่ต้นลูบไล้บีบคลึงหนั่นเนื้ออวบผายของก้นและสะโพกของพลอยเบาบ้าง หนักบ้างอยู่อีกสักพัก ก็ค่อย ๆ เกลี่ยปลายนิ้วลงไปสู่ร่อง
สาวของพลอยช้า ๆ พลอยพยายามหนีบขาของตนให้แน่นเข้าไว้ พีต้นเลยใช้มือข้างหนึ่งแหวกกลีบเนื้อก้นของพลอยแยกออก แล้ว
สอดนิ้วลูบไปตามความยาวของกลีบสาวที่แห้งผาก
"โอ๊ยยยย!..อี่...นู๋เอ็บ...." พลอยร้องบอกเสียงอู้อี่ ร่องเนื้อสาวที่แห้งผากถูกนิ้วใหญ่ยาวลูบไปมา ทำให้พลอยรู้สึกเจ็บจน
ต้องบิดสะโพกหนี แต่ก็ไม่สามารถหลบเลี่ยงพ้น พี่ต้นตามมาแหย่ไชหวังจะทิ่มแทงนิ้วเข้าสู่รูสาวของพลอยให้ได้ พลอยเจ็บแปล๊บ ๆ
ที่ร่องสาวเหมือนถูกมีดแทง จนเริ่มร้องไห้เสียงดัง
พี่ต้นพี่ชายของเพื่อนรัก นักฟุตบอลของโรงเรียน ที่สาว ๆ ต่างรุมกรี๊ด แท้จริงจะเป็นคนหยาบคายกักขระเช่นนี้ เสียงแรงหลงรัก
อยากได้เป็นแฟน ธาตุแท้สันดานหยาบก็ปรากฎออกมาให้พลอยเห็นเสียก่อน วินาทีนั้นพลอยหมดรักในตัวพี่ต้นทันที
พลอยเริ่มดิ้นหนีเอาตัวรอดอีกครั้ง พยามใช้ร่างกานของตัวเองเท่าที่จะทำได้เข้าตอสู้ เท้ากระทืบเปะปะไปที่เท้าของพี่ต้น มือซ้าย
แม้ไม่ถนัดก็พยามหยิกข่วนไปที่ตัวพี่ต้นไม่เลือกว่าจะเป็นส่วนไหน แต่ทำได้ไม่กี่ครั้งพลอยก็ต้องร้องโอ๊ยด้วยความเจ็บปวด เมื่อ
พี่ต้นออกแรงบิดแขนขวาของพลอยหนักขึ้น พลอยปวดเจ็บแปล๊บไปที่หัวไหล่ เหมือนว่ามันจะหลุดออกมาจากลำตัว
"หยุดมั๊ย...ถ้าไม่หยุดจะหักแขนให้หลุดเลย..." เสียงพี่ต้นน่ากลัวจับใจ พี่เขาตะวาดดังลั่นจนพลอยต้องหยุดการหยิกข่วน เนื่อง
เพราะกลัวและเจ็บที่หัวไหล่จนน้ำตาปริ่มขอบตาเลยค่ะ พอพลอยหยุดดิ้น หยุดข่วน พีต้นก็ปลอยมือข้างที่บีบก้านคอของพลอยออก
แล้วคว้ามือซ้ายของพลอยรวบไพลมาด้านหลังเช่นเดียวกับมือข้างขวา จากนั้นก็เอาเชือกปอออกมาจากระเป๋ากางเกงแล้วผูกมือทั้ง
สองข้างของพลอยไว้แน่น อนิจจากรมตามสนอง พลอยเพิ่งทำเช่นนี้กับพี่ต้นเมื่อเดือนที่แล้วนี้เอง
"คราวนี้ละ...โดนผูกมั่ง..แล้วมึงจะรู้สึก..." พี่ต้นบ่นงึมงำเหมือนคนขาดสติ พอพันธนาการข้อมือทั้งสองของพลอยแล้วเสร็จ
พี่ต้นก็ยืนเข้ามาประชิดด้านหลังใช้ขาพี่ต้นเขี่ยขาของพลอยให้กางออก พลอยไม่ยอมหุบขาไว้แน่น พี่ต้นก็รวบข้อมือทั้งสองข้างที่
โดนผูกไพล่หลังอยู่ยกชูสูงขึ้น พลอยร้องโอ๊ย ๆ น้ำตาไหลพรากเพราะมันเจ็บที่หัวไหล่เหมือนกระดูกมันจะหลุดออกมาจากเบ้า
พลอยเริ่มรู้แล้วว่าคราวนี้พี่ต้นไม่แค่แกล้งเล่นเหมือนที่ผ่าน ๆ มาแน่ พี่เขากำลังจะข่มขืนพลอย พลอยรวรวมสติพยามร้องให้คนช่วย
เหลือ พี่ต้นรีบตะครุบขากรรไกรของพลอยไว้พร้อมบีบ จนพลอยร้องไม่ออก มันเจ็บจนน้ำตาร่วงเผลาะ ๆ ไหลอาบแก้มนวล พี่ต้น
ล้วงเอาผ้าเช็ดหน้าผืนใหญ่ออกมาจากกระเป๋ากางเกง แล้วม้วนเป็นก้อนกลม ๆ ก่อนจะบีบขากรรไกรของพลอยให้อ้าปากกว้างแล้ว
ยัดผ้าผืนนั้นเข้าไปในปาก มันเต้มปากจนพลอยอึดอัดหายใจติดขัด แต่ก้เปล่งเสียงร้องไม่ออก มีเสียงดังอึกอักอู้อี้เท่านั้นที่ลอด
ออกมาได้
พลอยนอนหมอบหน้าและลำตัวช่วงบนแนบไปกับพื้นโต๊ะสองขายังยืนหยัดอยู่ที่พื้นดิน แต่ก้นผายนั้นลอยโด่งอยู่พอดีกับขอบโต๊ะ
เมื่อพี่ต้นจัดการพลอยจนเหมือนสมันน้อยรอนายพรานเชือดได้เสร็จ ก็ยืนถอยห่างออกมาหน่อยหนึ่ง
"กางขาซะ...ถ้าไม่อยากเจ็บตัว..." เสียงพี่ต้นร้องสั่ง ทำให้พลอยรู้สึกเย็นเยือกเข้าไปถึงกระดูกสันหลัง รู้ดีว่าถ้าไม่ทำตาม
พลอยจะโดนพี่ต้นลงโทษยังไง พลอยค่อย ๆ ขยับขายืนถ่างออกทีละนิด ๆ จนพี่ต้องร้องบอกว่าพอจึงได้หยุด นึกภาวนาขอคุณพระ
ช่วยให้พลอยรอดพ้นจากวิกฤตในครั้งนี้อยู่ในใจ
พลอยค่อยๆกางขาออกตามที่ต้นสั่ง แม้จะขัดใจไม่อยากทำ แต่ถ้ามัวอิดออด พลอยคงถูกที่ต้นทำร้ายร่างกายเป็นแน่ พี่ต้นยืนหัวเราะ
อยู่ ด้านหลังพลอยเหมือนคนบ้าขาดสติ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรกับพี่ต้นที่ทำให้พี่ต้นเปลี่ยนแปลงไปได้เร็วขนาดนี้ เมื่อเดือนกว่า ๆ ที่ผ่านมา
พี่ต้น ยังเป็นผู้ชายสุภาพน่ารักอยู่เลย แต่บัดนี้กับกักขระลามก
พี่ต้นไม่รอช้าเอื้อมมือมาตลบกระโปรงนักเรียนของพลอยไปค้างไว้อยู่ที่เอว พลอยรู้สึกเย็นวาบที่ก้นเปลือยยามลมพัดผ่านเพราะกาง
เกงในที่พลอยใส่มาวันนี้ เนื้อผ้ามันแสนจะบาง จากนั้นก็เอื้อมมือหยาบใหญ่มากำบีบหนั่นเนื้อแก้มก้นทั้งสองข้างของพลอยแรง ๆ
พลอยบิดก้นไปมาด้วยความเจ็บ ส่วนเรื่องความเขินอายไม่มี ไม่ได้คิดไปแล้ว จะมีก็เพียงแต่ความหวาดกลัวในการกระทำของพี่ต้น
เขามากกว่า แล้วพลอยก็สะดุ้งเมื่อมีเสียงดังเพลี๊ยะ!...หนั่นเนื้อสะโพกอวบผายของพลอยเต้นระริกด้วยความเจ็บปวด เพราะพี่ต้น
ใช้มือหยาบใหญ่ฟาดลงมาเต็มแรง
"ฮืออออ...อี่อ้น...ออยเจ็บนะ..." พลอยพยายามเปล่งเสียง แต่มันคงดังอู้อี่ไม่ชัดถ้อยชัดคำ เพราะในปากของพลอยมีผ้าเช็ด
หน้าผืนใหญ่ที่พี่ต้นยัดไว้ น้ำตาของพลอยไหลลงไปตามแก้มอิ่มด้วยความเจ็บและหวาดกลัว
"อย่ามาสำออย...นังพลอย....ร่านนักใช่มั๊ย...." พี่ต้นฟาดฝ่ามือลงมาอีกครั้ง พร้อมด่าหาว่าพลอยร่าน
"นู๋...ไปอ้านที่ไหน....ไม่ได้อำอะไรอั๊กอย่างเลยนะอี่...ฮืออออ...."
"มึงไปอ่อยไอ้ครูสมชาติไง....กูรู้นะ..." พี่ต้นพูดไปตีก้นพลอยไปเหมือนคนบ้า
"โอ๊ย!....อี่....นู๋ไม่ได้อ่อย...ไม่ได้อ้าน....แล้วพี่ถืออิดอะไรมาอีนู๋...ฮือออออ" พี่ต้นท่าจะบ้าจริง ๆ ครูสมชาติเป็นครู
สอนพละในโรงเรียนอีกทั้งยังเป็นโค้ชฟุตบอลของพีต้นด้วย พลอยรู้สึกงุนงงในคำกล่าวหาของพี่ต้นยิ่งนัก ที่ว่าพลอยอ่อยให้ท่าครู
สมชาติ
"ไม่ ต้องมาแก้ตัว..ไอ้เปี๊ยกมันบอกกูว่า ไอ้ครูคุยให้มันฟังว่า....มึงกับมันไปเที่ยวดูหนังกันมาแล้ว...." พี่ต้นบ้าไปแน่แล้ว
เมื่อสักครู่ พูดคล้ายว่าตนเองเห็นว่าพลอยอ่อยครู แต่ถามไปมากลับอกว่าพี่เปี๊ยกเล่าให้ฟัง พลอยไม่อยากฟังคำแก้ตัวหรือเหตุผลใด ๆ
อีกแล้ว สรุปว่าพี่ต้องพาลหาเรื่องเพื่อจะรังแกพลอยมากกว่า
เจ็บใจตัวเองนัก ที่เคยละเม้อเพ้อหาผู้ชายคนนี้ หลงรักจนเกือบจะยอมมอบตัวมอบความสาวให้ ไม่คิดเลยว่าพี่ต้นจะเลวได้ขนาดนี้
พลอยเริ่มปลงกับรักครั้งแรกระหว่างพลอยกับพี่ต้นเสียแล้ว มีอย่างเดียวในใจตอนนี้คือพยามยามคิดหาว่าธีเอาตัวรอดอีกครั้ง แต่ดู
เหมือนผีห่าซาตานจะเข้าข้างพี่ต้น เพราะบริเวณโรงเรียนรอบข้างของพลอยเงียบสงบ ไม่ได้ยินเสียงจ๊อกแจ๊กจอแจ ของเหล่านัก
เรียนเลยสักคน อากาศภายนอกก็ดูครึ้ม ๆ เมฆฝนกำลังตั้งเค้า ทำให้แสงสว่างของพระอาทิตย์หายไปเร็วกว่าปรกติ
เมื่อพลอยเงียบไม่พูดโต้ตอบพี่ต้นก็เลิกตีก้นของพลอย แต่สิ่งที่พี่ต้นทำต่อจากนั้น ถ้าเลือกได้ พลอยอยากให้พี่ต้นตีก้นต่อไปมากกว่า
เพราะพี่ต้นค่อย ๆ สอดมือเกี่ยวขอบกางเกงในของพลอยไว้ทั้งสองข้าง ก่อนจะรูดมันพรวดเดียวลงไปกองอยู่ที่ข้อเท้าทั้งสอง
"อ๊าย!....อี่....อย่าอำอี้ดิ...." พลอยร้องอุธรณ์ พร้อมหุบขาหนีบเข้ามาหากันแน่น บิดสะโพกส่ายดุ๊กดิ๊กหลบมือของพี่ต้น
ที่ยื่นมาลูบไล้แผ่ว ๆ ไปตามรอยนูนแดงของหนั่นเนื้อก้นอวบผาย ที่ช้ำแดงเพราะโดนฝ่ามือหยาบใหญ่ของพี่ต้นฟาด
"เฉยไว้....ไม่งั้นโดนอีก..." พี่ต้นคำรามเสียงขู่ มือหยาบ ๆ ลูบไล้ไปเรื่อย ๆ พลอยทั้งเจ็บปวดแปล๊บ ๆ ทั้งจั๊กกะจี๋จนขนลุก
ความรู้สึกมันปนเปสับสนจนแยกไม่ถูก แต่ที่แน่ ๆ คือความรู้สึกวาบหวิวเสียวซ่านใจจนกระเจิง เหมือนวันที่พลอยโดนพี่ต้นลูบไล้
ที่บ้านสวนนั้น ไม่มีเลยจริง ๆ
พี่ต้นลูบไล้บีบคลึงหนั่นเนื้ออวบผายของก้นและสะโพกของพลอยเบาบ้าง หนักบ้างอยู่อีกสักพัก ก็ค่อย ๆ เกลี่ยปลายนิ้วลงไปสู่ร่อง
สาวของพลอยช้า ๆ พลอยพยายามหนีบขาของตนให้แน่นเข้าไว้ พีต้นเลยใช้มือข้างหนึ่งแหวกกลีบเนื้อก้นของพลอยแยกออก แล้ว
สอดนิ้วลูบไปตามความยาวของกลีบสาวที่แห้งผาก
"โอ๊ยยยย!..อี่...นู๋เอ็บ...." พลอยร้องบอกเสียงอู้อี่ ร่องเนื้อสาวที่แห้งผากถูกนิ้วใหญ่ยาวลูบไปมา ทำให้พลอยรู้สึกเจ็บจน
ต้องบิดสะโพกหนี แต่ก็ไม่สามารถหลบเลี่ยงพ้น พี่ต้นตามมาแหย่ไชหวังจะทิ่มแทงนิ้วเข้าสู่รูสาวของพลอยให้ได้ พลอยเจ็บแปล๊บ ๆ
ที่ร่องสาวเหมือนถูกมีดแทง จนเริ่มร้องไห้เสียงดัง