บทนำ
ขนิษฐา อาจารย์สาวไฟแรงที่เพิ่งได้เป็นอาจารย์ประจำหลังจากผ่านการฝึกงานมาหมาดๆ ครูสาวหน้าตาน่ารัก สวยแบบสาวหมวยไว้ผมสั้น ด้วยรูปร่างหน้าตาน่าดูประกอบกับวัยทีใกล้เคียงนักเรียนมัธยมปลายที่เธอสอนอยู่ทำให้เป็นขวัญใจของเด็กๆ
ตอนนี้อาจารย์ขนิษฐากำลังตรวจเรียงความที่เธอให้เด็กนักเรียนเขียนในหัวข้อ "ความใฝ่ฝันของข้าพเจ้า" หญิงสาวอมยิ้มขณะอ่านเรียงความของเด็กแต่ละคนซึ่งมีความฝันอันหลายหลาย
"เด็กสมัยนี้จินตนาการเยอะจริงๆ" หญิงสาวคิดขณะให้คะแนนและเขียนคอมเมนท์สั้นๆให้กับเจ้าของเรื่องราวที่เธออ่านล่าสุดว่า "มีความคิดสร้างสรรค์เป็นเลิศ"
เธอวางสมุดเล่มนั้นแล้วหยิบเล่มแล้วเล่มเล่ามาอ่านอย่างเพลิดเพลิน เธอเขียนเมนท์ให้กำลังใจเด็กทุกคนที่เธออ่านแม้ว่าบางคนจะเขียนไม่ค่อยเก่ง แล้วเธอก็หัวเราะงอหายเมื่ออ่านอีกเล่มนึง
"ถึงจะเกินจริงไปมาก แต่ก็มีจินตนาการดีเยี่ยม" เธอเขียนคอมเมนท์ให้กำลังใจบทความที่ทำให้เธอขำกลิ้งนั้น
เธอวางสมุดไว้ในกองที่อ่านแล้ว ก่อนจะหยิบสมุดอีกเล่มในกองที่เหลือมาอ่าน
"ใกล้จะหมดแล้วซินะ" หญิงสาวคิด "กำลังอ่านเพลินๆเลย"
"อ้าว นิด ยังไม่กลับอีกหรือจ๊ะ"
เสียงทักที่ดังเข้ามาอย่างกะทันหันทำให้ขนิษฐาถึงกับสะดุ้ง
"พี่แคทนั่นเอง มาเงียบๆ หนูสะดุ้งเลยนะนี่" ขนิษฐาเอ่ย เมื่อเห็นผู้มาคือ อาจารย์จุฑารัตน์ อาจารย์หน้าหวานรุ่นพี่ของเธอนั้นเอง
"ขอโทษนะจ๊ะที่ทำให้ตกใจ นี่หกโมงแล้วนะ ยังไม่กลับหรอ" จุฑารัตน์เอ่ย
"หกโมงแล้วหรือ" ขนิษฐาอุทาน ยกนาฬิกามาดู "จริงด้วย เร็วจริงๆ"
"ตรวจการบ้านเด็กอยู่หรอ"
"ค่ะ แล้วพี่แคทล่ะ ทำไมวันนี้อยู่เย็น ยังไม่กลับเหมือนกัน"
จุฑารัตน์ถอนหายใจ ใบหน้าสวยของเธอหมองเศร้าจนขนิษฐาสังเกตได้
"พี่จะกลับแล้วล่ะ มาเก็บของก่อน" จุฑารัตน์ เก็บหนังสือลงลิ้นชักก่อนจะหยิบกระเป๋ามาเก็บของเพื่อเตรียมกลับบ้าน ใบหน้าของเธอยังแสดงความหมองเศร้าออกมาให้เห็น
"มีเรื่องอะไรรึเปล่าคะพี่แคท วันนี้ดูไม่สดชื่นเลย" ขนิษฐาถาม
จุฑารัตน์ฝืนยิ้มให้รุ่นน้องหน้าหมวย
"ไม่มีอะไรหรอกจ้ะ" หญิงสาวพูด "แล้วนิดยังไม่กลับหรือ"
ขนิษฐาเห็นจุฑารัตน์เปลี่ยนเรื่องพูดก็รู้ว่า จุฑารัตน์ไม่ต้องการบอกความในใจให้เธอรู้ หญิงสาวไม่เซ้าซี้อยากรู้เรื่องที่คนอื่นไม่อยากบอก จึงส่งยิ้มให้
"เดี๋ยวกลับค่ะ เหลืออีกสองเล่มก็หมดแล้ว จะตรวจให้เสร็จเลย"
จุฑารัตน์พยักหน้า
"งั้น พี่กลับก่อนนะ" ครูสาวตอบสั้นๆ ผิดจากนิสัยปกติซึ่งเธอจะต้องถามว่าขนิษฐาว่าตรวจอะไรอยู่ถึงเพลิน ขนาดลืมเวลากลับบ้าน
"ค่ะ สวัสดีค่ะ" ขนิษฐายิ้มให้รุ่นพี่
ครูสาวหน้าหมวยสวยราวตุ๊กตามองตามหลังดูรุ่นพี่เดินออกไปจากห้อง คิ้วเรียวสวยขมวดมุ่นครุ่นคิด
"เป็นอะไรของเขานะ กำลังจะแต่งงานอยู่แล้ว น่าจะสดใสร่าเริงไม่น่าดูห่อเหี่ยวหมดอาลับตายอยากแบบนี้" ขนิษฐาพึมพำกับตัวเอง ครูสาวรู้จักคู่หมั้นของจุฑารัตน เขาเป็นชายหนุ่มที่ทั้งหล่อทั้งรวย เพอร์เฟ็คในทุกๆด้าน จุฑารัตน์กำลังจะแต่งงานกับเขาไม่น่ามีอาการแบบนี้ รุ่นพี่เธอจะต้องเจอเรื่องร้ายๆหนักๆแน่ แต่มันเป็นเรื่องอะไรทำให้รุ่นพี่ที่แสนดี มีน้ำใจให้คนรอบข้างทุกๆคนแบบจุฑารัตน์ต้องออกอาการแบบที่เธอไม่เคยเห็น
"ช่างมันเหอะ เค้าไม่บอกจะช่วยอะไรได้" หญิงสาวยักไหล่แล้วหยิบสมุดเล่มที่เหลือมาอ่านต่อ
“สิโรจน์” ชื่อเจ้าของสมุดเล่มนั้น
"นายต่อ" ขนิษฐายิ้ม "เจ้าตัวแสบผู้ไมเคยทำอะไรให้เราสบายใจ" หญิงสาวพึมพำ "ไหนดูซิ ความใฝ่ฝันของนายคืออะไร"
หญิงสาวเปิดสมุดด้วยหัวใจเต้นระทึก นายนี่ไม่เคยทำอะไรปกติ ความฝันของเขาคงจะเพี้ยนหลุดโลกแน่ แต่จะเพี้ยนแบบฮากลิ้ง หรือกวนโทสะแบบครั้งก่อนๆ มันต้องลองดูกันหน่อย....
