สวัสดีค่ะ ฝนค่ะ ยินดีที่รู้จักเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ในเว็บแห่งนี้น่ะค่ะ หลังจากที่ฝนติดตาม อ่านเรื่องราวของคนอื่นๆมามากมาย หลายเรื่อง ฝนเองก็เลย ...อยากจะเล่า อยากจะแชร์เรื่องราวของตัวฝนเอง ที่เกิดขึ้นกับฝน...
แม้ว่ามันจะผ่านมานานแสนนานแล้วก็ตาม แต่มันก็ยังคงชัดเจน ทุกครั้งที่ฝนนึกถึงมัน ฝนจะแอบอมยิ้ม มีรอยยิ้มเล็กๆที่มุมปากทุกครั้ง พร้อมกับความคิดที่ว่า... ทำไปได้...!!!
ขอบอกเลยว่าเป็นความลับ ลับระดับห้าดาวเลยแล้วกันค่ะ แม้แต่สามีฝนก็ยังไม่รู้...ขอเข้าเรื่องเลยแล้วกันค่ะ...
…
..
.
ขอพาเพื่อนๆ พี่ น้องๆ ย้อนเวลากลับไปสักเล็กน้อย... เมื่อตอนที่ฝนอายุ 14 ปี จะ 15 ปี สำหรับเด็กต่างจังหวัด. ในสมัยตอนนั้น ถือว่ายังเด็กมาก... สมัยนั้นอินเตอร์เน็ตไม่รู้จัก มือถือก็ไม่มี คอมพิวเตอร์ก็เป็นเพียงสิ่งที่ใช้งาน ในอนาคตเท่านั้น...
ลำพังทีวีเครื่องเดียว …มันก็เป็นอะไรที่วิเศษมากมาย ดูได้จากผู้หลักผู้ใหญ่ในหมูบ้าน ก็ล้วนแต่ให้ความสำคัญ ตกเย็นจะพากันมานั่งเฝ้า มุงดู รายล้อมเจ้ากล่องสีเหลี่ยม สีดำ ลายไม้...นั้น
ส่วนเด็กอย่างฝน ... ก็จะถูกพามาด้วย เพื่อให้เล่นเป็นเพื่อนกับเด็กคนอื่น ที่รุ่นราวคราวเดียวกัน หรืออ่อนกว่า... ใช่แล้วล่ะค่ะว่าการละเล่นนั้น มันเป็นการละเล่นของเด็กบ้านนอกทั่วไป ... มันอาจจะไม่เหมือนกับเด็กในเมืองสักเท่าไร?...
จุดประสงค์ของการเล่นนั้น เพื่อให้เป็นที่ยอมรับ ขนานนาม ยกย่อง และอื่นๆ มากมาย ไม่เว้นแม้กระทั้ง สิ่งของ ที่จะเอามาอวดอ้างกัน ในสมัยนั้น...
ฝนเองก็เป็นเด็กหนึ่งในจำนวนนั้น... ที่มีของใหม่จะมาอวด จะมาโชว์เพื่อนๆ... ขณะที่คนอื่นๆต่างก็พากันอวดของเล่น ที่เป็นสร้อย แหวน เสื้อผ้า รองเท้า ปากกา ดินสอ ลายการ์ตูนน่ารักๆ ที่ทำให้คนดูอิจฉา ตาร้อน...
อยากจะได้ อยากจะมี อยู่ภายในจิตใจของตัวเอง...
ใช่แล้วค่ะว่า สิ่งของที่ฝนมี สิ่งของที่ฝนจะเอามาโชว์นั้น ถ้าจะถอดออกมาโชว์มันก็ไม่ใช่ ใช่ไหมค่ะ... มันก็ต้องมีกลอุบาย หลอกล่อ ให้มันดูสมจริง สมเหตุสมผล ...
เพื่อนๆคงพอจะเดาออก นึกออกแล้วใช่ไหมค่ะว่า สิ่งที่ฝนมี สิ่งที่ฝนครอบครองไว้ มันคืออะไร ? ถ้ายังนึกไม่ออก ฝนก็จะเฉลยให้ฟังเลยแล้วกันค่ะ สิ่งของที่ว่านั้นมันคืออะไร?
สิ่ง สิ่งนั้นผู้ใหญ่เรียกมันว่า ชั้นใน ... จะได้ใส่ก็ต่อเมื่อโตเป็นสาว เป็นผู้ใหญ่แล้วเท่านั้น และนั้นล่ะค่ะ ที่ฝนโชว์ อวดอ้าง พร้อมยกเหตุผลต่างๆนาๆ พร้อมกับการการกระโดน โลดเต้นไปมา เวลานั่งก็จะนั่งแบบเจตนา จงใจ โชว์ให้เด็กๆที่เล่นด้วยกันเห็น....
พร้อมกับน้ำเสียงคำพูด เชื้อเชิญ อย่างไม่ตั้งใจ... “แน่ะ....พวกนี้นี้แอบดูกางเกงในฝน...” คำพูดที่ดูไม่เต็มใจ ไม่อยากให้ดู แท้จริงคืออยากให้เขาดู ให้เขามองนั้นล่ะค่ะ ....
ทั่งที่เมื่อก่อนตอนไม่มีชั้นใน คนพวกนี้ก็เห็นของฝนไปถึงไหนต่อไหนแล้ว แต่พอมีชั้นใน ทำให้หลายๆคนสนใจ อยากจะดูกางเกงในฝน ... ใช่แล้วค่ะว่ามันแปลกออกไป ฝนเองกลับมีความรู้สึกชอบ อยากให้เขาดู...
มันทำให้ฝนรู้สึกแปลกๆ เวลาที่โดนมองตรงนั้น... ส่วนคนที่มองก็เหมือนกันมันก็มีอาการแปลกๆ โดยเฉพาะไอ้จ้อน หนึ่งในเพื่อนที่เล่นด้วยกัน ที่กางเกงของมัน มีอะไรไม่รู้ชี้มาหาฝน... ด้วยความที่ไร้เรียงสา...บริสุทธิ์
ทำให้ไม่รู้จักคำว่าอาย ... ฝนกลับเดินเข้าไปหาไอ้จ้อน พร้อมกับเอามือจับที่ที่ ที่...มันชี้ออกมา ทันทีที่ฝนจับมัน จับมันอยู่ในมือ ความรู้สึกอุ่นๆ ของมันทำให้ฝนรู้สึกแปลกประหลาดใจเป็นอย่างมาก...โดยเฉพาะผม... ที่เกิดบริเวณนั้น...
ไอ้จ้อนไม่ใช่แค่ยืนนิ่งๆ ให้ฝนจับสัมผัสของมัน มันเองก็เอามือมาจับ ลูบๆที่กางเกงในฝน พร้อมกับสอดมือ ล้วงเข้าไปในกางเกงในฝน... “อ้าว...อีฝนมึงก็มีผมเหมือนกันเหรอ...” ไอ้จ้อนพูดพร้อมขยับมือไปมา...
ฝนและไอ้จ้อนมองหน้ากันและกัน ยิ้มให้กันอย่างพอใจ ในสิ่งที่ตัวเองมี มีอะไรที่คล้ายคลึงกัน...
ก่อนที่พี่นิดจะเดินเข้ามา ...พร้อมกับเสียงดุ... “ทำอะไร...เป็นเด็กเป็นเล็ก...หยุดเดียวนี้น่ะ” ทำให้ฝนและจ้อนรีบเอามืออกจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว...
ใช่แล้วล่ะค่ะว่าการโดนจับ สัมผัสนั้น มันให้ความรู้สึกดี จนฝนเอง แอบเอามือไปจับ ไปสัมผัสมันเล่นเป็นประจำ แล้วมันก็ทำให้ฝนมีความสุข เพลินไปกับการสัมผัสนั้น ทุกครั้ง แล้วก็ทุกครั้งที่เจอไอ้จ้อน ฝนเองก็มักจะแลกเปลี่ยน พูดคุยกัน พลัดกันจับ พลัดกันดูเป็นประจำ...
จนวันหนึ่งไอ้จ้อนได้เล่าอะไรสักอย่างเกี่ยวกับสิ่ง สิ่งที่ว่านี้...ขึ้น ...
ทำให้ฝนและไอ้จ้อน ...ก้าวไปสู่ลำดับที่สูงกว่าเดิม … โดยการไปแอบดูพี่นิดกับพี่บุญส่ง ที่เป็นผัวเมียกัน ทำอย่างว่ากันที่บ้าน ในตอนกลางวัน...
แรกๆที่ดูที่เห็น ฝนเองก็มองตาค้างอ้าปากหวอเหมือนกัน...ก็ของพี่บุญส่งมันทั่งใหญ่และยาวเกือบเท่าแขนเด็ก... มันเสียบคาอยู่ในรูของพี่นิด ที่มีผมสีดำมากมาก หรือที่เรียกว่าขนนั้นล่ะค่ะ มันขยับๆเข้าๆออก พร้อมด้วยเสียงร้องจะเป็นจะตายของพี่นิด....
คงเจ็บน่าดูโดนบบีบนมแรงๆอย่างนั้น ฝนคิด หันหน้าไปมองไอ้จ้อน... เอามือแตะที่ไหล่ไอ้จ้อน ไอ้จ้อนก็ยังคงมอง แอบมองแอบดูอย่างนั้น จนพี่บุญส่งฉี่ใส่พี่นิด น้ำขาวๆไหลเป็นทาง พี่นิดลุกขึ้นมา จับที่ท่อนของพี่บุญส่ง..
อ้าปากดูดเลียมัน ยัดมันเข้าไปในปาก ...
ไอ้จ้อนก็หันหน้ามาหาฝน “เรามาลองทำอย่างพี่นิดและพี่บุญส่งดูไหม?...” ไอ้จ้อนพูด ฝนเอง ได้แต่พยักหน้า เห็นดีเห็นงามด้วย แต่พอทำอย่างนั้นจริงมันกับไม่ง่ายเลย ฝนและไอ้จ้อน พยายามที่จะเอาท่อนของไอ้จ้อนเข้ามาในรูของฝน มันช่างยากลำบาก...
จนฝนและไอ้จ้อนเลิกล้มความพยายาม หันมาแอบดูพี่นิดและพี่บุญส่งมากขึ้น มากขึ้น เติมเต็มความอยากรู้อยากเห็นนั้น เก็บเป็นค่าประสบการณ์ ...
จนฝนอายุ 18 ปี เข้ามาทำงานกรุงเทพฯ...
ฝนถึงได้รู้ความจริงที่ว่านั้น... จากประสบการณ์ที่พบเจอ ที่ได้รับจากแฟนหนุ่ม ที่เป็นคนกรุงเทพ... ความสุข สนุกที่ว่านั้น สิ่งที่เห็น ที่พลอยคิดก่อนหน้านั้น มันเป็นความคิดของเด็ก เด็กบ้านนอกจริงๆ...
ทุกวันนี้ฝนเจอไอ้จ้อน ที่ไร ฝนจะยิ้มอายหน้าแดงทุกที ... แต่ไอ้จ้อนไม่รู้จะเป็นเหมือนฝนบ้างไหม? เร้าโต้ขึ้น อายุมากขึ้น การพูดคุยกัน สนิทสนมกันน้อยลง... อีกอย่าชื่อเสียงไอ้จ้อนมันก็ออกไปในทางที่ไม่ดีเท่าไร...ด้วย
แต่ถ้าวันนั้นฝนได้มีอะไรกับไอ้จ้อนจริงๆ ป่านนี้ไม่รู้จะเป็นยังไง....????
