ใครจะรู้ว่าม่านประเพณียังใช้ได้กับพ.ศ.นี้....ม่านที่บดบังความรักของคนสองคน....ใครจะรู้ว่าศาสนาจะสามารถขวางกั้นความรัก....ใครจะรู้ว่าความแตกต่างของสิ่ง
ที่เรายึดเหนี่ยวจะสามารถทำให้คนสองคนต้องเจ็บปวด....มันไม่ใช่ความผิดของคนทั้งสองแต่มันเป็นความผิดของคนที่ไม่เปิดใจกว้าง...พ่อและแม่หรือ....สังคมหรือ....
หรือเป็นใคร...ทั้งหมดนั่นแหละคือความจริง.
...................ผมทรมานเหลือเกินที่เห็นคนที่เรารักร้องไห้...สงสาร...รันทด..และผิดหวัง...ผมทำอะไรได้มากกว่านี้ไหม...หรือผมไม่กล้าที่จะทำ...ผมกลัวหรื
อ...มันอะไรกันนี่....ผมไม่ได้กลัว...แต่ผมมีคนที่ผมรักเข้ามาเกี่ยวข้องมากมาย...พ่อและแม่...พี่และน้อง...ครอบครัวที่ผมรัก...แต่...ผู้หญิงคนนั้นล่ะ...ผู้ห
ญิงคนที่ผมรักเธอหมดหัวใจ...ผมผิดหรือที่ไปรักผู้หญิงต่างศาสนา....เธอผิดหรือที่มารักผม....เปล่าเลย..ไม่มีใครผิด...แต่ความกลัวและความเห็นแก่ตัวต่างหากที่ส
ร้างวิถีชีวิตแบบนี้....ผมจะเลือกอะไรหรือ...ครอบครัวที่อบอุ่นของผม....หญิงสาวที่เธอไม่รู้เรืองอะไรเลยกับม่านประเพณีแบบนี้....มันหนักมากใช่มั๊ยกับปัญหาแบ
บนี้.
....................ผมยืนตรงหน้าเธอ....เธอมองหน้าผมทั้งคราบน้ำตา...มือเธอสั่นเหลือเกิน...ตัวเธอเย็นชา....หญิงที่ผมรักในชุดศาสนาของเธอ...ผ้าคลุมผมสีหวา
น...ชุดลายสดใสของเธอช่างงามจับใจ....ผมเชยคางเธอขึ้นมา...ผมสงสารเธอ...น้ำตาเธอไหลไม่เหือดแห้ง...ปากบางๆของเธอที่ดูสีชมพูน่าสัมผัส...มันสั่นไหวเหลือเกิน.
..เธอคงน้อยใจในชีวิต....เธอฝืนยิ้มเมื่อผมจูบเธอเบาๆ...ผมรู้ว่าใจเธอแทบสลาย...ผมรู้ว่าเธอรักผมมากขนาดไหน.
....................ผมอยากให้ผู้หญิงที่ผมรักได้รับการยอมรับจากครอบครัวของผม....อยากให้เธอมาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวที่อบอุ่น...สายตาพ่อและแม่ดูเธอเย็น
ชา...สายตาไม่เป็นมิตร....ถ้าสังคมจดบันทึกความเลวร้ายต่างๆขึ้นมาได้...ทำไมไม่ลบประเพณีร้ายแบบนี้ออกไปเสียที....สังคมขีดเส้นให้เราสองคนเดินหรือ...สังคมให
้ความสุขกับเราได้หรือ...สังคมบังคับเราทำไม....ความสุขของครอบครัวเกิดจากคนในครอบครัวไม่ใช่หรือ...แล้วทำไมสังคมต้องขีดเส้น.
.....................มันเป็นการถ่ายรดอารมณ์ออกมาเท่านั้น....มันไม่สามารถทำอะไรให้ดีขึ้นเลย....พ่อและแม่ไม่รับการเป็นตัวตนของเธอ....ผมมองดวงตาประกายของ
เธอ...มองสายตาที่ท้อแท้....ผมดึงเธอเข้ามากอด...มันอบอุ่นเหลือเกิน...ผมไม่อยากปล่อยเธอจากอ้อมกอดนี้....ผมสุขมากจริงๆถึงแม้จะเป็นเพียงระยะสั้นๆแบบนี้....
เสียงสะอื้นไห้ของเธอช่างเสียบแทงหัวใจของผม....ผมได้แต่ปลอบว่าวันหนึ่งเราคงชนะอุปสักอันนี้....เธอยิ้ม....เธอเหมือนเชื่อใจผม.
.....................ผมกอดเธอนานเท่านาน...กอดอย่างไม่เคยกอดแบบนี้....ความรักที่ผมมีต่อเธอมันช่างยิ่งใหญ่...ผมเลือกทางเดินของผมเอง....ผมขออยู่กับเธอ...
อยู่กับความเป็นจริง...อยู่กับความรักที่ผมเทิดทูน....มันถูกแล้วใช่ไหมที่ผมจะทำแบบนี้...มันผิดหรือเปล่าถ้าผมจะจากครอบครัวออกมาอย่างนี้.
......กิจ/..ผมจะทำให้ดีที่สุด...ทำให้สมกับคำที่ว่าผมรักคุณ....ผมจะรักคุณ...อย่างที่คุณรักผม...ผมจะเป็นคนนำทางคุณไปในสิ่งที่เราฝัน....ผมเชื่อถ้าเราสองคนมีใจเป็นห
นึ่งเดียว...อะไรเราก็สู้ได้นะครับ.
......นีนา/..คะกิจ....นีนารักคุณ..นีนาจะอยู่กับคุณไปตลอดชีวิตที่ นีนามี....ความรักของเราสองคน...นีนาจะเก็บมันไว้เล่าให้ลูกๆเราฟัง...นีนาจะบอกลูกๆว่า"พ่อของหนูรักแม่มาก..
และแม่ก็รักพ่อของหนูมากเช่นกัน...ความรักของพ่อกับแม่มันเป็นนิรันด์"นีนาจะบอกกับลูกแบบนี้.
.....................ผมสวมกอดเธอ...ผมหอมแก้มเธอที่เคยหอม...ผมสุขที่สุดเท่าที่เคยมีมา...อย่างน้อยคำพูดแบบนี้ก็เป็นกำลังใจให้ผมต้องฟันฝ่า...ต้องสู้ชีวิต
เพื่อครอบครัวของผมวันข้างหน้า....นีนา...คุณคือชีวิตของผมครึ่งหนึ่งเลยรู้มั๊ย.
.....................ความเป็นจริงมันมีอีกมากมายที่เราสองคนไม่รู้...ด้วยวัยยี่สิบกว่าๆ..เราสองคนมีงานทำ..มีบ้านที่ต้องเช่าอยู่..มีรถจักรยานยนต์ที่จะต้อ
งผ่อนส่ง...แต่เราก็สู้ชีวิต...บางครั้งเรามีเรื่องทะเลาะกันบ้าง...เรามีบางอย่างที่ไม่เข้าใจกัน...ผมอาจหวงเธอมากเพราะเธอสวยเหลือเกิน...เธออาจลำคาญผมบ้างท
ี่ผมหวงเธอมากไป....แต่เธอก็รักผม.
.....................เราสองคนเริ่มรู้จักกับคำว่าลำบาก...รู้จักอดบ้างเป็นครั้งคราว...ผมต่างหากที่ห่วงเธอ..ผมอดไม่เป็นไรแต่เธอต้องได้ใช่มั๊ย....ผมสัญญาก
ับเธอแล้วนี่ว่าจะดูแลเธอให้ดีที่สุด.....ผมเองต่างหากที่เริ่มท้อแท้...ผมเองต่างหากที่เริ่มเหนื่อยล้า...ผมแทบไม่มีอารมณ์กับเธอเลยบ่อยครั้ง....เธอก็คงสงสั
ยแต่ไม่กล้าที่จะถาม....นานวันเธอก็เริ่มไม่เข้าใจ...ทำไมสามีเธอถึงไม่ทำรักกับเธอเหมือนแต่ก่อน....สามีมีคนอื่นหรือเปล่า....สายตาเธอเริ่มจับผิดผม...เธอตาม
ผมทุกก้าวเดิน....เธอน้อยใจร้องไห้เมื่อเห็นผมห่างเธอ....ผมเองต่างหากที่ลืมพูดบอก...ความเหนื่อยล้ามันคือขวากหนาม...ผมลืมอารมณ์และความรู้สึกที่ควรมีกับเธอ
.
.....................เรานอนหันหลังให้กัน...เราเริ่มเบื่อและไม่เข้าใจกัน...ผมเหมือนไม่รักเธอ...เธอเหมือนเกลียดผม...อะไรกันนี่....เธอกลับบ้านช้าและบอกไม
่ต้องให้ผมไปรับ...ผมก็เฉยชาไม่สนใจเธอ...ต่างคนต่างอยู่...เวลานอนเท่านั้นที่เราใกล้กัน...แต่เราไม่พูด...แต่เราไม่บอกกันเลยจริงๆ.....ผมเริ่มมีใจออกห่างเธ
อ...เธอเริ่มเช่นเดียวกับผม...เธอไปกับใครคนหนึ่ง...ผมก็ไปกับใครอีกคน....เราไปรับรู้ความสุขข้างนอกบ้าน...เราไปสัมผัสกับคนอีกคนข้างนอก...เราไม่บอกความจริง
ซึ่งกันและกัน....แต่เมื่อเวลาผ่านไป...เราสองคนรู้ว่า...สิ่งนั้นมันไม่ใช่รักแท้...รักแท้มันอยู่ที่บ้าน...รักแท้คือเราสองคนต่างหาก.
.......กิจ/..ผมนอกใจคุณนะนีนา...ผมผิด..ผิดจริงๆ.
.......นีนา/..นีนาก็นอกใจคุณ...นีนาทำสิ่งที่ไม่ดีเลย...นีนาขอโทษนะค๊ะ.
......................ผมกอดเธอ...กอดแนบแน่น..ผมจูบเธอ...ผมจูบอย่างดูดดื่ม....ผมดึงผ้าคุมผมเธอออก..ผมเปลือยเธอตรงหน้า.....ผมมองเรือนร่างเธอที่สวยงาม...
ผมจูบเธอ..ผมเคล้าคลึงเธอ...ผมซุกไซ้ทั่วเรือนร่าง...ผมเปลือยตัวเองตรงนั้น...ผมจับมือเธอมาสัมผัสความเป็นชายของผม...เธอจับอย่างถนอม...เธอคลึงด้วยมือนุ่มๆ.
..ผมสุขมากที่ให้เธอสัมผัสแบบนี้....ผมซุกไซ้เธอ..ผมจูบเธออย่างดูดดื่ม...ผมดูดหัวนมเธอเบาๆอย่างที่เธอชอบ...เธอครางเสียวแล้วกอดผมแน่น....เธอดันตัวผมให้นั่
งลง...เธอมองผมเหมือนบอกให้ผมมอบความสุขให้กับเธอเดี๋ยวนี้.
......................ผมจูบเธอที่เนินงาม...ผมสูดดมความละเมียดของเนื้องามนั้น...แพรไหมสีดำเงางามผมจูบสัมผัส...ผมกดจมูกสูดดมความหอมของสิ่งนั้น...มันนูนเ
ด่นเหลือเกิน....ผมกดลิ้นนุ่มที่กลีบเธอ...เธอสะดุ้งกายแล้วกดหัวผมแน่น...ผมเลียเบาที่ปลายติ่ง...เธอครางเสียงรัญจวน...มือกดหัวผมแนบร่างตรงนั้น....เธอยืนแอ
่นกายกับใบหน้าผม...ผมโลมเล้าเธอเหลือเกิน....มือผมสอดบีบเนินเนื้อเธอ..บีบเบาๆอย่างที่เธอชอบ...ความนุ่มนวลเป็นสิ่งที่เธอต้องการ....ผมจูบเนินเธอ...ผมดูดกล
ีบเธอเบาๆ...อูยย...เธอร้องครางกระเส่า...ร่างบิดไปกับอารมณ์ร่วม....ผมสอดนิ้วเข้าร่องงามเธอ..สอดเข้าลึกอีกนิด...เธอแอ่นเนินกับมือผม...เธอร้องครวญ....อูยย
ย....
.......................ผมลุกยืนแนบร่างเธอ...ผมกอดเธอพร้อมจูบลึกซึ้ง...มือล้วงเนินเธอแล้วทำแบบนั้นอีก...นิ้วผมสอดเข้าแล้วคลึงโยก...ปลายนิ้วผมถูไปมากับต
ิ่งเสียว....เธอกอดผมจูบผมอย่างดูดดื่ม...ลื่นเราสองคนพันกันอย่างรัญจวน...ผมดูดปากเธอแนบ...เธอดูดลิ้นผมโหยหา....เธอเกร็งร่างเมื่อผมสอดนิ้วลึกๆ...เธอคร่ำค
รวญเมื่อผมสอดนิ้วเข้าออก...ปลายนิ้วผมกดถูกับติ่งเสียว....เธอร้องเหมือนขาดใจ...ผมทำกับเออย่างใจอยาก...ผมสุข...เธอก็สุข...เธอเอามือจับความแข็งแรงของผม...
จับคลึงจนเสียวซ่าน...เธอทรุดตัวนั่งลง....เธออ้าปากอมเข้าไปช้าๆ....เธอดูดของผมจนผมเสียวซ่าน...ผมแอ่นร่างกับปากเธอรัญจวน...ผมโยกเอวกับปากเธอ...ผมกดมันเข้
าปากเธอลึกมาก...เธออมดูดให้ผม..ดูด...อูยย...เธอทำผมจะขาดใจ...ผมสนองอารมณ์กับเธอ...เธอก็ดูดสนองอารมณ์ให้ผม...ปากเธอคับแน่นข้างในเหลือเกิน....เธอเลียที่ห
ัวจนผมคราง...เธออมลึกๆแล้วดูดแรงๆ...โอวว...มันเหมือนใจจะขาด.
.......................ผมดึงร่างเธอขึ้นมากอดแนบ....ผมจูบเธออย่างดูดดื่ม....ผมดันตัวเธอพิงผนังห้อง...ผมสอดความแข็งแรงของผมเข้าตัวเธอช้าๆ....เราสองคนทำใ
นท่าที่เราชอบ...เราสองคนสอดใส่อารมณ์ให้กัน....ผมยืนโยกกายกับเธอ..ผมกดเข้าเธอจนลึก...ผมรู้ได้ถึงความเปียกแฉะของเธอ..ผมกดเข้าออกในร่องหลืบเธอ....เราสองคน
ยืนกอดถ่ายทอดอารมณ์ให้กัน...เธอโยกเอวกับผม..ปากร้องครางเมื่อผมกดเข้าลึกๆ....ผมโยกเอวกับเธอย่างเสียวซ่าน...ร่างเราแนบกันแน่น...มือสวมกอดซึ่งกัน...เอวเรา
สองคนกดเข้าหา...เธอส่ายสะโพกงามรับต่อเนื่อง...ผมกดเข้าออกอย่างรัญจวน...ผมจูบเธอไม่ห่างหาย...เอวผมกดเร็วขึ้น...โอวว...มันสุขเหลือเกิน....เธอกอดผมแน่น...
จูบผมแน่น...มือกดเอวผมเข้าหา...เราสองคนเด้งเอวเข้าหากัน...โอวว..สุขเหลือเกิน.
.........................ความสุขสุดยอดพร่างพรู...ผมน้ำกามไหลล้น...เธอเองก็ไหลริน...เราสองคนกอดกันแนบ...เราสุขเหลือเกิน...สุขจริงๆ.....ผมกับเธอมานอนกอด
กันที่เตียงนุ่ม....ผมลูบไล้เรือนร่างสวยของเธอ...เธอจับคลึงความแข็งแรงของผม...เธอลูบมันอย่างรัญจวน...เธอกำแล้วรูดลงและขึ้น...ผมชอบแบบนี้...ชอบการสัมผัสข
องเธอ...ผมจูบเธอ...เราสองคนกอดกันและยิ้มมอบความสุขให้กัน.
......กิจ/..ผมสุขมากเลยนีนา...คุณสุขมากมั๊ย.
......นีนา/..สุขมากๆคะ...นีนารักคุณมากนะ.
......กิจ/..เราเริ่มกันใหม่นะกับชีวิตที่เราเลือกเอง....เมื่อสายฝนซาลงท้องฟ้าก็ดูสดใสใช่มั๊ยนีนา.
......นีนา/..คะกิจ...ฝนซาฟ้าก็เปิดนะค๊ะ.
