เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา ตอนบ่ายผมไปเดินที่ห้างฯใหญ่แห่งหนึ่งชานเมืองไม่ขอออกชื่อ ขายกางเกงลดราคาจึงสนใจจะซื้อ คนไม่
แยะ ผมเลือกจนพอจะได้ทีนี้ต้องลอง ตามห้างจะมีห้องลองตัวห้องเล็กคงเห็นกันทั่วไป ประตูมักจะเป็นบานเกร็ด ที่นี่มี ๔ ห้อง
เล็กในซองซอกเดียวกัน สองข้างซ้ายขวาข้างละสองห้อง ประตูสีขาวหันเข้าหากัน หน้าช่องทางเข้าจะมีม่านปิด ข้างในไม่มีคนผม
เลือกเข้าห้องในสุดซ้ายมือ เอากางเกงไปสองตัว คนขายก็ไม่ตามมา ผมกำลังลองก็ได้ยินเสียงห้องตรงข้ามมาลอง แต่เป็นเสียง
สองคนชายหญิง แม่ลูกกันแน่นอน เพราะได้ยินเรียกกันว่าแม่ว่าลูก แต่ฟังว่าเข้าห้องลองชุดด้วยกัน ลูกชายคงซื้อ เสียงวิจารณ์กัน
ว่าสี-เนื้อผ้า-ทรงอะไรๆ มาได้ว่าคนแม่บอก ไหนลูก...(ไม่ขอบอกชื่อนะครับ)ใส่ให้ดูซิ ห้องมันติดกันก็ได้ยินเสียงๆคนแม่บอก ให้
แม่จับดูหน่อย เสียงคนลูกร้องแบบสนุกขำๆ โอ้ยแม่ๆ เสียงคนแม่บอกทำเป็น..ให้อยู่นิ่งๆสิขอแม่จับดูหน่อย เสียงแม่ตีลูกชายๆ
บอก แม่อย่าสิอะไรทำนองนั้น เสียงหยอกล้อกัน ผมเข้าใจว่าคงลองกางเกงกันจับให้เข้าที่ทางผมไม่ได้สนใจเรื่องชาวบ้าน เสียง
คุยกันว่า ไอ้ตัวเมื่อกี่ไม่เอาเข้ามาน่าจะดีกว่า เสียงคนแม่บอก รอในนี้หละเดียวแม่จะออกไปเอามาให้ลอง เสียงลูกชายบอก จะให้
ผมรอเหรอแม่อย่าหยิบผิดนะ เสียงแม่บอก อยู่นี่ดูกระเป๋าตังแม่ไว้ด้วย ลูกชายหยอกว่า มีตังเหรอมีเท่าไร เสียงเขาถูกตี แม่บอกบ้า
แล้วเงียบ พอดีผมออกมา ห้องที่เขาลองชุด บานเกร็ดที่ประตูสองชิ้นตรงกลางประตูมันเสีย เลื่อนลงกลายเป็นช่องตรงมุมขอบ พอ
มองเห็นข้างใน แต่ข้างในไม่สังเกตจะไม่เห็น พนักงานขายคงยังไม่ตรวจดูหรือยังไม่ได้ซ่อมคงเพิ่งเป็น ไอ้ตาผมมันเสือกเห็น
เข้าเลยมองดูอะไรกัน สองคนคุยหนุงหนิง ดันไปเห็นมือผู้ชายจับลูบๆบีบๆเป้ากางเกงผู้หญิงๆหันหน้าให้ มันตรงช่องเล็กนั่นพอ
ดีเลย มืออีกข้างของผู้ชายคงจับอยู่ข้างบน ผมตื่นเต้นหวะเหมือนถ้ำมองเขาแต่ไม่เจตนา เสียงคนแม่เอามือตีลูกชายดังปับบอก รอ
ก่อนพอแล้ว ผมรีบเดินหนี กลัวเขาเห็นเราๆอายเขาหวะ พอผมเห็นคนแม่เอากางเกงขายาวออกมา เธอหน้าตาไม่สวยนักพอดูได้
ผิวคล้ำหุ่นดี ใส่กางเกงรัดรูปขาสามส่วยยาวเลยเข่าลงมาเสื้อยื่นตัวใหญ่สีแดงอายุคงสี่สิบเดาว่า ตกลงผมซื้อกางเกงให้เขาตัดขาให้
ด้วย เห็นคนแม่กลับเอากางเกงอีกตัวกลับเข้าไปให้ลูกชายลอง ผมอยากตามเข้าไปดูแต่ไม่กล้าไม่ใช่ที่ ผมไปเดินเล่นกลับมาเอา
กางเกงว่าจะดูเสื้ออีกสักตัว ผมเห็นคราวนี้ทั้งแม่ลูกเลยแต่ยืนเลือกเสื้อผ้าโซนผู้หญิง เวรลูกชายตัวโตกว่าผมอีกอายุคง ๑๗-๑๘ไม่แน่
ผมเห็นว่าสองแม่ลูกได้ชุดคงเป็นของคนแม่ ทั้งสองเข้าห้องลองชุดอีกพร้อมกันก็ต้องเป็นที่เดิมบริเวณนั้นมีแค่นี้ ไอ้ผมได้เสื้อพอดี
เลยขอใส่ลองบ้างยังคิดว่าสองแม่ลูกหากใช้ห้องเดิมไม่รู้ตัวผมอาจเห็นอะไรดีๆอีก แล้วก็จริงเขาใช้ห้องเดิมห้างมีคนเดินน้อย เข้า
ไปในซองของห้องลองชุดม่านก็ปิด ผมเข้าไปเงียบๆลองมองดูที่ช่องนั่นอีก จริงสองคนอยู่ในห้อง ผมเห็นคนแม่ถอดกางเกงคงจะ
ลองกางเกงผู้หญิงพอเห็นชัดกางเกงในสีเทาๆเก่าๆแต่มือลูกชายจับบีบที่เป้ากางเกงในแม่ก็หีเธอนั่นหละ เสียงหัวเราะต่อกระซิบ
เสียงคนแม่บอก อย่าๆแม่จะลองกางเกง เสียงลูกชายว่า ไม่เป็นไรรอเดี๋ยวก็ได้ไม่มีคน ผมเห็นเขาดึงกางเกงในคนแม่ลงมือล้วง
ใหญ่เลย เสียงหัวเราะกันกุกกิก เสียงลูกชายถูกตี แล้วหันไปมาคงใส่กางเกงลองผมมองไม่เห็นอีก ผมไม่เป็นอันจะลองเสื้อเลย
เสียงกุกกักในห้องนั้น ผมลองเสื้อผมเสร็จก็ออกมา แล้วพวกเขาก็ออกมาท่าทางไม่มีอะไร แม่ลูกกันจริงๆ รวมเวลาที่พวกเขาอยู่
ในห้องลองชุดก็ปกติสามสี่นาที ทั้งครั้งแรกและครั้งที่สองคงเข้าไปเล่นกันเฉยๆแต่เห็นว่าซื้อเหมือนกัน พนักงานขายไม่ได้สนใจ
ห้องลองชุดเลย ตามปกติพวกคุณเธอก็คุยกันเดินเล่นกันไม่สนใจอะไร ลักษณะห้องลองชุดแบบนี้สี่ห้องในซองเดียวกันบางคนคง
รู้ว่าที่ไหน ที่ผมเอามาเขียนให้อ่านจะได้รู้ว่าสังคมไทยเรามีแบบนี้ซ้อนอยู่จริงๆแม่ลูกเล่นกันหรือผมเข้าใจผิด แต่แม่ลูกแน่หน้าตา
คล้ายออกทางเดียวกันใครเห็นก็รู้ว่าแม่ลูก อีกยังสรรพนามที่ใช้เรียกกันอย่างสนิทใจ อย่าไปด่าว่าหรือสนใจเขาเลย มันความสุข
ของเขาไม่เดือดร้อนใคร แต่เดือดร้อนผมตาจะเป็นกุ้งยิงเจ็บจู๋ด้วย นี่ถ้าไอ้ลูกชายรู้ว่าผมเห็นผมอาจเจ็บตัว ขอรับรองว่าเรื่องนี้ไม่
ได้แต่งขึ้นหรือเขียนเกินกว่าที่เห็นๆจริงๆ เหตุการณ์ทำให้ผมเครียดอึดอัดอยากเล่าให้ใครๆฟังแต่อายที่ไปแอบเห็นหรือแอบดูเขา
เลยเอามาลงใน web อ่านแล้วอย่าคิดมากหรือว่ากันนะครับ
