ผมชื่อนักรบ ผมเป็นลูกชายคนโตของตระกูล เสนาคิน ซึ่งเป็นครอบครัวทหาร ใช่ครับ พ่อผมเป็นทหาร
ตอนนี้ท่านเกษียรแล้ว และใช้ชีวิตกับแม่เลี้ยงของผมอีก3คนที่จังหวัดเพชรบูรณ์อย่างสงบ พ่อผมเป็นนักรักและนักรบ ท่านเป็นชายชาตรีที่สมบูรณ์แบบมากๆ ผู้หญิงคนไหนเจอท่านต้องเหลียวหลังมองเลยทีเดียว .....พ่อผมเล่าว่ากว่าที่ท่านจะได้แม่ผมเป็นเมียท่านต้องคอยตามตื้อ พัวพันเป็นเดือนทีเดียว เพราะแม่ใจแข็งมากจะไม่ยอมใช้สามีร่วมกับคนอื่นท่าเดียว
“แล้วทำไมแม่ถึงยอมแต่งงานกับพ่อล่ะ” ผมถามพ่อเมื่อครั้งหนึ่งตอนที่กระดกเหล้าด้วยกัน
“พ่อบอกกับแม่เราว่า แม่ไม่ได้เป็นเมียน้อยของพ่อ แต่เป็นเมียที่พ่อจะบูชา และทำให้แม่มีความสุขและพ่อจะพิสูจน์ให้เห็นว่าพ่อพูดจริง”และสิ่งที่พ่อผมเล่าในวันนั้น กับที่ผมรูสึกได้ในวันนี้คือเรื่องจริง พ่อทำได้ พ่อทำให้แม่รักพ่อได้ทั้งที่พ่อมีเมียก่อนหน้าแล้วตั้ง2คน แม่ใหญ่แม่รองก็ทั้งรักใครปรองดองไม่มีอิจฉากัน เหมือนหลายครอบครัวที่มีอยู่ในสังคม ตอนนี้ผมอายุ28ปีแล้ว ยังไม่มีครอบครัวผมเป็นลูกคนโตของแม่ แม่ผมชื่อแรมเดือน แม่ผมเป็นคนผอมสูง หนักไม่น่าเกิน60กก.แต่สูงตั้ง170ซม.หากเทียบกับผู้หญิงสมัยก่อนถือว่าสูงมากที่เดียวผมมีน้องอีก2คนคนรองเป็นผู้ชายชื่อทัพฟ้าอายุ25ปีผิวขาวได้แม่ หน้าตาหล่อเหลาไปทางเกาหลี ญี่ปุ่น เพื่อนเยอะมาก แต่ส่วนใหญ่ผมเห็นมีแต่เพื่อนผู้หญิงซะมาก คนสุดท้ายเธอเป็นน้องสาวผมชื่อข้าวหอม อายุ18ปีพึ่งเข้ามหาวิทยาลัยปีนี้ ขอบอกว่าน้องข้าวเธอเป็นผู้หญิงที่สวยมาก ผิวขาวอมชมพู รูปร่างประมาณว่าเนื้อนมไข่ สมส่วนมากๆด้วยส่วนสูงกว่า170ซม.เลยทำให้น้องข้าวดูสะดุดตามาก แต่ขอบอกเธอไร้เดียงสามากๆไม่รู้จักโตซะที
แถมยังขี้งอนอีกต่างหาก ว่าแล้วก็เห็นเธอเดินยิ้มมากับใครไม่รู้แต่ไกลเลย ..
“พี่รบ”น้องสาวผมเรียกพร้อมลมหอบหนึ่งเข้ามากระแทกร่างผมอย่างจัง2แขนที่โอบลอบคอพร้อมกดใบหน้าผมให้มารับกับริมฝีปากของเธอแก้มหยาบๆของผมถูกจุมพิตครั้งแล้วครั้งเล่า
“เป็นไงบ้างน้องรัก”ทีผมจัดการหอมแก้มซ้ายขวาของเธอคืนบ้าง
“พี่รบมาอยู่กับข้าวนะพี่รบ ข้าวเหงามากเลย คุณแม่ก็ใจร้ายมาส่งข้าวกับพี่ทัพแค่วันเดียวก็กลับเหงาก็เหงา นะพี่รบพี่รบอยู่กับข้าวนานๆนะพี่รบ”
“อ้อนซะขนาดนี้ถ้าพี่ไม่อยู่ด้วยสงสัยงอนพี่ไปนานแน่เลย ว่าแต่เราน่ะไม่เห็นแน่นำเพื่อนให้พี่รู้จักเลย”
“อุ๊ย!พี่รบ ข้าวลืมไป ยัยฟ้ามานี่ นี่พี่รบเป็นพี่ชายที่เรารักมากกกกที่สุดเลย”พูดไม่พอเธอยังกอดรัดผมซะแน่นเชียว
“พี่รบคะ นี่ฟ้าค่ะเพื่อนที่มหาลัยค่ะ สวยโสดซิงยังไม่มีแฟนแต่ห้ามจีบนะคะ”น้องสาวผมทำหน้าล้อไปทางเพื่อน ฟ้าจัดว่าเป็นผู้หญิงที่สวยมากคนหนึ่งสูงประมาณ160ซม.หน้าอกกำลังดีไม่เล็กไม่ใหญ่ ใบหน้าที่แดงเป็นลูกตำลึงเมื่อถูกเพื่อนแซวยิ่งทำให้ฟ้าดูดีขึ้น
“ยัยข้าวนี่แน่ะ”น้องข้าววิ่งมาหลบข้างหลังผมเมื่อถูกน้องฟ้าหยิกเข้าไปทีนึง
“ทำไมจีบไม่ได้ล่ะ”ผมถามแต่สายตาเหลือบไปมองฟ้าว่ามีท่าทีอย่างไร จริงอย่างที่ผมคิด สัญชาติญาณเสืออย่างผมมันบอกว่าเธอต้องหลบตาแน่
“จีบไม่ได้ก็คือจีบไม่ได้มีไรมั๊ยพี่รบ”น้องข้าวแยกเขี้ยวใส่ผมอยู่ด้านหลัง 2แขนที่โอบรัดตัวผมอยู่ยิ่งแรงขึ้นทุกทีผมงี้ตัวแข็งเลยไม่ได้ตัวแข็งเพราะถูกแรงมดของน้องข้าวรัดหรอกนะ แต่2เต้าเต่งตึงที่สัมผัสอยู่แผ่นหลังผมนะสิมันทำให้ช่วงล่างของผมตื่นตัวขึ้น บวกกับกลิ่นน้ำหอมราคาแพงที่น้องข้าวใส่ด้วยยิ่งทำให้ อุณหภูมิความต้องการทางเพศของผมทวีมากขึ้น
“ฟ้า ฟ้า ยัยฟ้า”น้องสาวผมเรียกน้องฟ้าที่ขณะนี้อยู่ในอาการ ตะลึง สับสน หรือสงสัยก็ไม่ทราบ
“เป็นไรตะลึงเลยหรา อิอิพี่ชายเราหล่อมั๊ย”
“อือ...หล่อ...หล่อมากเลย เอ่อสวัสดีค่ะพี่นักรบยัยข้าวเล่าเรื่องพี่ให้ฟ้าฟังบ่อยมาก ทุกวันก็ว่าได้ค่ะยิ่งมาเห็นตัวจริงยิ่งดูอบอุ่น ยังไงไม่รู้ เสียดายที่ฟ้าไม่มีพี่ชาย”
“ก็คิดว่าพี่เป็นพี่ชายก็ได้นี่..ใช่มั้ยน้องข้าว”
น้องข้าวทำปากจู๋ตาแป๋วไม่รู้ไม่ชี้
“จริงนะคะพี่รบ ยัยข้าวไม่ว่ากันนะ” ฟ้าหันมาถามน้องข้าวที่ทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้มองนกมองไม้เรื่อยเปื่อย
“งั้นมาให้พี่ชายกอดรับขวัญน้องสาวคนใหม่สักหน่อยมา”ผมอ้าแขนออกเป็นเชิงให้น้องฟ้าเข้ามาในอ้อมกอด น้องฟ้าแม้จะอายหน้าแดงยังไงแต่ก็ไม่กล้าปฏิเสษเพราะผมอ้าแขนรอแล้วนี่555+ ก่อนที่ร่างของน้องฟ้าจะเข้ามาในอ้อมกอดผมผมได้ยินน้องข้าวสบถอย่างรู้ทันว่า เชอะ!!มุขเก่าอีกล่ะ
ขณะนี้ข้างหน้าข้างหลังผมถูกขนาบด้วยสองสาวสะคราญ ผมกอดน้องฟ้าอยู่ด้านหน้า แต่ด้านหลังผมกับถูกหน้าอกของน้องข้าวเบียดหนักหน่วงขึ้นจนทำให้น้องชายขนาด9นิ้วของผมดันกางเกงออกมาสัมผัสกับหน้าท้องของน้องฟ้าอย่างจัง ดูเหมือนเธอจะรู้เพราะผมได้ยินเสียงอุทานในลำคอ แต่หาได้ดิ้นหรือผลักผมออกไม่ กับตรงกันข้ามน้องฟ้ากับซบหน้าลงมาที่อกผมเพื่อปกปิดใบหน้าอันแดงระเรื่อ
“เอ้านี่พวกเราจะกอดกันอีกนานไหม ป่ะไปหาอะไรกินกันพี่หิวแล้ว”ผมชิงตัดบทเพราะกลัวคนอื่นจะมองน้องสาวในทางไม่ดี ที่มากอดกับผู้ชายในชุมชนกลางวันแสกๆ
ผมเป็นผู้จัดการโรงแรมระดับ5ดาวแห่งหนึ่งในกรุงเทพพ่อผมใช้อำนาจเงินอำนาจรัฐ ในการร่างและสร้างโรงแรมแห่งนี้มา ก่อนที่ท่านจะมอบภาระอันใหญ่หลวงนี้แก่ผม ที่ซึ่งไม่มีประสบการณ์ ในด้านบริหารเลยจบ ด๊อกเตอร์มาก็ถูกยัดตำแหน่งกรรมการบริหารเลย ผมใช้เวลา15ชั่วโมงต่อวันเป็นเวลา2ปีในการทำงานและเก็บเกี่ยวประสบการณ์จากผู้อาวุโสในบริษัททุกคนซึ่งทุกคนก็ทุ่มเทความรู้ที่มีปั้นผมให้เป็นนักธุรกิจที่น่าจับตามองที่สุดแห่งปีไปแล้ว ตอนนี้ธุรกิจของผมกำลังรุ่ง เรื่องงานก็ลงตัวแล้ว ผมสามารถฝากงานให้เลขาและลูกน้องทำได้โดยไม่มีอุปสรรค เพราะผมถือว่าเราได้วิชาและความรู้มาแล้วเราก็ต้องรู้จักถ่ายทอดให้คนอื่นทำได้ด้วย ไม่มีใครทำงานคนเดียวและประสบความสำเร็จคนเดียวได้หรอก มันต้องมีผู้ช่วยที่ไว้ใจได้มาเป็นมันสมองและสองขาสองแขนแทนเรา
ผมไม่ค่อยอยากขับรถในกรุงเทพตอน6โมงเย็นเท่าไหร่หรอก นับวันปริมาณรถยิ่งมากขึ้น ส่วนหนึ่งก็มาจากวินรถตู้นี่แหละถนนทุกสายเต็มไปด้วยรถตู้ร่วมบริการ แถมยังขับเร็วอีกต่างหากถนนมี4เลนก็วิ่งซะขวาสุดพอผู้โดยสารจะลงทีก็ปาดมาไม่เคยเกรงใจใครเลย สักวันเถอะผมจะเบรกให้มันชนท้ายผม ผมจะเรียกให้จุกเลยทั้งคนขับและประกัน
“พี่ว่าเราไปหาอะไรกินแถวริมแม่น้ำกันไหมพี่รู้จักร้านอร่อยหลายร้าน”
“ไม่อ่ะข้าวอยากดูหนัง มีหนังใหม่เข้ามา ข้าวอยากดูตั้งหลายวันแล้ว แต่ไม่มีใครพาไปสักคน” ทำตาอ้อนวอนและขอความเห็นใจ
“งั้นไปกันแต่กว่าหนังจะฉายก็1ทุ่มพี่ขอกินไก่สักชิ้นได้ไหม”ผมหันไปถามน้องฟ้าเพราะผมไม่อยากให้น้องฟ้าคิดว่าเป็นส่วนเกินระหว่างผมกับข้าว
“ได้ค่ะแต่ฟ้าขอเลี้ยงพี่รบนะคะ”
“ได้ไงยัยฟ้า มากับป๋าก็ต้องให้ป๋าเลี้ยงสิ จะยอมควักทำไม ..ใช่มั๊ยคะป๋าขา “ทำมาพูดอ้อนผมแต่หน้าอกน้องข้าวดันมาสีกับแขนผมซะนี่ ที่สำคัญมือผมอยู่ที่เป้ากระโปรงนิสิตของน้องข้าวพอดี
“น้องรักปล่อยแขนพี่ก่อนเถอะพี่ขับรถอยู่นะ”จริงๆก็เสียดายนะ
วันนี้ผมรู้สึกว่าร้านเคเอฟซีที่นี่คนเยอะกว่าทุกครั้งมีที่ว่างไม่กี่ที่ ผมเลือกมุมห้องที่เหลืออยู่หนึ่งที่เป็นโซฟายาวริมผนังและเก้าอี้
“ไปนั่งค่ะเดี๋ยวข้าวจะบริการให้เจ้านายทั้งสองได้อิ่มกันเองค่ะ พี่รบ มันนี่ค่ะมันนี่” ตอนนี้มีโทรศัพท์ด่วนจากผช.ผมเข้าพอดี
“ข้าวมาหยิบเอาในกางเกงพี่มา ฟ้ามีกระดาษกับปากกาไหมจ๊ะพี่ยืมหน่อย” ผมกำลังคุยธุระด่วนอยู่กับผช. จึงเรียกให้ข้าวมาหยิบเอาจากกระเป๋ากางเกง
“นี่ค่ะพี่รบ เดี๋ยวฟ้าขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ”
ข้าวมานั่งลงข้างผมอีกฝั่งที่ตรงข้ามกับน้องฟ้า แล้วล้วงเอาเงินที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงคงเป็นเพราะผมนั่งอยู่จึงทำให้ดูล้วงยากหน่อย มือน้องข้าวขยุกขยุยอยู่ในกางเกงผมหลายครั้งที่มือน้องข้าวสำผัสกับความเป็นชายของผม มันทำให้ควยผมขึ้นลำผงาดอยู่ในกางเกง
“อาวว์!”ผมอุทานเบาๆเมื่อมือน้องข้าวเหมือนตั้งใจกำควยผมเต็มๆ
“ไม่เห็นมีเลยพี่รบ”ตอนนี้มือเธอก็ยังไม่ปล่อยจากควยผม
“หาดูดีๆนานๆ..อาว์..”ผมคุยโทรศัพท์เสร็จแล้วแต่ยังทำเป็นคุยไม่เสร็จ น้องข้าวกำควยผมอย่างแรงแล้วถอกขึ้นลงทำผมเสียวสุดๆ
“พี่รบแกล้งข้าวหรือเปล่า ไม่เห็นมีซักบาท แถมอะไรไม่รู้แข็งยังกะเหล็ก ข้าวจะบีบให้แตกเลยเชอะ!คิดอะไรอยู่น้องนุ่งก็ไม่เว้น”ข้าวกระซิบข้างหูผมแล้วกัดที่ใบหูผมเบาๆทำเอาผมสะท้านกลัวคนเห็นก็กลัว อยากจะพลิกร่างน้องข้าวลงโซฟาแล้วจับเย็ดซะเดี๋ยวนั้น
“อูยยย...ก็ข้าวกำควยพี่อยู่นี่จ๊ะจะไม่ให้ควยพี่แข็งได้ไง”
“พี่รบพูดคำหยาบกับข้าวอ่ะ”ข้าวหน้าแดงแล้ว
“ชักเร็วๆได้ไหม”
“บ้าหราพี่รบ ข้าวเป็นน้องพี่นะ”พูดว่าตัวเองเป็นน้องแต่มือก็ไม่ยักปล่อยแฮะ
“แล้วจะให้พี่อารมณ์ค้างอย่างนี้เหรอ”
“ก็ให้ฟ้าทำให้ดิ นู้น มานู้นแล้ว”เหมือนสวรรค์ล่มเมื่อข้าวถอนมือออกไปจากความใหญ่โตของผม ส่วนฟ้าก็ทำหน้าสงสัยเมื่อเห็นเพิ่อนรักอายหน้าแดงเดินผ่านหน้าไป
หลังจากที่เราทั้งสามคนกินเคเอฟซีอิ่มกันแล้ว ก็ไปดูหนังกันต่อผมเลือกที่นั่งหลังๆโนอ้างว่าแอร์เย็นนั่งข้างหลังอุ่นกว่า ช่วงที่เราดูหนังกันนั้นผมคิดที่จะสั่งสอนน้องข้าวสักหน่อยโทษฐานที่ทำให้อยากแล้วจากไป ผมนั่งอยู่ตรงกลางโดยมีสองสาวขนาบข้างน้องข้าวเอาหน้าซบไหล่ผมส่วนน้องฟ้ายังคงดูหนังตามปกติ ผมค่อยๆเอามือวางหน้าตักของน้องข้าวเห็นน้องข้าวไม่ว่าอะไรแถมยังหลับตาอีกต่างหาก
“สงสัยจะหลับแล้วมั้ง!น้องสาวพี่”ผมหันไปบอกน้องฟ้า น้องฟ้าชะโงกหน้ามาดูนิดนึง
“อะไรกันชวนเรามาดูแต่ตัวเองมานอนซะนี่ไม่ไหวเลย...ยัยฟ้าตื่น”ผมรีบบอกให้น้องฟ้าไม่ต้องปลุกหรอกโดยอ้างว่าน้องข้าวเป็นคนนอนง่ายแต่ไหนแต่ไรแล้ว ผมชวนน้องฟ้าคุยเรื่อยเปื่อย พร้อมกับดูหนังไปด้วยจากที่น้องฟ้าดูเกร็งๆจนตอนนี้ดูเป็นธรรมชาติมากขึ้น กล้าถามกล้าตอบที่สำคัญทำให้ผมรู้ว่าน้องฟ้าเป็นคนตรงๆคนหนึ่ง
“จริงเหรอคะที่ยัยข้าวหลับแม้แต่ตอนที่ขี่คอพี่รบไปโรงเรียนนะ”
“ใช่ครับน้องฟ้า น้องข้าวเกือบตกแหนะดีที่พี่คว้าไว้ทัน ตอนนั้นยัยข้าว13ขวบแล้วนะแต่ยังเป็นเด็กไม่อยากไปโรงเรียนเหมือนตอนเป็นเด็กอนุบาลเลย”
“ก็เหมือนตอนนี้สินะพี่รบที่ยัยข้าวกลัวเหงาเลยให้พี่รบมาอยู่เป็นเพื่อน”
“มาคอยดูหนุ่มๆที่จะมาเกาะแกะน้องพี่ด้วย ว่าแต่น้องข้าวมีใครมาจีบบ้างหรือยังจ๊ะน้องฟ้า”
“ มีค่ะ ข้าวสวยซะขนาดนั้น จะไม่มีใครมาจีบเลยมันเป็นไปไม่ได้หรอกพี่รบ แต่ก็ไม่เห็นยัยข้าวจะสนใจใครสักคน ฟ้าถามข้าวว่ามีแฟนยัง ข้าวก็บอกว่ายัง”ผมโล่งใจมากขึ้นทีเดียว
“แต่ยัยข้าวบอกว่ามีคนทียัยข้าวแอบรักอยู่และยัยข้าวก็รักมากด้วย ไม่รู้ว่าใครพี่รบรู้ไหมคะ”
“ไม่รู้สิน้องข้าวไม่เคยบอกพี่”ผมรู้สึกแย่ขึ้นมาเมื่อรู้ว่าน้องข้าวของของผมมีคนที่เธอแอบมอบหัวใจให้แล้ว ไม่รู้ทำไมผมรีบเอามือออกจากตักน้องข้าวทันที
“แล้วฟ้าล่ะจ๊ะมีแฟนยัง”
“ยังค่ะ สวยไม่พออย่างฟ้าใครจะมามอง”พูดแล้วแอบเขินเล็กน้อย
“อย่างฟ้านี่นะไม่สวย...” ผมพูดเหมือนไม่เชื่อ
“ค่ะ ตั้งแต่โตเป็นสาวมาฟ้ายังไม่เคยมีแฟนเลย” เข้าทางครับอย่างน้อยผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าผมคนนี้น่าจะทำให้อารมณ์เซ็งๆก่อนหน้านี้บรรเทาลงบ้าง
“ใช่เป็นสาวแล้ว” ผมมองไปที่ริมฝีปากบางๆได้รูป เรื่อยลงมาผ่านลำคอขาวเนียนถึงคอเสื้อนิสิตทีเผยให้เห็นเนินนมเล็กน้อยพอเซ็กซี่ก่อนที่สายตาของผมจะจ้องอยู่ที่อกอูมนานเป็นพิเศษ
“พี่รบคะ..หนังกำลังสนุกเลยค่ะ”น้องฟ้าหันมาตัดพ้อผม แต่แก้มสองข้างของเธอแดงเป็นลูกตำลึงเลย
“น้องฟ้าหนาวไหมจ๊ะ เขยิบมาใกล้ๆพี่ก็ได้นะจะได้อุ่น”น้องฟ้าไม่ตอบแต่เขยิบมาหาผม
“ถ้าง่วงก็หลับได้นะนอนที่ตักพี่ได้เลย”
“ไม่ล่ะค่ะเดี๋ยวพี่รบแกล้งฟ้าเหมือนตอนที่แกล้งยัยข้าวเมื่อตอนกินไก่”
“หา... .นี่น้องฟ้าเห็นด้วยเหรอ แล้วเห็นอะไร”ผมตกใจเพราะกลัวน้องฟ้าจะไม่เล่นด้วย
“เห็นสิค่ะขอโทษด้วยนะคะที่ฟ้านิสัยไม่ดีแอบดู..แล้ว...แล้วพี่กับยัยข้าวทำอะไรกันเหรอคะ”
“อ๋อพี่ให้น้องข้าวหยิบตังค์ในกระเป๋าน่ะ..หยิบได้เท่าไหร่เอาไปเลย น้องข้าวอยากได้ไหมล่ะ”
“จริงเหรอคะพี่รบ งั้นฟ้าขอล้วงบ้างนะคะ”
“มาเลยสาวน้อย” ผมดึงมือน้องฟ้ามาที่กระเป๋ากางเกง ตอนนี้ความเป็นชายของผมได้ตื่นตัวและขยายใหญ่รอรับการสัมผัสของนิ้วทั้งห้าของน้องฟ้าจนแทบระเบิดแล้ว
“อุ้ย!..พี่รบ อะไรคะนี่” เสียงน้องฟ้าอุทานเบาๆ
“อยากรู้ก็กำมันสิจ๊ะน้องฟ้า น้องข้าวยังชอบเลย”น้องฟ้าดึงมืออกหน้าแดงกล่ำ
“พี่รบบ้าทำน้อง”ผมไม่ให้น้องฟ้าพูดอะไรต่ออีกผมกดหน้าน้องฟ้าให้ก้มลงมาหนุนตักผมทันทีน้องฟ้าก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร
“อย่าเสียงดังสิจ๊ะเดียวคนอื่นเขาว่า”
“ก็พี่รบอ่ะ...อุ้ยพี่รบ ไอ้แท่งนี้มันแทงแก้มฟ้าคะ”ผมมองไปที่ขาอ่อนของน้องฟ้าที่ตอนนี้กระโปรงได้ถลกขึ้นเห็นขาขาวจั้ว! ผมเอื้อมมือไปลูบไล้ขาอ่อนน้องฟ้าเบาๆ แล้วลูบเลยไปถึงแก้มก้นข้างใน ร่างกายน้องฟ้าดูกระตุกเล็กน้อยเมื่อผมค่อยๆแหวกขอบกางเกงในเข้าไปหาสิ่งซ่อนเร้นที่ชายทุกคนถวิลหา
“โอวว...อาววว์..พี่รบ.....ขา...อย่ ารังแกฟ้า อาวว์ อี๋!ฟ้าจั๊กจี้ค่ะ”
“อย่าเสียงดังสิจ๊ะเดี๋ยวคนอื่นเขาได้ยิน”ผมทำจุ๊ปาก ไม่ให้น้องฟ้าส่งเสียง
“ก็พี่รบอย่าแกล้งฟ้าสิคะ เดี๋ยวฟ้าทำให้ก็ได้แค่พี่รบอยู่นิ่งๆเอามือไว้ตรงนี้”น้องฟ้าจับมือทั้งสองของผมไว้ข้างตัว
ปากได้รูปแสนสวยของน้องฟ้าบรรจงจูบที่ปลายหยักอย่างแผ่วเบา ครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างกล้าๆกลัว สายตาก็คอยเหลือบมองมาทางน้องข้าวสุดสวยอยู่ตลอดเวลา
“พี่รบคะ แค่นี้พอนะคะฟ้ากลัวอ่ะ”
ปลาย่างตัวเบ่อเร่อแมวที่ไหนจะปฏิเสธลิ้มลอง แล้วยิ่งอาการรู้งานของน้องฟ้าที่เข้าใจความต้องการของผมจึงไม่มีเหตุผลใดที่ผมจะหยุดไว้แค่นี้ อารมณ์คนกำลังขึ้นจะปล่อยค้างๆคาๆอย่างนี้ไม่ได้ แต่ก่อนอื่นผมต้องทำให้น้องฟ้ามีอารมณ์ร่วมแบบสุดๆก่อน ชนิดที่ว่าหยุดเมื่อไรขาดใจตายเมื่อนั้น^^ ผมดึงร่างน้องฟ้าให้กับขึ้นมานั่งที่เดิม น้องฟ้ามีอาการงงเล็กน้อย สักพักผมก็กดให้น้องฟ้ามานอนหนุนตักผมในขณะที่น้องข้าวยังหลับซบไหล่ผมอยู่ บางทีผมก็รู้สึกแปลกใจเหมือนกันที่อาการหลับของน้องข้าวมันผิดธรรมชาติไปหน่อย แต่ชั่งเถอะโอกาสอำนวยขนาดนี้ผมควรต้องรีบทำเวลาให้เร็วที่สุด
ผมรูปไล้ต้นแขนน้องฟ้าจากด้านหลังน้องฟ้าดูสั่นเล็กน้อยเมื่อมือมารของพี่ชายเพื่อนอ้อมมาเกาะกุมหน้าอกได้รูปคู่งามข้างซ้ายผมรูปเวียนวนอยู่นอกเสื้อนิสิตตัวจิ๋ว บางครั้งก็ใช้นิ้วล่วงล้ำเข้าไปสัมผัสกับบราทีปราศจากฟองน้ำ เสียงน้องฟ้าหายใจแรงขึ้น ผมรู้สึกได้ว่าหัวนมของน้องฟ้าชูชันรอรับการสัมผัสอันเร่าร้อนของผมได้แล้ว ผมปลดกระดุมเสื้อของน้องฟ้าออกเกือบหมด แล้วสอดมือเข้าไปบีบนมคู่สวยนั้นอย่างหมั่นเขี้ยวสองทีจนน้องฟ้าร้องครางออกมาอย่างลืมตัว
“อาว์...พี่ รบคะอย่า ..บีบหน้าอกฟ้าแรงง..อูยยยยสิคะ ..โอววววพี่.รบ..ฟะ ..ฟ้าเสียวค่ะ”
“แล้วน้องฟ้าชอบไหมจ๊ะ... หือ?”
“พี่รบอ่ะ..”น้องฟ้าดูอายๆไม่กล้ามองผม
ผมรูดสายบราข้างซ้ายของน้องฟ้าลงทำให้ผมคลำถูกนมของน้องฟ้าได้อย่างไม่มีสิ่งใดปิดกั้นอีกต่อไป
“ยังไม่ตอบพี่เลยนะ”
“รู้สึกดีค่ะ...อาวววว์พี่รบจะให้ฟ้าพูดทำไมเนี่ยฟ้าอายนะ.....โอววววว์พี่รบดีจัง...ยะ...อย่าล้วงไปตรงนั้นนะคะ”
“ไม่ทันแล้วน้องรัก” ผมคิดในใจ ผมสัมผัสเนินสวาทที่มีขนปกคลุมเล็กน้อยโดยรอบไปมาใช้นิ้วชี้กับนิ้วนางแหวกแคมทั้งสองข้างเปิดออก ที่ตอนนี้ปากทางเข้าดูมีน้ำหล่อเลี้ยงอยู่พอสมควร ผมใช้นิ้วกลางสะกิดติ่งสวยที่แอบซ่อนอย่างไม่มิดชิดอย่างแผ่วเบา เสียงครางของน้องฟ้ายังเล็ดลอดออกมาเบาๆ ผมใช้นิ้วกรีดผ่านลอยแยกนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าบางครั้งก็บีบแคมน้องฟ้าให้เสียดสีกันโดยไม่ได้แหย่นิ้วเข้าร่องสวาทแต่อย่างใด
“พี่รบ ขา..อย่าทรมานน้องเลยนะ...อูยยยยพี่รบ ..ฟ้าจะไม่ไหวแล้วนะพี่รบช่วยฟ้าด้วยนะคะ.....ฟ้ายอมแล้วค่ะ”
ผมแทงนิ้วเข้าออกร่องเสียวน้องฟ้าและขยี้ติ่งเร็วขึ้น เร็วขึ้นน้องฟ้าฟุบหน้าลงกับต้นขาผม ผมซอยนิ้วเร็วขึ้นเมื่อเห็นน้องฟ้าเกร็งสุดๆ น้ำรักครั้งแรกของน้องฟ้าทะลักออกมามากจนเต็มมือผม เฮ้อ!ครั้งแรกก็เสร็จเร็วอย่างนี้แหละน้อง ผมเชยคางน้องฟ้าขึ้นมาสบตาผม แววตาน้องฟ้าดูเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังของผู้หญิงที่ความรักเข้าครอบงำ เป็นความรักแรกเริ่มที่ตนสมยอมและรอคอยที่จะถูกพิชิตจากชายที่ตนพอใจ
“พี่รบ รักฟ้าไหมคะ”
“รักสิครับ รักตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ”ผมบอกพร้อมเอามือลูบผมน้องฟ้า
“แต่ฟ้ารักพี่รบตั้งแต่ยังไม่เห็นหน้า ...ฟ้าหมายถึงจากรูปถ่ายในโทรศัพท์ยัยข้าว และจากการแอบดูแอบฟังยัยข้าวคุยโทรศัพท์เล่นเฟสกับพี่รบน่ะ”
“งั้นน้องฟ้ารู้ไหมครับว่าคนรักกันเค้าจะต้องทำอะไรต่อจากนี้”ผมมองหน้า น้องฟ้าอมยิ้มน่ารัก ลุกขึ้นมากระซิบข้างหูผมว่า
“ไม่รู้ค่ะ รู้แต่ว่าตอนนี้ฟ้าขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ ขอตัวค่ะ” จะไปแล้วยังขบใบหูผมเล่นอีก น้องฟ้านี่นิสัยคล้ายกับน้องข้าวเลยถึงว่า ครบกันได้…..
“สนุกมั๊ยคะพี่รบ”ผมสะดุ้ง หันไปทางต้นเสียงสวยที่อยู่ใกล้ทันที
“น้องข้าว”ผมตกใจ
“ค่ะข้าวเอง...พี่รบทำไมต้องตกใจด้วยเนี่ย”
“น้องข้าวตื่นนานแล้วเหรอคะ”ผมถาม
“นานแล้วค่ะ ตั้งแต่..ตอนไหนน๊า......ตอนหนายยน๊า...เอ๋นึกไม่ออก แต่ว่าข้าวทั้งเห็นและได้ยินคนสองคนเค้าทำอะไรกันอยู่ใกล้ๆเราแบบเผาขนด้วย.. ไม่เกรงใจคนอื่นเลย อยากรู้ไหมคะพี่รบว่าข้าว เห็นอะไร”
ตอนนี้ผมคงต้องยอมรับความผิดต่อศาลแล้ว ล่ะครับแต่ลึกๆผมกลับรู้สึกผ่อนคลายผสมโล่งใจอย่างบอกไม่ถูกเพราะดูจากสถานการณ์แล้วน้องข้าวรู้ว่าผมกับน้องฟ้าทำอะไรกัน แต่เธอไม่โกรธ น่าแปลกไหมล่ะมันทำให้ผมนึกถึงเรื่องราวทำนองนี้ที่เกิดขึ้นหลายต่อหลายครั้งสมัยตั้งแต่ผมยังเรียนอยู่ม.ปลาย
ตอนอยู่ม.ปลายผมมีแฟนอยู่คนหนึ่ง ย้ำนะครับคนเดียวผมครบกับเธออย่างจริงๆจังๆนานกว่า2ปีเธอคือผู้หญิงที่ผมเย็ดแล้วประทับมากที่สุดคนหนึ่ง ตอนนั้นน้องข้าวน่าจะพึ่งอยู่ป2.มั้ง เลิกเรียนผมต้องรอรถจากที่บ้านมารับเพราะน้องข้าวจะงอแงถ้าผมไม่กลับด้วยแม้บางวันผมหมดเรียนตั้งแต่บ่าย2ก็ต้องรอเสมอ..แต่ช่วงรอนี่แหละเป็นช่วงที่ผมตักตวงความสุขจากแฟนของผมได้มากที่สุดเพราะน้องข้าวเธอจะโกรธเสมอเวลาที่ผมอาสาพาแฟนผมติดรถไปส่งเธอที่บ้านด้วยถึงขนาดมานั่งตักบ้างมาแทรกกลางบ้าง ซึ่งทุกครั้งแฟนผมก็น้อยใจเสมอมันจึงทำให้ระหว่างรอเวลาที่ทางบ้านผมและทางบ้านแฟนผมมารับผมจึงตักตวงช่วงเวลานี้เอาไว้มากๆและที่นี่เป็นบ่อเกิดของแรกเริ่มรักอีกพาสนึงที่ผมจะนำมาลงให้ในโอกาสต่อไปในชื่อตอนเฉพาะกิจว่า “แรกรักในโรงยิม”
“เอ่อน้องข้าวเห็นอะไรครับ”ผมมองไปทางจอหนังไม่สนใจ
“เห็นคนใจร้ายกำลังรังแกเพื่อนข้าวอยู่”พูดถึงตอนนี้น้องข้าวก้มหน้าหงุด
“ไม่ได้รังแกสักหน่อย อีกอย่างน้องข้าวก็อนุญาตแล้วนี่”ผมบอก
“ข้าวไปอนุญาตตอนไหนพี่รบ”ทำหน้าท้าทาย
“ก็ตอนที่ข้าวกำควยพี่แล้วไม่ชักให้ แถมยังบอกอีกว่าให้น้องฟ้าต่อยอดให้เสร็จจำไม่ได้แล้วเหรอครับ”ผมหยิกแก้มน้องข้าวเบาๆ
“อุ๊ยพี่รบพูดเบาๆก็ได้เดี๋ยวคนอื่นได้ยินหมด”น้องข้าวว่า
“แล้วตอนนี้เสร็จหรือยังล่ะคะเห็นยัยฟ้ารีบไปเข้าห้องน้ำสงสัยเรียบร้อยไปหนึ่งน้ำ คิ คิ”
“ดูพูดเข้า แก่แดดนะเรา”น้องข้าวทำหน้าทะเล้นแลบลิ้น แม่ งเอ้ย!น่าจูบฉะมัด
“น้องฟ้าเสร็จแต่พี่ไม่เสร็จนี่ น้องข้าวช่วยพี่หน่อยนะ”ผมกุมมือน้องข้าวมาวางที่ตัก
“แน๊!!นี่น้องนะคะพี่รบ”น้องข้าวตีมือผมดังเพียะ!
“ก็แค่ช่วยแค่ภายนอกเท่านั้นนะน้องข้าว พี่ไม่เสร็จเดี๋ยวพี่ไปหาลงที่อื่นนะแล้วจะมาโกรธมางอนไม่ได้นะเข้าใจหรือเปล่าเวลาคนอารมณ์ค้างมันไม่สบายตัว
“เหมือนข้าวตอนนี้หรือเปล่าคะ”ผมงงเล็กน้อยแต่ก็ต้องร้องอ๋อในใจก็แน่ล่ะทั้งเสียงทั้งภาพทั้งกลิ่นที่ผมกับน้องฟ้ากระทำกันต่อหน้าต่อตาน้องข้าว ถึงทำให้น้องข้าวเกิดอารมณ์ได้เหมือนกัน
“ให้ข้าวชักว่าวให้นะคะ”น้องข้าวกำควยยาวขนาดเก้านิ้วทีไม่ได้รูดซิป น้องข้าวใช้นิ้วโป้งรูบไล้ที่ลอยหยักและหัวบานช้าๆแล้วชักขึ้นลงเบาๆสลับเร็ว ผมก้มลงจูบปากน้องข้าวที่เงยหน้าขึ้นมาสบตาผมน้องข้าวดูตกใจเล็กน้อยที่ถูกผมขโมยจูบแรกไปแต่แค่ชั่วคราวเหมือนเป็นงานน้องข้าวค่อยๆเผยอปากออกมารับลิ้นของผมที่พยายามส่งเข้ามาตั้งแต่ทีแรก น้องข้าวเร่งจังหวะมือชักควยผมขึ้นลงเร็วขึ้นผมจูบน้องข้าวอย่างหนักหน่วงเป็นอารมณ์รุนแรง ต้องการและถวิลหามานานจากผู้หญิงที่ผมหลงรัก
“พี่รบขา อย่าทำอะไรข้าวมากไปกว่านี้เลยนะคะ เดี๋ยวข้าวทำให้นะคะ”น้องข้าวพูดอย่างอ่อนแรงแต่หาได้ปัดป้องไม่
“พี่ขอจับหีน้องข้าวได้ไหมจ๊ะ ..นะจ๊ะพี่ใกล้แตกแล้วแค่ภายนอกก็ได้”
“พี่รบอ่ะ งั้นแตกเร็วๆนะข้าวเมื่อยมือแล้ว”น้องข้าวอนุญาต (มั้ง)
“จ๊ะน้องข้าว”ผมลูบไล้ขาอ่อนน้องข้าวแล้วล้วงลึกไปถึงโคนขา น้องข้าวดูสั่นกับสัมผัสที่แปลกใหม่นี้ผมสัมผัสกางเกงในตัวจิ๋วของน้องข้าวจากภายนอกลูบไล้สลับกับการกดนิ้วไปบริเวณลอยแยกแห่งตำนานพร้อมคลึงอยู่นานน้องข้าวหน้าเย๋เกไปด้วยความเสียว ผมสัมผัสได้ถึงความปียกชุ่มของน้ำรักที่ไหลซึมออกมา นิ้วกลางของผมยังทำหน้าที่สะกิดติ่งเสียวเพิ่อบริการความเสียวให้น้องข้าวจนถึงขีดสุด น้องครางออกมาเป็นระยะ มันเป็นเสียงครางที่ได้อารมณ์มาก อาจเป็นเพราะเสียงครางนางฟ้าของน้องข้าวนี่แหละที่ทำให้น้ำรักของผมใกล้แตกในอีกไม่กี่วินาที่ข้างหน้า แต่เดี๋ยวก่อนไม่ได้ ผมจะแตกคนเดียวไม่ได้ต้องให้น้องข้าวแตกด้วย ผมทำผิดสัญญาด้วยการแยงนิ้วเนินเนื้อของจริงของน้องข้าว..โอ้แม่เจ้า มันช่างใหญ่โตนุ่มมือดีแท้ขนก็มีไม่มากแทบไม่มีเลยก็ว่าได้ผมแทงนิ้วเข้าไปจนสุดนิ้วน้องฟ้าหลับตาปี๋ ผมแทงนิ้วเข้าออกสลับกับการบี้แตดน้องข้าว เป็นเวลาเดียวกับที่น้องข้าวเร่งสาวควยผมถี่ขึ้น
“อาววว์พี่รบ.. ขา....ข้าว สะ...เสร็จแล้วพี่รบ”ร่างที่กระตุกสองสามที่สะท้านขึ้นตามความสุขสมที่เกิดขึ้น น้ำรักไหลออกมาเต็มมือผมมากมายไม่ต่างจากน้องฟ้า
“น้องข้าวจ๊ะพี่ก็จะเสร็จแล้วเหมือนกัน อาวววว์..ซีดดด...พี่ขอแตกใส่ปากน้องข้าวนะ อาวว์”
ผมไม่รอคำอนุญาตแล้วน้ำผมใกล้แตกผมกดหัวน้องข้าวลงมา น้องข้าวไม่ได้ฝืนแต่อย่างใด ตรงกันข้ามกลับอ้าปากงับส่วนหัวเข้าแล้วรูดปากเข้าออกจังหวะเดียวกับน้ำรักที่ผมสุดจะกลั้นได้ปลดปล่อยทุกหยาดหยดสู่กระพุ้งปากน้องข้าวไม่ต่ำกว่าสองช้อนโต๊ะ ฟู่...สุดยอดเลยยยย
“กลืนเข้าไปเลยน้องข้าว”น้องข้าวทำตาดุถลึงตาโตใส่แล้วส่ายหัวเดินจ้ำไปทางห้องน้ำ
“พี่รบคะ”น้องฟ้าเดินมาพอดี(บังเอิญจัง)
“ยัยข้าวเป็นไรคะฟ้าถามว่าจะไปเข้าห้องน้ำเหรอก็ไม่ตอบ”น้องฟ้าเข้ามานั่งกอดแขนผมผมโอบเอวน้องฟ้าพลางนึกในใจ จะให้ตอบได้ไงน้ำว่าวเต็มปากซะอย่างนั้น บอกให้กลืนก็ไม่กลืน...........55++
...
“พรุ่งนี้ท่านประธานต้องเข้าบริษัทนะคะ ตอนบ่ายมีประชุมผู้ถือหุ้นประจำปี ตอนค่ำต้องไปจิบน้ำชาทำสัญญากับกลุ่มผู้มาลงทุนจากญี่ปุ่น2ท่านที่จะมาร่วมลงทุนทำโรงแรมที่หัวหิน” ผมเงยหน้าขึ้นจากสระน้ำมองไปที่ต้นเสียงหวานของเลขาแสนสวยซึ่งตอนนี้ยืนอยู่ข้างหน้าผมไม่กี่เซนติเมตรที่บริเวณขอบสระน้ำส่วนตัวของโรงแรม เรียวขายาวงามที่ถูกปกปิดด้วยกระโปรงขนาดยาวไม่มากนักพลิ้วไหวเบาๆ ยามลมพัดเสื้อซีฟองเบาบางสบายๆลายดอกไม้ผีเสื้อเข้ารูปที่เธอใส่ช่างสมส่วนกับร่างสูงโปร่งยิ่งนักทำให้ พิชญาหรือ พิช เลขาสาวสวย มือใหม่ดูแปลกตากว่าทุกครั้งที่ผมเคยเห็น พิชเข้ามาทำหน้าที่เลขาของผมต่อจากแม่ของเธอที่ขอปลดเกษียรตัวเองออกไปพักผ่อนหลังจากตรากตรำทำงานสร้างโรงแรมแห่งนี้จนโด่งดังไปทั่วโลกมาพร้อมกับพ่อของผมกว่า20ปี่
“พิช วันนี้คุณดูดีจัง”
“เหรอคะ ดิฉันว่าท่านรีบแต่งตัวเถอะค่ะ เมื่อสักครู่พีอาร์ข้างล่างโทรมาบอกว่าน้องสาวคุณมาหารออยู่ที่ล้อบบี้รับรอง” พิชบอกอย่างเรียบเฉย
“นี่คุณเป็นผู้หญิงไม่กี่คนเลยนะที่เห็นซิกแพคผมแล้วไม่สะทกสะท้านเอียงอาย ตกลงคุณเป็นเลสเบี้ยนหรือเป็นดี้หรือเปล่าคุณพิช”ผมยิ้มทำหยอกไก่ไปงั้น ที่จริงก็พอจะเดาได้อยู่ว่าเพราะอะไร
“ไม่เป็นอะไรทั้งนั้นล่ะท่านประธาน บึกบึนกล้ามโตกว่าท่านดิฉันเห็นมาเยอะแล้ว”
“แล้วหล่ออย่างผม สมาร์ทอย่างผม คุณเคยเห็นหรือเปล่า”ผมถาม ก่อนที่จะขึ้นจากสระ พิชทำเป็นเบือนหน้าหนีแล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวส่งให้
“หล่อและสมาร์ทอย่างท่านดิฉันเคยเจอ แต่หลงตัวเองอย่างคุณ ....ดิฉันไม่เคยเจอ”
“เอ้า!ไงงั้น นี่คุณเหน็บผมเหรอ”
“เปล่านี่คะ แล้วแต่จะคิดค่ะ ถ้าท่านไม่มีอะไรแล้วดิฉันขอตัวนะคะ”
“เอ่อ...เดี๋ยวก่อนสิครับคุณพิช” ผมรั้ง
“คะ”เธอหยุดหันมามองผม
“อย่าว่าผมบังคับเลยนะ เอาเป็นว่า..ผมขอร้องละกัน ถ้าคุณอยู่กับผมสองต่อสอง..เอ่อผมหมายถึงไม่ได้ประชุมหรือมีบุคลคลอื่นนอกจากเรา” ผมเดินเข้าไปใกล้พิช ตอนนี้เราอยู่ห่างกันไม่ถึงศอก
“ผมอยากให้คุณแทนตัวคุณเองว่าพิชจะได้ไหม” ผมมองตาพิช พิชหลบตาลง ตอนนี้การสนทนาของเราหยุดไปชั่วขณะ พิชเหมือนกำลังคุ่นคิดอะไรบางอย่าง สายตาที่ลังเลปากสั่น หายใจลึกๆติดต่อกันหลายทีทำให้ผมไม่เข้าใจเหมือนกัน
“นะครับ”ผมย้ำอีกทีเมื่อเห็นพิชเงียบไป ผมก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าทำไมผมต้องแสดงออกว่าผมต้องการจะสนิทสนมกับพิชทั้งที่พิชพึ่งมาทำงานกับผมไม่ถึงเดือน และเราพึ่งรู้จักกัน
“ดิฉันจะทำให้ได้ค่ะ...ท่านประธาน ขอตัวนะคะ”พิชตอบก่อนจะเดินออกไปโดยไม่หันมาสบตาผม
……………………………………………………………………………….
“พี่รบคะ คุณพิชเลขาคนใหม่สวยมากเลยค่ะ พี่รบไม่หวั่นไหวบ้างเหรอคะ” น้องข้าวถามผมขณะที่เราสองคนนั่งทานข้าวอยู่ที่ห้องอาหารของโรงแรม
“ก็ข้าวไม่อยากให้พี่รบทำให้เพื่อนข้าวเสียใจนี่คะ ยัยฟ้าเค้าปลื้มพี่รบจะตาย”
“พี่กับฟ้าเรายังไม่มีอะไรกันนะ”
“ตอนนี้ยังแต่สักวันก็ต้องเป็น อย่างพี่รบไม่มีทางปล่อยสาวๆสวยๆอย่างยัยฟ้าหลุดมือไปได้หรอกจริงไหมมมมม..”น้องข้าวหยิกไปที่ต้นขาของผม
“เย็นพรุ่งนี้ชวนน้องฟ้ามาทานข้าวที่บ้านนะ พี่ได้เมนูใหม่มากะว่าจะลองทำดู ให้เราเป็นหนูทดลองก็แล้วกัน”ผมโอบไหล่น้องข้าว
“ได้ไงพี่รบ...แต่ว่า ยังไงก็เอาเหอะพี่รบ ทำอาหารอะไรก็อร่อยอยู่แล้วนี่”
พูดถึงอาหารไม่ว่าเมนูไหนลองผมได้ลองผิดลองถูกสักครั้งสองครั้งล่ะก็ เชฟระดับประเทศยังชิดซ้าย ตอนเด็กน้องข้าวชอบร้องให้งอแง เอาแต่ใจ แต่ถ้าลองได้กลิ่นอาหารฝีมือผมแล้วล่ะก็..55+เหนือกว่าคำปลอบโยนใดๆก็ต้องอาหารเลิศรสของเชฟเทพนักรบ เสนาคิน คนนี้คนเดียวเท่านั้น นี่ถ้าไม่มาเอาดีด้านบริหารแล้วล่ะก็ผมคงต้องควงตะหลิวจับกระบวย ปรุงน้ำสต็อคอยู่ในคร้วเป็นแน่แท้
“ว่าแต่เราเหอะ”ผมบีบจมูกน้องข้าว “ชวนน้องฟ้าของพี่มาให้ได้แล้วกัน ไม่งั้น ออ... ดอ..อดนะจะบอกให้”
“นี่พี่รบ ฟ้าเคยบอกพี่รบแล้วนะว่าห้ามจีบยัยฟ้า ยัยฟ้าเป็นเพื่อนรักของข้าว ข้าวไม่อยากเห็นเพื่อนเสียใจ ถึงแม้ข้าวจะรู้ว่ายัยฟ้าปลื้มพี่รบเอามากๆก็ตาม แต่พี่รบ...พี่รบเจ้าชู้อ่ะ” ผมเชยคางน้องข้าวให้หันมาสบตากับผม
“พี่ไม่ได้คิดกับน้องฟ้าเล่นๆนะน้องข้าวของพี่ พี่แค่อยากหาคนมาคอยห่วงใยใส่ใจให้คำปรึกษา และเป็นกำลังใจให้กันและกัน อีกอย่างน้องฟ้าอาจไม่ชอบพี่ก็ได้”
“แล้วพี่รบ รู้ไหมคะ”น้องข้าวจ้องมองมาที่ผม “ ว่าทั้งหมดที่พี่รบพูดมาน่ะ มีอยู่ในตัวข้าวทั้งหมด พี่รบจะมองหาคนอื่นอีกทำไมคะ” ผมมองสบตาน้องข้าว เพื่อเข้าไปอ่านความคิดผ่านหน้าต่างของดวงใจคู่นี้ แต่ก็ได้แค่กำลังคิด....
เสียงโทรศัพท์ของน้องข้าวดังขึ้น ทำลายความเงียบของเราสองคนไป น้องข้าว ขอตัวออกไปคุยโทรศัพท์จับใจความได้ประมาณว่าน้องฟ้าโทรมาแล้วน้องข้าวก็บอกว่าอยู่กับพี่รบที่โรงแรม แล้วทำเสียงล้อ คิ คิขำกันผ่านโทรศัพท์เหมือนคนบ้า ผมมองดูนาฬิกาที่ข้อมือ นี่ใกล้เที่ยงแล้ว ไปหาเลขาคนสวยเพื่อคุยเกี่ยวกับการประชุมที่จะมีขึ้นตอนบ่ายนี้ดีกว่า ผมบอกน้องข้าวเป็นภาษาใบ้ว่าจะไปประชุมแล้วนะ ซึ่งน้องข้าวก็ส่งซิกเป็นว่ารับรู้ แล้วตอบกลับเป็นภาษาใบ้เหมือนกันว่าข้าวก็จะไปเรียนแล้วบ้ายยยยบายย ข้าวส่งยิ้มให้ผมเป็นลอยยิ้มที่สวยที่สุด....ในโลกแล้วสำหรับผม
...
การประชุมเป็นไปอย่างราบรื่นทั้งสองฝ่ายMr.คิมูจิ(โอ...)รองประธานบริษัทซากุระโซ
แกรนด์ เพลส พอใจกับข้อตกลงแลกเปลี่ยน หนังสือพิมพ์พรุ่งนี้ก็คงจะเป็นข่าวใหญ่โตอีกตามเคย
หลังจากการประชุมครั้งนี้ ทางญี่ปุ่นได้มาเช่าที่ดินเพื่อทำรีสอร์ทและโรงแรมที่หัวหินมูลค่ากว่า3พันล้านบาท ผมได้ข้อตกลงที่จะซื้อหุ้นของซากุระโซกว่า80เปอร์เซ็นต์เพื่อผยุงธุรกิจของ
ซากุระโซที่กำลังถดถอยอันเนื่องมาจากหลายปัจจัย ทั้งคู่แข่งที่มีมากขึ้น การถูกดูดคนที่มีความสามารถ
ไปอยู่กับคู่แข่งที่ให้ผลประโยชน์มากกว่า ที่สำคัญเกิดการทุจริตจากผู้บริหารบางคน ซึ่งจุดนี้ผมและเพื่อนรักของผมได้กำจัดไปแล้ว เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อ1ปีที่ผ่านมา............
หลังจากที่ผมเรียนจบดอกเตอร์ที่มหาวิทยาลัยซิงหัว ของจีนเมื่อตอนอายุ26ปีผมได้อยู่ทำวิจัยลับๆหลายอย่างที่นี่กว่า1ปี จึงไม่แปลกที่การจัดการฮวงจุ้ย รูปแบบสภาพแวดล้อมของโรงแรมของผมหลายแห่งจะได้รับอิทธิพลจากที่นี่ ที่สำคัญความเป็นมาของควยขนาด9นิ้วนั้นมีจุดเริ่มต้นจากที่นี่ ที่เขาว่าจีนเป็นต้นกำเนิดของสมุนไพรและการจับเส้นนะไม่ใช่เรื่องคุยโวอะไร เชื่อเขาเถอะครับแล้วผมจะมาสานเรื่องนี้ให้จบในแรกเริ่มรักตอน “อั้งชิเทพ9นิ้ว”แต่ตอนนี้ขออยู่ในโลกปัจจุบันก่อนนะครับ.......
“Mr.คิมูจิคงใกล้กลับถึงญี่ปุ่นแล้วมั้งตอนนี้”ผมหันมาพูดกึ่งถามกับเลขาคนสวยของผมเมื่ออยู่ในลิฟต์สองต่อสอง
“ตอนนี้จะ4ทุ่มแล้วค่ะท่านประธานใจคอวันนี้ท่านจะใช้งานดิฉันจนถึงกี่โมงคะ”ท่าทีกล้าพูดเชิงสนิทสนมของพิซทำผมขมวดคิ้วแปลกใจอยู่บ้าง ปกติถ้าเป็นลูกน้องคนอื่นจะรู้ว่าไม่สมควรพูดเด็ดขาด เพราะมันบ่งบอกถึงการไม่ทุ่มเท
พิซดูเจื่อนไปเล็กน้อยเมื่อผมปล่อยให้บรรยากาศมันดูเงียบ เหมือนเธอจะรู้ว่าผิดท่าไม่ควรพูดออกไป ผมหันมามองเธอด้วยสีหน้าเรียบเฉย พิซดูสั่นเล็กน้อย
“ท่านประธานคะคือ...พิซ..ขะ..ขอ..โทษค่ะ..คือ..พิซ..ไม่ได้”
“ไม่เป็นไรหรอกพิซผมไม่ว่าคุณหรอก”ผมหันมาพูดให้กำลังใจเธอ
“ผมผิดเองที่ยุ่งจนลืมดูเวลาไป ดีซะอีกที่การพูดแบบไม่เกรงใจของคุณมันทำให้ผมรู้ว่า”ผมหยุดหันมาโอบเอวเลขาคนสวยของผม.......(เห้ย!โอบเลยเหรอว่ะมันไม่ง่ายไปเหรอ เขียนให้มันมีน้ำมากกว่านี้หน่อยดิ).....(เจือกอีกแล้ว...ก็คนอ่านเขาไม่เห็นฉากเข้าพระเข้านางมานานแหละอย่ายุ่งให้มากสไตล์ใครสไตล์มัน...เฟ้ยยยย...)
“คุยเริ่มให้ความสนิทสนมกับผมมากขึ้นแล้ว”พิซพยามดิ้นแต่ไม่หลุด
“ค่ะเริ่มคุ้นเคยขึ้นแต่ตอนนี้ท่านช่วยปล่อยพิซก่อนนะคะ”พิซเอามือยันอกผมไว้ ผมกระชับเอวของเธอมากขึ้นทำให้สะโพกของเราแนบชิดกันทันที กลิ่นสาวของพิซทำให้ควยผมตื่นตัวทันที
พิซเผลออุทาน... อาววว์...ออกมาทำให้ผมพอใจยิ่ง
“ท่านประธานคะปล่อยดิฉันเถอะคะ”
“พิซคุณเป็นผู้หญิงที่สวยมากเลยรู้ไหม”ผมพูดอย่างหลงใหล
“ค่ะ ขอบคุณค่ะแต่ท่านช่วย....อาวว์..อะ...เอาท่อนเนื้อ..ในกางเกง...ออกห่างๆดะ..ได้ไหมคะ”
“ทำไมล่ะคุณกลัวว่าคุณจะใจอ่อนให้ผมเหรอ”ผมเพิ่มการขยี้ท่อนเนื้อให้เสียดสีมากขึ้น
“พิซหายใจไม่ออก..ปะปล่อยพิซเถอะค่ะ”พิซเปลี่ยนสำนวนจากดิฉันเป็นแทนตัวเองว่าพิซ ทำให้ผมพอใจอย่างยิ่ง
“ได้พิซแต่ผมขอจูบคุณนะ”ผมไม่รอให้พิซอนุญาตบรรจงจูบที่ริมฝีปากเย้ายวนได้รูปอย่างดูดดื่มก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปสัมผัสพัวพันกับลิ้นของเลขาคนสวยซึ่งคล้ายจะพยายามตวัดลิ้นหนีการไล่ล่าของลิ้นมัจจุราช ผมดันพิซไปติดผนังลิฟต์ใช้มือขวายกเรียวขาด้ายซ้ายของเธอขึ้นแล้วกระแทกบั้นเองเข้าไปที่สะโพกของเธอหนักๆสองที บางทีการสัมผัสภายนอกมันก็เล้าใจมากกว่าการเล้าโลมโดยปราศจากเสื้อผ้าเสียอีกมือซ้ายของผมอ้อมไปด้านหลังเพื่อจะปลดตะขอชั้นใน พิซทำตาโตก่อนจะใช้แรงเฮือกสุดท้ายที่หลงเหลืออยู่สะบัดหน้าออกจากการจูบของผม
“คุณรบคะพิ...พิซขอร้องเถอะค่ะพอแค่นี้นะคะอย่าให้มันเลยเถิดมากกว่านี้เลยค่ะ....พิซ...มีแฟนแล้วนะคะ” คำว่าพิซมีแฟนแล้วทำเอามือที่จับขาพิซอยู่หมดแรงปล่อยขาเธอเป็นอิสระทันที
พิซจัดแจงจัดเสื้อผ้าผมเพ้าให้เป็นปกติพอดีกับจังหวะที่ลิฟต์เปิดออกเมื่อถึงชั้นใต้ดินของโรงแรม
(เห้ย!..ลิฟต์บ้านแกทำไมมันวิ่งช้าจังว่ะโรงแรมนี้มันมีกี่พันชั้นว่ะทำไมมันถึงพื้นช้าจังจนคนจะเย็ดกันเสร็จไปน้ำแล้วค่อยถึง)....(เจือกไรมุง...ทีซึบาสะจะยิงแต่ละลูกมันยังคิดกันเป็นปีแถมผู้รักษาประตูและคนดูยังมีเวลาพูดกันเลยว่า....ไม่มีทาง...เข้าแน่ๆ...หรือบางทีกองหน้าฝั่งตรงข้ามไม่รู้วิ่งมาจากไหนเอาหัวโขลกออกจากเส้นได้...รึว่าไม่จริงสาสสสส)....(ไอ่กากเมื่อไหร่เรื่องเสียวของมุงจะได้เอากันสักทีว่ะคราวที่แล้วกับ2สาวก็หรอกให้คนอ่านควยแข็งค้าง ไม่เย็ดกันสักที มาคราวนี้แม..ร่งก็เหมือนเดิมไอ่โลกจิต)….(ได้ตอนหน้าจัดไปเพราะพระเอกอารมณ์ค้างแล้ว)...(เออ..ขอบคุณ)
“พิซขอลานะคะ”
“เดี๋ยวสิพิซ” พิซหันมามองตาแดง
“แฟนคุณ..เอ่อ...เค้าไม่เคยจูบคุณเลยเหรอ”
“เขาเป็นสุภาพบุรุษกว่าคุณเยอะค่ะท่านประธาน”พูดจบเธอก็เดินออกไปทันที
...
