หากกล่าวชื่อ แรมโบ้ หลายๆท่านคงรู้จักกันดี เขาเป็นชายหนุ่มที่กระหายสงครามเป็นอย่างมาก เป็นคนที่ อึด อดทน เก่ง เลือดเย็น แรมโบ้ผ่านศึกสงครามมามาก ทุกๆที่ ที่มีสงคราม จะพบเขาอยู่ที่นั่นด้วย แรมโบ้เป็นทหารของทัพอเมริกัน หลังจากที่สงครามสงบ แรมโบ้และคนอื่นๆ ก็ปลดประจำการ … เนื่องด้วย ภาครัฐไม่ได้มาเหลียวแลพวกเขาอีก หลายๆคนจึงไปเป็น ทหารรับจ้างตามประเทศต่างๆ บอดี้การ์ด ฯลฯ ... เพราะพวกเขาเหล่านี้ ผ่านสงครามมามาก ถึงจะสงบสุขแล้ว แต่ความกระหายสงครามของพวกเขายังไม่หยุด เมื่อไม่มีสงคราม สิ่งที่ทำได้ เพื่อดับกระหายความเร่าร้อนในใจให้หาย นั่นก็คือ การต่อสู้เสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย กับสถานการณ์ที่ร้ายๆและรุนแรง แรมโบ้ก็เช่นกัน เขากระหายสงคราม คราใดที่ไม่ได้ฆ่าคน รึต่อสู้ เขาจะรู้สึก ทรมานมาก แต่ด้วยเขาเป็นคนมีคุณธรรม ดังนั้นคนที่เขาฆ่าได้ต้องสมควรตายเท่านั้น
………..นี่เป็นภารกิจหนึ่งของเขาที่ยังไม่เคยเปิดเผยที่ไหน ไม่ว่าข่าวสาร รวมทั้งในภาพยนตร์ จะเปิดเผยในที่นี้ที่เดียว ซึ่งเป็นเสี้ยวชีวิตของเขาบางส่วนเท่านั้นในการ ผจญภัย เสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย เพื่อดับความเร่าร้อนของเขา
0000000000000000000000000000000000
“นั่น..ดูสิเธอ..สวยจังเลย”
หญิงสาวทั้งหลายกำลังคุยกันสนุกสนาน ภายในรถตู้ ที่กำลังเคลื่อนตัวไปยัง เชิงเขาแห่งหนึ่ง ในจังหวัดแม่ฮ่องสอน
……………สาวๆเหล่านี้กำลังชื่นชมธรรมชาติความสวยงามริมถนน ซึ่งเต็มไปด้วยต้นไม้นาๆพรรณเพราะเป็นบริเวณเชิงเขา เส้นทางชั่งเปลี่ยวนัก
“ตื่นเต้นจังเลยนะเธอ เข้าประกวดครั้งนี้..ชั้นต้องติด 1 ใน 5 แน่นอน”
“ใช่..ชั้นก็เหมือนกัน”
สองเสียงที่พูดดูหยิ่ง มั่นใจเสียเหลือเกิน
สาวๆเหล่านี้เป็นสาวงามทั้งนั้น เพราะเป็นสาวงามจากการประกวดนางสาวไทยในปีนี้ ซึ่งได้มาเก็บตัวที่ จังหวัดแม่ฮ่องสอน ในรอบ 40 คนสุดท้าย ขบวนรถคณะการประกวดนางสาวไทย 10 กว่าคัน มุ่งสู่ยอดเขา รถตู้คันนี้เป็นคันสุดท้ายของคณะการประกวด มี 6สาวงามอยู่ในนั้น และ โชเฟอร์ รวม7 ชีวิต รถแต่ละคันทิ้งระยะห่างกันไม่มาก
…………….โชเฟอร์วัย 45 มองกระจกหลังหลายครั้ง ก็มองสาวๆที่เข้าประกวดนั่นแหละ ที่นุ่งน้อยห่มน้อย กางเกงสั้นปิ๊ด เผยขาอ่อนขาวๆอวบๆ มีสายสะพาย เขียนว่าผู้ร่วมเข้าประกวดนางสาวไทย
“มองอะไรยะ..ไอ้ลามก”
โชเฟอร์โดน แพรว สาวนางหนึ่งในนั้น ด่าเข้าให้ ด้วยสายตาเหยียดหยามชายขับรถมาก พลอยทำให้คนอื่นมองชายคนนี้ว่าโรคจิตไปด้วย
“ปะ..เปล่าครับ..ขะ..ขอโทษครับ”
ชายขับรถขอโทษ สายตาพวกสาวๆยังเย้ยหยันอย่างดูถูกดูแคลน แพรว พูดต่อ
“อย่างแก..แค่ขาอ่อนก็ไม่ได้แอ้มหรอกย่ะ”
สาวๆพวกนี้อยู่ขั้นระดับลูกหลานไฮโซทั้งนั้น จึงมิแปลกที่จะดูถูกคนที่ด้อยกว่า กิริยาท่าทางไม่น่าจะเป็นนางสาวไทยได้เลย
“นี่..อย่าว่าพี่เค้าอย่างนั้นสิ..พี่เค้าอาจไม่ได้ตั้งใจละลาบละล้วงซะหน่อย..”
มีเสียงหวานๆนางหนึ่งพูดขึ้น นั่นคือ นุชจรี หนึ่งในสาวงามที่เข้ารอบ 40 คนสุดท้าย ที่สายตาต่างจาก 5 สาวที่นั่งด้วยกัน สายตาน้ำเสียงดูอ่อนโยนมาก
“ขอโทษด้วยนะคะ อย่าถือสาพวกเราเลยนะคะ”
“คะ...ครับ ..ไม่ต้องขอโทษผมหรอกครับ”
นุชจรีมีไมตรีให้ชายขับรถ รู้สึกว่าเพื่อนร่วมเข้าประกวดทำตัวไม่เหมาะสมกับการมีส่วนร่วมการเป็นนางสาวไทยเลย แต่มิได้พูดหรือแสดงความรู้สึกออกมา
“นี่รี..อย่าไปเข้าข้างมันมากไอ้พวกนี้ไว้ใจไม่ค่อยได้หรอก”
“ใช่ๆ”
สาวๆทั้ง5สนับสนุนกัน มีเพียงนุชจรีเท่านั้นที่ไม่เห็นด้วย แต่ก็ทำอะไรมิได้
…………รถตู้เดินทางไปเรื่อย โชเฟอร์ก็แอบมองสาวๆเหมือนเคย แต่ถ้าจะสังเกตให้ดีแล้วนั้น สายตาจะมุ่งมาแต่ที่นุชจรีที่นั่งอยู่ท้ายสุดซะส่วนมาก นุชจรีเองก็รู้ตัว แต่ไม่แสดงความรู้สึกอะไร ได้แต่วางตัวเรียบเฉย
“เฮ้ยยย...ไอ้บ้านี่..มองมาอยู่ได้ รำคาญจริงๆ..มองทำไมกันนักกันหนา..ของแม่มึงไม่มีรึไง”
คราวนี้สาวเจน หนึ่งในนั้นพูดแรงเสียเหลือเกิน ทำให้ครั้งนี้โชเฟอร์สะอึกเลยทีเดียว
“ขับรถมันเร็วๆเข้า ดูซิ คันอื่นเค้าพากันไปไกลแล้ว”
สาวก้อยพูดเสริม เมื่อมองไปถนนด้านหน้ารถที่นำขบวนก่อนหน้าคันนี้ได้หายไปแล้วจริงๆ
..............................................................
ตั้งแต่โชเฟอร์ถูกสาวๆ ว่า ด่า นั้นก็ขับอย่างเดียวไม่ได้หันมองสาวๆทางด้านหลังอีกเลย... นุชจรีสังเกตว่ารถเคลื่อนตัวช้ามาก อย่างผิดสังเกต และไม่เห็นรถขบวนที่นำหน้าอีกแล้ว ทำให้นุชจรีถามโชเฟอร์ขึ้น
“เอ่ออ..พี่คะ..รีว่า เราขับช้าเกินไปแล้วนะคะ..เดี๋ยวจะไม่ทันขบวน และไม่ทันงานที่กำหนด รถเป็นอะไรรึเปล่าคะพี่”
“เออจริงด้วยหวะ...มึงขับเหมือนเต่าเลยนะเนี่ย ..ขับเร็วๆเลยหว่ะ”
“ใช่”
สาวๆพวกนี้น้ำเสียงกระแทกกระทั้นอีกแล้ว ต่างจาก หน้าตาที่สวยหมดจดอย่างสิ้นเชิง
……………“ผมคงทำอย่างนั้นไม่ได้หรอกครับ”
เสียงโชเฟอร์พูดขึ้น
“เอี๊ยดดด...กึกกก”
“ว้ายยยย”
อยู่ดีๆโชเฟอร์เบรกกะทันหันทำให้สาวๆขมำไปข้างหน้า
“หยุดทำไมของมึงวะ”
“ขับยังไงของมึงวะ”
มีแต่คนพูดกระแทกกระทั้นใส่โชเฟอร์ มีเพียงนุชจรีเท่านั้นที่นิ่งเฉย
………….โชเฟอร์โดนสาวๆด่า แจ๊ดๆแว๊ดๆตลอดเวลา ดูโชเฟอร์นิ่งเฉย
“แกร็ก...ควับ”
“ว้ายยยย!!!!”
ทุกคนต่างตกใจและเงียบ เมื่อชายคนขับรถ ควักปืนออกมาจ่อพวกเธอ
“ลงรถ”
สาวๆต่างพากันตกใจกลัว ต่างคิดว่าพวกเธอด่าว่าเสียจนมันโกรธและทนไม่ได้ชักปืนขึ้นมา
“เอ่อ..พี่คะ..พูดกันดีๆก็ได้นะคะ....”
เป็นน้ำเสียงอ่อนนุ่ม เปลี่ยนไปทันทีจากน้ำเสียงที่แดกดันเมื่อครู่
“กูบอกให้พวกมึงลงจากรถ”
โชเฟอร์ย้ำเสียงดังอีกครั้ง สาวๆต่างพากันรีบออกมาจากรถทั้งหมด
“ว้ายๆๆๆ”
พอออกมาจากรถเท่านั้นต้องตะลึง เพราะมีกลุ่มชายนับสิบคนท่าทางโหดเหี้ยมทะมึนทึน แต่ละคนถือปืนกระบอกใหญ่จ่อมาที่สาวๆ
“ว้ายยย..กรี๊ดดด”
สาวๆตกใจกลัวร้องโวยวาย
“เงียบ...ใครไม่เงียบกูยิงไส้แตก”
เป็นผล สาวๆทุกคนต่างเงียบ จับกลุ่มกันนั่งลงอย่างหวาดกลัว
“ว้าวว...ลูกพี่ดำ..คราวนี้ได้ของดีมาซะด้วย ซี๊ดดด”
“เออ..กูอุตส่าแฝงตัวเป็นคนขับรถตั้งนาน ก็ต้องทำให้คุ้มหน่อยสิวะ”
ไอ้พวกนี้เป็นกองโจรป่านั่นเอง คนขับรถโชเฟอร์ให้สาวๆนั่นคือหัวหน้า ชื่อนายดำ
“หมับ”
“ว้ายยย”
“อูยย..ขาวๆอวบๆ”
สาวๆโดนไอ้พวกนี้ ลูบไล้กาย ต่างร้องวี๊ดว้ายตกใจกลัว
ที่แท้มันวางแผนปล้นชิงตัวสาวงามต่างหาก ไม่ได้ชักปืนออกมาเพราะมันโกรธที่โดนว่า ด่า ...... พวกมันพาสาวๆทั้ง 6 นาง ไปยังชุมโจรของมัน
0000000000000000000000000000000000000000
ข่าวผู้ร่วมเข้าประกวดนางสาวไทย 40คนสุดท้าย หายตัวไป6 คน คนขับอีก1คน แพร่สะพัดทั่วประเทศเป็นข่าวใหญ่ คนใหญ่คนโตรีบจัดการเรื่องนี้อย่างเร่งด่วนว่าเกิดอะไรขึ้น ซึ่งได้ข้อมูลจากที่เกิดเหตุมาว่า เหลือเพียงรถตู้จอดอยู่ข้างทางคันเดียว ไม่มีร่อยรอยการต่อสู้ แต่ริมข้างถนน มีร่องรอยเต็มไปหมด คาดว่าจะเป็นผู้ร้ายที่ดักซุ่มจับผู้เข้าประกวดฯทั้ง 6นางไป ตอนนี้กำลังติดตามตัวว่าถูกจับไปที่ไหน
“จากข่าวกรอง พวกนี้เป็นกองโจรป่า อยู่แถบเขตชายแดน.. เราไม่สามารถจะปฏิบัติการได้ เพราะบริเวณนั้นไม่ได้อยู่อำนาจการปกครองของประเทศไทย และก็ไม่สามารถขอความช่วยเหลือจากประเทศเพื่อนบ้านได้ด้วยเช่นเดียวกัน”
ตามเขตชายแดนที่อยู่นอกกฎหมายไทยนั้นคือแดนทมิฬ นั่นคือ ไม่มีกฎหมาย ไม่มีใครปกครองดูแลความปลอดภัย กฎของการอยู่รอด คือ ความแข็งแกร่งและอำนาจเท่านั้น
…………ผู้บัญชาการทหารสูงสุด ร่วมมือกับผู้บัญชาการตำรวจแห่งชาติ และผู้เกี่ยวข้อง กำลังประชุมกันอย่างเคร่งเครียด เพราะมีผลกระทบต่อภาพลักษณ์ของประเทศ และความมั่นคง ซึ่งจะทำอะไรบุ่มบ่ามไม่ได้ รวมทั้งตัวประกันเองจะมีอันตราย
“มีทางเดียวเราต้องเล็ดลอดแฝงตัวเข้าไป..แต่ก็เป็นการยาก จะช่วยตัวประกันออกมาได้”
............................................
จากที่ประชุมนั้นเคร่งเครียดมากซึ่งถึงขนาดยกเรื่องนี้ ให้ พลโท กีรเกียรติ...รองผู้บัญชาการทหารกองทัพบก เป็นผู้รับผิดชอบเลยทีเดียว ดูท่านเองนั้นเคร่งเครียดมากเหมือนกัน
“ผมมีอยู่คนหนึ่งครับท่านที่ช่วยเราไป”
“หือ”
เมื่อท่านได้ฟังคนสนิทพูดรู้สึกดีใจ
“เขาคือ...จอห์น แรมโบ้”
000000000000000000000000000000000000000000000
ชายร่างใหญ่กำยำกำลังนั่งดูข่าวในทีวี
“หวัดดีแพน รำมะนา”
“เรียกผม แพนเฉยๆก็ได้”
เขายังดูทีวีต่อ ทักทาย แต่มิได้หันไปมองผู้มาเยือน
ทั้งสองรู้จักกันดี.. รู้ว่าคนที่มาเป็นใคร
“หึๆ..ยังไม่เปลี่ยนไปเลยนะ”
กิติพูด กิตินี้ ก็คือคนสนิทของท่าน พลโท กีรเกียติ ซึ่งจอห์น เเรมโบ้เคยช่วยชีวิตในเหตุการณ์ครั้งหนึ่ง
“ผมต้องการขอความช่วยเหลือจากคุณ….ข่าวที่คุณเห็นนั่นแหละ”
ข่าวที่กำลังออกอากาศอยู่ในทีวีก็คือ ข่าวนางสาวไทย6นางหายตัวไปนั่นเอง
“คุณเป็นคนในพื้นที่ และมีความสามารถมาก อยากให้ช่วยผู้หญิงทั้งหกคน ออกมาให้ปลอดภัย”
จอห์น เเรมโบ้ หันมามองกิติด้วยสายตาเย็นชา
“ยินดี”
จอห์น เเรมโบ้ ตอบทันที ความกระหายสงครามเริ่มขึ้นมาอีกแล้ว
…………….จอห์น แรมโบ้ หรือเรียกอีกชื่อหนึ่ง ว่า แพนพนา เขาเป็น ลูกครึ่ง ไทย-อเมริกัน เติบโตที่อเมริกัน เลยรับใช้ชาติเป็นทหารอยู่ที่นั่น พอสงครามเสร็จสิ้นก็ได้ย้ายมาอยู่เมืองไทยทางภาคเหนือ ตามลำพังพียงคนเดียว แต่ถึงกระนั้น เขาก็ยังรับจ้างให้ความช่วยเหลือทางภาครัฐของไทยอย่างลับๆ เมื่อมีภารกิจเข้ามา แต่มีน้อยคนนักที่จะติดต่อเขาได้ หนึ่งในนั้นมีกิติ ที่สามารถติดต่อเขาได้
เขามาอยู่เมืองไทยได้7 ปีกว่าๆแล้ว บุกจัดการผู้ก่อการร้ายหลายต่อหลายครั้ง จนได้รับฉายาในเมืองไทยด้วยว่า แพนรำมะนา หมายถึง ลุยมันอย่างเดียว
00000000000000000000000000000000000000
ทางด้านกองชุมโจรป่า ได้กลับถึงฐานทับแล้ว และได้จับ นางทั้ง6 เอาไปขังไว้
“แล้วเราจะจัดการกับอีพวกนี้เมื่อไหร่”
ลูกน้องคนหนึ่งถามชายโชเฟอร์ที่ขับรถให้นางสาวไทยซึ่งก็คือ นายดำหนึ่งในผู้นำกองโจรนี้ พูดไปด้วยใจอยากจะกลืนกินทั้ง 6สาว เพราะสวยอวบ น่าเย็ดยิ่งนัก
“เฮ่ยย…ของดีไว้ทีหลังเว้ยยย…ตอนนี้พวกเอ็งก็มีของสนุกอยู่แล้วนี่หว่า”
ของสนุกเหล่านั้นก็คือผู้หญิง เป็นผู้หญิงชาวบ้าน ที่จับมาตอนออกไปปล้นสะดม ซึ่งเอามาบำเรอกาม ส่วนผู้ชายเอามาใช้เป็นแรงงานและเป็นทาส
“เฮ้ยยย…พวกมึงเร็วๆหน่อย อย่าอืดอาด”
พวกมันกำลังสั่งการ ผู้ชายที่จับเอามาตอนปล้นสะดมให้ทำงานให้มัน กำลังสร้างเวทีอยู่เพื่อความสำราญของมัน
“กึกๆๆๆ…พรึบ”
มีชายเชลยคนหนึ่งคิดกะว่าพอลับตาผู้คุมจะหนี.. และมันก็ได้โอกาส รีบหนีทันทีเขาวิ่งสุดกำลัง
“กึกๆๆ”
“มีคนหนีโว้ยย”
“เปรี๊ยงๆๆๆ”
“อ๊ากกกกกก….ตุ๊บบบ”
ชายคนที่วิ่งหนีนั้นล้มลงสิ้นลม
“เหว๋ออออ”
เชลยคนอื่นที่ถูกคุมอยู่ ต่างพากันกลัว
“ใครคิดหนีต้องเจออย่างนี้จำไว้”
………“โอยยยย”
ชายชราคนหนึ่งล้มลง เพราะทำงานหนักร่างกายสู้ไม่ไหว
“ไอ้แก่มึงอย่ามัวอิดออด..ลุกขึ้น”
“ปึ๊ก..ตุ๊บบบ”
“โอ้ยยย”
คนคุมแตะชายแก่คนนั้นอย่างทารุณ
“โอยยย..อย่าทำฉันเลย ชั้นทำไม่ไหวแล้ว”
ชายแก่ยกมือไหว้ขอความเมตตา
คนคุมยิ้ม
“งั้นเหรอ..ได้..งั้นกูจะให้มึงสบายเอง”
“เปรี๊ยงงง”
“อ๊ากกกก”
สิ้นเสียงพูด กระสุนเข้าทะลุสมอง ชายแก่คนนั้นสิ้นลมหายใจทันที คนคุมหันมองคนงานคนอื่น
“ไง..มีใครที่ทำไม่ไหวบ้าง”
เสียงดังอย่างเหี้ยมโหด ทำให้คนงานก้มหน้าก้มตา รีบทำงานกันใหญ่
0000000000000000000000000000000000000000000
ทางฝ่ายแพนพนา รึ แพนรำมะนา รึ จอห์น เเรมโบ้ (มีหลายชื่อ) อยู่แถบภาคเหนือนี้นานพอสมควรจึงรู้ว่า จะสืบเสาะหาพวกมันได้ที่ไหนบ้าง
“หลายวันก่อน พวกมันมาปล้นที่นี่ และจับชาวบ้านที่นี่ไปหลายคน”
เเรมโบ้ สอบถามคนในพื้นที่ สืบข่าวว่าช่วงนี้ เกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นบ้าง
“แล้วรู้ที่กบดานของพวกมันไหม”
“รู้”
“งั้นช่วยบอกหน่อย”
“เดี๋ยวผมจะพาไปเอง”
คนในพื้นที่ยินดีที่จะพาแรมโบ้ไปที่กบดานของพวกโจรป่า เพราะชาวบ้านเองก็เจ็บแค้น ที่ต้องพรากจากคนที่รัก แต่ทำอะไรมิได้ เมื่อรู้ว่ามีคนจะจัดการพวกโจร ก็ดีใจเป็นนักหนา
“ที่นี่ไง”
คนที่พาเเรมโบ้มาหาที่กบดานของโจรบอก
“อืม..ขอบใจ..นี่ค่าตอบแทน”
จอห์น ยื่นเงินให้คนที่มาส่ง
“ไม่ต้องหรอกครับ ขอให้คุณแก้แค้นให้พวกเรา ก็ เพียงพอแล้ว”
………………………………………………..
จอห์น เตรียมพร้อมด้วยอาวุธ ทั้งเอ็ม16 ปืน มีดพก ลูกระเบิด ตอนนี้กำลังสอดแนมสถานการณ์ภายในว่าเป็นอย่างไร ก่อนที่จะวางแผนเข้าช่วยตัวประกัน
……………………………………………………………
ทางด้านกองโจรที่จอห์น เเรมโบ้ แอบมองอยู่ เห็นเวทีที่เกณฑ์ชาวบ้านที่จับมาสร้างขึ้น ทำเสร็จเรียบร้อยแล้ว ยามเย็นอย่างนี้ เห็นพวกมันปาร์ตี้ฉลอง สำราญกันน่าดู แต่ทุกคนอาวุธครบมือ ดูเตรียมพร้อมตลอดเวลา จำนวนคนมีมากกว่าสามร้อยเห็นจะได้ เเรมโบ้คิดว่ายากพอสมควรที่จะช่วยตัวประกันมาได้อย่างปลอดภัย
…โจรเหล่านี้ กินเหล้าอย่างเดียวนั้นคงไม่พอ มันต้องมีความบันเทิงด้วย พวกมันเอาผู้หญิงชาวบ้าน ที่จับมาจากการปล้นสะดม ออกมา
“เฮ...เฮ”
เสียงเฮฮาอย่างสนุกของพวกโจร ที่ตรงข้ามกับผู้หญิงที่เดินออกมา อย่างหวาดกลัวสั่นงกงัน เกือบสิบนาง
“พวกมึงขึ้นไปข้างบน”
มีผู้สั่งการอยู่บนเวทีหนึ่งคน สั่งให้ผู้หญิงขึ้นไปบนเวที มีเสียงเฮๆดังไปทั่ว พวกผู้หญิงชาวบ้านนั้นทำตาม เดินขึ้นไปบนเวที
“พวกมึงเต้นให้พวกกูดูหน่อย”
พวกผู้หญิงมองหน้ากัน ตอนนี้ยืนเรียงกันเป็นแถว ขยับมือเท้าเต้นตามที่พวกมันสั่งเพราะความกลัว
“พวกมึงเต้นให้มันมีชีวิตชีวาหน่อยสิวะ”
เสียงตะคอกใส่ เพราะพวกเธอเต้น ไม่ได้ยั่วอารมณ์พวกมัน
“ผั๊วะ” “ว้ายยย...โอ้ยยย”
หญิงคนหนึ่งโดนตบใส่หน้าอย่างจัง คงจะเชือดไก่ให้ลิงดู หญิงคนนั้นโชคร้ายเพราะอยู่ใกล้มือพวกมัน
“ใครเต้นไม่ถูกใจพวกกู...จะโดนอย่างนี้”
…เพียงเท่านั้นหญิงชาวบ้านต่างกลัวกันใหญ่ ตอนนี้คิดอย่างเดียวเป็นไงเป็นกัน พวกมันจะให้ทำอะไรยอมทั้งนั้น
“เฮ..เฮ…เยี่ยม”
พวกมันเฮฮา อย่างถูกใจ เมื่อ หญิงชาวบ้านเต้นกันเต็มที่ ยักย้ายส่ายสะโพก ด้วยชุดใส่ที่พวกมันจัดให้ นุ่งน้อยห่มน้อยเห็นสัดส่วนยั่วอารมณ์กาม
“ว้ายย”
หญิงสาวคนหนึ่งถูกจับนม เวทีที่สูงจากพื้นประมาณหนึ่งเมตร และพวกมันอยู่หน้าเวทีเต็มไปหมด พอเห็นผู้หญิงเต้นส่ายยั่วอารมณ์ พวกมันก็อดมิได้ที่ต้องจับต้อง
“ว้ายยย”
เมื่อมีหนึ่งก็ต้องมีสอง หญิงอีกคนโดนจับที่ก้น มีเสียงเฮฮาดังตลอดการเต้น ค่อยๆเปิดเสียงเพลงให้ดังขึ้น
“ถอดๆๆๆๆๆ”
เสียงตะโกนลุ้นให้หญิงสาวถอดเสื้อผ้าออก หญิงสาวต่างลังเล ด้วยความอาย แต่ก็ค่อยๆถอดเสื้อผ้าออก เพราะมีความกลัวมากกว่า
“อู้ววว..ซี๊ดดด”
สาวชาวบ้านทั้งหลาย ที่อยู่บนเวที ค่อยๆเปลื้องชุดทีละชิ้นอย่างช้าๆ พวกโจรต่างลุ้นด้วยความหื่นเสี้ยนเป็นที่สุด เสียงโห่สนั่น จ้องมองสัดส่วนส่วนหญิงสาวทั้งหลาย กลืนน้ำลายเอือกๆ
“น่าเย็ดจริงๆพวกมึง”
ตอนนี้สาวๆทั้งหลาย เปลือยล่อนจ้อนกันหมดแล้ว ยืนกันนิ่งด้วยความอาย เพราะมีพวกหื่นกระหาย ยืนดูอยู่ข้างล่างเต็มไปหมด
“เต้นด้วยสิวะ”
พวกมันสั่ง เห็นสาวๆเหนียมอาย เอามือปิด หี ปิดนม เริ่มส่ายฉับๆ ตามที่พวกมันบอกแต่ก็ยังเอามือปิดของสงวนอยู่
“วี๊ดดด..ว้ายยย”
ตอนที่ 02
สาวๆต่างโดนพวกมันเอื้อมมือไปถูกกายเพื่อลวนลาม
“อีนี่ก้นนิ่มดีว่ะ”
มือที่ปิดของสงวนอยู่ โดนมันแงะออกเพื่อดูให้ได้
“ซี๊ดดด…พวกมึง มาดูหีอีนี่โว้ย น่าเย็ดมาก..ซี๊ดดด”
พวกมันต่างกรูมาจ้องมองหีตามที่เพื่อนเรียก
“อีนี่หมอยเต็มเลยโว้ยยย”
อีกเสียงนึง พูด ต่างก็หันไปตามเสียงนั้นมองหญิงอีกคน พวกมันมองไปด้วย ดื่มสุราไปด้วย หญิงสาวก็ยังเต้นอยู่บนเวทีแบบอายและหวาดกลัว
“ซี๊ดดดด…เงี่ยนโว้ยยย”
พอได้ซักระยะหนึ่ง ความเงี่ยนเสี้ยนเริ่มเข้ามา จากเห็นสาวๆเกือบสิบนาง เต้นโชว์เปลือยอยู่ มือแต่ละคนต่างแย่งกันจับพวกสาวๆยั๊วเยี๊ยะไปหมด เสียงวี๊ดว้าย ของหญิงสาวมีออกมาตลอดเวลา ที่ถูกลวนลาม จนทำให้สาวๆเดินถอยไปข้างหลัง เพื่อปิดป้องไม่ให้พวกมันสัมผัสกาย
“ทนไม่ไหวแล้วโว้ยยย”
พวกมันต่างกรูขึ้นไปข้างบนเวที
“ว้ายยย..อย่า...ว้ายยย”
หญิงสาวทั้งหลายต่างหนีไม่พ้น จะปิดป้องอย่างไรก็ทำไม่ได้เสียแล้ว เพราะพวกมันอยู่ใกล้ตัว
“สนุกจังโว้ยยย”
สาวๆทั้งหลายโดนมันจับไปทั่วกาย โดยเฉพาะ หน้าอก และหน้าขาที่จะเอามือปิดอย่างไรก็ปิดไม่ได้ ได้แต้ร้องวี๊ดว้าย
“เฮๆ..โห่ๆๆๆ”
พวกที่อยู่ข้างล่างก็โห่ลุ้นเพื่อนๆ ดื่มสุรากันอย่างสนุก บางคนทนไม่ไหว แก้ผ้างัดควยออกมาสาวเลยทีเดียว เอามือสาวฉับๆๆ
……….“พับๆๆๆๆ”
“อ้า..มันส์ควยโว้ย”
ส่วนบนเวทีนั้น พวกมันบางคนจับหญิงสาวเย็ดกันแล้ว โดยเย็ดโชว์อยู่บนเวทีอย่างนั้น หญิงบางคนร้องให้
“กูบ้างสิ”
ยังเย็ดไม่ทันเสร็จอีกคนก็เข้ามาขอเย็ดบ้างด้วยความเงี่ยน
…………หีสาวทั้งหลายต่างโดนพวกมันเย็ด หน้าอก นมและส่วนอื่นนั้นไม่ต้องพูดถึง ร่างกายแต่ละพื้นที่ของหญิงสาวมีมือพวกมันเต็มไปหมด
……………………………………..
“หึ..หึ”
เสียงหัวเราะอย่างสำราญที่นั่งอยู่อีกมุมหนึ่งกลุ่ม มีสาวบริการทุกอย่าง นั่นเป็นผู้นำรึหัวหน้าของกองโจร รวมถึง นายดำ ดูลูกน้องเล่นสนุก จิบเหล้าเคล้านารีไปพลาง
“แล้วจะจัดการ อีพวกนางงามกันตอนไหนดี”
“ไว้อีกสองสามวันแล้วกัน ให้ไอ้พวกที่ไปปล้นกลับมากันครบก่อน”
ยังมีกลุ่มที่ออกไปปล้น และยังไม่กลับมา เหล่าสาวๆผู้เข้าประกวดนางสาวไทยจึงยังปลอดภัยอยู่
“เห็นอีสาวๆพวกนั้นน่าเย็ดจริงๆ..คิดแล้วซี๊ด”
“อุ้ยยย”
คนนึงพูด คว้าสาวที่คอยบริการข้างกายเข้ามากอดหอมแก้ม จับบีบนมเล่น
“ได้เย็ดอีพวกนั้นคงสะใจควยน่าดูเลย..คิดดูสิ ขาวๆ อวบๆ อีพวกนี้เทียบไม่ติด”
อีกคนนึงพูดสมทบ กอดสาวข้างๆเข้าหมับจับนมและลูบหีเล่นเหมือนกัน สาวๆเหล่านี้คือสาวๆชาวบ้านที่ถูกจับมานั่นเอง จำใจยอมเป็นนางบำเรอให้พวกมัน เพื่อความอยู่รอด สาวที่สวยๆ ก็จะเป็นของหัวหน้า สาวชาวบ้านธรรมดาทั่วไปนั้นก็จะให้บำเรอเป็นของเล่นของพวกลูกน้อง แต่ถ้าสาวสวยไหนที่เบื่อแล้วพวกหัวหน้าก็จะปล่อย ให้ลูกน้องได้สนุกบ้าง เป็นลำดับขั้นไป
00000000000000000000000000000000000000000000
จอห์น แอบดูการกระทำของพวกมันที่อยู่หน้าเวทีได้ซักพักเพื่อดูลาดเลา ถึงพวกมันจะสนุก แต่ก็ยังมีพวกมันล้อมรอบระวังภัย ถือปืนป้องกันอยู่อย่างไม่ประมาท จอห์นมองไปยังกลุ่มที่เป็นหัวหน้า สังเกตการณ์ต่างๆ ด้วยความชำนาญ
“พรึบบบ”
จอห์นลุกขึ้นไปยังที่อื่น
………………“หมับ”
จอห์นมายังอีกที่หนึ่งเพื่อแอบมาเอาชุดของพวกมันมาใส่ จอห์นคิดที่จะสอดแนมเข้าไปเป็นพวกมัน เอาดินมาทาหน้าทาตัวนิดหน่อย ซ่อนอาวุธเอาไว้ ค่อยๆเดินออกไป
“เฮ้ยย..นั่นใครหน่ะ”
มีคนจ่อปืนมาทางด้านข้างของจอห์น จอห์นยกมือขึ้น
“กูเอง”
ไอ้คนที่ถือปืนอยู่มอง ดูการแต่งกายของจอห์นคิดว่าเป็นพวกเดียวกัน และด้วยความมืด จึงเห็นหน้าตาจอห์นไม่ชัด แถมมีกลิ่นเหล้าหึ่งอีกต่างหาก แถมตอนนี้แบ่งเป็นหลายกลุ่ม ตามหัวหน้าของตนที่สังกัดอยู่จึงไม่แปลกที่อาจจะไม่คุ้นเคยหน้ากันบ้าง
……….จอห์นเตรียมพร้อมมาดี หลังจากแต่งตัวเหมือนพวกมันแล้ว ยังกินเหล้าที่ วางไว้แถวนั้นด้วย เพื่อจะได้แนบเนียนว่ากำลังสนุกอยู่กับพวกมัน
“กูมาฉี่ ขอโทษทีว่ะ”
จอห์นทำเนียน พูดกับมันไป “เออๆ…ตกใจหมด”
ไอ้คนนั้นลดปืนลง
“แล้วเป็นไงบ้างวะ แจ่มไหม ควยแข็งเลยล่ะสิ”
มันหมายถึงสาวที่กำลังโดนพวกมันเย็ดอยู่บนเวที มีคนดูและเสียงเชียร์อยู่ข้างล่าง
“เยี่ยม น่าเย็ดทุกคน…มึงดูสิ ฟิตๆทั้งนั้น”
จอห์นชวนมองไปยังเวทีที่กำลังโดนพวกหื่นกามเย็ดสับเปลี่ยน เย็ดโชว์อยู่อย่างเมามันส์
“ซี๊ดด..ควยลุกเลยว่ะ”
มันมองไปเวทีแสดงอาการออกมาด้วยความเงี่ยน ที่เห็นคนอื่นสนุกกัน
“เดี๋ยวพรุ่งนี้กูก็จะได้สนุกบ้างแล้ว เสียดายวันนี้อยู่เวร”
มันอยู่เวรยามกันนี่เองถึงไม่ได้ไปสนุกด้วย
………..“เออ..กูได้ข่าวว่า ลูกพี่ของเรา เอาสาวงามมาได้นี่หว่า..เป็นไงบ้าง”
จอห์นหันเหไปถึง หกสาวที่ถูกจับเพื่อให้ทราบว่าเป็นอย่างไรบ้าง
“เออ..กูเห็นแล้ว แม่ง..น่าเย็ดทุกคน...แต่น่าเสียดาย เมื่อไหร่จะถึงพวกเราก็ไม่รู้ว่ะ”
“ถึงเราเมื่อไหร่ ยังไงวะ”
จอห์นไม่เข้าใจ
“เฮ้ยย”
มันทำท่างงที่จอห์นพูด จอห์นเผยพิรุธให้มันรู้เสียแล้ว จอห์นรีบหาวิธีปกปิดทันที
“กูออกปล้นประจำไม่ค่อยเว้นว่าง กูเลยไม่รู้เรื่องภายในเลยว่ะ เนี่ยเป็นครั้งแรกที่กูได้สนุกอย่างนี้นะเนี่ย”
“งั้นหรอกรึ”
จอห์นโล่งไปอีกเปราะนึงที่แก้ตัวได้ทัน
“สวยๆขนาดนั้น หัวหน้าของพวกเรา ต้องจองก่อนอยู่แล้ว แล้วก็อีกนานกว่าจะตกมาถึงพวกเรา”
จอห์นผงกหน้าเข้าใจแล้ว
“แล้วตอนนี้อีพวกนั้นถูกจับอยู่ที่ไหนวะ”
“อยู่ทางนั้นไง ยังไม่เคยเห็นล่ะสิ อยากดูไหมล่ะ แต่ระวังเงี่ยนนะมึง”
“อยากดูสิวะ”
............................................
“ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันรวยนะ อยากได้เท่าไหร่บอก”
หนึ่งสาวงามในนั้นอ้อนวอน
“ฮ่าๆๆๆ…เงินมันไม่สำคัญหรอกโว้ย พวกกูหาเองได้ แต่อวบๆ ฟิตๆอย่างพวกมึงนี่สิ กว่าจะหามาได้..ซี๊ดดด”
มันพูดและมองพวกสาวงามอย่างหื่นกระหาย นุชจรี ที่อยู่หนึ่งในนั้นตกใจกลัวไม่น้อย เพราะไม่เคยเจอเหตุการณ์อย่างนี้มาก่อน แถมแต่ละคนหยาบคายที่สุด นุชจรี ถูกเลี้ยงดู และอบรมมาอย่างดี จึงประพฤติตัวดีเรื่อยมา รอบๆกายมีแต่สิ่งสวยงามมาโดยตลอด ไม่คิดเลยว่า จะมาโชคร้ายในการมาเก็บตัวเข้าประกวดที่แม่ฮ่องสอนนี้
……………………………………….
ฝ่ายทางด้านหน้าเวที ยังสนุกสนาน สุราเคล้านารี ทั้งลูกพี่ลูกน้อง ..ลูกพี่นั้นตั้งวงกลุ่มนึง มีสาวกอดคลอเคลีย กันทุกคน จับนมจับหีสาวๆเล่นอย่างครึกครื้น สาวๆก็คอยบริการปรณนิบัติ ป้อนเหล้า ป้อนอาหารให้ ส่วนลูกน้องก็สนุกกันบนเวที และหน้าเวที ผลัดเปลี่ยนกันเย็ดโชว์คนแล้วคนเล่า
………“พวกมึงปล่อยเมียกูเดี๋ยวนี้นะ”
เชลยชาวบ้านคนหนึ่ง หลุดออกมาจากคุมขัง เจอเมียตนเองนั้นกำลังโดนพวกโจรร้ายรุมโทรมเย็ดอยู่บนเวที ชั่งคับแค้นใจยิ่งนัก
………….พวกโจรทั้งหลายต่างหันมายังเสียง
“ฮ่าๆๆๆ..นี่เมียมึงรึวะ”
หนุ่มชาวบ้านโดนจับและพามายังบนเวที
“อะ..พี่ทอง”
สาวคนนั้นเห็น รู้ว่าเป็นผัวของตน พูดเรียกชื่อขึ้นมา พวกมันดึงหนุ่มที่ชื่อว่าทอง มาดูเมียของตนเองที่โดนพวกมันเย็ด
“เมียมึงเย็ดมันส์จริงๆว่ะ”
ทองมองเมียอย่างสงสาร ร่างกายเมียที่เปลือยเปล่า ก้มมองหีเมีย ที่มีควยเข้าแทรกข้างในหีกำลังโดนเย็ด
“พวกมึงปล่อยกูสิวะ.. อะ..ไอ้สัตวววว์”
ทอง พยายามจะพุ่งเข้าไปทำร้ายคนที่กำลังเย็ดเมียของตนเองอยู่ แต่ก็ได้แค่ดิ้นเพราะโดนจับไว้ซะแน่น
“ฮืออๆ..พี่ทอง”
สาวนั้นร้องไห้ เพราะตนเองไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดีเหมือนกัน
“ฮ่า ฮ่า”
มีเสียงหัวเราะเยาะเย้ยเสียงดังทั่ว
“มึงดูหีเมียมึง ที่กูเย็ดสิวะ..ดูซะ”
“พับๆๆๆๆ”
มันเย็ดอย่างมันส์ในอารมณ์ ประกบเมียไอ้ทองทางด้านหลังเย็ดดันแอ่นหี ให้ไอ้ทองเห็น ควยเข้าหีชัดๆ
“ไอ้พวกสัตว์”
ไอ้ทองได้แต่ด่า ทำอะไรมิได้ เสียงหัวเราะอย่างสะใจ หญิงสาวได้แต่ร้องไห้ไม่ได้มีอารมณ์ร่วมด้วยเลย
“อั๊ก..พวกมึงจะทำอะไรกู”
“ก็ให้มึงดูหีเมียมึงชัดๆไง”
ไอ้ทองโดนพวกมันจับกดให้คุกเข่า ดันหน้าไอ้ทองไปที่หน้าขาของหญิงสาว
“ดูหีเมียมึงให้ชัดๆ”
หน้าไอ้ทอง แนบใกล้หีของเมียตนเอง เห็นหีเมียตนเองโดนควยชัดเจน ควยกำลังเข้าออกในรูหี หญิงสาวส่ายด้วยความที่ไม่ต้องการ ทำให้สะโพกขยับไปมา ต่อหน้าต่อตาไอ้ทอง ตอนนี้มันไม่รู้สึกกลัวอะไรแล้ว มันมีแต่ความแค้นที่ คนอื่นมาย่ำยีเมียของมัน มีแต่เสียงตะคอกตะโกนของไอ้ทอง ว่า ปล่อยเมียกูๆ อยู่ตลอดเวลา
……………….“โอ้ยยยย..ไอ้ห่า..เอ้ยยย”
คนที่กำลังเย็ดเมียไอ้ทองอยู่นั้น ร้องขึ้นมาด้วยความเจ็บ เพราะมือของไอ้ทองนั้นหลุดออกมาจับไข่ของคนที่เย็ดเมียมัน ควยยังเย็ดอยู่ในรูหีอยู่เลย บีบเสียจนได้รับความเจ็บปวดยิ่งนัก
..พวกเพื่อนๆมันต่างช่วยกันเอามือของไอ้ทองออกมา
“ตุ๊บบบ อั๊กกก”
ซัดใส่ที่ท้องซะไอ้ทองหมอบลง ส่วนไอ้คนที่เย็ดเมียไอ้ทองอยู่ชักควยออกจากหี เอามือกุมไข่ตนเอง ร้องโอ้ยๆๆๆตลอดเวลา
“ไอ้สัตว์..อย่าอยู่เลยมึง”
ถึงมันจะเจ็บปวด แต่ด้วยความแค้น ความโมโห มันคว้าปืนจากคนที่อยู่ข้างๆมาจ่อที่ไอ้ทองทันที
“เปรี๊ยงงงง”
“อ๊ากกกกกก”
ไอ้ทองโดนยิง เข้าที่หน้าอกสิ้นใจทันที เสียงปืนดังสนั่น แต่ก็เป็นเรื่องปกติของพวกมัน หัวเราะกันร่า
“พี่ทอง”
หญิงสาวถูกปล่อยไม่มีใครจับ พุ่งเข้าหาผัวรัก จับประคองร้องให้ตลอด
“ไอ้พวกสัตว์ พวกมึงทำผัวกู”
ในเวลานี้หญิงสาวสูญเสียคนรักไปต่อหน้าต่อตาไม่มีความกลัวอีกต่อไปแล้ว มองหน้าพวกโจรอย่างแค้นที่สุด
………….ไอ้ทองโดนลากออกไป และพวกโจรสนุกกันต่อกับพวกสาวๆ เหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
..........................................................
…………….ไอ้คนนั้นได้พาจอห์นมายังที่คุมขังของหกสาว ที่มีคนคุมดูแล อยู่5 คน กำลังพูดคุยอยู่กับ 6 สาว
“พาเพื่อนมาดูสาวสวยหน่อยว่ะ”
มันบอกพวกผู้คุม 6สาว มองหน้าจอห์น
“เป็นไงบ้างวะเพื่อน”
จอห์นมองหกสาวซึ่งต้องยอมรับว่าสวยทุกคนจริงๆ สัดส่วนดูดีขาวอวบน่าเย็ดทั้งนั้น
“เยี่ยม...แม่งน่าเย็ดทุกคน เสียดายอย่างที่มึงบอกจริงๆ เราน่าจะได้สดๆซิงอย่างนี้บ้าง”
จอห์นพูดไอ้คนนั้นเห็นด้วย มันนั้นแสนเสียดาย ที่ต้องมากินของเหลือเดนของลูกพี่ของมัน ซึ่งกว่าจะถึงมันคงยับเยินเสียแล้ว ไอ้คนนั้นยืนมอง6สาว อย่างหื่นกระหาย ส่วนจอห์นยืนเพื่อฟังสิ่งที่พวกนั้นพูดคุยกับ 6สาว
“ถ้าเชื่อฟังกันดีๆ ก็จะไม่เจ็บตัว และอยู่กันอย่างสบาย ตอนนี้กูให้พวกมึงตัดสินใจว่าจะยอมแต่โดยดีหรือว่าขัดขืนจนพวกกูต้องใช้กำลัง”
มันพูดเสร็จทุกอย่างนิ่งเงียบ หกสาวมองหน้ากันเพื่อที่จะตัดสินใจ
“ฉันยอมทุกอย่างจ๊ะ แต่อย่าทำอะไรฉันเลย ปล่อยฉันไปเถอะ”
สาวแพรวพูด
“ไอ้ปล่อยคงปล่อยไม่ได้หรอก แต่รับรองได้ ถ้าไม่ขัดขืนจะไม่เจ็บตัว”
มันพูดตอบ
“กรี๊ดดด…ปล่อยกูนะ..ไอ้พวกเหี้ย พวกเปรต”
ทันได มีเสียงผู้หญิงดังขึ้นมาทางด้านหลัง เป็นสาวหนึ่งในที่ถูกเต้นบนเวทีนั่นเอง นั่นคือ เมียไอ้ทอง กำลังโดนลากมาทางนี้ แบบเปลือยๆด้วย
…………..หลังจากที่ผัวรักสิ้นลม หญิงสาวยังโดนพวกมันบำเรอกามอยู่ แต่เวลานี้ หญิงสาวไม่กลัวสิ่งใดอีกต่อไปแล้ว จึงไม่ยอมจะโดนบำเรอง่ายๆและทำร้ายพวกโจรให้เจ็บไปหลายคน ทั้งขีดข่วน ทำต่างๆนาๆที่ตนจะทำได้ จึงโดนกลับเอามาขังอีกครั้ง
“เพลี๊ยะ”
สาวนั้นโดนตบหน้า หน้าแดงซ่านเลือดออกปาก
“อีนี่ฤทธิ์มากจริงๆ”
หญิงสาวนั้นถึงจะโดนตบจนเลือดออกแล้ว แต่ก็ยังไม่ยอมลดราแต่อย่างได้ ยังดิ้น และด่าตลอดเวลา
...ทันใดหญิงสาวจะแย่งปืนจากมือโจร ต่างยื้อแย่งกัน
“เปรี๊ยงงงง”
หญิงสาวนั้นถูกยิงล้มลงไปสิ้นลมทันที
……………………………..
สาวงามทั้งหกเห็นเหตุการณ์ทั้งสิ้น ต่างหวาดกลัวในสิ่งที่เห็น
“นั่นแหละ..ถ้าไม่เชื่อฟัง พวกมึงจะโดนแบบนั้น”
พวกมันพูดบอก
“ฉันยอมแล้วจ๊ะ”
สาวเจนพูดขึ้น ด้วยความกลัว
“ดี..งั้นใครที่ยินยอมและเชื่อฟัง..ให้ลุกขึ้น”
เบื้องบนสั่งเอาไว้ว่าอย่าทำรุ่นแรงกับ หกสาว เพื่อทนุถนอมเอาไว้บำเรอกามรมณ์นั่นเอง สาวๆจึงยังไม่เจ็บตัว ตอนนี้พวกมันจึงใช้วิธีประนีประนอมไปก่อน ถ้าเกิดไม่ยอมขึ้นมาค่อยใช้วิธีที่รุ่นแรงขึ้น
……….สาวๆงาม ค่อยๆลุกขึ้นยืนทีละคน
“แล้วมึงล่ะ”
ยังเหลือนุชจรีที่ยังนั่งอยู่ รู้ว่าถ้ายอมตนจะเจออะไรบ้าง และถ้าไม่ยินยอมก็จะโดนอะไรบ้าง ถึงยอม แม้จะสบายอย่างที่มันพูด แต่ไม่พ้นเป็นนางบำเรอให้พวกมันอยู่ดี หวาดกลัวซักเพียงใด นุชจรี ยังถือศักดิ์เป็นสำคัญ ไม่ยอมพวกมันเด็ดขาด
“ฉันไม่ยอมพวกแกหรอก”
นุชจรีพูด เพื่อนสาวทุกคนต่างเงียบ ในเวลานี้ ต่างคนต่างเอาตัวรอดตัวใครตัวมันไว้ก่อนแล้ว ห้าสาวถูกพาออกไป เหลือนุจรีคนเดียว
“มึงมันต้องสั่งสอน”
จอห์นนั้นเห็นอยากจะช่วย แต่ในเวลานี้ช่วยไปก็ไม่ไหว ถ้าเขาบอกได้จะบอกว่า ให้สาวน้อยนั้นยอมพวกมันไปก่อน
………………ชายคนคุมเดินจะมาตบเพื่อสั่งสอนบังคับให้ยินยอม
“หยุดก่อน”
นายดำเดินมา เห็นพวกมันคำนับ จอห์นคำนับตามรู้ว่านายดำเป็นหัวหน้าคนหนึ่ง
“คนนี้กูขอ...ต้องดูแลเป็นอย่างดี”
มันสั่งทุกคนรับฟัง ชายหัวหน้าเดินเข้าไปใกล้ๆนุชจรี นุชจรี ขยับหนีเล็กน้อยด้วยความหวาดกลัว
“ไงจ๊ะ..คนสวย..ชั้นแอบมองหนูมาตั้งนานแล้วนะ..เชื่อฟังแต่โดยดีเถอะ รับรอง ชั้นจะให้หนูสบาย”
ชายคนนั้นพูด
“ไม่มีทาง ชั้นจะยอมคนอย่างแก”
ถึงสาวน้อยจะกลัวแต่ก็ยังกล้าพูดกลับสิ่งที่ใจคิด ชายหัวหน้า หัวเราะร่า
“.ฮ่าๆๆๆ..ดี..ชั้นชอบแบบนี้..เฮ้ยพวกแก..”
ชายหัวหน้าสั่งลูกน้องที่เดินตามมาด้วยให้นำตัวนุชจรีไปที่พักของมัน จอห์นได้แต่นิ่งดูเหตุการณ์อย่างสงบ
0000000000000000000000000000000000000000000000
ตกดึกในคืนนั้น พวกที่กินฉลองอยู่หน้าเวทีต่างเมามายกันหมดแล้ว แต่ก็ยังมีเวรยามคอยดูแลอยู่อย่างใกล้ชิด สาวๆที่เวทียังโดนบำเรอให้ความสุขแก่พวกมันอยู่อย่างไม่หยุดหย่อนคนแล้วคนเล่า
จอห์น แอบมายังที่ห้าสาวงามถูกนำตัวมาอยู่ ดูหรูหรากว่าสถานที่อื่นในกองโจรนี้ จอห์นลอบมองเข้าไป จากที่ร่างกายมอมแมม แต่ทุกคนในเวลานี้สวยสะคราญตามาก
“นี่พวกแก..จะยอมพวกมันจริงๆเหรอ”
“ก็ต้องยอมสิ รึว่า แกอยากจะตายเหมือนอย่างอีนังที่เราเห็น”
ทั้งหมดยังไม่หลับยังพูดคุยกันอยู่
“ตอนนี้ต้องอดทนไปก่อน อีกไม่นาน คงมีคนมาช่วยพวกเรา”
“แล้วชื่อเสียงของพวกเราล่ะไม่ป่นปี้หมดรึ”
“เรื่องนี้ถ้าออกไปได้ ไม่มีใครพูดซะอย่าง ใครจะไปรู้ว่าเราเสียหายยังไง”
เสียงพูดคุยกันซักพัก จอห์นเห็นว่าปลอดภัยจึงออกไป นึกถึงสาวน้อยอีกคน ที่ถูกแยกตัวไปอีกต่างหาก
“ไม่รู้ว่า รีจะเป็นยังไงบ้างนะ”
สาวก้อยพูด
“ช่วยไม่ได้นี่ โง่เอง.. ไม่ยอมที่จะเชื่อฟังมันดีๆก่อน”
แพรวพูดว่าเพื่อน
.........................................................................
นุชจรีเข้ามาที่พักของนายดำ สถานที่ดูดีไม่แพ้ ที่ห้าสาวงามอยู่ นุชจรียังไม่ได้โดนทำอะไร เพียงแต่กักกันเอาไว้เท่านั้น อีกสองสามวัน รอหัวหน้าอีกคนที่ออกไปปล้นกลับมาเสียก่อน ค่อยแจกจ่ายสาวๆบรรเลงเพลงเสียว
เมื่อจอห์นมาเห็น และรู้ว่าปลอดภัย ก็ไปยังที่อื่นเพื่อดูว่ามีชาวบ้าน คนอื่นโดนจับกุมมาคุมขังอยู่ที่ไหนบ้าง
