สองเฒ่าผู้ยิ่งใหญ่ (C.) ตอน 21
.....รุ่งเช้าของวันใหม่ก็เยื้องย่างเข้ามาคุณกำพลตื่นขึ้นมามองดูคุณจุรีรัตน์ที่ยัง
หลับอย่างสบายอารมณ์คุณกำพลปล่อยให้คุณจุรีรัตน์นอนต่อไปส่วนตัวเองก็ลุก
ไปเข้าห้องน้ำอาบน้ำแล้วก็แต่งตัวเตรียมไปทำงาน....คุณจุรีรัตน์งัวเงียตื่นขึ้นมา
เห็นคุณกำพลกำลังแต่งตัวอยู่จึงถามว่า
.....คุณจะไปทำงานแล้วหรือค่ะ
.....จ๊ะ...คุณนอนต่อก็ได้ผมกะว่าจะไปหาเจ้ามลมันซักหน่อย
.....อืม...ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวไปเจอกันที่ทำงานนะค่ะ
.....จ๊ะ..งั้นผมไปก่อนนะ
.....ค่ะ....รัตน์ก็จะไปอาบน้ำเหมือนกัน
แล้วคุณกำพลก็ออกไปคุณจุรีรัตน์ก็เข้าห้องน้ำอาบน้ำแต่งตัวลงมาเห็นบ้านเงียบเชียบ
จึงรู้ว่าทุกคนคงไปทำงานกันหมดแล้วเธอมองดูนาฬิกาก็ปาเข้าไปเกือบๆสิบโมงเช้าแล้ว
เธอจึงออกไปที่โรงรถแล้วขับรถออกมาที่ประตู....เฒ่าอ่ำเห็นรถคุณจุรีรัตน์ออกมาจึงรีบวิ่ง
มาเปิดประตูให้..
....ขอบคุณค่ะลุง
....ไม่เป็นไรครับคุณนาย...วันนี้แต่งตัวสวยน่าจังเลยนะครับ..
....น่าอะไรลุง....คุณจุรีรัตน์ถามยิ้มๆ
....ก็น่าจับล่อ!!!ทั้งชุดนี้นะสิครับ
....บ้า..ลุงพูดอะไรก็ไม่รู้....เดี๋ยวรัตน์ก็เงี่ยนอีกหรอกไม่เอาแล้วลุงไปดีกว่า
แล้วคุณจุรีรัตน์ก็ขับรถออกไปถึงที่ทำงานแต่คุณกำพลยังไม่มาคุณจุรีรัตน์จึงจัดเอกสารแล้ว
ออกไปเดินดูรอบๆโครงการก็เจอคุณสมชายหัวหน้าคนงาน
....คุณสมชาย...เสร็จหมดหรือยังค่ะ
....เสร็จหมดแล้วครับคุณรัตน์..พอดีคุณกำพลโทรมาบอกให้คนงานพักสัก3-4วันแล้ว
ให้ผมไปดูที่โครงการใหม่ครับ
....หรอ..แล้วเครื่องมือพวกนี้หล่ะ
....ผมให้เฒ่าคงเฝ้าไว้ก่อนครับ
....อืม...ก็ดีค่ะ..งั้นคุณสมชายไปเถอะค่ะรัตน์จะเดินดูรอบๆสักหน่อย
....ครับ...ผมไปก่อนนะครับ
คุณสมชายเดินแยกออกไปคุณจุรีรัตน์ก็เดินดูรอบๆไปเรื่อยๆๆแล้วก็กลับมาที่สำนักงาน
สักพักคุณกำพลก็ขับรถเข้ามา
....เป็นไงบ้างค่ะคุณ
....ก็ดีครับ...ทำเลก็ดีแต่ต้องถมดินเพิ่มอีกหลายรถเหมือนกัน
....แล้วคุณเริ่มเลยหรือเปล่าค่ะ
....ก็เริ่มเลย...ให้เจ้ามลจัดการหาดินมาถมให้ก่อน..ผมว่าเราออกไปหาอะไรกินกันเถอะ
....ก็ดีเหมือนกันค่ะ
แล้วทั้งคู่ก็ออกไปด้วยกันจนบ่ายแก่ๆทั้งคู่ก็กลับเข้ามาที่สำนักงานเหมือนเดิมคุณกำพล
เตรียมเอกสารที่จะสร้างโครงการใหม่แล้วออกไปหาเพื่อน
....คุณ..ผมไปหาเจ้ามลก่อนนะ
....ค่ะ..อีกสักพักรัตน์ก็จะกลับเหมือนกัน
คุณกำพลขับรถออกไปคุณจุรีรัตน์ยังนั่งอยู่ที่สำนักงานอย่างปลงใจที่มีสามีชอบทำแต่งาน
เรื่องบนเตียงไม่ค่อยสนใจจนเธอต้องปลดปล่อยอารมณ์กับคนอื่นที่สนองอารมณ์เธอได้
อย่างถึงใจไม่ว่าจะเป็นเฒ่าอ่ำเฒ่าคงหรือแม้นกระทั่งอาจารย์เชิดชัยทุกคนสนองอารมณ์
เธอได้อย่างถึงใจทำให้เธอเสียวสุดทุกๆครั้งที่ได้เสพสวาทกับคนเหล่านั้นยิ่งคิดคุณจุรีรัตน์
เธอก็เริ่มเงี่ยนขึ้นมาจึงเอาปากกาแหย่เข้าไปในร่องหลืบแล้วเอานิ้วบี้ติ่งแตดเล่นอย่าง
สุดเสียว....ซี๊ดๆ....อุ้ย....อุ้ยๆ.....ซี๊ดๆ.....เสียวจัง....อุ๊ยๆ.....อยากได้ควยจังเลย
เวลานี้....อุยๆ......ซี๊ดๆ.....ซี๊ดๆ.....คุณจุรีรัตน์กำลังเสียวอยู่กับตัวเองพอดีอาจารย์
จีรวรรณกับอาจารย์เชิดชัยก็ขับรถมาดูบ้านพอดีทั้งสองจอดรถไว้ใกล้ๆกับสำนักงาน
อาจารย์จีรวรรณกำลังจะเดินออกไปดูบ้านแต่อาจารย์เชิดชัยเหลือบเห็นรถคุณจุรีรัตน์
จึงบอกอาจารย์จีรวรรณ
....คุณไปก่อนนะ...ผมปวดท้องขอไปเข้าห้องน้ำที่สำนักงานก่อน
....ค่ะ...แล้วคุณตามไปก็แล้วกัน
....ครับ
อาจารย์เชิดชัยเดินหายเข้าไปในสำนักงานอาจารย์จีรวรรณเดินแยกออกมาเห็นเฒ่าคงกำลังเก็บของอยู่จึงถามเฒ่าคง
....ลุง...แปลงดอกไม้เสร็จหรือยังค่ะ
....เสร็จแล้วครับ...เดี๋ยวผมจะพาไปดูนะครับ
....ก็ดีค่ะลุง...อาจารย์จีรวรรณตอบแบบยิ้มๆ
ส่วนอาจารย์เชิดชัยเปิดประตูเข้ามาในสำนักงานก็เจอคุณจุรีรัตน์นั่งอยู่ที่ โต๊ะทำงาน...คุณจุรีรัตน์เห็นอาจารย์เชิดชัยก็ตกใจนิดหน่อยแล้วรีบทำตัวตาม ปกติแต่ปากกายังเสียบอยู่ในร่องหลืบและน้ำเงี่ยนก็เยิ้มออกมาจนเต็มร่อง
....เออ...อาจารย์เชิดชัย
....สวัสดีครับ...ครับคุณจุรีรัตน์ทำอะไรอยู่ครับ
....เปล่าค่ะ...นั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยค่ะ
....คิดถึงผมบ้างหรือเปล่าครับ
อาจารย์เชิดชัยเดินมาข้างหลังคุณจุรีรัตน์ คุณจุรีรัตน์รู้ว่าอาจารย์เชิดชัยกำลังจะทำอะไร
....อาจารย์อย่านะค่ะ...อาจารย์มากับเมียไม่ใช่หรือค่ะ
....เมียผมเค้าไปดูบ้านแล้ว....
อาจารย์เชิดชัยพูดพร้อมกับคว้ามับเข้าที่สองเต้าอวบแล้วบีบคลึงไปมาจากแผ่วเบาค่อยๆคลึงแรงขึ้นๆๆ.....
....อุ้ย...อย่าค่ะอาจารย์...อุ้ยๆ...
....แต่อาจารย์เชิดชัยก็คลึงแรงขึ้นเรื่อยๆๆ....อุ๊ย....อุ๊ย.....อาจารย์ ...ซี๊ดๆ....อย่า...อุยๆ อย่า.....ซี๊ดๆ....อาจารย์....อย่าค่ะ.....อุยๆ.....อุยๆ......
อาจารย์เชิดชัยบีบคลึงสองเต้าอวบอย่างเมามันส์จมูกก็ไซร้ซอกคอติ่งหูจนคุณจุรีรัตน์แอ่นอกให้อาจารย์เชิดชัยบี้แรงขึ้นเรื่อยๆ
....ซี๊ดๆ....อุยๆ....อา....อาจารย์....อย่าค่ะ....อุยๆ....ซี๊ดๆ.....อุยๆ....อุยๆ....
อาจารย์....อย่า....อุยๆ.....ซี๊ดๆ....อย่าค่ะ.....
