เช้าวันต่อมา กริ๊งงงงงง...กริ๊งงงงงง...กริ๊งงงงงง เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นนัทเป็นรับสาย
“สวัสดีค่ะ โทน แอนด์ โคโคนัท เซอร์วิส ค่ะ”
“สวัสดีครับ ผมคมสันครับ ขอสายคุณโทนหน่อยครับ”
“คอยสักครู่นะค่ะ” นัทโอนสายให้โทนในห้องทำงาน
“สวัสดีครับ ผมโทนครับ”
“สวัสดีครับ ผมคมสันครับ”
“มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ”
“ผมอยากทราบความคืบหน้าของการสืบสวนครับ”
“การสืบสวนคืบหน้าไปมากแล้วครับ คุณคมสันไม่ต้องเป็นห่วงผมจะนำชุดชั้นในไปคืนให้ทันงานวันเสาร์นี้”
“ผมสบายใจขึ้นมากเลยที่คุณโทนจัดการเรื่องได้รวดเร็วทันใจ”
“เป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้วครับที่จะช่วยเหลือลูกค้าให้ได้รับสิ่งที่ต้องการ”
“ผมจะรองรับของที่บริษัท”
“ผมขออนุญาตเปลี่ยนเป็นที่บ้านก็แล้วกันครับ”
“ก็...แล้วแต่ความสะดวกของคุณโทนก็แล้วกัน งันผมขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ”
“ครับ สวัสดีครับ”
โทนวางโทรศัพท์ลงเงยหน้ายิ้มให้โคโคและนัทที่เข้ามาฟังโทรศัพท์ตั้งแต่โอนสายเข้ามาในห้องทำงาน
“นัท ทางบ้านคุณกานดามีใครมาบ้าง”
“มากันหมดทั้งสี่คน คุณมานพ คุณกานดา คุณกิ่งกาญจน์ คุณกิ่งไผ่”
“คุณกานดาคงเข้าประกวดด้วยความมั่นใจ”
“ก็อย่างที่บอกไปเมื่อวานคุณกานดากับคุณโสภาเป็นเพื่อนกันมานานนิสัยใจคอก็คล้ายๆกัน”
“เรื่องประกวดแต่งกายแฟนตาซี่นี้คงเอาจริงเอาจัง”
“มันก็ไม่ถึงยังงันหรอกเป็นเพื่อนกันสนิทกันก็ต้องมีบ้างเกี่ยวกับการแข่งชิงดีชิงเด่นกัน” นัทพูดจบตวัดหางตาไปทางโคโค
โคโคเห็นเข้าก็ส่งค้อนมาให้บ้างบ่นพึมพำแข่งอะไรกันมีแต่มาแย่งทุกที่ นัทได้ยินเข้าถึงกับอมยิ้ม
“นัทเขาจะเริ่มประกวดกี่ทุ่ม”
“3 ทุ่ม จึงจะเริ่มประกวด ทุกคนที่จะประกวดให้ลงชื่อที่คณะกรรมการก่อน 2 ทุ่ม”
“นัทเวลาสักชั่วโมงนี่พอไหม”
“พอ งานแค่นี้เอง”
เราจะดำเนินงานตามแผนที่วางไว้มีอะไรสงสัยหรือเปล่า ทั้งนัทและโคโคส่ายหน้าเป็นอันว่าทุกอย่างจะเป็นไปตามที่ตกลงไว้
วันนี้บ้านคุณโสภามีความครึกครื้นสนุกสนานตั้งแต่หัวค่ำเป็นต้นมาเพื่อนของทั้งคุณโสภาและลูกๆทยอยเข้ามาไม่ขาดสายพวกที่มาประกวดแต่งกายกันสุดเหวี่ยงทำให้บรรยายกาศรื่นเริงคึกคักไปทั้งงานยิ่งสาวๆแต่งชุดสุดเซ็กซี่ด้วยแล้วหนุ่มๆในงานพากันเดินตัวงอไปตามๆกัน โทนมาในชุดสากลดูคมเข้มไม่เบา โคโคใส่ชุดราตรีเกาะอกสีแดงโชว์อกอวบอิ่มขาวผุดผ่องค่อนเต้า นัทใส่ชุดราตรีสีม่วงเปิดไหล่ข้างหนึ่งกระโปรงผ่าข้างเกือบถึงต้นขาอวดเรียวขาขาวเนียนชวนลูบไล้ สองสาวเดินไปทางไหนหนุ่มๆมองกันเหลียวหลังท่อนลำชูกันงึกงักๆ
โทนพาสองสาวเข้ามาในบ้านพบคุณโสภาและเพื่อนๆของเธอหลังจากทักทายกันพอสมควรต่างคนก็แยกย้ายกันไป โทนพาสองสาวมาพบกับคมสันที่ยื่นอยู่ไม่ห่างนัก
“สวัสดีครับ” โทนทักทาย
“สวัสดีครับ” คมสันตอบรับ
“แล้วเรื่องชุดชั้นในที่คุณโทนว่าจะได้วันนี้” คมสันถาม
“นี่เพิ่งจะ1ทุ่ม เอาเป็นว่า2ทุ่มผมจะนำมาให้คุณเอง”
“ช่วงนี้ผมจะขอเที่ยวชมงานสักหน่อย ผมไม่ค่อยมีเวลาเที่ยวที่ไหนบ่อยนักถือโอกาสเที่ยวไปในตัวด้วย”
“ยินดีครับขอให้คุณโทนสนุกกับงานนะครับ”
“เอ้อ...แล้วคุณคมสันช่วยพาโคโคชมงานหน่อยนะค่ะ” โคโคเอ่ยขึ้นมา
“ด้วยความยินดีอย่างยิ่งเลยครับ” คมสันตอบรับ
โคโคคล้องแขนพาคมสันออกเดินเที่ยวชมงาน โทนพยักหน้าให้นัทเริ่มงานได้แล้ว นัทเดินแยกตัวออกไป โทนยื่นอยู่ไม่ถึง15นาทีนัทเดินเข้ามาหาส่งกล่องกระดาษเล็กๆให้โทนรับมาแล้วซุกไว้ในเสื้อพยักหน้าให้นัท
“เดินเล่นอยู่แถวนี้ไปก่อน ฉันจะไปหาคุณโสภาสักครู่”
โทนเดินไปหาคุณโสภาขอตัวคุณโสภาออกมาจากเพื่อนๆเธอพูดคุยอยู่พักใหญ่ก่อนจะเดินกลับมาหานัทคอยเวลาที่นัดหมายกับคมสันก่อนจะนำของไปให้
ขณะเดียวกันคมสันกับโคโคกำลังเต้นรำกันอยู่กอดกันแน่นทรวงอกอวบอิ่มของโคโคอัดเข้ากับอกของคมสันท่อนลำของคมสันบดเบียดเข้ากับโคกนูนของโคโคสร้างความเสียวซ่านให้กับทั้งสองยิ่งนักมือของคมสันลูบไล้มาที่ก้นผายอวบอิ่มบีบเคล้นไปทั่ว
“โคโคเราไปหาที่เงียบคุยกันดีกว่าครับ”
“ตามใจคมซิค่ะ”
คมสันประคองโคโคหลบออกมาเดินไปสวนหย่อมหลังบ้านที่ดูมืดและลับตาคนพอมาถึงดึง โคโคให้นั่งบนตักจูบไซ้ไปที่ซอกคอจนถึงริมฝีปากบดเบียนกันอย่างเร่าร้อนแลกลิ้นใส่กันอย่างดูดดื่มมือคมสันดึงผ้าที่เกาะอกลงตะปบเข้าที่เต้านมอวบใหญ่บีบเคล้นอย่างมันมือโคโคแอ่นอกให้คมสันบีบอย่างเต็มใจมือโคโคลากลงตามแผ่นอกจนถึงเป้ากางเกงบีบคลึงท่อนเอ็นที่หลบซ่อนอยู่ในกางเกงจนพองตัวคับกางเกงในโคโครู้ว่าท่อนเอ็นอยากโพล่หัวออกมาเต็มที่แล้วรูดซิบกางเกงออกล้วนเข้าในกางเกงในควักท่อนเอ็นชูชันแผ่บานออกมารับอากาศข้างนอกเอาออกมาแล้วโคโคบีบบี้ไปตามท่อนลำจนถึงโคนไล้ไปถึงลูกกระโปกบีบคลึงเบาๆสร้างความเสียวซ่านให้คมสันยิ่งนักโคโคดันคมสันให้นอนลงเลื่อนตัวลงอ้าปากงับท่อนเอ็นดูดเลียด้วยความมันในรสชาดดูดเลียหัวบานปาดลิ้นไล้ไปทั่วหัวบาน
“อูยยยยยยยยย....คะโคโค.....อูยยยยยยยยยย”
คมสันครางออกมาอย่างสุดกลั้นในความเสียวท่อนเอ็นที่ถูกโคโคดูดเลียกระดกก้นให้ท่อนลำอัดเข้าปากโคโคให้ลึกเข้าไปอีกโคโคไม่ยั่นขยอกกลืนท่อนลำให้ลึกที่สุดที่จะทำได้คมเสียวทนไม่ไหวดึงตัวโคโคขึ้นมาจูบอีกรอบพลิกร่างโคโคลงสอดมือเข้าใต้กระโปรงพุ่งหาโคกนูนกลางหว่างขาสัมผัสแรกบอกให้รู้ว่าโคโคไม่ได้ชั้นในไว้ฝ่ามือเกาะกุมโคกนูนอวบใหญ่บีบคลึงอย่างมันมือจนหยาดน้ำล้นทะลักเปียกโคกนูน คมสันละจากริมฝีปากมาไล่งับเต้านมอวบใหญ่ โคโคถูกคลึงเคล้นดูดเลียจนครวญครางออกมา
“อูววววววววว....คะคม....ขา....ดะดูด......แรงๆ......อูยยยยยยยย”
“อูยยยยยยยยย....บะบีบ.....นมด้วย....คม...ขา.....อืออออออออ”
คมสันได้ยินเช่นนั้นดูดนมแรงขึ้นอีกบีบเคล้นเต้านมให้โคโคพอใจความเสียวซ่านเพิ่มขึ้นจนคมสันทนไม่ไหวมือเอื้อมมาถอดกางเกงที่คาอยู่ที่ต้นขาเตรียมจะเผด็จศึกโคโคทันใดนั้นได้ยินเสียงที่ทำให้เย็นวาบไปทั้งตัว
“อยู่แถวนี้เหรอวรรณ”เสียงกิ่งกาญจน์ถามวรรณนาเพื่อนสนิท
“ใช่ ฉันเห็นเดินมากับผู้หญิงชุดแดงเข้ามาในนี้แหละ” วรรณนายืนยัน
คมสันรีบดึงกางเกงขึ้นมารูดซิบให้เรียบร้อยกระซิบบอกโคโคว่า
“ผะผมขอไปก่อนนะครับ ทางขวามือมีห้องน้ำอยู่”
คมสันรีบคลานหลบออกไปอย่างเร่งด่วนทิ้งโคโคให้รับหน้าแทน พอคมสันหลบไปแล้วโคโคหลบไปเข้าห้องน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อยจึงออกมาพบหน้ากิ่งกาญจน์และวรรณนา กิ่งกาญจน์รีบถามทันที
“เห็นคมสันรึเปล่าค่ะ”
“ดิฉันให้คุณคมสันพามาเข้าห้องน้ำหลังจากนั้นคุณคมสันก็กลับเข้าไปในงาน ดิฉันก็ไม่รู้ว่าคุณคมสันอยู่ที่ไหน” โคโคตอบเรียบๆ
“ขอโทษนะค่ะที่มารบกวน”กิ่งกาญจน์บอก
“ไม่เป็นไรเหรอค่ะ”โคโคตอบพลางคิดในใจวันสองวันนี้มีคนมาขัดจังหวะเรื่อยเลย
กิ่งกาญจน์และวรรณนาเดินจากไปโคโคกลับเข้าไปในบ้านเห็นโทนกับนัทนั่งคุยกันอยู่เดินไปถึงนั่งลงข้างโทนถอนหายใจเฮือกใหญ่
“เป็นไงบ้างโคโค”โทนถาม
“ถูกขัดจังหวะอีกแล้วกำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็มเลย”
นัทได้ยินเข้าถึงกับหัวเราะคิกโคโคหันมาค้อนให้
“ตัวเองไม่โดนเข้าก็แล้วไป”โคโคบอกนัท
“น่า...แค่นี้เอง เดี๋ยวให้โทนช่วยก็แล้วกัน”นัทพูดยิ้มๆบอกโคโค
“เดี๋ยวเธอก็ขัดจังหวะอีกไม่ก็มาแย่งเสียอารมณ์หมด”โคโคพูดงอนๆ
“ขัดนะไม่ขัดหรอกแต่เธอจะกินคนเดียวไม่แบ่งเพื่อนฝูงเลยรึไง”นัทถาม
“ฉันนะเคยขัดเธอไหมเวลาเธอจะกินนะ”โคโคยิ่งงอนใหญ่
นัทเห็นโคโคงอนดึงตัวเข้ากอดกระซิบข้างหูว่า
“กลับไปให้เธอก่อนเลย”
“แน่นะ”โคโคกระซิบถาม
“แน่ซิจ๊ะแม่สาวจอมร่าน”นัทกระซิบตอบ
โทนเห็นสองสาวกระซิบคุยกันพลางปรายตามาทางเขาก็ให้รู้สึกเสียววูบที่ท่อนเอ็นคืนนี้ดูท่าจะยาวนานสำหรับเขาเสียแล้ว แต่ตอนนี้ได้เวลาที่จะส่งมอบของที่ได้รับการจ้างค้นหาแล้วโทนกวาดสายตาไปทั่วห้องเห็นคมสันยื่นคุยอยู่กับกิ่งกาญจน์จึงลุกขึ้นเดินเข้าไปหา
“ขอเอนุญาตพูดธุระกับคุณคมสันสักครู่ครับ”โทนพูดกับกิ่งกาญจน์
“เชิญเลยค่ะ”กิ่งกาญจน์ตอบแล้วเดินหลบไป
“คุณโทนคงจะหาชุดชั้นในได้แล้ว”คมสันถาม
“ผมว่าเราไปพูดกันที่ห้องคุณจะดีกว่า”คมสันอึ่งไปชั่วครู่ก่อนจะพยักหน้าตอบรับ
โทนและคมสันเดินขึ้นชั้นบนตรงไปที่ห้องของคมสันหลังจากปิดประตูห้องแล้ว โทนหยิบกล่องกระดาษเล็กๆส่งให้คมสัน คมสันเห็นเข้าถึงกับหน้าซีดขาว
“ผมเห็นใจคุณจริงๆ คุณต้องอยู่ระหว่างกลางระหว่างแม่กับภรรยาในอนาคต แถบยังค่อนข้างถือโชคลางเหมือนๆกันอีก คุณกานดาคงรู้สึกว่าคุณโสภามีความได้เปรียบในเรื่องของโชคลางเพราะรู้อยู่แล้วว่าคุณโสภามีของนำโชคซึ่งคุณกานดาไม่มีแถบยังเคยเห็นผลประจักษ์ตามาหลายครั้งคงจะพูดให้คุณกิ่งฟังซึ่งคุณกิ่งคงเห็นด้วยกับแม่เลยมาระบายกับคุณถึงเรื่องความเสียเปรียบที่ได้รับ คุณคมคงอึดอัดใจมากจำเป็นต้องเห็นด้วยกับคุณกิ่งเลยไปเก็บชุดชั้นในของคุณแม่มาเก็บไว้เองหลังเสร็จงานก็จะนำไปคืน”
“คุณโทนสมกับเป็นนักสืบจริงๆ ผมเองก็ค่อยข้างอึดอัดใจจริงๆยิ่งคุณแม่กลุ้มใจก็อยากจะช่วยให้ท่านคลายกังวลใจเลยหานักสืบมาทำให้คุณแม่สบายใจขึ้น คุณโทนใช้เวลาสืบไม่นานเลยนะครับ”
“ความจริงเรื่องนี้ก็ไม่ค่อยจะกว้างอยู่แล้วมีคนอยู่ในแวดวงไม่กี่คนแล้วเรื่องในบ้านนะคนใช้มักจะรู้ดีกว่าเจ้านายเสมอมีข่าวคราวอะไรก็พูดคุยเล่าสู่กันฟังเสมอเรื่องที่คุณกิ่งมาระบายให้คุณฟังคนใช้ก็รู้ แล้วคุณคมนี่โตมาก็ไม่ได้เข้าห้องคุณโสภาเลยเมื่อโพล่เข้าไปคนใช้ก็จำได้ยังนำมาคุยกันเลยว่าคุณคมถ้าไม่มีงานประกวดคงไม่เข้าไปหาคุณโสภาช่วยเหลือเตรียมการให้”
โทนตบบ่าของคมสันก่อนจะบอกเรื่องสำคัญอีกอย่างหนึ่งก่อนจะกลับออกไป
“คุณคม คุณควรนำชุดชั้นในไปคืนคุณแม่คุณนะ ผมบอกคุณโสภาว่าคุณมีเรื่องสำคัญจะบอกให้ท่านทราบ ท่านคอยอยู่ในห้องของท่าน”
โทนกล่าวจบเดินออกจากห้องไป คมสันยื่นมองกล่องกระดาษที่ใส่ชุดชั้นในอยู่ชั่วครู่ก่อนจะตัดสินใจเดินออกจากห้องมุ่งไปที่ห้องคุณโสภาเคาะประตูห้องเสร็จได้ยินเสียงคุณโสภาให้เข้ามาในห้องคมสันจึงเปิดประตูเข้าไปปิดประตูห้องแล้วก็เห็นคุณโสภานั่งคอยอยู่บนเก้าอี้เดินไปนั่งเก้าอี้ข้างๆคุณโสภา คุณโสภามองคมสันนั่งเก้าอี้ข้างๆเห็นคมสันถือกล่องกระดาษเล็กๆมาด้วยก็รู้ว่าข้างในเป็นอะไร
“คุณแม่ครับผมมีเรื่องจะบอกครับ”
คุณโสภาลุกขึ้นยื่นแล้วเดินไปที่ประตูก่อนจะบอกลูกชายว่า
“แม่ทราบจ๊ะคม คุณโทนเล่าเรื่องต่างๆให้ทราบแล้ว แม่ดีใจมากที่คมนำชุดชั้นในมาคืนแม่ด้วยตัวเอง คมคอยแม่อยู่ที่ห้องแม่ก่อน แม่ต้องไปประกวดเดี๋ยวจะกลับมาคุยด้วย”
“เอ้อ...คุณแม่ครับชุดชั้นในอยู่นี่ครับ”
คุณโสภาหันมาดึงกระโปรงราตรีสีขาวขึ้นมาถึงเอวอวดช่วงขาขาวผ่องนวลเนียนโคกนูนปกคลุมด้วยขนดำขลับงดงาม
“แม่ไม่อยากให้คมต้องลำบากใจจ๊ะ”
คุณโสภาค่อยๆปล่อยกระโปรงลงก่อนจะเดินออกจากห้องไป
