วันนี้พ่อกับแม่คงจะได้เห็นลูกสาวที่จากไปนานกว่าสามปีกลับมาหา....มาเยี่ยมเยียนกราบไหว้....พ่อไม่เคยเห็นด้วยเลยที่ลูกสาวจะไปอยู่กรุงเทพฯ....ไปทำงานอย่างที่ฝัน....พ่อมีเงินทองมากมายที่ลูกสาวของพ่อใช้ไปตลอดชาติก็ไม่หมด....ถึงแม้ชีวิตบ้านนอกแบบนี้มันจะไม่หรูหรา...ไม่ท้าทาย...แต่พ่อก็มีทุกอย่างที่ลูกต้องการ.....บ้านหลังใหญ่ซึ่งมีแค่พ่อ...แม่...ลูกสาวและน้องชายแค่นั้น....สวนส้มเขียวหวานหลายพันไร่ที่พ่อปลูก....คนงานหลายร้อยคนที่พ่อดูแล....มันเป็นชีวิตที่น่าจะเพียงพอสำหรับคนบ้านนอกอย่างเรา....ทุกครั้งที่พ่อคิดถึงลูกสาว....พ่อจะเอารูปมานั่งดู....นั่งนึกถึงครั้งหนึ่งที่ลูกวิ่งเล่นที่นี่....ครั้งหนึ่งที่พ่อให้ลูกสาวขี่คอเดินเที่ยวสวนส้ม....แต่วันนี้ลูกสาวที่พ่อคิดถึงกำลังจะกลับมาเยี่ยมบ้าน.................
.....................มิวเด็กสาวเมื่อสามปีที่แล้วแอบหนีพ่อกับแม่ไปใช้ชีวิตที่เธออยากฝัน....อยากเป็น...ชีวิตที่หรูหรา...อยากเป็นนางแบบสาวอย่างพี่ๆในหนังสือนางแบบ....อยากสวมใส่เสื้อผ้าหรูๆ....อยากใช้ชีวิตคนเมืองกรุงฯอย่างในหนังในนิยายรัก....มิวเรียนจบมัธยมปลายก็ขอพ่อไปเรียนมหาวิทยาลัยในกรุงเทพฯเพราะไฝ่ฝันอยากเป็นนางแบบ.....แน่นอนที่พ่อต้องไม่อนุญาต....ทั้งพูดทั้งขู่...ทำทุกอย่างที่ไม่ให้เธอไป....แต่มิวก็หนีพ่อกับแม่ไปจนได้....น้ำตาแม่แทบเป็นสายเลือด....เสียใจ...เป็นห่วง...และอีกมากมายที่แม่คิด....
.....................พ่อรู้อะไรมากกว่าแม่นั้นมาก...พ่อเคยแอบเห็นหนังสือนางแบบดาราที่วางขายในตลาดเมื่อปีก่อน....ใช่...นั่นคือลูกสาวของพ่อ...พ่อจำลูกได้เสมอ...แต่ภาพนั้นมันฟ้องอารมณ์และความรู้สึกของพ่อมากมาย...ภาพลูกมิวอยู่ในชุดว่ายน้ำอวดเรือนร่าง....โอวว...มันดูเหมือนลูกสาวพ่อโตเป็นสาวเหลือเกิน....อวบนูนไปทุกส่วน...ภาพหลายภาพทำเอาพ่ออดเป็นห่วงลูกไม่ได้...ภาพบางภาพทำเอาพ่อนึกไปต่างๆนาๆ....วันนั้นพ่อต้องหยิบเงินหลายร้อยบาทเพื่อซื้อหนังสือนั้นกลับบ้านเกือบหมดตลาดบ้านนอกแบบนั้น.....หรืออาจหมดทุกแผงหนังสือก็ว่าได้....พ่อเก็บไว้เล่นหนึ่ง...ที่เหลือพ่อเผาทิ้ง...กลัว...กลัวเหลือเกินว่าใครมาเห็น.....บ่อยครั้งที่พ่อหยิบหนังสือเล่มนั้นมาดูคนเดียว...ยามคิดถึง...ยามเป็นห่วงลูกสาว....แต่บางครั้งภาพที่มองทำให้พ่อรู้สึกแปลก...แปลกมากๆ....ภาพลูกของพ่อที่สวมใส่ชุดว่ายน้ำมันช่างสวยงาม....อกเนินลูกพ่อสวยมากมายนัก...ใบหน้าลูกสาวพ่อสวยใส...สวยจนพ่ออดภูมิใจไม่ได้...บ่อยครั้งที่พ่อคิดว่า...."ทำไมเราไม่อวดคนให้รู้ว่าลูกสาวเราสวยมาก"...จริงๆนะที่พ่อคิดแบบนั้น....บางครั้งพ่อมองรูปร่างของลูกแล้วมันทำให้พ่อรู้สึกอึดอัด...มันบอกความรู้สึกบางอย่าง....ลูกพ่อโตเป็นสาวมาก...สวย...สัดส่วนช่างยั่วยวนอารมณ์....แบบนี้สินะที่ผู้ชายหลงไหล..
......................ปีนี้มิวก็ยี่สิบเอ็ดแล้วสินะ...กำลังสาวสะพรั่ง....เสียงโทรฯปลุกความรู้สึกจนพ่อสะดุ้ง....เสียงโทรฯจากลูกสาวที่กำลังมา....ตอนนี้เธอนั่งรถจากสนามบินเชียงใหม่มาที่ฝาง....คงอีกไม่นานที่พ่อจะเห็นหน้าลูกสาวที่จากไปกว่าสามปี....เสียงพ่อร้องบอกกับแม่จนอดที่แม่จะยิ้มรับไม่ได้...แม่ทั้งดีใจและร้องไห้ไปพร้อมกัน..พ่อนั้นไม่ต้องบอกความรู้สึกเลยจริงๆว่าขนาดไหน....พ่อสั่งให้แม่ครัวเตรียมอาหารตั้งแต่รู้ว่าลูกสาวจะมา...วันนี้คงเลี้ยงฉลองกันในบ้าน.....
.........มิว/..สวัสดีคะพ่อ...สวัสดีคะแม่....มิวคิดถึงพ่อกับแม่มากเลย....
.........แม่/..มิวลูกแม่...ฮืออๆๆ....
.......................พ่อตาแดงๆเมื่อเห็นแม่ร้องไห้กอดลูกสาว...เหน่งน้องชายวัยรุ่นยิ้มแก้มปริ..นั่งมองอยู่ห่างๆ...พี่มิวของเขาเปลี่ยนไปมาก...ทั้งสวยกับเสื้อผ้าที่สวมใส่...รูปร่างช่างสวยงาม...เหน่งมองจ้องอย่างไม่แน่ใจ....มิวสวมกอดพ่อพร้อมหอมแก้มเบาๆ...พ่อทำหน้าไม่สนใจ...และไม่พูด...
........มิว/..พ่อห้ามโกรธนะ...มิวกลับมาแล้วนี่...
........แม่/..ไม่หรอกพ่อไม่โกรธมิวนะจ๊ะ...พ่อเขาคิดถึงลูกต่างหาก.
.......................สายตาพ่อมองเรือนร่างลูกสาวที่อวบแน่น...มิวสวมชุดเน๊นเรือนร่างเสียเหลือเกิน...ทั้งอกก็อวบ...เอวคอตสวย..ก้นงอนงาม...อุยย...ทำไมลูกสาวถึงอวบอย่างนี้...และยิ่งตรงเนินโหนกมันช่าง...อุยย....พ่อแทบไม่อยากเชื่อสายตา...เวลาแค่สามปีลูกสาวเปลี่ยนไปขนาดนี้....เสื้อเอวลอยอวดเห็นเนินท้องสวยสะดือหลุมเล็กๆงามจริงๆ....กางเกงยีนส์เอวต่ำมันช่างอวดเห็นสะโพกงาม...ยามที่ลูกมิวนั่ง...อุวว....พ่อเห็นลึกถึงร่องก้นขาว....
........มิว/..พ่อค๊ะ..มิวซื้อเสื้อสวยๆมาฝากพ่อ...แม่ด้วยนะค๊ะ....เหน่ง...เหน่ง..พี่ซื้อ.....
