ดิฉันยอมเปลี่ยนเป็นชุดพริตตื้ตามคำสั่งของพัสดี ซึ่งปรากฏว่ามันฟิตเปรี๊ยะรัดแน่นมากกว่าที่ดิฉันคาดไว้ เพราะเมื่อสามปีก่อนนั้น ร่างของดิฉันยังบอบบางกว่าตอนนี้มาก และเมื่อชุดถูกตัดไว้สำหรับตอนนั้น ทำให้มันฟิตคับรัดตัวไว้ทุกส่วนสัด แต่มันก็ดูเซ็กซี่แบบสุดๆไปด้วย เพราะมันแนบชิดกับเรือนร่าง เน้นเส้นโค้งเว้าตลอดลำตัวของดิฉัน แม้กระทั่งช่วงสะโพกก็ฟิตรัดแนบเนื้อจนเห็นความปูมโปนของโครงกระดูก ส่วนบนนั้นก็รัดหน้าอกของดิฉันไว้แน่น ดีว่าผ้ามันค่อนข้างเหนียว ถึงกระนั้นมันก็แทบจะต้านทานแรงดันของหน้าอกที่พยายามดิ้นรนที่จะหาอิสระไว้ไม่อยู่ อกเสื้อแทบจะปริขาดออกมาซะให้ได้ ชายกระโปรงนั้นสั่นเต่อ จนถ้าดิฉันก้มตัวเพียงนิดเดียว กางเกงในต้องเผยออกมาให้เห็นอย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยง ดิฉันพยายามนั่งทำใจให้สงบอยู่บนเตียง แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะใจมันหวาดผวาเต้นระทึกอยู่ตลอดเวลา การไม่รู้ว่าจะต้องเจอกับอะไรที่จะเกิดในช่วงเวลาอีกไม่กี่อึดใจนี้ทำให้ความกังวลมีมากจนผิดปกติ ไม่มีทางเลยที่เสี่ยเฮงจะทำกับดิฉันด้วยดี เขาทั้งเกลียดทั้งแค้นดิฉันยิ่งกว่าอะไร ดิฉันลุกขึ้นเดินอย่างกระสับกระส่ายยิ่งกว่ามดที่เดินพล่านอยู่บนกระทะที่ร้อนจัด ในที่สุดดิฉันก็เดินไปที่หน้าต่าง มือเย็นเฉียบเกาะอยู่ที่เหล็กดัด มองไปในส่วนของแดนขังของผู้ชายที่อยู่ข้างหน้า “ตั้มคะ รุ้งกำลังเดือดร้อน รุ้งกลัวเหลือเกิน” ดิฉันตัวสั่นสะท้าน ต้องการกำลังใจ และการปลอบโยนจากเขา แต่คนๆนั้นไม่สามารถช่วยดิฉันได้ เขาอาจจะอยู่ในสภาพที่เลวร้ายยิ่งกว่าดิฉันด้วยซ้ำ ในที่สุดก็มีเสียงเปิดประตูลูกกรง ฉันตัวชาใจหายวาบ นาทีที่น่ากลัวนั้นได้มาถึงแล้ว “รุ้ง มาทางนี้ซิ เสี่ยเฮงมาแล้ว” มือของดิฉันกำลูกกรงไว้แน่น แต่ในที่สุดก็ต้องยอมคลายมือปล่อยมันออก หันไปหาเขาทั้งคู่ “สวัสดีครับ คุณรุ้งไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ” เสี่ยเฮงทักด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลสุภาพ แต่ดิฉันไม่เคยลืมน้ำเสียงแบบนี้ รอยยิ้มที่เหมือนจะอบอุ่นแบบนี้ เขาจะดูสุภาพอย่างนี้เสมอแม้ในใจจะคิดถึงเรื่องที่เลวร้ายมากมายเพียงใด
ดิฉันไม่ได้ยกมือไหว้หรือกล่าวคำทักทายใดๆ ซึ่งทำให้พัศดีขมวดคิ้วจ้องมองดิฉันเหมือนกับจะตำหนิ แต่ดิฉันทำเป็นไม่เห็น เขาจึงหันไปพูดกับเสี่ยเฮง “ผมจะออกไปนะครับเสี่ย ผมหวังว่าเสี่ยจะไม่ลืมข้อตกลง จะไม่มีการทำร้ายร่างกายกัน ยิ่งกว่านั้นผมยังหวังว่าเสี่ยจะให้ความนุ่มนวลกับเธอ” “แต่ถ้าผมไม่ทำรุนแรงกับคุณรุ้ง เธอจะต้องทำทุกอย่างตามที่ผมสั่งใช่มั๊ย” “คงใช่” ท่านตอบ พลางหันมาจ้องหน้าดิฉัน เหมือนกับจะย้ำให้ดิฉันทราบกติกานั้น แต่ดิฉันก็ยังไม่ได้พูดหรือให้คำรับรองใดๆทั้งสิ้น พัสดีถอนหายใจ แล้วเดินออกไปจากห้อง “ไปนั่งบนเตียงสิ” เสี่ยเฮงสั่ง ดิฉันทำตามที่เขาบอก เอามือปิดชายกระโปรงไว้เพื่อไม่ให้เขามองลอดเข้าไป ขณะที่เสี่ยเฮงลากโซฟามาอยู่ตรงหน้าดิฉัน เขานั่งลง เอนหลังลงพิงพนัก แล้วยกขวาขึ้นไขว่ห้าง ตาของเขาเป็นประกาย พร้อมกับกวาดขึ้นลงสำรวจเรือนร่างของดิฉันไปมา ช้าๆ ทั่วๆ... อย่างสบายใจ “คิดไม่ถึงเลยใช่มั๊ยคุณรุ้งว่าจะต้องกลับมาใส่ชุดนี้” เขาเริ่มสงครามประสาทโจมตีดิฉันก่อน ซึ่งได้ผล เพราะมันทำให้อารมณ์โกรธของดิฉันเริ่มพลุ่งพล่านขึ้น แต่พยายามสะกดมันเอาไว้ “ชุดนี้มันทำให้คุณดูเซ็กส์มากเลยนะ น่าเสียดายจริงๆ คุณควรจะได้ใส่มันในงาน แต่คุณดันจองหอง ดัดจริต ทำเป็นอาย แล้วไงล่ะ สุดท้ายก็ต้องใส่อยู่ดี” “จะมัวพูดมากอยู่ทำไมล่ะเสี่ย ทำให้มันเสร็จๆ แล้วก็กลับไปจะดีมั๊ย” ดิฉันพูดด้วยน้ำเสียงห้วนๆ สติกำลังจะขาดผึงอยู่แล้ว แต่เขากลับหัวเราะชอบใจ “โอ้โฮ นี่คุณเงี่ยนขนาดขอให้ผมเย็ดคุณไวๆเชียวหรือนี่ สาวน้อยผู้จองหองคนเดิมของผมหายไปไหนแล้ว” เขาเยาะเย้ย พอเห็นดิฉันนิ่งเงียบก็พูดต่อ “ไม่หรอก ผมจะปล่อยให้คุณเงี่ยนไปก่อน เราไม่ได้เจอกันตั้งสามปี มันมีเรื่องที่จะต้องคุยกันอีกเยอะ คุณต้องรอหน่อยนะ หรือถ้าทนไม่ไหวจะฟังไป ช่วยตัวเองไปด้วยก็ได้ ” การถูกโจมตีด้วยถ้อยคำเสียดสีหยาบคายเป็นระลอกติดๆกันแบบนี้ ทำให้ดิฉันไม่อาจที่จะอดทนอีกต่อไป จึงเริ่มเอาคืนเขากลับ แม้จะรู้ว่านั่นอาจสร้างความเดือดร้อนขนาดหนักย้อนกลับมา “ดิฉันมาได้ข่าวทีหลังว่า งานนั้นของเสี่ยประสบผลสำเร็จอย่างงดงามเลยนี่ สื่อมวลชนเชียร์กันเป็นแถวเลยไม่ใช่รึ..” ดิฉันเยาะเย้ยกลับ เพราะจริงๆแล้วงานนั้นเขาโดนสื่อมวลชนถล่มยับ การตอบโต้กลับของดิฉันประสบความสำเร็จอย่างงดงาม เพราะมันคงจะโดนจุดแค้นของเขาอย่างเต็มที่ ตาของเขาเป็นประกายวาววับด้วยความโกรธ แต่พยายามจะซ่อนเร้นไว้ แต่ไม่พ้นการสังเกตของดิฉัน “เอามือออก” เขาตะคอกเสียงดัง ดิฉันเอามือที่ปิดชายกระโปรงออกตามที่เขาสั่งอย่างไม่เต็มใจ เขาจ้องเขม็งมาที่กางเกงในของดิฉันอย่างจงใจจะหยามหยัน “นี่เป็นการลงโทษครั้งแรก พยายามฟังเงียบๆ ถ้าคุณซ่าอีก ผมจะให้คุณถอดทีละชิ้น แล้วแก้ผ้านั่งฟังผม... หรือว่าคุณชอบอย่างนั้น..ฮึ? ” เขายิ้มอย่างสะใจที่สะกดดิฉันไว้ใต้อำนาจของเขาอีกครั้ง ก่อนจะพูดต่อ “ผมสงสัยว่าทำไมคนที่มีชื่อเสียงอย่างคุณถึงสิ้นท่าขนาดต้องมาขายยา ถ้าคุณหิวเงินจริงๆทำไมไม่มาหาผมล่ะ แค่ยอมให้ผมเย็ดครั้งสองครั้ง ผมก็ยอมจ่ายเงินตามที่คุณต้องการได้อยู่แล้ว หรือยอมมาเป็นนางบำเรอของผมก็สบายไปตลอดชาติแล้ว” ดิฉันกัดฟันแน่น ขณะที่เขายังพล่ามไม่หยุด “แต่นั่นแหละ คุณมันก็โง่พอๆกับจองหอง มันเลยลงเอยด้วยการมาขายตัวในคุกอย่างนี้ แทนที่จะโดนผมเย็ดคนเดียว เลยต้องโดนนับไม่ถ้วน 5555 ” ดิฉันกำผ้าปูแน่นด้วยความแค้นใจ ซึ่งเขาสังเกตเห็น ทำให้ตาของแวววาวระริกด้วยความหฤหรรษ์ “รู้มั๊ย ค่าตัวคุณมันถูกสุดๆเลยว่ะ ไม่ถึงครึ่งของเงินที่ผจ้างคุณเป็นพริตตี้ตอนนั้นด้วยซ้ำ ตกอับชิบหายเลยคุณเนี่ย รู้ตัวมั๊ย” “หยุดพูดได้แล้ว” ดิฉันพูดด้วยเสียงสั่นเครือ “อยู่ในนี้โดนไปกี่ควยแล้วล่ะคุณรุ้ง” “ชั้นไม่เคยเห็นใครที่ถ่อยไปกว่าคุณเลย” “แล้วไงล่ะ น่าเสียดายที่คุณจะวิ่งหนีผมอย่างวันนั้นก็ไม่ได้ซะด้วยซิ” “เสี่ยน่าจะได้ยินคำที่พวกนางแบบเรียกเสี่ยลับหลังนะ แต่ชั้นไม่บอกบอกเสี่ยหรอก มันทุเรศจนไม่อยากจะพูด” ตาของเขาวาวโรจน์ด้วยความโกรธ ลุกขึ้นเดินมาที่ดิฉัน รูดซิบที่ด้านหลังชุดลงอย่างแรง แล้วกระชากมันลงมากองอยู่ที่เอว ท่อนบนของดิฉันเปลือยเปล่ามีเพียงยกทรงเท่านั้นที่ปกปิดเต้าทรวงของดิฉันอยู่ ดิฉันหน้าแดงด้วยความอายและโกรธ ขณะที่เขาเดินกลับไปนั่งที่โซฟา
“สบายใจขึ้นรึยังล่ะคุณ อยากแก้ผ้าก็บอก ไม่ต้องแกล้งทำเป็นยั่วโมโหผมหรอก 5555” เขาหัวเราะชอบใจ สายตาจ้องมองมาที่ทรวงอกของดิฉันอย่างสะใจ “นมคุณสวยยั่วยวนเหลือเกินนะที่รัก ผมจ่ายเงินครั้งนี้คุ้มเหลือเกิน”
