เสียงจอแจและลมร้อนวูบปะทะหน้าเมื่อผมก้าวลงจากรถทัวร์ปรับอากาศ
ผมมองไปรอบๆพลางคิดถึงบรรยากาศสมัยเรียนมหาวิทยาลัย
การเป็นเด็กกรุงเทพฯที่มาเรียนต่างจังหวัดทำให้ได้ประสบการณ์แปลกใหม่
รวมไปถึงความคิดแหวกแนวคืออยากมาทำงานต่างจังหวัด
แทนที่จะเข้ากรุงเหมือนหนุ่มสาวส่วนใหญ่
ผมจึงเลือกมาประจำอยู่ที่บ้านนอก
อืม...จะว่าบ้านนอกก็ไม่ใช่ซะทีเดียว
เพราะที่นี่เป็นจังหวัดใหญ่ใจกลางภาคอีสาน
เป็นที่ๆผมได้เรียน เป็นที่ๆผมได้เติบโตเป็นผู้ใหญ่
และเป็นที่ๆผมได้พบเธอ...
"ขอโทษ ครับ ผมมาขอพบคุณเกศินี"
ผมบอกกับพนักงานต้อนรับหลังจากเดินขึ้นไปบนสำนักงานของหน่วยงานราชการแห่งหนึ่ง
ซึ่งทราบมาว่าเธอทำงานอยู่
ไม่นานนักก็ได้ยินเสียงร้องทักอย่างดีใจ
"โอ๋...กลับมาเมื่อไหร่เนี่ย...ดีใจจังเลย"
เพื่อนรักของผมเข้ามาจับมือและทักทายเสียงดังอย่างไม่เกรงคนรอบข้าง
"พักเที่ยงพอดี เดี๋ยวไปหาอะไรกินกัน"
เธอพูดพลางเดินนำผมออกไปยังร้านอาหารตามสั่งบริเวณด้านข้างหน่วยงาน
"กลับเมืองไทยคราวนี้ มาอยู่นานไหมจ๊ะ ไม่ได้เจอกัน 5
ปีได้แล้วมั๊งนี่" เพื่อนรักของผมจ้องหน้า
ขณะที่ยิ้มตาเป็นประกาย
"มาคราวนี้ มาอยู่เลยล่ะ เราจบดอกเตอร์แล้ว
ก็คงจะมาเป็นอาจารย์"
ผมยิ้มตอบพลางจ้องเข้าไปในสายตาคู่นั้น
"หรอๆ เลือกที่นี่สิ จะได้มาสอนคณะที่เราจบมา
แล้วจะได้เจอกันบ่อยๆ" เธอแนะนำแทบไม่ทัน
"ช้าไปแล้วล่ะเกศ..." ผมหยุดยิ้ม ทำให้เธอหน้าจ๋อย
"เสียดายจัง นึกว่าจะได้อยู่ใกล้ๆกันซะอีก"
"ฮ่าๆๆๆ...โดนหลอกอีกตามเคย เราจะมาสอนที่นี่ล่ะจ้า"
ผมหัวเราะจนเกศต้องหยิกหมับเข้าให้ที่หลังมือ
"ว่าแต่เกศเป็นยังไงบ้าง ได้ข่าวว่าแต่งงาน
ยินดีด้วยนะจ๊ะ" "ขอบใจย่ะ...แต่ง 3 ปีได้แล้วล่ะโอ๋"
"แล้วมีลูกยังเนี่ย" "อื้ม...เพิ่งขวบนึงน่ะจ้ะ ลูกสาว"
"หรอ...กำลังน่ารักเลยเนอะ ชักอยากเห็นซะละ
ว่าจะสวยเหมือนแม่ไหมเนี่ย"
"ไอ้บ้า" เกศหน้าแดง ทำท่าจะหยิกหลังมือผมอีก
แต่คราวนี้ชักมือหลบทัน
"แล้วเกศมาทำงาน ใครเลี้ยงล่ะเนี่ย" "อ๋อ
ฝากเนสเซอรี่แถวบ้านน่ะจ้ะ เลิกงานก็ค่อยไปรับ"
"ว่าแต่โอ๋มีที่พักหรือยัง"
"ทางหอมหา'ลัยเขาบอกว่าจะย้ายเข้าได้ก็ต้องรอห้องว่างก่อนน่ะ
ช่วงนี้กลางเทอม คิดว่าคงต้องหาเช่าบ้านอยู่ไปก่อน"
"เฮ้ย ไม่ต้อง ไปเช่าทำไมเปลืองตังค์
มาอยู่กะเราก่อนก็ได้"
"จะดีหรอ เดี๋ยวแฟนเกศมาเตะเราน่ะสิ ฮ่าๆๆๆ"
" อยู่ได้ พูดจริงๆ แฟนเราน่ะไม่มีปัญหาหรอก แล้วอีกอย่าง
ช่วงนี้เขาไปออกพื้นที่ เดือนสองเดือนจะกลับครั้ง
ถ้าได้โอ๋มาอยู่เป็นเพื่อนก็ดี เราจะได้ไม่เหงา"
"อืมม...ถ้าเกศสะดวก ก็ขอบใจจ้ะ"
ผม รอเกศจนเลิกงาน
ก่อนจะซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ของเธอไปบ้านพัก
ลมยามเย็นพัดเส้นผมพลิ้วปลิวสะบัด
ผมสูดความหอมเข้าปอดและระลึกถึงความหลัง... ประมาณ 15
นาทีก็มาถึงหมู่บ้านชานเมือง
บ้านของเธอหลังเล็กน่ารักแต่ดูอบอุ่นน่าอยู่
เธอเปิดบ้านให้ผมก่อนจะขอตัวไปรับลูก
ไม่นานนักผมก็มานั่งเล่นกับเจ้าตัวเล็กที่สนามหญ้าหน้าบ้าน
ขณะที่รอแม่ของเธอเปลี่ยนชุดและจัดห้องพักให้ผม
"โอ๋...พายัยเก๋เข้า บ้านเถอะจ้ะ จะมืดแล้ว ยุงเยอะ"
ผมอุ้มสาวน้อยไว้ในอ้อมแขน
พาเข้าบ้านไปเล่นต่อที่บริเวณรับแขก
สายตาผมเหลือบไปเห็นด้านหลังของเพื่อนรักในขณะที่เธอกำลังเตรียมอาหารง่วน
อยู่ เธอใส่ชุดอยู่บ้านแบบง่ายๆ
เสื้อกล้ามสีดำหลังจากถอดสูททำงานออกแล้ว
กับกางเกงขาสั้นขาบานคล้ายๆกางเกงมวย
ผมที่รวบไว้เวลาทำงานตอนนี้สยายเต็มหลังเกือบถึงเอวที่คอดกิ่ว
ขาของเธอเรียวตรงสวยเหมือนเดิม
หุ่นของเธอยังงามเหมือนสมัยแรกเรารู้จัก ไม่สิ
ดูมีน้ำมีนวลและสวยขึ้นกว่าเดิมด้วยซ้ำ
เรากินข้าวเย็นและคุย กันอย่างสนุกสนาน
สายธารแห่งความหลังไหลเรื่อยให้เราหยิบยกมาพูดคุย
จนเจ้าตัวเล็กหลับ
เธออุ้มไปนอนแล้วพาผมออกไปนั่งคุยต่อที่สนามหญ้าหน้าบ้าน
"ดูแล้วชีวิตเกศก็มีความสุขดีนะ"
ผมเอ่ยขึ้นขณะนอนยาวไปบนพื้นหญ้า
มีเพื่อนรักนั่งกอดเข่าอยู่ข้างๆ
"อืม...ก็...มีความสุขตามอัตภาพน่ะจ้ะ"
เธอตอบเบาๆขณะแหงนขึ้นดูดาวบนท้องฟ้า
