ผมเดิมที่ผมอยู่ต่างจังหวัดใกล้ กรุงกับปู่ย่าและญาติๆ แต่ไปๆมาๆหาพ่อแม่ไม่ขาดอาจไม่สนิทกับแม่นักในช่วงนั้นเพราะแม่ไม่ค่อยว่าง มาผมมาก็ไม่ค่อยเจอ เรามีฐานะดี ผมเข้ามาอยู่กรุงเรียนต่ออยู่ mansion หรูสามห้องนอนสองห้องน้ำราคาหลายล้านอยู่กับพ่อแม่ได้ปีพ่อก็มาตายจากด้วยมะ เล็ง ผมจึงอยู่กับแม่สองคนแม่อายุแค่ ๔๑ยังดูสาวสวย แม่มีเพื่อนหญิงที่สนิทเธอชื่อน้า รัชนี (รัช) อายุไม่ถึง ๓๙ สวยดี เธอหัวอกเดียวกับแม่คือสามีตาย เธอมีลูกชายคนเดียว อายุก็ ๑๔-๑๕ชื่อ ปาน ผมสนิทกับทั้งสองดีรักปานเหมือนน้อง เธออยู่ ทาวเฮ้าเล็กๆก็พอมีฐานะ เวลาผ่านไปปีกว่าหลังพ่อตาย น้ารัชกับปานมักแวะมาที่ห้องเราบ่อยบางทีก็พักค้างคืนด้วยก็ดีเราไม่เหงา เรามีสามห้องนอนอยู่กันสบาย ผมอายุ ๑๗แล้ว บางวันผมกลับดึกแล้วแต่วิชาเรียนและกิจกรรมปกติผมจะไม่ค่อยได้เจอแม่ในวันธรรมดาแม่ไปทำงานผมไปเรียนที่ มหาวิทยาลัยฯกลับเวลาไม่ค่อยตรงกันจะเจอกันแน่นๆก็ตอนเช้าเท่านั้น วันเสาร์เราจะนัดไปกินข้าวเย็นด้วยกัน แต่เสาร์นี้แม่ๆโทรฯมาบอกไม่ต้องรอแม่ติดธุระ ผมเลยอาบน้ำแต่งตัวไปดูหนัง ผมกลับห้องมีกุญแจเปิดเอง ผมเห็นห้องว่างประตูเปิดอยู่ผมคิดว่าน้ารัชกับปานคงมาอยู่ด้วยอย่างที่เคย แต่ห้องแม่ก็ประตูปิดไม่สนิทผมเลยเดินไปดูผมต้องตลึงกับภาพที่เห็น น้ารัชนอนหงายถ่างขาบนเตียงชุดนอนถลกเปิดขึ้นถึงเอวกางเกงในไม่ใส่โชว์ขา เรียวและสะโพกขาว โดยมีปานลูกชายเธอแก้ผ้า ก้มซุกไซร้หน้าอยู่ในระหว่างขาเธอ แต่แม่ผมสินั่งคร่อมอยู่บนหน้าน้ารัชชุดนอนแม่ถลกเปิดถึงเอวมือซ้ายแม่จับ ไว้ชายชุดนอนไว้ มือขาวแม่ยันหัวเตียงนอน กางเกงในแม่ไม่ใส่เปิดให้เห็นก้นขาวสะโพกเกร็งๆขยับถูอยู่ที่หน้าน้ารัช ปานขยับตัวขึ้นนั่งประกบทับใต้ท้องน้อยน้ารัช มือเขาจับตูดแม่และกอดเอวเสียงเขาพูด “คุณป้าให้ผมเอาแม่ก่อนนะ” เสียงแม่พูดสั่นเบา “เอาสิเหลือให้ป้าบ้างนะ”ผมเห็นปานจับควยยัดกระแทกใส่หีน้ารัชๆเกร็งขาบิด แอ่นตัวมีเสียงอุกอัก ปานขยับก้นกระเด้าเข้าออกจนจนเตียงและตัวน้ารัชสั่นขยับ ผมเห็นไม่ถนัดเต็มตาก็ตามแต่รู้ว่าปานกำลังร่วมเพศสมสู่กับแม่เขา สักพักแม่ผมก้มหน้าอยู่ๆก็หันมาบอกปาน “เบาๆก่อน”แต่แม่เหลือบเห็นผมแม่ร้องตกใจ “ว้าย รัชมุกมา”(มุกชื่อผม) ทุกคนตกใจท่าทางตื่นตระหนกกลัว แม่รีบเอาชุดนอนลงปิดปานหันเห็นผมรีบออกจากตัวน้ารัชไปอยู่ด้านข้างน้ารัช ดึงชุดนอนปิดตัว ผมไม่พูดอะไรเดินหนีกลับห้องผมงงไปหมดทำอะไรไม่ถูกแถมหงี่ด้วย ผมเปลี่ยนเสื้อผ้านั่งสงบสติอารมณ์
สักพักน้ารัชเข้ามาหาผมแกเขินๆยิ้มแหยงๆ ผมมองแกๆนั่งข้างผมแกเริ่มพูดเสียงไม่เต็มปากอย่างอายๆเหมือนคนทำผิดแล้วถูก จับได้ “เออ..มุกได้เห็นหมดแล้วสินะ”ผมพยักหน้า แกพูดต่อ “น้าอยากขอให้มุกเข้าใจน้ากับแม่นิด (นิดชื่อแม่ผม) เราหัวอกเดียวกันเราเป็นม่ายแต่เรายังอยากได้ไอ้เรื่องอย่างนั้นอยู่”ผมพยัก หน้าเฉยดูว่าเธอจะพูดอะไรต่อเธอพูด “มุกน้าขอหละเรื่องนี้อย่าให้มัน...” ผมพูดตัดบท “ผมจะไปว่าอะไรแต่ทำไม่ต้องเป็นปานลูกน้าเอง”เธอกระอักกระอ่วนยิ้มฝืนๆว่า “เอาเถอะอย่าไปคิดอย่างนั้นสิปานก็ผู้ชายยังบริสุทธิ์ให้ความสุขเราได้ดี กว่าไปเอาคนอื่น”ผมถาม “แล้วแม่ผมด้วยเหรอ”เธอพยักหน้าสบตาผมท่าทางกลัวๆ ผมถาม “นานหรือยังบ่อยไหม”เธอบอก “สามสี่เดือนแล้วอาทิตย์ละครั้งสองครั้งตอนมุกไม่อยู่”เธอพูดปกป้องลูกชาย “ มุกอย่าว่าปานเลย ทั้งหมดมันเป็นความประสงค์ของน้ากับนิดเราเลย..”ผมสั่นหน้าพูดตัดบท “แม่ผมนะ ทำไมไม่คิดถึงผมบ้างหละ”เธอดูตกใจหน้าเลิ่กลั่กพูดเสียงสั่น “น้าขอโทษจริงๆยังไงมันก็แล้วไปแล้วว่าน้าเถอะ” ผมยิ้มในใจบอกเธอ“ผมไม่ได้ว่าอะไร ผมเพียงจะถามทำไมถึงเป็นปานไม่คิดถึงผมบ้างหรือไง” เธอดูตกใจที่ผมพูดตัดท้อเหมือนต่อว่า เธอหลุดปากบอก“เรากลัวมุกรับไม่ได้ทีแรกปานก็กลัวไม่กล้า แต่เรา..(เธอสะดุดคำพูด)บอกและสอนให้เขาทำ” ผมบอก “ไม่เป็นไรผมพอเข้าใจปาน ผมรับได้แล้วน้ากับแม่และปานจะรับผมได้มั๊ย”เธออึ้งแล้วถามอย่างงงๆ “หมายความว่า..มุกจะ..”เธอสะดุดนิ่ง ผมเลยบอก “
