โดย ฟ้า ชนะชัย
เรื่องยาวจาก ไทยเพลย์บอย มินิ เล่ม 1-3
อาจารย์เรือง วัยสี่สิบกว่าๆ อดีตตำรวจผู้ผิดวินัยผิดลูกเมียชาวบ้าน เซลล์ขายยาหน่วยเร่ จนกระทั่งมาตั้งตนเป็น"อาจารย์เรือง"ในบ้านสวนแถวตลิ่งชัน พร้อมลูกศิษย์คู่ใจ เจ้าวุฒิ กับ เจ้าสม สองคน...
"โอมเพี้ยง...ขอให้สิ่งที่ไม่ดีงามสิ่งชั่วร้ายทั้งปวงจงออกไปจากร่างของเจ้าเดี๋ยวนี้... นะมะ นะโม เพี้ยง" เสียงของอาจารย์เรืองพร่ำบ่น พร้อมทั้งใช้ใบมะขามชุบลงในขันน้ำมนต์ สะบัดไปตามร่างของเด็กชายอายุประมาณสิบกว่าขวบ ซึ่งนั่งประนมมือโงนเงนด้วยพิษไข้
"เอ้า! เอาล่ะ ป้าไม่ต้องเป็นห่วงนะ สองวันก็หายนะ เอาผงห่อนี้กลับไปกินที่บ้านเช้าเย็นนะ ห่มผ้าให้หนาๆหน่อย เท่านี้แหละ"
"ค่ะ" ป้าตอบ พร้อมทั้งรับห่อยาผงมาถือ ก้มกราบอาจารย์เรือง ควักแบงค์ยี่สิบบาทหย่อนใส่ตู้ที่ตั้งอยู่ข้างตัวอาจารย์เรืองแล้วค่อยๆถอยขยับออกไป
"เอ้า..คนต่อไป.." เสียงของเจ้าวุฒิ ลูกศิษย์ขานเรียกผู้ที่มารับบริการจากอาจารย์เรือง...
แค่ ๗-๘ เดือนที่อาจารย์เรืองตั้งตนเป็นอาจารย์หมอทรง ความเป็นอยู่และเงินทองก็ไหลมาเทมา จากรายได้วันละไม่กี่สิบบาทปัจจุบันเป็นหลายๆพันบาท บางวันเป็นหมื่นๆ มันเป็นเรื่องจริงที่น่าทึ่ง
"อาจารย์ขา..." เสียงของหญิงสาวเปรียวเปรี้ยวครางออกมาจากลำคอ พร้อมก้มกราบอย่างอ่อนช้อย เสื้อคอหลวมๆเว้าจนเห็นเนินคู่ร่องอกกระเพื่อมๆไปมา อาจารย์เรืองมองจนตาไม่กระพริบ "หนูจะมาขอลงเสน่ห์และปิดทองเพิ่มเป็นครั้งที่สองค่ะตามที่อาจารย์นัดเอาไว้"
"เอ้า...เอ่อ..ไปที่ห้องโน้น.." อาจารย์เรืองว่าพลางขยับลุกขึ้นจากการนั่งขัดสมาธิ "เจ้าวุฒิ..." เสียงอาจารย์เรืองหันไปสั่งเจ้าวุฒิหน้าห้อง "พักก่อน...บอกแขกว่าอาจารย์มีธุระ.."
"ครับ" เจ้าวุฒิก้มหัวรับคำ พร้อมชำเลืองดุอาจารย์ด้วยแววตาและยิ้มเป็นนัยๆ
เจ้าสมเตรียมอุปกรณ์พร้อมถือถาดยกเทินมา ในถาดมีทองคำเปลว-ขนหางกระต่าย-น้ำมัน-และปลัดขิกอันเหมาะมือ พร้อมถ้วยใส่น้ำมันข้นใส ๑ ถ้วย เจ้าสมวางถาดลงข้างเตียงไม้เป็นตั่งสูงสัก ๑ ศอกเห็นจะได้ แล้วค่อยๆถอยออกประตูห้องไป โดยไม่ลืมที่จะงับปิดประตูไว้
อาจารย์เรืองพยักหน้าเป็นเชิงกับหญิงสาว เหมือนนกรู้เธอก็จัดการเปลื้องผ้าพร้อมกระโปรงออก ทั้งชั้นใน เปลือยกายล่อนจ้อนเดินเข้ามาที่ตั่งไม้แล้วลงนอนราบหงายขึ้นมา
"โอม!!" เสียงอาจารย์เรืองหลับตาทำปากมุบมิบๆพร้อมกับเอามือเปิดขวดน้ำมันละเลงใส่มือ แล้วลูบไล้ไปทั่วตัวของหญิงสาว... จากหน้าลงสู่คอ ตรงหน้าอก สองเต้า เรื่อยลงมาถึงท้อง ถึงเนินสวรรค์ลงมาผ่านต้นขาอวบลงมาจนถึงปลายเท้า... แล้วเอาขนหางกระต่ายลูบไล้ไปมาตามผิวกาย เล่นเอาหญิงสาวเจ้าต้องบิดกายไปมา
จากนั้นอาจารย์เรืองก็เอาแผ่นทองคำเปลวมาปิดตรงติ่งหัวนมของทั้งสองเต้าอีกแผ่นก็ตรงเนินร่องพอดี เสียงปากก็ยังพึมพำไม่ขาดเสียง พร้อมเจ้าปลัดขิกอันเหมาะมืออันนั้นก็ถูไถไปบนใบหน้า เปลือกตา จมูก ริมฝีปาก แล้วก็สั่งให้สาวเจ้าอ้าปากแล้วให้เอาลิ้นเลียตวัดไปมาสามเที่ยวที่หัวปลัดขิก จากนั้นก็ลากถูปลัดขิกลงมาวนตรงฐานเต้าข้างละ ๓ รอบแล้วใช้ปลายฃลิกหมุนบี้ตรงติ่งนมข้างละพอประมาณ แล้วลงต่ำมาถึงสะดือแล้วค่อยๆไล่ลงมาถึงเนินหญ้า... เพียงแค่นี้หญิงสาวก็บิดตัวแอ่นอกอยู่ไปมาอย่างน่าสงสาร
ไม่เพียงเท่านั้น... เจ้าปลัดขิกจากมืออาจารย์เรืองยังไม่สิ้นฤทธิ์ มันยังวนเวียนอยู่แถวหน้าปากถ้ำ ถูขึ้นตวัดลงไปมาตรงรอยถ้ำนั้น .."อูย" เสียงของหญิงสาวร้องพร้อมเอามือตะปบอกตัวเอง พร้อมแอ่นก้นขึ้นเมื่อเจ้าปลัดขิกจากมืออาจารย์เรืองลื่นลงร่องรู
"ตั้งชันเข่าขึ้น ถ่างออกหน่อย"
เสียงอาจารย์เรืองสั่ง พร้อมเอานิ้วมือควักน้ำมันวุ้นข้นใสทาทั่วปลัดขิกทั้งอัน
"โอม!! จงเป็นเสน่ห์จงเป็นที่ลุ่มหลง ใครได้ผ่านได้เข้าทางนี้ เพี้ยง!!!" แล้วก้มเป่าลมจนหญ้าอ่อนปากถ้ำกระจายฟู พร้อมใช้นิ้วสองนิ้วแบะปากถ้ำออกเป็นช่อง เจ้าปลัดขิกก็จุ่มพรวดเข้าจนมิด ดึงเข้าดึงออกอยุ่ ๓ ครั้ง หญิงสาวเจ้าก็แอ่นรับ พร้อมเลื่อนตัวขึ้นไปตั้งคืบ "อูยซ์" เสียงครางได้ยินอย่างชัดเจน
"เอาละ หนูไปใส่เสื้อผ้าได้แล้ว คราวหน้าครั้งที่สาม หนูต้องทำพิธีใหญ่เป็นครั้งสุดท้าย ต้องมาค้างที่นี่ ๒ คืน เตรียมตัวมาด้วยแล้วกัน"
"ค่ะ หนูกราบขอบพระคุณอาจารย์คะ" พร้อมเปิดกระเป๋าหยิบแบงค์สีม่วง ๑ ใบมอบส่งให้อาจารย์เรืองอย่างเลื่อมใส พร้อมกราบลาออกจากห้องไป เจ้าสมยืนเกาะขอบประตูมองตามหลังเธออย่างตาละห้อย... เจ้าสมเจ้าวุฒิมันรู้และแอบดูอยู่ประจำ
"อาจารย์..." เจ้าสมเอ่ยขึ้น
"เอ่อ...พวกมึงใจเย็นสิโว้ย" อาจารย์เรืองพูดตัดบทอย่างรู้ทันว่าเจ้าสมจะพูดอะไร "ทุกอย่างต้องมีแผนการ... ช้าๆค่อยเป็นค่อยไป จะไปทำให้งูมันตื่นทำไม..เมื่อไหร่ก็ได้ เอาไว้กินนานๆ มึงไม่ต้องกลัวว่ามึงจะไม่ได้น่ะ พวกมึงน่ะอย่าทำให้เสียแผนเรื่องก็แล้วกัน"
"ครับ" เจ้าสมรับคำ
...เป็นประจำวันกันทีเดียว ที่จะต้องมีหญิงมาขอทำเสน่ห์ เพื่อให้ผัวหรือชายหลงใหล บ้างก็พวกหมอนวด บ้างเป็นเมียน้อย บ้างเมียหลวง... ทำกันให้วุ่นวายไปหมด ทำเพื่อผูกมัดหรือให้มีความลุ่มหลงในตนเอง
อาจารย์เรืองจะมีวิธีการต่างๆในการทำพิธี ตลอดจนคำพูดจิตวิทยาและการใช้วัสดุอุปกรณ์ในการช่วยอย่างดูมีประสิทธิภาพ รู้จักแบ่งเบาแบ่งสันปันส่วนให้ลูกสมุนคู่ใจได้รับกัน ซึ่งก็ทำให้ความศักดิ์สิทธิ์และการดำรงการเป็นอาจารย์ผู้ขมังเวทย์ได้อย่างยิ่งยง... ก็มีบ้างที่ก่อความน้อยเนื้อต่ำใจกับลูกสมุนอย่างเจ้าสมที่บ่นเอากับเจ้าวุฒิว่า
"อาจารย์เลือกเอาแต่ของดีๆมีชั้นไปหมด เหลือแต่พวกดูไม่ได้ แก่ก็แก่ หมอนวดบ้างอีตัวมั่งเป็นประจำ ไม่เคยได้ของสดๆแน่นๆซักที"
"โธ่เอ้ยไอ้สม" เสียงเจ้าวุฒิปลอบขึ้น "มีของพวกนี้ตกถึงเราก็บุญแล้วเจ้าห่า คนเขามาให้อาจารย์ทำนะโว้ย...ไม่ใช่มาให้มึงทำ นี่อาจารย์แบ่งให้ช่วยทำ มึงยังบ่นอีก เดี๋ยวรู้ถึงอาจารย์ล่ะมึง อดแบ่งหมดเลย... เอ้ย..อาจารย์เรียกมึงแล้ว ...ของมึงล่ะ..อีน้องไง"
"โธ่...หมอนวดตามเคย แต่อีนี่กูชอบโว้ย เนื้อตัวมันแน่นหมดเลย เสียดายที่ไม่มีโอกาสได้คลึงมันเลย"
เจ้าสมว่าแล้วเดินเข้าไปในห้อง หลังจากที่อาจารย์เรืองเดินเลี่ยงออกมา เจ้าสมเดินเข้าไปในห้อง..งับประตูเอาไว้ มันมองไปที่เตียงขาหยั่งที่อีน้องนอนอยู่บนเตียง เอาขาขึ้นวางบนขาหยั่งถ่างอ้าซ่ารออยู่ แต่มีผ้ากั้นอยู่ตรงท้องน้อย บังตั้งแต่เอวขึ้นไปซึ่งไม่สามารถมองเห็นข้ามมาที่ปลายเท้าได้เลย
เจ้าสมเลื่อนตัวเข้าไปทำหน้าที่แทนอาจารย์เรือง จัดการปลดกางเกงตัวเองแล้วเอาเจ้ามังกรน้อยของมันจดๆจ่อๆถูไถไปมา "บะ! ก็งามพอใช้นี่" เจ้าสมคิด "ถึงอีน้องจะผ่านมาไม่น้อย แต่ของก็ยังสวย โหนกนูนดี" เจ้าสมเอามือแหวกพงหญ้าออก ค่อยๆเสือกมังกรน้อยซึ่งหัวบานเป็นจานเชิง ค่อยๆซอกซอนแบบบานหุบเข้าร่องช่องสวรรค์ ....วาบๆค่อยๆเลื่อนเข้าทีละนิด
"อูยซ์...อาจารย์" เสียงจากผ้าม่านกั้นทางท่อนบนครางออกมา
เจ้าสมก็จัดการโยกตัวจากจังหวะช้าเป็นเร็ว...ตามเสียงคราง และจังหวะกระดกรับของก้นของน้อง เร็วขึ้นเร็วขึ้น เจ้าสมยืนแทรกหว่างขาหยั่งที่ถ่างออก "อูยย์" มันต้องครางแข่งกับเสียงครางด้านบนเพียงแค่ผ้ากั้นบังกลาง เจ้าสมเกร็งซอบสุดฤทธิ์ ความเร็วในขณะนี้ของก้นเจ้าสมหากมีมาตรวัดก็คงจะเกินกว่า ๒๕๐ ต่อกิโล ผู้อยู่บนเตียงขาหยั่งก็สุดทน แอ่นก้นขึ้นลงรับไม่ทัน
...จวน..จวนแล้ว หน้าเจ้าสมแดงก่ำ กล้ามเนื้อเขม็งตึงไปหมด เส้นเลือขมับป฿ดโปน สองมือล้วงลอดผ้าเข้าไปขยำสองเต้า คลึงอย่างเมามัน "โอย!!" สิ้นเสียงต่างเกร็งตัวแอ่นอัดก้นแน่น สักครู่จึงทิ้งตัวแยกกันอย่างสงบสิ้นฤทธิ์ เจ้าสมถอนสมอออกหลบฉากออกจากห้อง... อาจารย์เรืองก็ผลุบกลับเข้ามา
"อาจารย์..." เสียงของสาวน้อยนอนระทดระทวยอยู่บนเตียงขาหยั่งซึ่งยังมีผ้ากั้นขวางอยู่ อาจารย์เรืองเดินมาหยุดตรงหว่างขาหยั่งช่วงขาที่ยังถ่างอ้าอยู่พร้อมมีน้ำแห่งความสุขไหลเยิ้มเหมือนน้ำยางไหลออกมาจากร่องรู
"เอาล่ะ ลุกขึ้นไปจัดการชำระล้างให้เรียบร้อย เดี๋ยวปิดทองลงนะอีกครั้งก็เป็นอันสมบูรณ์" พูดพลางเอามือปัดผ้ากั้น รูดไปชิดข้างฝา หมอนวดสาวน้อยก็ผุดลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำข้างๆ
"หนูกราบขอบพระคุณอาจารย์มากค่ะ หนูจะไม่ลืมพระคุณเลยค่ะ หากต่อไปหนูได้ดีแขกติดมากๆ หนูจะมาสมมนาคุณอาจารย์อีกค่ะ หนูลาล่ะคะ"
ความเป็นอยู่ของอาจารย์หนึ่งลูกศิษย์สองสมบูรณ์พูนสุข เงินก็ได้ จิ๋มก็เอา มันสุขเสียนี่กระไร... ยังครับ ยังไม่จบลงง่ายๆ เรื่องมันอีกยาว นี่มันเป็นเพียงฉากเริ่มต้นเท่านั้น เรื่องมันยังเข้มข้น สนุกสนาน มันสยองในอารมณ์มากกว่านี้อีกหลายร้อยเท่า เรามาตามกันไปดู...
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
แป้นๆ!!! เสียงรถเบนซ์บีบแตรอยู่ตรงหน้าสำนักอาจารย์เรือง เจ้าวุฒิชโงกหน้าต่างออกมาดู
"นี่...ที่นี่บ้านอาจารย์เรือง..ใช่มั๊ย?" เสียงคนขับรถตะโกนถามออกมาเมื่อเห็เจ้าวุฒิโผล่หน้าออกมาจากเรือน
"ใช่" เจ้าวุฒิขานรับ สิ้นเสียงตอบเสียงรถก็ดับเครื่องลง ประตูด้านหลังก็เปิดออก
"ว้าว...!!!" เมื่อเจ้าวุฒิเห็นผู้ที่ก้าวออกมาจากในรถ ท่าทางมีสง่าราศี อายุราวๆ ๓๐ กว่าๆเท่านั้น นุ่งชุดสีชมพูอ่อนๆ รูปร่างสมส่วน หน้ากลม ตาโต จมูกโด่ง หน้าผากโหนกนูน ทำผมปัดเป๋ทันสมัย เครื่องเพชรทองหยองพราว เดินนวยนาดมาเชิงบันได
"อาจารย์!...อาจารย์!!" เสียงเจ้าวุฒิหน้าตื่น
"อะไรวะ? แล้วใครมากดแตรรถวะ?" อาจารย์เรืองพูดพร้อมจิบน้ำชาพลาง ก็เพิ่งว่างจากดูหมอให้ลูกค้า
"อาจารย์..ตรงสเป็คอาจารย์เปี๊ยบเลย... ของที่อาจารย์ใฝ่ฝันหา มาแล้ว.."
"ไอ้เวร มึงออกไปทำตามสูตร อย่าให้เสียแผน..." เสียงอาจารย์เรืองไล่เจ้าวุฒิออกไป "เจ้าสม...หลังฉาก.."
"ครับ" เจ้าสมผลุบเข้าหลังฉากที่เป็นม่านกั้นต่อจากโต๊ะหมู่บูชาสารพัดสิ่งศักดิ์สิทธิ์กองเรียงเป็นแผง กลิ่นธูปควันเทียนโขมงตลบอบอวน เพิ่มความขลังขึ้นโข...
"อาจารย์ครับอาจารย์" เสียงเจ้าวุฒิประนมมือไหว้เรียก
"อืม" อาจารย์เรืองอยู่ในท่านั่งสมาธิ ค่อยๆลืมเปลือกตาขึ้นมองเจ้าวุฒิ
"ท่านผู้หญิงคนนี้มาขอความช่วยเหลือจากอาจารย์ครับ" พลางผายมือมาที่ผู้หญิงที่นั่งพับเพียบเรียบร้อยอย่างสง่า อาจารย์เรืองหันตามมือเจ้าวุฒิอย่างขรึมไว้เชิง "อืม" พร้อมก้มหัวเมื่อฝ่ายผู้มาหายกมือประนมมือไหว้
"สวยสง่าอะไรอย่างนี้..นี่แหละที่เราใฝ่ฝันหุ่นแบบนี้มานานแล้ว..." อาจารย์เรืองนึกกระหยิ่มในใจ "ผ่านมาเป็นร้อยเป็นพันนางก็ไม่เท่าที่เราจะได้ผ่านผู้หญิงคนๆนี้..."
"มีอะไรพอที่จะให้อาจารย์ได้ช่วยแบ่งเบาก็บอกได้เลยครับ หากพอช่วยได้ก็จะช่วยให้.."
"คือว่า..." พร้อมกับคำพูดตะกุกตะกักพลางชำเลืองมองเจ้าวุฒิ เจ้าวุฒิก็นกรู้ยกมือไหว้อาจารย์แล้วคลานออกจากห้องไป
"มีอะไร..ว่ามาเลยครับ?" อาจารย์เรืองพูดต่อ
"คือว่าอิฉันรู้มาจากเพื่อน บอกว่าอาจารย์ดูหมอนั่งทางในเก่งและแม่นดั่งตาเห็น ก็เลยจะให้ช่วยดูบ้างค่ะ"
"ก็เอาซิครับ แต่คุณนายต้องบอกรายละเอียดและความเดือดเนื้อร้อนใจในเรื่องอะไรบ้าง..ให้หมด ทั้งต้องเล่าเป็นจริงทุกประการ ห้ามโกหกเป็นอันขาด จะได้ช่วยแก้ไขให้..." อาจารย์เรืองพูดอย่างขึงขังเอาจริงเอาจัง
"ค่ะ ...คืออิฉันเป็นภรรยาของท่านนายพลทหาร มีลูกเต้าอยู่คนเป็นลูกสาวอายุ ๑๗ปีแล้วคะ มาระยะสองปีมานี่ อิฉันจับได้ว่าท่านนายพลไปมีเมียน้อยอีกคนอายุคราวลูก ยังเรียนหนังสือหนังหา ก็ไปส่งเสียให้เรียนด้วย บ้านช่องไม่กลับ พอกลับมาก็ทะเลาะกัน และท่านก็จะขอหย่าด้วย อิฉันสงสัยว่าจะถูกอีนังเด็กคนนั้นมันทำเสน่ห์ท่านแน่ๆเลย ปกติท่านไม่ใช่เป็นคนแบบนั้น อิฉันจะขอความกรุณาจากท่านอาจารย์ช่วยนั่งทางในหรือทำอะไรยังไงก็ได้ ให้ท่านนายพลกลับมาหาอิฉัน และเลิกกับนังเด็กนั่น อิฉันจะสมนาคุณให้เต็มที่เลยเชียวค่ะ"
"อืม!! ก็น่าเห็นใจนะ หากท่านนายพลถูกคุณไสยทางฝ่ายโน้นก็ลำบากน่าดู แต่ก็อาจพอมีทางแก้ เดี๋ยวอาจารย์จะนั่งทางในดู...ดูสิว่ามันเป็นยังไงกัน?..."
ว่าแล้วอาจารย์เรืองก็นั่งสงบหลับตา สักพักตัวอาจารย์เริ่มโยกสั่นไปมาผ้าม่านที่กั้นโต๊ะหมู่บูชาเริ่มสั่นตามแรงขึ้นถี่ขึ้น พออาจารย์หยุดสั่นผ้าม่านก็หยุดตาม ยังความตื่นเต้นและความน่าเชื่อถือจากคุณผู้หญิงภรรยานายพลทหารมากขึ้น
"โอ๊ย!!! มันเก่งมากนี่ขนาดอาจารย์ส่งแค่ร่างวิญญาณไปหา ยังถูกทางโน้นใช้กุมารทองกับพรายกุมารออกมาต่อต้านจนต้องถอยกลับมาก่อน... ใช่แน่! ท่านนายพลของคุณนายถูกฝ่ายโน้นใช้กุมารทองกับพรายกุมารควบคุมสติและจิตใจไว้หมดสิ้น"
"แล้วจะทำยังไงล่ะคะ อาจารย์ต้องช่วยอิฉันนะคะ เท่าไหร่เท่ากัน...จะเอายังไงอิฉันยอมทั้งนั้น ขออย่างเดียวให้ได้ท่านนายพลคืนมาเท่านั้น!" คุณหญิงกล่าวขึงขัง
"ช่วยน่ะมันก็พอช่วยได้หรอก..แต่คุณหญิงจะกระทำได้หรือเปล่าเท่านั้น? เพราะเวทย์มนต์อาคมของฝ่ายโน้นกล้าแข็งมาก มันอาจจะเกินกำลังของอาจารย์ไป...ก็จะลองดู หากยังไม่ได้ผลก็ต้องใช้วิธีการสุดท้าย ซึ่งเป็นวิธีที่ต้องเสียสละของตัวคุณหญิงด้วยนะ...คุณหญิงลองไปคิดให้ดีก่อนก็ได้..."
"ไม่ต้องคิดแล้วคะ" คุณนายนายพลพูดตัดบท "หากไม่ได้ผล..ถึงต้องใช้วิธีสุดท้ายอะไร อิฉันจะต้องเสียสละอะไรบ้างตามที่อาจารย์ว่า ก็ยอมล่ะคะ..."
"งั้นก็ได้ เราลองวิธีแรกก่อนก็แล้วกัน ว่าแต่คุณหญิงพร้อมหรือเปล่า?" อาจารย์เรืองถามซ่อนยิ้มอย่างผู้มีชัย ที่เหยื่อติดกับตามแผน
"พร้อมเลยคะ...อิฉันพร้อมเสมอสำหรับที่จะสู้กับนางแพศยานั่น"
ได้ผล! อาจารย์เรืองมองคุณหญิงด้วยสายตาเป็นประกาย ที่จุดพลุได้เรื่อง
"งั้นเชิญคุณหญิงมาห้องทำพิธีเลยครับ" อาจารย์เรืองพูดพร้อมผายมือเชิญ
"ค่ะ... แล้วอิฉันต้องทำอย่างไรบ้างคะ?" คุณหญิงเอ่ยถามเมื่อก้าวเข้ามาในห้องทำพิธี สายตาเธอกวาดมองไปทั่วอย่างสำรวจเร็วๆ... นั่นเตียงตั่งไม้เตี้ย นั่นเตียงขาหยั่ง นั่นที่ข้างฝาห้องแขวนอิรุงตุงนังไปหมดด้วยแส้หางม้า มีดุ้นไม้คล้ายๆอะไรของผู้ชาย และอะไรต่อมิอะไรอีกมากมาย โอย..เธอชักใจสั่นๆหวั่นไหว...
"คุณหญิงเชิญครับ ไปที่หลังม่านแล้วถอดเสื้อผ้าออกให้หมดนะครับ แล้วนั่งขัดสมาธิทำใจให้สงบอย่าฟุ้งซ่านวอกแวก คอยฟังคำสั่งอาจารย์ ที่จะบอกพิธีอยู่ตรงข้างนอกนี่ อาจารย์จะสั่งคุณหญิงให้ทำอะไรก็ต้องทำตามนั้นนะครับ...นี่ครับ"
อาจารย์เรืองส่งถาดใส่อุปกรณ์พิธี ซึ่งมีน้ำมัน ทองคำเปลว ปลัดขิกและวุ้นใส ๑ ถ้วยให้คุณหญิงเดินไปที่หลังม่าน
"ถอดเสื้อผ้าออกให้หมด...แล้วเอาน้ำมันทาตัวให้ทั่ว ...แล้วเอาทองเปลวปิดตรงยอดเต้านมข้างละแผ่น อีกแผ่นปิดตรงปากช่องเนินข้างล่าง ...แล้วชโลมปลัดขิกด้วยน้ำมันวุ้นใสเอาทิ่มใส่รูสวรรค์เหมือนนายพลกำลังเอาคุณหญิง...ต้องให้ถึงเสร็จจุดสุดยอดด้วยนะ แล้วอาจารย์จะได้เอาปลัดขิกที่อาบน้ำรักคุณหญิงมาทำพิธีต่อ.. คุณหญิงเชิญทำด้วยตัวเองเลยนะครับ อาจารย์จะออกไปท่องคาถากสิณเรียกสตินายพลช่วยอีกแรง แล้วเดี๋ยวอาจารย์จะกลับมาทำพิธีต่อหลังคุณหญิงเสร็จพิธีกรรมส่วนคุณนายแล้ว..." กล่าวเสร็จอาจารย์เรืองก็ก้าวออกจากห้องไป ปล่อยคุณหญิงคุณนายนายพลทหารให้อยู่ในห้องคนเดียว...
เปล่า! อาจารย์เรืองไม่ได้จากไปไหนหรือไปท่องบ่นคาถาอะไรที่ไหน เขาผลุบเข้าไปห้องข้างๆที่ติดกับหลังผ้าม่าน มันเป็นห้องที่จัดสร้างไว้โดยเฉพาะเพื่อใช้แอบดู"เหยื่อ" โดยเหยื่อตัณหาไม่มีโอกาสรู้ตัว เพราะมันติดตั้งกระจกเงาที่มองทะลุได้ข้างเดียวบานใหญ่เกือบเต็มผนัง ฝ่ายถูกแอบมองไม่มีทางรู้...อย่างคุณหญิงคนงามก็หันมาหากระจกเงาเหมือนส่องดูตัวเองตามนิสัยผู้หญิงเมื่อเจอกระจกเงา...
คุณหญิงรูดม่านเหมือนจะเช็คดูว่ามิดชิดดี แล้วจัดการค่อยๆรูดซิปปลดตะขอกระโปรงลงกองกับพื้น บราเซียร์หลุดตามมา.. โอ!!! เต้านมยังเต่งงอนงามดีแม้จะดูคล้อยบ้างตามวัย กางเกงในค่อยๆถูกรูดลงไปที่พื้นห้อง.. อา!!! อาจารย์เรืองอ้าปากค้างตาจ้องเขม็ง ช่างโหนกนูนตูมเต่งอูมอิ่ม ประดับขนดำมากเป็นพิเศษลากยาวจดจากท้องน้อยเป็นทางลงมา...เซ็กซ์เป็นบ้า!!! แล้วคุณหญิงก็ยืดตัวตรงนิ่งมองดูเงาร่างเปลือยเปล่าของตนในกระจก คงจะมองสำรวจตัวเอง แต่ก็ไม่รู้เลยว่าด้านหลังผนังกระจก อาจารย์เรืองก็ยืนนิ่งตาค้างปากอ้ากว้าง น้ำลายแทบยืด ช่วยสำรวจดูเรือนร่างเธออยู่ด้วยเช่นกัน ถ้าเธอรู้ตอนนี้อาจอายแทบแทรกแผ่นดินหนีแน่ๆ
คุณหญิงเปิดฝาขวดน้ำมันเทใส่ฝ่ามือ ค่อยๆเอามือลูบไล้ไปทั่วตัว จากบนลงล่างตามคำสั่งอาจารย์เรืองที่สั่งไว้
"อาจารย์.."เสียงเรียกเบาๆจากเจ้าสม เล่นเอาอาจารย์เรืองสะดุ้งจากภวังค์เคลิ้ม
"ไอ้เวร!!" อาจารย์เรืองสบถเบาๆโดยไม่รู้ตัวว่าเจ้าสมแอบเข้ามาตั้งแต่ตอนไหน
"อาจารย์ไม่จัดการเลยละครับ รูปร่างหล่อนงี้สุดยอดไปเลย..." เจ้าสมกระซิบกับอาจารย์
"อย่าเพิ่งให้ไก่ตื่นไปก่อน ช้าๆก็ได้ เอาไว้วันหลังดีกว่า ขืนบุ่มบ่ามไก่ตื่นตกใจ อดหมดเลยมึง ให้มันตายใจก่อนค่อยลงมือจัดการ" เสียงอาจารย์รอดไรฟันโดยไม่ขยับปาก
ฝ่ายคุณหญิงคุณนายนายพลทหารกำลังเริ่มเอาแผ่นทองคำเปลวปิดจุดยอดเต้า และก็ลงไปปิดที่ร่องเนินสวรรค์ แล้วจึงหยิบเอาปลัดขิกที่ทาเจลใสทั่วแล้วขึ้นมาพลิกพิจารณาดูไปมา สักครู่ก็เริ่มเอามันถูไถตรงหน้าอกร่องถัน วนไปวนมาทั้งสองเต้าอวบ ไล่ลงมาตามหน้าท้องและท้องน้อย แล้วลากลงสู่ตรงร่องเนินนั้น คุณนายขยับตัวถ่างขาออกเล็กน้อยค้อมตัวลง หน้าตาตื่นระรื่นทั้งจมูกปากแก้ม...ทั้งประกายตา มือขวาขยับจับปลัดขิกตรงโคนแน่น ค่อยๆจ่อเข้าตรงปากร่องรู..ดัน
"อูยซ์..." อาจารย์เรืองซูดปากเบาๆอยู่อีกด้านของกระจกอย่างลืมตัว
คุณนายนายพลค่อยๆดันปลัดขิกเข้าไปทีละน้อยๆอย่างไม่ยากลำบากนัก ขยับดึงเข้าออก เธอก็ห่อปากตราหยี.."อุ๊ยส์.." คุณนายปล่อยมือให้เจ้าปลัดขิกคาไว้ในรูร่องสวรรค์ โดยใช้ต้นขาหนีบแน่น มือทั้งสองข้างยกขึ้นมากุมขยำสองเต้าอย่างรุนแรง พร้อมตัวบิดบดหน้าขาที่หนีบเจ้าปลัดขิกไว้ไปมา...
เฮือก!! คุณนายห่อตัวลง... นั่นก็แสดงว่าคุณนายเสร็จสำเร็จสวรรค์ไปเรียบร้อยแล้ว
ด้านหลังกระจกเงา อาจารย์เรืองถึงกลืนน้ำลายอืกๆ เอามือกำน้องชายตัวเองจนแน่น ส่วนเจ้าสมผุ้ร่วมแอบดูด้วยจมูกงี้แดงเป็นปื้นเพราะเอาหน้านาบกระจกดูอย่างหื่นจัด
"อาจารย์ขา.." เสียงคุณนายเลิกผ้าม่านกั้นออกมา พร้อมปลัดขิกเปียกเยิ้มวางไว้ในถาด ในขณะที่อาจารย์เรืองก็รีบก้าวเข้ามาในห้องอย่างทันควัน
"เจ้าสม" อาจารย์เรืองเรียกพร้อมกับรับถาดส่งต่อให้ "เอาปลัดขิกนี่ใส่ถุง..." พร้อมหันมาชำเลืองมองคุณหญิงด้วยดวงตาเป็นประกาย "คุณหญิงต้องเอาปลัดขิกอันนี้ไปทำพิธีที่บ้านต่ออีก ๒ หนแบบเมื่อกี้ ...ห้ามล้าง แล้วให้เอาไปแกว่งในน้ำหรือกาแฟที่ท่านนายพลจะดื่ม แล้วกลับมารายงานผลกับอาจารย์ด้วย ...หากว่าวิธีการนี้แก้ได้ ท่านนายพลจะกลับมาหาคุณหญิง แต่หากวิธีนี้ยังไม่ได้ผลก็แสดงว่าทางโน้นคงใช้อาคมที่แรงมากขึ้น คุณนายคงต้องมาใช้พิธีกรรมใหม่..."
"ค่ะ...ขอบพระคุณมากเชียวค่ะ อ้อ..." คุณหญิงเปิดกระเป๋าถือหยิบแบงค์ห้าร้อย ๕ ใบส่งให้อาจารย์เรือง "วันนี้อิฉันพกมาน้อย ถ้าสำเร็จก็จะมาสมนาคุณมากกว่านี้นะคะ เลยลาละคะ"
อาจารย์เรืองจ้องมองบั้นท้ายของคุณหญิงจนพ้นประตูออกไป...
"อาจารย์.." เจ้าสมเอ่ยขึ้นขณะที่เจ้าวุฒิก็มาสมทบ "น่าจะ..."
"เฮ้ย!!" อาจารย์เรืองสะบัดคำตัดบท "กูรู้นะโว้ย ว่ากูจะทำยังไงต่อไป พวกมึงน่ะพยายามอย่าทำอะไรเกินเลยคำสั่งนะเว้ย"
"ครับ" เจ้าสมเจ้าวุฒิรับคำเกือบจะพร้อมกัน...
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
ปรี๊นๆ!!! เสียงแตรรถยนต์ดังขึ้นที่หน้าบ้านอีกครั้ง พร้อมเจ้าสมพรวดเข้ามาหาอาจารย์ ที่กำลังเป่ากระหม่อมเด็กอยู่ เจ้าสมกระเถิบตัวติดอาจารย์เรือง เอามือป้องปากกระซิบที่หูว่า "มาแล้ว..คุณหญิงกลับมาแล้ว..."
อาจารย์เรืองพยักหน้ารับรู้ พร้อมแววตาฉายประกายแวววับ
"เอ้า...แม่นันเอาลุกกลับไปได้ เช้าเย็นและก่อนนอน เอาน้ำมันนี่ทานวดตรงที่ปวดนะ"
"อาจารย์ขา..."เสียงคุณหญิงเมียนายพลทหารดังขึ้นก่อนที่จะเข้ามาในห้อง ก้าวสวนกับแม่นันที่อุ้มลูกออกประตูไป
บ๊ะ!!! วันนี้เล่นนุ่งกางเกงรัดรูปสีดำ เสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีเหลือง แหม...ตัดกันสะดุดตาเชียว
"อิฉันก็ทำตามที่อาจารย์บอกแล้วทุกอย่างค่ะ ไม่เห็นจะมีอะไรดีขึ้นเลย หรือว่า..."
อาจารย์เรืองยกมือห้ามคุณนายพูดต่อ พร้อมพนมมือหลับตาลงทำปากขมุบขมิบ เจ้าสมขยับตัวเข้ามาใกล้คุณนายพร้อมจุ๊ปากบอกให้คุณนายอยู่นิ่งๆ...
"อย่าเพิ่งพูดอะไรครับ ตอนนี้อาจารย์กำลังส่งกสิณจิตไปทางโน้นอยู่ รอสักประเดี๋ยวเถอะครับ"
ครู่ใหญ่ ฮือ!!! อาจารย์เรืองครางเสียงในลำคอ พร้อมลืมตาขึ้น เอามือลูบหนวดไปมาอย่างใช้ความคิด
"ความจริง ที่คุณนายทำพิธีครั้งก่อนน่ะ เกือบสำเร็จอยู่แล้วเชียว แต่ว่าพอดีฝ่ายโน้นเค้าทำการเพิ่มฤทธิ์ให้กับกุมารทองกับพรายกุมาร แถมยังฝังคุณไสยลงในตัวท่านนายพลอีก... เอ้อ..คุณนายช่วยตอบอาจารย์ตามตรงนะครับ ว่าครั้งสุดท้ายที่ท่านนายพลมีอะไรกับคุณนายน่ะมันเมื่อไหร่กัน?"
คุณหญิงเมียท่านนายพลก้มหน้าหลบสายตาลงต่ำ
"พูดเถอะครับ" เจ้าสมตะล่อมขยั้นขยอ
"ก็ไม่ใช่ทะลึ่งอะไรหรอกครับ อาจารย์ต้องการจะนับวันได้ถูกต้อง..." อาจารย์เรืองเสริมขึ้น
"เอ่อ..ค่ะ เอ้อ..ครั้งสุดท้ายก็ราวสัก ๒ เดือนมาแล้วค่ะ"
"อื่ม.." อาจารย์เรืองแอบยิ้มมุมปาก พร้อมขมวดคิ้วหรี่ตาแบบใช้ความคิด "อีนังเมียน้อยมันสู้คุณนายสุดฤทธิ์เลย มันใช้วิธีสุดยอดของการทำเสน่ห์ยาแฝดด้วยการลงเสน่ห์ในตัวเอง มันทุ่มทุกอย่าง ...ว่าแต่คุณนายคงหมดหนทางแล้วละครับ นอกจากว่า.... แต่อาจารย์ว่าคุณนายทำไม่ได้แน่นอน อันนี้อาจารย์เสียใจด้วยนะ"
อาจารย์เรืองจบคำพูดแบบครึ่งๆกลางๆ พลางส่ายหน้าไปมา
"อาจารย์ใช้พิธีมหาฤทธาอย่างคราวคุณจันที่บ้านอยู่อยุธยา ไม่ได้หรือครับ? ผมว่ารายคุณจันมันหนักกว่านี้นะครับอาจารย์" เจ้าสมพูดสอดรับลูกเล่น..สมเป็นศิษย์อาจารย์กัน
"เฮ้ย!! มันไม่เหมือนกัน แล้วคุณนายจะทำแบบนั้นได้ยังไง?"
"อาจารย์คะ.." คุณนายนั่งฟังสองอาจารย์ศิษย์พูดกัน จึงสอดขึ้น "ช่วยลองอธิบายหน่อยคะว่าพิธีมหาฤทธาน่ะ อิฉันต้องทำอะไรยังไงบ้าง ถ้าหากมันจะเป็นผล ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์ อิฉันก็กล้าทำได้ทั้งนั้นล่ะคะ.."
"คืออย่างนี้ครับ..." เจ้าสมช่วยอธิบายตามบทที่เคยวางกันมา ตัวอาจารย์เรืองขยับลุกเลี่ยงออกจากห้องไป เพื่อให้ลูกศิษย์ตัวดีกล่อมตะล่อมเหยื่อเต็มที่
"ไอ้วุฒิ..มึงไปเตรียมห้อง..."
อาจารย์เรืองออกมาก็สั่งเจ้าวุฒิที่รออยู่นอกห้อง ด้วยความมั่นใจว่าต้องเป็นไปตามแผน... เจ้าสมก้าวเดินฉับๆอย่างกระหยิ่มในผลงาน
"เรียบร้อยครับ คุณนายแกตกลงแต่มีข้อแม้ว่าก่อน ๔ ทุ่มขอกลับบ้าน กลางวันไม่มีปัญหาครับอาจารย์"
อาจารย์เรืองเผยอยิ้มมุมปากพร้อมหมุนตัวกลับเข้าห้องไป... เจ้าสมเจ้าวุฒิหันมาสบตากัน ยิ้มและยักไหล่จนเกือบจะพร้อมกัน
"คุณนายถ้าพร้อมเมื่อไหร่ ก็ต้องเอารูปของท่านนายพลมาด้วยนะครับ" อาจารย์เรืองบอกหลังลงนั่งขัดสมาธิ
"ค่ะ! คิดว่าคงเป็นพรุ่งนี้ ว่าแต่ว่า...ขอให้ท่านอาจารย์ช่วยทำให้เต็มที่หน่อยค่ะ งั้นวันนี้อิฉันขอลาล่ะคะ พรุ่งนี้เช้าคงมาได้สักเก้าโมงเช้าแล้ว..."
คุณนายนายพลทหารยกมือไหว้แล้วค่อยๆหมุนตัวออกจากห้อง ซึ่งก็ไม่พ้นที่อาจารย์เรืองจะจับจ้องแก้มก้นยักย้ายซ้ายขวาไปมาจนลับออกประตูไป...
เช้าวันต่อมา...อาจารย์เรืองอาบน้ำสระผม ประแป้ง ฉีดน้ำหอมกลิ่นอ่อนๆ ฮัมเพลงเบาๆอย่างสุขสมอารมณ์ ...วันนี้แหละ เป็นวันที่ตนจะได้ในสิ่งที่ชอบที่ใฝ่หามานาน ฮืม... ประเดี๋ยวเถอะ! อ้ายเรืองเอ๋ย...
"สวัสดีค่ะอาจารย์..." เสียงคุณนายเดินเข้ามานั่งประนมมือ เล่นเอาอาจารย์เรืองสะดุ้งจากเคลิ้มฝัน
"อ้อ!" อาจารย์เรืองรับคำ "บ๊ะ...มาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ตะกี้อาจารย์กำลังใช้พลังไปทาบทามดูลาดเลา ก็พอดีคุณนายมา..."
"นี่คะ.." คุณนายยื่นส่งรูปให้ อาจารย์เรืองรับมาเพ่งพศดู เป็นภาพถ่ายครอบครัว ๓ คน พ่อ แม่ ลูกสาว
"อือ! สวยน่ารักเหลือเกิน รูปร่างก็ไม่แพ้คุณแม่เลยนะหนู..." ความคิดแว่บเข้าสมอง ลูกสาว ๆ ๆ อาจารย์เรืองเบนเป้าความสนใจทันทีที่เห็นรูป แต่ก็ยังอดชำเลืองดูคุณนายผู้แม่ไม่ได้...
"คุณนายตัดสินใจแล้วสินะครับ?"
"ค่ะ ถ้าหากว่าอาจารย์มั่นใจว่าได้ผลแน่นอน"
"ไอ้เรื่องนี้ คุณนายไม่ต้องกังวล พิธีมหาฤทธานี่เป็นวิชาสุดยอดแล้ว ๑๐ รายก็มีไม่ได้ผลไม่เกินรายเท่านั้น นอกเสียจาก... เอาว่าเราอย่าเพิ่งพูดเรื่องนี้กันดีกว่า ว่าแต่คุณนายพร้อมหรือยังล่ะ?"
"ค่ะ" คุณนายพยักหน้ารับ
เจ้าสมที่นั่งอยู่จรงหน้าต่าง...ขยับตัวเมื่อเห็นอาจารย์เรืองชายตามา เจ้าสมรับด้วยหางตา
"เชิญห้องนี้เลยครับ...คุณนาย" เจ้าสมผายมือไปทางห้องขวามือ ซึ่งเป็นห้องนอนของอาจารย์เรืองโดยเฉพาะ
"คุณนายเตรียมชุดนอนมาด้วย...แล้วงั้นเปลี่ยนได้เลยครับ แล้วคุณนายก็ต้องปฏิบัติกับอาจารย์แบบเดียวกับที่คุณนายเคยทำกับคท่านายพล แบบไหนก็แบบนั้นนะครับ ท่านอาจารย์ก็จะทำแทนตัวท่านนายพล เพื่อให้ดวงจิตโน้มน้าวและดึงรั้งความรู้สึกนึกคิดท่านนายพลให้กลับคืนมาแล้วนั้น ตัวคุณนายต้องใช้อารมณ์และจิตใจอย่างสุดฤทธิ์ ไม่อย่างนั้นแล้ว...คุณนายก็จะสู้ทางฝ่ายโน้นไม่ได้เลยนะครับ"
เจ้าสมรับหน้าที่ชักจูงปูพื้นกับคุณนาย หล่อนพยักหน้ารับเจ้าสมอย่างเขินๆ พร้อมเดินเลี่ยงไปเปลี่ยนชุดนอนแล้วลงนอนบนเตียงที่ปูผ้าขาวไว้ แล้วหลับตาลงท่องคาถาตามที่เจ้าสมสอนไว้.... เสียงประตูปิดลงและใส่กลอน อาจารย์เรืองอยู่ในชุดผ้าขาวคาดแบบผ้าขาวม้าไม่ใส่สวมเสื้อเช่นที่เคย เดินมานั่งตรงขอบเตียง
"โอม!!! จงกลับมา...กลับมา จงเป็นที่รักใคร่ ของเคยได้ใช้ ของเคยได้กิน ของเคยเข้า..ของเคยออก จงเป็นเสน่ห์...เป็นเสน่ห์"
เสียงอาจารย์เรืองพึมพำ พร้อมเอานิ้วจุ่มถ้วยแป้งดินสอพอง จิ้มไปตรงหน้าผาก ๓ จุด ตรงคอ ๑ จุด แล้วก็ลากนิ้วไล่ยาวลงมา...
"เอ่อ...คุณนายถอดชุดนอนออกเถอะ อาจารย์จะได้ทำพิธีสะดวกๆ" อาจารย์เรืองทำเสียงแบบเกรงใจ
"ค่ะ" คุณนายรับคำพร้อมเปลื้องชุดนอนออก แต่ก็ยังไม่วายที่จะเอามือปิดตรงกระเปาะอล่างอย่างเต็มมือ
อาจารย์เรืองลากนิ้ววนรอบเต้าใหญ่ จากเต้าซ้ายวนมาเต้าขวาข้างละ ๓ รอบเน้นๆ ...'อือ!!' อาจารย์เรื่องคำรามในคอ 'กูจะทนไม่ไหวแล้ว!' ผ้าขาวที่อาจารย์คาดมามันตั้งประโดงเป็นเสาโด่งขึ้นมาเกือบถึงสะดือ อาจารย์เรืองชโลมสองมือด้วยน้ำมันมนต์ แล้วใช้สองมือลูบไล้ขยำคลึง ๒ เต้าใหญ่งามนั้นอย่างแผ่วเบา... จากฐานเต้าไล่ขึ้นมาตรงยอดติ่งแล้วบี้ขยี้ติ่งยอดเต้าทั้งสองข้างจากช้าจนเร็ว ปากก็ทำพึมพำมนต์... สักพักคุณนายก็เริ่มของขึ้นมีอาการยุกยิดบิดซ้ายขวาแอ่นอกขึ้นลงไปตามมือ อาจารย์เรืองแสยะยิ้มมุมปาก
"คุณนายต้องดึงผ้าของอาจารย์ออกซิ..."
เท่านั้นคุณนายก็กระตุกผ้าขาวของอาจารย์เรืองออก...แต่แล้วก็ต้องตาลุกโพลง 'โอ้โห...บานเป็นจานเชิง..ยังกะงูจงอางแผ่แม่เบี้ย ท่อนลำมหึมา ใหญ่กว่าท่านนายพลเป็นสองเท่า อูยซ์...' คิดแล้วคุณนายต้องหนีบขาแน่นด้วยความยะเยือกเสียว แต่มือกลับเอื้อมไปกุมจับเต็มกำอย่างลืมตัว
"อูยซ์..." อาจารย์เรืองครางออกมาเมื่อถูกกุมกำดุ้นยาวใหญ่พร้อมถูกถอกรูดขึ้นลง
"อุ้ยย์..." คุณนายครางบ้างเมื่อถูกปากอาจารย์เรืองดูดหัวนม พร้อมกับที่นิ้วอาจารย์ตวัดกรีดตามรอยผ่าตรงร่องหนั่นเนินเสียว ...๒ เดือนกว่าที่คุณนายเว้นว่างจากการทำศึกสวาท เจอเพียงแค่นี้คุณนายก็แทบขาดใจ
"อ๊อยย์...อาจารย์จะทำอะไรต่อ ก็รีบเถอะคะ อิฉันไม่ไหวแล้ววววว..."
ส่งผลอาจารย์เรืองลุกขึ้นเข้านั่งกลางหว่างขาคุณนาย และอย่างรู้งานคุณนายรีบตั้งเข่าชันแยกขาถ่างออกจากกัน อาจารย์เรืองเลื่อนตัวประชิด ค่อยๆบรรจงเอาหัวปลาชะโดยักษ์ที่กางปีกเงี่ยงเต็มที่ จ่อสองนิ้วเป็นคีมค่อยแหวกถ่างพงหญ้าและกลีบร่องเผยอออก เม็ดบัวติ่งน้อยยื่นย้อยอยู่กลางกลีบยิ้มแดงชมพูระเรื่อๆ เจ้าหัวชะโดชนเข้าเต็มกลีบอัดเม็ดบัวแน่น อาจารย์สะบัดหัวดุ้นสะบัดขึ้นลงไถไปมา
"โอย!!! อาจารย์ขา..." คุณนายแอ่นสะโพกโยกอกคราง หน้าสะบัดสั่นไปมา "เอามันเข้าเถอะค่ะ.. อย่าทรมานอิฉันอีกเลย...อูยยยย"
อาจารย์เรืองกดลงๆ เจ้าเงี่ยงบานค่อยๆจมลงทีละนิดๆ วาบ!! แน่นคับไปทั้งดุ้นตัวปลาและดันจนกลีบบัวบานออกรอบตัวปลา พงหญ้าเกาะเกี่ยวกันจนแยกต้นใบไม่ถูก... คุณนายโอบกอดอาจารย์เรืองอย่างลืมอาย อาจารย์ก็สุดแสบเสียวไม่อาจขยับเขยื้อนตัวชะโดได้เลย จำใจปล่อยมันคาอยู่เฉยอย่างนั้น ได้เพียงแต่ระดมปากและลิ้นฟัดสองเต้าเต่งตึงอยู่สาละวน ...เล่นเอาคุณนายทนไม่ไหว ส่ายสะโพกสะบัดไปมาไหวๆ เพื่อขยับกลืนเจ้าชะโดยักษ์เข้าไปอีกทีละน้อยๆ
"อูยซ์..." มันคับฟิตเต็มแน่นไปหมด เกิดมานอกจากของนายพลผู้ผัวแล้ว ก็เพิ่งจะอันนี้เป็นดุ้นที่สอง แล้วของนายพลน่ะ...ก็เพิ่งได้รู้ว่ามันเล็กกว่าดุ้นนี้มาก แค่รสชาติก็เพิ่งรู้ว่ามันผิดกันเป็นร้อยเท่าพันทวี
"อาจารย์ขา...ช่วยอิฉันด้วยเถอะคะ ช่วยกระแทกให้แรงๆหน่อยเถิดค่ะ... ใจจะขาดให้ได้...อาจารย์ขา"
"ไม่ได้หรอกครับ ตามพิธีกรรม...ว่าไว้เพียงแค่ให้คาปักอยู่อย่างนี้ อาจารย์จะขยับเขยื้อนไม่ได้ แค่นี้อาจารย์ก็ละอายใจ..ผิดอยู่แล้วล่ะ" อาจารย์เรืองเล่นลิ้นคารมอย่างผู้กำชัย ...แค่เอื้อม
"ทำเถอะคะ อิฉันอนุญาต หรือว่าช่วยขยับดันเถอะ...จะเอาค่าจ้างขยับดันเท่าไหร่ก็ว่ามาเถอะคะ..." พูดจบคุณนายก็พยายามกระดกก้นขึ้นลงและยักย้ายสะโพก เพื่อกลืนเอาชะโดยักษ์นั้นเข้าไป
"เมื่อคุณนายอนุญาต อาจารย์ก็จะทำให้... แต่คุณนายต้องอโหสิบาปให้กับอาจารย์ก่อนนะ"
"อาจารย์จะให้ทำแบบไหนล่ะคะ?" คุณนายตอบพร้อมชันศอกขึ้นอย่างต้องการรีบเร่ง
"คุณนายต้องใช้ปากกับลิ้นตรงนี้.." อาจารย์เรืองว่าพร้อมกับชักดึงเจ้าชะโดยักษ์ออกจากหลุมรูดังจ๊วบ! เล่นเอาคุณนายใจหายที่จู่ๆปลาตัวเขื่องก็หลุดออกมาอย่างน่าเสียดาย จนแอ่นก้นแอ่นเนินร่องนูนตามมาติดๆ
"อุ๊ย...แหม..." คุณนายร้องตามอย่างเสียดาย อาจารยืเรืองตอบสวนสำทับว่าถ้าไม่ทำล้างกรรมให้ ก็เป็นอันเสร็จพิธีแล้ว
"โธ่...อาจารย์.. ล้างค่ะล้างกรรมล้างบาปทั้งนั้น...แต่อาจารย์ต้องทำให้อิฉันนะค่ะ..."
คุณนายลนลานรับคำอย่างละห้อย ตอนนี้หน้ามือตามัวหมด เมื่อต้องมาเจอเอาลูกเล่นของอาจารย์เรือง ...ให้ใครก็เถอะมาถึงขั้นนี้แล้ว คงเอาไงเอากัน ค้างคาอยู่อย่างนี้ใครจะทนไหว...
อาจารย์เรืองเลื่อนตัวขึ้นคร่อม ก้นนั่งทับสองเต้าเอาเจ้าหัวปลาชะโดจ่อตรงไปที่ริมฝีปากคุณนาย... ช่างง่ายดาย คุณนายผวกหัวขึ้นหลับตาอ้าปากกว้างงับลึกยันโคน แล้วค่อยๆหุบริมฝีปากรูดมาทางปลายหัว แล้วกลืนกลับเข้าไปยันโคนใหม่ ลิ้นก็ตวัดเลียเจ้าหัวบานอยู่ไปมา ...ก็ของมันเคยอยู่แล้วกับท่านนายพล แต่กับของท่านนายพลก็อย่างงั้นๆ มันฝืนทำเอาใจแกนๆ ...มาคราวนี้ไม่ใช่เลย คุณนายกำลังมีอารมณ์เต็มพิกัด ไม่รู้ตัวว่าทำไมมันถึงเลยเถิดได้ขนาดนี้ มันเงี่ยนขึ้นมาจริงๆ
"อูยซ์...." อาจารย์เรืองเกร็งก้น ยกตัวอย่างลืมตัว มือก็จิกผมคุณนาย โยกก้นตามปากคุณนายเข้าออก แวบ!! อาจารย์เรืองพลิกคุณนายขึ้นอยู่บน ตัวเองอยู่ล่าง พร้อมหมุนตัวกลับหัวคุณนายที่โก้งโค้งอยู่ ปากก็ยังคงงับอมรูดขึ้นรูดลง หัวอาจารย์เรืองมาอยู่ตรงร่องช่องของกลีบบัวสวรรค์ สองมืออาจารย์ยกขึ้นรั้งแก้มก้นลงมา ปากกับกลีบบัวอยู่ระดับเดียวกัน...
แผล็บๆ !!! อาจารย์เรืองตวัดลิ้นแยงเข้าร่องช่องกลีบบัวสวรรค์ พร้อมแทงเข้าแทงออก
"โอ้ยยย...อาจารย์" คุณนายสะดุ้งยกก้นลอยทันควัน "อูยซ์..." คุณนายออกเสียงทั้งที่ดุ้นยังคาคับปากอยู่ พร้อมกับกดก้นบดเนินนูนอัดกลีบร่องบัวสวรรค์ลงสู้ลิ้นสากของอาจารย์เรือง ...ได้ผล! อาจารย์เรืองใช้กลยุทธ 69 กลับหัวกลับหาง..ต่างใช้ปากลิ้นละเลงกันอุตลุด และเกือบจะพร้อมๆกันที่ทั้งสองคนโก่งสุดตัว เมื่อเจ้าชะโดยักษ์คายน้ำพุ่งออกมามากมายขาวข้นเลอะเปรอะคาช่องปากช่องคอคุณนาย... ส่วนคุณนายก็เอากลีบบัวอัดแน่นจนแทบจะกลืนดูดจมูกอาจารย์ไว้แทบหายใจไม่ได้
ทั้งอาจารย์เรืองและคุณนายต่างประคองกันเข้าชำระล้างกันอย่างสนิทสนมราวกับเป็นผวเมียกันมา ๑๐ ปีก็ไม่ปาน หยอกล้อต่อกระซิกกระหนุงกระหนิง เหมือนกับข้าวใหม่ปลามัน ผลัดกันล้างขัดถูร่างกายกัน
"อาจารย์ขา...ไม่รู้ล่ะ ล้างกรรมล้างบาปให้อาจารย์แล้ว อาจารย์ต้องต่อสิ่งที่ทำค้างไว้กับพรนะ ไม่งั้นพรไม่ยอมหรอกนะ..."
"จ๊ะๆ...แต่ต้องพักเดี๋ยวนะ ขอให้เจ้าหนูนี่มันได้พักหน่อยก่อน..." อาจารย์เรืองเอามือลูบเจ้าปลาชะโดที่ไม่อ่อนตัวเล็กลงนักอย่างกำชัย พร้อมคิด 'เอาล่ะมึง...ทีนี้ละกูอ้ายเรืองสบายไปแปดอย่าง เงินก็จะได้ อีปิ๊ก็จะได้ มันจะต้องมาเซ่นเอง..ฮะ..ฮ่าๆๆ"
หลังจากอาบน้ำชำระล้างกันแล้ว ทั้งสองก็มานอนหยอกล้อกันบนเตียงด้วยร่างที่เปลือยเปล่า คุณนายพรลืมตัวแล้วเมื่อถูกอาจารย์เรืองร้อยเล่ห์จุดไฟแห่งความกำหนัดลุกโพลงขึ้น หลังจากที่อดอยากมานานหลายเดือนตั้งแต่ท่านนายพลไปมีเมียน้อย ครั้งนี้เลยกลายเป็นตัณหากลับ เพิ่มความเงี่ยนอยากขึ้นเป็นสิบๆเท่า...
คุณนายพรเอามือกุมลูบไล้หัวปลาชะโดยักษ์เขย่าอย่างมีอารมณ์ เจ้าสองลูกข้างล่างก็กระทบกันไปมา
"แหม...เมื่อไหร่มันจะแข็งสู้ได้สักทีคะอาจารย์?" พูดไปคุณนายพรก็รูดกระตุกเขย่ามันไปมา "อุ๊ยย์..พองแล้วอาจารย์"
"อือ.." อาจารย์เรืองครางในคอ นิ้วก็เขี่ยติ่งหัวนมเล่น ได้การ..สู้แล้ว อาจารย์เรืองขยับลงจากเตียง จับตัวคุณนายให้นอนขวางเตียง เอาเท้าสองข้างห้อยลงพื้น สะโพกคาดคาอยู่กับขอบเตียง แบะถ่างออกอาจารย์เรืองแทรกตัวคร่อมลงเท้ามือลงข้างตัวคุณนายพร
เหมือนนกรู้...คุณนายพรคว้าหมับเข้าที่ลำดุ้นของอาจารย์จับขยับเอามาให้ตรงร่องช่องรู "อุ๊บซ์..." เข้าแล้ว! เมื่ออาจารย์เรืองค่อยๆกดตัวลง.. คุณนายพรปากบิดเบี้ยว ตาหรี่ปรือ แอ่นก้นยกขึ้นไปรับดุ้นใหญ่ที่ค่อยๆเคลื่อนเข้าร่องรูเสียว แต่คับอัดแน่นจนแทบฉีก...
"อูยซ์...เจ็บ..ซี๊ด.." คุณนายพรร้องครางเบาๆ
ปั้มแล้ว...อาจารย์เรืองเริ่มชักดุ้นยักษ์ราวลูกสูบขึ้นๆลงๆ อี๊บซ์...เสียงครางปนเสียงร้อง...ฟังไม่รู้ว่าเสียงใครเป็นเสียงใคร แข่งกันร้องแข่งกันคราง อาจารย์เรืองก็ตั้งหน้าตั้งตาปั๊ม คุณนายพรก็คอยรับหนุนส่งอย่างเมามัน เสียงเตียงลั่นอี๊ดอ๊าดๆๆ
"อาจารย์ขา...เร็วๆหน่อยค่ะ พรจะทนไม่ไหว...ใจจะขาดแล้วค่ะ"
"จ้ะ...เหมือนกัน..โอ้ยซ์..คุณนายพรรับให้สูงๆหน่อย..."
เท่านั้น...สวรรค์ที่ราวมีนางฟ้าออกมาโปรยดาวระยิบระยับเกลื่อนม่านตาของทั้งสอง หากเป็นภาพที่เห็นสุดที่จะบรรยายได้...เป็นภาพที่อาจารย์เรืองกดแอ่นสะโพกลงอย่างสุดตัวจนกายแอ่นกลาง ส่วนคุณนายพรก็แอ่นร่างส่วนกลางขึ้นต้านรับอย่างไม่ยอมกัน เหมือนกับการต่อสู้กำลังภายในกันปานนั้น พลันทั้งคู่ก็หมดฤทธิ์ ประกบกันล้มพับลงกับเตียง หน้าท้องต่อหน้าท้อง ตีก้นดังเพี๊ยะ ทับกันอยู่อย่างนั้น...
"อิฉันกราบลาอาจารย์ล่ะคะ อ้อ...พรุ่งนี้จะมาทำพิธีต่ออีกนะคะ นี่ค่ะ..." คุณนายพรกรีดธนบัตรสีม่วงปึกหนุ่งไม่น่าจะต่ำกว่า ๕ พันบาทลงใส่พานพลูบุหรี่ของอาจารย์เรือง พร้อมถดตัวถอยออกไป เจ้าสมเจ้าวุฒิขยับตัวเช้ามาทันที
"มึงสองตัวแอบดูกู" เสียงอาจารย์เรืองตวาด "มึงสองคนวอนเสียแล้ว"
เจ้าสม เจ้าวุฒิ ก้มหน้างุด เจ้าสมโอด
"โธ่อาจารย์...อย่างน้อยก็ขอให้พวกผมได้มีความสุขเล็กๆน้อยๆบ้างสิครับ นึกว่าแบ่งๆกันมั่ง..แค่นี้เอง"
"เอาล่ะ...พวกมึงไม่ต้องพูดแล้ว ไปเปิดรับแขกคนต่อไปได้แล้ว..." อาจารย์สั่งลั่น
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
