แว๊บ...บึม.....ตูม...ๆ ๆ ๆ ๆ ภาพของสิ่งก่อสร้างบนพื้นดินที่มีขนาด แค่ 50 ตารางเมตร ระเบิดขึ้น ดัง สนั่น แต่ มันไม่ใช่แค่นั้น ภายใต้ที่พื้นสิ่งก่อสร้าง แค่ 50 ตารางเมตร พื้นที่การระเบิดกลับขยายวงกว้าง ออกไปรอบ ๆ นับกิโลเมตร ทำให้พื้นดินทรุดตัวลงไป เป็นหลุดลึกเกินกว่าจะมองเห็นได้... ปี๊ น...... ปี๊ น... ปี๊ น วูบ ปี๊น ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ไอ้เด็กบ้าเดินดูตาม้าตาเรือมั้งสิโว๊ยภาพที่เค้าเห็นคือ รถบรรทุกอยู่ห่างจากเค้าไม่ถึงเมตร เสียงปีบแตรดังลั่น ผู้คนหันมาสนใจ มีบางคนที่เห็นเหตุการณ์ถึงกับต้องลูบอกโล่งใจ ที่จู่ ๆ มีเด็กหนุ่มเดินโดยไม่สนใจไฟจราจรที่เป็นสีเขียวเข้าไปในถนน แบบนั้น แถมร้องห้ามก็ไม่ฟัง เด็กหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่หน้าตามอมแมม ชุดเก่าขาดกระรุ่งกระริ่ง ถือของยาว ๆ ห่อใหญ่ กลับเหลียวมองใบหน้าคนขับรถบรรทุกอย่างเฉยชา คนขับรถบรรทุกถึงกับสดุ้งสุดตัว ตัวสั่นเป็นเจ้าเข้า หงึก ๆ ๆ ๆ แล้วเค้าก็หันหน้าเดินต่อไป โดนไม่สนใจไฟจราจรเหมือนเดิม คนขับรถบรรทุก หยุดสั่น แล้วบ่นพำพัมว่า โอย นึกว่าจะโดนฆ่าซะแล้วสิเรา แล้วเค้าก็รีบขับรถออกไปทันที โดยยังหันไปมองแบบหวาด ๆ แล้วอธิฐานว่าขออย่าให้พบอย่าให้เจอ ไอ้เด็กแบบนี้อีกเล้ยตลอดชีวิตนี้
เด็กหนุ่มเดินต่อไปถึงสวนสาธารณะ นั่งพิงต้นไม่แล้วสติที่ไม่ค่อยจะมีของเค้าก็ดับวูบไป...แกจะทำเหรอไม่ทำ เค้านิ่งเงียบ แกเห็นนั่นไหมชายปิดหน้าชี้นิ้วไปที่มอนิเตอร์ ที่มีหญิงสาวหลับอยู่ในหลอดประหลาดที่มีน้ำสีเขียวใสอยู่เต็ม ถ้าแกไม่ทำเราจะหยุดช่วยเธอโดยการเอาสายออกซิเจนออกให้เธอตายอย่างทรมาน เค้านิ่งเงียบแล้ว... พูดว่าส่งรายละเอียดเป้าหมายมา ชายปิดหน้าอธิบายต่อบุคคลในนั้นคือเจ้าพ่อยาเสพติดฝั่งใต้ของจีน ชื่อจีเซ้ยโหลว มันเป็นคนมากระแวงระบบการป้องกันมีทั้ง กล้องวงจรปิด หอสังเกตการณ์โดยรอบสิบจุด สุนัขที่ฝึกมาอย่างดี รอบบ้านมีกับระเบิดอยู่ทั่วไปหมด ซ้ำในบ้านยังเป็นทางวงกตที่สามารถเปลี่ยนรูปแบบเองได้ทุกวัน โดยที่แผนผังทางวงกตมีอยู่แค่สองชุดเท่านั้น อันนึงอยู่ที่จีเซ้ยโหลว ส่วนอีกหนึ่งอยู่ที่ หัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยของมัน อย่าดูถูกไอ้นี่นะ มันเคยเป็นถึงหัวหน้าหน่วยสวาท ของประเทศจีน มาแล้วแต่มันละโมบโลบมากจึงโดนขับออกมา...จู่ ๆ เขาก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปยังห้องห้องหนึ่งเมื่อเปิดประตูเข้าไปของที่อยู่ใน นั้นเกินบรรยายจริง ๆ ห้องที่ดูธรรมดานั้นมีทั้งรถถัง รถฮัมวี สารพัดรถ อีกฝั่งนึงยังมีกองอาวุธจัดวางอย่างมีระเบียบ มีทั้งจรวจนำวิถีไกล จรวจต่อสู้รถถัง ปืนกล ปืนไรเฟิล สารพัดปืน แล้วเค้าก็หยุดที่หน้า ... หมวดปืนพก เหรอชายปิดหน้าอุทาน หยิบขึ้นมาหนึ่งกระบอก ตรวจดูกระสุนและที่เก็บเสียงแล้วเก็บที่ซองเก็บปืนเสริม ทำไมถึงเสริมเหรอ แน่นอนว่าเค้าต้องมีของส่วนตัวของเค้าแน่นอนจากนั้น เค้าหยุดที่หมวดมีด ดาบ แล้วเค้าก็หยิบดาบ เหล็กน้ำพี้ของไทยขึ้นมาคาดพาดไปด้านหลัง หยิบชุดมีดสั้นสี่สิบเล่มคาดรอบตัว จากนั้นเค้าก็เดินจากไป ชายปิดหน้าอุทานอีกครั้ง หาแค่นี้เหรอจะพอได้ยังไงเขาตะโกนออกมา ชายหนุ่มมองหน้าชายปิดหน้าเกิดอาการกลัวขึ้นมาจับใจหลบตาของชายหนุ่ม แล้วมองกลับไปอีกครั้ง ชายหนุ่มได้หายไปจากตรงหน้าเค้าแล้วไปอยู่ที่หน้ามอเตอร์ไซ ที่ห่างออกไปถึงสามสิบเมตร เขาสตาร์ทรถและเปิดประตูลับรถพุ่งทะยานออกไปภายนอกของห้องคือป่า ๆ จริง ๆ เค้าขับรถไปจนสุดที่สูงมองกลับลงมาเห็นเพียงแค่อาคารเล็ก ๆ ขนาด ห้าสิบ ตารางวาเท่านั้น...
เอี๊ยด...เค้ามาถึงที่หมายเป็นที่ ๆ มีขนาดใหญ่มากล้อมรอบด้วยป่าไม้เรื่อยไปจนถึงที่ว่างเป็นแถบมีความกว้างถึง สองร้อยเมตรเค้าโหนตัวตามต้นไม้ข้างทางจนเกือบสุดแนวเขตต้นไม้แล้วควักปืน สั้นกระบอกสำรองออกมาทันทีแล้วยิงผ่านกระบอกเก็บเสียงไปทางขวาบนที่ว่างไกล ออกไปถึง สี่ร้อยเมตร บางคนอาจคิดว่าเค้าบ้า แต่ไม่ถึงอึดใจต่อมาก็มีเสียง ตูม ดังขึ้นมากับระเบิดนั่นเอง ยามยี่สิบคนเกิดความโกลาหลขึ้นมาวิ่งไปใกล้จุดเกิดเหตุที่มีตาข่ายเหล็กกัน ไว้ทุกคนถือปืนขึ้นมาแนบกาย ยามทุกจุดสนใจแต่จุดที่ระเบิดโดยไม่มีใครได้เหลือบมองเขาซึ่งพุ่งทะยานไปที่ ประตูหน้า พร้อมทั้งยิงปืนพกเก็บเสียงอีกสี่นัดใส่ ยามบนหอสังเกตการ ที่หัวตายโดยที่ยังไม่ทราบว่าไปรายงานตัวต่อยมบาลไม่ได้ว่าตายได้ยังไง จากนั้นก็กระโดดข้ามประตูรั้วควักมีดบินสองเล่มซ้ายขวาซัดใส่ยามสองคนที่ยืน อยู่ใต้หอสังเกตการณ์ ดับอีกสอง จากนั้นก่อนลงพื้นก็ซัดอีกสองที่ประตูทางเข้าอาคาร ก่อนที่ยามทั้งสี่จะล้มตัวลงพื้นก็ยิงปืนพกใส่ยามใต้หอสังเกตการณ์ฝั่งซ้าย เค้าชักดาบเหล็กน้ำพี้ด้วยมือขวาวิ่งไปยังกลุ่มยามฝั่งขวาทันที ตัดคอยามคนแรกที่อยู่ห่างไปห้าเมตรโดยที่กำลังจะหันหลัง ตวัดดาบขึ้นบนผ่านตัวยามคนที่สอง ซัดมีดด้วยมือซ้ายปักที่หน้าผากยามคนที่สาม วกดาบหมุนตวัดผ่านกลางร่างยามคนที่สี่ ซัดมีดปักที่คอยามคนที่ห้า เค้าอยู่ห่างยามคนที่หกห้าเมตร ซัดมีดปักที่หน้าผากยามคนที่เจ็ด ห่างสี่เมตร ซัดมีดปักที่หน้าผากยามคนที่แปด ห่างสามเมตร ซัดมีดปักที่หน้าผากยามคนที่เก้า ห่างสองเมตร หลับกระสุนที่ยิงจากปากกระบอกปืนกลของยามคนที่หกที่กระหน่ำยิงโดยที่เจ้าของ ยังอยู่ในอาการตกใจ ตวัดดาบเฉียงผ่านคอหอยยามคนที่หกเลือดกระเซ็นจากคอของเค้า ดาบยังพุ่งต่อไปหา ยามคนที่สิบปักกลางหัวใจที่อยู่ห่างไปสองเมตร ซัดมีดปักหน้าผากยามคนที่สิบเอ็ดแล้วกลิ้งหลบกระสุนจากปากกระบอกปืนคนนั้น กระสุนพุ่งปักร่างไร้วิญญาณของยามคนที่สิบ ปุ๊ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ยามคนที่ยี่สิบที่อยู่ใต้หอสังเกตการณ์อยู่ไกลที่สุดเกิดอาการช๊อกตกใจจนยิง กระสุนกราดมั่ว โดนพวกเดียวกันเองส่วนชายหนุ่มกระโดดขึ้นฟ้า ขึ้นฟ้าจริง ๆ เพราะสูงเกือบเท่าหอสังเกตการณ์ที่สูงสึงห้าเมตร ลอยข้ามยามคนอื่นที่ถูกยิงล้มระเนระนาดไปหายามคนที่ยี่สิบที่หลับตายิงจน กระสุนหมดตลับ เขาสามารถตวัดดาบผ่านคอของยามไปอย่างง่ายดาย แต่เขาไม่ทำกลับใช้สันมือฟาดลงที่ต้นคอ พำพัมฟังได้ศัพท์ว่า ไม่สามารถต่อสู้ได้แล้ว เขาเริ่มย่างสามขุมเข้าไปหายามที่ล้มลงที่ละคนเพื่อตรวจสอบ คนที่หนึ่งจนแปดคนแล้วเสียชีวิตไปเจ็ดคนส่วนอีกคนหายใจรวยรินแล้ว เขาจึงคิดว่าควรปล่อยชายผู้นั้นไปแล้วหันหน้าเดินไปเพื่อจะไปจัดการยามกลุ่ม หลังคฤหาส แต่เค้าคิดผิดยามที่นอนเจ็บอยู่ควกปืนสั้นเล็งใส่เขาพร้อมกับพูดคำว่า "ตายซะเถอะแกไอ้ปีศาจ" ปัง ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ลูกกระสุนวิ่งมาจากด้านหลังเค้าห่างไม่เกิน ห้าเมตร เขา หยุดเมื่อได้ยินเสียงพูด และหันกลับไป ได้ยินเสียง เช้ง ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เท่ากันกับ เสียงกระสุนปืนกระบอกนั้น ชายหนุ่มยืนอยู่อย่างปกติสุขดี ส่วนยามพูดสะดุด ว่า ก... แ....แก ไอ้ปีศา.....จ พูดยังไม่ทันจบก็ถึงจุดจบเนื่องจาก มีดบินพุ่งเข้าปากทะลุศรีษะ ออกไปปักกับ กำแพงปูนอย่างเหลือเชื่อถึงความแรงและเร็วของมัน แล้วเค้าก็กระโดดขึ้นหลังคาอย่างรวดเร็ว ไปที่ยอดตึก พร้อมกับหลบกระสุนปืนไรเพิลที่ถูกยิงจากที่ไกลออก ไปไม่เกินสี่ร้อยเมตรจากหอยามอีก หกแห่ง เสียงเฟียว ๆ ๆ ๆ ๆ ปุ๊ ๆ ๆ ๆ ๆ ดังอยู่ไกล้ ๆ เค้าไม่ขาด แต่คราวนี้เป็นที่ของเขาบ้าง เสียง ฟุ๊บ ๆ ๆ ๆ ดังขึ้นพร้อมกับยามสี่คน ที่หอสังเกตการณ์ล่วงลงจากหอเนื่องจากโดนยิงผ่านเลนส์ ซูมของไรเพิล ส่วนอีกสองเนื่องจากอยู่ไกลกว่า สี่ร้อยเมตร จึงโดนยิงที่ หน้าอก แต่ก็มีค่าไม่ต่างกันเนื่องจากทั้งสองก็ต้องพลัดตกจากหอสังเกตการณ์เสีย ชีวิต การกระทำเร็วดั่งความคิดเขาวิ่งฝ่าดงกระสุนปืน กระโดดลอยข้าศรีษะยามอีกยี่สิบห้าคนลงที่ตรงกลางกลุ่มของพวกเค้าก่อนถึงพื้น มียามแปดคนต้องสังเวยเป็นเหยื่อมีดบินของเค้าล้มลง เกิดความโกลาหลยึ้นอีกครั้ง เนื่องจากเขาอยู่กลางกลุ่มยามเป็นเหตุให้ พวกยามไม่กล้าที่จะยิงปืนกลัวโดนพวกเดียวกันแต่พวกเค้าคิดผิดมหันต์ ชายหนุ่มกระชากดาบอีกครั้งพร้อมตวัดฟันเฉียงซ้ายไปหายามคนหนึ่ง แต่ยามคนนั้นก็ใช่ย่อย ยกปืนกลขึ้นมากันไว้ แต่... ดาบมันกลับตัดผ่านปืนกลแล้วปะทะกับร่างของยามผู้นั้น จะเรียกว่าปะทะก็ไม่ถูกนัก เนื่องจากมันผ่านไปเหมือนตัดเต้าหู้อย่างไรอย่างนั้น จากนั้นชายหนุ่มก็หมุนตามจังหวะตวัดดาบตัดศรีษะยามอีกคนหนึ่งและแทงเข้าขั้ว หัวใจอีกคนหนึ่งพร้อมยกร่างยามผู้นั้นเข้าใส่ยามกลุ่มที่เหลือแบบไม่กลัวตาย เสียง ปัง ๆ ๆ ๆ ๆ ปุ๊ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ดังถี่ยิบ เมื่อเข้าใกล้สำเร็จก็เหวี่ยงศพยามประทะกับยามสองคนล้มกลิ้งไปพร้มตวัดดาบ ฉับ ๆ ๆ ๆ ๆ แทงจึก ๆ ๆ ๆ เข้าใส่ยามสิบสองคนที่เหลือ กลายเป็นศพไร้วิญญาณซากไม่สมบูรณ์ เสียส่วนใหญ่ ยามอีกสองคนที่ล้มไป พลิกตัวกลับขึ้นมายืนนิ่งแต่ตัวกลับสั่นเป็นเจ้าเข้า กึก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เสียงฟันของยามทั้งสองดังกระทบกัน หนึ่งในนั้นตะโกน "ก... แก ไอ้ปีศาจ(อีกแล้ว)"แล้วควักปืนสั้นวิ่งเข้าไปจากระยะสิบกว่าเมตร เสียงปัง ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ตามจังหวะที่ก้าวเท้า และเช่นเดิมได้ยินเสียงเช้ง ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ตามมาติด ๆ จนห่างจากชายหนุ่มแค่ไม่ถึงเมตรก็ได้สติมองอย่างไม่อยากจะเชื่อ เพราะเค้าก็เป็นมือดี ไม่ได้ยิงปืนมั่วซั่วตามอารมณ์ เค้ายิงหัวแขนขาเหรอพูดง่าย ๆ ทั่วตัวของชายหนุ่มแต่กลับไม่มีแม้ ร่องรอยบาดแผลแม้แต่น้อย เค้าอึ้งนิ่งไปก็ได้ยินเสียงเข้ม แต่นุ่มนวลชวนฟังที่แฝงไปด้วยความรู้สึกเศร้าศร้อย ว่า "ขอโทษด้วยนะแต่นายเก่งมาก" แล้วเค้าก็สลบไป เนื่องจากโดนฟาดที่ก้านคอ ชายหนุ่มย่างสามขุมเข้าหายามที่เหลืออยู่หนึ่งคน ชายคนนั้นขาอ่อนลงไปกองกับพื้นเรียบร้อย พูดตะกุกตะกักว่า อ....อย่าทำอะไรเราเลยเรามีลูกมีเมียต้องดูแล ชายหนุ่มนิ่งเงียบดวงตาฉายแววร้าวราน ก่อนจะพูดขึ้นว่า กุญแจอยู่ที่ไหน ยามตอบว่า ย อยู่ที่หัวหน้า ๆ อยู่ข้างในนั้นแล้ว ชายหนุ่มหันหน้าเดินไป ยามหายใจโล่งอก แต่แล้วเขาก็เดินกลับมา ยามอ้าปากจะพูดก็ไม่สามารถพูดได้เนื่องจากสติดับวูบไปแล้ว ชายหนุ่มเดินมาถึงหน้าประตูทางเข้าเงียบ ๆ ก็มีเสียงวิทยุสื่อสารดังขึ้นจากศพยามที่หน้าประตูว่า "เฮ้ยเกิดอะไรขึ้นวะ อยู่ข้างในเก็บเสียงยังได้ยินเสียงระเบิด เสียงปืนดังกระหึ่มเลยนะโว๊ย" ชายหนุ่มเก็บวิทยุสื่อสารขึ้นมาพูดหน้าตาเฉยว่า คู่อริมาก่อกวนครับหัวหน้า แต่ตอนนี้จัดการเรียบร้อยแล้ว หัวหน้าออกมาแย่งผลงาน เอ้ย หัวหน้าออกมาตรวจสอบความเรียบร้อยเถอะครับ หัวหน้าคนนั้นก็ไม่ได้เอะใจ เนื่องจากอยากรวบผลงานเต็มแก่โดยไม่หันไปดูกล้องวงจรปิดเลย ออกมาที่ด้านนอก เห็นศพลูกน้องกระจัดกระจายเต็มไปหมด เห็นผิดท่าจะวิ่งกลับเข้าไปด้านในก็โดนล๊อคคอ มีมีดสั้นจ่อที่คอหอย แล้วมีเสียงบอกว่านำทางไปหาเจ้านายแกซะถ้าไม่อยากตาย แก ม ... มาคนเดียวเหรอ เค้าถามเสียงสั่นเนื่องจากเห็นศพลูกน้องด้านนอก "แล้วไง" ชายหนุ่มตอบ หัวหน้านั่นคิดในใจ อ ไอ้นี่มันปีศาจชัด ๆ ลูกน้องเรา คนเดียวก็สามารถสู้กับพวกยากุซ่าติดอาวุธทั่วไปได้เป็นสิบโดยไม่เหนื่อยแรง แล้วไอ้บ้านี่มันเป็นใครมาจากไหนวะ เค้ายิ่งคิดยิงสั่น ลูกน้องเค้าทั้งห้าสิบห้าคนกลับตายด้วยน้ำมือมันคนเดียว เค้าเลยตัดสินใจนำทางไปโดยดี ผ่านปืนกลอัตโมมัติ ที่ติดตั้งกว่ายี่สิบกระบอกตามรายทาง ชายหนุ่มซัดมีดบินทำลายไปด้วย เผื่อเกิดปัญหาภายหลังจนไปถึงหน้าห้อง ๆ หนึ่งเมื่อเปิดเข้าไปเห็นหญิงสามคนส่งเสียงคราญครางดังแววมาจากหลังฉาก หนึ่งในนั้นส่งเสียง อ๊าาาาาาาา แรง ๆ ๆ โอ๊ยเสียวจริง ๆ เย็ดอีก เฮียมีแรงเท่าก็เย็ดเข้ามาแรง ๆ อี๊ อ๊า ซีด เสียวไปหมดหีแล้ว โอ๊ย ๆ ๆ จะเสร็จแล้ว ๆ แรง ๆ ๆเย็ดแรงแรงเฮีย โอ๊ย ๆ ๆ ถ ถ ถึงแล้ววววว อ๊าาาาาาาาาา อูย ผู้หญิงคนนั้นเด้งพับ ๆ ๆ เกร็ง เสียวอย่างสุดชีวิต โคกโหนกใหญ่ บีบรัดควยเฮียผู้เฒ่าอย่างหนัก แล้วร้องตอบว่า เฮียก็จะเสร็จแล้วโอ๊ย จะไม่เข้าแล้วโว๊ยตอดดีเหลือเกิน โอ๊ย ๆ ฮึบ ๆ ๆ อู๊ยยยย เฮียถึงแล้ว ๆ พร้อมทิ่มพรวดอย่างแรงอีก พับ ๆ ป๊าป ๆ ๆ ตุบ ชายแกทับทาบไปที่ด้านหลังของหญิงสาวคราวหลาน ผู้หญิงอีกสองคนก็เล่นเลสกันรออย่างไม่สนใจผู้ใด เอาแตดบี้บดกันอย่างสนุก อ๊า ๆ บดเข้ามาอีกบี้เข้ามา ปี้แรง ๆ อ๊า ๆ เสร็จแล้ว ๆ โอ๊ย อูยยยยยยยย พับไปตามระเบียบทั้งสองคู่ เร้าใจผู้ชม จนชายหนุ่มคิดถึงแฟนสาวที่รัก เมื่อครั้งมีความสัมพันธ์ กันครั้งแรกในใจอย่างเหมอลอยมีเสียงชายแก่ดังแว่วว่าเป็นยังไงบ้างหัวหน้า เรียบร้อยดีไหม ฮี้ ๆ ๆ ยังไงที่รักมีความสุขไหมจ๊ะ หัวหน้าเหลือบมาเห็นชายหนุ่มเหมอลอยจึงฉวยโอกาสมุดตัวลงแล้วถีบชายหนุ่มก่อน จะกระชากปืนมาไว้ในมือ ก่อนจะ..... จึก เสียงดังที่หว่างคิ้วของหัวหน้าร่วงลงกระแทกพื้นดังพลักทุกคนในห้องกรูกัน ออกมาตามเสียงแล้ว กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด เสียงหญิงสาวร้องแทบจะพร้อมกัน ส่วนเจ้าพ่อเฒ่าตั้งสติได้ก็วิ่งไปกระชากปืนช๊อตกันหรือลูกซองกระหน่ำยิงไม่ นับ เปรี้ยง ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ จนหมดกระสุน มีเพียงกำแพงเท่านั้นที่ยับเยิ่น ชายหนุ่มกลับมาอยู่ด้านหลังผู้เฒ่าแล้ว "ขอโทษด้วยนะ" ชายหนุ่มกล่าว ก่อนจะเอี้อมมือไปที่คอหอยของผู้เฒ่า แต่......เดี๋ยว ผู้เฒ่าวัยเจ็ดสิบตวาด ชายหนุ่มชะงักมองอย่างสงสัย ผู้เฒ่ากล่าวต่อว่า เราต้องการที่จะตายอย่างนักรบเราขอสู้กับเจ้าด้วยดาบได้เหรอไม่ ชายหนุ่มเงียบ .................ดีเหมือนกันเขาตอบออกมาในที่สุด แล้วกล่าวต่อว่า ด้วยความยินดีอย่างสูงความจริงเราก็ไม่ได้ต้องการมาทำงานแบบนี้ แต่เรานั้นโตมากับการเข่นฆ่าสังหาร เราเบื่อเหลือเกินแล้วได้พบกับผู้เฒ่าก็เป็นการดีเรายอมรับในแววตาของท่าน เต็มไปด้วยความกระหายการต่อสู้เรายอมรับท่าน "ดี ๆ ๆ ๆ เจ้าเป็นมือสังหารที่แปลกมากตั้งแต่ที่ข้าเคยพบมานับร้อย ๆ ครั้งมีเจ้าที่สามารถมาถึงตัวข้าได้จนสามารถแตะตัวข้าได้มีเจ้าเป็นคนที่สอง " แล้วคนที่หนึ่งเล่าชายหนุ่มถาม "ข้าได้สังหารมันแล้วด้วยดาบเล่มนี้" เขาจับดาบญี่ปุ่นที่มีประกายแม้แต่อยู่ในฝักดาบขึ้นมา "เรานับถือคนอยู่สองคนตราบชั่วชีวิตนี้ หนึ่งคืออาจารย์ที่ประสาทวิชาดาบล้ำเลิศให้กับเราจนสามารถมีชีวิตผ่านคมหอก คมดาบมาจนถึงทุกวันนี้ อีกคนคือตัวเราเอง หากเจ้าสามารถชนะเราได้เจ้าจะเป็นคนที่สามตราบชั่วชีวิตของเรา และนั่นหมายถึงชีวิตเราจบแล้ว" เขานิ่งเงียบ แล้วกล่าวว่าหากท่านรับเราได้ถึงสิบท่าเราก็จะนับถือท่านเช่นกัน "แวบแรกผู้เฒ่าทำท่าไม่พอใจที่เด็กหนุ่มดูถูกเขาแต่หลังจากได้ยินเสียงเช้ง จากดาบตรงหน้าและเห็นท่าทางของเด็กหนุ่มก็เปลี่ยนความคิดขอบคุณสวรรค์แทน อา เรารอมาทั้งชีวิตเพื่อที่จะหาคนปราบเราให้ได้นึกไม่ถึงว่าอาจเป็นเด็กหนุ่ม ตรงหน้าก็เป็นได้" เชิญเด็กหนุ่มกล่าว ผู้เฒ่าหลังจากเห็นท่ารางของเด็กหนุ่มก็รู้ว่าหากตนเริ่มก่อนก็ไม่ได้เป็น การเหยียบย้ำศักดิ์ศรีตนเองแม้แต่น้องจึง พุ่งตรงเข้าไปพร้อมกล่าวว่า ดาบสามพิฆาต แวบ ๆ ๆ หากคนทั่วไปมองคงเห็นเพียงแสง ๆ แต่เด็กหนุ่มเห็นอย่างชัดเจนว่าดาบแรกแทงหัวใจ สอง คอ สามหว่างคิ้ว เขายังนิ่ง แล้วกวาดดาบบาดขึ้นระหว่างอก เพียงครั้งเดียว แต่ผู้เฒ่ากลับเห็นราง ๆ ว่าเขากวาดดาบถึงสี่ครั้ง จากเบาเป็นหนักหน่วงจนผู้เฒ่ากระเด็นออกไป แล้วตั้งหลักใหม่ ฮัก ๆ ๆ เสียงผู้เฒ่าหอบหายใจ แม้เขาจะแก่แต่ ณ ขณะนี้เค้ายังสามารถวิ่งพร้อมถ่วงน้ำหนัก รอบสนามฟุตบอลโดยไม่มีอาการหอบเลยด้วยซ้ำ แสดงให้เห็นแล้วว่าเด็กหนุ่มมีฝีมือที่ควรค่าสำหรับผู้เฒ่าที่สามารถพบพาน ได้ก่อนลาโลกไป "ฮ่า ๆ ๆ ดี ดี เรามีความสุขเหลือเกินแล้วที่ได้มีโอกาสพบเจ้าก่อนตายมามาต่อกันให้จบ" ผู้เฒ่ากล่าว แล้วพุ่งตัวเหมือนหายตัวบาดดาบออกจากไหล่ซ้าายด้วยการจับดาบสองมือ เฉียงไปที่ก้านคอของเขาเขากันดาบเป็นแนวป้องกันเฉียงจากศรีษะประมาณสี่สิบ ห้าองศา ดาบปะทะกันไฟแลบแปร๊บปราบ คราหนึ่งก่อนที่ผู้เฒ่าจะกระโดดขึ้นกดดาบลง เขาจำต้องขวางดาบขึ้นบนอย่างจำใจ เช้ง เช้ง เสียงดังสนั่นแสบแก้วหูสองคราเนื่องจากผู้เฒ่ายังสามารถหมุนตัวกลางอากาศ ตวัดดาบซ้ำลงมาอีกที่หนึ่ง เด็กหนุ่มถึงกับผงะไปเล็กน้อยแววตาตื่นเต้นสงสัย เท้ายังไม่ทันถึงพื้นก็ตวัดดาบซ้ำเข้าที่หว่างเอวของเด็กหนุ่มที่ต้องถอย หลังเเป็นครั้งแรกของวันนี้ ดาบที่วาดไปกำลังจะผ่านตัวเขากลับตรงดิ่งเข้ามาที่หัวใจทำให้เขาต้องตวัดดาบ บาดเข้าประทะเสียงเช้งเกร๊กๆ พุ่งตัวเข้าดันดาบผู้เฒ่าออกแล้วสบัดเหวียงอ้อมตัวมาที่ก้านคอของผู้เฒ่า ผู้เฒ่ากลับเอนหลังไปแล้วตวัดดาบท่าผีเสื้อคืนรังอ้อมจากหลังศรีษะเข้ามาเขา กลับดาบเข้าปะทะจากด้านหน้าพร้อมสะบัดดาบอย่างแรง จนทั้งคู่กระเด็นออกไปในระยะสองเมตร (ฮ่า ๆ เป็นอย่างไรไอ้หนุ่มครบสิบแล้วนะ ฮ่า ๆ) อย่างที่เราเคยกล่าวเรานับถือท่านแล้ว แต่ดาบต่อไปนี้เป็นดาบสุดท้ายแล้วขอให้ทุ่มกำลังเต็มที่ ผู้เฒ่าเคร่งเครียดขึ้นมาทันใด แล้วหลับตา เขารอคอยอย่างจดจ่อ ผู้เฒ่าลืมตาขึ้นอีกครั้งทันทีนั้นพุ่งมาตรงหน้าเขาพร้อมดาบแทงตรงเข้ามาสิบ เล่ม ย้าก สุดยอดท่าไม้ตายของเรารับไปซะ "ชนะสิบทิศ" ท่าดาบเป็นรูปกากบาทคล้ายกางเขน ที่หน้า คอ แขน ขา ข้างล่ะหนึ่ง ลำตัวสี่ดาบ เยี่ยม เขาร้องชมก่อนกวาดดาบทั้งหมดไปด้านซ้ายอย่างสุดแรง พร้อมวกดาบแทงสวนไปที่หัวใจของผู้เฒ่า สึบ ทั้งคู่แยกจากกันระยะเท่าเดิมผิดแต่หันหลังให้กัน นิ่งไปผู้เฒ่าหันหลังเดินกลับมาหาเขาแล้วเขาก็หมุนตัวกลับมา ผู้เฒ่ายกดาบขึ้นกล่าวว่า นี่คือดาบมาซามุเนะ มันอยู่กับข้ามากว่าห้าสิบปีหลังจากท่านอาจารย์มอบมันให้ข้าเมื่อข้าสำเร็จ วิชาเมื่อข้าอายุยี่สิบปี แต่จากนี้ไปข้าขอให้เจ้าดูแลมันแทนข้าได้เหรอไม่ เขายกมือขึ้นรับมัน ขอบคุณท่านผู้เฒ่า ข้านับถือท่านจากใจจริง ที่ไหล่ซ้ายมีเลือดไหลออกมาเป็นทาง โอ ผู้เฒ่าอุทานยิ้มออกมา "ขออภัยที่ผู้แพ้มีอาการเช่นนี้ข้าเพียงดีใจที่สิ่งที่ข้าทำมาชั่วชีวิตไม่ ถึงกับศูนย์เปล่าเสียทีเดียว ข้านับถือเจ้าจากใจจริงเช่นกัน ลาก่อน ข..... ข้าขอทราบชื่อเจ้าได้เหรอไม่" เขานิ่งเนื่องจากการบอกชื่อเสียงของมือสังหารต่อผู้อื่นไม่ใช่การดีแล้วยัง อัปรมงคลอีกด้วย เขาพยักหน้าแล้วยื่นหน้าไปกระซิบ ชุ๊บ ชิ๊บ ผู้เฒ่า ยิ้มออกมาแล้วดวงตาก็ปิดไปอย่างสงบ จากนั้นเขาอุ้มศพของผู้เฒ่าออกมาขุดหลุมฝังอย่างดี เดินกลับไปที่เสาคอนกรีต เสียงแช๊บ แปลก ๆ เขาตัดเสาคอนกรีตในดาบเดียว ปกลงที่หน้าหลุมศพสลักด้วยดาบว่า ท่านผู้เฒ่าจีเซ้ยโหลว ที่นับถือ มือสังหารไร้นาม
จากนั้นเขาตรงดิ่งกลับฐานโดยไม่ดูแผลเลย แต่แผลของเขากลับหายดีแล้ว !!! เมื่อกลับมาถึงก็ถูกเชิญตัวไปห้องซ้อมทันที เขาเงยหน้ามองที่จุดสังเกตการณ์ด้านบน เห็นชายปิดหน้าเขาตะโกนบอกว่าเจ้าทำตามสัญญาปล่อยผู้หญิงของเราได้แล้ว (ฮ่า ๆ ๆ เจ้ายังคิดว่าจะได้หล่อนคืนอีกเหรอไอ้ปีศาจโง่ ข้ากะจะให้แกตายพร้อมไอ้แก่นั่นแกกลับปกปิดฝีมืออันแท้จริงไว้ ปล่อยไว้ก้เป็นภัยเปล่า ๆ ตายซะเถอะนะไอ้ปีศาจโง่ เอ้อ ส่วนผู้หญิงของแก ดูนี่) มีมอนิเตอร์โผล่ขึ้นมาพร้อมผู้หญิงโดนจ่อยิงที่ศรีษะฟุบลงกับพื้น อึก เขาสะอึก อัก อ้ากกกกกกกกส์ ไม่ ม่าย ทำไมมมมมมมมมมมมมมมมม ชายปิดหน้าตกใจมาก กดปุ่มสีแดงปืนมิสไซส์ รอบ ๆ ห้องซ้อมโผล่ออกมามากมาย แล้วยิงทันที่ลูกกระสุนตรงเข้าหาชายหนุ่มที่กำลังคลุ้มคลั้ง ลูกกระสุนนัดแรก และหลาย ๆ นัดเจาะเข้าไปในเนื้อของเขา ควันโขมงโฉงเฉง เสียง ปัง ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ตูม ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เพียว ๆ ๆ ๆ ดังไม่ขาด (แกจะยอมตายแบบนี้เหรอ) เสียงใครพูด (แกจะยอมตายแบบนี้เหรอ) ใช่เราไม่เหลืออะไรอีกแล้ว (งั้นเหรอแกจะไม่แก้แค้นกับคนที่มันทำแกเจ็บสินะ) ไม่ใครทำเราเจ็บมันต้องเจ็บยิ่งกว่า (งั้นแกจะยอมตายแบบนี้เหรอ) ไม่ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ มันต้องได้รับคืนให้สาสม ให้สาสม ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ แว๊บ...บึม.....ตูม...ๆ ๆ ๆ ๆ
เขาสะดุ้งตื่นมาตาลอย เขามองไปรอบ ๆ เอ่ยกับตัวเองว่า "แล้วเราจะไปไหนดี" จากที่หลังพิงต้นไม้ มีเสียงคนเดินเข้ามาไกล้ ผ่านหญ้า มาช้า ๆ ฉืบ ๆ ๆ ๆ ตาเขาเบลอ ๆ น น นางฟ้าเหรอ ได้ยินเสียงถามว่า "ทำอะไรอยู่ ไม่กลับบ้านล่ะจ๊ะ" ไม่มีเขาตอบ อ้าวงั้น อืม เธอมองเขาอย่างพินิศ อืม งั้นมาทำงานกับพี่ไหมจ๊ะ คนงานพี่กำลังขาดพอดีเลย จ๊ะ เขามองเธอแปลก ๆ กลับรู้สึกคุ้นเคย อบอุ่น ไว้ใจประหลาด กับหญิงสาวที่เพิ่งผ่านมาพบกันครั้งแรกนี้ เขาคิดพักนึงแล้วตอบ "ครับ" หญิงสาวยิ้มแก้วแทบปริแต่ว่าเขามองว่าช่างสวยงามอะไรแบบนี้ .........................
จบ ตอนที่หนึ่ง ครับ
