ฝ่ายแม่จันซึ่งขึ้นมารับใช้บนเรือนก็ได้พบยายพุ่มซึ่งเดินออกมาจากห้องของแม่นายเภาเมื่อซักครู่
"มีอะไรหรือจ๊ะยาย แม่นายท่านดุเอาเหรอ สีหน้ายายไม่ค่อยดีเลย"
"เปล่าหรอก..ว่าแต่เอ็งเถอะ อยู่บนเรือนนี้ดีมั้ยวะ"
"ก็ดีอยู่หรอกจ้ะยาย แต่ชั้น..ชั้นไม่ได้พบพี่ทัดเลย
เค้าเป็นยังไงบ้างจ๊ะยาย" แม่จันพร่ำถามถึงคนรัก
"มันก็ยังอยู่ในห้องมืดนั่นแหละ ว่าแต่ข้ามีเรื่องจะคุยกับเอ็งว่ะนังจัน"
"เรื่องอะไรจ๊ะยาย" หญิงสาวถามผู้เป็นยายด้วยใบหน้าใสซื่อ
"คือ..แม่นายมาพูดขอเอ็งให้กับนายท่านน่ะนังจัน"
"อะไรนะยาย!!..ขอชั้นให้กับนายท่าน ชั้นไม่เอานะยาย ชั้นไม่ยอมเด็ดขาด
ยังไงชั้นก็ไม่ยอม"
หญิงสาวตกใจเป็นอย่างยิ่งที่ได้ยินเรื่องนี้จากปากของยายพุ่ม
"เบาๆหน่อยสิโว้ย..เดี๋ยวใครมาได้ยินเข้า แต่ถ้าเอ็งไม่ยอม
ทั้งข้าและเอ็งก็ต้องถูกเฆี่ยนแน่นอน"
"ทำไมต้องถูกเฆี่ยนด้วยล่ะยาย ในเมื่อเราไม่ได้ทำอะไรผิด"
หญิงสาวยังเสียงแข็ง
"ขัดใจเจ้านาย..เราก็ผิดเต็มประตูอยู่แล้วนังจัน เอ็งลองคิดดูละกัน
ถ้านายท่านไม่ซื้อตัวเอ็งมา
ป่านนี้เอ็งก็ต้องเป็นผู้หญิงหากินอยู่ในซ่องไปแล้ว"
"แล้วแบบเนี้ย..ชั้นคงต้องยอมใช่มั้ยจ๊ะยาย"
"ทำใจเถอะวะจัน นึกซะว่ามันเป็นเวรเป็นกรรมของเราที่ต้องมาเป็นทาสเค้า"
ยายพุ่มปลอบหลานสาว ซึ่งแม่จันเองก็คิดอะไรไม่ออกแล้วเช่นกัน
ได้แต่รอคอยเวลาที่จะต้องรับชะตากรรมของตัวเอง
"เอ้า...จัดให้เรียบร้อยก็แล้วกัน
ของที่ข้าให้เอามาเพิ่มก็วางให้เป็นที่เป็นทาง
นังวาด..เอ็งช่วยดูแลหน่อยก็แล้วกัน"
แม่นายเภาออกคำสั่งให้บ่าวไพร่จัดห้องหับของแม่จันเสียใหม่ "ทำไมต้องจัดห้องแม่จันใหม่ด้วยละเจ้าคะแม่นาย แล้วข้าวของพวกนี้มัน...เอ่อ..."
แม่วาดยังไม่รู้เรื่องการแต่งงานของแม่จันกับท่านเจ้าคุณ
"เอ็งอยากจะรู้รึนังวาด ข้าจะบอกให้ก็ได้ว่าคืน 15 ค่ำที่จะถึงนี้ นายท่านจะมานอนในห้องนี้" "ท่านจะมานอนในห้องนี้ หมายความว่านายท่าน..."
"อย่างที่เอ็งเข้าใจนั่นแหละ เอ้า...ช่วยกันจัดให้ดีก็แล้วกัน"
"แม่นาย..ไม่กลัวประวัติศาสตร์ซ้ำรอยหรือเจ้าคะ" แม่วาดพยายามท้วงติง
"ข้าไม่กลัว เพราะนายท่านก็พอใจแม่จันเช่นกัน" พูดจบแม่เภาก็เดินออกจากห้องไป
ปล่อยให้การจัดข้าวของเป็นหน้าที่ของบ่าวไพร่ต่อ
สร้างความไม่พอใจให้แม่วาดยิ่งนักจนต้องระบายอารมณ์ใส่บ่าวไพร่คนอื่น "เอ้า...ช่วยกันทำสิ ยืนเซ่ออยู่ได้ เอาให้เป็นสวรรค์ไปเลยนะ...ฮึ่ม...นังจัน!!!"
ในห้องมืดใต้ถุนเรือนซึ่งไอ้ทัดถูกนำมาขังโดยล่ามโซ่ที่ข้อเท้าเข้ากับเสาเรือนต้นหนึ่งไว้
ขณะที่ไอ้ทัดนั่งหมดอาลัยตายอยากอยู่นั้น
ประตูห้องก็เปิดออกโดยหญิงสาวคนหนึ่ง
"โอ้...แม่จันของพี่ พี่คิดถึงเจ้าเหลือเกิน"
ชายหนุ่มรู้สึกดีใจยิ่งนักเมื่อได้เห็นสาวคนรักฝ่าฝืนคำสั่งท่านเจ้าคุณแอบมาหาเขาถึงในห้องมืด
"โธ่พี่ทัด..ช่างน่าสงสารเหลือเกิน ดูสิ..ซูบลงไปตั้งเยอะ"
"แต่เจ้าสิ..นับวันยิ่งดูสวยขึ้น" ชายหนุ่มหยอดคำหวานให้เด็กสาว
"พี่ทัด..ชั้น...เอ่อ..." แม่จันอ้ำอึ้งสีหน้าไม่สู้ดี
"เกิดอะไรขึ้นเหรอแม่จัน ใครทำอะไรเจ้า บอกพี่สิ"
"พี่ทัด..แม่นายขอชั้นให้ไปเป็นเมียนายท่าน"
"อะไรนะแม่จัน!!..เจ้าพูดว่าอะไรนะ" ชายหนุ่มแทบไม่อยากเชื่อหูตัวเอง
"พี่ทัดฟังไม่ผิดหรอก 15 ค่ำนี้ข้าต้องไปเป็นเมียนายท่านแล้ว
ชั้นขัดท่านไม่ได้..เพราะ..ถ้าชั้นขัดท่าน ยายพุ่มก็ต้องโดนเฆี่ยนไปด้วย
ยากแก่แล้ว..แกคงทนไม่ไหว" เด็กสาวพูดพลางสะอื้นไห้น้ำตาร่วงเผาะ
"โธ่..เวรกรรมอะไรของเรากันนี่"
"พี่ทัด..ที่ชั้นแอบลงมาหาพี่ที่นี่เพื่อจะมาบอกพี่ว่า..เมื่อชั้นจะต้องตกไปเป็นเมียของคนที่ชั้นไม่ได้รัก
ชั้นขอมอบสิ่งสำคัญที่สุดในตัวชั้นให้พี่ดีกว่า"
หญิงสาวพูดจบแล้วก็ปลดเปลื้องผ้าที่พันร่างของตัวเองลงไปกองที่พื้น
หน้าอกอวบขาวอล่องฉ่องก็เผยตัวล่อตาชายหนุ่มทันที
ฝ่ายนายทัดก็ไม่รีรอที่จะก้มหน้าลงใช้ปากขบเม้มยอดอกคู่นั้นสลับไปมาทั้งสองข้าง
ก่อนจะค่อยๆดันร่างเด็กสาวลงนอนหงายแล้วปลดเปลื้องอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายออกไป
เพียงเท่านี้เรือนร่างของเด็กสาวก็เปลือยเปล่าล่อนจ้อน
เนินโคกพิศวาสลอยเด่นให้ชายหนุ่มลูบไล้ได้ตามต้องการ
ชายหนุ่มก็ใช้นิ้วกรีดไปตามร่องแคมจนสะดุดติ่งไตเล็กๆเหนือร่อง
ทำเอาเด็กสาวสูดปากครางซี้ดสะโพกแอ่นเกร็งทันทีด้วยความเสียวซ่าน
หน้าอวบอวบงามคู่นั้นก็ถูกเขาดูดเลียไปพร้อมๆกัน
เมื่อถูกเล้าโลมมากเข้าเด็กสาวก็ครางเสียงกระเส่า
เมือกสวาทถูกขับออกมาจากช่องรักจนมือของชายหนุ่มเปียกชื้น
เขากระตุ้นอารมณ์สวาทให้เด็กสาวอย่างต่อเนื่อง
ละใบหน้าจากปทุมถันคู่งามลงมาที่เนินสวาทโคกง้ำเป็นชะง่อนผาซึ่งถูกปกคลุมด้วยพรมหญ้าสีดำเงางาม
ชายหนุ่มจึงค่อยๆใช้มือแหวกพงหญ้าออกก่อนจะค่อยๆใช้ลิ้นแซะเลียไปตามร่องหลืบที่ถูกปิดสนิทด้วยแคมเนื้อจนเป็นเส้นตรง
บ่งบอกถึงความบริสุทธิ์ผุดผ่องของเด็กสาวได้เป็นอย่างดี
เขาค่อยๆแยงลิ้นเข้าๆออกๆกับช่องเล็กๆใต้ติ่งเสียวนั้นจนน้ำเมือกทะลักล้นเปรอะเปื้อนใบหน้าของเขาเป็นคราบใสๆ
เมื่อกระตุ้นอารมณ์สวาทได้ที่
เขาก็ค่อยๆจับท่อนลำที่แข็งแกร่งจ่อลงไปที่ปากทางสวรรค์
เมื่อส่วนปลายของลำเนื้อสัมผัสกับกลีบเนื้อสาว
เด็กสาวก็รู้สึกสะท้านหวิวขึ้นมาในทันใด
เพราะหล่อนรู้ดีว่าบัดนี้ความบริสุทธิ์ที่เก็บรักษามาถึง 18
ปีกำลังจะถูกพรากไปโดยคนที่หล่อนรักมากที่สุดในยามนี้
และเมื่อแท่งรักอันนั้นค่อยๆเสียบแทงเข้ามาในร่างกายของหล่อน
เด็กสาวก็สัมผัสได้ถึงความอึดอัดในช่องท้องจนแน่นจุกแทบหายใจไม่ออก
แต่ในความอึดอัดนั้นก็ปะปนด้วยความเสียวซ่าน
เด็กสาวจึงรับรู้ถึงความสุขเสียวในการร่วมรักเป็นครั้งแรกในชีวิต
มันไม่ได้เจ็บปวดมากมายอย่างที่หล่อนเคยหวาดกลัวแต่อย่างใด
แต่เหตุการณ์ทั้งหมดก็ถูกเฝ้ามองโดยบุคคลที่สามจนได้
เมื่อแหม่มแมรี่ที่บังเอิญตั้งใจจะมาหาทาสหนุ่มด้วยเช่นกันในคืนนี้
หล่อนมาเห็นเข้าพอดีตอนที่ทั้งสองกำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม
ตอนแรกแหม่มสาวตั้งใจว่าจะมาปลดเปลื้องอารมณ์กระสันโดยทอดกายให้ทาสหนุ่มลิ้มลองรสสวาทจากเรือนร่างของตัวเองให้เต็มที่
แต่พอมาพบเหตุการณ์ไม่คาดฝันเช่นนี้เข้าก็ปิ๊งไอเดียดีๆขึ้นมาทันใด
หล่อนจึงตัดสินใจแอบมองอยู่อย่างนั้น
โดยล้วงมือลูบไล้ที่เต้านมและโคกสวาทของตัวเองไปด้วย
กว่าบทรักของไอ้ทัดและนังจันจะจบลงก็เล่นเอาแหม่มแมรี่ช่วยตัวเองเสร็จไปถึงสามรอบ
แหม่มสาวจึงรู้สึกว่าตัวเองคิดไม่ผิดเลยที่สนใจทาสหนุ่มคนนี้
นอกจากขนาดของลำรักจะใหญ่โตกว่าของคุณเรืองเกือบเท่าตัวแล้ว
น้ำอดน้ำทนที่ทาสหนุ่มมีนั้นก็เหลือเฟือยิ่งนัก
หากหล่อนได้ลิ้มลองรสกามจากไอ้ทัดบ้างละก็
คงจะทำให้หล่อนอิ่มเอมไปอีกนานเลยทีเดียว และเมื่อเกมรักสิ้นสุดไปได้ซักพัก
เด็กสาวที่แต่งตัวเสร็จแล้วก็ก้าวออกมาจากประตูห้องอย่างหลบๆซ่อนๆเพราะกลัวใครมาเห็นเข้า
แต่แข้งขาที่อ่อนปวกเปียกจนทำให้หล่อนเดินไม่เป็นทาง
บวกกับขาที่ถ่างอ้าหุบไม่ลงเพราะโดนท่อนเนื้อใหญ่ยาวเข้าไปบดเบียดอยู่เป็นเวลานาน
ท่าเดินของเด็กสาวจึงเป็นที่ขบขันของแหม่มแมรี่ยิ่งนัก
ไม่ต้องให้ใครมาเห็นตอนหล่อนหลบออกมาจากห้องก็ได้..เอาแค่เห็นท่าเดินที่เห็นในเวลานี้ของหล่อนก็น่าจะรู้แล้วว่าบัดนี้เด็กสาวนั้นไม่ใช่สาวบริสุทธิ์อีกต่อไปแล้ว
แต่ก่อนที่เด็กสาวจะปิดประตูห้องขังทาสหนุ่มคนรักไว้อย่างเดิม
หล่อนก็ไม่ลืมที่จะหันมาร่ำลาคนรักเป็นครั้งสุดท้าย
"ชั้นไปละนะพี่ทัด" แล้วเด็กสาวก็พยายามเดินหนีบๆขากลับไปยังเรือนของตัวเอง
ประตูห้องขังเปิดขึ้นอีกครั้ง
ทาสหนุ่มเงยหน้าขึ้นมาก็พบว่าเป็นแหม่มแมรี่นั่นเอง
เขารู้สึกตกใจระคนประหลาดใจอยู่ไม่น้อยที่ได้เห็นหล่อนในเวลาและสถานที่เช่นนี้
"แกนี่ไม่เลวนะ..บทสวาทของแกนี่เข้าขั้นเหมือนกันนะ
ชั้นอยากให้แกทำกับชั้นอย่างที่แกทำกับแม่จันเมื่อกี้บ้าง...ไม่งั้น..."
แหม่มสาวทิ้งท้ายให้ทาสหนุ่มคิดเอาเอง
"คุณคงไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกนายท่านนะขอรับ"
"ก็ไม่แน่..แต่ชั้นจะบอกไปทำไมล่ะ แถมนอกจากไม่ยอมบอกแล้ว
ชั้นยังจะหาทางช่วยแกให้ออกไปจากที่นี่ด้วย ถ้าหากแกยอมทำตามข้อเสนอของชั้น
แกก็จะได้ออกไปหาแม่จันได้เหมือนเดิมยังไงล่ะ"
"จะให้ผมทำยังไงรึขอรับ กระผมยอมทำทุกอย่าง"
ทาสหนุ่มหวังจะได้ออกไปจากห้องขังเพื่อไปพบหน้าแม่จันให้ได้
แหม่มสาวจึงแอบยิ้มอย่างพอใจที่จะได้ทำในสิ่งที่ต้องการ
"ชั้นอยากจะให้แกใช้ความเป็นชายของแกทำให้ชั้นมีความสุขเหมือนกับที่แม่จันได้รับจากแกเมื่อกี้นี้
เป็นไงล่ะ..ข้อเสนอของชั้น น่าสนใจแถมยังได้มีความสุขสุดๆเลยนะ
ชั้นว่ามันคุ้มสำหรับแกแล้วนะ..ได้ทั้งอิสระได้ทั้งความสุขจากแหม่มอย่างชั้น
แบบที่ทาสคนอื่นๆไม่มีทางจะได้ ว่าไง..จะตกลงมั้ย"
"เอ่อ...คือว่า" ทาสหนุ่มเริ่มลังเล
(โปรดติดตามตอนต่อไป)
