พลันประตูห้องก็เปิดออก!!..แม่วาดนั่นเองที่เป็นคนเข้ามาขัดจังหวะ
"อุ๊ย!!!...ว้าย...ตาเถร"
ท่านเจ้าคุณกับมิสแมรี่ผละออกจากกันแทบไม่ทัน
แต่ถึงอย่างนั้นสภาพของแหม่มสาวก็บ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อซักครู่
ผมเผ้าที่ยุ่งเหยิงกับเสื้อผ้าที่หลุดลุ่ยจนเต้านมขาวอล่องฉ่องออกมาอวดสายตาหมดทั้งสองเต้าของแหม่มแมรี่นั้นฟ้องอยู่ทนโท่
"แม่วาด!!..นี่เอ็งสาระแนเข้ามาทำไม" ท่านเจ้าคุณตวาดลั่น
"คือ..บ่าวเห็นแสงไฟ คิดว่านายท่านคงยังไม่นอนก็เลยจะมาคอยรับใช้น่ะเจ้าค่ะ"
"สู่รู้นักนะเอ็ง ทีหลังถ้าข้าไม่เรียกก็อย่าสาระแนเข้ามาเชียวนะ"
ท่านเจ้าคุณพูดจบก็ออกจากห้องไปด้วยความหงุดหงิดยิ่งกว่าเดิม
ที่กระท่อมท้ายไร่ของไอ้ทัด
ชายหนุ่มและหญิงสาวกำลังกอดกันแนบแน่นด้วยสีหน้าที่ไม่มั่นใจว่าความรักของตัวเองจะมีทางสมหวังหรือไม่
แม่วาดซึ่งลงมาจากเรือนอย่างหัวเสียไม่แพ้ท่านเจ้าคุณก็เดินผ่านมาเห็นเข้าพอดี
หล่อนจึงนั่งลงหลังพุ่มไม้แล้วคอยดูเหตุการณ์ต่อไป
ซักพักแม่จันก็ขอตัวกลับเรือน ทั้งคู่จึงได้ผละออกจากกัน
ไอ้ทัดเดินมาส่งแม่จันที่หน้ากระท่อมและก็ไม่วายจะโน้มตัวเด็กสาวเข้ามากอดจูบอีกครั้งก่อนจะแยกจากกัน
ซึ่งเหตุการณ์ทั้งหมดได้อยู่ในสายตาของแม่วาดหมดแล้ว
"ฮึ่ม...ไอ้ทัด..นังจัน เสร็จข้าละคราวนี้"
แล้วเรื่องของคนทั้งสองก็ถึงหูท่านเจ้าคุณจนได้
วันรุ่งขึ้นทั้งไอ้ทัดและแม่จันจึงถูกนำตัวมารับโทษทัณฑ์จากท่านเจ้าคุณทันที
"ว่าไงไอ้ทัด!!..นังจัน!! เอ็งสองเป็นอย่างที่นังวาดมันมาฟ้องข้ารึเปล่า"
"เอ่อ...นายท่านครับ คือกระผมกับแม่จัน...เอ่อ..."
"เอ็งก็รู้คำสั่งห้ามของข้า รึเอ็งอยากจะลองดี..ฮึ อยากโดนเฆี่ยนใช่มั้ย"
"คุณพี่คะ อย่าให้ถึงกับต้องเฆี่ยนกันเลยนะคะ
มันสองคนอาจจะคุยกันตามประสาคนรู้จักก็ได้นะเจ้าคะ"
แม่นายเภาช่วยออกรับแทนคนทั้งสอง
"แต่ทำไมต้องแอบพบกันตอนกลางคืนดึกๆดื่นๆด้วยละเจ้าคะ
แถมยัง..อี๋..อิชั้นไม่อยากจะพูด" แม่วาดสอดปากขึ้นมาทันควัน
"แล้วเอ็งไปทำอะไรแถวนั้นล่ะนังวาด" แม่นายเภาย้อนเข้าเต็มดอก
"พอเถอะแม่เภา มันสองคนกล้าขัดคำสั่งชั้น มันก็ต้องถูกลงโทษ"
"นายท่านครับ..มันเป็นความผิดของกระผมเองครับ
กระผมหลอกแม่จันว่ายายพุ่มต้องการพบและให้กระผมมาตาม
จากนั้นกระผมก็มาดักรอเพื่อจะเจอแม่จันขอรับ" ไอ้ทัดแก้ต่างแทนแม่จัน
"แล้วทำไมเอ็งต้องทำแบบนั้นด้วยวะ มันมีเหตุผลอันใดรึ"
"คือกระผม...เอ่อ...คิดจะเกี้ยวแม่จันตามประสาหนุ่มที่เห็นบ่าวสาวสวยๆน่ะขอรับ"
"ไอ้ทัด!!..เอ็งไม่รู้รึว่าแม่จันเนี่ยกู...เอ่อ..."
เจ้าคุณเกือบยั้งปากไว้ไม่ทัน
"เอาเถอะน่า..ถือว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้นละกัน
คราวหน้าคราวหลังอย่าให้เกิดเรื่องอย่างนี้อีก
แม่จัน..หล่อนขึ้นมาอยู่บนเรือนนี้ก็แล้วกันนะ จะได้มาคอยรับใช้ชั้น"
แม่นายเภาช่วยตัดสินให้ แต่ท่านเจ้าคุณก็ขัดขึ้นมา
"ไม่ได้หรอก กฎก็ต้องเป็นกฎ
เอายังงี้..แม่จันถูกหลอกให้ไปพบโดยที่ไม่รู้ว่าเป็นเท็จ
ดังนั้นแม่จันไม่มีความผิด ส่วนไอ้ทัด..ข้าเห็นว่าเอ็งเป็นบ่าวมานาน
ข้าจะลงโทษเอ็งสถานเบา เฮ้ยพวกมึง..เอาไอ้ทัดไปขังในห้องมืดใต้ถุน 10 วัน!!"
ท่านเจ้าคุณสั่งเสร็จพวกบ่าวไพร่แถวนั้นก็ลากตัวไอ้ทัดออกไปโดยมีแม่จันมองตามตาละห้อย
บนเรือนของคุณเรือง
แหม่มแมรี่ยืนชะเง้ออยู่หน้าประตูพลางถามลูกศิษย์หนุ่มด้วยความสงสัย
"ที่นั่นเค้ามีอะไรกัน..ส่งเสียงดังเอะอะโวยวายจัง"
"อ๋อ..นายพ่อกำลังชำระความของทาสสองคนที่แอบคบกันฉันท์ชู้สาว"
"คบกันฉันท์ชู้สาวแปลว่าอะไรเหรอคุณเรือง"
แหม่มแมรี่ยังไม่ค่อยเข้าใจสำนวนไทยเท่าไหร่นัก
"ก็คบกับแบบ...เอ่อ...แบบผัวเมียน่ะครับ" คุณเรืองตอบตะกุกตะกักเล็กน้อย
แหม่มแมรี่ถึงได้พยักหน้าเข้าใจแต่ก็ยังถามต่อ
"อ๋อ..คนรักกัน แล้วทำไมต้องห้ามด้วย คนรักกันน่ะมันดีออก"
"มันเป็นคำสั่งของนายพ่อน่ะขอรับ"
"ชั้นไม่เข้าใจว่าทำไมต้องห้ามคนไม่ให้รักกัน
แล้วเค้าห้ามคุณเรืองไม่ให้รักกับผู้หญิงรึเปล่าล่ะ
หรือว่าคุณเรือง..ยังไม่เคยนอนกับผู้หญิงใช่มั้ยล่ะ"
คุณเรืองก็ส่ายหน้าแต่ไม่พูด แหม่มแมรี่จึงพูดต่อ
"แล้วคุณเรืองรู้รึเปล่าว่าคนรักกันมันสนุกแค่ไหน
มานี่สิคุณเรือง..ชั้นจะสอนให้"
ว่าแล้วแหม่มแมรี่ก็ก้มลงมาจูบปากคุณเรืองที่นั่งเขียนหนังสืออยู่ซักพักก็ถอนปากออก
"นี่เค้าเรียกว่าจูบ แล้วนี่..คุณเรืองอยากจับหน้าอกชั้นใช่มั้ยล่ะ
เห็นแอบมองมาตั้งหลายครั้งแล้ว ลองจับดูสิ..ชั้นอนุญาต"
แล้วแหม่มสาวก็จับมือของคุณเรืองสอดเข้าไปในเสื้อแล้วไปเกาะกุมอยู่ที่หน้าอกของตัวเอง
"ต้องบีบเบาๆด้วยนะคะ
นี่เป็นสิ่งแรกที่คุณเรืองต้องทำถ้าอยากให้ผู้หญิงมีความสุข"
แหม่มแมรี่หลับตาพริ้มร่างสั่นสะท้านเมื่อมือของคุณเรืองเริ่มบีบคลึงหน้าอกของหล่อนแรงขึ้นเรื่อยๆ
แต่ก่อนที่อารมณ์สวาทจะกระเจิดกระเจิงจนกู่ไม่กลับ
หล่อนก็จับมือของชายหนุ่มให้หยุดไว้แค่นั้น
"เอาล่ะ..วันนี้พอแค่นี้แหละ พรุ่งนี้ค่อยมาต่อกันใหม่"
พูดจบแหม่มแมรี่ก็จูบปากคุณเรืองอีกครั้งก่อนจะเดินออกจากห้องมาด้วยใบหน้าที่แสนจะสดชื่น
ปล่อยให้คุณเรืองมองตามด้วยความเสียดาย
ในคืนนั้นเอง
ท่านเจ้าคุณที่ยังนอนไม่หลับนั่งคิดอะไรอยู่นานจนแม่เภาต้องลุกขึ้นมาถามไถ่หาสาเหตุ
"คุณพี่คะ นอนไม่หลับรึเจ้าคะ อิชั้นมีเรื่องจะคุยกับคุณพี่อยู่พอดี"
"มีเรื่องอะไรรึแม่เภา"
"ก็เรื่องของแม่จันน่ะเจ้าค่ะ คุณพี่ว่าแม่จันเป็นยังไงบ้าง"
"เป็นยังไงอะไรของหล่อน ชั้นไม่เข้าใจ" ท่านเจ้าคุณแกล้งเซ่อ
"แหม..คุณพี่ แกล้งทำเป็นไม่เข้าใจ
ที่จริงอิชั้นให้แม่จันขึ้นมาอยู่บนเรือนก็เพื่อคุณพี่นะเจ้าคะ"
"เอาอีกแล้วรึแม่เภา คราวก่อนยังขายหน้าไม่พอรึยังไง"
"แต่คราวนี้อิชั้นคิดว่าคงไม่เหมือนคราวที่แล้วแน่เจ้าค่ะ
รึว่า..คุณพี่ไม่ชอบแม่จัน" แม่เภาพูดลองใจท่านเจ้าคุณ
"แต่มันมีไอ้ทัดอยู่นะ"
"มันอาจจะไม่เป็นเรื่องจริงก็ได้นะเจ้าคะ เชื่ออะไรกับนังวาด
แล้วอีกอย่าง..เราก็รีบตัดไฟเสียแต่ต้นลมสิเจ้าคะ นะเจ้าคะคุณพี่
อิชั้นจะพูดกับยายพุ่มให้"
แม่เภาพยายามออดอ้อนให้ท่านเจ้าคุณใจอ่อนอย่างเต็มที่
"เฮ้อ...ก็ตามใจหล่อนก็แล้วกัน ชั้นนอนก่อนล่ะ"
ท่านเจ้าคุณก็รับปากอย่างเสียมิได้ทั้งที่ใจจริงแล้วก็นึกชอบพอในตัวแม่จันอยู่เหมือนกัน
วันรุ่งขึ้นที่เรือนของแหม่มแมรี่
ขณะที่แหม่มสาวกำลังอาบน้ำลูบไล้เนื้อตัวอย่างสบายใจอยู่นั้น
ก็ปรากฏร่างของชายคนนึงทำลับๆล่อๆอยู่ตรงประตูห้องน้ำ
ไม่ใช่ใครที่ไหน..ที่แท้ก็เป็นคุณเรืองนั่นเองที่มาแอบดูครูแหม่มของตัวเองอาบน้ำ
ชายหนุ่มถึงกับตกตะลึงเมื่อเห็นเรือนร่างของครูสาวเต็มตา
ทั้งผิวที่ขาวราวกับหยวกกล้วย หน้าอกหน้าใจขนาดมหึมา
แล้วยังเนินโคกอวบอูมที่มีเส้นไหมสีทองปกคลุม
แค่นั้นก็ทำเอาชายหนุ่มยืนเกร็งท่อนสากแข็งเด่อยู่ในกางเกง
ขณะที่คุณเรืองกำลังแอบมองเรือนร่างของแหม่มแมรี่อย่างเพลิดเพลินนั้น
ก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อแหม่มแมรี่พูดออกมา
"คุณเรือง..จะแอบอยู่ทำไม ออกมาเถอะ"
"เอ่อ...กระผมไม่ได้ตั้งใจ กระผมมีธุระขอรับ"
ชายหนุ่มรีบแก้ตัวแล้วทำท่าจะลุกหนีไป แต่แหม่มสาวก็ร้องห้ามไว้
"มาแล้วจะรีบไปไหนละจ๊ะคุณเรือง มาแอบดูเค้าแล้วจะหนีไปเฉยๆได้ยังไง"
"เอ่อ...คือว่า" คุณเรืองเริ่มพูดไม่ออก
"มีธุระอะไรกับชั้นรึคุณเรือง ถึงได้กล้าเข้ามาในห้องนี้
หรือว่าคุณเรืองต้องการจะเรียนบทเรียนต่อจากเมื่อวาน..ใช่มั้ยคะคุณเรือง"
"เอ่อ...ขอรับ" คุณเรืองยอมรับตามตรง
"งั้นก็เข้ามาสิ ถอดเสื้อผ้าออก แล้วมานี่..มาจับหน้าอกชั้น
จับแบบเมื่อวานไงละคะ" แหม่มสาวยั่วยวนลูกศิษย์หนุ่มเต็มที่
แต่คราวนี้เขาไม่ได้จับหน้าอกของครูแหม่มอย่างเดียวเท่านั้น
เขายังใช้ปากดูดเม้มไปที่หัวนมทั้งสองข้างอีกด้วย
ทำเอาแหม่มสาวพึงพอใจในพัฒนาการของลูกศิษย์ยิ่งนักที่เรียนรู้ได้รวดเร็วเช่นนี้
ร่างของชายหนุ่มและหญิงสาวจึงบดเบียดกันอยู่ในอ่างอาบน้ำแคบๆ
เนื้อต่อเนื้อจึงสัมผัสกันได้ทุกสัดส่วน
ท่อนลำรักที่แข็งเกร็งก็ถูไถอยู่แถวๆโหนกเนื้อที่หน้าขาของแหม่มสาว
และเพียงไม่นานแหม่มสาวก็เป็นฝ่ายแยกขากางออกจากกันให้ชายหนุ่มเบียดแทรกเข้ามาอยู่ตรงกลาง
แก่นกายของศิษย์รักจึงทิ่มตำอยู่กับกลีบแคมทั้งสองข้างไปมา
และเมื่อแหม่มสาวออกแรงกดสะโพกของชายหนุ่มเข้าหาตัวเอง
แท่งรักก็ลื่นไหลลงไปในช่องทางสวรรค์ทันที
ชายหนุ่มรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นในช่องรักของครูสาว
แต่คงเพราะแหม่มแมรี่เจนจัดในเวทีแห่งกาม
ร่องรักของเธอจึงไม่ฟิตกระชับเท่าที่ควร
แต่เท่านี้ก็เพียงพอแล้วสำหรับการ"ขึ้นครู"ของลูกศิษย์เช่นเขา
แหม่มแมรี่ค่อยๆสอนบทเรียนรักให้แก่ลูกศิษย์หนุ่มด้วยเสียงที่สั่นเครือ
เนื่องด้วยตัวหล่อนเองก็เกิดความรู้สึกเสียวซ่านไม่แพ้ชายหนุ่ม
แถมลูกศิษย์คนนี้ของหล่อนยังเรียนรู้ได้รวดเร็วและปรนเปรอรสสวาทให้แก่ผู้เป็นครูอย่างเต็มที่จนน้ำในอ่างล้นกระฉอกออกมาตามจังหวะที่สะโพกของคนทั้งสองเด้งเข้าใส่กันเสียงดังปั้บๆๆๆ
ถึงตอนนี้แหม่มสาวไม่มีแรงพอจะสอนลูกศิษย์ได้อีกแล้ว
จึงปล่อยให้เป็นหน้าที่ของชายหนุ่มที่ต้องค้นคว้าเทคนิคและวิธีการของตัวเองที่จะทำให้ครูสาวไปถึงจุดหมายปลายทางสวรรค์ให้ได้
เขาเริ่มเรียนรู้ที่จะใช้มือบดคลึงสองเต้าอวบอัดไปพร้อมๆกับการซอยสะโพกเข้าออกด้วย
และเมื่อเห็นริมฝีปากอวบอิ่มของแหม่มสาว
เขาก็อดไม่ได้ที่จะก้มลงไปประทับรอยจูบบดคลึงริมฝีปากอย่างเร่าร้อน
จนกระทั่งอารมณ์ของคนทั้งสองพุ่งขึ้นถึงขีดสุดจนได้
น้ำรักแรกของชายหนุ่มพวยพุ่งทะลักไหลเข้าไปในช่องทางรักของครูสาวอย่างมากมายจนแหม่มแมรี่ถึงกับสะดุ้งตัวเกร็งด้วยความกระสันสวาทสุดๆ
ช่องทางสวรรค์บีบรัดแก่นกายของชายหนุ่มแนบแน่นจนถึงหยดสุดท้าย
ทั้งคู่จึงผละออกจากกันแล้วชำระล้างร่างกายให้สะอาดก่อนจะแยกกันไปทำธุระของตัวเองต่ออย่างมีความสุข
(โปรดติดตามตอนต่อไป)
