เรื่องเสียว Forbidden love 1
### ตอนที่ 1 ###
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นเพื่ออ่านเฉพาะกลุ่มที่ชื่นชอบในเรื่องแนว นี้ ชื่อตัวละครถูกสมมติขึ้นทั้งสิ้นมิได้มีตัวตนอยู่จริง กรุณาอย่า(ห้าม)นำไปโพสต์ต่อข้างนอก อันนี้ไม่ได้หวงแต่เพราะผมไม่อยากให้ผู้ที่ไม่ได้มีความชื่นชอบตรงกันขุด โคตรผู้แต่งนั่นก็คือผมขึ้นมาด่า และผมหวังว่าจะใช้อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้น มิได้ต้องการให้ใช้เป็นแนวทางปฏิบัติแต่อย่างใด ขอบคุณครับ...jam
"นี่คุณ... มีจดหมายอยู่ในตู้อีกซองหนิ ทำไมไม่หยิบเข้าบ้าน" ไกรศักดิ์ ชายวัย 42 พูดขึ้นเมื่อก้าวเข้ามาในบ้าน บ้านซึ่งแสนจะอบอุ่นภายใต้บรรยายกาศการรับประทานอาหารมื้อค่ำของวันศุกร์
"เมื่อเย็น ๆ ชั้นก็หยิบมาหมดแล้วนะคะคุณ" แม่บ้านแสนสวยภรรยาคุณไกรศักดิ์ รับซองจดหมายพลางตอบด้วยสีหน้าสงสัย เพราะเธอแน่ใจว่าสำรวจจนถี่ถ้วนกับตู้จดหมายเล็ก ๆ แล้ว มันมีแต่เพียงบิลค่าโทรศัพท์เท่านั้น เธอชื่อ วัชรี อายุ 37 ห่างจากสามีถึง 5 ปี วัชรีเป็นคนหุ่นดี เธอไม่ปล่อยให้ทรวดทรงองเอวหย่อนคล้อยไปตามกาลเวลา ถ้าไม่มีใครบอกก็คงไม่รู้ว่าเธอให้กำเนิดบุตรแล้วถึง 3 คน
"ของผมรึเปล่าครับแม่" เด็กหนุ่มเอ่ยขึ้นด้วยความอยากรู้อยากเห็น แม้จะเรียนถึงมหาวิทยาลัยปี 2 แล้ว วีรพงษ์ ลูกชายคนโตก็ยังไม่วายออกอาการอยากรู้อยากเห็นเหมือนเด็ก ๆ
"ไม่ใช่ของวีหรอกจ๊ะ... เค้าจ่าหน้าซองถึงเจ้าบ้าน เอ... ไม่มีชื่อผู้ส่ง" วัชรีพลิกซองจดหมายดูให้แน่ใจ
"มาค่าหนูอ่านให้" เด็กสาววัย 18 อ่อนกว่าพี่ชาย 1 ปี หน้าตาเธอคมขำ ผิวพรรณขาวปานหยวก ชายมากมายในสถาบันต่างหมายปอง แต่เธอก็ยังไม่มีข่าวคบใครให้เสียชื่อเสียงดาวคณะ เธอชื่อไพริน เป็นลูกสาวคนเดียวของบ้าน และเป็นความภูมิใจของผู้เป็นพ่อ แม่ ที่ให้กำเนิดธิดาที่งดงาม เธอรับซองจดหมายเกาะมันออกอ่านอย่างฉะฉาน
"เรียนเจ้าบ้าน ทางบริษัทได้มีนโยบายโปรโมทการท่องเที่ยว โดยจัดแคมเปน พักผ่อนหย่อนใจฟรี หาดส่วนตัวอันสวยงาม ทรายขาวละเอียด พร้อมที่พัก อาหาร เครื่องดื่ม และคนรับใช้ เป็นเวลา 2 วัน 1 คืน พร้อมแพคเกจเงินสด 1 แสนบาท ผู้โชคดีบริษัทได้สุ่มจากหมายเลขบัตรประชาชน ตรวจสอบได้ที่หนังสือพิมพ์ทุกฉบับ ประจำวันศุกร์ที่ 13"
"นี่ไงพ่อ... มีจริง ๆ ด้วย" นัทพงษ์ ลูกชายคนสุดท้องวัย 11 ขวบ วิ่งไปหยิบหนังสือพิมพ์มาให้คุณแม่ วัชรีรู้สึกงง เนื่องจากเธอเป็นแม่บ้าน ทั้งวันอยู่กับบ้าน หนังสือพิมพ์เธอก็อ่าน แต่แปลกใจที่ไม่ได้เห็นคอลัมน์นี้ทั้ง ๆ ที่อยู่ด้านหน้าหนังสือพิมพ์ วัชรีคุ่นคิด หรือว่าเธอไม่ทันมอง
"ว่ายังไงต่อลูก" ไกรศักดิ์บอกให้ลูกสาวอ่านต่อ
"กำหนดการคือ วันเสาร์ที่ 14 ที่ตั้งอยู่ตามแผนที่ ที่แนบมาให้... นี่ค่ะแผนที่"
"ก็ไม่ไกลมากนะ" ไกรศักดิ์รับแผนที่มาดูแล้วบ่นพึมพำ
"คุณค่ะ อย่าไปเลย ชั้นว่ามันแปลก ๆ อยู่นะ" วัชรีปรามสามีด้วยสีหน้าไม่สู้ดี เมื่อรู้สึกว่าสามีเริ่มอยากรับข้อเสนอที่ได้ฟัง
"ไปสิค่ะพ่อ วันเสาร์อาทิตย์ รินไม่มีเรียน"
"ผมไปด้วยนะพี่ริน" นัทพงษ์เขย่าแขนอ้อนพี่สาว ไพรินจะรักน้องคนนี้มากเนื่องจากยังเด็ก เวลานอนก็นอนห้องเดียวกัน ถึงขนาดนัทพงษ์อยากได้อะไร ถ้าไม่เกินกำลัง พี่สาวก็จะหามาให้ตลอด
"อย่างนี้ผมก็อดไปสิพ่อ พรุ่งนี้ผมมีพรีเซนเตชั่น" วีรพงษ์ตัดพ้อด้วยความเสียดาย
"เค้าคงไม่หลอกมั๊ง ออกหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ เอาเป็นว่าพรุ่งนี้เราไปกัน ถ้าไม่เป็นอย่างที่บอกไว้ก็กลับทันที... ดีไม๊"
"ดี..." 2 พี่น้องเอ่ยปากพร้อมกันด้วยความตื่นเต้นที่จะได้ไปเที่ยว แต่ขณะเดียวกันอีกฟากหนึ่งของโต๊ะอาหาร วัชรีผู้เป็นแม่ยังออกอาการกังวลอยู่
"ส่วนวีพ่อจะซื้อของมาฝาก" ทั้งครอบครัวทานอาหารมื้อค่ำคุยกันอย่างมีความสุข
< -------- >
"กรี๊ดดดดด!!!" บนเตียงนอนนุ่ม ๆ วัชรีสะดุ้งเฮือก ลุกขึ้นนั่งเหงื่อกาฬแตก ผมเผ้ายุ่งเหยิง
"เป็นอะไรรี คุณเป็นอะไร" ไกรศักดิ์ตื่นขึ้นจากเสียงกรีดร้องของภรรยา เอ่ยถามอย่างเป็นห่วง แต่ก็ยังไม่ทิ้งอาการงัวเงีย
"คุณพ่อ... คุณพ่อมาบอกชั้น... บอกว่าอย่าไป อย่าพาลูกรินไป"
"โถ่รี... มันก็แค่ความฝัน พ่อคุณเสียไปตั้งนานแล้วนะ ยังคิดถึงท่านอยู่อีกเหรอ... หัวค่ำกินมากไปรึเปล่า"
"ไม่นะค่ะ มันเหมือนจริงมาก คุณพ่อดึงแขนลูกรินไว้บอกว่าอย่าไป... อย่าไป"
"นอนเถอะรี ฝันร้ายกลายเป็นดี คุณไม่เคยได้ยินเหรอ พรุ่งนี้ผมต้องขับรถแต่เช้านะ... นอนเถอะ" ไกรศักดิ์พลิกตัวนอนตะแคงหันหลังให้ภรรยา วัชรีค่อย ๆ ล้มตัวลงนอนก่ายหน้าผากพยายามข่มตานอนไม่คิดถึงเรื่องในฝันแต่กว่าจะหลับก็ ใช้เวลาจนเกือบรุ่ง
< -------- >
"โอ้โห!... สวยจังเลยคะพ่อ" ไพรินก้าวเท้าลงจากรถ เธออุทานกับสิ่งที่เห็นเมื่อได้มาถึง บ้านไม้ชั้นเดียวสีขาวหลังขนาดพอเหมาะริมชายหาด หน้าบ้านเป็นชานล้อมรั้วมีโต๊ะเล็ก ๆ เหมาะสำหรับนั่งจิบกาแฟในยามเช้า ตัวบ้านประดับประดาไปด้วยผ้าบาง ๆ สีขาวห้อยระย้าปลิวไสว มองลงไปที่ริมหาดมีซุ้มดอกไม้สีสวยสดพร้อมด้วยเตียงผ้าใบ 1 คู่ ที่นี้ดูราวกับสวรรค์ก็ไม่ปาน
"บ้านอุ่นรัก" ไกรศักดิ์พูดขึ้นเมื่อมองเห็นป้ายข้างประตูทางเข้าบ้าน เค้าพินิจมอง มันเป็นป้ายที่ทำขึ้นเอง ดูแล้วอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก เค้าเอื้อมมือจะจับลูกบิดประตู พลันมันก็เปิดออกก่อนที่มือของเค้าจะแตะ
"สวัสดีครับ คุณคงเป็นคุณไกรศักดิ์ บ้านอุ่นรักยินดีต้อนรับครับ ผมอานนท์ คนรับใช้ของคุณ... เชิญครับ" เสียงทักทายจากชายวัยกลางคนหน้าตาดีถึงขั้นหล่อซึ่งยืนอยู่ภายใน
"เห็นไม๊ผมบอกแล้วว่าไม่มีอะไร" ไกรศักดิ์พูดกับภรรยา
"ชั้นคงคิดมากไปเองมั๊งคะ" วัชรีตอบแต่สีหน้ายังไม่คลายความกังวลลงเท่าไหร่ อานนท์พาเดินแนะนำห้องต่าง ๆ ภายในตัวบ้านด้วยท่าทางนอบน้อม
"นั่นอะไรครับลุง" นัทพงษ์แหงนมองกลางห้องนั่งเล่น บนขื่อมีผ้าห้อยอยู่ 2 ผืน ผืนหนึ่งสั้นปลายหลุดลุ่ยเหมือนฉีกขาด อีกผืนหนึ่งยาวกว่าปลายเรียบคล้ายโดนตัด
"เจ้าของบ้านคงเคยใช้แขวนอะไรมั๊งครับ" อานนท์ตอบผ่าน ๆ เหมือนไม่รู้
"อย่าไปยุ่งของเค้าเลยนัท เรามาอยู่แค่คืนเดียว" ไพรินซึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ พูดพลางลูบศีรษะน้องชาย
"เชิญตามสบายครับ นี่ก็ใกล้เที่ยงแล้วผมขอตัวเตรียมอาหารก่อน" อานนท์พามาถึงห้องนอนแล้วเดินจากไป ทุกคนขนของเข้าห้อง ไกรศักดิ์นอนกับภรรยา และไพรินนอนกับน้องชาย เวลาเพียงไม่ถึงครึ่งชั่วโมงทุกคนต่างพร้อมที่ห้องอาหาร
"โห... น่ากินจังเลยครับ" นัทพงษ์ปรี่เข้าไปนั่งคว้าน่องไก่กินอย่างเอร็ดอร่อย โต๊ะอาหารเป็นแบบกะทัดรัดไม่ใหญ่โต แต่รายการอาหารที่อยู่บนโต๊ะล้วนแล้วแต่สวยงามน่าทาน ทุกคนยิ้มแย้มพูดคุยและรับประทานอาหาร
"ผมไปเล่นน้ำนะครับ"
"พี่ไปด้วย" 2 พี่น้องพออิ่มได้ที่ก็ออกอาการซน วิ่งไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อลงเล่นน้ำทันที ไม่นานไกรศักดิ์และภรรยาเดินตามไปห่าง ๆ ทั้งคู่นั่งเอนผ่อนคลายบนเตียงผ้าใบภายใต้ซุ้มดอกไม้ โต๊ะตัวเล็ก ๆ ที่ขั้นอยู่ระหว่างกลางมีขวดแชมเปนแช่ในถังน้ำแข็งตั้งอยู่
"พระเจ้า... ผมไม่เคยรู้สึกสบายอย่างนี้มาก่อนเลย" ไกรศักดิ์บอกกับวัชรีพลางจิบแชมเปน มองไปยังลูก ๆ ที่เล่นน้ำอย่างสนุกสนาน ไพรินอยู่ในชุดเสื้อยืดสีขาวหลวม ๆ เมื่อเปียกน้ำจึงลู่รัดร่างอวบถึงแม้จะมีบราเซียสีขาวห่อหุ้มอยู่ แต่ปลายยอดของปทุมถันขนาด 34 มันดันออกมาจนเห็นเป็นเม็ด ด้วยความที่เสื้อตัวใหญ่อยู่แล้วและเป็นหาดส่วนตัวจึงไม่ต้องอายใคร ท่อนล่างของเธอจึงมีเพียงชั้นในสีขาวปิดบังเนินสงวนไว้เท่านั้น ทำให้มองเห็นสัดส่วนเธอได้ชัดเจน เอวคอดกิ่วรับกับอกอวบอิ่มและสะโพกผายได้รูป ใบหน้าใส ๆ เส้นผมเปียกน้ำสะบัดไปมายิ่งดูเซ็กส์ซี่ แต่ใครเล่าจะรู้ว่าทุกอิริยาบทของเด็กสาวกำลังถูกจับจ้องจากชายวัยกลางคน อานนท์ยืนแง้มผ้าม่านอยู่ภายในบ้าน เค้ามองชื่นชมความงดงามของเด็กสาว แววตามีประกายเอ็นดูราวกับว่าไพรินเป็นลูกสาวของตัวเอง
< -------- >
เวลาล่วงเลยไปถึง 3 ทุม ทุกคนเริ่มอ่อนเพลียจากการดื่มด่ำความสุขที่ได้รับ ไม่ว่าจะเป็นอาการเลิศรส เครื่องดื่มชั้นดี และความสนุกสนาน
"อานนท์ วันนี้คงแค่นี้ล่ะไม่รบกวนแล้ว พวกผมจะเข้านอนแล้ว" ภายในห้องนั่งเล่นไกรศักดิ์พูดกับอานนท์แสดงอาการขอบคุณ
"ครับ ส่วนเรื่องเงินรางวัลผมจะเตรียมไว้ให้พรุ่งนี้เช้า หลับฝันดีนะครับ" อานนท์พูดจบแล้วโค้งคำนับแต่แววตาดูมีเลศนัยบางอย่าง ต่างคนเข้าห้องนอน ไกรศักดิ์ใส่กางเกงแพรสีเขียวตัวเดียวนอนกับวัชรีที่อยู่ในชุดนอนยาวสาย เดี่ยวเนื้อผ้าเงาลื่น ในส่วนของไพริน เธอใส่เสื้อกล้ามพอดีตัวเต้าอวบเบียดอัดเป็นลูก เธอไม่ชอบใส่บราเซียนอนเพราะรู้สึกอึดอัด ท่อนล่างสวมเพียงชั้นในสีขาวตัวจิ๋วบาง ๆ เท่านั้น นัทพงษ์น้องชายใส่เสื้อยืดกางเกงขาสั้นชั้นในไม่ใส่ ทั้งคู่นอนด้วยกันแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก ๆ
< -------- >
เวลาผ่านไปทุกคนหลับสนิทภายใต้ชายคาบ้านอุ่นรัก กระทั่งถึงตี 3 ทุกอย่างล้วนสงบนิ่ง มีเพียงแสงจันทร์ที่สาดส่องและเสียงเกรียวคลื่นกระทบฝั่ง พลันก็มีเสียงแผ่วเบาเล็ดลอดออกมา
"อืมมม" ไพรินครางกระเส่าในลำคอ เธอเสียววาบที่ยอดถัน เมื่อมือเด็กชายวัย 11 ปี ลูบไล้ไปตามเต้าอวบของพี่สาวซึ่งนอนตะแคงกอดเค้าอยู่ในอ้อมแขน นัทพงษ์ซุกใบหน้าเข้ากับอกอวบดอมดมความหอม เธอหลับตาพริ้มแอ่นอกรับการซุกไซ้ร์ของน้องชาย ปลายยอดหดแข็งดันเสื้อกล้ามออกมาเป็นเม็ด เด็กน้อยวัย 11 ปี แลบลิ้นออกแตะวนเข้ากับยอดบัวนอกเสื้อของพี่สาว มือน้อย ๆ ค่อย ๆ บีบเคล้นเต้าเต่งจนไพรินเสียวซ่าน
"อืมมมมม" ไพรินงุนงงกับสิ่งที่เกิด แต่ยังคงบิดกายเล็กน้อยด้วยความสยิว นัทพงษ์ละมือจากเต้าอวบไล้ลงผ่านสีข้างสอดผ่านเสื้อกล้ามเข้าไปช้า ๆ ไพรินรู้สึกวูบวาบเหมือนไฟซ๊อตเมื่อถูกมือชายสัมผัสเนื้อแท้ เธอซ่านเสียวไปทั้งร่างเมื่อปลายยอดปทุมเริ่มฉ่ำแฉะไปด้วยน้ำลายและความอุ่น จากปากน้องชายซึ่งกำลังโลมเลียเธออยู่ นัทพงษ์ลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังเนียนแขนที่สอดเข้าไปทำให้เสื้อร่นขึ้น เค้าค่อย ๆ จับพี่สาวพลิกตัวนอนหงาย ไพรินเองก็ไม่มีอาการแข็งขืนแม้แต่น้อย เธอเหมือนตกอยู่ในภวังค์ นัทพงษ์ก้มลงจูบที่หน้าท้องแบนราบ ไพรินแขม่วเกร็งท้องทันทีด้วยความสยิว เด็กน้อยลากลิ้นฉ่ำช้า ๆ พลางจับชายเสื้อเลิกขึ้น
"โอววว์" ไพรินแอ่นกายครางกระเส่า ทันทีที่เสื้อถูกเลิกขึ้นพ้นผ่านจนชายเสื้อเกี่ยวสะกิดยอดเต้าอวบเต่ง ผิวขาวไม่มีแม้รอยตำหนิกระทบแสงจันทร์ส่งให้ยิ่งนวลเนียน ยอดถันตั้งเป็นเม็ดชูชันสีชมพูอ่อนท้าให้โลมเลีย ไพรินสัมผัสได้ถึงไออุ่นจากลมหายใจ เมื่อนัทพงษ์ก้มหน้าลงใกล้เต้าอวบของเธอ ปลายลิ้นถูกแลบออก จะงอยฉ่ำไปด้วยน้ำลายแตะเข้ากับยอดถันเบา ๆ ก่อนจะค่อย ๆ วนไล้ไปมารอบ ๆ ไพรินเสียวซ่านเธอรู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงภายในร่องหลืบของเธอ มันเริ่มบีบตัวขมิบขับน้ำเมือกใส ๆ ออกมา
"อู้ยยยย... ซี๊ดส์" นัทพงษ์ดูดที่ปลายยอดพร้อมใช้ฟันหน้าขบเบา ๆ มือทั้ง 2 ข้างเคล้าคลึงเต้าไปพร้อม ๆ กัน บัดนี้น้ำรักของไพรินถูกขับออกมาจนแฉะชั้นในตัวจิ๋ว ความรู้สึกซ่านสยิวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนถาโถมเข้ามา แต่ในส่วนลึกแล้วเธอก็รู้สึกแปลกใจอยู่ไม่น้อยในการกระทำของน้องชายวัยเพียง 11 ปี ที่นอนด้วยกันมาตลอด แต่ในความสงสัยนั้นเธอกลับปล่อยมันไปตามความรู้สึกสุขสบายกับรสสัมผัสที่ได้ รับ ถ้าเธอลืมตาซักหน่อยเธอจะเห็นว่าการกระทำของน้องชายเธอทั้งหมดนั้นล้วนแล้ว แต่หลับตาทั้งสิ้น นัทพงษ์ไม่เป็นตัวของตัวเอง เค้าใช้ปลายนิ้วชี้และนิ้วโป้งบี้คลึงที่ยอดถันเบา ๆ
"ซี๊ดดดส์... นัท" ไพรินเลื่อนมือทั้ง 2 มาจับศีรษะน้องชายลูบไล้ระบายความเสียว แต่ทางนัทพงษ์นั้นกลับไร้ความรู้สึก เค้าค่อย ๆ ลดใบหน้าลงช้า ๆ ปลายลิ้นฉ่ำเลียไล้ลงผ่านผิวเนียนงาม
"อย่า... นัท... อย่า" ไพรินรู้ทันทีว่าน้องชายกำลังจะทำสิ่งใด เธอรั้งศีรษะน้องชายหมายจะให้เค้าหยุดการกระทำ แต่กลับต้องชะงักมือเกร็งหน้าท้องด้วยความเสียว เมื่อปลายลิ้นลากผ่านท้องน้อยบริเวณขอบชั้นในตัวจิ๋ว
"อูยยยยว์... นัท... ขึ้นมา... อย่า... ซี๊ดดดดส์" ไพรินพยายามรั้งศีรษะเค้าขึ้นมา แต่กลับไม่มีเรี่ยวแรงจะสู้กับเด็กน้อย เธอบิดกายเพื่อหลบหลีกปลายลิ้นที่กำลังจะเลื่อนลงมาถึงหว่างขาเธอ
"โอ้วววว์... นัท... ซี๊ดดดดส์... พอ... แล้ว... อย่านัท" ไพรินทั้งเสียวทั้งอาย เมื่อนัทพงษ์เลียลิ้นเข้ากับร่องสวรรค์อันฉ่ำแฉะของเธอถึงแม้จะเป็นเพียงภาย นอก เธอคิดไปว่านัทพงษ์คงจะยิ้มเยาะเธอที่มีอารมณ์กับน้องชายจนหลังน้ำเสียวออก มาให้แฉะชั้นใน แต่ไม่เลยนัทพงษ์ทำไปโดยไร้สติ
< -------- >
อีกด้านหนึ่งของบ้าน วัชรีซึ่งรู้สึกไม่ดีกับการมาครั้งนี้อยู่แล้วเธอจึงค่อนข้างกระสับกระส่ายนอนหลับไม่สบายเท่าที่ควร
"จะไปไหนค่ะคุณ" วัชรีพูดทักขึ้น เธอรู้สึกตัวทันทีเมื่อสามีซึ่งนอนเคียงข้างดึงตัวขึ้นนั่ง เค้าเดินเปิดประตูห้องออกไปโดยไม่ตอบอะไร วัชรีเองคิดว่าไกรศักดิ์ออกไปเพื่อเข้าห้องน้ำจึงไม่ได้คิดอะไร เธอลดเปลือกตาลงเพื่อหลับต่อหวังให้ผ่านค่ำคืนนี้ไปโดยเร็ว
< -------- >
"ซี๊ดดดดดส์... นัท" ไพรินซึ่งพยายามแข็งขืนในเมื่อครู่ บัดนี้เริ่มปล่อยกายไปตามความเสียวที่ไม่เคยได้รับมาก่อนในชีวิต ต้นขาขาว ๆ เริ่มแบะออกเปิดทางให้น้องชายใช้ปลายลิ้นโลมเลียอย่างถนัดถนี่ ในใจเธอคิดเลยไปถึงการร่วมรักกับน้องชายที่กำลังจะบังเกิดในไม่ช้า ยิ่งทำให้ภายในร่องขมิบขับน้ำเหนียวออกมามากขึ้น ขณะที่ไพรินกำลังดื่มด่ำกับความสุขนั้นเอง ประตูห้องทั้ง ๆ ที่ล็อคอยู่กับถูกเปิดออกได้จากด้านนอก ไกรศักดิ์นั่นเอง เค้าก้าวเข้ามาในห้อง ห้องซึ่งลูกสาวกับลูกชายของเค้ากำลังบรรเลงเพลงสวาทกัน แต่ในความเป็นจริงแล้วไกรศักดิ์ก็เป็นเหมือนกับนัทพงษ์ เค้าเดินเข้ามาในห้องนี้ทั้ง ๆ ที่หลับตาอยู่ นัทพงษ์เหมือนรู้เวลาก็ผละออกจากการโลมเลียร่องเสียวของพี่สาว เค้าค่อย ๆ ถอยลงจากเตียงมายืนประจันหน้ากับผู้เป็นพ่อ แล้วจู่ ๆ ก็ล้มลงนอนกับพื้นห้อง ในวินาทีนั้นเองไกรศักดิ์ก็ได้สติ เปลือกตาค่อย ๆ ลืมขึ้นเผยให้เห็นภาพเบื้องหน้า หูที่เคยอื้ออึงเริ่มรับรู้ได้ยินเสียงรอบข้าง
