"เฮ้ย! จะนอนให้ตะวันแยงตูดรึไงวะ...." เสียงแม่ดังขึ้น "

[เรื่องเสียว]

"เฮ้ย! จะนอนให้ตะวันแยงตูดรึไงวะ...." เสียงแม่ดังขึ้น "...รีบมาช่วยกูทำกับข้าวเร็ว เดี๋ยวไม่ทันไปขาย"
นิดลุกขึ้นบิดขี้เกียจอย่างงัวเงีย พลางเลิกมุ้งออกมา ยังมืดอยู่เลย
"ตื่นแล้ว..." เธอตะโกนตอบ "...ไม่ต้องแหกปากตะโกนหรอกแม่.." พลางหันไปมองมุ้งที่กางข้างๆ
"...แล้วทำไมแม่ไม่ปลุกไอ้หอกนั่นให้ตื่นด้วยล่ะ หรือว่ามันเพลีย?" พูดพลางลุกขึ้นยืน ก่อนจะเดินมาช่วยแม่หลังบ้าน
"มึงไม่ต้องไปกระแนะกระแหนเค้า..." แม่ลดเสียงลงเมื่อเห็นลูกสาวเดินมา "...เค้าทำงานหนัก ให้นอนพักดีกว่า"
เธอ มองหน้าแม่อย่างหมั่นใส้...ทำงานหนัก? เมื่อคืนเธอรู้สึกว่าพื้นบ้านสั่นเหมือนแผ่นดินไหว และเสียงที่แม่ร้องทั้งคืนมันเบาอยู่ซะเมื่อไหร่ล่ะ เธอแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอนทั้งคืน ต้องรอจนมุ้งนั้นเงียบนั่นแหล่ะ เธอถึงจะหลับลง
พ่อเพิ่งตายได้ไม่ถึงเดือน แม่ก็หาผัวใหม่เข้าบ้านได้อย่างรวดเร็ว ผัวใหม่ของแม่เป็นคนขับรถบรรทุกสิบล้อของบริษัทข้างๆบ้านนี่เอง...เธอคิดขณะ มองดูแม่ที่กำลังทำกับข้าวอยู่ แม่เพิ่งจะอายุสามสิบสาม อยู่กับพ่อตั้งแต่อายุสิบเจ็ด เพราะฉะนั้นจึงไม่น่าแปลกใจเลยที่เวลาที่เธอแม่ลูกออกไปขายของ คนจึงมักจะนึกว่านี่เป็นพี่น้องกันมากกว่าจะเป็นแม่ลูกเสียอีก
ปีนี้นิด อายุสิบห้าปีเต็มแล้ว เรียนจบปอสี่ก็ต้องออกมาช่วยแม่ทำข้าวแกงขาย ส่วนพ่อของเธอทำงานก่อสร้าง ต้องเดินทางไปโน่นมานี่ตามแต่ผู้รับเหมาสั่ง เธอจึงอยู่กับแม่เป็นส่วนใหญ่ในบ้าน ซึ่งไม่น่าจะเรียกว่าบ้าน เพราะมันเพียงแค่เอาไม้มาตอกติดกันให้เป็นแผ่นทำเป็นตัวบ้านเปล่าๆ แล้วเอาสังกะสีมามุงเป็นหลังคา ไม่ได้แบ่งห้องอะไร เพราะฉะนั้นทุกอย่างในบ้านจึงรวมกันอยู่ในห้องแคบๆห้องเดียว เรียกว่ากินข้าวเสร็จแล้วก็รีบกางมุ้งที่เดิมได้เลย ตอนแรกเธอนอนมุ้งเดียวกับพ่อแม่ แต่พอเริ่มโตจึงถูกแยกมุ้งออกมานอนคนเดียว สงสัยว่าพ่อกับแม่อยากนอนด้วยกันเองมากกว่า บางครั้ง เธอรู้สึกว่าแม่เธอครางออกมาจากในมุ้งและบ้านโยกไปมาจนแทบพัง แต่เธอก็ไม่ได้สนใจอะไร จนเธอโตเป็นสาวและมีเพื่อนแถวๆบ้าน ซึ่งก็ไม่ได้มีชีวิตความเป็นอยู่ดีกว่าเธอเท่าไหร่ เธอก็รู้จากเพื่อนๆว่าสิ่งที่พ่อกับแม่ทำกันนั้นมันคืออะไร

"พ่อกับ แม่มึงเค้าเย็ดกันน่ะสิ..." แจ๋ว เพื่อนวัยเดียวกันบอกขณะที่เธอนั่งคุยกับเพื่อนๆที่ริมคลอง หลังจากที่เธอเล่าให้ฟังในสิ่งที่เคยเห็นตอนเด็กๆ "...มึงเคยเห็นตอนเด็กๆ แต่กูเห็นอยู่ทุกวัน พี่ชายกูมันเอาผู้หญิงมาอยู่ที่บ้านด้วย แม่ง...เย็ดกันเกือบทุกคืนเลย บางทีมันเห็นว่าไม่มีใครอยู่ยังล่อกันกลางวันแสกๆเลย" นิดตาโต
"แล้วมึงรู้ได้ยังไง?..." เธอสงสัย
"กู ก็แอบดูน่ะสิ..." แจ๋วตอบง่ายๆ "...ก่อนนอนมันนั่งกันเงียบๆ แต่พอทุกคนเข้านอนหมดแล้วมันก็เข้าไปอยู่กันในมุ้ง พ่อแม่กูเค้าไม่สนใจหรอก ทำงานก็เหนื่อยฉิบหายอยู่แล้ว พอหัวถึงหมอนก็หลับเป็นตายเลย กูแอบดูจากมุ้งของกู ไอ้ห่าเอ๊ย..." แจ๋วสูดปาก นิดอ้าปากค้างคิดตาม...
*****************************

"เอ้า...ยืนนิ่งทำห่าอะไรอยู่..." เสียงแม่ด่าทำให้เธอสะดุ้งจากภวังค์ "...ช่วยกูยกหม้อข้าวลงหน่อย หนักฉิบหายเลย"
เธอ รีบยกของขนขึ้นรถเข็น ก่อนจะวิ่งเข้าไปล้างหน้าแปรงฟันและเตรียมตัวออกไปขายของกับแม่เหมือนทุกๆ วัน วันนี้เธอกับแม่โชคดีเป็นพิเศษเพราะลูกค้าอุดหนุนจนแทบตักกับข้าวไม่ทัน แม่แต่งตัวสวยทุกครั้งที่มาขายของ
"มึงต้องแต่งตัวดีๆ..." แม่สอน "...เพราะถ้ามึงสวยซะอย่าง เดี๋ยวก็มีลูกค้าเข้ามาเองนั่นแหล่ะ บางทีเค้าไม่ได้อยากกินข้าวเท่าไหร่หรอก แต่เค้าอยากมาคุยกับแม่ค้าที่แต่งตัวสวยๆมากกว่า มึงจำไว้..." ก็จริงอย่างที่แม่ว่า บางคนแม่งนั่งกินข้าวจานเดียวเป็นชั่วโมงเลยไม่รู้จักหมดซะที มองไปทีไรก็เห็นทำตาเยิ้มให้ เธอเดินไปล้างจานอย่างนึกรำคาญ
"มึงกลับไป เอาถุงพลาสติกที่บ้านมาเพิ่มหน่อย..." แม่สั่ง "...กูไม่รู้นี่หว่าว่าจะขายดีอย่างนี้" เธอพยักหน้าอย่างว่าง่าย ล้างมือก่อนจะเดินกลับไปเอาถุงสำหรับใส่กับข้าวมาให้แม่
ขึ้นบ้านไป เห็นมุ้งถูกเก็บหมดแล้ว ผัวใหม่ของแม่คงเก็บหลังจากตื่นนอน ก็ยังดี...เธอคิด...ยังรู้จักช่วยเก็บบ้านเก็บช่องบ้าง คิดพลางเดินไปหยิบถุงบนหลังตู้ ได้ยินเสียงผัวใหม่ของแม่ที่เธอยังไม่รู้จักชื่อเลยอาบน้ำอยู่ เสียงเขาร้องเพลงดังลั่น เสียงหมาไม่แดก...เธอคิด แต่ทันใดนั้นวูบหนึ่ง เธอชะงักหยุดนิ่ง นึกถึงเรื่องที่แจ๋วเล่า เธอไม่เคยเห็นผู้ชายที่โตแล้วเลยว่ามันต่างยังไงกับเด็กๆ มองไปที่ห้องน้ำก่อนจะค่อยๆย่องไปที่ผนังห้องน้ำซึ่งมีรอยแตกอยู่ นิ่งซักพักก่อนจะทาบสายตากับรอยนั้น...
พ่อเลี้ยงของเธอกำลังอาบน้ำอยู่ เขาหันหลังให้ขณะที่กำลังถูสบู่ทั่วทั้งตัว ร่างที่เธอเห็นนี้มันไม่เหมือนเด็กๆที่เธอเคยเห็น มันเต็มไปด้วยมัดกล้ามจากการใช้แรงงาน แต่เธอต้องรีบอุดปากก่อนจะอุทานออกมาเพราะเห็นเขาหันหน้าให้กับรอยแยกที่ ผนัง...นอกจากมัดกล้ามที่หน้าท้องที่เธอเห็นแล้ว เธอก้มดูต่ำกว่านั้น ใต้พงขนดำสนิท ดุ้นเอ็นขนาดใหญ่แกว่งห้อยไปมา มันใหญ่กว่าของเด็กที่เธอเคยเห็นนับสิบเท่า เธอคิดอย่างหวาดเสียว...
ทัน ใดนั้น คล้ายกับเขามองมาที่รอยแตกของผนังแวบหนึ่ง..เธอคิดอย่างตกใจ เขารู้หรือเปล่าว่าเธอกำลังแอบดูอยู่ แต่ก็เห็นเขาก้มลงใช้ผ้าเช็ดตัวเช็ดร่างจนแห้งตามปกติ แต่...เธอมองอย่างแปลกใจ...ไอ้ดุ้นนั้นดูคล้ายกับมันขยายขนาดใหญ่ขึ้น เธอลืมตาโพลงเมื่อเห็นเขาหันหน้ามาทางรอยแตกที่เธอแอบดูอยู่ มือกำดุ้นเนื้อแข็งปังรูดเข้าออกต่อหน้าเธอ ซักพักเธอก็ต้องตกใจแทบหงายหลัง เมื่อได้ยินเสียงเขาร้องออกมาเบาๆพร้อมกับมีของเหลวบางอย่างฉีดออกมาจากไอ้ ดุ้นนั้น พุ่งเข้าใส่รอยแยกที่เธอแอบดูอยู่จนบางส่วนกระเด็นเข้าใส่หน้าของเธอ...
เธอ ขยับตัวออกจากที่นั่นและวิ่งลงจากบ้านไปก่อนที่เขาจะเปิดประตูห้องน้ำ หัวใจยังเต้นแรงจากภาพที่เห็น เธอเข้าใจสิ่งที่เธอเห็นได้โดยธรรมชาติและเข้าใจในสิ่งที่แจ๋วเล่า มือเช็ดใบหน้าที่เลอะคราบของเหลวที่กระเด็นใส่ มันลื่นๆเหนียวๆชอบกล เธอเช็ดมันกับกางเกงอย่างขยักแขยง แต่แปลกที่เป้ากางเกงเธอกลับมีน้ำอะไรบางอย่างซึมออกมา เธอคิดอย่างแปลกใจขณะที่เดินกลับไปหาแม่...
**********************************

"กู รู้แล้วว่าผู้ชายมันทำยังไง..." นิดรีบเล่าให้เพื่อนๆก๊วนเดิมฟังอย่างตื่นเต้น สิ่งที่เธอเห็นทั้งหมดถูกถ่ายทอดให้เพื่อนซึ่งกำลังนั่งฟังอยู่ แต่แปลกใจที่ไม่มีใครตื่นเต้นเหมือนเธอ
"มึงมีเรื่องมาเล่าให้พวกกูฟัง แค่นี้เองเหรอ..." แจ๋วพูดเสียงเนือยๆ นิดงง "...แค่มึงเห็นพ่อเลี้ยงมึงชักว่าวให้ดูแค่นี้นะ กูว่า...เค้ารู้ว่ามึงกำลังแอบดูเค้าอาบน้ำอยู่ ก็คงทำให้เค้าตื่นเต้นมั๊ง..." แจ๋วบอก "...มันก็เลยแข็งขึ้นมา แล้วเป็นไง เห็นของจริง?" แจ๋วมองหน้า เธอรีบส่ายหน้า
"ใหญ่ฉิบหายเลย..." นิดบ่น "...ไม่น่าล่ะ แม่กูร้องทั้งคืนเลย เป็นกู...ตายห่าแน่ๆ"
"ตอนแรกกูก็คิดเหมือนมึงนั่นแหล่ะ..." แจ๋วบอก "..กูเพิ่งเล่าให้พวกมันฟัง เจ๋งกว่าเรื่องของมึงซะอีก" แจ๋วหันมองเพื่อน
"เรื่องอะไรวะ?" นิดอยากรู้
"กูเพิ่งโดนเอาเมื่อคืนนี้เอง..."แจ๋วกระซิบบอก "...เนี่ยยังรู้สึกว่าไอ้ดุ้นนั้นมันอยู่ข้างในอยู่เลย" แจ๋วมองเป้ากางเกงของตัวเอง
"กับใครวะ?" นิดรีบถาม
"ไอ้เวก..." แจ๋วพูดหน้าตาเฉย
"ไอ้เวก..พี่มึงเนี่ยนะ..." นิดตะโกนลั่น
"มึงไม่ต้องตกใจหรอก กูยังเฉยๆเลยแต่มันระบมไปหมดเลยว่ะ" นิดมองดูเพื่อนซึ่งนั่งถ่างขาอยู่
"มึงอยากฟังมั๊ยล่ะ?" แจ๋วถาม นิดรีบพยักหน้าตอบ..ใครจะไม่อยากฟัง...
"คือ อย่างนี้..." แจ๋วเริ่มเล่า "...เมื่อคืนพ่อแม่กูไปนอนบ้านลุง ก็มีกูอยู่กับพี่กูแล้วก็อีนั่น ซักพักกูได้ยินเสียงมันทะเลาะกัน เห็นอีนั่นมันเก็บของใส่กระเป๋าแล้วเดินออกจากบ้านไป ก็ไม่เห็นว่าพี่กูจะตามไปง้ออะไรมัน แต่กูก็ไม่สนใจเพราะไม่ใช่เรื่องของกู มันจะเลิกก็เรื่องของมัน กูก็เลยกางมุ้งนอน..." แจ๋วนึกภาพ "...นอนได้ซักเดี๋ยวไอ้เวกมันเปิดมุ้งเข้ามาบอกว่านอนด้วยคน กลัวยุงกัด เพราะอีนั่นมันอาละวาดฉีกมุ้งของมันจนขาดหมดแล้ว กูก็เลยขยับตัวให้มันนอนข้างๆ...กูเคลิ้มๆจะหลับก็รู้สึกว่ามีมือมาลูบอยู่ ที่ไหล่ หันไปก็เห็นไอ้เวกนอนมองอยู่ กูกำลังจะอ้าปากด่าที่มันทำให้กูตื่น มันก็บอกว่ามันนอนไม่หลับจะนวดหลังให้ กูมองหน้ามัน เป็นพี่เป็นน้องกันมา มันไม่เคยคิดจะทำอะไรให้กูเลย จู่ๆอยากเป็นพี่ที่ดีขึ้นมา กูก็ไม่ว่าอะไรเลยนอนคว่ำให้มันนวดหลังให้..."
"...ให้ตายห่า..กูไม่ได้ คิดอะไรเลย เพราะกูกับมันแก้ผ้าอาบน้ำด้วยกันมาตั้งแต่เด็กๆ...แม่งสบายฉิบหายเลยเพราะ ไอ้เวกมันนวดตั้งแต่ไหล่ลงมาเรื่อยๆจนถึงหลังวนไปวนมาอยู่อย่างนั้น กูน่ะ...นอนหลับตาพริ้มสบาย แต่ซักพักมันเสือกล้วงมือเข้าไปในผ้าถุง กูรีบหันมาตะครุบมือมันไว้ ยังไม่ทันด่ามันเลย มันเสือกด่ากูก่อนว่ากูกลัวห่าอะไร มันนวดบนผ้าถุงไม่ทำให้กูหายเมื่อยหรอก ต้องนวดที่เนื้อจริงๆไม่เชื่อก็ลองดู ถ้าไม่ชอบค่อยบอกมัน มันจะเลิกเอง...กูก็เลยจ้องหน้ามันก่อนจะให้มันลอง..."
"...จริงอย่างที่ แม่งบอก มันสบายจริงๆว่ะ มันนวดซ้ำไปซ้ำมาที่น่อง กูขนลุกไปหมดทั้งตัวเลย...จู่ๆมันจับกูพลิกหันหน้าบอกว่าจะนวดต้นขาให้ ยังไม่ทันที่กูจะปฏิเสธ มันก็ลงไปนวดตั้งแต่ปลายตีนถึงต้นขาวนไปวนมา จนกูเคลิ้มๆจะหลับด้วยความสบาย ไม่รู้ยังไง กูลืมตามาอีกที ผ้าถุงมันขึ้นมากองอยู่บนเอวแล้ว แล้วมึงก็รู้.." แจ๋วกระซิบ "...กูนอนเคยใส่กางเกงในที่ไหน เห็นไอ้เวกกำลังมองที่ไอ้นั่นกูตาแทบถลน พอกูขยับตัวจะหนีเท่านั้น ไอ้เวกมันลงมาดึงเสื้อยืดกูออกจากหัว ไอ้ห่า..ทีนี้กูก็ไม่เหลืออะไรบนตัวเลยน่ะสิ ยกทรงก็ไม่ได้ใส่ จะดิ้นหนี มันก็ตัวโคตรหนักเลย ตอนนั้นนะกูแหกปากร้องลั่นเลย แต่มึงก็รู้ว่าแถวบ้านเรา ต่อให้มึงลงไปชักตายต่อหน้า ชาวบ้านมันก็ไม่สนใจมึงหรอก...
... กูแหกปากด่ามันตลอด แล้วรู้สึกว่ามันจับขากูแยกออกแล้วดันควยมันเข้ามา..." แจ๋วคิดอย่างสยดสยองระหว่างเล่า "...กูแหกปากร้องลั่นซอยเลย เพราะหีมันจะฉีกอยู่แล้ว ขนาดมันเพิ่งเข้ามาได้แค่นิดเดียวนะ ซักพักได้ยินมันบอกว่าเข้ามาหมดแล้ว พอกูจะลองขยับตัวดู...แม่งขยับตัวไม่ได้เลย มันตึงไปหมดทั้งง่ามขาเลย ไอ้เวกมันนอนนิ่งทับอยู่บนตัวกูซักพักแล้วมันก็เริ่มกระเด้า จนรู้สึกว่ากูหายเจ็บแล้ว แต่เริ่มเปลี่ยนเป็นเสียวแทนตอนที่ไอ้เวกมันกำลังเด้าอยู่บนตัวกูอยู่อย่าง นั้น...
"...ซักพักกูเกร็งไปหมดทั้งตัว รู้สึกมันลอยๆเหมือนจะเป็นลมแต่โคตรเหนื่อยเลยว่ะ ไอ้เวกมันรีบขยับตัวเด้งควยมันเข้ามาในตัวกูถี่ยิบเลย แล้วกดตัวมันไว้บนตัวกูแน่น กูร้อนวูบเข้าไปถึงข้างในเลย รู้สึกว่าดุ้นของมันฉีดน้ำเข้ามาในร่องกูจนร้อนจี๋เลยว่ะ จนกระทั่งมันฉีดหมดแล้วนั่นแหล่ะ ถึงได้ลงจากตัวกู... เมื่อคืนไอ้เวกแม่งปีนขึ้นปีนลงอยู่บนตัวกูทั้งคืนไม่รู้กี่ที จำได้แค่ว่าทีสุดท้ายนี่ฟ้าสางแล้ว แล้วมึงรู้มั๊ย! พอตอนอาบน้ำนะ กูแทบไม่กล้าโดนหีตัวเองเลย เพราะมันทั้งแสบทั้งระบมไปหมด..."เธอมองเป้ากางเกงของตัวเอง "...เนี่ยพึ่งหายระบมนะ แต่มันยังรู้สึกเหมือนควยไอ้เวกค้างอยู่ข้างในอยู่เลยเนี่ย" เธอเล่าจนจบ นิดมองหน้า
"อีบ้า.." นิดด่าและถามแปลกใจ "...มึงไม่กลัวพ่อมึงรู้เหรอ?"
"จะ ไปรู้ได้ยังไงเล่า..." แจ๋วโบกมือ "...แล้วกูจะบอกอะไรให้..." แจ๋วกระซิบ "..กูชักติดใจแล้วว่ะ มันไม่เจ็บอย่างที่พวกมึงนึกไว้หรอกวะ ก็แค่แวบแรกแค่นั้น แล้วจากนั้นมึงจะไม่อยากให้มันเลิกเลย โดยเฉพาะตอนที่มันฉีดน้ำเข้ามาในตัวนะ..." เธอทำตัวสั่น "...กูรู้แล้วว่าทำไมอีนั่นแม่งถึงได้ร้องครางตลอด"
"แล้วมึงยังจะเอาอีกเหรอ?" นิดถามแปลกใจเพราะเห็นท่าทางของแจ๋ว
"ก็ แล้วแต่..." แจ๋วพูดเฉย "...ถ้ามันอยาก กูก็ให้ แต่กูว่ากูโดนแน่ๆ เพราะเมื่อเช้าถ้าไม่ติดว่าพ่อแม่กลับบ้านล่ะก้อ วันนี้กูคงไม่ได้ออกมาหาพวกมึงหรอก เพราะมันทำท่าเหมือนกับว่าจะไม่ยอมให้กูลุกจากที่นอนเลย..." แจ๋วบ่น "...แต่ไอ้ห่าเอ๊ยทำที่นอนกูเปียกหมดเลย"
นิดฟังอย่างขนลุก เธอไม่ได้สนใจเท่าไหร่หรอกเรื่องที่นังแจ๋วมันเอากับพี่มันเอง แต่ที่เธอขนลุกเพราะสิ่งที่แจ๋วเล่าให้ฟังต่างหาก ถ้าเปลี่ยนเป็นเธอมีหวังเธอคงแหกปากร้องดังลั่นซอยแน่ๆ ดูนังแจ๋วก็ไม่ได้เจ็บนี่หว่าตรงกันข้ามเสือกติดใจซะอีก เธอคิดอย่างไม่เข้าใจ...
***********************************

"มึง กินเสร็จแล้วก็เอาจานไปเก็บด้วย..." แม่พูดกับเธอ "...เดี๋ยวกูจะได้ปูที่นอน วันนี้เหนื่อยฉิบหายเลย ง่วงจะตายห่าอยู่แล้ว" เสียงแม่พูดทำให้เธอมองด้วยหางตา...ง่วงจริงหรือเปล่า...ปากบอกว่าง่วงแต่ เห็นแม่มองผัวใหม่ตาเยิ้ม... เธอคิดถึงเรื่องที่แจ๋วเล่าพลางเก็บจานชามที่วางอยู่กลางบ้านไปล้าง
คืน นั้นเธอนอนพลิกไปพลิกมาอย่างกระสับกระส่าย ก็จะหลับลงได้ยังไง ในเมื่อที่นอนของเธอมันไหวไปมาตามพื้นบ้านที่โยกเหมือนแผ่นดินไหว วันนี้แปลก...ทุกครั้งมุ้งที่อยู่ข้างๆเธอจะต้องรอให้ดึกกว่านี้ถึงจะเริ่ม กิจกรรม แต่วันนี้...เธอคิด..นี่มันแค่สองทุ่มเอง เธอจะเดินออกไปนั่งเล่นข้างนอกก็ไม่กล้าขยับตัวแล้ว คงต้องรอให้เสร็จก่อนมั๊ง...เธอคิดขณะนอนรอ...แต่เสียงบดกระแทกและเสียงครวญ ครางของแม่ที่ได้ยิน บวกกับเรื่องที่นังแจ๋วเพิ่งเล่าให้ฟังเมื่อตอนเย็น มันกลับทำให้เธอเกิดความรู้สึกแปลกๆ เธอรู้สึกเงียบไปสักพักได้ยินเหมือนมีเสียงกระซิบกระซาบและเสียงขยับตัว ก่อนทุกอย่างจะดังขึ้นเหมือนเดิมแต่คราวนี้เสียงดังกว่าเดิมซะอีก เธอค่อยๆพลิกตัวหันหน้ามานอนตะแคงด้านมุ้งข้างๆด้วยความอยากรู้...แสงสว่าง จากภายนอกส่องเข้ามาให้เห็นในบ้านอย่างลางๆ เธอเห็นพ่อเลี้ยงจับแม่อยู่ในท่าคลานและประกบตัวอยู่ด้านหลังแม่ สองมือจับเอวแม่ไว้และดันตัวเข้าใส่จนแม่ตัวโยกไปมาตามแรงกระแทก แต่แปลกที่ไม่เห็นแม่ว่าอะไร ตรงกันข้ามเสียงของแม่กลับแสดงถึงความสุขจากการถูกทำอย่างนั้น...
...ภาพ ที่เห็นกับเสียงที่เธอได้ยินมันสร้างความรู้สึกแปลกใหม่ในตัว มือล้วงเข้าไปในกางเกงนอนอย่างไม่รู้ตัว และเมื่อแตะถูกเนินเนื้อข้างล่าง เธอก็ต้องสะดุ้งเฮือกเพราะแม้จะเป็นมือของเธอเอง แต่มันรู้สึกเสียวไปทั่วทั้งเนิน ไม่เหมือนเวลาปกติที่เธอจับต้องขณะอาบน้ำเลย เสียงที่ได้ยินมันปลุกเร้าอารมณ์ที่แม้เธอจะยังเป็นเด็ก แต่ก็เข้าใจได้โดยธรรมชาติของความเป็นผู้หญิง มือที่ยังว่างอยู่ลูบไล้มาบนเนินหน้าอกที่มีเต้าแรกแย้มพลางลูบไล้แล้วเคล้น คลึงมันอย่างแผ่วเบา ก่อนที่จะใช้นิ้วบีบคลึงอยู่บนเม็ดทับทิมที่เพิ่งโผล่พ้นจากเต้าจนแข็งตัวชู ชันสู้นิ้วของเธอ มันเป็นไปตามธรรมชาติโดยไม่ต้องมีคนสอน เธอกลั้นเสียงสะอื้นด้วยความรู้สึกที่เกิดขึ้นเพราะกลัวว่าทั้งสองจะรู้ว่า เธอแอบดูอยู่...ภาพของพ่อเลี้ยงที่ขยับตัวเร็วขึ้น มันทำให้เธอเกร็งไปทั้งตัวรู้สึกเหมือนวิ่งอย่างเหน็ดเหนื่อยจนถึงเส้นชัย มันเหมือนที่แจ๋วบอกไว้ทุกอย่าง บางอย่างซึมออกมาเปียกกางเกงและที่นอนจนทั่ว เธอหอบหายใจก่อนที่จะหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย...
******************************************

อีกครั้งที่นิดกับเพื่อนๆในก๊วนนั่งคุยกันที่เดิม....
"..... แล้วกูก็หลับไปทั้งอย่างนั้นแหล่ะ..." นิดเล่าให้เพื่อนๆฟังตั้งแต่ต้น "...ไอ้ห่า!ว่าจะออกไปเดินเล่นซะหน่อย" เพื่อนๆนั่งฟังอย่างตื่นเต้น นิดหันไปมอง เห็นแจ๋วนั่งสะลืมสะลือ เธอรู้สึกว่าแจ๋วโทรมไปผิดหูผิดตา เมื่อวานมันไม่เป็นอย่างนี้นี่หว่า...
"เฮ้ย...อีแจ๋ว..." นิดเรียกทำให้แจ๋วสะดุ้ง "...เป็นห่าอะไรวะ นั่งเหมือนจะตายอย่างนั้นแหล่ะ"
"โคตร เหนื่อยเลย..." เธอพูดเสียงสั่นๆมองดูเพื่อน "...กี่โมงกี่ยามแล้ววะ ไอ้เวกมันเพิ่งปล่อยกูออกจากบ้านเมื่อกี้นี้เอง" เสียงเหมือนจะเป็นลม ทำให้ทุกคนหัวเราะ แจ๋วโมโห
"เออ..." แจ๋วอาฆาต "..พวกมึงหัวเราะดีไปเถอะ เจออย่างกูบ้างแล้วจะรู้ ส่วนเรื่องของมึง..." แจ๋วหันมาหานิด "...ไม่เห็นมีห่าอะไรเลย ก็แค่แอบดูพ่อเลี้ยงกับแม่มึงเย็ดกันแค่นั้นเอง"
"มึงเป็นยังไงบ้างวะ?" นิดถามด้วยความเป็นห่วงเพื่อน เพราะสภาพที่เห็นเหมือนนังแจ๋วจะขาดใจตายอยู่แล้ว ทำให้เรื่องของเธอดูจืดชืดเหมือนที่นังแจ๋วพูดไม่มีผิด
"ไอ้เวกมันกะจะ ฆ่ากูให้ตาย..." แจ๋วเล่า "...พอพ่อลงบันไดยังไม่ทันพ้นขั้นสุดท้ายด้วยซ้ำ มันรีบแก้ผ้าแล้วโดดเข้ามาเย็ดกูเหมือนตายอดตายอยาก..." แจ๋วเล่าเสียงสำลัก "...วันนี้ทั้งวัน กูโดนมันลากตัวพาไปเย็ดมุมโน้นมุมนี้ของบ้านจนทั้งน้ำของมันและก็ของกูลื่น แฉะไปหมดทั้งบ้านเลย แล้วมันก็เปลี่ยนท่าไปเรื่อยๆ กูยังคิดอยู่เลยว่านี่ถ้าพ่อแม่กูเสือกกลับขึ้นบ้านมาตอนนั้น มีหวังได้ลื่นหัวแตกแน่ๆเลยว่ะ" แจ๋วเล่า เพื่อนๆหัวเราะ
"มันไม่ให้มึงพักเลยเหรอวะ?" นิดถาม
"เออ..." นังแจ๋วตอบเสียงเหนื่อย "... ตายอดตายอยากจากไหนมาก็ไม่รู้ กูถามมันว่ามันไม่เหนื่อยเหรอ แม่งบอกว่าหีกูแน่นดี มันชอบ...แล้วตอนที่ให้กูพัก กูให้มันเล่าเรื่องอีนั่นที่มาอยู่ที่บ้าน เพราะมันไม่เคยเล่าให้ใครฟัง ขนาดชื่อยังไม่รู้เลย มันก็เล่าให้ฟังว่ามันเจออีน้ำหวานตอนไปทำงานในโรงงาน อีนั่นมีหน้าที่เย็บผ้าส่วนมันคอยยกมัดผ้าที่เสร็จแล้วขึ้นรถ มีอยู่วันนึง กว่ามันจะขนของเสร็จก็ดึก เค้ากลับกันหมดแล้วแต่อีน้ำหวานยังนั่งเย็บผ้าอยู่เลย เห็นว่าผ้าที่มันเย็บต้องใช้วันรุ่งขึ้น ไอ้เวกมันนึกยังไงไม่รู้ เข้าไปบอกอีนั่นว่ามันจะรอกลับพร้อมกัน อีนั่นเสือกตกลง พอเสร็จมันก็ไปส่งที่ห้องเช่าของอีนั่น ปรากฏว่าเหตุการณ์เป็นใจ เพื่อนอีน้ำหวานแม่ง ออกไปเที่ยวกับแฟน ไอ้เวกก็เลยนั่งเล่นอยู่ในห้องนั้น คุยกันไปชมกันมาคืนนั้นอีน้ำหวานก็ต้องแหกปากร้องลั่นเพราะโดนควยไอ้เวกตาม ระเบียบ ตั้งแต่นั้นมามันก็หาโอกาสเย็ดอีน้ำหวานมาตลอด แต่ก็ไม่ค่อยสะดวกเพราะเพื่อนอีนั่นมันอยู่ด้วย ไอ้เวกก็เลยตัดสินใจเอาอีน้ำหวานมาอยู่ที่บ้านด้วยกัน ไม่กี่วันแม่งก็โดนไล่ออกจากงานทั้งคู่เพราะมัวแต่เย็ดกันอยู่แต่ในบ้าน แล้วจะมีเวลาไปทำงานห่าอะไรได้ ที่กูเคยเล่าให้พวกมึงฟังไง..."
"...อี น้ำหวานมาอยู่บ้านกูได้ซักสามเดือน จนถึงเมื่อวานนี้ มันกระซิบเรียกพี่กูแต่พี่กูเสือกบอกมันว่าไม่อยากเย็ดกับมันแล้ว อีน้ำหวานรีบถามว่าทำไม ไอ้เวกก็บอกว่าที่มันเย็ดอีน้ำหวานตอนอยู่ที่โรงงานก็เพราะมันจะได้ไม่ต้อง ไปเสียเงินไปตีกระหรี่ มันบอกว่าตอนนี้เบื่อแล้วเพราะมันเล่นกับอีน้ำหวานมาทุกท่าจนไม่มีอะไรใหม่ๆ ให้มันเล่นอีกแล้ว ถ้าอยากอยู่บ้านนี้ก็อยู่ด้วยกัน แต่ถ้าไม่ จะไปไหนก็ไป...อีนั่นก็โกรธใหญ่ หาว่าพี่กูเย็ดมันแล้วทิ้ง แล้วเก็บของเข้ากระเป๋าออกจากบ้านไปเลย..."
"...กูก็ถามมันว่ามันไม่ เสียดายอีน้ำหวานเหรอ ไอ้เวกมันหัวเราะใหญ่เลย บอกว่าเสียดายทำไม มันล่อของดีอีน้ำหวานจนหมดแล้ว อีน้ำหวานจะไปไหนก็ตามใจ กูก็เลยถามว่าแล้วกูล่ะ...มันบอกว่ากลัวห่าอะไร เพราะยังไงๆกูก็ต้องมีผัวอยู่แล้ว มันบอกให้กูไม่ต้องคิดมาก เย็ดให้เก่งๆ ต่อไปเวลามีผัวจริงๆจะได้เอาใจผัวถูก" แจ๋วเล่าให้เพื่อนๆฟัง
"พี่มึงทิ้งอีนั่น..." นิดเอ่ยปาก "...ต่อไปพอมันเบื่อเย็ดมึง มันก็ทิ้งมึงเหมือนกัน"
"กลัวห่าอะไร..." แจ๋วสวนกลับ "...ต่อไปกูจะเริ่มหาแล้วว่าจะเอาใครมาเป็นผัวกูดี แล้วพอกูมีผัว ก็ไม่ต้องง้อไอ้เวกแล้ว"
ทุก คนรวมทั้งนิดฟังเรื่องที่แจ๋วเล่าให้ฟัง ต่างวิจารณ์อย่างสนุกสนาน สิ่งแวดล้อมรอบๆตัวเธอทำให้ทุกคนเห็นว่าเรื่องเหล่านี้เป็นเรื่องปกติ ใครจะนอนกับใคร ใครจะเป็นผัวใคร ไม่มีใครสนใจเรื่องของคนอื่นเพราะทุกชีวิตในชุมชนนั้นต้องดิ้นรนปากกัดตีน ถีบให้อยู่รอดไปวันๆ ไม่มีเวลามานั่งสนใจเรื่องของคนอื่น แม้กระทั่งพ่อแม่ ทำให้ทุกคนต้องเรียนรู้เรื่องราวต่างๆด้วยตัวเอง ถูกบ้างผิดบ้างก็ว่ากันไป...
*********************************************

[เรื่องเสียว]

"วันนี้โคตรเหนื่อยเลย..." เสียงแม่บ่น นิดเงยหน้ามอง จะบ่ายโมงอยู่แล้ว "...ข้าวเสือกไม่พอซะอีก มึงกลับไปหุงข้าวมาเพิ่มให้กูหน่อยไป เดี๋ยวโรงงานเลิกแล้วจะมีข้าวไม่พอขาย" เธอพยักหน้าอย่างว่าง่าย ลุกออกจากกะละมังล้างจานเพื่อไปหุงข้าวมาเพิ่มตามที่แม่สั่ง
สองอาทิตย์ หลังจากที่แจ๋วเล่าเรื่องให้ฟัง พวกเธอก็ยังคงนัดกันที่เดิมอยู่ทุกวันและตอนนี้หัวข้อส่วนใหญ่จะเป็นเรื่อง ของแจ๋ว...ไอ้เวกเย็ดอย่างโน้น ไอ้เวกเย็ดอย่างนี้...เธอฟังจนเป็นเรื่องปกติ คล้ายกับว่าถ้าวันไหนไอ้เวกไม่ได้เย็ดนังแจ๋ว นั่นถึงจะเป็นเรื่องแปลกประหลาด...
นิดเดินเข้าไปในครัวเพื่อก่อไฟตั้งหม้อหุงข้าวก่อนออกมานั่งฟังวิทยุที่กลางบ้านเพื่อรอให้ข้าวเดือด เสียงคนเดินขึ้นบันได
"อ้าว.." พ่อเลี้ยงอุทาน เขาพึ่งกลับจากโรงงาน "...ไม่ได้ไปช่วยแม่ขายของเหรอ?"
"ช่วย..." เธอตอบเสียงห้วนๆ "..กลับมาหุงข้าวเพิ่มเพราะมันไม่พอขาย" เธอนั่งฟังเพลงต่อ
พ่อเลี้ยงเดินไปหยิบที่นอนมาปูใกล้ๆกัน เพราะมันไม่มีที่ให้ล้มตัวนอนที่อื่น
"เหนื่อย ฉิบหายเลย ขับรถติดๆกันทุกวันอย่างนี้..." เสียงเขาบ่นก่อนถอดเสื้อและล้มตัวลง "...เดี๋ยวกูจะนอนงีบนึง มึงอย่าทำเสียงโครมครามล่ะ"
นิดมองอย่างหมั่นไส้ สมน้ำหน้า กลางคืนใครไม่ยอมให้มันนอนล่ะ มัวแต่เอากับแม่เธอจนไม่ยอมหลับยอมนอน ไปขับรถกลางวันไม่หลับในตายห่าก็บุญโขแล้ว เธอนั่งจนได้กลิ่นข้าวเดือดจึงเดินไปหลังบ้าน และลดไฟในเตาเพื่อดงข้าวให้ระอุทั้งหม้อก่อนจะกลับมานั่งที่เดิม
"อุ๊บ..." เธอเซตามแรงดึงของพ่อเลี้ยงที่แอบอยู่ข้างประตู กระชากตัวเธอล้มไปบนที่นอนที่มันปูเตรียมจะนอน ขณะที่จะกลับมานั่งที่เดิม
พ่อเลี้ยงจับเธอกดไว้แน่น เข่าทั้งสองข้างทับอยู่บนขาเธอและใช้น้ำหนักตัวกดทับลงมาทำให้เธอกระดิกตัวไม่ได้
"ปล่อยกู..." เธอแหกปากดังลั่น พยายามดิ้น "...ปล่อยกูเดี๋ยวนี้"
"ปากดีนักเหรอมึง..." มันคำราม "...เดี๋ยวกูจะทำให้มึงเงียบเอง"
เธอมองดูหน้ามันด้วยความหวาดกลัว ที่ผ่านมาเธอระวังตัวมาตลอด แต่ก็เห็นว่ามันไม่ได้มีท่าทีจะสนใจอะไรเธอ
"กู รู้นะ..." มันก้มลงมาจนติดใบหน้า เธอหันหน้าหนี "...ว่ามึงแอบดูกูอาบน้ำ แล้วยังมีเสียงของมึงที่ครางดังเข้าไปถึงในมุ้งกูโน่น ตอนที่กูกำลังเย็ดกับแม่มึงอยู่" มันคำรามอีกครั้ง ก่อนที่เธอจะรู้ตัว มันกระชากกระดุมเสื้อของเธอจนขาด แหวกเสื้อออกมาเห็นยกทรงสีขาวปกปิดเนินเล็กๆสองเนินที่เพิ่งดันพ้นทรวงอกออก มา เธอพยายามกรีดร้อง แล้วรู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัวเมื่อพ่อเลี้ยงกระชากยกทรงของเธอออก เผยให้เห็นเนินขาวผ่องเล็กๆสองเนินที่กำลังจะขยายตัวเมื่อถึงวัยอันสมควร มือของมันพยายามลงไปปลดกระดุมกางเกงยีนส์ของเธอ เธอพยายามปัดมือมันออกแต่มันก็แกะกระดุมออกจนได้และรูดซิปก่อนจะล้วงมือเข้า ไปในกางเกงยีนส์ของเธอและคลึงมือของมันอยู่บนกางเกงในของเธอ...
"ปล่อยกู...ไอ้สัตว์ บอกว่าให้ปล่อย..." เธอพยายามดิ้น แต่พ่อเลี้ยงมันไม่ฟังเสียง
...นิด เหงื่อแตกไปหมดทั้งตัว เธอไม่มีแรงดิ้นออกจากร่างซึ่งกำลังทับอยู่พลางนึกถึงเรื่องที่แจ๋วเล่าให้ ฟัง ยิ่งทำให้เธอเกิดความกลัว เธอรู้สึกเย็นวาบอีกครั้งเพราะพ่อเลี้ยงมันกระชากกางเกงยีนส์พรวดเดียวหลุด ออกจากปลายขา ทำให้เธอรีบยกมือขึ้นปิดเนินเนื้อข้างล่างอย่างรวดเร็ว แต่มันปัดมือเธอออกและดึงกางเกงในของเธอออกจากปลายขา เธอรู้สึกว่าตอนนี้ไม่มีอะไรปกปิดร่างอีกแล้ว แล้วต้องสะดุ้งสุดตัวด้วยความเจ็บเพราะพ่อเลี้ยงมันดันดุ้นเนื้อที่เธอเคย แอบเห็นเข้ามาในตัวของเธอ
"อ๊าก..." เธอแหกปากลั่นบ้านด้วยความเจ็บ
เธอ ดิ้นหนีจนหัวไปติดกับผนังบ้าน แล้วกรีดร้องสุดเสียงเพราะไอ้พ่อเลี้ยงมันดันดุ้นเนื้อเข้ามาในร่องของเธอจน สุดตัว เธอนอนนิ่งตัวสั่นระริกด้วยความเจ็บ มันร้าวไปหมดทั้งตัวโดยเฉพาะตรงเนินเนื้อของเธอ...
...พ่อเลี้ยงมันเริ่ม ขยับขึ้นลงช้าๆ จนเธอเริ่มคุ้นเคยประกอบกับน้ำที่หลั่งออกมาจากภายในทำให้มันเริ่มขยับตัว คล่องขึ้น เธอเริ่มร้องครวญครางอีกครั้ง
"โอ๊ย...เบาๆก่อน...เบาๆ.." เธอคราง พ่อเลี้ยงบดกระแทกท่อนเนื้อเบาลงตามที่ขอ
ความ เจ็บในตอนแรกนั้นหายเป็นปลิดทิ้งแล้ว กลับกลายเป็นความรู้สึกบางอย่าง พ่อเลี้ยงยิ้มด้วยความพอใจพลางเร่งเร็วขึ้น เธอรู้สึกเกร็งไปหมดทั้งตัวก่อนปลดปล่อยอารมณ์ออกมาอย่างทะลักทะลาย
"อ..อ... ออกแล้ว.." มันร้องครางในลำคอ บดท่อนเนื้อจนแนบสนิทกับเนินเนื้อของเธอ ก่อนจะฉีดน้ำรักเข้ามาในร่องอย่างรุนแรง ทำให้เธอผวากอดมันแน่นอย่างลืมตัว เสียงมันหอบหายใจเหมือนเหน็ดเหนื่อยแทบขาดใจอยู่บนตัวเธอ เธอรู้สึกว่าภายในของเธอมันตอดขมิบเหมือนจะรีดเร้นน้ำรักจากดุ้นเนื้อของมัน ออกมาให้หมด...
นิดกอดมันไว้อย่างนั้นจนรู้สึกว่าอาการบีบรัดนั้นหายไป จึงคลายมือออก พ่อเลี้ยงค่อยๆดึงท่อนเนื้อออกจากร่องของเธอก่อนจะทิ้งตัวลงนอนข้างๆ น้ำเหนียวข้นไหลเยิ้มปนกับน้ำรักที่เธอหลั่งออกมาจากภายในจนนองแฉะทั่วที่ นอน เธอนอนน้ำตาไหลพราก ความเจ็บเริ่มกลับมาอีกครั้ง
"ร้องไห้ทำไมวะ..." พ่อเลี้ยงพูดหัวเราะพลางลูบหัว เธอปัดมือมันออก "...ถึงมึงจะร้องไห้ให้ตายห่า ก็ไม่มีประโยชน์หรอกเพราะยังไงๆ มึงก็โดนกูเย็ดแล้ว"
"ไอ้ชั่ว..." เธอหันมาด่า "...กูจะฟ้องแม่" มันยิ่งหัวเราะเข้าไปใหญ่
"มึง จะฟ้องว่าอะไรล่ะ..." มันแสยะยิ้ม ทำให้เธอยิ่งเกลียดมันเข้าไปอีก "...ไปเรียกนังลำจวนกลับมาเดี๋ยวนี้เลยไป ให้มันมาดูไอ้น้ำที่มันล้นออกมาจากหีของมึงแล้วแฉะอยู่บนที่นอนกูนี่ แล้วกูจะบอกอะไรให้..." มันกระซิบจ้องหน้า แววตาดุ "...แม่มึงหลงกูจะตายห่า มึงกูรู้" มันหัวเราะอีกครั้ง
"มึง...มึง..." นิดแค้นจนพูดไม่ออก
"ต่อ ไปมึงน่าจะยอมกูดีๆ..." มันพูดเอื่อยๆ "...มึงจะโวยให้ชาวบ้านเค้ารู้เรื่องของมึงไปทำไม สู้อยู่เงียบๆอย่างนี้แล้วกูรับรองว่าจะทำให้มึงมีความสุขเท่าที่มึงพอใจเลย แต่ถ้าเรื่องมากนัก..." มันจับหน้าเธอหันไปมอง แววตาของมันน่ากลัว "...ไม่ต้องให้มึงไปฟ้องหรอก กูนี่แหล่ะจะบอกนังลำจวนเองว่ามึงน่ะแอบดูกูอาบน้ำแล้วทนไม่ไหว ก็เลยมานอนรอให้กูเย็ดอยู่บนที่นอน เอามั๊ยล่ะ..." มันขู่ "...ดูซิว่าแม่มึงจะเชื่อใคร เพราะถ้ามึงไม่เล่นด้วยแล้วทำไมน้ำของมึงมันถึงได้แฉะไปหมดอย่างนี้ แล้วที่เสื้อผ้ามึงขาดก็เพราะมึงอยากให้กูล่อซะจนไม่อยากเสียเวลาแกะกระดุม น่ะสิ...กูจะเอามึงไปประจานให้ทั่วทั้งซอยเลย มึงจะลองมั๊ยล่ะ?" พ่อเลี้ยงตะคอกถาม ทำให้เธอนิ่งเงียบ แม่จะเชื่อเธอหรือเปล่า...พลางหันไปมองที่นอนที่เอ่อนองไปด้วยน้ำรักที่เลอะ บนที่นอนจนเป็นคราบ...
"มึงเข้าใจแล้วสินะ..." พ่อเลี้ยงยิ้มเมื่อเห็นเธอเริ่มเงียบ "...มึงฟ้องหรือกูฟ้องมันก็ไม่ต่างอะไรกัน เพราะฉะนั้นมึงเงียบๆไว้อย่างนี้แหล่ะ แล้วกูก็จะไม่พูดกับคนอื่นเหมือนกัน รู้กันแค่มึงกับกูเท่านั้น ตกลงมั๊ย?" มันคาดคั้น เธอนิ่งเงียบ ความที่อายุยังน้อย ขาดประสบการณ์ทำให้เธอคิดและคล้อยตามเหตุผลของมัน รู้เพียงอย่างเดียวว่าเธอไม่อยากเป็นขี้ปากของชาวบ้าน เธอนิ่งซักพักก่อนจะพยักหน้า ทำให้มันยิ้มด้วยความพอใจ
"ให้มันได้อย่าง นี้สิวะ..." มันหัวเราะ "...ตอนนี้มึงรีบแต่งตัวเอาข้าวไปให้แม่มึงก่อน เดี๋ยวมันจะสงสัย เสร็จแล้วให้บอกมันว่ามึงลืมหยิบกระเป๋าตังค์มา จะกลับมาเอาที่บ้าน แล้วกูจะรออยู่ที่นี่" ทำให้เธอหันไปมองหน้ามัน เห็นมันแยกเขี้ยว
"นี่ถ้าไม่กลัวว่าแม่มึงจะสงสัย กูไม่ให้มึงลุกจากที่นอนหรอก นี่ไง..."เธอสะดุ้งเมื่อมันดึงมือเธอไปจับท่อนเนื้อที่แข็งตัวขึ้นมาอีก ครั้ง เธอพยายามดึงมือออก แต่มันกลับกดมือเธอไว้แน่น รู้สึกได้ถึงความร้อนที่แผ่ออกมา "...มึงรู้แล้วใช่มั๊ยว่าทำไมกูถึงให้มึงรีบกลับ แล้วอย่าต้องให้กูออกไปตามนะ...รู้เรื่องทั้งตลาดแน่ๆมึง" มันขู่อีกครั้ง เธอจึงลุกจากที่นอนด้วยความขัดยอกและระบมไปหมดทั้งตัวโดยเฉพาะบริเวณนั้น ก่อนที่จะใส่เสื้อผ้าและเข้าไปเอาหม้อข้าวไปส่งแม่ที่ตลาด...
"วันนี้มึง เป็นอะไรไปวะ..." แม่ถามเธอขณะนั่งกินข้าวเย็นในบ้าน "...กูเห็นมึงเงียบตั้งแต่เมื่อตอนบ่ายแล้ว แล้วก็กลับมาเอากระเป๋าตังค์ภาษาห่าอะไรตั้งสองสามชั่วโมง เนี่ย...กูสงสัยว่ามึงจะตอแหลแล้วก็หลบงานไปนั่งคุยกับพวกเพื่อนๆมึงอีกตาม เคย ใช่มั๊ย?" แม่ถามลอยๆ เธอนั่งนิ่งเงียบ หางตามองพ่อเลี้ยงแวบนึง ก็เห็นมันนั่งไม่รู้ไม่ชี้กินข้าวของมันไป ส่วนเธอแทบนั่งไม่ลงเพราะมันระบมไปหมด...นึกถึงตอนที่ย้อนกลับมาบ้าน พ่อเลี้ยงมันจับเธอเย็ดจนแทบไม่ยอมให้พักเลย
"หนูก็อยากไปคุยกับเพื่อน บ้างนี่..." เธอโกหกทั้งๆที่ไม่ได้ไปพบเพื่อนเลย แม้ว่ากลับจากตลาดแล้วเธอก็ไม่กล้าไปเพราะไม่อยากให้เพื่อนๆเห็นสภาพของเธอ พลางชำเลืองดูพ่อเลี้ยง "...แต่ก็กลับไปช่วยแม่เก็บของทันไม่ใช่เหรอ?"
"นี่ แหล่ะกูถึงไม่ได้ด่ามึงยังไงล่ะ..." แม่พูด "...ก็ลองมึงไม่ไปช่วยสิ แล้วนี่กินเสร็จแล้วมึงเอาไปเก็บด้วย กูจะนอนแล้ว ง่วงฉิบหายเลย" เธอรีบยกจานชามไปเก็บหลังบ้านพลางคิดว่าไอ้พ่อเลี้ยงมันจะมีแรงหรือวะ...
จริง อย่างที่เธอคิด เสียงของแม่เต็มไปด้วยความหงุดหงิดดังเข้ามาในมุ้งของเธอ เมื่อเห็นว่าเขาหันหลังนอนอย่างไม่สนใจ นิดคิดอย่างขบขัน อยากจะบอกแม่ว่าไอ้พ่อเลี้ยงมันเพลียเพราะเย็ดกับเธอจนหมดแรงตั้งแต่เมื่อ ตอนบ่ายแล้ว ก่อนจะพลิกตัวด้วยความระบมพลางคิดถึงเรื่องที่นังแจ๋วเล่าให้ฟัง แต่..เธอคิด...จะเล่าให้พวกมันฟังดีมั๊ยวะ? เอาไว้ก่อนดีกว่า เธอยังอายๆพวกมันอยู่เลยถ้ารู้ว่าเธอก็โดนเย็ดเหมือนนังแจ๋วแล้ว เธอคิดต่างๆนาๆจนหลับในที่สุด...
เหตุการณ์ตลอดสองอาทิตย์ที่ผ่านมาหลัง จากวันนั้น เป็นเหมือนวงกลมซ้ำๆจนนิดแทบไม่ต้องคิดล่วงหน้า..ตื่นมาช่วยแม่ทำกับข้าว ไปส่งแม่ที่ตลาด เสร็จแล้วก็กลับมาให้พ่อเลี้ยงเย็ดที่บ้านบ้าน ก่อนจะกลับไปช่วยแม่ล้างจานที่ตลาด เรียบร้อยแล้วก็ต้องรีบกลับมาให้พ่อเลี้ยงมันเย็ดต่อ แล้วกลับไปช่วยแม่ขนของกลับบ้านเป็นอย่างนี้ทุกวัน หลังๆเธอเริ่มรู้สึกสนุกกับสิ่งที่พ่อเลี้ยงมันทำเหมือนที่นังแจ๋วพูดไว้ไม่ มีผิด จนกลับกลายเป็นว่าเธอเป็นคนรีบกลับมาหามันเองก่อนที่มันจะเรียกเสียอีก แต่ที่แตกต่างกันไปคือแม่เริ่มมีอาการหงุดหงิดมากขึ้น เพราะตั้งแต่วันนั้นมา พ่อเลี้ยงมันไม่เคยถูกตัวแม่อีกเลย กางมุ้งเสร็จมันก็ล้มตัวลงหลับทันที แม่จะปลุกยังไงมันก็ไม่สนใจ...
**************************************

"...จน เดี๋ยวนี้กูก็ยังต้องกลับบ้านตอนกลางวันอยู่เลย" นิดสรุปหลังจากตัดสินใจว่าจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้เพื่อนๆฟัง พวกมันถามโน่นถามนี่ตลอด พ่อเลี้ยงทำยังไง...เธอทำยังไง...แล้วแม่ไม่สงสัยเหรอ...
"แม่กูคิดแค่ว่ามันคงทำงานเหนื่อย..." เธอคิดก่อนหัวเราะกับเพื่อนๆ "...ก็คงรออยู่มั๊งว่าเมื่อไหร่งานมันจะเสร็จ"
"อี ห่า.." แจ๋วหัวเราะ "..กูว่ากูเหี้ยแล้วนะที่เย็ดกับพี่ตัวเอง มึงแม่งเลวกว่ากูอีก เย็ดกับพ่อเลี้ยงแล้วปล่อยให้แม่มึงแห้งอยู่อย่างนั้น" ทุกคนหัวเราะรวมทั้งนิด
"กูก็ไม่ได้ห้ามมันนี่หว่า..." นิดด่ากลับพลางหัวเราะ "...ไอ้พ่อเลี้ยงแม่งเสือกไม่มีแรงเองต่างหาก"
"กู จะบอกให้..." แจ๋วสวน "... ต่อให้มันมีแรง มันก็เก็บแรงไว้เย็ดกับมึง กูว่ามันก็ไม่ต่างจากไอ้เวกนั่นแหล่ะวะ" ทุกคนหัวเราะอย่างสนุกสนาน แต่ก็ต้องตกใจเพราะจู่ๆ แจ๋วทำท่าผะอืดผะอมเหมือนจะอาเจียน และก็อาเจียนออกมาจริงๆเป็นน้ำใสๆเต็มไปหมด แจ๋วนั่งหน้าซีดเผือดเหมือนจะเป็นลม
"เฮ้ย..." นิดเขย่าตัวเมื่อเห็นแจ๋วทำท่าจะเป็นลม "..เป็นอะไรไปวะ นั่งคุยกันอยู่ดีๆ?" แจ๋วส่ายหน้า
"ไม่รู้ว่ะ เป็นมาสองสามวันแล้ว แม่งจะอ้วกทั้งวันเลย แดกอะไรก็ไม่ลง แต่ซักพักมันก็หายไปเอง สงสัยจะกินอะไรผิดไป" เธอพูดเสียงเบาๆ
"มึง ไปหาหมอที่อนามัยก็ได้ มันไม่คิดเงินหรอก ดีกว่ามานั่งอ้วกให้กูดูอย่างนี้" นิดแนะนำ เพราะเห็นว่าแจ๋วนั่งหน้าซีดจนขาวเผือดไปทั้งหน้า ก่อนที่จะหันไปคุยถึงวีรกรรมบนเตียงของเธอกับเพื่อนคนอื่นๆต่อ ก่อนแยกย้ายกลับบ้าน...
***********************************

นิด เงยหน้าจากกะละมังล้างจานมองอย่างแปลกใจที่เห็นนังแจ๋วเดินเข้ามาหาเธอถึงใน ตลาด หน้าซีดเผือด มาถึงไม่พูดไม่จา ดึงมือเธอให้ห่างจากคนอื่น เห็นแม่ทำปากหมุบหมิบเหมือนกำลังด่าที่มันมาชวนเธออู้งาน พลางกระซิบเสียงเหมือนจะร้องไห้
"อีนิด..." แจ๋วกระซิบเสียงสั่น หน้าซีด "...กูไปหาหมอมาแล้วเมื่อกี้นี้"
"เออ.." เธอรับรู้ แต่ทำไมต้องตาแหกอย่างนี้ด้วยวะ "...หมอว่ามึงกินอะไรผิดไป?" เธอถามตามสิ่งที่คิด แจ๋วยิ่งหน้าซีด
"กินห่าอะไร..." แจ๋วสำลักน้ำลาย กระซิบบอก "...กูท้อง!!! หมอมันงงใหญ่เลยเพราะกูเพิ่งสิบห้าเอง" นิดงง
"ท้อง..." เธอทวน "...ท้องได้ยังไงวะ" นิดสงสัย เธอไม่เคยรู้ถึงธรรมชาติของเรื่องนี้เพราะไม่เคยมีใครอธิบายให้เธอฟัง
"อีบ้า..." แจ๋วด่า "..นี่มึงไม่รู้หรือมึงแกล้งโง่แน่วะเนี่ย ก็น้ำที่ไอ้เวกมันปล่อยเข้ามาในตัวกูไง" นิดยิ่งงง
"ทำไม..." เธอย้อนถาม "...เข้าไปแล้วมันเป็นยังไง" แจ๋วมองหน้าเธออย่างแปลกใจ คนห่าอะไรจะโง่ปานนี้วะ พลางนิ่งคิดย้อนกลับอยู่นาน
"เฮ้ย..." นิดตะโกน ทำให้แจ๋วสะดุ้ง "...นี่มึงเรียกกูมาฟัง มึงก็บอกสิว่ามึงเป็นห่าอะไร?"
"ก็กูบอกมึงแล้วว่ากูท้อง" แจ๋วกระซิบกลัวคนอื่นได้ยิน
"กู ได้ยินแล้ว..." เธอลดเสียงเป็นปกติ "..แต่อยากรู้ว่ามันท้องได้ยังไง ก็กูไม่รู้นี่หว่า" เธอพูดอย่างโมโห เจ็บใจที่ตัวเองมักจะรู้เรื่องน้อยกว่าเพื่อนๆเสมอ
"นี่มึงไม่รู้จริงๆ เหรอ ว่าถ้าถ้าโดนผู้ชายฉีดน้ำเข้าไปในตัวตอนที่ใกล้จะมีเมนส์ ก็จะทำให้ท้อง แต่กูเห็นพี่กูนอนกับอีน้ำหวานตั้งหลายเดือน ไม่เห็นมันจะท้องนี่หว่า กูก็เลยนึกว่ากูคงไม่ท้องเหมือนกัน" แจ๋วพูดเบาๆ
นิดฟังอย่างไม่ค่อยเข้าใจ แต่เริ่มรู้สึกได้ถึงความยุ่งยากที่จะเกิดขึ้นกับนังแจ๋ว เสียงของแจ๋วดึงเธอให้ตื่นจากภวังค์
"กู จะทำยังไงดีวะ..." แจ๋วเริ่มคร่ำครวญ "...พ่อกูฆ่ากูแน่เลย แล้วกูก็ไม่กล้าบอกพ่อด้วยว่าไอ้เวกเป็นคนทำกูท้อง ทีกับอีน้ำหวานแม่งเย็ดจนเลิกกันแล้วมันยังไม่ท้องเลย แล้วทำไมต้องเป็นกูด้วยวะ" น้ำตาเริ่มไหลด้วยความกลัวเมื่อนึกถึงเวลาที่พ่อเธอรู้เรื่อง
"มึงบอกพี่มึงรึยัง?" นิดถาม แจ๋วส่ายหน้า
"กูหาหมอเสร็จก็ตรงมาหามึงคนแรกเลย" เธอพูดทั้งน้ำตา
"ถ้า งั้น..." นิดสั่ง "...มึงรีบกลับไปถามมัน กูว่ามันต้องรู้แหล่ะว่าจะให้มึงทำยังไง มึงรีบไปตอนนี้ไป แล้วเดี๋ยวค่อยไปคุยกันที่เดิม ตกลงนะ?" แจ๋วพยักหน้าอย่างว่าง่าย และรีบกลับบ้านโดยทันที...
***************************************

"พี่ มึงว่ายังไง?" นิดรีบถามเมื่อเห็นแจ๋วเดินมาช้าๆตอนเย็น วันนี้มีเพียงเธอกับแจ๋วเพราะเธอไม่อยากให้คนอื่นรู้เรื่องนี้ ก็เลยบอกทุกๆคนว่าวันนี้ยกเลิกนัด
"ไอ้เวกไปต่างจังหวัด..." แจ๋วตอบเสียงเบา "...แม่งไปเมื่อตอนสาย แม่บอกว่ามันต้องไปทำงานทางใต้ คงเป็นปีกว่าจะกลับ..." พูดเหมือนคนใจลอย "...มันไปไม่บอกกูซักคำ ทิ้งกูไปเฉยๆอย่างงั้นแหล่ะ"
"แล้วมึงจะทำยังไงต่อวะ?" นิดกังวลแทนเพื่อน
"กู เคยได้ยินมา..." แจ๋วหันมามอง "...บางคนมันท้องไม่มีพ่อ ก็ไปทำแท้งเอาเด็กออก แต่กูว่าคงเจ็บน่าดูเลย" แจ๋วพูดอย่างหวาดเสียว นิดตกใจ
"เฮ้ย..." นิดร้อง "...อย่านะโว้ย น่ากลัวจะตายห่า แล้วมีวิธีอื่นอีกหรือเปล่า?" แจ๋วคิด
"กู เคยได้ยิน..." แจ๋วพูดช้าๆ "...ว่าผู้หญิงต้องท้องเก้าเดือนแล้วถึงจะออกลูก ของกู..." แจ๋วนับวันในใจ ...ก็ประมาณเดือนนึง นี่มึงดูออกมั๊ยว่ากูท้อง" แจ๋วรีบหันมาหาเธอแล้วเปิดเสื้อให้เห็นบริเวณท้อง นิดส่ายหน้า ไม่เห็นมีอะไรแปลกเลย
"ถ้ามึงดูไม่ออก..." แจ๋วคิด "...คนอื่นก็คงดูไม่ออกเหมือนกัน งั้นกูมีวิธีแล้ว" เธอยิ้มที่สามารถแก้ปัญหาให้ตัวเองได้
"ทำยังไงวะ?" นิดรีบถาม แต่แจ๋วโบกมือ
"เดี๋ยวมึงก็รู้ ไม่กี่วันนี้หรอก" นิดงง ก่อนเปลี่ยนเรื่องพูด
"เออ กูลืมเล่าให้มึงฟังไป..." นิดรีบพูด แจ๋วมองหน้า "...สองสามวันมานี่ ไอ้พ่อเลี้ยงมันใจดีผิดปกติว่ะ มันให้เงินกูใช้ด้วย เนี่ยวันก่อนให้มาพันนึง แล้วเมื่อวานก็ให้อีกห้าร้อย กูเลยเอาไปซื้อกางเกงยีนส์ใหม่ซะเลย ดีฉิบหาย...ตั้งแต่เกิดมา แม่กูให้เงินกูติดกระเป๋ามากที่สุดสองร้อยบาท พึ่งจะเป็นบุญกระเป๋ากูที่มีแบงค์พันอยู่ข้างในเป็นครั้งแรกในชีวิตนะเนี่ย" นิดพูดอย่างดีใจ
"ดีโว้ย อย่างน้อยมึงก็ได้ค่าเจ็บตัว ไอ้เวกไม่เคยให้กูซักบาท..." แจ๋วเพิ่งยิ้มออก "...แล้วมึงบอกแม่มึงรึเปล่า" นิดทำตาโต
"บอก ทำห่าอะไร.." ทำหน้าเหมือนเพื่อนเธอนี่โง่สุดขีด "...ขืนบอกแม่กูก็ยึดหมดนะสิ แล้วจะยิ่งสงสัยตายห่าเลยว่าทำไมพ่อเลี้ยงมันถึงให้เงินกู" ทำให้ทั้งคู่หัวเราะออกมาพร้อมๆกัน
ทั้งสองคุยกันอย่างสนุกสนานจนพลบค่ำจึงแยกย้ายกันกลับบ้าน...
********************************************

[เรื่องเสียว]

หลายวันผ่านไป...
"พรุ่งนี้มึงไปไหนหรือเปล่า?" พ่อเลี้ยงถามเสียงหอบๆ ท่อนเนื้อรีดน้ำรักฉีดใส่ร่องของลูกเลี้ยงจนหมด ก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างๆ มองดูใบหน้าซึ่งมีเหงื่อเกาะพราวของลูกเลี้ยง เห็นเธอส่ายหน้า
"ดี..." มันพูดต่อ "...กูจะพามึงไปธุระด้วย"
"ธุระอะไร?" เธอรีบถามเพราะถ้าเห็นท่าไม่ดี เธอจะได้ไม่ไปด้วย
"มึง ไม่ต้องกลัวหรอกน่า..." พ่อเลี้ยงพูด "...เถ้าแก่เจ้าของรถที่กูขับอยู่ เค้าอยากไปเที่ยวทะเล กูก็เลยบอกเค้าว่าให้พามึงไปเป็นเพื่อนเที่ยว ไปตอนเช้าแล้วค่ำๆก็กลับ..." มันรีบพูดต่อเพราะเห็นเธอทำท่าจะปฏิเสธ "...นี่..นี่ เค้าดีใจใหญ่เลย แล้วให้กูเอาเงินมาให้มึงไปซื้อเสื้อผ้าสวยๆใส่" พูดพลางเอื้อมมือไปหยิบกางเกง ล้วงเอาเงินปึกหนึ่งประมาณสามหมื่นบาท แล้วนับส่งให้เธอสามพันบาท เธอมองแบงค์พันสามใบในมืออย่างตื่นตะลึง...ไม่เคยจับเงินเยอะขนาดนี้เลย
"นี่...นี่ ..." มันยัดเข้ามาในมือเธออีกห้าร้อย "...เดี๋ยวมึงเอาเงินนี่ไปตัดผมตัดเผ้าซะใหม่ อย่าให้ดูกระเซอะกระเซิงอย่างนี้ แล้วนี่..."ยัดอีกห้าร้อยใส่มือเธอ "...เอาไปซื้อยกทรงกับกางเกงในใหม่ด้วย มึงจะได้มีของใหม่ๆกับเค้าซะที" เธอเอื้อมมือที่สั่นระริกไปรับเงิน...ตั้งสี่พันบาท แค่ไปเป็นเพื่อนเที่ยวทะเลเนี่ยนะ...
"ส่วนนี่..." พ่อเลี้ยงมันยังแสดงความเป็นนักบุญต่อ หยิบให้อีกห้าร้อย "...เป็นเงินกูเอง สำหรับขอบใจที่มึงไม่ทำให้กูเสียหน้า เพราะถ้ามึงไม่ไป นอกจากกูจะถูกว่าแล้วยังอาจจะโดนไล่ออกเลยล่ะ...เอ้า รับไว้"
เธอกำเงินสี่พันห้าร้อยบาทในมือไว้แน่น มองพ่อเลี้ยงอย่างขอบคุณ หลงคิดว่ามันเป็นคนเลวอยู่ตั้งนาน
"แล้วจะบอกแม่ว่ายังไง?" เธอนึกขึ้นได้ เพราะต้องช่วยแม่เอาของไปขาย
"เออ น่า..." พ่อเลี้ยงพูดเสียงใจดี "...พรุ่งนี้มึงเที่ยวให้สนุกเถอะ กูจะตื่นมาช่วยแม่มึงทำกับข้าวแล้วเข็นรถไปที่ตลาดแทนมึงเอง..." เธอฟังอย่างไม่เชื่อหู อะไรมันจะดีปานนี้วะ "... แต่มึงต้องบอกแม่มึงว่าไปกับเพื่อนของมึงนะ...ใครก็ได้ อย่าเสือกบอกว่าไปกับเจ้านายกูล่ะ เดี๋ยวแม่มึงไม่ให้ไป..แล้วถ้าพรุ่งนี้มึงไม่ได้ไป จะด้วยอะไรก็ตาม มึงต้องคืนเงินทั้งหมดมาให้กู...ถ้าไม่เสียดาย ก็ตามใจมึง"
"ไปถึงทะเล แล้วกูต้องทำอะไรบ้าง?" เธอถาม เกิดมายังไม่เคยเห็นทะเลเลย ได้ยินแต่เค้าเล่าให้ฟังว่ามันสวยมาก พลางมองดูพ่อเลี้ยงเดินแก้ผ้าโทงๆไปกินน้ำ เดี๋ยวนี้เธอชินกับรูปร่างและน้ำหนักตัวของมันแล้ว
"เดี๋ยวไปถึงแล้วมึง ก็รู้..." พ่อเลี้ยงพูดพลางเดินกลับมานั่งอยู่ข้างๆเธอ "...มึงอย่าปอดแหกไปหน่อยเลย เถ้าแก่มันให้ทำอะไรก็ทำๆไปเถอะ เนี่ย..." มันตบกระเป๋าตังค์เบาๆล่อใจ "...มันบอกว่าถ้ามึงตามใจมัน พอกลับมาให้กูเอาเงินให้มึงอีกสามพัน มึงอยากได้มั๊ยล่ะ?"
เธอกลืนน้ำลาย อีกสามพันก็เป็นเจ็ดพันห้าร้อย แม่เธอขายข้าวทั้งเดือนเหนื่อยแทบตายยังได้กำไรไม่ถึงครึ่งเลย แต่เธอไปทะเลแค่วันเดียวได้เจ็ดพันห้า
"ตกลงมั๊ย?" มันถามยิ้มๆ เธอรีบพยักหน้าด้วยความอยากได้เงิน
"งั้น มึงเอาเงินไปเก็บซะ แล้วรีบแต่งตัวไปช่วยแม่มึงขายของได้แล้ว..." มันสั่ง "...กูจะเข้าบริษัทซะหน่อย ต้องไปขนของลงจากรถให้เสร็จวันนี้ อ้อ!แล้วอย่าลืมไปตัดผมกับซื้อชุดชั้นในใหม่ด้วยนะ" เธอพยักหน้าแล้วกุลีกุจอลุกขึ้นแต่งตัว ยัดเงินที่เพิ่งได้รับมาจนสุดก้นกระเป๋ากางเกงยีนส์ ก่อนจะเดินกลับไปหาแม่ที่ตลาดอย่างมีความสุข...พ่อเลี้ยงมองตามจนลับตาพลาง หยิบเงินส่วนที่เหลือออกมานับอย่างมีความสุขเหมือนกัน...
คืนนั้น เธอนอนฟังเสียงแม่ร้องครวญครางเกือบทั้งคืน ไม่น่าล่ะ เมื่อตอนกลางวันพ่อเลี้ยงผู้แสนดีถึงได้เย็ดกับเธอแค่ทีเดียว...คงจะเก็บแรง ไว้ใช้กับแม่คืนนี้นี่เอง สงสัยเสร็จแล้วคงจะปะเหลาะเอ่ยปากแทนเธอเรื่องไปเที่ยวแน่ๆ ก็ดี...เธอคิด...แม่จะได้หายหงุดหงิดซะที เพราะที่ผ่านมาสองสามอาทิตย์นี้ เธอถูกหาเรื่องด่าได้ทั้งวัน จนเข้าหน้าแทบไม่ติด ได้น้ำได้เนื้ออย่างนี้คงจะทำให้อารมณ์ดีขึ้นบ้างล่ะนะ...จนเสียงสะอื้นของ แม่หยุดลงนั่นแหล่ะ เธอจึงจะได้โอกาสนอนหลับสนิท...
*******************************

"ลื้อ ชื่ออะไร..." เถ้าแก่เจ้าของรถบรรทุกซึ่งเป็นหัวหน้าของพ่อเลี้ยงถามสำเนียงบ่งบอกเชื้อ ชาติ พลางมองดูเด็กสาวซึ่งยกมือไหว้ หน้าตาสะอาดสะอ้าน ตัดผมซอยเรียบร้อย อายุคงไม่เกินสิบหก ทำให้เถ้าแก่คึกคักขึ้นมาทันที พลางมองดูพ่อเลี้ยง
"ชื่อนิดค่ะ.." เธอเติมหางเสียงอย่างเคอะเขิน เพราะไม่เคยพูดกับใครเลย แต่พ่อเลี้ยงกำชับมา
"มึง ต้องพูดจาให้ดีเข้าไว้ อย่าให้เค้าตำหนิได้ จำไว้นะ ถ้ามึงทำได้ กลับมาบ้านแล้วมาเอาเงินของมึงไปได้เลย" คำสั่งนั้นศักดิ์สิทธิ์มากสำหรับเธอ เพราะมันหมายถึงเงินอีกตั้งสามพันบาท
"อั๊ว อยากจะไปพักผ่อนที่ทะเล..." เถ้าแก่ทำหน้ากะลิ้มกะเหลี่ย "..ดีใจจังที่ลื้อจะไปเป็นเพื่อน ตอนแรกที่ไอ้ศักดิ์มันบอกอั๊ว อั๊วนึกถึงเด็กมอมแมมๆ แต่ลื้อดีกว่าที่อั๊วคิดไว้ซะอีก กินข้าวมารึยัง" เธอพยักหน้า เขาหัวเราะชอบใจ
"ดี..." เขาร้อง "...ศักดิ์ ลื้อเอากระเป๋าอั๊วเข้าไปในรถ เดี๋ยวอั๊วจะเป็นคนขับเอง"
นิด หันมามองหน้าเถ้าแก่เล้งซึ่งกำลังตั้งใจขับรถอยู่ อายุเกือบๆหกสิบแล้วมั๊ง แต่ยังแต่งตัววัยรุ่นอยู่เลย ใส่เสื้อยืดโปโล กางเกงยีนส์สีน้ำเงินเข้ม รองเท้าผ้าใบสีขาว รถเก๋งที่เธอนั่งอยู่นี่เธอไม่รู้จักยี่ห้อมันหรอก แต่มันคันเบ้อเริ่ม เบาะก็นั่งนุ่มจนเธอจมลงไปในเบาะทั้งตัว แต่ที่ทำให้เธอตาค้างก็ตอนที่เขาหยิบกระเป๋าตังค์ออกมานับเงินก่อนออกรถ ถ้าเธอมองไม่ผิด ในนั้นมีแต่แบงค์พันเป็นปึกจนกระเป๋าตุง เถ้าแก่ชำเลืองหางตาก็เห็นว่าเธอกำลังจ้องกระเป๋าตังค์ตาค้าง ก็ยิ้มมุมปาก...เธอสงสัยเพียงแค่ว่ามาเที่ยวทะเลทำไมไม่ชวนคนที่รู้จักกัน อยู่แล้วหรือคนรุ่นเดียวกันมา เอาเธอมาด้วยมันจะสนุกยังไง เพราะเธอพูดไม่เก่ง จะชวนคุยเรื่องงานก็คงคุยกันไม่รู้เรื่อง...
รถ เลี้ยวขวาตรงทางแยก มุ่งตรงไปจนสุดทางมองเห็นน้ำทะเลสีฟ้าคราม ทำให้เธอตื่นเต้นอย่างมากเพราะพึ่งเคยมาครั้งแรกในชีวิต เถ้าแก่เล้งขับรถบนถนนเรียบชายทะเลเพื่อให้เธอได้ชื่นชมบรรยากาศสองข้างทาง ที่มีแม่ค้าขายของที่ระลึกเรียงรายตลอดแนว
"ลื้อเคยมามั๊ย?" เถ้าแก่เล้งพยายามพูดไทยให้ชัดที่สุดเท่าที่จะทำได้ มองดูใบหน้าที่แสดงความตื่นตาตื่นใจอย่างเห็นได้ชัด
"ไม่เคยค่ะ" เธอตอบตรงๆ มองดูท้องทะเลสีฟ้าครามที่มองเห็นคนเล่นน้ำอยู่เต็มไปหมดจนเธออยากลงไปเล่นกับเขาด้วย
"ถ้างั้นอั๊วจะพาลื้อมาทุกอาทิตย์เลยดีมั๊ย?" เถ้าแก่ลองเชิง
"นิดไม่กล้ารบกวนหรอกค่ะ" เธอตอบ เขาหัวเราะชอบใจ
"ไม่รบกวน..ไม่รบกวน" พลางตบมาบนต้นขาของเธออย่างถือวิสาสะ ความตื่นตาตื่นใจทำให้เธอไม่คิดอะไรมาก
จู่ๆเถ้าแก่เล้งก็เลี้ยวรถเข้าไปในตึกสูงลิบ วนขึ้นที่จอดรถหลายรอบจนเธอเวียนหัว ก่อนจะจอดในช่องจอดรถ พลางหันมาบอกเธอ
"เดี๋ยว อั๊วเอาของไปเก็บที่ห้องก่อน ไปด้วยกันไป" ไม่รอให้เธอตอบรับ เขาเดินนำเธอไปที่ลิฟท์ และกดเลขชั้นบนสุด ก่อนออกมาจากลิฟท์และเดินไปเปิดประตูห้อง
นิดเดินตามเข้าไปอย่างตื่นใจ อีกครั้งหนึ่ง ในห้องนั้นแบ่งออกเป็นอีกสองห้องเล็ก มีอุปกรณ์อำนวยความสะดวกครบทุกอย่างเท่าที่เงินจะสามารถหาซื้อได้ เถ้าแก่เดินไปเปิดม่านหน้าต่างออก ทำให้เธอเห็นวิวท้องทะเลจากด้านบนมองไปได้ไกลสุดตา
"ชอบมั๊ย?..." เถ้าแก่ถาม เธอหันมาพยักหน้า "...ถ้างั้นก็มาบ่อยๆก็ได้ ถ้าอยากมา อั๊วซื้อเก็บไว้พักเวลาว่างจากงาน" เธอทำหน้างง
"ซื้อเหมือนบ้านน่ะเหรอคะ?..." เขาพยักหน้า "...เท่าไหร่คะเนี่ย?" มองเห็นเขาชูหนึ่งนิ้วขึ้นมา เธอไม่เข้าใจ
"สิบ ล้านถ้วนๆ" เขาบอก นิดเอามืออุดปาก สิบล้านเพื่อซื้อบ้านไว้เพียงแค่พักผ่อน ตั้งแต่เกิดมาเธอเคยมีเงินมากที่สุดก็เมื่อวานนี้แหล่ะ...สี่พันห้าร้อยบาท สิบล้านมันเป็นกี่เท่าของสี่พันห้าร้อยนะ...
"ลื้อสวยถูกใจอั๊วจริงๆ ถ้ายังไงลื้อมาอยู่ที่นี่เลยก็ได้นะ ถ้าอยากอยู่ เอามั๊ย?" เขาถามพลางเดินมาใกล้ๆ
"ให้นิดมาเป็นคนใช้ที่นี่เหรอคะ?" เถ้าแก่เล้งรีบโบกไม้โบกมือ
"ใครบอก..." เขาหัวเราะ "..ถ้าลื้อมาอยู่อั๊วจะหาคนใช้มาช่วยงานลื้อด้วย" นิดฟังแล้วไม่ค่อยเชื่อ
"ลื้ออยู่บ้านได้เงินเดือนละเท่าไหร่?" มันถามขณะเดินมาจนชิดตัว
"สาม พันบาทค่ะ แม่ให้ไว้ซื้อของ" เธอโกหก แม่เคยให้เงินซะที่ไหน แล้วต้องสะดุ้งเมื่อเถ้าแก่เล้งโอบกอดเธอจากด้านหลัง พลางซุกไซ้บริเวณซอกคอของเธอ
"อย่าค่ะ..." เธอพยายามดิ้น ตกใจ ไม่คิดว่าเขาจะทำอย่างนี้
"อั๊ว ให้ลื้อเดือนละหนึ่งหมื่น แล้วถ้าลื้ออยากได้ของอะไรก็บอก..." มันพูดพลางลูบไล้ทั่วทั้งตัว "...อั๊วจะซื้อมาให้ต่างหาก แต่มีข้อแม้ว่าลื้อต้องมาอยู่กับอั๊วที่นี่ทุกอาทิตย์ ตกลงมั๊ย?"
ข้อ เสนอของเถ้าแก่เล้งทำให้นิดยืนตัวแข็งทื่อ...เดือนละหมื่น ซื้อของอีกต่างหาก...แลกกับต้องมาอยู่กับมันอาทิตย์ละครั้ง...ก็ไม่เห็น สึกหรออะไรนี่หว่า...เธอคิด...ในเมื่อเธอก็นอนกับพ่อเลี้ยงเกือบทุกวันอยู่ แล้ว
"จะดีเหรอคะ.." เธอกระซิบถาม ทั้งๆที่อยากจะตกลงใจจะขาดอยู่แล้ว เถ้าแก่เล้งมันรีบผงกหัวถี่ๆ
"ดี สิ...ดีสิ...นี่..." มันรีบล้วงกระเป๋าหลังหยิบกระเป๋าตังค์ออกมาแล้วนับแบงค์พันได้สิบใบ และยัดมันเข้าไปในกระเป๋ากางเกงของเธอ "...อั๊วให้ลื้อไว้ก่อนเลย จะได้เห็นว่าอั๊วใจกว้างแค่ไหน" ใส่เงินเข้าไปก็ถือโอกาสลูบไล้ก้นของเธอเบาๆ
เงินในกระเป๋าทำให้เธอใจเต้นโครมคราม หนึ่งหมื่นบาทถ้วนๆในกระเป๋าของเธอ
"แล้ว...นิดต้องทำยังไงบ้างคะ?" เธอถามเบาๆเพราะไม่รู้จะเริ่มยังไง เถ้าแก่เล้งยิ้มจนเห็นฟันทองเต็มปาก
"ไม่ยาก...ไม่ยาก..." มันดึงมือเธอไปห้องข้างๆ "ตามอั๊วมานี่สิ"
เธอ มองดูห้องซึ่งดูแล้วน่าจะเป็นห้องนอน เพราะไม่มีเฟอร์นิเจอร์อะไรมากนัก เห็นมีเตียงอยู่กลางห้อง โทรทัศน์แล้วก็ตู้เย็นตู้เล็กๆ แต่ไม่มีเวลาสำรวจมากนักเพราะเถ้าแก่เล้งมันดึงมือเธอเข้าไปข้างใน แล้วหันมากอดเธอพลางลูบไล้ไปทั่วทั้งตัว ที่จริงแล้วเธอไม่ค่อยจะเต็มใจเท่าไหร่นักเพราะเถ้าแก่มันดูอายุมากเกินไป น่าตาก็ดูไม่ได้เลย ที่ดูดีก็เห็นแต่เงินในกระเป๋าและเครื่องประดับเท่านั้นเอง
เธอล้มตัวลงนอนบนเตียงตามแรงดึงของเล้ง มองขึ้นไปบนเพดาน ได้ยินเสียงมันกำลังถอดเสื้อผ้าอยู่
"อ้าว ทำไมไม่ถอดชุด..." เสียงเถ้าแก่ดังขึ้น "..เดี๋ยวก็ยับหมดหรอก"
"นิด ไม่กล้าถอด..." จะว่าเป็นมารยาหรือเรื่องจริงก็ได้ เธอไม่เคยถอดเสื้อผ้าต่อหน้าคนอื่นเลย ยกเว้นพ่อเลี้ยงของเธอเท่านั้น เถ้าแก่ได้ยินยิ่งหัวเราะดังขึ้น
"มา...มา...งั้นเดี๋ยวอั๊วถอดให้" มันแก้ผ้าจนเสร็จ แล้วเดินมานั่งบนเตียงก่อนจะค่อยๆถอดเสื้อผ้าของเธอออกทีละชิ้น เธอเหลือบมองดุ้นเนื้อของเถ้าแก่แวบหนึ่ง แล้วต้องกลั้นยิ้ม เพราะถึงแม้มันจะแสดงความแข็งขันแล้วแต่ถ้าเทียบกับพ่อเลี้ยง มันมีขนาดเท่าเวลาปกติของพ่อเลี้ยงเท่านั้น อย่างนี้คงไม่เจ็บตัวเท่าไหร่...
จากนั้น สิ่งที่เกิดขึ้นก็เหมือนทุกๆวันที่เธอเจอที่บ้าน แตกต่างก็แค่ผู้ชายบนตัวเท่านั้น ถึงแม้จะมีขนาดเล็กแต่ลีลาที่เถ้าแก่บรรเลง ก็สร้างความสุขให้กับเธอได้ทดแทนกัน เสียงร้องครวญครางของเธอยิ่งทำให้มันพอใจที่สามารถทำให้เด็กสาวมีความสุขจาก ฝีมือของมันได้ จนกระทั่งกระตุกไปทั้งร่างก่อนจะฉีดน้ำรักเข้ามาในตัวเธอ เธอกอดมันไว้แน่นขณะที่น้ำรักเข้าไปข้างในจนหยดสุดท้าย เถ้าแก่เล้งถอนหายใจเฮือกใหญ่ เหงื่อออกเต็มตัว ค่อยๆลงมานอนแผ่อยู่ข้างๆเธอ
"ของลื้อนี่ดีจริงๆ..." มันพูดหอบๆขณะหันมาคุยพลางเคล้นคลึงเต้าทั้งสองข้างอย่างแผ่วเบา "...มันขาวเนียนสวยไปหมดเลย อย่างนี้อั๊วชอบ" พูดพลางเอื้อมมือลูบไล้เนินเนื้อขาวผ่องของเธอ
มารยาหญิงซึ่งไม่จำเป็นต้องมีคนสอน ทำให้เธอดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดบังร่างเปลือยให้พ้นจากสายตาของเขา เถ้าแก่หัวเราะชอบใจ
"ลื้อไม่ต้องอายอั๊วหรอก..." มันมุดตัวเข้ามาในผ้าห่มผืนเดียวกัน "...ยังไงๆต่อไปอั๊วก็ต้องเห็นทุกวันอยู่แล้ว"

เธอ นอนนิ่งคิดถึงสิ่งที่พึ่งเกิดขึ้น เหลือบมองดูเห็นเถ้าแก่เล้งนอนอยู่ข้างๆ เสียงกรนดังลั่น คงจะเหนื่อยหลับไป ก็น่าจะหมดแรงหรอกนะ เนี่ย...กว่าจะตื่นก็คงอีกนาน ก็ดี เธอจะได้มีเวลาพักบ้าง ไม่เหมือนพ่อเลี้ยงที่ไม่ค่อยจะยอมให้เธอพักเหนื่อยเลย
เธอขยับตัวออกจาก ผ้าห่มอย่างแผ่วเบาๆ ใส่เสื้อผ้าแล้วออกไปเปิดประตูระเบียง นั่งดูทะเลสีคราม...นังแจ๋วกับเพื่อนๆไม่เคยมาอย่างนี้แน่ๆ เธอจะกลับไปเล่าให้พวกมันฟัง ไม่แน่...เธออาจจะพาพวกมันมาเที่ยวด้วยก็ได้
นั่งเหม่อมองเป็นชั่วโมง ก็ได้ยินเสียงประตูระเบียงเปิด
"อั๊วนึกว่าลื้อหายไปไหน.." เถ้าแก่เดินมายืนอยู่ข้างหลัง "...ออกมานั่งอยู่นี่เอง"
"มัน เจ็บไปหมดทั้งตัวน่ะค่ะ..." ไม่รู้ทำไมเธอถึงโกหก ดุ้นเนื้อดุ้นนั้นไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกเจ็บอะไรเลย "...ก็เลยออกมานั่งให้หายเจ็บ ที่นี่สวยจังเลยค่ะ" เถ้าแก่มานั่งข้างๆ ใบหน้าเต็มไปด้วยความสุข มองดูเด็กสาว ใบหน้ารูปไข่ขาวเนียนไม่มีสิวฝ้าให้ระคายเคือง ผมตัดซอยสั้นเข้ารูป และรูปร่างภายในที่เขาพึ่งเห็นมา มันเป็นรูปร่างของเด็กที่กำลังจะโตเป็นสาว อะไรต่อมิอะไรยังเบ่งบานไม่เต็มที่เลย เขาแปลกใจมากที่ในชุมชนแถวโรงงานนั้นมีเพชรเม็ดงามอย่างนี้ซ่อนอยู่ พลางคิด...สามหมื่นที่จ่ายให้ศักดิ์ไปนั้นไม่แพงเลยเมื่อเทียบกับคุณภาพที่ เขาได้รับ ไม่น่าล่ะ..ไอ้ศักดิ์ถึงได้รับรองแล้วรับรองอีกว่าคราวนี้เขาจะติดใจในสิ่ง ที่มันหามาให้
"เดี๋ยวอั๊วจะให้กุญแจห้องกับลื้อไว้ชุดนึง..." เด็กสาวหันไปทำหน้าตื่นๆ "...ลื้ออยากมาเมื่อไหร่ ลื้อมาได้เลย ดีมั๊ย?"
"แต่นิดมาเองไม่เป็นหรอกค่ะ..." เธอพูดอายๆ เขาหัวเราะ "...นี่ที่ไหน นิดยังไงรู้เลย"
"ที่ นี่เรียกพัทยา..." พูดพลางลูบไล้ต้นขาเธอเล่น "...แล้วเดี๋ยวอั๊วจะสอนลื้อขับรถ พอขับเป็นแล้ว อั๊วจะซื้อรถเก๋งให้ซักคัน จะได้ขับรถมาเอง หรือบางทีเวลาอั๊วมาด้วยจะได้ให้ลื้อเป็นคนขับ อั๊วจะได้ไม่ต้องเสียแรงขับรถไง" เขาหัวเราะ เธอค้อนพองาม
"เดี๋ยววันนี้ อั๊วจะพาลื้อเที่ยวที่นี่..." เขาพูด ทำให้เธอดีใจ "...จะได้รู้ว่าอะไรอยู่ที่ไหน แล้วเราไปหาข้าวกลางวันกินกันด้วย ตอนเย็นค่อยกลับมานอนที่นี่" นิดมองหน้า
"นิดไม่ได้บอกแม่ไว้ว่าจะค้าง..." เธอท้วง "..เสื้อผ้าก็ไม่ได้เอามาเปลี่ยนด้วย" เถ้าแก่โบกมือ
"เดี๋ยว อั๊วโทรบอกไอ้ศักดิ์ให้มันบอกแม่ลื้อเอง ส่วนเสื้อผ้าไม่ต้องเป็นห่วง ลื้อไปเลือกเลย อยากได้ตัวไหนให้บอก อั๊วจะซื้อให้ กี่ตัวก็ได้ ตกลงนะ" เธอมองหน้าเขาอึดใจหนึ่งก่อนพยักหน้า เขามองเธออย่างหลงใหลพลางยื่นหน้ามาหอมแก้มเธอและเอียงแก้มให้ เธอนิ่งอยู่นิดนึงก่อนจะหอมแก้มเขากลับ ทำให้เถ้าแก่เล้งหัวเราะด้วยความดีใจ...
วันนี้ทั้งวัน นิดรู้สึกสนุกสนานกับสถานที่ต่างๆที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน เถ้าแก่เล้งพาเธอไปกินข้าวในภัตตาคาร สั่งของกินมาจนเต็มโต๊ะ เธอเลือกกินอย่างละนิดอย่างละหน่อยให้ครบทุกชนิดบนโต๊ะ จากนั้นเขาพาเธอไปซื้อเสื้อผ้าและซื้อชุดว่ายน้ำให้ด้วย เมื่อเสร็จจากการซื้อของแล้วจึงพาเธอไปเล่นน้ำทะเลบริเวณหาดส่วนตัวของ คอนโดมิเนียม เธอวิ่งลงไปในน้ำพร้อมกับเขาอย่างตื่นเต้น...
"สนุกจังเลย ค่ะ..." เธอพูดเสียงร่าเริงขณะที่กลับขึ้นมาบนคอนโดหรูห้องเดิม "...นิดเพิ่งเคยเล่นน้ำทะเลครั้งแรกนี่แหล่ะค่ะ" เธอวางถุงใส่เสื้อผ้าทั้งหมดลงบนโต๊ะ เถ้าแก่ยิ้ม
"ลื้อสนุกแล้ว..." เขาพูดพลางดึงมือเธอเข้าไปในห้องนอน "...ตอนนี้ขออั๊วสนุกมั่ง แล้วเดี๋ยวค่อยลงไปกินข้าวเย็นด้วยกันนะ" เธอเข้าใจความหมายนั้นดี จึงอิดเอื้อนพอเป็นพิธีก่อนจะเดินตามเขาเข้าไปในห้องนอนเพื่อให้เขาได้สนุก บนตัวเธอบ้างอย่างที่ขอ...
*************************************

[เรื่องเสียว]

"มึงได้เที่ยวทะเลแล้วมันยังให้เงินมึงด้วยเหรอวะ?" แจ๋วถามด้วยความแปลกใจ หลังจากที่นิดเล่าให้เพื่อนๆฟังตั้งแต่ต้นจนกระทั่งกลับบ้าน ซึ่งเมื่อกลับมาก็ไม่เห็นแม่ว่าอะไร พ่อเลี้ยงมันคงมีวิธีปิดปากไม่ให้แม่พูดมาก ก็คงเป็นวิธีเดิมๆนั่นแหล่ะ และมันก็รักษาสัญญา เอาเงินสามพันให้เธอภายหลังจากที่จัดการเธอเรียบร้อยแล้วเหมือนทุกๆครั้ง นิดคิดอย่างตื่นเต้น เธอมีเงินในกระเป๋าเกือบสองหมื่นบาท มากที่สุดในชีวิตที่เธอเคยมี เธอเอาเสื้อผ้าที่เถ้าแก่เล้งซื้อให้ไปซ่อนเพราะกลัวแม่เห็นรวมทั้งกุญแจคอน โดด้วย ซึ่งก่อนกลับมันนัดเธอวันศุกร์หน้าให้ไปคอนโดด้วยกันอีก
"เออ..." เธอตอบสั้นๆพลางล้วงกระเป๋าหยิบเงินให้เพื่อนๆดู ก็เห็นทุกคนตาโต "...เดี๋ยววันนี้กูเลี้ยงขนมเอง พวกมึงกินได้ไม่อั้น" เธอพูดอย่างใจกว้างก่อนจะหันมาหาแจ๋ว
"แล้วเรื่องของมึงเป็นยังไง?" ก็เห็นแจ๋วยิ้มร่า
"เรียบร้อย..." เธอบอกพลางยิ้มทำให้นิดงง "...กูหาพ่อให้เด็กในท้องได้แล้ว"
"ยังไงวะ?" นิดรีบถาม ทำไมรวดเร็วอย่างนี้วะ
"มึง จำไอ้นักเรียนที่อยู่ซอยข้างๆที่ชื่อแก้วได้มั๊ย..." นิดพยักหน้า "...นั่นแหล่ะ กูมองมาหลายวันแล้ว จนมีโอกาส เห็นมันอยู่บ้านคนเดียว ก็รอจนมันเดินออกมาจากบ้าน กูแกล้งทำเป็นเดินชนมันแล้วล้ม บอกว่าขาแพลง มันก็ให้กูโขยกเขยกเข้าไปทายาในบ้านมัน กูให้มันทายาที่ขาให้ ทำเป็นดึงขากางเกงขึ้นให้มันทาได้สะดวก ทาไปทามาแม่งก็ขึ้นมาเย็ดบนตัวกูแล้ว พอมันปล่อยน้ำเสร็จ กูก็ทำเป็นร้องไห้ว่ามันรังแกกู บอกว่าจะฟ้องแม่มัน มันกลัวใหญ่เลย ขอร้องว่าไม่ให้บอกที่บ้านมัน กูก็รับปาก พูดกันไปคุยกันมาวันนั้นมันก็เลยจับกูเย็ดที่บ้านทั้งวัน ที่จริงกูก็อยากให้มันเย็ดเยอะๆอยู่แล้วล่ะ ตอนจะกลับกูทำเป็นถามมันว่ายังอยากให้กูมาหาอยู่หรือเปล่า แม่งรีบบอกให้กูมาหามันทุกวัน ก็เข้าทางกูสิวะ...
...ตั้งแต่วันนั้น กูก็เลยไปนอนให้มันเย็ดทุกวัน ตอนเช้าแม่งทำเป็นออกไปเรียนพร้อมแม่ แต่สักพักก็รีบวิ่งกลับมารอเย็ดกูอยู่ที่บ้าน เป็นอย่างนี้ทุกวัน จนถึงเมื่อวานซืนกูเข้าไปบ้าน มันทำท่าจะขึ้นเย็ดเหมือนเดิม แต่กูทำเป็นร้องไห้แล้วบอกว่าต้องพูดกับแม่มันแล้วเพราะกูท้อง บอกว่ากูไม่ยอม ยังไงก็ต้องพูดกันให้รู้เรื่องว่าจะเอายังไง..." แจ๋วเล่าพลางหัวเราะ "...กูอยากให้พวกมึงเห็นหน้ามันจริงๆ แม่งยิ่งกว่าโดนผีหลอกซะอีก มันบอกว่าแม่มันฆ่ามันแน่ กูก็เลยบอกว่าแม่กูก็ฆ่ากูแน่เหมือนกัน แล้วถ้ามันไม่พูดเรื่องนี้กับที่บ้านมัน กูจะประจานเรื่องของมันให้รู้ทั่วทั้งซอยเลย แม่งอึกอักๆซักพัก แต่กูพยายามคาดคั้นให้มันรับปาก จนมันยอมรับปากที่จะพูดกับแม่มันให้ กูก็เลยให้บริการพิเศษเป็นค่าตอบแทน แต่ลำบากน่าดูเลยว่ะกว่าจะกลืนน้ำเงี่ยนของมันเข้าไปในปากให้หมด แล้วบอกมันว่าหลังจากอยู่ด้วยกันแล้ว กูจะทำอย่างนี้ให้มันทุกวันเลย...
...เมื่อ วานนี้มันบอกว่าแม่มันอยากพบกู กูก็ไปพบ แม่มันนั่งหน้าบึ้งไม่ยอมรับไหว้กูเลย บอกว่าแก้วมันเล่าให้ฟังทั้งหมดแล้ว มันถามว่าจะเอาเงินเท่าไหร่จะจ่ายให้ กูก็ทำเป็นร้องไห้บอกว่าไม่ได้อยากได้เงินแต่อยากอยู่กับลูกชายมัน เพราะลูกชายมันเป็นคนแรกของกู ไม่อย่างนั้นกูไม่ยอม กูจะเอาเรื่องถึงที่สุด แล้วกูพึ่งรู้ว่าแม่มันรับราชการด้วย คงไม่อยากให้เรื่องอื้อฉาว แม่มันหันมาถามไอ้แก้วว่าจะเอายังไง มันบอกแม่มันว่ามันเลือกที่จะอยู่กับกู กูว่ามันคงยังติดใจหีกูอยู่แหงๆ แม่มันโมโหใหญ่เลยด่าลูกชายมันตั้งนานแล้วสรุปว่าจะให้แก้วมันจดทะเบียนกับ กูแต่ไม่มีการแต่งงานอย่างเด็ดขาด ถ้ารับได้ก็รับ ถ้ารับไม่ได้ก็แล้วแต่กู กูไม่สนใจเรื่องแต่งงานอยู่แล้ว ขอเพียงแค่หาพ่อให้ลูกในท้องได้ก็ดีแล้ว กูก็เลยตกลง แม่มันพูดจบก็มองดูทั้งกูและไอ้แก้วอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อแล้วออกจาก บ้านไปเลย กูเห็นหน้าไอ้แก้วทั้งกลัวทั้งโล่งใจ เมื่อวานกูก็เลยอยู่ฉลองโดยการเย็ดกับมันที่นั่นทั้งวันแล้วนัดกันไปจด ทะเบียนเมื่อเช้านี้เอง อาทิตย์หน้ากูก็จะย้ายเข้าไปอยู่บ้านมันแล้ว รอให้มันทำห้องให้เสร็จก่อน ตกลงว่ากูก็มีผัวเป็นตัวเป็นตนอย่างที่บอกแล้ว..." แจ๋วเล่าอย่างมีความสุข
"แต่ผัวมึงยังเรียนอยู่เลยนี่หว่า?..." นิดสงสัย "...แล้วจะเอาอะไรกิน?"
"ก็ เรียนไปสิ.."แจ๋วตอบ "...กลางวันเรียนหนังสือแล้วกลางคืนค่อยกลับมาหากูก็ได้ ส่วนเรื่องเงินก็เป็นหน้าที่ของแม่มันที่ต้องหาเลี้ยง จนกว่าลูกมันจะเรียนจบแล้วหางานทำได้นั่นแหล่ะ"แจ๋วหัวเราะ นิดก็หัวเราะตาม แล้วทั้งคู่ก็หัวเราะให้กับสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตของตน...
**************************************

บทส่งท้าย...
13 กุมภาพันธ์ 2545
หก ปีแล้วสินะที่ฉันย้ายเข้ามาอยู่ที่คอนโดแห่งนี้ พอคิดย้อนกลับไปก็อยากหัวเราะให้กับตัวเอง โบราณบอกไว้ไม่มีผิดว่าคนเรานั้นไม่สามารถรู้อะไรล่วงหน้าได้แม้แต่วันเดียว บางทีถ้าฉันรู้ล่วงหน้า ฉันอาจจะไม่ทำตัวเหมือนที่ผ่านมา แต่ถ้าฉันไม่ได้ทำอย่างที่ผ่านมา ฉันก็คงไม่มาจนถึงวันนี้ เพราะฉะนั้น การไม่รู้ล่วงหน้าก็เป็นสิ่งที่ดีเหมือนกัน ปล่อยให้มันเป็นไปตามสิ่งที่ควรเป็นของมันนั่นแหล่ะดีที่สุด...
ตั้งแต่ วันที่แจ๋วย้ายเข้าบ้านสามีไป ฉันก็ยังทำตัวเหมือนเดิมสนุกไปวันๆ นอนกับพ่อเลี้ยงบ้าง เถ้าแก่เล้งบ้าง ซึ่งเถ้าแก่เล้งสมัยนั้นก็ยังพาฉันมาที่คอนโดแห่งนี้ตามที่เขาบอกทุกอาทิตย์ ฉันก็ไม่ได้คิดอะไร ขอเพียงแค่มีเงินใช้ก็พอใจแล้ว ไม่สนใจว่าใครจะเป็นยังไง แม่กับพ่อเลี้ยงก็ยังอยู่ดีมีสุข แต่ช่วงหลังๆพ่อเลี้ยงไม่ค่อยเรียกให้ฉันไปนอนด้วยเหมือนแต่ก่อน ก็ไม่รู้ว่าทำไม แต่ฉันก็ไม่สนใจ ดีเสียอีก จะได้ไปเที่ยวกับเพื่อนๆตอนกลางวันเพราะตอนนั้นฉันมีเงินเป็นของตัวเอง แล้ว...
คนเรากำหนดโชคชะตาของตัวเองได้หรือเปล่านะ ถ้าได้ ฉันก็ไม่แน่ใจว่าอยากเป็นคนกำหนดโชคชะตาของตัวเองดีหรือเปล่า...มีเหตุการณ์ ที่เกิดขึ้นที่ทำให้ชีวิตของฉันเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ทำให้ฉันเริ่มคิดว่าตัวเองจะเอายังไงกับชีวิตข้างหน้า...แม่จับได้คาหนังคา เขาว่าพ่อเลี้ยงศักดิ์ไปนอนกับสาวโรงงาน แม่ไม่ฟังเสียงของพ่อเลี้ยงที่พยายามอธิบาย...ตอนที่ฉันวิ่งไปดูนั้น ร่างของพ่อเลี้ยงและผู้หญิงคนนั้นถูกแทงจนพรุนไปทั้งร่าง ส่วนแม่ของฉันมีรอยมีดปักอยู่บนหน้าอกเพียงรอยเดียว แต่นั่นก็เพียงพอที่จะทำให้แม่ได้พักเหนื่อยตลอดชีวิต แม่เหนื่อยมาพอแล้ว ฉันขอภาวนาให้แม่มีความสุขในชีวิตที่ไม่ต้องดิ้นรนเหมือนอย่างที่เคยเป็น อยู่อีกต่อไป แต่ลึกๆยังคิดอยู่ในใจเลยว่าแม่จะว่ายังไงถ้ารู้ว่าสาวโรงงานคนนั้นไม่ใช่คน แรกที่ร่วมมือกับพ่อเลี้ยงหักหลังแม่ ตอนนั้นฉันสับสนมากว่าจะทำอย่างไรต่อ เถ้าแก่เล้งแสดงความมีน้ำใจโดยการรับเป็นเจ้าภาพงานของทั้งแม่และพ่อเลี้ยง ศักดิ์ และเสนอให้ฉันย้ายมาอยู่ที่คอนโดแห่งนี้ ฉันลังเลแต่ก็ตัดสินใจได้ว่าจะเริ่มชีวิตใหม่ที่ดีกว่าที่เป็นอยู่ จึงรับข้อเสนอของเถ้าแก่เล้ง แล้วย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่...
แจ๋วคลอดลูก เป็นผู้ชาย น่ารักน่าชังเชียว ไปๆมาๆคุณย่านั่นแหล่ะที่เห่อหลานที่สุดบอกกับใครๆว่าหน้าเหมือนพ่อมันไม่มี ผิด ฉันก็ว่ามันหน้าเหมือนพ่อไม่มีผิดเพียงแต่ว่ามีเพียงฉันกับแจ๋วเท่านั้นที่ รู้ว่าเราหมายถึงใคร ซึ่งฉันก็รู้จากแจ๋วภายหลังว่าพ่อที่แท้จริงของมันนั้นตายไปแล้ว เพราะไปมีเรื่องกับนักเลงที่นั่น ทั้งฉันและแจ๋วได้แต่อุทิศส่วนกุศลไปให้ ขอให้ชาติหน้าเกิดมาเป็นคนดีกว่านี้ ตัวแจ๋วเองตั้งแต่มีลูกก็เปลี่ยนไปเยอะ เริ่มรู้จักทำงานบ้าน ช่วยงานเล็กๆน้อยๆของแม่สามี เดี๋ยวนี้เธอและแม่สามีเริ่มคุยกันดีแล้ว อาจเป็นเพราะหลานชายคนโปรดก็ได้ แจ๋วบอกว่าพอแข็งแรงขึ้นจะเริ่มออกหางานทำแล้ว เพราะไม่อยากเป็นภาระของใครแม้แต่สามี ซึ่งเมื่อเขารู้ความคิดของเธอก็ยิ่งรักเธอมากขึ้นกว่าเดิมเสียอีก...
เพื่อน คนอื่นๆที่พอจะรู้ข่าวบ้าง บางคนก็เรียนต่อ บางคนก็มีครอบครัว แต่บางคนก็ยังใช้ชีวิตเหมือนเดิม ซึ่งฉันก็ไม่กล้าที่จะแนะนำให้เขาเปลี่ยนแต่อย่างใด ก็อย่างที่บอก...คนเราจะเป็นไปตามโชคชะตาที่ถูกกำหนดไว้แล้ว...
ส่วน ฉัน...ตั้งแต่ย้ายเข้ามาอยู่คอนโด ฉันตั้งใจที่จะเรียนต่อ ซึ่งเมื่อบอกเถ้าแก่เล้ง เขาก็สนับสนุนเต็มที่ บอกว่าคนที่มีความรู้นั้นไม่อดตายหรอก ฉันจึงเข้าเรียนโรงเรียนศึกษาผู้ใหญ่แถวๆคอนโดนี่แหล่ะ ปีนี้ก็จบมอหกแล้ว และฉันยังเรียนตัดเย็บเสื้อผ้าอีกด้วย เผื่อว่าจะไว้ใช้ทำมาหากินในอนาคต เถ้าแก่เล้งก็มาหาฉันบ้างอาทิตย์ละครั้งสองครั้งแล้วแต่เขาสะดวก ถ้าเทียบแล้วก็ถือว่าฉันอยู่ที่นี่อย่างสุขสบายทีเดียวล่ะ และก็อย่างที่บอกไว้ว่าโชคชะตาถูกกำหนดมาให้กับคนใดคนหนึ่งไว้แล้ว ปลายปีที่แล้วจู่ๆ เถ้าแก่เล้งก็มาหาแล้วบอกว่าเขาอยากจะโอนคอนโดนี้ให้เป็นชื่อฉันให้สิ้น เรื่องสิ้นราว จะได้ไม่มีปัญหากับคนอื่นๆ ตอนนั้นฉันไม่ค่อยเข้าใจที่เขาพูด แต่ก็ดีใจที่เขาเห็นความสำคัญของฉันรวมทั้งลูกชายตัวเล็กๆอายุสองขวบแล้ว ซึ่งเถ้าแก่ตั้งชื่อเล่นว่ากิมเพื่อให้คล้องจองกับเขา เขาจัดแจงเปิดบัญชีเงินฝากในชื่อฉันซึ่งเมื่อดูตัวเลขเจ็ดหลักในบัญชีแล้วก็ ต้องตกใจเพราะมันมากมายกว่าที่ฉันคิดไว้เสียอีก เขาบอกให้เก็บไว้เป็นทุนการศึกษาของลูก จะได้ไม่ลำบากในอนาคต ฉันเพิ่งรู้เดี๋ยวนี้ว่าเถ้าแก่เล้งรักฉันและลูกมาก มันผิดกับที่คาดไว้ตอนต้นว่าเขาเพียงแต่จะสนุกกับฉันเท่านั้น ความผูกพันที่อยู่ด้วยกันมานานมันคงทำให้เถ้าแก่เล้งเปลี่ยนความคิดดังกล่าว ไป เถ้าแก่เล้งซึ่งดูสุขภาพทรุดโทรมไปมากจัดการพาฉันไปดูสถานที่เพื่อทำร้านตัด เสื้อ มันทำให้ฉันน้ำตาซึมด้วยความปิติ เพราะถ้าเปิดร้านตัดเสื้อ อย่างน้อยฉันและลูกก็ไม่อดตายแน่ๆ ร้านใหม่ของเรากำหนดเปิดร้านเดือนมีนาคมนี้แหล่ะ ฉันไม่รู้จะตอบแทนบุญคุณของเถ้าแก่เล้งยังไงดี เถ้าแก่เล้งก็ยังหัวเราะเหมือนที่ฉันเคยเจอครั้งแรกไม่มีผิด บอกเพียงแค่ว่าฉันมีความสุขเขาก็มีความสุขแล้ว...
ในงานพระราชทานเพลิงศพ เมื่อปลายเดือนที่ผ่านมาจัดขึ้นอย่างใหญ่โต มีข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ นายธนาคารและพ่อค้าที่มีชื่อเสียงมาร่วมงานอย่างคับคั่ง ต่างวิจารณ์ถึงอาการหัวใจวายอย่างรุนแรงที่ทำให้วงการธุรกิจต้องสูญเสียนัก ธุรกิจใหญ่ระดับประเทศไป ฉันอุ้มลูกไปในงานเงียบๆเพื่อให้แกได้จุดธูปไหว้พ่อของแกเป็นครั้งสุดท้าย รวมทั้งฉันที่ให้คำสาบานต่อหน้ารูปถ่ายว่าจะดูแลลูกของเราทั้งสองคนให้ดีที่ สุดให้สมกับที่เขารักและไว้ใจฉัน ใครต่อใครในงานพากันสงสัยว่าฉันเป็นใคร แต่ฉันไม่สนใจ อุ้มลูกนั่งฟังพระสวดจนจบแล้วขับรถกลับคอนโดมิเนียม พัทยา...บ้านของฉัน...

ระเบียงที่เห็นวิวทะเลจากด้านบนมองไปได้ไกล สุดตา แสงอาทิตย์ยามเย็นกระทบผิวน้ำสะท้อนสีทองอร่าม ร่างงาม ใบหน้ารูปไข่ขาวเนียนปราศจากสิวฝ้าให้ระคายเคือง ผมซอยสั้นเข้ารูป นั่งตัวตรงเหม่อมองไปในท้องทะเลเหมือนตลอดห้าปีที่ผ่านมา ต่างก็เพียงแววตาที่บ่งบอกถึงประสบการณ์ที่เพิ่มตามวัย รูปร่างที่แสดงถึงความเป็นผู้หญิงเต็มวัยโดยมีลูกน้อยนั่งอยู่บนตัก มองดู พริ้วคลื่นที่กระทบหาดทรายก่อนที่จะม้วนตัวกลับทะเลเพื่อที่จะหวนกลับมาอีก ครั้ง ละลอกแล้วละลอกเล่า คล้ายดั่งชีวิตของเธอที่พริ้วอยู่บนระลอกคลื่น รอเพียงวันที่จะได้หวนกลับมาพบหาดทรายอีกครั้งหนึ่ง...

[nangnat]

เริ่มได้เสียว     จบได้โล่
ขอบคุนคับ

[payavayal]

 

[phatthakorn]

 

[bangkok2551]

  (00;ขอบคุณครับ

[เสียวไม่หยุด]

 

[kk58]