ที่มาของชื่อเรื่อง
นักเรียนดีเด่นเป็นเรื่องราวของเด็กนักเรียนเรียนดี
ที่ถูกสถานการณ์ไม่คาดฝันดึงไปสู่เรื่องราวเสียวซ่าน
จนกระทั่งติดใจอย่างถอนตัวไม่ขึ้น นักเรียนดีเด่นจึงมีความหมายในสองแง่
คือเป็นเรื่องราวของนักเรียนที่มีผลการเรียนดี เป็นที่เชิดหน้าชูตาของโรงเรียน(ดีเด่นในสายตาคนทั่วไป)
และเป็นเรื่องราวของนักเรียนสุดโปรดของครูผู้มีโอกาสได้ลิ้มลองรสรักของเธอ(ดีเด่นในสายตาของครู)
เรื่องราวความสัมพันธ์ของครูกับนักเรียน
ความรักในวัยเรียนนั้นบุคคลที่มีความใกล้ชิดกับนักเรียนไม่ต่างจากพ่อและแม่ก็คือครูนั่นเอง
ดังนั้นจึงไม่แปลกเลยที่เรื่องราวความรักระหว่างครูกับนักเรียนจะมีให้เห็นมากมาย
ไม่ว่าจะเป็นผลงานเขียนของนักประพันธ์ท่านไหน
ก็มักจะมีเรื่องราวระหว่างครูกับนักเรียนมาเกี่ยวข้องด้วยเสมอ
ตัวละครรับเชิญจากเรื่องเก่าๆ
ทันทีที่ได้ยินชื่อ "วิภาวี" คงมีหลายคนนึกภาพวิภาวีในเรื่องของขวัญสวรรค์สาปขึ้นมา
ซึ่งก็เป็นอย่างนั้นจริงครับ และถ้าหากสังเกตให้จริงจังหลายคนก็จะพอเรียงลำดับเหตุการณ์ได้ว่า
เรื่องของนักเรียนดีเด่นนี้เกิดขึ้นหลังจากเรื่องของขวัญสวรรค์สาป และเกิดขึ้นในโรงเรียนเดียวกันนั่นเองครับ
ตัวแตงโมนันทวันนั้นก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นของอิ๊บธนชพรรณด้วย
เรื่องสั้น 5 ตอนจบ
เนื่องจากเป็นความสัมพันธ์ของตัวละครเพียง 2 ตัว
และมีบทรักที่ไม่หวือหวามากนัก
เรื่องนักเรียนดีเด่นนี้จึงมีความยาวเพียง 5 ตอนเท่านั้นครับ
ตัวจริงของแตงโมนันทวัน
นางเอกของเรื่องคือแตงโมนันทวันนั้นมีตัวตนจริงๆ
บุคลิกเป็นคนร่าเริงสดใส มีลักยิ้มและยิ้มสวยมากๆ
ผิวขาวหุ่นดีและมีความสามารถหลายๆด้าน
เรียกได้ว่าเป็นนางในฝันของใครหลายๆคนเลยทีเดียวครับ
จึงอดไม่ได้ที่ผมจะนำเธอเข้ามาในโลกแห่งความเสียวของผมด้วยอีกคน
"นี่ไงยัยตุ่น...น้องแตงโมที่ได้รางวัลเรียนดีน่ะ ดูสิ...หน้าตาก็น่ารัก แถมยังเก่งอีกต่างหาก"
เด็กสาววิภาวีมองเพื่อนอย่างไม่สบอารมณ์ สำหรับเด็กสาวที่ไม่ค่อยตั้งใจเรียนอย่างเธอแล้ว พวกที่ตั้งใจเรียนนี่แหละศัตรูตัวฉกาจ พอได้ยินเพื่อนพูดถึงเด็กประเภทนี้ขึ้นมาแล้วชวนให้โมโหจริงๆ "อ้าว...จะไปไหนน่ะ ยัยตุ่น" คิดแล้ววิภาวีก็รีบเดินหายลับไปจากสายตาของเพื่อน ตั้งใจว่าจะต้องหาทางระบายอารมณ์ซักหน่อยแล้ว
ตรืด...ตรืด... มือถือที่เปิดระบบสั่นกำลังสั่นดุกดิกๆในกระเป๋าของแตงโม เด็กสาวหยิบมันขึ้นมารับสายอย่างกล้าๆกลัวๆ เธอรู้ดีว่าแม่ของเธอจะไม่โทรมาเวลานี้ จะมีก็แต่... "ไง...ยัยแตงโม ไม่คุยกันซะนานเลยนะ" เสียงปลายสายที่ถึงตายก็ไม่มีวันลืม วิภาวี...รุ่นพี่ป.6ตัวแสบ "มีธุระอะไรเหรอคะพี่..." เด็กสาวทำใจดีสู้เสือโต้ตอบไปอย่างใจเย็น "ก็แค่อารมณ์เสียนิดหน่อย อยากหาคนระบายก็เท่านั้นแหละ มีปัญหารึไง!" ตุ่นบอกจุดประสงค์ของเธออย่างไม่ปิดบัง เพราะรู้ดีว่ารุ่นน้องคนนี้ไม่กล้าขัดขืนเธออย่างแน่นอน "คราวนี้อะไรอีกล่ะคะ ให้ขโมยเงินน้องป.3น่ะ ไม่เอาแล้วนะ" แตงโมเอ่ยปากปฏิเสธน้ำเสียงสั่นเครือ ครั้งก่อนที่ถูกบังคับให้ขโมยเงินรุ่นน้อง เธอเกือบถูกจับได้ หากใครรู้เข้า มีหวังชื่อเสียงเธอป่นปี้หมดแน่ๆ "อย่ามาทำปฏิเสธชั้นนะ...เธอก็รู้ดีนี่ ว่าถ้าเธอไม่ทำตามที่ชั้นสั่งแล้วจะเกิดอะไรขึ้นน่ะ" แตงโมหน้าซีดเผือด เธอรู้ดีว่าไม่อยู่ในสถานการณ์ที่จะต่อรองอะไรได้ แต่ก็ยังหวังว่ารุ่นพี่ตัวแสบคนนี้จะเลิกตามตอแยเธอเสียที "ไปหาชั้นที่หลังห้องงานไม้...เดี๋ยวนี้" ได้ยินดังนั้น แตงโมก็วางสายก่อนจะเดินมุ่งไปยังที่ที่ตุ่น...รุ่นพี่สุดแสบของเธอรออยู่
แตงโมมาถึงที่นัดหมายก็พบกับตุ่นที่ยืนรออยู่ก่อนแล้ว สีหน้าเธอดูไม่เป็นมิตรเอาซะเลย "คราวนี้ชั้นไม่ให้เธอทำเรื่องยากๆแบบนั้นหรอก คราวนี้ง่ายกว่าเยอะเลย" แตงโมยังอดเป็นกังวลไม่ได้ แม้จะได้รับคำยืนยันเช่นนั้น เธอรู้ดีว่ายังไงสิ่งที่ให้เธอทำก็คงไม่พ้นเรื่องแผลงๆแน่นอน
"ถอดกางเกงในของเธอออกมาก่อน" "เอ๋!...เอ่อ...คือ" สำหรับเด็กสาวขี้อายอย่างแตงโมสู้สั่งให้เธอไปขโมยของเหมือนเดิมยังจะดีซะกว่า เด็กสาวตกอยู่ในสถานการณ์ลำบากเสียแล้ว "จะไม่ทำรึไง!" เสียงในสายเริ่มจะดุขึ้นบ่งบอกว่าแตงโมเหลือเวลาที่จะตัดสินใจไม่มากนัก "ทะ...ทำค่ะ ทำ.." แตงโมได้แต่ต้องยอมรับชะตากรรม เธอกำลังจะเดินไปเข้าห้องน้ำอยู่พอดี "เดี๋ยว... ถอดมันตรงนี้แหละ" ตุ่นไม่ยอมให้แตงโมหนีหน้าเธอไปไหน ไม่เช่นนั้นการเรียกเด็กสาวรุ่นน้องมาที่นี่ก็คงไม่มีความหมายอะไร
วิภาวีแสยะยิ้มด้วยความสะใจเมื่อเห็นแตงโมกำลังถอดกางเกงในของเธอออกอย่างกล้าๆกลัวๆ สำหรับเด็กสาวอย่างแตงโม ได้แกล้งเธอให้ได้อายแบบนี้แล้วมันสนุกอย่าบอกใครเชียว "เสร็จแล้วค่ะ" สายตาของแตงโมยังคงส่ายไปมาราวกับกังวลว่ามีใครเห็นรึเปล่า "ดีมาก...วางมันเอาไว้ที่พื้นตรงนี้แหละ" เด็กสาวเรียนดีได้ยินคำสั่งนี้เข้าก็ทำหน้าเหมือนคนใกล้จะสิ้นใจ ขืนเอาวางไว้ตรงนี้ มีหวังใครมาเห็นเข้าพอดี "ไม่ต้องกลัวน่า...ถึงจะมีคนเห็นแต่ใครจะไปรู้ล่ะว่าเป็นของเธอน่ะ"
กางเกงในสีขาวประดับด้วยตุ๊กตารูปเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ถูกวางลงบนกระถางต้นไม้อย่างทะนุถนอม เกรงว่ามันจะเลอะดิน แตงโมไม่อยากให้กางเกงในตัวโปรดสกปรก "ชั้นบอกให้วางไว้บนพื้นไม่ใช่เหรอ!" ยิ่งเห็นท่าทางเป็นลูกคุณหนูแบบนี้ก็ยิ่งหมั่นไส้ ว่าแล้วตุ่นก็คว้ากางเกงในของแตงโมขึ้นมาถือไว้ ก่อนจะทิ้งลงพื้นแล้วเหยียบซ้ำ ขยี้จนกางเกงในสีขาวบริสุทธิ์เปลี่ยนไปเป็นสีฝุ่นอย่างง่ายดาย "พี่ตุ่น...ทำไมต้องทำกับหนูอย่างนี้ด้วย ฮือๆๆ" แตงโมน้ำตาไหลพราก เธอไม่เคยทำความเจ็บแค้นให้ใครมาก่อนแม้แต่กับตุ่นเองก็ตาม แต่กระนั้นเธอก็มักจะถูกรุ่นพี่ตัวแสบคนนี้แกล้งอยู่บ่อยๆ "ทำไมน่ะเหรอ...ก็เพราะชั้นพอใจไงล่ะ ลุกขึ้นมาแล้วเลิกร้องไห้ได้แล้ว!" ตุ่นยังไม่หมดธุระกับแตงโมเพียงเท่านี้ เด็กสาวรุ่นน้องได้แต่ปาดน้ำตาแล้วก็ลุกขึ้นมาตามคำสั่งของรุ่นพี่
ตุ่นหยิบมือถือขึ้นมาแตงโมก็รู้ทันทีว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับตน เธอยืนตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว "ถกกระโปรงขึ้น..." "แต่ว่า..." "จะขัดคำสั่งชั้นเหรอ..." ตุ่นถือไพ่เหนือกว่าแตงโมทุกด้าน ด้วยความลับของแตงโมที่ตุ่นรู้ทำให้เธอสามารถขู่เด็กคนนี้ได้ต่างๆนานา บังคับให้เธอทำเรื่องแผลงๆแรงขึ้นๆ จนบัดนี้เรื่องการขู่ว่าจะฟ้องเรื่องที่เธอขโมยเงินน้องป.3ก็เอามารวมในคำขู่เหล่านั้นด้วย แตงโมไม่มีทางเลือก เธอไม่มีทางเลือกจริงๆ ความลับๆต่างๆเหล่านั้นของเธอมีเพียงรุ่นพี่ที่ชื่อตุ่นคนนี้เท่านั้นที่ล่วงรู้ และมันจะเป็นผลดีกับแตงโมมากกว่า หากทำตามคำสั่งของเธอแต่โดยดี แตงโมคว้าชายกระโปรงของเธอเอาไว้ ถอดหายใจเฮือกหนึ่งก่อนจะยกชายกระโปรงนั้นขึ้นโชว์ให้รู่นพี่ดูสิ่งที่อยู่ในนั้น ร่องเสียวไร้ขนของเด็กป.5 โผล่ออกมาท้าแสงแดดยามเที่ยง ความโหนกนูนของมันทำเอาตุ่นมีเรื่องให้อิจฉาเพิ่มขึ้นอีก "ใหญ่นักนะยะ...อย่าเพิ่งเอาลงเซ่! ยกค้างไว้" ตุ่นตวาดใส่รุ่นน้องก่อนที่เธอจะเปิดกล้องในมือถือ ถ่ายภาพแตงโมยืนโชว์ร่องเสียวเอาไว้แบล็คเมล์เธออีก 1 อย่าง "ยิ้มด้วยสิยะ จะทำหน้าบึ้งหาอะไรเนี่ยะ" สถานการณ์แบบนี้ใครจะไปยิ้มลง แต่ในเมื่อเป็นคำสั่งแตงโมก็จำต้องทำ เธอฉีกยิ้มใส่กล้องในมือของตุ่นอย่างไม่เต็มใจนัก แต่นั่นก็เพียงพอแล้วที่จะเก็บภาพเหล่านี้ไว้แบล็คเมล์เธออีกภายหลัง "หึๆๆ เอาล่ะ...ไปได้แล้ว ขอบใจนะสำหรับภาพเด็กเรียนดีหีใหญ่อย่างเธอ ฮะๆๆ" ตุ่นหัวเราะด้วยความสะใจก่อนจะออกจากหลังห้องงานไม้ไปอย่างสบายอารมณ์
...ทำไม่นะ...ทำไม... เด็กสาวแตงโมวิ่งไปร้องไห้ไป เธอไม่ได้วิ่งเร็วมากนักเพราะไม่อยากให้ลมพัดกระโปรงเธอเปิดขึ้นเผยความจริงใต้ร่มผ้าว่าเธอไม่ได้ใส่กางเกงใน แต่จะเอาแต่เดินก็ไม่ได้ เธอไม่อยากอยู่ใกล้รุ่นพี่คนนั้น รุ่นพี่คนที่เอาแต่รังแกเธอต่างๆนานา เพียงเพราะเธอมีเรื่องไม่พอใจจากที่ไหนมาก็ไม่รู้ ...ทำไมต้องเป็นเราด้วย... แตงโมวิ่งไปไม่ไกลมาก เธอก็มาถึงบริเวณหน้าทางเข้าของโรงเรียน ซึ่งไกลพอดูกับห้องงานไม้ที่เธอหนีมา ใกล้ๆประตูทางออกมีมุมเล็กๆข้างตึกให้พอที่เธอจะแทรกตัวเข้าไปได้ แตงโมหยิบกางเกงในที่เปื้อนดินออกมาปัดฝุ่นผงออกด้วยสีหน้าหงิกงอ กางเกงในตัวใหม่ของเธอเต็มไปด้วยรอยเท้าของรุ่นพี่สุดแสบ แถมยังถูกถ่ายรูปตอนที่เธอไม่ใส่กางเกงในอีก ...น่าเจ็บใจที่สุดเลย...
"นันทวัน...เข้ามาทำอะไรที่นี่น่ะ แล้วนั่นถืออะไรอยู่" แตงโมสะดุ้งตกใจหน้าซีดเผือดเมื่อถูกเรียกจากเบื้องหลัง เธอหันไปหาต้นเสียงก็พบกับครูประจำวิชาคณิตศาสตร์ที่เป็นเวรดูแลความเรียบร้อยของวันนี้ "ปละ...เปล่าค่ะ" เด็กสาวอายหน้าแดงรีบเอากางเกงในของเธอซุกเอาไว้ด้านหลัง จะให้เธอบอกว่ากำลังปัดกางเกงในที่เปื้อนฝุ่นของเธออยู่น่ะเหรอ...ไม่เอาหรอก "แล้วนั่น...ซ่อนอะไรไว้น่ะ ไหนเอามาให้ครูดูซิ" ครูเวรเห็นลูกศิษย์ทำท่ามีพิรุธจึงต้องสอบถามเอาไว้ก่อน "ไม่มีอะไรจริงๆค่ะครูเอก" เด็กสาวพยายามปฏิเสธเสียงแข็ง แต่เธอหนีไปจากตรงนั้นไม่ได้ เพราะเป็นทางตันซึ่งอีกด้านถูกครูเอกราชขวางทางเอาไว้แล้ว "ครูเห็นนะ จะส่งมาดีๆหรือจะให้ครูค้น" ครูเอกเริ่มทำเสียงดุใส่แตงโม ในคาบเรียนของเธอเป็นที่รู้กันดีว่าถ้าครูเอกทำเสียงแบบนี้แล้ว แสดงว่าหมดสิทธิ์ต่อรองใดๆทั้งสิ้น แตงโมได้แต่จำใจกำกางเกงในของตนยื่นส่งให้ครูเอกอย่างเอียงอาย ครูเอกรับมันมาคลี่ออกดูก็ทำตาโตด้วยความตกใจ เด็กเรียนดีอย่างแตงโมทำไมถึงเอาของแบบนี้มาถือเล่นได้ ในหัวของเขาคิดไปต่างๆนานา จากนั้นก็จ้องเด็กสาวด้วยสายตาเจ้าเล่ห์เพทุบาย "นี่นันทวัน...เธอไปขโมยกางเกงในใครเค้ามารึ" ครูเอกตั้งข้อหาให้เด็กสาวทั้งๆที่ยังไม่ทันได้ไต่สวนก่อน "เปล่านะคะครู ของหนูเองตะหาก" ได้ยินดังนั้นครูเอกก็ยิ่งได้ใจ ดูเหมือนว่าความคิดของเขาจะถูกต้อง "ของเธอเองแล้วจะเอาออกมาถือเล่นทำไม ครูไม่เชื่อเธอหรอก" ครูเอกทำทีปฏิเสธทั้งๆที่รู้ว่าแตงโมพูดจริง "จริงๆค่ะ" เด็กสาวเสียงอ่อยๆเพราะไม่รู้จะยืนยันให้ครูของเธอฟังได้อย่างไร ว่านั่นเป็นกางเกงในของเธอจริง "ถ้าจริง...ตอนนี้นันทวันก็ไม่ได้ใส่กางเกงในอยู่งั้นสิ..." ครูเอกถามซ้ำย้ำให้แตงโมได้อายอีกครั้ง ต่อหน้าครูผู้ชายที่สอนเธออยู่เด็กสาวจำต้องพยักหน้าตอบเพราะไม่มีทางเลือกอื่น และคำตอบของเธอก็ทำให้ครูเอกใจเต้นถี่รัว "ครูต้องขอดูนะ ว่านันทวันไม่ได้ใส่กางเกงในอยู่จริงรึเปล่า" ได้ยินคำพูดครูเอกแบบนั้น แตงโมก็ทำตาโตด้วยความตกใจ ต้องยืนโชว์โหนกเสียวให้รุ่นพี่ตัวแสบก็ว่าน่าอายแล้ว นี่เธอยังจะต้องแสดงให้ครูเอกรู้อีกหรือ ว่าเธอไม่ได้ใส่กางเกงในอยู่จริงๆ ...นี่มันวันซวยอะไรของเธอกันนะ...
"ถ้าไม่ให้ครูดู ก็ไม่ต้องเอาคืน" ครูเอกทำท่าจะหันหลังกลับเดินจากไป เขาสอนแตงโมมาก็พอจะรู้ว่านิสัยเธอเป็นอย่างไร "เดี๋ยวค่ะครูเอก..." เสียงแตงโมร้องเรียกจากเบื้องหลังทำเอาครูเอกเกือบยิ้มแสดงพิรุธออกมา เขาหันหลังกลับไปทำสีหน้าขึงขังเหมือนเดิม แตงโมเห็นดังนั้นก็ได้แต่ก้มหน้ารับกรรม เด็กสาวค่อยๆถกกระโปรงของเธอขึ้นอีกครั้งด้วยความระมัดระวัง ร่องเสียวเด็กสาวที่แสนเกลี้ยงเกลาและโหนกนูนก็ปรากฏแก่สายตาครูเอก เป็นเครื่องยืนยันว่าเธอไม่ได้ใส่กางเกงในจริง "สูงขึ้นอีกซิ" ความจริงเขารู้ตั้งนานแล้ว เพียงแต่ต้องการจะเชยชมสมบัติล้ำค่าของเด็กสาวที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเด็กเรียนดีของชั้นป.5นานๆหน่อยก็เท่านั้น จะว่าไป ถึงแม้ไม่ได้เรียนดีก็เถอะ แต่หากมีเด็กป.5มายืนเปิดกระโปรงให้ดูโคกเสียวฟรีๆแบบนี้ ใครล่ะจะไปอดใจไหว แผนการต่อไปหลั่งไหลเข้ามาในหัวครูสอนคณิตราวกับคิดด้วยเครื่องคอมพิวเตอร์เลยทีเดียว "ถึงจะไม่ได้ใส่กางเกงในจริง แต่ครูจะรู้ได้ยังไงล่ะว่านี่เป็นของนันทวันจริง ชื่อก็ไม่เห็นเขียนเอาไว้ซักหน่อย" ครูเอกให้เหตุผลที่น่าเจ็บใจแต่ก็เถียงไม่ได้ แตงโมได้แต่ทำหน้าจ๋อยก่อนจะปล่อยกระโปรงให้ลงไปปิดร่องเสียวของเธอตามเดิม "แล้วครูจะให้หนูพิสูจน์ยังไงล่ะคะ" คำถามแตงโมเปิดประตูแห่งชัยชนะของครูเอกจนเขายิ้มออก
"ครูจะขอดมดูหน่อย ว่ากลิ่นที่กางเกงในกับกลิ่นของนันทวันเป็นกลิ่นเดียวกันรึเปล่า" สิ้นเสียงคำพูดของครูเอก ใบหน้าแตงโมก็แดงจนจะกลายเป็นลูกแตงโมอยู่แล้ว นี่เธอได้ยินผิดไปรึเปล่า ครูเอกราชจะขอดม...จะขอดมของๆเธอเนี่ยะนะ ใจของแตงโมเต้นแรงราวกับจะระเบิด ใจของครูเอกก็เช่นเดียวกัน แต่ความรู้สึกนั้นต่างกันมากมายนัก เด็กสาวเงยหน้ามองครูของเธอ ก็พบว่าเขากำลังคลี่เอาเป้ากางเกงในของเธอไปสูดดมจนชุ่มปอด จากนั้นเขาก็เดินตรงมาหาเธอ ก้มลงนั่งในระดับเดียวกับร่องเสียวแตงโมก่อนจะเอ่ยปาก "ถกกระโปรงขึ้น" เด็กสาวสับสน ไม่รู้จะทำอย่างไร สมองของเธอไม่สั่งการ ไม่รู้ ไม่อยากรับผิดชอบอะไรใดๆทั้งสิ้น พอได้รับคำสั่งจากครูเอกแบบนั้น เธอจึงยอมทำตามอย่างหนีไม่ได้ ร่องเสียวขาวนวลปรากฏสู่สายตาครูเอกอีกครั้ง เด็กสาวผู้ไร้เดียงสาหลับตาไม่อยากรับรู้ความจริงที่เกิดขึ้น ซึ่งก็ทำให้งานของครูเอกง่ายเข้าไปใหญ่
ขาของแตงโมถูกครูเอกจับแยกออกจากกัน ใบหน้าของเขาเลื่อนเข้าใกล้ร่องเสียวเด็กสาวเชยชมมันเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะแหวกร่องเสียวป.5นั้นออก แล้วฝังจมูกของเขาเอาไปในนั้น ...อึ๋ยยยย... ติ่งเสียวที่ซุกซ่อนอยู่จู่ๆก็ถูกบุกรุกโดยครูของเธอ แตงโมสะดุ้งตกใจกับความรู้สึกประหลาดที่ผ่านเข้ามาในร่างกาย แต่เธอก็ขยับหนีไปไหนไม่ได้ เพราะครูเอกจับบั้นท้ายของเธอเอาไว้ไม่ให้หนีไปไหน ฝ่ายครูเอกทันทีที่จมูกของเขาได้กลิ่นสาบสาวจากร่องเสียวของแตงโม เขาก็ยิ่งเกิดอารมณ์มากยิ่งขึ้น เขาเป็นครูมาก็หลายปี เก็บเด็กหน้าตาดีๆไปว่าวก็หลายสิบครั้ง เพิ่งจะมีโอกาสได้ลองของจริงก็วันนี้ กับเด็กนักเรียนที่แสนจะน่ารัก เรียบร้อย และเรียนดีอย่างแตงโม
ยิ่งดมก็ยิ่งเพลิน ครูเอกดมร่องเสียวแตงโมโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ลมหายใจเข้าออกของครูเอกรดร่องเสียวเด็กสาวให้ยิ่งแสบซ่านสะท้านทรวง แตงโมทนยืนเฉยไม่ไหว เธอพยายามส่ายร่องเสียวหนีความรู้สึกที่เกิดขึ้น แต่ดูเหมือนยิ่งหนีเธอก็ยิ่งติด ...ติดใจในความเสียวที่เกิดขึ้นบริเวณที่ถูกครูเอกดม... "ครู....ครูขา..." น้ำเสียงเด็กสาวสั่นเครือราวกับขอความเห็นใจ สันจมูกของครูเอกถูไถไปตามร่องเสียวจนเด็กสาวแทบจะทนยืนไม่ได้ แตงโมได้แต่เอามือเกาะรั้วโรงเรียนเอาไว้ พยุงตัวเองไม่ให้ล้มลงกับพื้น แต่แล้วขาของเธอก็เริ่มออกอาการสั่นเมื่อครูเอกเปลี่ยนวิธีการตรวจสอบของเขา ครูเอกยื่นลิ้นออกมาลากผ่านร่องสวาทแตงโมจากล่างขึ้นบน ด้วยจังหวะที่ช้าและเน้น กลีบเสียวที่คอยปกปิดรูสวาทจำต้องหลีกทางให้กับครูเอก ปล่อยให้ปลายลิ้นของเขาเลือกชิมรสเสียวแตงโมได้ตามชอบใจ "คะ...ครูเอกขา... ทำอะไร.." แตงโมกลั้นใจถามครูคณิตศาสตร์ของเธอ เด็กสาวทั้งอายทั้งเสียวตั้งแต่เกิดมาในชีวิตเธอยังไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย "ฮือออออ....อาาา" ร่องเสียวเด็กน้อยถูกเพลงลิ้นครูเอกบรรเลงจนอดรนทนไม่ไหว ลมหายใจที่แสดงถึงความพึงพอใจไม่นานนักก็ต้องระบายออกมา "ครู...ขา อาาาาาา..." เรียกไปก็เท่านั้น ตอนนี้ครูเอกไม่สนใจสิ่งอื่นใดแล้ว นอกจากน้ำเมือกแตงโมแสนหวานฉ่ำที่กลั่นออกมาจากใจของลูกศิษย์โปรดให้เขาได้ชื่นใจ รูสวาทที่ยิ่งสอดลิ้นเข้าไปก็ยิ่งตอดรัดขับน้ำเสียวแรกของเด็กสาวออกมามากมาย แสดงถึงการตอบสนองต่อการเล้าโลมของเขาเป็นอย่างดี แล้วมีหรือที่เขาจะปล่อยเธอไปเฉยๆ
"กลิ่นของนันทวันน่ะ หอมมากเลยรู้มั๊ย" ครูเอกเอ่ยปากชมแตงโมหลังจากทั้งดมทั้งชิมจนหนำใจแล้ว แตงโมที่กำลังสบสนกับความรู้สึกที่เพิ่งผ่านพ้นไป ก็ได้แต่อายจนหน้าแดง ครูเอกเห็นดังนั้นก็เอื้อมมือไปโอบไหล่เด็กสาวอย่างทะนุถนอมพร้อมกับหอมแก้มเธอไปฟอดใหญ่ แตงโมได้แต่ยืนแข็งทื่อด้วยความตกใจอยู่อย่างนั้น "กางเกงในน่ะ เดี๋ยวครูซักให้ มันสกปรกแบบนี้จะใส่ได้ไงล่ะ จริงมั๊ย" เอ่ยปากถามไปแต่ก็ไม่ได้ยินเสียงได้ตอบรับกลับมา ครูเอกจำต้องรีบพูดตัดบทเพราะมีครูท่านอื่นกำลังเดินมาทางนี้ "งั้นครูเก็บเอาไว้ให้นะ เย็นนี้ค่อยมาเอา" พูดจบก็ผลักเด็กสาวเบาๆให้เธอเดินออกจากมุมตึกนั้นไป แตงโมก้มหน้าเดินออกไปสีหน้าของเธอครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่ บางอย่างที่รบกวนจิตใจเธอตั้งแต่ตอนที่ต้องยอมให้ครูของเธอดมร่องเสียว กระทั่งถูกเลีย แถมยังถูกชมว่าหอมอีก ทั้งๆที่ถูกครูของเธอทำขนาดนั้น แต่ทำไม...ทำไมเธอถึงไม่ยอมปฏิเสธเขาไปล่ะ แล้วนี่เธอจะต้องไปหาเขาอีกครั้งจริงๆน่ะเหรอ...
...กลิ่นของนันทวันน่ะ หอมมากเลยรู้มั๊ย...
แตงโมนั่งนึกในใจ เหม่อลอยไปตามสายลมเย็นๆที่พัดเข้ามาทางหน้าต่างของห้องเรียนที่เธอเรียนอยู่ เด็กสาวขยับขาหนีบกระโปรงเอาไว้จนแน่น ด้วยไม่อยากให้ใครรู้มากไปกว่านี้ ว่าตอนนี้เธอไม่ได้ใส่กางเกงในอยู่ กางเกงในของแตงโมถูกครูเอกที่เธอกำลังคิดถึงยึดไป ด้วยเหตุผลว่าเขาจะซักมันให้เธอ ดังนั้น...ยังไงก็ตาม เย็นวันนี้เธอก็จะต้องไปพบครูเอกอีกครั้ง ตามที่เขากำชับเธอเอาไว้ อย่างน้อยก็เพื่อเอากางเกงในของเธอคืนมา
แตงโมเป็นเด็กผิวขาวหน้าตาน่ารัก แต่ค่อนข้างขี้อายและไม่ค่อยสุงสิงกับใคร เวลาเธออายใบหน้าก็มักจะแดงเรื่อขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด ราวกับลูกแตงโมจริงๆ และตอนนี้อาการนั้นก็กำลังเกิดขึ้นกับเธอ เด็กสาวนึกย้อนไปถึงช่วงเวลาที่อยู่ตามลำพังกับครูเอก เธอยอมให้ครูสอนคณิตสูดดมร่องเสียวของเธอจนหนำใจ เพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ใจว่ากางเกงในตัวนั้นเป็นของเธอจริงๆ แตงโมไม่เคยนึกเคยฝันมาก่อนเลยว่าจะต้องถูกทดสอบแบบนั้น ยิ่งคิดก็ยิ่งอายไม่รู้ว่าตอนนั้นเธอยอมให้ครูเอกทำแบบนั้นไปได้อย่างไร แล้วเย็นนี้จะให้เธอตีสีหน้ายังไงเวลาเจอครูเอกล่ะ...
...ไม่เห็นจะน่าหอมตรงไหนเลย... แตงโมไม่ปักใจเชื่อคำพูดของครูเอก ก็ร่องเสียวที่เธอใช้ฉี่เป็นประจำ มันจะไปมีกลิ่นหอมอย่างที่ครูเอกพูดได้ไง เด็กสาวไม่ได้คิดเปล่าๆ เธอมองไปรอบๆห้อง เห็นเพื่อนๆกำลังจดคำศัพท์บนกระดาน ส่วนครูก็กำลังหันหลังให้เธอ แตงโมจึงฉวยโอกาสนั้นพิสูจน์ความจริง เธอวางดินสอลงกับโต๊ะ ล้วงมือเข้าไปใต้กระโปรง เอานิ้วลากผ่านร่องเสียวของเธอเอง 1 ครั้งก่อนจะกลับมานั่งถือดินสอในท่าเดิม ไม่มีใครเห็น ไม่มีใครจับได้ เด็กสาวโล่งใจทำทีเป็นจดงานเหมือนเพื่อนๆต่อไป
นิ้วชี้ที่จับดินสออยู่ ห่างจากจมูกแตงโมไม่ถึง 1 ฟุต เพียงเธอยื่นหน้าเข้าไปหาก็จะได้กลิ่นที่ติดมากับนิ้วเธอในทันที แต่กระนั้นเด็กสาวก็ยังไว้ฟอร์ม ทำเป็นไม่สนใจมัน ...เชอะ!ยังไงๆมันก็ต้องเหม็นอยู่แล้วล่ะน่า... ในเมื่อรู้แล้วก็ไม่จำเป็นต้องทำตัวน่าเกลียด ดมนิ้วตัวเองเพื่อพิสูจน์อะไรแล้ว แต่เมื่อแตงโมนั่งทำงานไปสักพัก ความคิดแปลกๆมันก็ยังไม่หลุดออกไปจากหัวของเธอซักที ...แล้วมันเหม็นแค่ไหนกันล่ะเนี่ยะ... สายตาจับจ้องไปยังปลายนิ้วของตน แตงโมครุ่นคิดไปต่างๆนานา ...ไหนๆก็จิ้มมาแล้วนี่นา... ตัดสินใจเด็ดขาดแล้วแตงโมก็เหล่ซ้ายเหล่ขวาให้แน่ใจว่าไม่มีใครมอง ก่อนจะวางดินสอลงแล้วเอานิ้วปาดจมูกตนเองประหนึ่งว่าเธอคันจมูก และเมื่อสูดลมหายใจเข้าไป กลิ่นที่เด็กสาวต้องการจะพิสูจน์ก็เข้าสู่โสตสัมผัสในทันที
...แหวะ!เหม็นจริงๆด้วย ครูเอกนี่จริงๆเลย... แตงโมแอบนินทาครูของเธอในใจ พอได้รู้ชัดว่าร่องเสียวไร้ขนของเธอนั้น ไม่ได้มีกลิ่นที่น่ารัญจวนใจอย่างที่ครูเอกเปรยเอาไว้ แทนที่เธอจะหงุดหงิด แต่เด็กสาวกลับคิดไปอีกแบบ ...เหม็นขนาดนี้ แต่ทำไมครูเอกถึงดมซะยังกับว่าหอมซะเหลือเกินนะ แถมยัง... แตงโมยิ่งคิดก็ยิ่งถลำลึกนึกไปต่างๆนานา ใบหน้าเด็กสาวแดงจนร้อนผ่าวไปหมด เมื่อย้อนนึกถึงตอนที่ครูเอกสอดลิ้นของเขา เลียร่องสวาทของเธอ
...แหวะ!รสชาติยิ่งทุเรศใหญ่เลย... แตงโมทำสีหน้าสะอิดสะเอียนเต็มทน หลังจากแอบเอานิ้วที่เพิ่งเขี่ยร่องเสียวตัวเองใส่เข้าปากเพื่อชิมรสของมัน ทั้งกลิ่นทั้งรสชาติมันแย่ขนาดนี้ แต่ทำไมครูเอกยังจะชมเธอได้อีกนะ ความสงสัยใคร่รู้ฝังอยู่ในหัวเด็กสาวแตงโม จนเธอแทบไม่มีสมาธิจะเรียนในช่วงบ่ายวันนั้นเลยทีเดียว
เลิกเรียนจนได้... เวลาที่นัดกับครูเอกไว้ใกล้จะมาถึง แตงโมใจเต้นระรัว กลัวว่าการที่เธอจะไปพบกับครูเอกอีกครั้ง จะต้องเจอกับอะไรบ้าง แต่ถ้าไม่ไปหาเขาเด็กสาวก็จะไม่มีกางเกงในใส่กลับบ้าน คิดได้อย่างนั้นแตงโมก็เดินรุดไปยังห้องพักครูคณิตศาสตร์ ที่ซึ่งครูเอกทำงานอยู่ด้วยความระแวดระวัง ห้องพักครูคณิตศาสตร์ไม่ได้ใหญ่อะไรมากมาย มีเพียงครู 2 ท่านเท่านั้นที่อยู่ในห้องนี้ เพราะครูคณิตศาสตร์ส่วนใหญ่ทำหน้าที่เป็นครูประจำชั้นไปแล้ว
แตงโมก้าวเข้าไปในห้องพักครูก็เห็นว่าครูเอกนั่งอยู่คนเดียว และกำลังง่วนอยู่กับกองหนังสือการบ้านเลขที่สูงจนเกือบจะมองไม่เห็นหน้าเขา "ครูเอกคะ..." เด็กสาวเอ่ยปากเรียกเบาๆ พอให้ได้ยินกันแค่สองคน ครูเอกเงยหน้าขึ้นเมื่อเห็นหน้าแตงโม เขาก็ยิ้มให้เธอด้วยความดีใจ "อ้าว...มาแล้วเหรอ นันทวัน ...นั่งก่อนสิ" ครูหนุ่มเอ่ยปากชวนเด็กสาวให้นั่งเก้าอี้ข้างๆเขา กองหนังสือบนโต๊ะของครูเอกบังสายตาคนภายนอก ไม่ให้เห็นแตงโมได้เป็นอย่างดี "ครูยังไม่ได้ซักกางเกงในให้นันทวันเลยอ่ะ..." พูดไปเขาก็เปิดลิ้นชักออก หยิบกางเกงในแตงโมที่วางอยู่ในนั้นออกมา ครูเอกไม่ได้หยิบขึ้นมาดูเฉยๆ เขายังจับเป้ากางเกงในคลี่ออกแล้วดมให้แตงโมดูต่อหน้าต่อตาอีกด้วย "...ครูเสียดาย กลัวว่ากลิ่นมันจะหายไปน่ะ" ครูเอกพูดอย่างไม่เกรงกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเขาเลย หากใครอื่นรู้เรื่องนี้มีหวังหมดอนาคตแน่ๆ แต่เขารู้ดีว่าแตงโมไม่ใช่เด็กที่จะปากโป้งเอาเรื่องแบบนี้ไปเล่าให้ใครฟังง่ายๆ ฝ่ายเด็กสาว...พอเห็นครูของเธอสูดดมกลิ่นร่องเสียวที่ติดกับกางเกงในเธอแบบนั้น ก็ออกอาการอายเป็นลูกแตงโมทันที เธอได้แต่ก้มหน้าหนีสายตาครูเอกที่เอาแต่จ้องหน้าเธอไม่วางสายตา "นันทวันกลับบ้านไงเนี่ยะ" ครูเอกเอ่ยปากถามให้เด็กสาวตอบทั้งๆที่กางเกงในยังติดที่จมูกเขาอยู่เลย "กลับรถตู้ค่ะ" รถตู้ของโรงเรียนมีไม่กี่คัน คันที่แตงโมนั่งกลับบ้านนั้นต้องรอถึง 4 โมงครึ่งเพื่อรอรับเด็กที่เรียนพิเศษตอนเย็นกลับไปพร้อมกัน นั่นหมายความว่าครูเอกมีเวลาอยู่กับแตงโมเกือบชั่วโมงเลยทีเดียว พอรู้ว่าเด็กสาวเจ้าของกางเกงในไม่มีทีท่าโมโห ที่เขาเอากางเกงในเธอมาดมเล่นแบบนี้ ครูเอกก็ยิ่งได้ใจใหญ่ "ขอครูดมอีกทีได้มั๊ย ครูชอบกลิ่นของนันทวันมากเลย" ครูเอกถามเด็กสาวให้รู้ชัดไปเลยว่าเธอจะตอบสนองอย่างไร คราวนี้ไม่มีเงื่อนไข ไม่มีการพิสูจน์หลักฐานใดๆทั้งสิ้น ขึ้นอยู่กับใจของแตงโมเองว่าจะตอบยังไง
แตงโมผู้ไร้เดียงสา เธอไม่เคยมีประสบการณ์แบบนี้มาก่อน ความรู้สึกยามที่ร่องเสียวของเธอถูกสันจมูกของผู้เป็นครูถูไถไปมา มันให้ความรู้สึกเสียวซ่านที่ลืมเลือนไม่ลง หากได้รับรู้ถึงความรู้สึกแบบนั้นอีกครั้งคงจะดีไม่น้อย อีกทั้งความจริงที่ว่าร่องเสียวแตงโมนั้นไม่ได้หอมจริงอย่างที่ครูเอกชมไป แต่กระนั้นเขาก็ยังอยากจะขอเธอดมอีก สีหน้าของครูเอกยามที่กำลังมีความสุขกับร่องเสียวของเธอ กระตุ้นต่อมความอยากรู้ของแตงโมจนเด็กสาวไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากพยักหน้าตอบรับคำขอของครูเอกโดยสมัครใจ และนั่นก็ทำให้ครูเอกดีใจเป็นที่สุด
แตงโมถูกจับอุ้มขึ้นไปนั่งบนโต๊ะของครูเอก ขาของเธอถูกจับแยกออกจากกัน กระโปรงนักเรียนค่อยๆถูกยกสูงขึ้น จนร่องเสียวเด็กสาวโผล่ออกมาทักทายครูสอนคณิตของเธอ แตงโมก้มหน้าลงไปสบตากับครูเอก ก็เห็นใบหน้าของเขาแสดงความพึงพอใจเป็นอย่างมาก "นันทวันเป็นเด็กที่น่ารักมากเลย รู้มั๊ย..." คำชมของครูเอกทำเอาเด็กสาวอายม้วนต้วนเลยทีเดียว แต่นี่มันแค่การเริ่มต้นเท่านั้น ร่องเสียวแตงโมอยู่ห่างจากครูเอกไม่ถึงคืบ กลีบเสียวเด็กสาวถูกครูเอกคลี่ออกอย่างเบามือ ติ่งเนื้อชมพูก็ปรากฏออกมาให้เห็น แถมยังมีน้ำเมือกใสๆที่แตงโมเผลอขับออกมาระหว่างที่นั่งคุยกับครูเอกด้วย ภาพที่เห็นตรงหน้ายิ่งกว่าจินตนาการที่ครูเอกเคยนึกฝัน เด็กสาวเรียบร้อยอย่างนันทวันยอมมานั่งเปลือยร่องเสียวต่อหน้า รอให้เขาสูดดมร่องเสียวแสนหวงของเธอได้ตามชอบใจ แค่คิดท่อนเสียวที่คับแน่นอยู่ในกางเกงก็แทบจะระเบิดอยู่แล้ว
เลื่อนใบหน้าเข้าหาเพียงเล็กน้อย จมูกของครูเอกก็ประทับลงบนร่องเสียวที่เขาเฝ้ารออีกครั้ง ครูเอกไม่รอช้าสูดกลิ่นสาบเด็กสาวที่ร่องเสียวเข้าจมูกไปจนฉ่ำปอด กลิ่นสาบร่องเสียวที่แสนชื่นใจยิ่งดมก็ยิ่งอยาก จมูกของครูเอกบดเบียดไปตามร่องเสียวแตงโมให้เด็กสาวสะท้านทรวงจนเผลอส่ายเอวไปมาด้วยความเสียว ลมหายใจของเธอถี่ขึ้นๆเช่นเดียวกับครั้งแรกที่โดน เด็กสาวก้มลงมองครูของเธอก็เห็นว่าเขากำลังสูดดมร่องเสียวเธออย่างหื่นกระหาย ท่าทางเขาดูจะชอบร่องเสียวของเธอซะเหลือเกิน คิดได้อย่างนั้นแตงโมก็หลับตาพริ้มพร้อมกับยิ้มอย่างมีความสุข
"ขอโทษนะ นันทวัน.." ครูเอกเบรคความสุขของแตงโมด้วยการปล่อยมือที่กำลังคลึงติ่งเสียวเธออยู่ เขาปลดกางเกงงัดเอาเจ้าโลกที่ซุกซ่อนอยู่ในนั้นออกมาสู่โลกภายนอก มันตั้งโด่อยู่ใต้โต๊ะที่แตงโมนั่ง เด็กสาวจึงได้แต่สงสัยว่าอยู่ๆครูเอกหยุดทำไม มือครูเอกข้างหนึ่งกลับไปคลึงเม็ดเสียว อีกข้างสาวเจ้าโลก หน้าก็ซุกอยู่ระหว่างขาของแตงโม สูดดมกลิ่นเสียวของเธออย่างมีความสุข น้ำเสียวแห่งความสุขของเด็กสาวล้นเอ่อออกมาอาบจมูกของครูเอกให้เหนียวลื่นไปด้วยน้ำแตงโมที่แสนฉ่ำชื่น "ช่วยครูแหกหน่อยสิ คนเก่ง" ครูเอกเอ่ยปากขอความร่วมมือจากแตงโม เด็กสาวได้ยินดังนั้นก็สนับสนุนครูของเธอเป็นอย่างดี นิ้วชี้ทั้งสองของเธอเหยียดแคมทั้งสองให้แยกออกจากกัน เหลือเพียงกลีบดอกแตงโมเท่านั้นที่เบ่งบานออกให้ครูเอกได้ชื่นชม
"อ๊ออยยยย...." แตงโมเผลอร้องครางออกมาทันที เมื่อครูเอกเริ่มรุกล้ำร่องเสียวต้องห้ามของเธอด้วยลิ้น กลีบเสียวสีชมพูอ่อนๆถูกลิ้นของครูเอกชอนไช หมายจะชิมรสชาติร่องเสียวที่เธอหมักหมมมานาน ปลายลิ้นสากๆไล่ควานไปทุกบริเวณ แม้ส่วนที่เป็นร่องหลืบเล็กน้อยเขาก็ไม่เว้น ลิ้นที่โลมเลียของลับของเด็กสาวอย่างหื่นกระหาย ก่อกำเนิดกระแสแห่งความเสียวระลอกใหญ่ให้แตงโมจดจำอย่างซึ้งใจไปอีกนานแสนนาน
ใจจริงครูเอกอยากจะจับแตงโมสำเร็จโทษซะตั้งแต่ตอนนี้ แต่เมื่อคิดถึงอนาคตแล้ว คราวนี้ปล่อยให้เด็กสาวซาบซึ้งกับความเสียวที่เขามอบให้ซะก่อนจะดีกว่า ร่องเสียวแตงโมที่ถูกลิ้นของเขาสอดใส่นั้น ยังเล็กเกินกว่าที่จะรับท่อนเสียวขนาดใหญ่ของเขาเข้าไปได้ ครูเอกไม่อยากทำร้ายเด็กสาวที่น่ารักอย่างแตงโม ไม่อยากทำร้ายอนาคตของตนเอง และที่สำคัญ เขาไม่อยากทำลายโอกาสงามๆที่ได้มาอย่างยากลำบากนี้ เพียงเพราะความอยากในอารมณ์ชั่ววูบ
"อาาาาา..." ท่อนเสียวในมือของครูเอกจำต้องใช้บริการเดิมๆไปก่อน แต่กลิ่นสาบเด็กสาวที่สูดเข้าจมูกเขาก็ช่วยให้มันคึกคักยิ่งกว่าเก่าหลายเท่า จะมีอะไรสุขใจไปกว่านี้อีกล่ะ ใช่แล้ว...แค่ได้แตงโมมาแหกร่องเสียวให้เขาทั้งดมทั้งชิมแบบนี้ แค่นี้เขาก็พอใจแล้ว...มั๊ง
....ครูเอกกกก...อ๊ออยยยย... แตงโมพร่ำเพ้อในใจนัยน์ตาของเธอเหม่อลอยอย่างคนไม่ได้สติ แต่ที่จริงรับรู้ได้ในทุกความรู้สึกที่เกิดขึ้นในตัวเธอ ลิ้นของครูเอกตวัดหยอกล้อติ่งเสียวของเธอสลับกับแหย่เข้าไปในรูสวาทที่ขาดประสบการณ์ของแตงโม หวังจะให้มันค่อยๆขยายขึ้นเพื่อให้เด็กสาวพร้อมที่จะเป็นเมียตัวน้อยๆของครูเอกโดยสมบูรณ์ ความเสียวที่เกิดขึ้นชวนให้แตงโมขาสั่นแต่กระนั้นเธอก็ไม่ได้มีทีท่าจะหลีกหนีความรู้สึกนั้น หนำซ้ำแตงโมยังขยับสะโพกของเธอเพื่อหวังจะให้ลิ้นของครูเอกสัมผัสเข้ากับจุดที่เธอต้องการให้แนบแน่นขึ้นด้วย ช่วงเวลาแห่งความเสียวของแตงโมผ่านไปอย่างเชื่องช้า ให้เด็กสาวจดจำทุกความรู้สึกได้มิรู้ลืม
...อูยยยย...เสียวจังเลย...ครูเอกขาาาาา... แรงกระตุ้นที่เหมาะสมกระตุ้นการทำงานของร่างกายแตงโมให้ตอบสนองต่อลิ้นของเขา น้ำเสียวหวานฉ่ำของแตงโมค่อยๆไหลซึมออกมา เพื่อเตรียมรับการเสพเสียวที่อาจจะเกิดขึ้น แต่ทว่าตอนนี้ครูเอกต้องการเพียงได้ลิ้มชิมน้ำแตงโมที่ลูกศิษย์สาวผลิตเป็นบรรณาการให้เขาเท่านั้น ลมหายใจของเด็กสาวถี่ขึ้นและแรงขึ้นราวกับไปออกกำลังกายที่ไหนมา เสียงลมหายใจของแตงโมดังไปถึงหูของครูเอกให้เขาได้ยิ้มด้วยความพึงพอใจ ลูกศิษย์สาวของเขาติดใจลิ้นของเขาอย่างถอนตัวไม่ขึ้นเสียแล้ว
"อู้ววววว" ที่สุดความเสียวของครูเอกก็ได้รับการปลดปล่อย น้ำเสียวจำนวนมากพุ่งทะลักออกมาจนล้นมือเขา ครูเอกรีบหยุดการชิมกลีบเนื้อแตงโม ลุกไปคว้ากระดาษทิชชู่มาเช็ดก่อนที่มันจะไหลลงไปโดนกางเกงของเขาซะก่อน และจังหวะนั้นเองแตงโมถึงได้เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นใต้เก้าอี้ที่เธอนั่ง ครูเอกกำท่อนเสียวขนาดใหญ่ในมือของเขา มือนึงก็ถือกระดาษทิชชู่เช็ดน้ำขาวๆเหนียวๆออกอย่างบรรจง ต่อหน้าต่อตาแตงโมที่จ้องมันตาไม่กระพริบ ท่อนเสียวที่เพิ่งปลดปล่อยความต้องการของมันเสร็จไป ถูกครูเอกจับยัดเข้าไปในกางเกง ไม่ให้เด็กสาวได้เห็นนานนัก แม้จะเป็นชั่วขณะเดียวแต่แตงโมก็จดจำรายละเอียดของมันได้ มันใหญ่กว่าไอ้จู๋อันไหนๆที่เธอเคยเห็นมา ก็แน่ล่ะ...ที่เธอเห็นน่ะมันของเด็กๆทั้งนั้นนี่นา แตงโมได้แต่เก็บความสงสัยใคร่รู้นั้นเอาไว้ในใจ เธอยังอายเกินไปที่จะเอ่ยปากขอครูเอกดูมันชัดๆอีกครั้ง
"เป็นไงบ้าง...แตงโม สนุกมั๊ย" ครูเอกถามลูกศิษย์โปรดเหมือนถามว่าเรียนกับเขาสนุกไหม แตงโมได้ยินคำถามชัดเจนแต่ก็ไม่ตอบอะไร เธอลุกลงจากโต๊ะของครูเอกกลับไปอยู่ในท่ายืนตามเดิม แล้วก็อมยิ้มอยู่กับที่อย่างนั้น ซึ่งก็เป็นท่าทางที่สรุปความรู้สึกของเธอได้ไม่ยาก เพียงแต่เด็กสาวยังอายเกินกว่าจะเอื้อนเอ่ยออกมาเป็นคำพูดได้ และครูเอกก็ยังต้องการให้เธอเป็นแบบนี้อยู่ ใบหน้าแดงๆของแตงโมยามเอียงอายก็เป็นอะไรที่น่ามองเหมือนกัน จะเป็นรองก็แค่ร่องเสียวของเธอเท่านั้น
"ไหนเปิดกระโปรงให้ครูดูอีกทีซิ...คนเก่ง" คำสั่งครูเอกเล่นเอาแตงโมตาโตด้วยความแปลกใจ ก็เมื่อกี้เพิ่งจะเห็นไปหยกๆจะมาขอดูอีกแล้ว นี่ร่องเสียวของเธอน่ามองขนาดนั้นเชียวเหรอ ถึงจะสงสัยแบบนั้นแต่แตงโมก็ยอมเชื่อฟังครูเอกแต่โดยดี เด็กสาวถกกระโปรงขึ้นทั้งใบหน้าที่ยังเอียงอาย เผยอวัยวะเพศที่ยังเสียวกับสัมผัสเมื่อครู่ไม่หาย ให้ครูเอกได้ชมสมใจ แตงโมอายจนไม่กล้าสบตาครูเอก จึงไม่รู้ว่าเขามองร่องเสียวของเธอด้วยความพึงพอใจแค่ไหน "น่ารักมากเลยแตงโม" ครูเอกจึงชมเธอเป็นรางวัล และนั่นก็ทำให้เด็กสาวเผลอยิ้มออกมา
"ตกลง...ครูขอกางเกงในตัวนี้ไปเลยได้มั๊ยเนี่ยะ" ครูเอกหันมาถามแตงโมหน้าตาเฉย ความอายกลับมาสู่เธออีกครั้ง เด็กสาวเอากระโปรงคลุมขาของเธอตามเดิม หลังจากเปิดทิ้งไว้ให้ครูเอกดูฟรีๆอยู่นาน "เดี๋ยวแม่ว่าอ่ะค่ะ" แตงโมจะต้องกลับบ้านพร้อมกับกางเกงในของเธอเท่านั้น แค่กางเกงในของเธอมีรอยรองเท้าแบบนี้ก็น่าสงสัยจะแย่อยู่แล้ว เห็นทีจะทำตามคำขอของครูเอกไม่ได้
"อ่อ...งั้น" ครูเอกทิ้งช่วงเล็กน้อยให้แตงโมเงยหน้ามามองเขา "พรุ่งนี้มาให้ครูดมอีกได้มั๊ยล่ะ... ของนันทวันน่ะ...ทั้งหอมทั้งอร่อย ชื่นใจครูจริงๆเลย" คำขอของครูเอกทำเด็กสาวอายจนร้อนผ่าว ไม่อยากจะนึกฝันว่าครูของเธอจะขอร้องอะไรแบบนี้ "ครูไม่ได้บังคับนะ...นันทวันว่างวันไหนก็มาละกัน รับรองว่าครูไม่บอกใครเรื่องนี้หรอก" ครูเอกพูดด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่น ไม่มีท่าทีน่ารังเกียจเลยซักนิด ความจริงน่าจะเป็นแตงโมมากกว่าที่ต้องเป็นฝ่ายสัญญาแบบนั้น แต่เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว หากมีบุคคลที่ 3 รู้เข้าก็คงต้องเศร้าทั้งสองฝ่ายแน่นอน ได้ยินเขาสัญญาแบบนั้นแตงโมเองก็เบาใจ เธอได้แต่ยิ้มตอบครูเอกก่อนจะรับกางเกงในกลับมาใส่คืนที่ของมันตามเดิม แล้วลาครูเอกออกไปจากห้องพักครูของเขา
