''กระผมนภดล มารายงานตัวครับ'' คือนายนภดลคนนี้ มีประสบการณ์มาแบ่งปันสู่กันฟัง มันเกิดขึ้นหลังพ้นทหาร 4 ปี
คือเมื่อปลดทหารผมกลับบ้าน เกิดมีปากเสียงกับน้านวล ยายกะตาเข้าข้างน้า ด่าว่าผมไม่มีสัมมาคารวะ รู้จักเด็กผู้ใหญ่
ผมน้อยใจเลยหิ้วกระเป๋าใบเก่าเข้ากรุง
''ปากดีนักนะ ไอ้ดลเอ็งมันคนหรือหมาวะ นวลมันรักเอ็ง เลี้ยงเอ็งเหมือนลูก เอ็งยังเนรคุณ อีกหน่อยมึงไม่ลามมาหากูกับตาหรือวะ'' ยายถล่มผม
ส่วนน้านวลนั่งกอดน้านุ่มอยู่ในห้อง
''ผมไปล่ะตา...ผมไหว้จ้ะยาย'' ผมยกมือไหว้สองผู้มีพระคุณ แล้วออกจากบ้านไม่หันกลับไปมอง
''จองหองเหมือนพ่อมึง ไปแล้วไม่ต้องย้อนมานะ''
ยายเล่าว่า พ่อพาแม่หนี พอท้องผมก็กลับมาขอขมา ตายายด่าแต่รับเป็นเขย ชวนทำสวนเลี้ยงหมูไก่ไม่ต้องไปหางานอื่น
พ่อดิ้นรนไปทำงานตะวันออกกลางแล้วหายไป แม่เสียใจคลอดผมแล้วสุขภาพไม่ดี จากไปเมื่อ 6 ขวบ ผมจึงกำพร้า
ยายมีลูกสาว 3 คน แม่, น้านวล และน้านุ่ม ช่วยกันทำไร่ทำนาเลี้ยงหมูไก่ น้านวลรับภาระดูแลผมจนได้เข้าเรียนช่างฝีมือ
ผมนอนเตียงเดียวกับน้านวล จบ ม.3 จึงแยกไปนอนคนเดียว ส่วนน้านุ่ม เป็นเพื่อนเล่นกับผมเมื่อเด็ก ผมรักน้านวลเหมือนแม่
พอเรียน ม.ศ. 3 ผมรู้สึกไม่พอใจเวลามีผู้ชายมาคุยกับน้านวล แกล้งเตะฟุตบอลใส่ เอาสลอดใส่น้ำให้ขี้ไหล น้านุ่มกับผมช่วยกัน
เรากลัวคนมาขอน้านวล ตอนนั้นผม 15 แล้ว น้านุ่ม 19 ปี น้านวล 24 ยายอยากให้ออกเรือน
ยายรู้เรื่องเราแกล้งคนที่มาจีบน้านวลเลยลงโทษ
ผมโดนแยกเตียงจากน้านวล น้านุ่มถูกบังคับไปอยู่หอ เรียนพยาบาล
ผมต่ออาชีวะ ตาให้รถเครื่องขี่ไปเรียน โตแล้วแต่ตามราวีผู้ชายมาจีบน้านวลต่อ จนน้านวลแต่งงานออกเรือนไป
ผมโกรธด่าน้านวล แล้วเกเรสอบตกเรียนซ้ำอีกปีจึงผ่านได้ แต่ผมเบื่อบ้านไปสมัครทหาร
ปลดทหารผมกลับบ้าน
ได้ข่าวน้านวลเลิกกับผัวแล้ว
ผมคุยกับตายายแล้วไปกินเหล้ากับเพื่อน เมากลับมาเจอน้านวลควงคนใหม่ ผมหึงมาก ด่าน้านวลต่อหน้ายาย
เลยต้องหิ้วกระเป๋าเข้ากรุง แต่หางานไม่ได้ ตะลอนขึ้นไปถึงเชียงราย เพื่อหาผู้พันเจ้านายเก่าที่เคยบอกว่ามีงานที่เชียงราย
''ไอ้ดลมึงแวะมาได้เวลานัก กูมีงานให้มึงทำ'' ผู้พันให้พักที่เรือนด้านหลัง คืนนั้นผมได้ทำงาน...ผมข้ามไปลาวไปพม่า
จนพูดภาษาเค้ารู้เรื่องเลยได้ชิมสาวลาว สาวพม่าแก้เหงา...
ทำงาน 2 ปี ผู้พันไปปล้ำลูกสาวหัวหน้าพม่าโดนยิงตาย ผมแยกตัวออกมา ใช้เงินที่เก็บไว้ทำทุนขายผลไม้
เป็นพ่อค้า 2 ปี พอมีเงินเหลือก้อนใหญ่
ผมคิดกลับไปเยี่ยมตากะยายแต่ผัดผ่อนมาตลอด คืนหนึ่งผมเหงา ค้นหนังสือเก่ามาอ่านพลิกไปเจอเบอร์โทรศัพท์เพื่อน
''ไอ้ดล...ดีใจจังว่ะที่ได้ยินเสียงมึง...ดลเอ็งกลับบ้านคืนนี้ได้ไหม''
''ทำไม?''
''ยายไม่สบายมากว่ะ...เอ็งรีบกลับก็แล้วกัน''
ผมขึ้นเครื่องบินลงกรุงเทพฯ เหมาแท็กซี่ไปถึงราชบุรีตอนบ่าย ได้รดน้ำศพยายเป็นคนสุดท้าย บรรจุศพลงหีบแล้วผมจึงหันไปถาม น้านวลกับน้านุ่ม
''ตาล่ะ...''
''เผาเมื่อต้นปี'' เพื่อนเสนอหน้า
''ทำไมน้าไม่บอก'' ผมเสียงดังใส่น้านวล
''มึงเคยส่งข่าวไหมว่าอยู่ที่ไหน'' เพื่อนมันยันจนผมยอม ก่อนรับรู้ว่าตาเป็นไข้ป่าตาย ยายเสียใจที่ตาจากไป 2 เดือนยายล้มเจ็บแล้วตามไปอยู่กับตา
เผายายลอยอังคารเสร็จ กลับถึงบ้านน้านวลยกกล่องขนมปังมาให้
''ยายสั่งไว้ เผาแล้วค่อยให้ดล''
ยายเขียนเล่าเรื่องน้านวลกับน้านุ่ม รวมทั้งศูนย์การค้าที่มาสร้างบนที่ตายาย
''ยายขอนวลกับนุ่มมาเลี้ยงเป็นเพื่อนแม่เอ็ง 2 คนไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของยาย แต่รักซื่อสัตย์กตัญญูมาก ยายแบ่งสมบัติแล้ว แต่อยากให้เอ็งรัก 2 คนเป็นญาติ''
นี่คือใจความสำคัญในจดหมาย
ตายายมีที่ดิน 35 ไร่ แบ่ง 30 ไร่ให้ศูนย์การค้าเช่า กินค่าเช่า
รุ่งขึ้นน้านวลพาผมไปอำเภอ ทำเอกสารสมบัติตายาย
''เสร็จแล้วน้าจะพาไปเบิกเงินมัดจำและค่าเช่าเกือบห้าล้านให้ดล ยายให้เข้าบัญชีน้าไว้''
''ไม่ต้องครับ ใส่บัญชีน้าไว้ก่อน'' ผมรู้ตัวแล้วว่าเข้าใจน้านวลผิดมานาน จึงอยากขอโทษ
น้านวลทำกับข้าวให้ผมกินกับเหล้า
''น้านุ่มไม่กลับหรือครับ''
''อยู่เวรดึก''
แกเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดผ้าลายเสื้อคอกระเช้ามิดชิด ออกมานั่งเป็นเพื่อน ผมรินเหล้าส่งแก้วให้แกรับไปดื่มหมด
''ดลยังโกรธน้าอยู่ใช่ไหม''
''ผมไม่ได้โกรธน้า''
''ไม่โกรธทำไมไม่ส่งข่าว...ยายคิดถึงมากรู้มั้ย''
''ผมก็คิดถึงตายาย...คิดถึงทุกคนที่บ้าน'' พูดแล้วเราต่างคนต่างเงียบ
''ดลจะรับโอนกิจการของยายเมื่อไหร่?'' น้านวลถาม
''แฟนน้านวลไปไหนครับ'' ผมถามบ้าง
''เลิกหมดแล้ว...ไม่มีใครรักน้าจริง...ดลพร้อมรับโอนเมื่อไหร่บอกน้านะ'' น้านวลพูดแล้วเดินออกไปที่ระเบียงบ้านด้านหลัง
''ผมขอโทษครับน้านวล'' ผมตามออกไปเห็นน้านวลยืนมองท้องนาสว่างกลางจันทร์ จึงโอบสองมือรัดเอวแก ก้มลงกระซิบเบาๆ ข้างหู
''ขอโทษอะไร'' น้านวลยืนเฉย
''ขอโทษเรื่องที่ทำเมื่อเด็กกระทั่งโต''
''ดลทำเพราะอะไร'' น้านวลนิ่ง ปล่อยให้ผมโอบตัวอยู่นานจึงถาม
''ผมรักน้า ไม่อยากให้ผู้ชายคนไหนมากอด มานอนเตียงเดียวกับน้า'' ผมบอกความในใจ
''ดล...'' น้านวลดิ้นให้พ้นอ้อมกอด แต่ผมรัดแน่นจนตัวแนบด้านหลัง
''คืนนี้ผมขอนอนด้วยนะครับ''
น้านวลตัวสั่นน้อยค่อยๆ หมุนตัวกลับมาหา ผมก้มลงแตะปากเบาๆ น้านวลยอมเปิดปากรับจูบแต่โดยดี
''ผมรักน้านวล...คิดถึงไม่เคยลืม''
''น้าก็ไม่เคยลืมดล'' ผมช้อนน้านวล อุ้มผ่านประตูเข้าไปวางบนเตียงในห้องนอน ดึงเสื้อคอกระเช้ากับผ้าลาย ตามด้วยยกทรงกับกางเกงใน
''ดลจะทำอะไรน้า''
''ทำเหมือนอย่างที่น้าเคยทำผมเมื่อตอนเด็ก''
''น้าทำอะไร...อย่านะ''
''น้าทำอย่างนี้ไงครับ''
-------------
ไม่มีใครรักน้าจริง (2)
ผมถอดเสื้อผ้าทุกชิ้นที่มีออก แอ่นตัวให้น้านวล
''น้าจับผมแก้ผ้าจำไม่ได้หรือ''
''ปิดไฟก่อนดล''
''ไม่ปิด...ตอนอยู่ ป.3 ผมอายน้า ขอนุ่งกางเกงในอาบ...น้าไม่ยอม...แก้ผ้าราดน้ำ ล้างของผมทุกวัน...น้ายังว่าผม...เด็กอะไรยังกะงวงช้าง''
''บ้าๆ ไม่ได้พูดสักหน่อย'' น้านวลพูด สองมือปิดหน้า
ผมกอดน้านวล
"น้าครับ ผมโตแล้วแต่ยังอยากให้น้าเล่นงวงช้างเหมือนก่อน"
"ไม่รุ้..." น้านวลหันหลังให้ ผมล้วงไปกุมเต้าอิ่มเต็มมือพลางกระซิบ
"ผมไม่เคยลืม นอนกลางคืน...ถ้าไม่ได้กอด...จับนมน้านวล ผมจะไม่หลับ...ผ่านมา 20 ปีแล้ว นมน้านวลยังแข็งไม่เปลี่ยน"
น้านวลนอนเงียบ ผมล้วงคลึงเต้าเบาๆ หัวนมน้านวลแข็งทีละน้อยจนเป็นไตชูชันทั้งสองเม็ด งวงช้างของผมขยับแผ่ความร้อนออกมา
ผมแอ่นให้ทาบก้นงอน น้านวลหายใจขัด หน้าอกสะท้อน จับมือไว้ไม่ให้บี้คลึงหัวนมต่อ ผมถอนมือจากนม เปลี่ยนลงไปหาเนินกว้างเต็มหน้าขา
"ดล...หยุด..." น้านวลเสียงสั่น
"ผมนึกถึงตอนเป็นเด็ก"
"ทำไมต้องจับด้วย"
"ตอนเด็กน้าไม่ยอมให้ผมนุ่งกางเกงในอาบน้ำ ผมถามทำไมน้านุ่งได้...น้าเลยแก้ผ้า...เหมือนกับเราสองคนตอนนี้"
"ปล่อยของน้า...อย่าแยงเข้าไป" น้านวลร้องห้ามไม่ให้ผมไชนิ้วเข้าไปในร่องสวาท
"ผมจำได้...พอน้าจับงวงช้าง ดลก็บอกว่า ให้ดลจับงวงของน้ามั่ง น้าแอ่นให้ดลแต่น้าไม่มีงวง ดลเลยจับเนินที่น้าแอ่นแบบนี้...จำได้ไหมน้า"
"ปล่อยน้าเถอะ...น้าเสียว" ผมไม่สนใจเสียงขอร้อง
"ตอนผมโต ม.2 ม.3 ถูกน้าจับงวงรูด ผมเสียวเยี่ยวเล็ดทุกวัน น้ารู้ไหม"
"น้าไม่รู้...น้าจำไม่ได้แล้ว" น้านวลพูดเบาๆ
"แต่ผมจำได้...ผมชอบให้น้าทำ...แล้วน้าก็ชอบยืนพิงกำแพงให้ผมแยงแบบนี้ด้วย"
ผมสอดนิ้วเข้าร่องสวาทน้านวลแล้วชักเข้าออกประกอบคำพูด
"พอเถอะดล...อย่าทรมานน้า" น้านวลห้าม กดมือไม่ให้ผมซอยนิ้ว
"น้าไม่ชอบ ผมเลิกทำก็ได้" ผมขยับลุกขึ้น แต่ถูกน้านวลดึงกลับล้มไปนอนทับ
"ดลอย่าไป ทำน้าต่อก็ได้"
"น้าไม่ชอบนิ้วผมแล้ว"
"ก็มันเก่า...ดลมีอะไรใหม่ไหม"
"ไม่มี ผมมีแต่ของเก่า"
"แล้วอันนี้ล่ะ" วนไปวนมา น้านวลคว้างวงช้างไปกำเต็มมือเสียงสั่น
"น้าไม่เคย อยากลองอันนี้"
ผมยกก้นขึ้น น้าขยับเนินเข้ามา จับปลายงวงช้างจ่อตรงร่องสวาทของแก ผมจึงแทงพรวดเข้าไป
"อุ้ย.ซี๊ดด...เบาก่อน" น้านวลซี้ดปาก
ผมขยับก้น สอดงวงช้างลึกเข้าไปในร่องสวาท มันเข้าไปช้าๆ...ช้า...แต่ไม่หยุด
เพราะน้านวลบิดตัวขยับไปมา ทำให้มันไหลเข้าตลอด จนมิดหมดงวง
"ซี้ดดด...'' น้านวลสูดปาก "ดีจังดลจ๋า...ใหญ่คับร่อง ยาวทะลุสันหลังเลยจ้ะ...ซี้ดด...ดลของน้า"
"น้าชอบงวงช้างผมมั้ย..."
"ชอบจ้ะ...ชอบมาก" น้านวลสูดปาก ขมิบร่องตอดรัดงวงช้างจนก้นกระดก
"เสียวเหรอดล..."
"ครับ...น้าขมิบแรงดี เสียวหัวงวงมาก"
"ชอบไหม..."
"ชอบครับ น้าเสียวยังผมซอยนะ"
"เสียวจ้ะ...เสียวแล้ว...ดลซอย...ซอยแรงๆ ไม่ต้องกลัวน้าเจ็บ"
น้านวลขานรับเสียงใส ผมชักงวงช้างยาวออกมาเกือบหลุดแล้วแทงกลับช้าๆ แต่หนัก กดเนินยุบเลย
ร่องน้านวลฝืดตึบ ผมยังไม่กล้าซอยแรง เพราะกลัวหัวถลอก
"อาาา...ดีจังหลานรัก...น้าอยากแบบนี้นานแล้ว แทงอีก แทงยาวๆ"
ผมชักงวงช้างออกช้าๆ ยาวเกือบหลุด แต่แทงกลับเร็วและแรง ดังพลั้กๆๆๆ
"ซี้ดด..." น้านวลสูดปาก...น้ำหล่อลื่นซึมจากใต้เนิน จนงวงช้างลื่นวิ่งเข้าออกสะดวก ไม่ฟิตติดแน่นแล้ว
ผมเร่งซอยเร็วขึ้น พั่บๆ พั่บๆ น้านวลเด้งเนินสวนจังหวะแทงเข้า จนโหนกหนอกกระทบกันดังลั่นห้อง
"ดีมั้ย...แรงๆ อย่างนี้"
"ดีหลานรัก แทงแรงๆ แบบนี้น้าชอบ...ซี้ดดดด..." น้านวลยกสองเท้าลอยพ้นที่นอน
ผมเลยรวบมาพาดไว้ที่บ่า ดันตัวโยกขึ้นทางหัวเตียง ก้นน้านวลลอยพ้นพื้น ผมลดความเร็วเปลี่ยนจังหวะเป็นช้าแต่ซอยยาว
แทงสุด แล้วกดเน้นติดเนิน หมุนวนสะโพกซ้ายๆ ขวาๆ
"โอ้...โอ้...เสียววว แทงบดขยี้ท่านี้ถึงมดลูกเลยผัวขา...เสียวเหลือเกิน เมียเสร็จ...เสร็จแล้ว...เมียน้ำออกมีความสุขแล้วผัวขา..."
ความเสียวกระสันจากท่าฤาษีบดยา ทำให้น้าเปลี่ยนเรียกจากหลานเป็นผัวไปเลย ผมแทงท่าฤาษีบดยา บี้เนินน้าต่อไปจนแกหยุดขมิบร่องสวาท
ผมจึงดึงงวงช้างออก
"ดลจ๋า...หลานรักของน้า...เก่งเหลือเกิน ดลทำให้น้ามีความสุขที่สุด"
หลังพักเหนื่อยความเสียวซ่านลดดีกรีลงแล้ว น้านวลหันกลับมาเรียกผมเป็นหลานรักตามเดิม
"ยังไม่ออกเหรอ...เหนื่อยมั้ย..."
"ยังสู้ได้อีกหลายยก"
"ดีเหลือเกินหลานรัก...นอนเฉยๆ ซิ ให้น้าดูงวงช้างหน่อย"
น้าจัดผมนอนหงาย จับงวงช้างเป็นมันละเลื่อมเพราะน้ำรักของแก พลิกไปมา
"น้า...น้านวล" ผมชวนคุย
"ว่าไงจ๊ะดล"
"ผมเคยเที่ยวผู้หญิงกับเพื่อนทหาร ผู้หญิงให้เพื่อนค้างด้วย...แต่ผมโดนไล่กลับ" น้านวลเงียบ
"น้าอยากรู้สาเหตุมั้ย" ผมถาม
"ของดลใหญ่ ผู้หญิงทนไม่ได้" เสียงพูดไม่เต็มใจ
"ไม่ใช่...เพื่อนใหญ่พอๆ กับผม"
"แล้วเรื่องอะไร" น้าเสียงอ่อนลง
"ผู้หญิงให้ผมทำแบบเพื่อน...แต่ผมไม่ยอมทำ"
"เพื่อนดลทำอะไร"
"น้าเอียงหูมาใกล้ๆ ผมจะกระซิบ"
"ทำไมต้องกระซิบ อยู่กัน 2 คนเท่านั้น"
"ก็ผมอายน่ะ"
"บ้า...อายก็ไม่ต้องบอก" น้าโบกมือ ผมลุกขึ้นนั่งดึงน้ามากระซิบ
"ผมบอกผู้หญิงว่า ผมทำให้ผู้หญิงที่ผมรักคนเดียวเท่านั้น"
"ทำอะไร น้ายังไม่รู้เลย"
"ผู้หญิงให้ผมเลียดูดหอยครับ...ผมตั้งใจว่าจะมาทำให้น้าเท่านั้น คนอื่นไม่ทำเด็ดขาด"
"อย่ามาเอาใจน้าเลย แค่นี้ก็หลงแล้ว..." น้านวลมีอาการเอียงอาย ดันผมออกห่าง แต่ผมโอบตัวแกไว้แน่น
"ให้ผมเลียหอยนะน้า...ผมอยากเลียของน้า..."
"ไปอาบน้ำดีกว่า" น้าลงจากเตียง คว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำ ผมตามเข้าไปเคาะเรียก
"น้าจะล้างหอย...นอนรอก่อน...เร่งนักเดี๋ยวให้เลียเหม็นๆ ซะเลย"
