"ผมรักคุณเหลือเกิน" จิมบราว หนุ่มนัยน์ตาสีน้ำข้าวสารภาพกับสาวคนรักขณะที่โอบประคองไปตามลีลาของจังหวะสโลว์
"ค่ะ เช่นกัน" หล่อนกระซิบและซบหน้าลงไปที่แผ่นอกของเขา ท่ามกลางเสียงเพลงรักที่อ้อยอิ่ง บรรยากาศโรแมนติก เขาจูบเธออย่างดูดดื่ม ไฟบนฟลอร์หรี่ลงจนมืดสลัวซึ่งลินดาสาววัยรุ่นก็มิได้ขัดขืนดิ้นรนอะไรเลย เธอจูบปากกับชายคนรักอย่างดื่มด่ำหนำใจ ลืมเพื่อน ๆ ที่มาด้วยกันเสียสิ้น
เพลงจบลง วงดนตรีเปลี่ยนจังหวะเป็น ช่ะช่ะช่ะ อันเร่าร้อน ลินดากับชายคนรักพากันกลับไปที่โต๊ะ เห็นเพื่อน ๆ พากันทะยานออกเต้น แต่ทันใดนั้น..หล่อนเบิกตากว้าง มีเสียงแผ่ว ๆ หลุดออกมา
"ตายจริง..คุณแม่ลินมา" จิมบราวและแฟรงค์เพื่อนคู่หูหันขวับไปมองตามสายตาหล่อนพร้อม ๆ กัน เห็นสาวใหญ่ร่างสูงสง่ามากับเพื่อนชายวัยอ่อนกว่ามากมายนัก
"คุณนายลอร์เร้น" จิมบราวพึมพำเบา ๆ ขณะที่แฟรงค์เลิกคิ้วสูง
"คนนั้นหรือ คุณแม่คุณ"
"ค่ะ" เด็กสาวตอบด้วยสีหน้าไม่สบายใจ ท่าทางกระสับกระส่ายจนเห็นได้ชัด "ลิน..ต้องหลบไปก่อนนะคะ..เดี๋ยวคุณแม่เจอเข้าละยุ่งแน่เชียว..ลินปิดว่าไปท่องหนังสือบ้านเพื่อน"
จิมบราวพยักหน้าอย่างเข้าใจ เด็กสาวผลุนผลันลุกขึ้นยืน
"ผมจะไปส่ง"
"อุ๊ย..ไม่ต้องค่ะ..ขอบคุณ"
หล่อนก้าวยาว ๆ รีบร้อนออกไปท่ามกลางเสียงเพลงไพเราะเสนาะโสต
"ไม่น่าเชื่อว่าเป็นแม่ลูกกันเลย"
"ทำไมรึ.." จิมบราวถามยิ้ม ๆ
"ก็ ราวกับพี่น้องกันมากกว่าน่ะซี..เอ..ไอคิดว่าคุ้น ๆ กับกับหน้าตาของคุณนยลอร์เร้นคนนี้ชอบกล"
"คุณนายลอร์เร้นร่ำรวยมหาศาล เป็นข่าวอยู่ในสังคมเสมอ ผัวเป็นนักวิทยาศาสตร์ขั้นหัวกะทิที่ไม่ค่อยจะยุ่งอะไรกับเมีย ทุกอย่างอยู่ที่เมียคนเดียวเท่านั้น ไม่ว่าธุรกิจการงานที่คุณนายแกเป็นหุ้นส่วนอยู่มากมาย ดูเหมือนจะออกทุนให้พวกที่มีโครงการริเริ่มที่ดี ๆ ไม่ว่าจะเป็นการค้าหรือการอุตสาหกรรม"
"แหม..ยูรู้มากจัง"
"ใช่ซี.." จิมบราวพยักหน้าและพูดต่อ "คุณพ่อของไอกับคุณนายสนิทกันมาก"
"แต่อะไรก็ไม่น่าสนเท่ากับคุณลินดานั่นหรอก สวยจับใจจริง ๆ" แฟรงค์พึมพำ ยกเหล้าสก๊อทซ์ขึ้นดื่มรวดเดียวหมดแก้ว
"ยู..เห็นผู้หญิงเป็นไม่ได้ สวยมันทั้งนั้น ไม่ว่าใคร"
แฟรงค์หัวเราะแหะ ๆ "ก็จริงนี่นา..ลูกกับแม่ตัดสินใจยากว่าใครจะสวยกว่าใคร"
เสียงกระซิบวิจารณ์ของเขาขาดหายไปเมื่อปรากฎว่ามีร่างของใครคนหนึ่งมาหยุดยืนอยู่ข้าง ๆ จิมหันขวับไปมองแล้วเบิกตากว้าง
"คุณนาย..เอ้อ..คุณน้า" กลิ่นน้ำหอมอย่างดีโชยออกมาจากร่างที่ยืนสง่า พลางเอียงคอมองอย่างเก๋
"มาเที่ยวไนท์คลับเชียวหรือจิม น้าจะไปฟ้องพ่อคุณพ่อให้เฆี่ยนเธอเสียเชียวถ้าไม่เลี้ยงวิสกี้สักแก้วนึง.." จิมรีบรินเหล้าส่งให้แต่หล่อนทำตาหวานกล่าวขอบคุณก่อนผละจากไป
"แหม..ยวนหัวใจจริงวะ คนอะไร..เสน่ห์พราวไปหมดทั้งตัว" แฟรงค์รำพึง สองตามองคุณนายลอร์เร้นจนลับกาย
ขณะขับรถออกจากไนท์คลับสคารเมเนอร์แห่งนิวยอร์คนั้น จิมเต็มไปด้วยความครึ้มอกครึ้มใจเป็นพิเศษ
"น่าเล่น"
"เล่นใคร.." แฟรงค์นั่งเคียงข้างถามอย่างงง ๆ
"ทั้งแม่ทั้งลูก"
"เฮ้ย..แบ่งคนซิ.." จิมหัวเราะเบา ๆ กล่าวขึ้นอีก "ลูกก็หน้าหวาน นัยน์ตาคมวาว ท่าทางจะร้อน ๆ อยู่เหมือนกันนา"
"จริงซีโว้ย..พับผ่า..ทั้งอวบทั้งเพรียว..ผู้หญิงแบบนี้.." แฟรงค์กระซิบและดูดปากจ๊วบ
"ถึงว่าซี..ลูกสาวก็เยิ้ม..แม่ก็ยังเสน่ห์แรงเป็นบ้า..หูตาชม้าย..เย้ายวนยังกะสาวรุ่น ๆ" แฟรงค์ดูดปากอีกครั้ง ก่อนจะพูดออกมา "ไม่น่าเชื่อว่าคุณนายจะมีลูกสาวโตอย่างนั้น..แต่พูดก็พูดเถอะแฮะ..ถึงแสองแม่ลูกจะสวยเท่ากัน แต่เสน่ห์ของลูกสู้แม่ไม่ได้เด็ด"
"อ้าว..ก็ที่เขาว่ากระท้อนน่ะแหละ แต่ว่ามีผัวเป็นตัวเป็นตนอยู่ยังงั้นอาจจะถูกทุบจนชอกช้ำ กระทั่งหายหวานไปแล้วก็เป็นได้"
"ไม่แน่นา..เพื่อนนา" แฟรงค์ทำเสียงขึงขัง "อาจจะไม่ชอกช้ำอะไรเลย เพราะไม่ได้ถูกทุบสมใจ..ถึงได้ร่อนเร่ออกมาเที่ยวเตร่กลางค่ำกลางคืนยังงี้"
"ก็..เลยหวานสนิทติดใจ" จิมหัวเราะลั่น "งั้นเรอะวะ..แฟรงค์..ถ้างั้นเพื่อนชอบใครล่ะ.ระหว่างแม่กับลูกคู่นี้"
เพื่อนหนุ่มได้ฟังก็ทำตาปรอย "ไอ้เรามันคนตะกละเสียด้วยซี..ตัดสินใจไม่ถูก"
เขาตบไหล่ฉาดเข้าให้ พลางร้องตะโกนแข่งกับเครื่องยนต์ด้วยเสียงบันเทิง "ใจเดียวกันโว๊ย..แฟรงค์" แล้วทั้งคู่ก็หัวเราะก๊าก
ในเวลาไล่ ๆ กันนั้น คุณนายลอร์เร้นผู้กระทำตัวให้เป็นนางในฝันของเด็กหนุ่มทั้งหลายก็กำลังมุ่งหน้ากลับบ้านเช่นกัน
ด้วยสมองที่พร่ามึนด้วยฤทธิ์เหล้า คุณนายทอดหลังกับพนักอันอ่อนนุ่ม ปรือตาดูไบรอัน สารถีผู้เป็นโชเฟอร์ซึ่งแกร่วรอหล่อนมาตั้งแต่หัวค่ำด้วยความเห็นอกเห็นใจที่เพิ่งผุดขึ้นมา เมื่อช่วงเวลาแห่งความสนุกผ่านไป
"ช้าหน่อยนะ..ไบรอัน..คืนนี้"
"ไม่เป็นไรครับ"
"เพื่อน ๆ เขาดึงฉันไว้น่ะ ไม่งั้นก็ได้กลับนานแล้ว..ขับไปเรื่อย ๆ ก็แล้วกัน..ฉันอยากจะนั่งกินลมเล่นซักหน่อย ถึงบ้านช้าก็ไม่เป็นไร"
ความคิดของหล่อนขณะนั้นฟุ้งซ่าน ลินดา ลูกสาวคนเดียวของหล่อนกลับมาจากบ้านเพื่อนหรือยัง..สจ๊วดไวเลอร์ สามีผู้คลั่งประดิษฐ์คิดค้นในด้านวิทยาศาสตร์ป่านนี้คงจะง่วนอยู่กับผลงานในห้องทดลอง การงานในความรับผิดชอบที่มากมายจนหล่อนอยากจะลืม..ลืมมันเสียสักระยะหนึ่ง หรือจะลืมไปได้โดยตลอดชีวิตก็ยิ่งดี
แต่นั่นทั้งหมดของหล่อน..ความหวัง ความฝันที่จะสร้างฐานะตัวเองให้ร่ำรวยมหาศาลโดยไม่มีวันหยุดยั้งหรือเพียงพอ ความหวังนั้นกลายเป็นความจริงขึ้นมา หล่อนกลายเป็นเจ้าของกิจการหลายต่อหลายสิบแห่ง เป็นประธาน เป็นผู้อำนวยการ เป็นกรรมการผู้จัดการกิจการค้าหลากหลาย จนกระทั่งจำไม่ได้เสียแล้วว่ามันมีอะไรบ้าง
ความร่ำรวยหรือ หล่อนสร้างสมเอาไว้จนเพียงพอที่จะนั่งกินนอนกินไปอีกสักสิบชาติก็ไม่หมด ความภาคภูมิใจหรือ..แน่ล่ะ..หล่อนภูมิใจในความสามารถของตัวเองไว้อย่างเต็มที่ แม้จะมีคนหยามหยันให้เข้าหูว่าหล่อนเป็นคนแข็งกร้าวหยาบคายร้ายกาจต่อลูกน้อง เอาการเอางานยิ่งกว่านักบริหารที่เป็นผู้ชายบางคน
"แต่ฉันก็ให้การตอบแทนอย่างจุใจ" ลอร์เร้นบอกตัวเอง "งานต้องเป็นงาน แต่คนที่กินเงินเดือนจากฉันต้องยอดเยี่ยมที่สุด ไม่เคยมีใครที่ไร้ความสามรถจะทำงานร่วมกับฉันได้..การประจบประแจงอาจจะช่วยให้คนได้ดิบได้ดีมานับไม่ถ้วน แต่นั่นต้องไม่หมายความถึงคนที่ทำงานกับลอร์เร้น"
เกียรติยศหรือ..หล่อนไม่จำเป็นต้องอาศัยจากผัวที่เป็นนักวิทยาศาสตร์ระดับโลกในฐานะคุณนาย..แต่หล่อนไขว่คว้าให้ตัวเองได้อย่างน่าปลื้มใจ ไม่ว่าใคร ๆ ก็ยินดีโค้งให้อย่างสวยงาม สรรเสริญเยินยอได้สุดหวานทั้งนั้น ด้วยเงิน ด้วยความสามารถและด้วยเสน่ห์ที่หอมหวลทวนลมอยู่ในสังคม
ทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นยอดปรารถนาของมนุษย์..หล่อนได้มันมาครอบครองอย่างครบถ้วนแล้ว..ถ้าเช่นนั้นหล่อนควรจะต้องการอะไรต่อไป ความสุข..ลอร์เร้นตอบตัวเองอย่างแน่ใจ ฉันยังไม่แก่จนเกินไปนัก ในเมื่อฉันมีเงินและความเฉลียวฉลาดที่จะบำรุงตัวให้งามพริ้งอยู่เสมอ
"ฉันต้องสะสวย เลอโฉมอยู่ตลอดไป"
หล่อนรำพึงกับตัวเองอยู่อย่างเคลิบเคลิ้มขณะที่รถแล่นใกล้บ้านเข้าไปทุกขณะ แต่ความสวยนี้มีไว้เพื่ออะไรกัน มีไว้ประดับความงามให้กับโลกหรือมีไว้เพื่อให้ชายเชยชม
แก้มหล่อนอุ่นวาบ นึกถึงชายคู่เต้นรำที่จากกันมาสด ๆ ร้อน ๆ เขาเป็นหนุ่มฝรั่งเศส พูดจาสุภาพเรียบร้อย หุ่นงามเป็นบ้า ใบหน้าเข้มนัยน์ตาคม โดยเฉพาะหนวดเรียวเหนือริมฝีปากนั้น ยามยิ้มช่างทรมานใจสาวเสียเหลือเกิน
"คุณสวย"
"ชั้นสวยเรอะคะ..คนแก่อย่างชั้น..คุณปิแอร์เห็นสวย..ตายแล้ว" ลอร์เร้นทำเสียงตกอกตกใจแต่สีหน้ายิ้มแป้นไปเลย โธ่..ผู้หญิงสาวใหญ่ขนาดเธอลองมีคนหนุ่ม ๆ มาชมว่าสวยแล้ว รายไหนรายนั้นอดดีใจจนออกนอกหน้าไม่ไหวหรอก
หล่อนเต้นรำกับเขาเพลงแล้วเพลงเล่า มือไม้ของชายหนุ่มอยู่ไม่สุข เริ่มไต่เดี๊ยะไปตามจุดยุทธศาสตร์ซึ่งเธอเองก็แสร้งทำเฉยเสีย เรื่องมันก็เลยลามไปยกใหญ่ เขาเต้นแบบลวดลายกอดรัดเอวเธอแน่น จมูกไซร้ไปตามซอกคอเธอตลอดเวลา เธอก็ไม่ยักออกปากว่ากระไรเหมือนไม่อนาทรร้อนใจ
จะอนาทรอันใดเล่าในเมื่อหัวใจของลอร์เร้นก็กำลังปรารถนาในเรื่องที่ปิแอร์ต้องการอยู่เช่นกัน พอไนท์คลับเลิก เธอจึงออกปากอำลา
"สวัสดีนะคะ..แล้วค่อยพบกันใหม่ค่ะ..ปิแอร์"
"โธ่..ลอร์เร้น..ผมยังไม่อยากจากคุณเลย" เขารำพันแผ่ว ๆ
เธอทำเหลียวซ้ายแลขวาล่อกแล่กก่อนจะกระซิบบอกเขาว่า
"ไว้คืนพรุ่งนี้นะคะ..อย่าใจร้อน" ปิแอร์จำใจพยักหน้า "ครับ..ผมจะมารอคุณที่นี่..อย่าลืมเสียนะครับ"
เสียงห้าว ๆ ปลุกหล่อนให้ตื่นจากภวังค์อันหวานฉ่ำ "ถึงบ้านแล้วครับ คุณนาย" ลอร์เร้นกระพริบตาถี่ ๆ ผงกศีรษะขึ้นมามองแล้วก็ฝืนยิ้ม ขณะนั้นไบรอั้นลงมาเปิดประตูให้หล่อนเรียบร้อย
"ขอบใจ ไบรอั้น" หล่อนฉวยกระเป๋าก้าวลงจากรถอย่างกระฉับกระเฉง "เอ้า..เอาไปซื้อกาแฟกิน" หล่อนหยิบธนบัตรออกมาส่งให้ไบรอั้น โชเฟอร์ผู้ซื่อสัตย์โค้งคำนับอย่างนอบน้อม "ขอบคุณครับ"
"เขาน่าจะพูดว่าขอบพระคุณครับ จะฟังรื่นหูกว่านี้" ลอร์เร้นนึกในใจ
เย็นวันรุ่งขึ้น สจ๊วดไวเลอร์ สามีของลอร์เร้นเต็มไปด้วยความแปลกใจเมื่อแว่วเสียงเมียครวญเพลงออกมาจากห้องน้ำอย่างเป็นสุข "เออ..เมียของฉันนี่ยังสวยไม่สร่าง" เขาถอนลมหายใจรำพึงเพราะยังมองไม่เห็นว่าหล่อนจะแก่เฒ่าเหลาเหย่ตรงไหนสักแห่งเดียว ไม่ว่าเรือนร่างอันสูงสง่า ร่างอวบอัดผิวพรรณขาวผ่องไม่ผิดอะไรกับแตงร่มใบ ส่วนอกที่อวบสล้างเต็มไปด้วยเนื้อหนังมังสาที่ผู้ชายถอนใจยาวเกือบทุกคนไปเมื่อได้มองเห็นสะเอวอวบอ่อนที่ยั่วยวน ชวนความรู้สึกดีกว่าสะเอวอันคอดกิ่วปราศจากชีวิตชีวาของหญิงสาวทั่วไป แล้วก็สะโพกของหล่อนเล่า..ให้ดิ้นตายสิ มันแผ่ขยายตึงเครียดน่าหลงใหลเต็มไปด้วยเสน่ห์ลึกลับพึงน่าพิศวาสตามแบบฉบับสาวใหญ่ที่สวยดุเดือดกระไรปานนั้น
ร่างขาวท้วมพราวไปด้วยเม็ดน้ำ มันเกือบจะเปลือยหากว่าไม่มีผ้าขนหนูผืนนั้นคลุมร่างอยู่อย่างหมิ่นเหม่ หล่อนเอี้ยวร่างสะบัดศีรษะจนผมสีแดงเพลิงกระจาย มือหนึ่งกุมอยู่ที่ปมผ้าขนหนูอีกมือกุมผมที่ต้นคอ ผ้าขนหนูผืนนั้นปิดเพียงทรวงอกกับสะโพกอย่างไม่อินังขังขอบอะไรเลย ต้นขาอวบใหญ่ขาวสล้าง พราวไปด้วยเม็ดน้ำ เป็นช่วงขาที่แข็งแรงไปด้วยหนั่นเนื้อและยวนเสน่ห์ผัวของหล่อนเสียนี่กระไร
ทรวงอกกระเพื่อมเป็นรูปรอยตามขอบผ้าเช็ดตัว รูปทรงของมันแม้จะไม่เต่งตั้งอย่างสาวรุ่น ๆ แต่ความอวบสล้างที่คล้อยลงมานิดหน่อยก็งามสะพรั่งจนสจ็วดมองอย่างตะลึงงัน ลอร์เร้นหันมามองผัวของหล่อนแว่บหนึ่งแล้วพูดว่า "มองอะไรคะ.."
"เมีย.." เสียงเขาเหมือนคนละเมอ หล่อนปรอยค้อนผันร่างเยื้องกรายไปอยู่ที่หน้ากระจกเงา ริ้วรอยของผ้าเช็ดตัวที่แหวกไปตามท่าเดินของหล่อนทำให้สจ๊วดร้อนผ่าวไปทั้งใบหน้า ลอร์เร้นยกชายผ้าเช็ดตัวขึ้นซับน้ำตามคอ เนินไหล่และเหนือทรวงอก สะบัดผมให้กระจายไปทางเบื้องหลัง แล้วก็สบตากับผัวของหล่อนในกระจกอย่างบังเอิญ
"อุ๊ย..มองอยู่นั่นแหละ..ไม่รู้จักเบื่อหรือคะ"
"ไม่มีวันหรอก" เขาก้าวเข้ามาหยุดยืนทางเบื้องหลัง ลมหายใจฝืดจนขัดเมื่อเห็นหล่อนปลดปมผ้าขนหนูออกมาพันไว้รอบสะเอว ห้องนั้นราวกับจะสว่างจ้าขึ้นมา ความอวบอัดของก้อนเนื้อทั้งสองดูขาวสล้างเต็มอก มันกระเพื่อมพลิ้วอย่างมีชีวิตชีวา จุดแดง ๆ ทั้งสองตรงปลายยอดนั้นทำให้ผัวมองหล่อนแล้วรู้สึกลำคอแห้งเป็นผุยผงขึ้นมาทันที
อนิจจา..เขาหลงอยู่ในผลงานของเขาอย่างบ้าคลั่งมิได้เอาใจใส่กับลูกเมียเลย บางวันเขาอยู่ในห้องทดลองทั้งวันทั้งคืน แม้กระทั่งอาหารการกินก็แทบจะไม่แตะต้องเลย
"ลอร์เร้น.." เขาครางเหมือนคนเป็นไข้ ลอร์เร้นค้อนเขาในกระจกอย่างคมคายก่อนจะหยิบโคโลญจ์มาชโลมทรวงอกและซอกขา กลิ่นของมันระเหยหอมอยู่ในห้องอันสวยสดงดงาม หล่อนปลดผ้าขนหนูผืนนั้นเหวี่ยงไปอย่างไม่แยแส
ร่างของหล่อนก็ราวกับรูปปั้นที่ยืนระทวยอยู่ต่อหน้าต่อตาผัวผู้ลืมเมีย แม้เวลาสมสู่อยู่กินกันมาถึง ๒๐ ปีจะผ่านพ้นไป แต่โอกาสที่จะได้พบเมียในสภาพนี้มันยากเย็นแสนเข็ญเสียนี่กระไร
"เมียจ๋า.." เขาครางพร้อมกับผวาเข้ามากอดสะเอวหล่อนไว้อย่างแน่นหนา ลอร์เร้นเพียงแต่บิดเบือนอย่างยั่วยวน "อย่าค่ะ..สจ๊วต" เขาซบหน้าอันร้อนผะผ่าวกับต้นคอของเธอเกลือกกลิ้งไปทั่วอย่างหิวกระหาย
"เมียหอมเหลือเกิน"
"อย่าค่ะ..ลอร์เร้นจะแต่งตัว"
"จะไปไหนกัน..อยู่กับผัวเถอะ"
"แต่มันเป็นเรื่องการงานนะ สจ๊วต" เสียงของหล่อนเครือพร่า อดรู้สึกร้อนวูบวาบไปตามหลังไหล่และซอกคอไม่ได้ ถึงอย่างไรก็ตาม ลมหายใจอันเร่าร้อนของนายสจ๊วตก็ทำให้หัวใจของหล่อนเต้นระทึกระทวยอย่างน่าอัศจรรย์
"ปล่อยค่ะ..สจ๊วต..ลอร์เร้นอาบน้ำแล้วนะ"
"ช่างปะไร.."
"ดื้อจริง" หล่อนเพ้อเสียงอ่อน ๆ มือของสจ๊วตไขว่คว้าไปเบื้องหน้าคลึงเคล้นถันงอนช้อยบนทรวง
"อุ๊ย..สจ๊วตขา.." หล่อนอุ่นซ่านขึ้นมาอย่างฉับพลันจนต้องเอนหลังพิงอกของเขาไว้
"อุ๊ย...เจ็บนะ..สจ๊วต"
"เธอชอบไม่ใช่หรือ.."
"บ้า.."หล่อนค้อนหน้าแดงระเรื่อแต่นัยน์ตาแวววาว "บ้าใหญ่แล้ว..สจ๊วตนี่..ปล่อยนะ..ลอร์เร้นจะรีบไป"
"เดี๋ยวก่อนไม่ได้หรือ"
"ไม่ได้หรอกคะ..เรื่องงานที่สำคัญมาก" หล่อนว่าพร้อมกับผละร่างออกห่าง ครั้นเห็นหน้าตาเขาแดงก่ำ ทรวงอกสะท้อน ริมฝีปากแห้งผากเช่นนั้นก็ส่ายหน้าก้มลงหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันกายเอาไว้ตามเดิม
สจ๊วต ไวเลอร์ถอนหายใจเฮือกพร้อมกับเข้าไปหาเมีย แต่หล่อนยันอกเขาไว้
"ใจเย็น ๆ ซีคะ.."
"เย็นไม่ไหวแล้ว" ขาดคำ เขากระตุกผ้าขนหนูผืนนั้นออกไปแล้วโอบประคองลอร์เร้นมายังฟูกอันอ่อนนุ่ม หล่อนนอนระทวยขวางเตียง สะโพกผึ่งผายพาดอยู่เสมอแง่ ให้ตายดับไปซี..โยนีของลอร์เร้นใหญ่ระรานอะไรเช่นนั้น ม่านหมอยสีทองปกคลุมอยู่บนเนินเนื้อที่ขาวผ่อง กลีบแคมแต่ละข้างแย้มเผยอแยกออกจากกันเพราะหล่อนจงใจถ่างท่อนขาทั้งสองข้างเพื่อยั่วยวนนัยน์ตาของสามี
"เห็นไหมคะ..งามไหมคะ" หล่อนกล่าวเมื่อเห็นเขาตลึงจังงัง สจ๊วตผู้ห่างรสสวาทมานานเมื่อมาเห็นหีเมียเช่นนี้เลือดลมของเขาก็ร้อนวูบวาบ ทรุดเข่าลงไปในหว่างขาของหล่อนและก็ในทันใดนั้น ใบหน้าของเขาก็ฟุบลงไปที่โคกสวาท หนวดเครายาวเฟื้อยและผมเผ้ายาวเป็นรากไทรที่ฮิปปี้เอาไปเลียนแบบ ก็คลึงเคล้าลงไปอย่างมิได้รังเกียจเลย
"อูย..สจ๊วต" หล่อนผวาครางออกมาตัวสั่นสะท้านด้วยความรู้สึกบอกตัวเองว่าให้รู้ว่าสองฝ่ามือของเขา..แหวกแคมสวาทจนเผยออกและใช้ปลายลิ้นละเลงปลายแตด
"เสียวจะตายแล้ว..ซี๊ด..อูย" หล่อนบิดสะโพกยักย้ายพลอยพาให้หนวดยาวเหนือริมฝีปากเสียดสีกับริมแคม
"ลอร์เร้นทนไม่ไหวแล้ว..อูย..ผัวขา..เงี่ยนอะไรอย่างนี้..โอย..เย็ดซีคะ" เขาหัวเราะชอบใจ ดุนลิ้นอันสากสีแดงสดเข้าไปคว้านกลีบสวาทเป็นการใหญ่ มิไยหล่อนจะร้องครางอย่างน่าสงสารและดิ้นรนด้วยความสยิวก็ช่างปะไร
เขายังคงเลียหีเลียแตดอย่างไม่หยุดยั้ง และก็ในทันทีทันใดนั้น...สมองอันปราดเปรื่องของสจ๊วต นักวิทยาศาสตร์ลือนามก็รายงานด่วนจี๋ให้รู้ว่า รูสวาทของลอร์เร้นผู้เฉิดโฉมมีอุณหภูมิผิดปกติขึ้นแล้ว มันอบอุ่น สลับกับร้อนวูบวาบเป็นบางครั้ง แตดสั่นระริก แคมนอกแคมในกระหมิบยิบ ๆ กลีบแต่ละข้างพองขยายผงาบ ๆ
"สำเร็จแล้ว..สำเร็จแล้ว" เขาแหงนหน้าพึมพำและหัวเราะร่า..ร่างที่คุกเข่าค่อย ๆ ทรงตัวขึ้นยืนเชิดอกนัยน์ตาวาวโรจน์ เดินจากร่างอ่อนระทวยของเมียคนสวยตรงเข้าห้องทดลองอย่างไม่อาลัยใยดี ตลอดทางพูดแต่คำว่า "สำเร็จ..สำเร็จ..ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า.."
"นี่เขาวิกลจริตไปแล้วหรือ" ลอร์เร้นผุดขึ้นนั่งอย่างเดือดดาล "โธ่..ช่างไม่เห็นหัวอกของเมียเลยนะ..คนบ้า..มาทำให้เค้าเงี่ยน..แล้วก็ผละจากไป..คอยดูฉันบ้างซี..เธอได้แต่พูดว่าสำเร็จ ๆ แต่กับฉันเล่า..สำเร็จบ้างหรือเปล่า"
ลอร์เร้นแค้นใจ สะบัดสะโพกนวยนาดเข้าห้องน้ำอีกครั้ง คราวนี้หล่อนไม่ได้ฮัมเพลงเลย คงได้ยินแต่เสียงน้ำแตกซ่าเพื่อดับอารมณ์กระสันต์ของตัวหล่อนเองกระมัง
หล่อนพบกับปิแอร์ที่เก่าก่อนเวลานัดเสียอีก
"ผมดีใจเหลือเกิน" ชายหนุ่มกระซิบบอกหลังจากดื่มยินโทนิคเป็นแก้วที่สามเข้าไปจนร้อนผ่าวในกระเพาะ
"งั้นเดี๋ยวเราไปที่ทอล์คออฟทาวน์เลยได้ไหมคะ"
"ได้ซี..ผมจะไปรอคุณที่นั่น..แต่ไม่เต้นรำกันก่อนหรือครับ"
"ไม่.." หล่อนประสานสายตากับเขา จิตใจเต้นระทึก อารมณ์สวาทที่ผัวจุดให้ยังกรุ่นอยู่ในอกไม่จาง ลอร์เร้นนั่งบูอิกคันใหญ่ของเธอไปก่อนตามลำพัง พอถึงที่นั่นก็สั่งให้คนขับเอารถจอดรอพร้อมกับยื่นให้ร้อยดอลลาร์พลางจ้ำอ้าว ๆ ขึ้นไปตรงบันไดก็พบเขายืนคอยอยู่แล้ว
"ผมมาเร็วไหม..ดาร์ลิ่ง" เขาถามพร้อมกับถือวิสาสะดึงร่างเธอมาสวมกอดเบา ๆ ราวกับรู้จักสนิทสนมกันมานานเน ลอร์เร้นหัวเราะ ใบหน้าหวานซึ้ง มองชายหนุ่มด้วยตาหวานหยาดเยิ้ม
"ยังกับปีศาจแน่ค่ะ..หายตัวได้หรือยังไงคะ" เขาไม่ตอบ แต่ประทับจมูกลงบนริมฝีปากเธอแทน
"จูบคุณเมื่อคืน..ทำให้ผมมาที่นี่เหมือนเหาะ เพราะผมแน่ใจว่าคุณจะต้องให้ผมจูบอีก..ซี๊ด..ชื่นใจบอกไม่ถูก" ว่าแล้วเขาก็ก้มลงซดอีกครั้ง พอดีแสงไฟรถจากถนนผ่านวูบมาเสียก่อน ปิแอร์เลยดึงข้อมือลอร์เร้นหลบลงบันไดไปทางที่จอดรถใต้ถุน
"เราไปหาที่เงียบ ๆ คุยกันให้เป็นสุขนะ"
"อย่าให้ใครเห็นนะคะ..เดี๋ยวเอาไปลงข่าวสังคม..ต๊ายตายเลย"
"โธ่..ไปกะผมอย่ากลัวเลยครับ" เขาพูดเหมือนผู้ยิ่งใหญ่ พอดีเดินถึงรถสปอร์ตคันงาม ปิแอร์ยอดนักรักจากปารีสเปิดประตูให้ลอร์เร้นเข้าไปนั่งก่อนแล้วจึงเลื่อนกายเข้าไปนั่งชิด ก่อนจะสตาร์ทเครื่องเข้าเกียร์นำรถเคลื่อนออกไป เขาไม่ลืมที่จะโอบรั้งเธอมาจุมพิตอย่างดูดดื่มอีกหน มันยิ่งเพิ่มความระอุคุกรุ่นให้กับหล่อนจนหูอื้อนัยน์ตาลาย
หล่อนยอมแล้ว ไม่ว่าเขาจะพาไปที่ไหน ๆ แม้กระทั่งจะพาไปเริงสวาท หล่อนก็ยอมพลี..เพราะสามีตัวดีนั่นเองที่เป็นต้นเหตุ..ผู้ชายอะไร..หล่อนยังแค้นใจไม่หาย "ฉันจะชั่วล่ะ..แม้เธอจะประณามว่าฉันเล่นชู้ก็ตามทีเถิด..ฉันทนไม่ไหวแล้ว"
รถสปอร์ตคันงามตะบึงไปทาง อัลบานี่ นิวยอร์คแล้ววกเข้าสู่ถนนเดลาแวร์ ก่อนจะถึงดัดลี่ย์ปาร์ครถก็เลี้ยวเข้าคูหามืดสลัวแห่งหนึ่ง โดยไม่ต้องพูดพล่ามถามอะไรกันมาก เพราะปิแอร์บอกเธอด้วยจมูกก็พอเพียงแล้ว เมื่อเข้าไปถึงในห้องที่เต็มไปด้วยกระจกเงา เขาอุ้มเธอขึ้นเตียงทันที ลีลารักของคนฝรั่งเศสนี่ไม่เลวเลย เธอนึก
"ผมอยากจะจูบ"
"แล้วใครห้ามหรือเปล่าล่ะคะ.." คราวนี้เขาวางริมฝีปากร้อนผะผ่าวลงบนริมฝีปากอวบอ่อนของหล่อน...ลิ้นต่อลิ้นตวัดพัวพันอย่างเร่าร้อน ลอร์เร้นทำหน้าเหมือนคนสำลักลมหายใจ อ้อมแขนอรชรโอบรัดไปรอบคอเขาแน่น ชั่วครู่ใหญ่ ๆ ปิแอร์จึงถอนริมฝีปากออกอย่างเชื่องช้า
"เป็นไงบ้างคะ.." หล่อนถามกระซิบ
"ไม่เลว..."
"ต้องการแค่นั้นหรือคะ"
"ใครบอกล่ะ.." เขาทำตาโต "ผมอยากจะกลืนร่างคุณเสียด้วยซ้ำไป"
"โอ...น่ากลัวจัง" เขาปลุกปล้ำถอดกระโปรงของหล่อนออก ลอร์เร้นขัดขืนพอเป็นพิธี ต่อจากนั้นร่างของเธอก็เปลือย หล่อนหลุบเปลือกตาอย่างอ้อยอิ่ง ริมฝีปากเผยอเหมือนจะท้าทาย ทรวงอกเบ่งตระการไหวกระเพื่อมอาบแสงไฟจนนัยน์ตาของปิแอร์ฉายแววลุ่มหลงอย่างชัดแจ้ง
"เท่านั้นหรือคะ.." หล่อนถามยวนโดยไม่ลืมตา ปิแอร์คำรามเหมือนคนบ้า ถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกจนล่อนจ้อน
"อุ๊ย..ปิแอร์" เสียงของหล่อนตื่นตระหนก และรีบปิดเปลือกตาลงทันที "ถึงเพียงนี้ทีเดียวหรือคะ..ปิแอร์"
"ครับ.."
"แหม..น่ากลัว.."
"แล้วของคุณล่ะ.."
"วุ๊ย..พูด.." พวงแก้มของหล่อนร้อนวาบ แววสะเทิ้นปรากฏขึ้นในแววตาจนต้องเลื่อนมือมาปิดบังของสงวนเอาไว้ แต่มันช้าไปเสียแล้ว มืออันแข็งแรงของชายหนุ่มยื้อยุดเอาไว้อย่างรวดเร็ว
"ปิแอร์ขา..ลอร์เร้นอายเธอ" เขาไม่ได้พูดกับหล่อนในขณะนั้นแต่จมูกปากและอุ้งมือของเขาเป็นผู้ตอบแทน จากหน้าท้อง สะเอว ส่วนโค้งของตะโพกอันผึ่งผายและก็ถึงเนินนูนอำไพที่เขาวนเวียนเคล้าคลึงอยู่ไม่สร่างซา ปิแอร์ตอบหล่อนด้วยมือ ด้วยปาก ด้วยลิ้น ด้วยความเป็นหนุ่มฉกรรจ์ที่ทำให้หล่อนร้องคราง ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
"โอย..ปิแอร์ขา..จะแยงเล่นไปถึงไหน..อูย..ซี๊ด"
"หีของคุณน่า..เย็ด"
"แล้วทำไมช้านักล่ะ" หล่อนครางสยิวเมื่อแตดถูกนิ้วเสียดสี
ดังนั้น เหมือนจะทนรอคอยเวลาอันทรมานจิตใจต่อไปไม่ไหว เขารีบเบียดกายเข้าไปในหว่างขาหล่อนทันที ท่อนควยอันแข็งโด่หัวบานกระดกหงึก ๆ เมื่อได้กลิ่นพิศวาสจากรูโยนี เขารีบจับขาทั้งสองข้างของหล่อนแยกออกจากกัน และในทันใดนั้น แคมสวาทของหล่อนก็อ้าเผยอแดงแจ๋..มองเห็นเม็ดแตดเต้นระริกแพลมโผล่ออกมายั่วตายั่วใจ สุดที่เขาจะมองต่อไปไหวจึงรีบจับหัวควยจ่อปากรู พอได้ระดับตรงไม่ผิดพลาดก็ออกแรงดันพรวดลงไป
"อุ๊ย..ซี๊ด..ปิแอร์ขา..." หล่อนสะดุ้งผวาเมื่อแคมโยนีถูกควยชำแรก ด้วยหล่อนรู้ดีว่า เจ้าสิ่งที่มันกำลังกระดืบหัวและลำตัวเข้ามาในรูสวาทของหล่อนขณะนี้ ขนาดของมันมิใช่ธรรมดาสามัญเช่นเดียวกับผัวของเธอซึ่งเคยผ่านมาแล้ว แต่มันใหญ่กว่ามากมายนัก ใหญ่จนเธอรู้สึกว่ามันคับตื้อและแน่นไปหมดทั้งหว่างขา
"เบา ๆ ค่ะ..ปิแอร์...อูยยย" หล่อนร้องบอกออกมาอย่างลืมตัว หล่อนไม่สามารถจะทนนิ่งอยู่เฉยได้เมื่อตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ หล่อนจำเป็นจะต้องช่วยตัวเองอย่างสุดความสามารถ คือถ่างขาให้อ้ากว้างออกไปอีก พอหล่อนแหกขาของหล่อนออกเขาก็ถือโอกาสเขาก็ถือโอกาสนั่งโยงโย้โยงหยก ตั้งท่าให้ถนัดกระแทกควยพรวดเข้าไปในรูลื่นอย่างหนักหน่วง
และครั้งนี้มันเข้าไปจนมิดด้ามติดอยู่เพียงแค่โคน หนอกอันรุงรังไปด้วยเส้นขนของเขาแนบสนิทกับหนอกของหล่อน ลอร์เร้นผวา..สูดปากระรัวขึ้นมาอีก แต่ปิแอร์ไม่สนใจเหมือนเดิม กระชากควยออกมายาว ๆ แล้วกระแทกกระทั้นไม่ขาดระยะท่ามกลางเสียงเสียงครางของหล่อน
"อูยย..ปิแอร์ขา..ใจลอร์เร้นจะขาด...โอย..เสียวเหลือเกิน" อาการดิ้นรนบ่ายเบี่ยงของหล่อนหมดสิ้นไปแล้ว ตรงกันข้าม ลอร์เร้นกลับยกสะโพกส่ายไปมาอย่างลืมตัว ขณะนี้เพลิงพิศวาสกำลังดำเนินไปอย่างดุเดือดเร่าร้อนและซาบซ่าด้วยกันทั้งสองฝ่าย อยู่ ๆ ปิแอร์ก็ชักควยออกมาจากรูหีเสียเฉย ๆ แล้วเคลื่อนกายลงจากเตียง ลอร์เร้นรีบเผยอเปลือกตาขึ้น อยากจะร้องห้ามออกไปด้วยความเสียดาย แต่แล้วหล่อนก็ต้องหวามหวิวสั่นระริกไปทั่วทั้งตัวเมื่อเหลือบสายตาไปเห็นลำควยแข็งผงาดเป็นมันละเลื่อมที่หว่างขาของคู่สวาทซึ่งขณะนี้เขากำลังยืนจังก้าอยู่ที่หน้าเตียง
"อุ๊ย..ตายแล้ว" หล่อนพึมพำอยู่ในลำคอด้วยความตื่นเต้น ดวงตาเบิ่งกว้างยิ่งขึ้นเมื่อได้เห็นของลับของชู้อย่างถนัดตา มันเป็นท่อนลึงค์ที่ยาวสง่า..และใหญ่กำยำน่าเสียวสยอง "มันเข้าไปในรูหีของเราได้อย่างไรกันนี่..เออ..แปลกพิลึก" หล่อนคำนึง "รูหีของฉันก็ตะกละตะกรามอมมันเข้าไปจนหมดทั้งอัน แหม..คิดแล้วน่าอายนัก" เลือดในกายฉีดแรงจนใบหน้าแดงจัด เขาอุ้มร่างเปลือยของเธอมาที่ขอบเตียง ให้หล่อนเอนกายลงนอนตามขวาง ขาทั้งสองข้างยกชัน เมื่อเป็นที่เรียบร้อย ปิแอร์ก็ไม่รอช้า รีบจับขาเรียวงามแบะถ่างออกจากกัน
บัดนั้นเอง สายตาของนักรักจากปารีสก็แวววาวขึ้นเมื่อได้เห็นโคกทั้งโคกลอยเด่นตาอย่างโจ่งแจ้ง โคกสวาทอันพิลาศพิไลขาวผ่องโหนกนูนราวกับหลังเต่า ขณะนี้..แคมของมันกำลังแตกปริ มองเห็นภายในได้อย่างเพลิดเพลินนัยน์ตา เขารีบกระเถิบกายเข้าไปในหว่างขาของหล่อน มือซ้ายเอื้อมไปแตะต้องลูบคลำหีสวยด้วยความเสน่หา มือขวาจับลำควยยาวใหญ่ยัดปลายบานเข้าไปในรูหี
พอหน้าประธานมุดเข้าไปอยู่ในปากช่อง เขาก็ออกแรงดันพรืดเข้าไปทันที ความใหญ่ของหัวบานดันกลีบโยนีให้ปริอ้ายิ่งขึ้น มันเม้มม้วนแคมในและติ่งแตดให้ผลุบหายตามหัวถอกเข้าไปในรูสวาท ลอร์เร้นเริ่มสยิวขึ้นมาอีกครั้งเมื่อท่อนสวาทกำลังเข้าไปควานหัวชอนไชซอกซอนอยู่ในง่ามหี
"อูย..อร่อยจริง" หล่อนสารภาพกับเขาตามตรงและสูดปากออกมาดัง ๆ อย่างหมดอาย
"ถ้าอร่อย..ผมจะกระเด้าแรงอีกสักนิดนะครับ"
"ค่ะ..อูยยย." สิ้นเสียงรับคำและสูดปากของหล่อนเขาก็เริ่มซอยก้นกระเด้ายิก ๆ อย่างหนักหน่วงยิ่งขึ้น มองเห็นกลีบหีของหล่อนปลิ้นเข้าปลิ้นออกอย่างน่าสยิวสยอง
"โอยยย..ทนไม่ไหวแล้ว..อูย.."
"คุณเสียวมากหรือครับ"
"ค่ะ..เสียวจริง ๆ" หล่อนรับคำและรีบแอ่นก้นขึ้นรับการกระเด้าอย่างรวดเร็ว
"น้ำรักเกือบจะออกหรือยัง..ที่รัก" เขาระล่ำระลักถาม
"ค่ะ..เย็ด..แรง ๆ อีกสักนิดสิคะ..อูย.." หล่อนตอบเสียงกระท่อนกระแท่น รูหีขมิบตอดและดูดควยเขาโดยแรงทำให้ชู้หนุ่มเสียวปลาบที่ปลายเงี่ยง เขาทนต่อไปไม่ไหวก็รีบกระชากลากควยออกมายาวเหยียดจนเกือบหลุดพ้นกระดองโยนีแล้วก็ตะบันพรวดเข้าไปสุดแรง
"อู๊ยยย...ช่างรู้ใจลอร์เร้นเสียจริง ฉันนึกรักเธอแล้ว"
"รักมากไหม"
"มากสุดหัวใจ..ปิแอร์ขา..อูย.." เสียงหล่อนกระหืดกระหอบอย่างเหน็ดเหนื่อยสองแขนที่เต้นร่ายบนผ้าปูที่นอนตวัดขึ้นมารัดเขาแน่น ลมหายใจร้อนผะผ่าวราวกับไอน้ำที่พวยพุ่งขึ้นมาเพราะเปลวเพลิง
"แล้วปิแอร์เล่าคะ..รักฉันหรือเปล่า"
"ทั้งรักทั้งหลงเหลือเกินแล้ว"
"หลงอะไรฉันล่ะคะ"
"หี.."
"อุ๊ยตาย..ฟังแล้วเสียว" คำพูดของเขาทำให้หล่อนรัญจวนใจยิ่ง ถึงกับยกก้นขยับขึ้นลงรับการกระแทกกระทั้นจนตูดลอยจากที่นอน
เมื่อสิ่งที่ครองโลกมาแต่บรรพกาลเคลื่อนใกล้เข้ามา ถ้อยคำของหล่อนยิ่งเร่าร้อนเปิดเปลือยจนกระทั่งถามชู้รักอย่างร้อนรนว่า "ปิแอร์ขา..เธอกำลังทำอะไรกับฉัน"
"เย็ดกัน" เขาตอบให้ต้องใจหล่อน เพราะคำพูดที่โต้ตอบกันนั้นเองร่างของทั้งสองก็สดุ้งเฮือกผวาเข้ากอดกันกลมดิก เนื้อตัวสั่นกระตุกถึงสวรรค์วิมานฉิมพลีด้วยความชื่นฉ่ำประหนึ่งหัวใจจะหยุดเต้น
นานเท่านาน ลอร์เร้นยังนอนกอดก่ายกับชายชู้ด้วยความสุขล้นเปี่ยมหัวใจ เสียงกระซิบกระซาบบ่งบอกรสสวาทที่ได้รับว่า "ปิแอร์ขา..แหม..เมื่อกี้ลอร์เร้นแทบจะขาดใจเลยค่ะ..น้ำรักไม่เคยออกมากอย่างนี้เลย..เดี๋ยวเย็ดลอร์เร้นอีกนะคะ..จะเล่นท่าก็ได้ค่ะ" ปิแอร์กอดกระชับร่างงามไว้แนบแน่น กลิ่นกายของหล่อนหอมละมุน
"คุณยังทานไม่อิ่มหรือ"
"ค่ะ..ฉันบอกตรง ๆ ว่ามันอร่อย"
"งั้น..เดี๋ยวผมเล่นอีกนะครับ"
"ไหวหรือคะ.."
"กับคนสวย ๆ ที่เสน่ห์หยาดเยิ้มอย่างคุณ ขอเย็ดทั้งคืนยังไหว"
"อุ๊ย..จริงหรือคะ" เธอว่าแล้วหัวเราะชอบใจ ผุดลุกขึ้นนั่งไขว่ห้างหยิบบุหรี่มาจุดสูบพ่นควันละเอียดทั้ง ๆ ที่เธอยังคงอยู่ในสภาพที่เปลือยล่อนจ้อน
"มาอยู่กับฉันไหมล่ะคะ..ปิแอร์..ฉันรักคุณเหลือเกิน" เขาพลิกร่างขึ้นมากอดหล่อนไว้ สรรพางค์กายเปล่าเปลือยแนบกับสีข้างของหล่อน
"ลอร์เร้น"
"ขา.."
"คุณคิดดีแล้วหรือ"
"ฉันมีเงินสดอยู่ในแบงค์..มีกิจการงานมากมาย จะใช้จ่ายกันชั่วชีวิตก็ไม่มีวันหมด"
"แต่เราทำอย่างนั้นไม่ได้"
"เพราะอะไรคะ.." หล่อนรีบถาม ปิแอร์เหลือบมองดูทรวงอกขาวผ่องของหล่อนแล้วก็ถอนใจ เขาอดจูบหล่อนอีกไม่ได้ ฝ่ามือคลึงเคล้นไปทั่วกายงามจนหญิงสาวอ่อนระทวย ปิแอร์จึงอ่อยด้วยเสียงกระเส่าว่า
"หากเราจะอยู่ด้วยกันจริง ๆ..ผมมิต้องเป็นผัวลับ ๆ ของคุณหรือ"
"ใช่ซิคะ..มาเป็นผัวน้อยของฉัน..เธออายใครหรือ ได้เมียแก่ ๆ แต่ร่ำรวย"
"ผมภูมิใจด้วยซ้ำไป จะควงไปเที่ยวให้รอบโลก"
"งั้นก็ไม่มีปัญหาอะไร" ปิแอร์ฝันหวานอย่างเคลิบเคลิ้ม..เออ..หากจะมีเมียแก่สักคนจะเป็นอย่างไรหนอ
ถึงจะแก่กว่าแต่ก็ยังอวบอั๋นไปทั้งเนื้อทั้งตัว ยิ่งกว่านั้นยังจะทรัพย์สินเงินทองของหล่อนอีกเล่า เขาหลับตามองเห็นตัวเองเป็นมหาราชาเพราะทรัพย์สมบัติของหล่อน
ลอร์เร้นยกมือโอบไปรอบคอชายหนุ่ม ไก่แก่แม่ปลาช่อนอย่างหล่อนรู้ดีว่าพละกำลังของเขาเป็นอย่างไร เพียงแต่ทรวงอกสล้างที่เสียดสีกับต้นแขนของเขา ปิแอร์ก็หันมากอดตวัดหล่อนแนบแน่น ปากต่อปากประกบกันสนิท ลิ้นต่อลิ้นฉกขยี้กันอย่างเร่าร้อน สัดส่วนที่ผัวของหล่อนหวงแหนถูกขยำขยี้คลึงเคล้น
"นะคะ..ปิแอร์ขา..เป็นผัวพี่..แล้วเราจะมีความสุขด้วยกันอย่างนี้ตลอดไป"
"ครับ..แต่ขอให้ผมได้คิดให้มากกว่านี้สักหน่อยเถอะ"
"อะไรอีก..ปิแอร์ขา..เธอไม่รักพี่หรือ.."
"ทั้งรักทั้งหลง"
"ถ้างั้นทำไมไม่ตกลงตามพี่บอก" เขายิ้มกับหล่อนจนตาหยี ซุกซอนใบหน้าเข้าฟอนเฟ้นทรวงอกอย่างรุนแรงจนลอร์เร้นผวาร่างหัวเราะเสียงระริกระรัวเหมือนคนร้องไห้
"อุ๊ย..อย่าเพิ่งค่ะ..พูดกันก่อน ปิแอร์นี่..อี๊ยย..ควยลุกอีกแล้วรึนี่" เขาประคองควยให้หล่อนดูก่อนที่จะเริงสวาท
"แหม..หัวแดงเป็นมันเชียว..ขอเล่นมันหน่อยได้ไหมคะ"
"ได้สิ" คุณนายลอร์เร้นรีบคว้าหมับด้วยความพิศวาส หล่อนกำมันไว้เต็มอุ้งมือ มันเกือบไม่รอบทีเดียว ทั้งแข็งทั้งอุ่น เต้นกระดุ๊บ ๆ เหมือนมีชีวิต เธอลูบหัวถอกอันแดงเถือกแล้วก้มหน้าลงไปจูบด้วยความเสน่หา ชายหนุ่มเลยเอื้อมมือไปลูบคลำตะโพกอันผึ่งผายของหล่อนไปมาและเอ่ยปากชมออกมาว่า
"แหม..คุณพี่..ตูดใหญ่ดีเหลือเกิน" เขาพูดพลางลูบตูดของหล่อนไปมา
"ลอร์เร้น" เขาเรียกหล่อนอีก
"อะไรคะ..ปิแอร์.."
"ขอผมเย็ดตูดทีนะ"
"อุ๊ย..ทุเรศ..ไม่ค่ะ" หล่อนปฏิเสธแต่ทรวงอกสะท้อนสะท้านเพราะการสังวาสทางรูทวารนั้น เพื่อน ๆ ของเธอเคยเล่าให้ฟังว่ามันเผ็ดร้อนรุนแรงขนาดไหน
"นะ..ยอดรัก..ตูดงอนออกอย่างนี้..ผมอยากลองจัง" หล่อนนิ่ง ลมหายใจรวยริน เลือดในกายฉีดซ่านจนหน้าแดงก่ำ
"อุ๊ย..ไม่นะ" หล่อนร้องปราม เพราะคราวนี้ชายหนุ่มได้เอานิ้วจี้ไชรูตูด หล่อนต้องรีบขมิบโดยเร็ว
"อะไรก็ไม่รู้..จั๊กกระจี้ค่ะ" ปิแอร์หัวเราะหึ ๆ ในลำคอ เขาจับหล่อนให้นอนคว่ำหน้าลงไป เห็นก้นย้อยผึ่งผายตึงเครียด มันช่างยั่วยวนเสียเหลือเกิน
"คุณคุกเข่าโก้งโค้งซิครับ เย็ดกันท่านี้สนุกกว่าเมื่อกี้หลายสิบเท่า" ลอร็เร้นอายจนหน้าแดงสร้านถึงใบหูแต่หล่อนก็รีบปฏิบัติเพราะความเงี่ยนจนลืมตัว
"เธออย่าเย็ดตูดพี่นะ"
"ครับ..ถ้าพี่ไม่ชอบทางนั้น" เขาจับหล่อนให้ถ่างขาออกไปอีกจนเห็นพวงโยนีปลิ้นออกมาทางด้านหลังได้ชัดเจน ฉับพลัน เขาก็อดรนทนไม่ไหวแล้วจึงจับปลายควยยัดเข้าไปในซอกโยนีซึ่งกำลังอ้าคอยอยู่แล้ว พอหัวบานจมหมดเขาก็เริ่มกระเด้าทันที
"อูย..ปิแอร์คะ..ซี๊ด..เสียวอีกแล้วค่ะ..แรงอีกนิดก็ได้" หล่อนสูดปากร้องบอกเขา ชายหนุ่มกระแทกหนักหน่วงรุนแรงยิ่งขึ้นจนลอร์เร้นสะท้านสั่นไปทั้งตัว รูหีรูตูดขมุบขมิบระริกระรี้ ปิแอร์เร่งกระเด้าจนควยมิดแล้วมิดอีก กลุ่มหมอยของเขาถูไถกับง่ามตูดและปากแคมโยนี เพิ่มความคันให้หล่อนเป็นทวีคูณ
"อูยยย...ปิแอร์ขา...เธอจะฆ่าพี่ด้วยเกมเย็ดหรือ..อูย..ซี๊ด..ช่างรู้ใจจริง..ทูนหัว..ทั้งเย็ดทั้งบี้แตด" หล่อนครางพร้อมกับบิดตัว
"คอยโย้ตูดออกมารับนะ" หล่อนพยักหน้า เขาจึงประคองตูดขาวโพลนพร้อมกับชักควยออกมายาวเหยียด สองแคมปลิ้นแบะตามออกมาแดงอร่าม ลำลึงค์ของเขาเยิ้มด้วยเมือกเป็นมันปลาบ รูสวาทถูกแง่เงื่ยงครูดเอาจนหล่อนถึงกับคราง
"เสียวอะไรอย่างนี้..อูย..กระเด้าซิ..เธอ.."
"เสียวที่ไหนหรือครับ"
"แตด...ค่ะ" เขารั้งเอวโหมแรงกระเด้าควยหนักขึ้น มันทะลวงรูสวาทจนมีเสียงดังคลุกเคล้ากับเสียงครางของหล่อน เกมสวาทอันดุเดือดที่ชายชู้ปรนเปรอทำให้เธอหลงใหลเป็นยิ่งนัก ถึงกับโก่งตูดหงายหีให้เขากระแทกเอากระแทกเอาไม่หยุดหย่อน
"อูยยย..แรงอีกหน่อนก็ได้ค่ะ..ของพี่จะออกอีกแล้ว" หล่อนครางละล่ำละลักบอกเขาด้วยสุ้มเสียงอันสั่นพร่าจนแทบฟังไม่รู้เรื่อง ตูดก็โย้ไปโย้มา แสดงว่าความเงี่ยนกำลังจะทะยานสู่ขีดสูงสุดอีกครั้งหนึ่งแล้ว
ปิแอร์ก็สุดจะทานต่อไปได้ เขารีบโหย่งตัวขึ้นกระชับบั้นเอวของหล่อนพร้อมกับกระแทกรูสวาทของหล่อนอย่างสุดแรงเงี่ยน
"โอย..ปิแอร์ขา..เธอเย็ดเก่งเหลือเกิน" หล่อนกล่าวขณะที่รูหีขมุบขมิบดูดหัวถอกเป็นจังหวะจุ๊บ ๆ..ทำให้ชู้รักเสียวแปล๊บที่ปลายเงี่ยง เขายิ่งโหมแรงกระแทกควยถี่พุ่งทะลวงสุดรูหี พร้อมทั้งน้ำสวาทที่กลั้นเอาไว้ก็พุ่งออกมา มันร้อนวาบเข้าไปในมดลูกจนหล่อนทนเสียวกระสันต์ไม่ได้ต้องขมิบรูหีหลั่งน้ำรักออกมาเช่นกัน
คืนนั้น ลอร์เร้นช่างมีความสุขเสียนี่กระไร เธอยิ้มแย้มแจ่มใสฮัมเพลงหงิงกลับมาทีเดียว
"เรามาพบกันที่นี่อีกนะ ลอร์เร้น เสาร์หน้าผมจะมารอคุณที่นี่ตอนทุ่มครึ่ง" เขากระซิบ
กว่าจะถึงเสาร์หน้า เธอต้องนอนหนาวเปลี่ยวใจไปอีกเจ็ดราตรี เซเว่นโลนลี่ไนท์ เท่ากับหนึ่งสัปดาห์ที่แสนเปลี่ยวใจ ไหวหรือสำหรับผู้หญิงที่หลงในรสโลกีย์อย่างหล่อน
ตอนสอง
และแล้ววันสำคัญที่หล่อนรอคอยก็มาถึง คืนนั้นลอร์เร้นแสนยินดีเป็นที่สุด หล่อนแต่งกายด้วยสีสันอย่างฉูดฉาด ก้าวออกจากมุมที่มืดครึ้ม อารามที่เธอใจร้อนก็เกือบจะชนเข้ากับบุรุษผู้หนึ่ง
"อุ๊ยตาย" สุ้มเสียงของหล่อนน่ารัก
"ฉัน..เอ๊ย..ผมขอโทษ" อาการตะกุกตะกักของชายหนุ่มเนื่องมาจากเห็นเครื่องแต่งกาย ซึ่งแม้จะล่อแหลมตามแบบฉบับของผู้หญิงผู้มีวัยขนาดไก่แก่แม่ปลาช่อน แต่ก็เป็นผู้ดี ความวูบวาบของแสงเพชรที่นิ้วมือ ข้อมือ และคอ เขาก็รู้ว่า ถ้าเป็นผู้หญิงนักเที่ยวคงไม่กล้าเล่นของจริงเหมือนสาวผู้นี้แน่ๆ
ก็ผู้หญิงแบบนี้แหละที่ผู้ชายจำนวนมากเที่ยวซอกซอนค้นหาตามมุมมืดและมุมสว่างแทบจะล้มประดาตาย บางรายก็พบ บางรายก็ประสบความล้มเหลว
"ไม่เป็นไรค่ะ" เสียงของลอร์เร้นเยือกเย็นสุภาพ เขาตามหล่อนเข้าไป หล่อนแยกไปที่โต๊ะว่างซึ่งมีเก้าอี้เพียงสองตัว ขณะนั้นยังไม่มีใครนั่ง บุรุษผู้นั้นเลี่ยงไปนั่งที่บาร์ เรียกวิสกี้มาดื่มคุมเชิงอยู่ในทีรอดูว่าจะมีชายคนใดมาพบหญิงคนนี้หรือไม่
แบบนี้ใครก็ทายออกว่าหญิงสาวจะต้องมีนัดกับใครคนหนึ่งซึ่งอย่างน้อยก็น่าจะเป็นชายที่ติดเนื้อต้องใจกัน และมันจะต้องเป็นการลอบพบกันด้วย ผู้หญิงวัยนี้คงจะมีผัวแล้ว ผู้ชายที่จะมาพบต้องเป็นชายชู้ เขาอ่านรูปเรื่องออกตามนิสัยเชี่ยวชาญของเขา เขาภาวนาอย่าให้เจ้าประคุณคนนั้นมาเลย ให้มันมีอันเป็นไปเสียอย่างใดอย่างหนึ่ง
และในที่สุด หลังจากเรียกดูมองเนต์มาดื่มอย่างเสียไม่ได้ หญิงสาวใหญ่ก็แสดงกิริยากระวนกระวาย ยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูแล้วมองไปทางช่องทางที่จะเข้ามาในห้องบาร์ หล่อนคอยใครคนหนึ่งแน่ ๆ
หญิงสาวจุดบุหรี่สูบ สร้อยเพชรที่ข้อมือล้อแสงไฟบาดตาแปร๊ด นัยน์ตาชั้นสูงอย่างบุรุษผู้นั้นสาบานได้ว่ามันเป็นของแท้แน่นอน มีความจริงเด็ดขาดข้อหนึ่ง เมื่อผู้หญิงนัดกับชายคนรัก หล่อนจะวาดภาพอันเผ็ดร้อนบนเตียงนอนไว้ก่อนล่วงหน้า ว่าพบกันแล้วจะหนักหนาประการใดนั่นแหละ นี่คือเรื่องกระวนกระวายของหล่อนล่ะ ตอนนี้ ในเบ้าอารมณ์ของสาวใหญ่คนนี้คงจะขุ่นคั่งไปด้วยความเร่าร้อน พร้อมกับหล่อนก็สาปแช่งความที่ชักช้าของชู้เป็นการใหญ่ เขากรายเข้าไปและตีหน้าสนิทที่สุด และเป็นการเข้าผู้หญิงที่แนบเนียนที่สุดอีกด้วย
"ประทานโทษ คุณหญิงคงจะมาคอยคุณเอลวิส" เขาว่าเข้าให้นั่น คุณหญิงที่ไหน คุณเอลวิสที่ไหนเขาสมมติขึ้นมาเองทั้งสิ้น หล่อนสนใจชายผู้นี้อยู่บ้างเหมือนกัน แต่กระนั้นก็ยังไม่วายตื่นตระหนกเมื่อได้ยินการทักทายแบบดื้อตาใสอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัวเช่นนั้น
"อุ๊ยตาย.."หล่อนอุทานเสียงอ่อนน่ารัก "คุณเข้าใจผิดเสียแล้วค่ะ"
"ผมเสียใจ..ขออภัยด้วย..ประทานโทษ..ให้ผมร่วมโต๊ะเป็นเพื่อนด้วยสักครู่จนกว่าเพื่อนของคุณจะมาได้ไหมครับ"
"ดิฉันไม่ใช่คุณผู้หญิงหรอกค่ะ" หล่อนทำกระดากกระเดื่องอย่างแนบเนียน "และเขาก็คงจะไม่มาพบกับดิฉันคืนนี้แน่นอน เพราะนี่มันก็ล่าช้าไปตั้งครึ่งชั่วโมงแล้ว"
"ตายจริง" เขาทำท่าตกใจอย่างสุภาพ "บุรุษผู้คล่องในสมาคมชั้นสูงอย่างของคุณไม่น่าจะให้คุณมาคอยเก้อ"
"ช่างเขาเถอะค่ะ ความจริงเราก็ไม่ได้มีอะไรกัน นอกจากว่างก็นัดพบกันเพื่อดื่มและคุยกันไปชั่วระยะเวลาหนึ่ง เพื่อให้ชีวิตมีการเปลี่ยนแปลงไปเสียจากความจำเจบ้าง" ชายผู้นั้นเห็นเป็นการเปิดโอกาสของสาวผู้ดีหรูฟู่ฟ่าคนนี้ และมันก็สุดแสนจะเป็นธรรมดาเสียแล้วที่ชีวิตจะมีรสชาติก็ต่อเมื่อหญิงชายได้มีโอกาสพบกัน คุยกันแบบนาน ๆ พบกันที หรือว่าเพิ่งจะพบกันใหม่ ๆ คุยกับผัวมันจะออกรสออกชาติที่ไหน สาวใหญ่สมัยนี้ขาดชายหนุ่มได้เสียเมื่อไหร่
"เป็นความเปลี่ยนแปลงที่ดี ตื่นเต้น จะรังเกียจไหมครับที่ผมจะขอถือโอกาสช่วยให้บรรยากาศใหม่เอี่ยมขึ้น"
"ก็ไม่เลว" หล่อนยิ้มอย่างทีเล่นทีจริงเต็มไปด้วยชั้นเชิงที่ทำให้ผู้ชายรัญจวนป่วนจิต
เขาดีดนิ้วบอกพนักงานเสริฟที่เดินผ่านมาบอกความประสงค์ขอเหล้าอีก
"คุณคงพอมีเวลาให้ผมสักสองสามชั่วโมงในคืนนี้"
"คะ...แต่คุณอย่าคิดว่าดิฉันเป็นผู้หญิงราคาสิบดอลล่าร์ก็แล้วกัน" ชายหนุ่มหยิบแก้วมาร์ทินี่และรอจนหล่อนมีแก้วค้อคเทลของหล่อนในมือ เขาจึงมองสบตาหล่อนเป็นเชิงแสดงความยินดีของการพบกันแล้วจรดแก้วเหล้ากับริมฝีปาก
"ผมชื่อโทมัสครับ"
"คุณเล่นละครที่บรอดเวย์..อุ๊ย..ฉันจำได้แล้ว" หล่อนทำตาโตมองดูชายหนุ่มเหมือนจะสำรวจความทรงจำ "ใช่แน่ๆ ฉันเคยดูคุณแสดง" หล่อนผงะหลังเหยียดกับพนัก นึกภูมิใจชายหนุ่มผู้นี้ไม่น้อย โทมัสเป็นศิลปินชื่อกระฉ่อน เป็นพระเอกเนื้อหอมที่สาว ๆ ติดกันเกรียว เขาคงมีเมียแล้วสินะ อายุเกือบสามสิบอย่างเขานี้คงไม่อยู่เป็นโสดให้โง่
"ผมมีเพื่อนคุยสวย ๆ อย่างคุณลอร์เร้นนี้ ให้ตายสิ ผมดื่มเหล้าไม่เมา"
"แต่ดิฉันพอแล้วค่ะ ชักมึนศีรษะ"
"งั้นเราไปต่อ"
"ที่ไหน"
เขากระซิบชิดริมหูหล่อน "บ้านผม" ลอร์เร้นหัวใจเต้นแรง โลหิตในกายเดือดพล่าน ไม่รู้มีอำนาจอะไรทำให้หล่อนไปกับโทมัสทันที
พอเทียบรถยนต์ในเงาไม้หน้าแฟลทซึ่งเป็นที่อยู่ของพวกศิลปิน แล้วนักละครเขาก็จูงมือเธอเข้าไปในห้องหออันมิดชิด และแล้วให้ตายซิ ผู้ชายคนนี้ช่างไวไฟเสียเหลือเกิน หล่อนไม่ทันจะตั้งสติเขาก็ยื่นหน้าเข้ามาหมายจะจูบ หล่อนจึงสะบัดหน้าหนีอย่างมีชั้นเชิง เขาจึงรวบร่างเข้ามาในวงแขนและรัดแน่นจนกระทั่งส่วนของก้อนเนื้อที่หน้าอกทั้งสองก้อนล้นอยู่บนอกของเขา
"คุณงามออกอย่างนี้ผมทนไม่ไหวแล้ว"
"แล้วคุณจะทำไมดิฉัน" หล่อนถามให้เป็นปัญหา ประกายตายียวน
"ทำทุกอย่างที่ผู้หญิงชอบ" หล่อนกระพริบตาถี่ ๆ ขณะที่จมูกและปากของเขาเคลียอยู่บนริมฝีปากของหล่อน
"ดิฉันไม่ได้เป็นผู้หญิงอย่างนั้นนะ"
"ครับ..ผมทราบและรู้ว่าคุณเป็นสาวชอบสนุก ชอบทดลองชิมของที่มีรสชาติรุนแรง"
"อุ๊ย..พูดอะไรออกมาก็ไม่รู้ซี โทมัสนี่" ความอยากที่จะทดลองความเป็นผู้ชายของเขาว่าจะให้หล่อนเต็มเม็ดเต็มหน่วยหรือไม่ทำให้การจูบแบบนี้ที่ถูกลิ้นล้วงเข้าไปในปากจนพันกับปลายลิ้น หรือกดปากของเขาด้วยปากอันกว้างของหล่อน เป็นการเร่งเร้าอารมณ์ที่สุดจนคนเราไม่ต้องอับอายกันอีก
ลมหายใจแรง ๆ ใบหน้าที่แดงเข้ม นัยน์ตาที่เป็นประกาย ประเดี๋ยวปรือประเดี๋ยวเปิดกว้าง..เหล่านี้เป็นอาการของผู้ที่พร้อมจะเริงสวาท
"คุณลอร์เร้น.."
"ขา.."
"ด้วยวัยของคุณ ไม่ต้องบอกผมหรอกว่าเคยผ่านผู้ชายมาแล้ว"
"ผ่านแล้วยังชอบไหมคะ"
"ชอบซิครับ เหมือนม้าดีต้องมีพยศ และม้าที่ดีที่สุดก็ต้องเป็นม้าที่ถูกฝึกมาบ้างแล้วจึงจะรู้จังหวะจะโคน เพราะรักของเราจะไม่กระท่อนกระแท่นหรอก เราเพิ่งจะพบกันเป็นครั้งแรกยิ่งจะตื่นเต้นหนักขึ้นไปอีก เริ่มต้นกันเถอะนะครับ" หล่อนปรือตารับริมฝีปากอันนุ่มนวลของผู้ซึ่งพอเห็นหน้าและสนทนากันไม่ทันไรหล่อนก็ตามเขาเข้ามาในห้องนอน และกำลังจะผ่านเตียงนอนอย่างไม่เป็นปัญหา
"คุณ.." หล่อนตะกุกตะกักเสียงแหบพร่า
"อะไรครับ..คนสวย" เขาพูดพร้อมกับประคองร่างระทวยลงไปบนเตียง ท่าทางของหล่อนเหมือนอ่อนใจ สายตามองมือของเขาที่จัดการกับกระดุมเสื้อชั้นนอกซึ่งหล่อนกลัดไว้เพียงสองสามเม็ด จากเสื้อนอกก็เหลือบราเซียร์ และจากนั้นก็เนื้อเปล่า
หล่อนนอนหงายราบทำตาปริบ ๆ ลมหายใจร้อนระอุ หล่อนยอมรับอย่างหน้าชื่นตาบานว่าอยากเย็ดกับเขาเหลือเกิน เพราะผู้ชายเช่นโทมัสสะอาดหมดจด น่าพิศวาสน่ากอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอย่างชนิดตัวเกลี้ยง ๆ เต็มมือเต็มไม้หน่อย
"ช่างเถอะค่ะ" หล่อนจัดการร่างกายท่อนล่างด้วยตัวเอง พอเหลียวกลับมาอีกที ก็เห็นเขาสวมเครื่องแต่งกายชุดชายแท้ยืนผงาดอยู่
"อุ๊ย.." ลอร์เร้นอุทานออกมาด้วยความปรีดาระคนตื่นเต้น เขาทรุดกายลงไปหาหล่อน มือจับร่างนั้นไว้ในอ้อมแขน บัดนี้หล่อนได้จับความเป็นชายฉกรรจ์ของเขาไว้ในกำมืออย่างไม่มีทางหลุดรอดไปไหน
การจูบกันอย่างดุเดือดเลือดพล่านเป็นแบบฉบับที่ผู้หญิงมีอารมณ์รุนแรงอย่างลอร์เร้นต้องการจูบดะไปทั้งตัวหล่อนก็พอใจ และหล่อนก็สามารถจะจูบเขาได้ทั่วตัวเช่นกัน
สติมั่นคง..ปลาสนาการไป ความบ้าแบบป่า ๆ ก็เข้าแทนที่ เพลิงกองเล็ก ๆ ที่มากไปด้วยเชื้อถูกเป่าให้คุขึ้นทีละเล็กละน้อย พักใหญ่ต่อมามันก็กลายเป็นเพลิงกองใหญ่ที่ลุกลามทำท่าเหมือนจะไม่มีวันดับได้
เขามีจังหวะจะโคนในเรื่องเข้าพระเข้านางมานานแล้วจึงรู้ใจลอร์เร้นได้ดีว่า สาวใหญ่อย่างหล่อนนี้ต้องปลุกสวาทให้สุดยอดเสียก่อนถึงจะร่วมสังวาส
"ผมมองคุณตรงไหน ก็น่าชมเชยที่นั่น" เขาป้อนคำหวานพร้อมกับมองสบตากับหล่อน
"หรือคะ.."หล่อนหัวเราะคิกคักอย่างถูกใจ นิ้วเรียวงามกรีดกรายอยู่บนแผ่นอกของชายหนุ่ม
"จริง ๆ ครับ" โทมัสกระซิบชิดริมหูแล้วเขาก็เหลียวหน้าไปมองเนินสวาท
"มันช่างงามอะไรอย่างนี้" เขาพร่ำไม่หยุดปาก "เนินนูนอันสล้างไปด้วยขนสีทอง ช่างเป็นโยนีชั้นหนึ่งจริง ๆ" เขากลับร่างและรีบซบหน้าลงไปที่โคกโยนีของหล่อนทันที
"อี๊ย์..โทมัสขา.."
"ผมจะจูบ..โอ้..น่ารัก..น่าหลงกระไรปานนั้น" เขาหอมลงไปฟอดใหญ่แล้วผงกศีรษะขึ้นมองเห็นเม็ดแตดพองตัวเต้นระริก จึงดูดมันด้วยความเสน่หา
"โทมัสขา..ลอร์เร้นเสียวค่ะ" หล่อนตัวสั่นสะท้านกระสันไปทั่วสรรพางค์ เห็นตูดเขาส่ายลอยอยู่ตรงหน้าจึงลูบไล้ด้วยฝ่ามือเพื่อปลุกอารมณ์พิศวาสให้กับชายที่จะเป็นคู่เย็ด "ดูซิคะ ผู้ชายคนนี้" เธอครางในอก "เขาช่างพิศวาสหี..แตดเสียจริง ๆ โอยฉันเงี่ยนจะตายแล้ว"
ลิ้นสาก ๆ ของเขาม้วนเม้ม บางครั้งเลียเข้าไปในแคมอันหยาดเยิ้มไปด้วยเมือกลื่น ตัณหาทำให้ลอร์เร้นผู้เลอโฉมหน้ามืดตามัวถึงกับจับลูกกระโปกของเขาคลึงเล่น ควยที่ลุกยาวส่ายหัวถอกแดงก่ำ มันระลงมาเฉียดแก้มเฉียดจมูก ทำให้เสียวในรูสวาทยังกับอะไรดี มันเหมือนกับมีอะไรตัวเล็กตัวน้อยเข้าไปคลานยั้วเยี้ยอยู่ในนั้น
"โอย..ฉันคันในรูโยนีเหลือเกินแล้ว..โทมัสขา..คุณช่วยเอาลึงค์เข้าไปสะกิดสะเกาเร็ว ๆ ซิคะ" อยากจะร้องบอกออกไปอย่างนี้แต่ความเป็นกุลสตรีชั้นนำของหล่อนทำให้ต้องระงับไว้
ลมหายใจของเธอระอุกรุ่นนัยน์ตาปรือเยิ้มบ่งบอกความกระหายหิวสิ้นดี เธอกำลังกอดโทมัสแน่นแล้วก็เปลี่ยนมารูดกระทอกกระดออย่างเมามัน เขาไม่รังเกียจของเธอเธอจะไม่ตอบสนองเขาบ้างเชียวหรือ และแล้วลิ้นแดงสดอันอ่อนนุ่มของหล่อนก็แลบออกมาที่หัวถอกของชายชู้ เธอห่อริมฝีปากจนจู๋แล้วจุ๊บรอบเงี่ยงอย่างคะนอง เล่นเอาโทมัสเสียวหัวถอกเป็นกำลัง
"ไม่เลว..ไม่เลว.." เขารำพันอยู่ในใจ "ผู้หญิงคนนี้ไม่ยอมให้เสียเปรียบเขาเลยซีน่า แน่ะ..อมหัวถอกเข้าไปในปากเสียแล้ว" ความกระสันทำให้บุคคลทั้งสองซาบซ่านไปถึงก้นบึ้งหัวใจ ต่างก็แอ่นและกระดกกระเด้งด้วยความสยิวสยอง เขายิ่งเลียหีหล่อนและล้วงลิ้นเข้าไปในรูสวาทแทบสุด หล่อนก็ยิ่งดูดเลียหัวบานเป็นการตอบสนอง หล่อนอมมันเสียจนแก้มตุ่ยผงกศีรษะขึ้นลงในจังหวะสั้นยาว บางครั้งมันทะลวงลึกเข้าไปจนกระทบลิ้นไก่ทำเอาเธอหายใจหายคอแทบไม่ทัน สองตาเหลือกลานจนต้องรีบคายมันออก
"โอยยย..โทมัสขา..ดิฉันเงี่ยนจนเนื้อตัวสั่นไปหมดแล้ว..อูย..ความสุขของเราอย่าให้สะดุดอยู่แต่ปลายลิ้นนี้เลยนะ ทูนหัว..เรามาเย็ดกันดีกว่า" หล่อนสารภาพออกมาอย่างหมดอาย แน่ล่ะ..ผู้หญิงเราลงหมดยางอายเสียแล้วมันก็แซบ..มันก็สนุกโลดโผนถึงใจ ไม่ว่าจะชวนหล่อนเล่นท่าพิเรน ท่าไหน..และลามกอย่างไร หล่อนย่อมโอเค
เขาละจากโคกสวาทของเธอ พลันหันหน้ามาเผชิญกับหล่อน ลอร์เร้นยิ้มให้อย่างยียวน นอนหงายถ่างขาเหมือนจะโดนผ่ากลางที่แยกแต่ละกลีบเผงิบผงาบได้เองอย่างเห็นได้ชัด เธอคงจะเงี่ยนจัดซินะ ความเจนสังเวียนสวาทบอกให้เขารู้อารมณ์หล่อนได้ดี
เขาจึงนั่งยอง ๆ จับลำควยที่ยาวเหยียดของตัวเองยั่วให้สาวใหญ่เพิ่มความรัญจวนอย่างชนิดบ้าคลั่ง และมันก็ได้ผล เธอครางหงิง ๆ นัยน์ตาขี้เล่นแวววาว นี่ถ้าชายหนุ่มจะเสนอราคาของลำควยในขณะนี้ หญิงสาวก็จะต้องรีบซื้อ แต่เขาไม่รู้ว่าหล่อนเป็นใคร คงจะนึกว่าเป็นสาวชอบสนุกเท่านั้น
"ชอบควยยาว ๆ ไหมครับ คุณลอร์เร้น" เขากระซิบถาม ใบหน้าหล่อนแดงจัดขึ้นอีกเมื่อได้ยินคำพูดอย่างนี้
"ตายแล้ว ใครจะบอกคุณได้คะ อายตายเลย"
"โถ..เราจะเย็ดกันอยู่รอมร่อ อายกันทำไมครับ"
"ค่ะ..ลอร์เร้นชอบ" เธอกระซิบบอกชายหนุ่มด้วยเสียงแผ่วแทบจะไม่ได้ยินเอาเสียเลย
ควยของเขายิ่งลุกโชนเงี่ยงบานหรากระดกหัวส่ายไปมาเหมือนงูเห่าแผ่แม่เบี้ย นับตั้งแต่โบราณกาลมา ผู้หญิงสวย ๆ กับควยชายงามมันแยกกันไปได้เสียเมื่อไหร่ล่ะ ถ้าฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดมาขาดสิ่งอย่างว่า โลกเรานี้ก็ไม่น่ารื่นรมย์ มันน่าจะไปลาหมาตายเสียดีกว่าอยู่เป็นผู้เป็นคน
พอเขาขยับเข้าไปในหว่างขาของหล่อน หัวใจเธอก็เต้นระทึก รูสวาทขมุบขมิบพร้อมที่จะให้ลึงค์ลำยาวชำแรกเข้าไปให้สมอยาก
"คุณอยากเอามากเชียวหรือครับ น้ำถึงได้เยิ้มปากรูขนาดนี้"
"เซี้ยวแล้ว..คุณโทมัสนี่..โอยย.."
"ทำไมหรือครับ"
"เสียวแตด..อูย..คุณดันเข้าไปซี.เล่นเอาเงี่ยงกระแซะอย่างนี้เดี๋ยวแตดฉันตั้งปิดปากรูไม่รู้ด้วยนะ"
"ผมก็จะเย็ดให้สะบัด"
"หรือคะ..งั้นก็ตามใจเธอ" พอเขากระเด้าลำลึงค์เข้าไปในรูสวรรค์ ในทันใดนั้น มันเหมือนกับมีมารมาขัดจังหวะ
"เฮ้ย..โทมัส..ไอเที่ยวตามหายูเสียจนทั่วเมือง..ดันมากบดานอยู่นี่"
"ใครกันโว๊ย.." เขาตะโกนก้องอย่างฉุนจัดพร้อมกับบ่นพึม "หนอย..เวลาไหนไม่มาดันมาเคาะเรียกเวลานี้"
"จำเสียงไอไม่ได้หรือวะ บัดซบจริง คนที่ปั้นยูจนมีชื่อเสียงอยู่เดี๋ยวนี้น่ะ"
"อ๋อ..ขอโทษครับ ผู้กำกับ" เขาทะลึ่งร่างล่อนจ้อนขึ้นทันที ลุกลี้ลุกลนหยิบเสื้อผ้ามาสวมมิได้สนใจกับร่างอรชรของลอร์เร้นที่เป็นเดือดเป็นแค้นแทบกระอักเลือดสวาทออกมาเป็นลิ่ม ๆ
"มันเป็นโอกาสทองของยูแล้วที่จู่ ๆ นิกสันและดารา ตลอดจนผู้อำนวยการบริษัทเมโทร..เลิกจากการหาเสียงเลือกประธานาธิบดี ท่านและคณะจะมาชมการแสดงของเรา..ไอว่า..ยูรีบแต่งตัวไปเร็ว ๆ เข้าเถอะ แสดงกันคืนนี้ให้เต็มที่เลย หนทางสู่ดาราภาพยนต์รอยูอยู่แค่เอื้อมแล้ว" เขาหันมามองร่างระทวยของลอร์เร้นแล้วอดถอนใจลึกเสียมิได้..เสียดายนั้นก็สุดแสนที่จะเสียดาย วินาทีเข้าด้ายเข้าเข็มพลันต้องหยุดชะงัก
ระหว่างการแสดงละครในคืนนี้เพื่อไต่เต้าไปสู่โลกดารา กับหญิงสาวพราวเสน่ห์ที่นอนแบหราอยู่ขณะนี้ เขาตัดสินใจเลือกยากสิ
"คุณจะไปเดี๋ยวนี้จริงรึคะ" โทมัสอึกอักมองสบตาหล่อน เขาอยากจะกระโจนเข้าไปเล่นหล่อนให้สมอยากแต่เสียงของผู้กำกับการละครก็ดังลั่นขึ้นอีก
"บ๊ะ..มัวชักช้าอยู่ได้..เรื่องผู้หญิงน่ะ ยูอย่าไปอาลัยอาวรณ์เลยวะ ในอนาคตไอกลัวยูจะมีเล่นจนไม่หวาดไม่ไหวละนา"
"ครับ..ครับ..ผมจะออกไปเดี๋ยวนี้"
"โธ่..โทมัสขา" ลอร์เร้นลุกผวาลงจากเตียง "คุณจะสละเวลาสักสิบยี่สิบนาทีไม่ได้เชียวหรือ เธอไม่เห็นใจผู้หญิงบ้างเลยหรือคะ" เธอวิงวอนพลางคุกเข่ากอดบั้นเอวโทมัสแน่น "นะคะ..ทำให้ฉันตัวเบาเสียก่อนค่อยไปก็ไม่เห็นจะชักช้าแค่ไหน"
"ลอร์เร้น"
"ขา"
"กรุณาเห็นใจผมเถอะครับ ถ้าคุณรอผมได้ เราจะมีความสุขกันจนฟ้าสางก็ยังไหวนะครับ เรื่องการงานมันสำคัญจริงๆ"
ฮึ..เธอสะบัดหน้าลุกขึ้นยืนจนจนอกตระหง่านเชิด "ฉันนี่แหละ ลอร์เร้น ไวเลอร์ ภริยาของสจ๊วตนักวิทยาศาสตร์ระดับโลก" เสียงของเธอเนิบนาบ "เงินฉันถมเถไป..ถ้าเธอจะอยู่เริงรักกับฉัน..ฉันจะเซ็นเช็คให้เธอเดี๋ยวนี้ สักหมื่นสองหมื่นดอลล์" เขาเบิกตากว้าง อุทานอย่างตกใจ "คุณนาย"
"ใช่..ฉันมิได้ปด" หล่อนหยิบสมุดเช็คขึ้นมาจากกระเป๋าถือ มองหน้าเขาพร้อมที่จะเซ็น เพียงเพื่อให้ให้เขาอยู่เล่นชู้กับเธอชั่วครู่เท่านั้น
"อย่าเลยครับ..อภัยผมเถอะ..โอกาสอื่นยังมี" ลอร์เร้นเดือดดาลมาก อารมณ์ของหล่อนแค้นสุดระงับ แน่ละ..แม้จะมีเงินทองล้นธนาคารแต่ยามนี้ก็ซื้อผู้ชายไม่ได้ เนื้อตัวของหล่อนสั่นเทา กระทืบเท้าอย่างไม่สบอารมณ์..และในทันทีที่เห็นชายหนุ่มไม่สนใจในเงินทองที่หล่อนจะหยิบยื่นให้จึงยกฝ่ามือขึ้นตบหน้าเขาดังเพี๊ยะ
"คนใจดำ..ทำให้ฉันเกิดอารมณ์สวาทแล้วก็ไม่ไยดี ไปเถอะไป้" โทมัสจากไปแล้ว พร้อมกับผู้กำกับการแสดง ต่อจากนั้นอีกไม่นานลอร์เร้นก็ก้าวออกจากห้องชายหนุ่ม หล่อนบ่นไปตลอดทาง
"ฉันเกลียด..ฉันเกลียดเธอเหลือเกิน..โทมัส พบกันเพียงเท่านี้เถิดนะ ความสวยและเงินทองของฉันไม่ชนะใจเธอได้เลย..โอย..ฉันปวดประสาทแทบจะบ้าตาย รูโยนีคันยุบยิบ ถ้าหากคืนนี้ไม่ได้เล่นชู้กับชายคนไหนคงคันรูตายเป็นแน่แท้"
หล่อนมาถึงรถก็หย่อนก้นแปะลงที่นั่งเบาะหลัง หลับตาลงพยายามไม่ให้นึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาสด ๆ ถึงแม้หล่อนจะข่มใจไม่ให้คิด แต่มันจะไหวหรือ ผู้หญิงอย่างลอร์เร้นตั้งแต่แต่งตัวออกจากบ้านก็หวังจะพบชู้รักเพื่อเชยชม อยากจะเย็ดกันให้ชื่นฉ่ำจนเม็ดโลหิตในเรือนกายเดือดพล่านเสียวไปทั่วรูตูดรูก้น หล่อนพลาดหวังจากปิแอร์ก็มาพบกับโทมัสและหล่อนก็ช่างอาภัพเสียสิ้นดี พลาดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่า..เหตุระทึกใจที่โทมัสให้หล่อนดูดควยยังไม่จางหายไปแม้กระทั่งเดี๋ยวนี้ ยิ่งหักใจไม่คิดมันก็เหมือนยิ่งยั่วให้คิดถึงแต่เรื่องเย็ดกัน
"คุณนายครับ..ไปไหน" เสียงไบรอันร้องถาม
"ไปเย็ดกัน.." ลอร์เร้นโพล่งออกมาอย่างลืมตัว
"อะไรนะครับ..คุณนาย"
"ทำไม"
"เมื่อกี้คุณนายว่า.." ไบรอันพูดได้เท่านี้ก็มองสบตาหล่อนทางกระจกมองหลัง เขาเห็นความอิ่มเอิบของใบหน้า เห็นส่วนสัดอันสะพรั่งของนายสาวก็รัญจวนใจเสียนี่กระไร "ไปเย็ดกัน" คำพูดของนายสาวนี่ทำให้เขางงเป็นไก่ตาแตก
"หรือจะเมา" สารถีผู้ซื่อสัตย์คำนึง
"คุณนายครับ..จะไปไหน" เขาถามหล่อนซ้ำเพื่อให้แน่ใจ
"ไปโรงแรม..เย็ดกัน..เย็ดกัน..เธอชอบไหม"
อนิจจา..นายสาวของเขาคลุ้มคลั่งไปเสียแล้วหรือนี่ เห็นจะเป็นจริงจังอย่างที่ไบรอันคาดคะเนไม่มีผิด ลอร์เร้นขณะนี้เหมือนคนสติวิปลาส อารมณ์คลุ้มคลั่งไปด้วยกลิ่นไอโลกีย์ หล่อนเมาแน่แล้ว และยังเมาในรสสวาทที่ยังไม่ได้ลิ้ม ทำให้กระหายอยากเสียจนเปลี่ยนนิสัยไปได้หรือนี่
โอ้..ตัณหากามารมณ์ อานุภาพของมันช่างไม่มีอะไรจะยับยั้งได้ มันเป็นเรื่องธรรมดาไปเสียแล้วในนิวยอร์คที่ผู้หญิงจะชวนคนรถเข้าไปในโรงแรม บ๋อยที่วิ่งนำหน้ารถไปยังช่องที่ปิดด้วยผ้าม่านเบิกตากว้างด้วยความงุนงงนิดหน่อย ไม่ใช่เพราะเห็นผู้หญิงเมาเข้าโรงแรม แต่เพราะเห็นผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างหลังท่วงท่างามสง่าไม่ผิดอะไรกับคุณนาย แล้วมันก็ปวดใจยิ่งขึ้นอีกเมื่อคุณนายคนนั้นเปิดประตูลงมาอย่างกระฉับกระเฉง พูดอะไรกับคนขับสองสามคำแล้วเดินนำหน้าลิ่วเข้าประตู โดยมีคนรถร่างกำยำผู้นั้นตามเข้าไปอย่างเนิบช้า
มันได้แต่นึกอยู่ในใจว่า "นิวยอร์คนี่มันชักจะไปกันใหญ่แล้วโว้ย" เมื่อคืนวานผู้หญิงดันผ่าขับรถให้ผู้ชายนั่งแล้วก็พาเข้าโรงแรม แต่คืนนี้แม่คุณนายเกิดสะบัดก้นให้คนรถตามเข้าห้อง นี่มันยังไงของมัน"
ลอร์เร้นทาบหลังลงกับเก้าอี้นวมปลายเตียง หรี่ตามองร่างกำยำของไบรอัน เขาล่ำสัน ซื่อ ไม่มีปากเสียงเป็นที่พอใจหล่อนมากที่สุด
ไบรอันยังยืนเหมือนคนใบ้อยู่หน้าประตู.."ใส่กลอนเสีย" หล่อนแหวดุ "แล้วก็เข้ามานี่"
"ครับคุณนาย" ไบรอันพูดเสียงเครือ ใส่กลอนด้วยท่าทางเงอะงะก่อนจะเดินทื่อ ๆ เข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าหล่อน ลอร์เร้นยกขาไขว่ห้าง สูดลมหายใจยาวด้วยใบหน้ายิ้มละไม ใบหน้าหล่อนแดงระเรื่อแต่ไบรอันไม่ได้มองตรงนั้น นัยน์ตาอันก้มต่ำของเขาพบกับท่อนขาอันกลมกลึงขาวผ่องละอองตาไปทั่วทุกขุมขน มันยิ่งขาวขึ้นเมื่อเขามองลึกล้ำเข้าไปตามอาการไขว่ห้างอย่างประเจิดประเจ้อนั้น
ไบรอันเลื่อนสายตาวาวมองขึ้นไปยังทรวงอกอวบสล้างรอรับการมองของเขาอยู่ก่อนแล้ว
"โถ..คนรถที่น่าสงสารของฉัน" หล่อนงึมงำพร้อมทั้งเรียก "ไบรอัน"
"ครับ"
"กระเถิบเข้ามานี่อีกซิ" ไบรอันทำตามคำบัญชา ลอร์เร้นหรี่ตาลงเหมือนคนง่วงนอนหงายหลังพิงพนัก ทรวงสล้างเชิดชูชันขึ้นมาสั่นกระเพื่อม
"รู้แล้วใช่ไหมว่า ฉันต้องการอะไร"
"เอ้อ...ผม"
"ทำตามความต้องการของชั้น" ไบรอันกลืนน้ำลายลงคอ "คุณนายคงเมา"
"ไม่ใช่เรื่องของเธอ" หล่อนว่าแล้วฉุดแขนเขาอย่างแรงจนไบรอันซวนเซลงคุกเข่าเบื้องหน้า เขามิกล้าสบตาหล่อน แต่ระดับนั้นทำให้ใบหน้าของไบรอันอยู่ที่ระดับของทรวงอกหล่อนแทน นัยน์ตาเขาก็จับอยู่ตรงนั้นราวกับจะไม่ยอมกระพริบ
"จูบฉัน ไบรอัน" เสียงหล่อนไม่ค่อยดังนักแต่มันเต็มไปด้วยอำนาจ
"จูบคุณนาย"
"ก็ใช่นะซี..ยังจะมาโง่อยู่อีกรึ" หล่อนเสียงแหว ทรวงอกสั่นสะท้าน ท่าทางที่ไบรอันคุกเข่าอยู่ต่อหน้าดูเหมือนทาส
"ฮึ..โทมัส ฉันจะชนะเธอให้ได้..เธอเป็นผู้ชาย ไบรอันก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน หากฉันอาชนะไบรอันได้ก็เท่ากับฉันชนะเธอ" ลอร์เร้นยังไม่หายแค้นด้วยอารมณ์เดือดดาลหรือไฟในอก ไฟที่โทมัสก่อขึ้นมา ครั้นมันโชติช่วงดีแล้ว เขาก็ไม่ยอมดับ
ประสาทของหล่อนหลอนไปเสียแล้ว เห็นไบรอันคิดว่าเป็นโทมัส "เดี๋ยวนี้คุณตกเป็นทาสของฉันแล้วโทมัส..ฉันจะทำกับคุณอย่างสาแก่ใจ" หล่อนกระชากแขนไบรอันเข้ามาหาด้วยอารมณ์แรงรวดเร็วเหมือนไฟไหม้ฟาง
"จูบฉัน"
"เอ้อ.."
"ฉันบอกว่าจูบฉัน" หล่อนกระชากแขนเขาอีกครั้งจนใบหน้ากร้านแดดของไบรอันถลาเข้ามาชนกับใบหน้าของหล่อน ลมหายใจร้อนผ่าว กลิ่นกายอันแปลกประหลาดของผู้ชายทำให้หล่อนหัวใจสั่นระทึก แม้ว่ามันมิใช่กลิ่นสะอาดสะอ้านแต่มันก็เป็นกลิ่นของผู้ชาย กลิ่นไออันเย้ายวนความรู้สึกสิ้นดี
จมูกของไบรอันชนแก้มหล่อนทื่อ ๆ "หอมไหม ไบรอัน"
"หอมครับ คุณนาย"
"ถ้างั้นก็จูบฉันอีก..จนกว่าฉันจะบอกให้พอ"
"แต่..อ้า.."
"อะไรรึ.."
"นายผู้ชาย"
"บ้า..อย่าพูดถึงเขาอีกต่อไป จูบปากฉันดีกว่า..แกจูบปากเป็นไหม"
"ผมเคยเห็นแต่ในหนัง"
"ถ้างั้นก็ทำอย่างนั้น"
"แต่.." หล่อนกระชากต้นคอเขาเข้ามา ปากต่อปากประกบกัน ลิ้นอ่อนนุ่มที่ฉกวูบวาบเข้าไปในปากทำให้คนรถสั่นสะท้านไปทั้งตัวเหมือนกำลังจับไข้ ชั่วระยะเวลาสั้น ๆ แต่ดูเนิ่นนานเหมือนตลอดชีวิต ไบรอันผละห่างออกมาสูดลมหายใจกระหืดกระหอบ หน้าแดง นัยน์ตาวาวท่าทางตะครั่นตะครอตัว
"เป็นไง ไบรอัน" หล่อนกระซิบถาม เปลือกตาหรี่ปรือ
"ขอให้ผมจูบอีกครั้ง"
"ชักชอบล่ะซี" หล่อนหัวเราะเหมือนคนร้องไห้ มือลูบไล้ที่ต้นคอเขา ไบรอันผวาเข้าประกบปากหล่อนอีกครั้งหนึ่ง คราวนี้เนิ่นนานกว่าเดิมจนลอร์เร้นเกือบสำลักลมหายใจ ไบรอันถอนปากอย่างอาวรณ์ ร่างสั่นสะท้าน ใบหน้าอันร้อนผ่าวซบลงบนทรวงอกอันตระการนั้นอย่างรวดเร็ว
"เดี๋ยวก่อน ไบรอัน..ฉันยังไม่ได้บอก"
"แต่ผมอยากจะจูบตรงนั้นนี่" เสียงเขาพูดอู้อี้จนฟังเกือบไม่รู้เรื่อง ขณะที่ลมหายใจเร่าร้อนเป่ารดไปทั่วเนื้อตัวอันสั่นสะท้าน
"ดื้อจริง ไบรอัน" เสียงหล่อนเครือเหมือนสะอื้น เปลือกตาปิดสนิท "ฉันยังไม่ได้สั่งซักหน่อย..อี๊ย์..อย่าจูบแรงนักซี ไบรอัน..อุ๊ย..ฉันไม่ได้บอกให้บีบจนเจ็บนะ" แต่ไบรอันกลายเป็นคนหูหนวกไปแล้ว..ตอนนี้เขาไม่ได้พูดอะไรนอกจากจะหายใจ ครู่หนึ่งลอร์เร้นจึงได้ถามเสียงแผ่ว ๆ ว่า "ไม่คิดถึงคุณผู้ชายแล้วหรือ"
"ช่างเขาเถอะครับ คุณนาย..คุณนายให้ผมจูบอย่างเดียว"
"แต่แกจับด้วยนะ"
"ถ้ายิ่งกว่านั้นล่ะ"
"ตะกละตะกลามแล้วซี"
"ก็คุณนายต้องการไม่ใช่หรือครับ"
"ปากดี" หล่อนตีปากเขาเบา ๆ อย่างสัพยอก ไบรอันหัวเราะถูกใจ กระแทกจมูกลงบนสิ่งที่เขาคิดว่าเขาควรจะจูบมันไปตลอดชีวิต และหล่อนเองก็ต้องการอย่างเดียวกัน มืออันกำพวงมาลัยรถมานานป้วนเปี้ยนไปตามสัดส่วนที่ไหวสะท้านด้วยแรงอารมณ์..ลอร์เร้นถามตัวเองด้วยความพิศวงว่า แม้มันจะสากกร้านแต่ก็ทำให้หล่อนสยิวสยองจนขนลุกซู่ซ่าไปทั่วสรรพางค์กาย
"ฉันไม่ได้บอกให้จับนมนะ ให้จูบเฉย ๆ..ชักจะเก่งเกินไปแล้วนะ..อุ๊ย..นี่..เนื้อคนนะ..ไม่ใช่เหล็ก"
"เนื้อคุณนายนิ่มเหลือเกิน"
"กับเมียแกเป็นยังไงกัน"
"อย่าไปพูดถึงเขาเลย"
"บูชานักรึ"
"ไม่ได้แม้ละอองของคุณนายหรอก" หล่อนหัวเราะอย่างสมใจ ปรือตาขึ้นมองเขา..แม้จะดูหยาดเยิ้มแต่ก็รู้สึกเหมือนมองทาสที่หล่อนจะจิกหัวใช้ได้ดังใจ
ขณะนั้น ไบรอันเกลือกเคล้นหน้ากับตักของหล่อนราวกับที่นั่นเป็นฟูกทิพย์ ลมหายใจร้อนผ่าวของเขาราวกับจะชำแรกเสื้อผ้าเข้าไปสร้างความสยิวสยองให้กับเนื้อหนัง..ลอร์เร้นยกมือขึ้นลูบไล้เรือนผมเขาราวกับจะกดหัวของไบรอันให้เกลือกเคล้นอยู่เช่นนั้นไปจนวันตาย
"ไบรอัน.."
"ผมอยู่ที่นี่"
"ฉันเมื่อยแล้ว..อุ้มฉันไปที่เตียง"
"ครับ" เขาลุกขึ้นอย่างทะมัดทะแมง แล้วร่างของหล่อนก็เหมือนจะปลิวไปนอนอยู่บนเตียงนอนระทึกกายเหมือนจะคอย ไบรอันยืนจับก้น ไม่ผิดอะไรกับเสือร้ายที่พร้อมจะถาโถมเข้าใส่เหยื่อของมัน
"ไบรอัน"
"ผมอยู่นี่"
"มากอดฉันเถอะ" เขาทำตาม ครู่เดียวหล่อนก็ร้องเสียงระล่ำระลักว่า "มายุ่งกับเสื้อกระโปรงฉันทำไม"
"ผมจะโยนมันทิ้ง"
"ฉันหนาวนะ"
"ผมจะกอดให้อุ่น"
"จริงหรือ" หล่อนปรือตามองอย่างยั่วเย้า คำตอบของไบรอันก็คือโยนกระโปรงของหล่อนทิ้งไป ไบรอันราวกับคนกินเหล้าขนาดหนักจนหน้าแดงก่ำ ร่างเปลือยเปล่าที่ขาวล่อนจ้อนอยู่บนเตียงไม่ผิดอะไรกับทารกใหญ่ที่ทอดระทวยอย่างไรเดียงสา นัยน์ตาของเขาที่กวาดมองขึ้นลงมันราวกับเปลวไฟที่แผดเผาเนื้อหนังของหล่อนให้ร้อนผ่าวไปทั้งตัว
"คุณนาย"
"ทำไมหรือ"
"งามเหลือเกิน"
"เทียบกับเมียแกเป็นยังไงกัน"
"ผมบอกแล้วว่าไม่ได้ละอองของคุณนาย" ทรวงอกขาวเต้นล่อให้เขาคลั่ง
"ถ้างั้นมัวรีรออะไรอยู่อีกล่ะ" ไบรอันทำท่าเหมือนจะโถมเข้าหา แต่ลอร์เร้นยันอกเอาไว้อย่างรวดเร็ว
"อย่าเอาเปรียบฉันมากนักเลย" ไบรอันทำหน้าเหรออย่างงุนงง ลอร์เร้นสอดมือทั้งสองข้างไปหนุนต้นคอมองดูร่างเขาในกระจกพลางหัวเราะ
"ฉันเกลียดเสื้อผ้าแกจังเลย" เท่านั้นเองไบรอันก็รู้ว่าอะไรเป็นอะไร นัยน์ตาของหล่อนจ้องอยู่ในกระจกและเบิกถลนเมื่อเห็นท่อนลึงค์ของเขา หล่อนถึงกับถอนใจสะท้อนยาวเมื่อไบรอันผวาเข้ามาอีกครั้งหนึ่งจนหล่อนหลุดปากพึมพำออกมาว่า
"แกนี่เสือร้ายทีเดียวนะไบรอัน" เขายิ้มด้วยความพอใจ ผวาเข้าหาอ้อมแขนที่กางรับ พร้อมกับจูบเคล้นเฟ้นฟอนกระหืดกระหอบแทบจะลืมหายใจ ชั่วพักใหญ่ ๆ ไบรอันก็หยุดการจูบและเคล้นคลึง
"อ้าว..นั่งมองหน้าฉันทำไมล่ะ..คุกเข่าลงในหว่างขาฉันซิ" เขารีบปราดเข้าไปนั่งคุกเข่าในหว่างขานายสาวทันที ซึ่งหล่อนก็ยกขาจนแบะเห็นแตดยื่นออกมาแดงอร่าม รูโยนีขมิบ ไบรอันมองอย่างลานตา
"เห็นรูของฉันไหม ไบรอัน รูแดง ๆ ใต้เม็ดแตดนั่นแหละ เอาควยเธอยัดใส่เข้าไปแล้วก็ดัน"
ลอร์เร้น ไวเลอร์ทำให้ไบรอันกลายเป็นทาสซื่อที่ทำอะไร ๆ ได้ตามปราถนาและหล่อนจิกหัวเขาใช้อย่างสาสมใจ
"มันจะเข้าได้หรือครับ คุณนายรูเล็กนิดเดียว หัวถอกของผมมันใหญ่ บังมิดรูเลย"
"โธ่..ได้..มันเข้าได้น่า..พอเธอดันหัวเข้าไป ปากรูก็จะขยาย แหม..ทำเป็นเซ่อไปได้..เอ้า..ฉันจะจับหัวถอกจ่อให้นะ แล้วเธอค่อยดันเข้าไป เอาเลย..ดันซิ..อูย..เบา ๆ หน่อย" คุณนายครางพร้อมกับแอ่นโคกสวาทขึ้นรับเมื่อถูกควยใหญ่ดันเบิกรูเข้าไปเต็มแรง มันทำให้หล่อนตึงไปทั่วหว่างขา ถึงกับบิดตัวกัดฟันกรอด
"เจ็บหรือครับ คุณนาย..บอกแล้วว่าของผมมันใหญ่ ผมเอาออกนะ..เดี๋ยวรูคุณนายจะฉีก" ไบรอันพูดพร้อมกับชักควยออกจากรูโยนี
"อย่า..อย่าชักออกไป ไบรอัน..ซี๊ด..ไม่เจ็บหรอก..มันเสียวต่างหากล่ะ โถ..กลัวว่ารูของฉันจะฉีก..กระเด้าเข้ามาเถอะ..โอยยย..ตึงรูจังเลย" เมื่อนายสาวไม่กลัวหีฉีกและตัวมันเองก็เสียวหัวถอกวาบ ๆ มันจึงกลายเป็นควายเปลี่ยวขึ้นมาทันที
"โอย..ไบรอัน..ค่อยๆกระเด้า..อูยย..ของเธอใหญ่จัง..ซี๊ด..ขยี้นม..บี้แตดให้ฉันก่อน เดี๋ยวค่อยดันแรงนะ"
"ครับ" ไบรอันหยุดการกระเด้า ปล่อยให้ลึงค์คารูไว้ครึ่งลำ สองแคมอ้าคาบท่อนควยไว้แน่น มันรีบจับนม อีกมือก็จับแตดบี้หมุนไปมา
"อูย..ทำยังงั้นแหละ..เสียวจังเลย"
"ทนไหวไหมครับ..ถ้าไม่ไหวผมจะเอาออกมาให้"
"อย่านะ..โธ่..ฉันกำลังเงี่ยนนะ..เดี๋ยวพอมันเข้ามิดรูก็อร่อยเอง..เย็ดเข้าไปเถอะ" ไบรอันได้ยินเช่นนั้นจึงรีบกระเด้าใหม่ ควยใหญ่ยาวของมันค่อย ๆ ดื่มด่ำชำแรกรูโยนีที่ย่นยู่คาบลึงค์เข้าไปทีละน้อย ๆ ความเสียวซ่านหัวถอกที่ถูกรูหีของนายสาวขมิบตอดรัดทำให้มันเกิดลืมตัวเลยกระเด้าเข้าใส่สุดแรง ควยใหญ่วิ่งเข้าจมก้นรูสวาทยันโคนลึงค์
"โอย..ไบรอัน ของเธอเข้าจมรูฉันแล้ว" ลอร์เร้นบิดตัวผวาคราง ทั้งเสียวซ่านทั้งตึงรูโยนีแน่นทั้งท้องน้อย ปากรูแทบจะปริ หล่อนงอขาแบะอ้า ปลายเท้าสั่นระริก
"ลึกเข้าไปถึงไหนครับ คุณนาย" ไบรอันถามอย่างตกใจ เพราะมันกระแทกเข้าไปอย่างสุดแรง ลำใหญ่หายเงียบเข้าไปหมดซ้ำยังถูกรูหีหนีบรัดตลอดลำ
"อูยย..ซี๊ด..ลึกถึงมดลูกฉัน..โอย..ของไบรอันใหญ่ยาวจริง ๆ เลยนะ" หล่อนครางบอกโชเฟอร์คู่สวาท
"ผมก็เสียว..หีของคุณนายทั้งดูดทั้งตอดแล้วก็ขมิบด้วย..อูย..แล้วทำยังไงต่อไปอีกครับ คุณนาย"
"ชักมันออกมาซิ..ไบรอัน..ชักออกช้า ๆ..อูยย..มันครูดรูของฉัน..เอาออกมาอีกนิดนึง..นั่น..อย่างนั้น..อย่าให้มันหลุดปากรูเสียล่ะ..อุ๊ย..พอแล้ว..กระเด้าเข้าไปได้แล้วนะ"
"ครับ" ไบรอันรับคำ
"เอ้า..เอาละ.." สิ้นคำ ทาสผู้จงรักภักดีก็กระแทกควยผาง มันมุดพรืดเข้าไปในรูโยนีเต็มแรง มันพุ่งปรู๊ดแหวกแคมสวาทให้ความรู้สึกดื่มด่ำเป็นยิ่งนัก คุณนายแบะขาแอ่นโคกสวาทบดขยี้กับหนอกของไบรอัน มือกอดสะเอวไบรอันแน่น
"อู๊ยย..แรงดีจัง..หัวถอกของเธอดันมดลูกของฉัน..อร่อยจัง" หล่อนสารภาพอย่างไม่กระดากปาก
"ผมกระเด้าอีกนะครับ"
"ค่ะ..ชักควยออกมายาว ๆ นะ..มันทำให้รูฉันเสียวดี" ไบรอันกัดฟันข่มความเสียวที่ปลายหัวถอกพลางโหย่งตูดชักลึงค์ออกมา รูหีทั้งขมิบทั้งดูด เล่นเอาสารถีผู้โชคดีห่อปากสูดเร่า ๆ พอลึงค์เกือบจะหลุดปากรูมันก็กระเด้าสวนการแอ่นโคกโยนีของนายสาวใจบุญพรืดเข้าให้ทำเอาหล่อนถึงกับสะอึก ทั้งคับรูทั้งเสียวไปตลอดสันหลัง
ไบรอันเองก็ถึงกับครางซี๊ด นึกถึงวาสนาของตัวเองที่ได้เล่นโยนีของดอกฟ้าผู้เลอโฉม มันเสียวจนเนื้อเต้น แม้จะเป็นการลักลอบเสพสวาทก็นับว่าเป็นบุญควยของมันเสียเหลือเกิน ดังนั้นจึงพยายามปรนเปรอนายสาวอย่างเอาอกเอาใจ ยิ่งกระเด้าก็ยิ่งมันเขี้ยวเลยซอยตะบันเสียถี่ยิบ สร้างความอร่อยให้รูสวาทของนายสาวเป็นยิ่งนัก
"กระแซะซ้ายบ้าง..ขวาบ้างซิจ๊ะ..สลับกันไปมาน่ะ"
"ผมเย็ดอย่างนั้นชอบหรือครับ คุณนาย"
"จ๊ะ..ควยเธอจะได้คว้านทั่วรูของฉัน..ทั้งครูดทั้งสี..ลองซิ..นั่น..นั่น..ย้ายมาก ๆ..โยกมาก ๆ..อูยย..คันดีจัง..ควยไถปากมดลูกเสียวเหลือเกิน..อูย..น้ำจะออก" ไบรอันฟังคำพูดของคุณนายที่แนะชั้นเชิงให้กับเขาอย่างเอาใจใส่ เห็นคุณนายทั้งเด้งทั้งร่อนโยนีก็ให้ย่ามใจ จึงชักควยกระหน่ำแทงอย่างบ้าดีเดือด
"อูยยย...เธอเย็ดแรงดีจัง...ไบรอันจ๋า"
"เรียกผมอีกแล้ว..ทำไมหรือครับ"
"เธออย่ากระเด้าอย่างเดียวซี"
"แล้วทำยังไงอีกล่ะครับ" เขาถามเสียงแตกพร่า
"เอามือบีบนมฉัน เคล้นมันให้ฉ่ำใจ"
"ได้ซิครับ ผมอยากจะจับอยู่แล้ว..นมคุณนายงอนช้อย..น่าดูด"
"แล้วใครหวงล่ะ..เอาซิ..ฉันจะได้เสียวจัด" ไบรอันก้มหน้าลงไป เขาได้กลิ่นกายหอมกรุ่นจากสาปสาวทำให้ลืมตัวยิ่งขึ้นจึงอ้าปากอมหัวนมดูดทันที ปากก็ดูด..ตูดก็ขยับขึ้นลงเป็นจังหวะจะโคน
"โอยยย...ใจจะขาด..อร่อยจังเลย..เย็ดอย่างนี้ฉันชอบ" หล่อนครางระงมแอ่นโคกรับการกระเด้าจนตูดลอย ทั้งสองต่างใกล้ถึงจุดสุดยอด ยิ่งกระเด้าเย็ดรุนแรงรวดเร็วยิ่งขึ้น หีและควยกระทบกันแทบดูไม่ทัน มันแรงจนโยนีและหนอกควยแทบจะพัง
"อูย..ไบรอัน..เร็ว ๆ แรง ๆ อีกนิด..ว๊ายย..ซี๊ดด..น้ำของฉันแตกแล้ว"
"ผมก็..อูย..สุดกลั้นแล้วครับ..ให้มันหลั่งรดรูคุณนายนะครับ"
"จ๊ะ..ไบรอัน" เขาซอยเอวแถมท้ายแรง ๆ อีกสองฉาดแล้วก็สะอึกเข้ากอดร่างขาวผ่องของคุณนาย
"โอยย..ดูดนมกับกดควยแช่ไว้ก่อน ไบรอัน..น้ำของเธอพุ่งร้อนวูบวาบในรูฉัน..อูยย..อร่อยแท้" ไบรอันปากดูดนม คุณนายลอร์เร้นแอ่นโคกโยนีรับควยที่บดเข้ามาแล้ว ต่างพุ่งน้ำรักออกมาโต้กันอย่างอร่อย หัวควยเขาพองผงาบพ่นน้ำออกมาไม่ขาดสาย หล่อนก็ขมิบรสวาท น้ำแตกทะลักอาบหัวถอกไบรอันจนโชกรู
เมื่อพายุสวาทผ่านไป คุณนายของเขาก็พลิกหน้าไปร้องให้ มันเป็นน้ำตาของความจริงแท้มิใช่น้ำตาของมารยาแม้แต่นิดเดียว แต่มันเป็นน้ำตาของอะไรกัน เสียดายตัว อดสู หรือว่าเจ็บแค้นตัวเอง
ไหล่หล่อนสะท้าน แผ่นหลังอันขาวผ่อง ความเบ่งบานอะร้าอร่ามของส่วนสะโพกและลำขาที่เคยเกี่ยวตระหวัดเขาอย่างรุนแรงไม่ผิดอะไรกับงูเหลือมรัดเหยื่อบัดนี้เต้นระริกสั่นสะท้าน
"คุณนาย.." ไบรอันได้แต่พึมพำอย่างไม่เข้าใจอะไรเลย และเมื่อเห็นลอร์เร้นพลิกร่างลงนอนคว่ำหน้ากับหมอนแล้วสะอื้นให้จนตัวโยน เขาก็ยิ่งงุนงง ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าเป็นความรู้สึกอะไรบ้าง
ผู้ชายทุกคนเป็นนักฝัน ไม่ว่ากระยาจกเข็ญใจหรือมหาเศรษฐีก็ตามที ไบรอันก็เช่นกัน ขณะที่มองร่างของนายสาว เขารู้สึกทั้งลุ่มหลงทั้งลำพองใจอย่างบอกไม่ถูก หากเป็นหญิงอื่นเขาคงจะไม่รู้สึกอะไรเลย..แต่นี่หล่อนคือนายสาวผู้ทรงเสน่ห์ของเขาเอง ตลอดเวลาที่รับใช้หล่อนมาเกือบสิบปี แม้ว่าจะเป็นคนเงียบเชียบเหมือนไม่มีปากเสียง แต่ไบรอันก็ยอมรับกับตัวเองว่าเขาเคยลอบมองดูหล่อนด้วยความรู้สึกที่ปั่นป่วนอยู่ในส่วนลึกของหัวใจ ส่วนสัดอันสล้าง ผิวพรรณผุดผ่อง กลิ่นหอมโชยชวนออกมาจากร่างแววตาอันหยาดเยิ้มเย้ายวนใจ แต่เขาคิดว่าหล่อนอยู่สูงเกินไป ถึงแม้ว่าทุกคนมีสิทธิ์ที่จะฝัน แต่ความฝันอันเพ้อเจ้อน่าสมเพทเวทนาตัวเองที่เคยคิดฝันว่า..ได้เล่นรักกับนายสาว จนต้องกุมควยของตนเองกระทอกมันจนสำเร็จในฝันนั้น
บัดนี้อนิจจา..มันกลายเป็นความจริงขึ้นมาแล้ว เขาไม่อยากจะเชื่อตัวเอง แต่ร่างขาวโพลนที่นอนคว่ำสะอื้นอยู่ต่อหน้านี่มิใช่คุณนายลอร์เร้น ไวเลอร์หรอกหรือ
ต้นคออันขาวผ่องปรกด้วยผมชุ่มเหงื่อ แผ่นหลังอันลาดผาย สะเอวอ่อนอวบ สันสะโพกอันผึ่งผายหนั่นเนื้อแข็งแรงและเย้ายวนใจไม่ผิดอะไรกับสาวรุ่น ลำขาอันสล้างนวลผุดผ่องเป็นยองใย สิ่งเหล่านี้ของลอร์เร้นอยู่ต่อหน้าราวกับจะยืนยันกับไบรอันอีกครั้งหนึ่งว่า มันเป็นความจริง
ความจริง..อา..ความจริงที่ว่านายสาวพราวเสน่ห์ตกเป็นสมบัติของเขาแล้วอย่างไม่นึกไม่คิดฝัน วูบหนึ่งของความภาคภูมิใจแล่นซ่านไปตลอดร่าง วูบนั้นเองที่เขาเอาแขนไปโอบรอบสะเอวหล่อนกอดกระชับแล้วจูบลงบนต้นคอ "คุณนาย.."
"อย่า.."
"หันมาทางนี้ดีกว่า..ร้องให้เสียเวลาทำไมในเมื่อมันเป็นความสุขของเราเอง" เขาพูดง่าย ๆ พร้อมกับรั้งร่างหล่อนให้พลิกขึ้นมา คราบน้ำตายังจับอยู่ที่ขอบตาของหล่อน
"คุณนายร้องไห้ทำไม"
"อย่ายุ่งเลยน่า"
"ผมอยากรู้" ลอร์เร้นได้ฟังก็แค่นหัวเราะ
"การที่ฉันยอมนอนให้เธอเย็ดนั้นน่ะ..หมายความว่าเธอมีอำนาจเหนือฉันขึ้นมางั้นหรือ" คนขับรถหน้าสลด มือที่ไล้ไปมาบนทรวงอกหยุดชะงัก ลอร์เร้นเข้าใจความรู้สึกของเขาดีจึงเอื้อมมือมากดมือเขาให้กระชับแน่นลง..พึมพำด้วยเสียงลอยเหมือนลมกระซิบว่า
"เปล่า ฉันไม่ได้เสียดายตัวหรอก เพราะไม่มีอะไรจะเสียดาย ฉันไม่ได้เป็นสาว ๆ แส้ ๆ เหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว"
"งั้นคุณนายร้องไห้ทำไม"
"ฉันคิดอะไรบางอย่าง เธอไม่มีวันเข้าใจได้หรอก" ความสวยแรงเสน่ห์บวกกับรสพิศวาสที่ได้ลิ้มจากคุณนาย เขาบอกกับตัวเองอย่างแน่ใจว่า ตั้งแต่แตกเนื้อหนุ่มขึ้นมามิเคยพบรสที่ซาบซ่านอย่างนี้เลย ให้ตายซี..หนอกเนื้อเนินสวรรค์ของนายสาว โดยเฉพาะภายในรูนั้น ช่างอบอุ่นดื่มด่ำมีชีวิตชีวาเสียนี่กระไร
เขาจูบอย่างอ่อนโยนจากทรวงอกไปถึงใบหน้า แก้ม หน้าผาก ซอกหูแล้วก็หยุดที่ริมฝีปาก ลอร์เร้นเบือนหน้าไปทางอื่น ไบรอันซอนหน้าเข้าหาอีกครั้งหนึ่งแต่นายสาวของเขาก็ยังเบือนหน้าหนีเหมือนเดิม
"คุณนาย"
"จูบที่อื่น"
"ทำไมเล่า"
"เถอะน่า"
"เมื่อกี้ยังให้ผมจูบเลยนี่นา"
"นั่นมันเมื่อกี้..นี่มันเดี๋ยวนี้" ไบรอันกลืนน้ำลาย ตั้งต้นกอดจูบหล่อนอย่างบ้าคลั่งรุนแรง ลูบโลมคลึงเคล้นอย่างบ้าระห่ำจนร่างของนายสาวสั่นเฮือก ครางแผ่วอยู่ในลำคอจนต้องเผยอปากออกรับการบดขยี้อย่างเร่าร้อน
"โอ๋..ควยเธอลุกอีกแล้ว..แหม..แข็งโด่เชียว"
"ขอให้ผมเอาอีกทีนะครับ"
"ฉันกลัวของจะช้ำ..เพราะความใหญ่ของเธอ"
"โธ่..คุณนาย..ให้ทานผมเถอะ" หล่อนถอนใจระรวยก่อนกระซิบบอกคนรถ "ฉันจะกระทอกควยให้เอาไหม"
"มันไม่สนุกเหมือนเย็ดคุณนายน่ะ..อนุญาตให้ผมนะ"
"เธอต้องเร็ว ๆ นะ"
"ครับ" ขณะที่เกมเสน่หาเริ่มต้นอีกครั้งหนึ่ง ไบรอันก้มหน้าก้มตาตักตวงรสสวาทอย่างไม่หยุดยั้ง เขานั่งยงโย่กระเด้าฉับ ๆ แตดของหล่อนบี้แบนแนบอยู่กับกลุ่มหมอยของเขามันเรียกความเสียวซ่านคันยิบ ๆ ให้กับคุณนายอีกวาระหนึ่ง และเมื่อควยยาวเข้าไปดิ้นดุบ ๆ ในรูสวาท หล่อนก็เผลอไผลลืมตัวยกแขนขึ้นรัดรอบคอเขาแน่น พร้อมกับแอ่นเอวยักย้ายให้หัวถอกควานรูไปทั่ว ๆ ยิ่งส่ายก็ยิ่งคันหนักเข้าไปอีก ในที่สุดต้องเปลี่ยนเป็นกระเด้งแอ่นโคกลอยขึ้นรับเป็นตามจังหวะ
ไบรอันกำลังเคลิบเคลิ้มลุ่มหลงในรสโยนีอันเลอเลิศ เขากระแทกช้า ๆ แต่ว่าหนักหน่วง ลมหายใจอันร้อนผ่าวเป่ารดกันไม่ขาดระยะ เขากระเด้าเร็วและหนักขึ้นทุกขณะ ปลายควยไถลยันปากมดลูกกึก ๆ หมอยดกรกราวกับหญ้าของไบรอันถูไถกับปลายแตด บางครั้งก็ถูกลึงค์ลากเข้าไปครูดในรูทำให้หล่อนคันคะเยอสุดจะทนได้ไหว ต้องร้องครางออกมา
"อูย..ไบรอัน..กระเด้าแรง ๆ ซิคะ..โอย..รูหีฉันคันเหลือเกิน" เสียวครางทำให้คู่เย็ดทะยานใจ เขากระแทกกระทั้นจนกายงามของหล่อนสั่นสะท้าน
"รักฉันไหม ไบรอัน
"ผมรักคุณนาย"
"ถึงจะรักยังไง..เธอก็ยังเป็นคนรถของฉันเหมือนเดิม"
"ครับ..แต่อย่าลืมให้ผมเอาบ้างก็แล้วกัน" หล่อนเพียงแต่ยิ้มและกัดฟันกระเด้งก้นจนลอยขึ้นรับควยของเขาอย่างมิได้หวั่นเกรงเลย
"ฉัน..ฉัน..ไบรอันขา..ฉันเสียว"
"ผมก็เสียว" คุณนายผงกหัวขึ้นโก่งตัวจนหลังงอเพื่อที่จะมองภาพลึงค์กับโยนีคาบเกี่ยวกัน จากแสงไฟที่ส่องกระทบ ลอร์เร้นเห็นควยและโยนีของหล่อนได้ถนัดตา มันแทบไม่น่าเชื่อเลยหนอว่าควยทั้งยาวทั้งใหญ่ของเขาจะฝังเข้าไปในรูได้หมด ยามเมื่อเขาเขาชักขึ้นสองแคมก็ปลิ้นแบะ ปากรูรัดคอเงี่ยงเอาไว้แน่น พอเขากระเด้าแตดก็คะมำ แคมก็ย่นยู่ตามควยเข้าไป
"โอ..ฉันเป็นสุขเหลือเกิน"
"ที่ได้..เย็ดกับผมหรือครับ" หล่อนพยักหน้า ลดศีรษะลง.. ไบรอันชักจะเชี่ยวชาญเชิงสังวาสขึ้น เขาไม่ต้องฟังคำสอนของคุณนายอีกแล้ว ในฉับพลันนั้น..เขากระชากลึงค์ออกจากรู รั้งกายของนายสาวเข้ามาทำให้หล่อนเสียหลักทรุดตัวลงนั่งบนตักของเขา
"อุ๊ย..อะไรนี่" คุณนายร้อง นัยน์ตาเป็นประกายวาวเมื่อเห็นควยแข็งโด่อยู่ที่ง่ามก้นและความจั๊กจี้จากเส้นหมอยที่ไชตูด ทำให้หล่อนต้องขยับเขยื้อนตูดอยู่ไปมา ขณะเดียวกัน ไบรอันก็เอนกายลงนอนหงายลำควยผงาดชี้ฟ้าอย่างน่าหวาดหวั่น เขาเอื้อมมือไปประคองร่างของนายสาวให้พลิกร่างคร่อมทับ ช้อนสะโพกของหล่อนให้ลอยขึ้นให้กระดองโยนีจ่อตรงกับหัวถอกที่กำลังลุกบานผงาดรออยู่ พอได้ระดับตรงรู เขาก็จับสะเอวนายสาวกดลงมาแรง ๆ
บัดนั้นเอง ปากรูสวาทที่อ้าอยู่ก็สวมควยเข้าไว้พอดี คุณนายสะดุ้งโหยง ขมิบหีตอดควยเขาทันที
"อุ๊ย..ซี๊ด.." หล่อนครางออกมาพร้อมกับกดไหล่เขาไว้แน่น ตูดก็กดลงทำให้ท่อนควยมหึมาของเขาดื่มลึกเข้าไปทุกที และเขาก็ไม่หยุดยั้งเพียงเท่านั้น คงยังรั้งสะเอวคุณนายกดกระแทกลงไปเรื่อย ๆ จนควยเข้ามิดด้าม
"ไบรอันขา..อูยย..ทำยังงี้เรียกว่าฉันเป็นฝ่ายเย็ดเธอใช่ไหม" คำพูดและเสียงครางอันบ่งบอกถึงรสสวาท ทำให้เจ้าคนรถผู้โชคดีเกิดความกระหายซ่านทรวง และเมื่อยิ่งเห็นคุณนายโหย่งตูดขาวโพลนขึ้น ๆ ลง ๆ เพื่อให้ลำลึงค์ของเขาทำหน้าที่ควานรูโยนีของหล่อนได้อย่างเต็มที่เต็มทางก็ยิ่งเสียวจัด ลำควยที่แข็งโป๊กก็ยิ่งพองปานจะระเบิดออกมาเป็นเสี่ยง ๆ
หล่อนเหมือนคนหน้าด้านสิ้นยางอายไปเสียแล้ว ขณะนี้หล่อนลืมลูกลืมผัวและความเป็นจ้าวคนนายคนเสียสิ้น หล่อนเผยอตัวเอาเท้ายันที่นอนโหย่งตัวยกก้นขึ้นมาช้า ๆ ปากก็ซี๊ดไม่ขาดระยะแล้วก็กดตูดลงไปเบา ๆ ก่อน ในตอนแรกก็ทำช้า ๆ แต่แล้วก็ซอยขึ้นลงถี่ ๆ มันสร้างความเสียวให้แก่ไบรอันยิ่งนัก หล่อนเองก็ได้รับความเสียวไม่ยิ่งหย่อนกว่าเขาเลย
โยนีครูดกับควยแรงและเร็วขึ้นทุกที หล่อนเหนี่ยวไหล่เขาไว้แน่น เท้ายันที่นอนเต็มเท้าจึงช่วยให้การกระเด้าของหล่อนได้เป็นไปอย่างกระฉับกระเฉง ไบรอันชื่นชมต่อความคล่องแคล่วของนายสาวยิ่งนัก เห็นสองถันงอนช้อยสะบัดลอยอยู่ตรงหน้าส่งกลิ่นหอมรวยรินก็อดที่จะสูดดมเสียมิได้
"เสียวไหม ไบรอัน"
"น้ำจะหลั่งอยู่แล้ว..อูย..คุณนาย"
"อะไรหรือ"
"คุณนายช่างเย็ดเก่งเหลือเกิน" ใบหน้าของหล่อนแดงเข้มยิ่งขึ้นเมื่อได้ฟังคำชม เธอยื่นปากแดงให้เขาจูบอย่างดูดดื่ม ในขณะที่เพลิงสวาทกำลังดำเนินไปอย่างดุเดือดเร่าร้อนซาบซ่านด้วยกันทั้งสองฝ่าย ไบรอันก็เผยอตัวลุกขึ้นนั่งทั้ง ๆ ที่โยนียังอมลึงค์คาอยู่ มันทำให้นายสาวลอยทับอยู่บนร่างของเขา มือเขาโอบไปรอบสะโพกพลางรั้งเข้าหาควยในจังหวะกระเด้าเข้า ๆ ออก ๆ แล้วจึงพยักเพยิดให้คุณนายก้มมองดู
หีและควย..ทำงานกันเสียงดังผลุบผลับ ๆ ใบหน้าลอร์เร้นร้อนวูบเมื่อเห็นแคมของตัวเองปลิ้นแดงก่ำ หล่อนจะหลับตามิกล้ามองแต่ไม่รู้มีอำนาจอะไรทำให้หล่อนต้องลืมตาจ้องมองอยู่อย่างนั้น
มันเป็นภาพที่แสนจะปั่นป่วนรัญจวนใจ ยิ่งมองก็ยิ่งเสียวสยิวจนสุดที่จะทนทาน ต้องผวากายเฮือกซอยเอวกระเด้าแอ่นโคกสวาทอัดลำลึงค์ด้วยความรัญจวน
"โอยย..ฉัน..ทนไม่ไหวแล้ว ไบรอันขา..น้ำรักฉันออกแล้ว" หล่อนครางเสียงสะท้านพร้อมกับขมิบรูโยนี น้ำแตกทะลักออกมาอาบหัวถอกคนรถจนโชกรู
ลอร์เร
