เรื่องแปลก คล้ายรักยม Lolita Mansion 3
ริโฮเพื่อนรัก
--------------------------------
ผมตื่นขึ้นมาท่ามกลางแสงแดดอ่อนที่ส่องเข้ามาทางหน้าต่างกระจกบานใหญ่ คว้านาฬิกาขึ้นมาดูมันเป็นเวลา ก่อนเจ็ดโมงเช้าที่ผมตั้งไว้เล็กน้อย ผมปิดปุ่มตั้งเวลาแล้วลุกขึ้นทันทีตามนิสัย น้องซูกุมิเมียตัวน้อยของผมคงยังหลับอยู่ ร่างกายเปล่าเปลือยพลิกตัวตะแคงหันหลังให้ อวดแนวโค้งของสะโพก และแก้มก้นเต่งตึง ผมลุกจากเตียงอ้อมไปคุกเข่าข้างเตียงด้านน้องซูกุมิ พิจารณาใบหน้าอ่อนเยาว์ที่หลับสนิทอย่างแสนรัก เวลาหลับน้องซูกุมิดูสงบอ่อนหวาน แต่เมื่อผมต้องการร่วมรัก น้องซูกูมิจะตอบรับทุกครั้งโดยไม่อิดเอื้อน
น้องซูกุมิพลิกตัวนอนหงาย เนินหีของสาววัย 12 กระทบแดดยามเช้าเป็นประกายสีทอง คราบของความรักแห้งกรังเป็นแนว การร่วมรักที่ผ่านมาทำเอาน้องซูกุมิ หลับไปโดยไม่ทันชำระล้างร่างกาย ผมนึกถึงการเย็ดยาวนานเมื่อคืนที่ผ่านมาแล้วตัดสินใจว่าจะปล่อยให้น้องซูกุ มิพักผ่อนให้สบาย
วันที่น้องซูกุมิย้ายเข้ามาที่ห้องพัก ผมรับสั่งให้ช่างมาแบ่งห้องเพนท์เฮ็าส์ชั้นบนสุดของผมออกไปส่วนหนึ่ง เพื่อให้น้องซูกุมิใช้เป็นการส่วนตัว เพราะข่าวที่ผมรับน้องซูกุมิเข้ามาในความดูแลและให้พักอยู่ห้องเดียวกัน ทำเอาคนในแมนชั่นเริ่มซุบซิบ แต่เมื่อผมกั้นห้องให้ต่างหาก และข่าวเรื่องผมรับน้องซูกุมิมาดูแลในฐานะน้องสาวกระจายออกไป กระแสซุบซิบก็เปลี่ยนไปกลายเป็นกความชื่นชมที่ผมให้การดูแลเด็กสาวที่ ปราศจากผู้ปกครอง แต่ไม่มีใครรู้หรอกว่าผมได้สั่งให้ทำประตูลับระหว่างห้องทั้งสองผ่านตู้ เสื้อผ้า ทำให้ผมกับน้องซูกุมิยังคงร่วมรักกันได้โดยไม่มีใครรู้เห็นว่าน้องซูกุมิ เข้ามาในห้องของผม
ผลพลอยได้จากการที่น้องซูกุมิมีห้องส่วนตัว ทำให้เพื่อนๆ ของน้องซูกุมิมักจะแวะมาขลุกอยู่ที่ห้องหลังเลิกเรียน เพราะกลุ่มสาวน้อยเหล่านี้สามารถพูดคุยและทำกิจกรรมของสาวๆ ได้อย่างเต็มที่โดยไม่มีผู้ใหญ่เข้ามายุ่งเกี่ยว การชุมนุมของกลุ่มเพื่อนน้องซูกุมิมีแทบทุกวัน ทำให้น้องซูกุมิแสดงความกังวลที่ไม่สามารถปลีกตัวมาดูแลห้องผมได้ แต่ผมไม่สนใจอะไร ขอเพียงน้องซูกุมิอยู่กับผมยามค่ำคืนเท่านั้นก็พอ
ปัญหาเริ่มขึ้นเมื่อกลุ่มเพื่อนน้องซูกุมิบางคนเริ่มมาค้างคืนที่ห้องของ น้องซูกุมิ เพื่อนสนิทของน้องซูกุมิ มีสามคนคือน้องริโฮ น้องทากาโอะ และน้องเทนกะ ในจำนวนนี้น้องริโฮดูจะสนิทที่สุดและมาค้างคืนกับน้องซูกุมิบ่อยมาก ทั้งที่ครอบครัวของน้องริโฮเองก็พักอยู่ที่แมนชั่นนี้ น้องซูกุมิเล่าเรื่องน้องริโฮให้ฟังว่าครอบครัวของน้องริโฮมีปัญหาเนื่องจาก คุณพ่อของน้องริโฮได้ภรรยาคนไทย ทำให้ต้องเดินทางไปมาระหว่างสองบ้าน และทะเลาะกับคุณไมโกะแม่ของริโฮเป็นประจำ จนบางครั้งแม่ของริโฮก็หนีไปนอนบ้านเพื่อนปล่อยให้น้องริโฮและน้องสาวชื่อมา ยุอยู่ที่ห้องสองคนเป็นเวลาหลายวัน ดังนั้นเมื่อคุณไม่โกะไม่อยู่น้องริโฮก็จะพาน้องสาวมาขลุกและค้างคืนกับน้อง ซูกุมิทุกครั้ง และทำให้ผมไม่มีโอกาสร่วมรักกับน้องซูกุมิตามต้องการ
น้องซุกุมิพยายามขอโทษผมที่เกิดความไม่สะดวกจากกลุ่มเพื่อน ซึ่งผมเองแม้จะอึดอัดที่ไม่ได้ร่วมรักกับน้องซูกุมิเท่าที่ใจอยาก แต่ผมก็ไม่ต้องการให้น้องซูกุมิตัดขาดจากกลุ่มเพื่อนที่เป็นเรื่องสำคัญที่ สุดของเด็กสาวที่กำลังพัฒนาไปวัยรุ่น ผมจึงปลอบน้องซูกุมิให้ไม่ต้องกังวลกับเรื่องนี้ แต่น้องซุกุมิก็ยังคงไม่สบายใจและบ่นกับผมเสมอ
สิ่งหนึ่งที่ผมสบายใจก็คือกลุ่มเพื่อนน้องซูกุมิทุกคนเป็นเด็กน่ารักเรียบ ร้อย ไม่มีท่าทีที่จะเป็นเด็กที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องผิดกฏหมาย แม้กระทั่งน้องริโฮที่ต้องประสบปัญหาการทะเลาะของพ่อแม่เป็นประจำ ก็ไม่มีท่าทางก้าวร้าวแบบเด็กมีปัญหา น้องซูกุมิพยายามพาเพื่อนมาทำความรู้จักกับผมเท่าที่โอกาสอำนวย ซึ่งผมก็พยายามวางท่าทางเป็นผู้ปกครองอย่างดีที่สุด แต่ก็ให้ความสนิทสนมกับน้องๆ ทุกคน ทำให้น้องซูกุมิสบายใจขึ้นมาบ้าง
เท่าที่ผมสังเกตดูน้องในกลุ่มของน้องซูกุมิ น้องทากาโอะผุ้เป็นเจ้าของดวงตากลมโต ดูจะสวยและเป็นสาวกว่าเพื่อนๆ ซึ่งก็น่าจะเป็นเพราะน้องทากาโอะมีสายเลือดชาวฝรั่งเศสเสี้ยวหนึ่ง ทำให้ร่างกายเจริญเติบโตเร็วกว่าคนอื่นๆ เมื่อประกอบกับรูปร่างสูง หน้าอกที่ค่อนข้างใหญ่ ผมที่ยาวเหยียดตรงกลางหลังงทำให้น้องทากาโอะดูจะเติบโตเกินเด็กวัย 12 ไปสองถึงสามปี พ่อของน้องทาโอะเป็นเจ้าหน้าที่สถานทูต และมีที่พักเป็นบ้านของสถานทูตเอง ทำให้น้องทากาโอะไม่ค่อยได้มาค้างกับน้องซูกุมิบ่อยนัก
น้องเทนกะกลับตรงกันข้ามกับน้องทากาโอะ เด็กสาวตัวเล็กที่สุดในกลุ่มคนนี้เป็นลูกครึ่งญี่ปุ่น-จีน ทำให้ใบหน้าออกไปทางจีนมากว่าญี่ปุ่น น้องเทนกะตัดผมสั้นแบบทอมบอย กริยาท่าทางค่อนไปทางกระโดกกระเดกแต่จากใบหน้าที่น่ารักสดใส และรอยยิ้มร่าเริงที่มีตลอดเวลา ทำให้กริยาเหล่านี้กลับเป็นความน่าเอ็นดูมากกว่า น้องเทนกะสนิทสนมกับน้องทากาโอะเป็นพิเศษ และไม่ยอมอยู่ห่างแม้แต่นาทีเดียว ซึ่งน้องซุกุมิอธิบายให้ผมฟังว่าน้องเทนกะกับน้องทากาโอะแสดงท่าทีเป็นแฟน กันในโรงเรียน และน้องเทนกะก็มักแสดงท่าทีหวงถ้าน้องทากาโอะไปคุยกับเพื่อนผู้ชายหรือ เพื่อนนอกกลุ่ม คุณพ่อของน้องเทนกะเป็นเจ้าของโรงานผลิตส่วนประกอบคอมพิวเตอร์ที่บางพลี แม้จะพักอยู่ที่แมนชั่นของผมแต่ก็ต้องไปดูแลกิจการและค้างคืนที่โรงงานบ่อยๆ แต่น้องเทนกะก็ไม่ได้มาค้างกับซูกุมิบ่อยนัก นอกจากน้องทากาโอะจะมาค้างด้วย
น้องริโฮเพื่อนสนิทของน้องซูกุมิ ต่างกับน้องคนอื่นๆ ที่เป็นเด็กไม่ค่อยร่างเริงนัก รอยยิ้มมุมปากถือว่าเป็นการยิ้มมากที่สุดของน้องริโฮที่ผมเคยเห็น น้องริโฮมีรูปหน้ากลม ดวงตากลมโตแต่ออกแววเศร้า แม้จะไม่สวยเหมือนน้องทากาโอะ แต่น้องริโฮก็เป็นเด็กที่มีหน้าตาน่ารัก รูปร่างออกไปทางอวบ เมื่อเทียบกับน้องซูกุมิที่แบบบาง อย่างไรก็ตามน้องริโฮทดแทนรูปร่างของตนเองด้วยสมองที่เป็นเลิศ น้องซูกุมิของผมแม้จะเรียนดีอยู่ในระดับ 1 ใน 5 ของห้อง แต่ก็ยอมรับว่าในการสอบน้องซุกุมิไม่เคยแย่งตำแหน่งที่ 1 มาจากน้องริโฮได้เลยแม้แต่ครั้งเดียว
แม้จะกระทบความเป็นส่วนตัวของผมบ้าง แต่ผมก็ยอมรับว่ากลุ่มเด็กสาววัย 12 ทั้ง 4 คนที่มาคลุกคลีอยู่ใกล้ผม ทำให้บรรยากาศที่เงยบเหงาของการทำงานในแมนชั่นนี้หายไปอย่างสิ้นเชิง โดยมีความแจ่มใสเบิกบานมาแทนที่
รูปแบบการดำเนินชีวิตที่แปลกประหลาดของผมกับน้องซุกุมิดำเนินมาจนกระทั่ง เช้าวันอาทิตย์วันหนึ่งที่อากาศกรุงเทพร้อนจัด กลุ่มของน้องซูกุมิทั้ง 4 คนมานอนค้างคืนที่ห้องน้องซูกุมิเพื่อจะไปว่ายน้ำที่สระของแมนชั่น ซึ่งตั้งอยู่บนชั้นดาดฟ้า น้องซูกุมิคะยั้นคะยอให้ผมไปเล่นน้ำด้วยตั้งแต่หกโมงเช้า แม้ผมจะยังคงมีงานค้างรออนุมัติอยู่ แต่สำหรับน้องซูกุมิงานพวกนั้นรอได้เสมอ
เมื่อผมไปถึงสระน้ำ น้องซูกุมิ น้องเทนกะ และน้องทากาโอะ ครอบครองสระน้ำทั้งหมดไว้ เนื่องจากยังไม่มีใครลุกจากที่นอนมาเล่นน้ำเช้าๆ แบบนี้ เสียงวี๊ดว๊ายหยอกล้อ ของสามสาวดังลั่น จนผมเผลอยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู แล้วเดินไปออกกำลังกายที่จักรยานข้างสระน้ำครู่หนึ่ง ก่อนจะมานั่งพักให้เหงื่อแห้งที่เตียงข้างสระน้ำ ครู่หนึ่งน้องทั้งสามก็ขึ้นจากน้ำมารวมกลุ่มกับผม และเริ่มทานขนมขบเคียวและเครื่องดื่มที่เตรียมมา
"อ้าว..แล้วนี่ริโฮจังไปไหนล่ะ"
ผมถามเมื่อเห็นเพียงสามสาวกำลังคุยกันอย่สางออกรสชาติ น้องซูกุมิหันมาตอบผมเสียงใส
"ริโฮจังบ่นไม่สบายน่ะน้าเอก ขอนอนพักอยู่ที่ห้อง "
ผมพยักหน้ารับ น้องซูกุมิอยู่ในชุดว่ายน้ำบิกินี่สีดำสนิท ตัดกับผิวขาวผ่องจนทำให้ยิ่งขาวขึ้นไปอีก รอยยิ้มเบิกบานใจยามอยู่ในกลุ่มเพื่อน ทำให้ใบหน้าน้องซูกุมิยิ่งเพิ่มความน่ารักจนผมรู้สึกตื้นตันใจที่มีโอกาสได้ น้องซูกุมิมาอยู่เคียงข้าง
น้องทากาโอะสวมบิกีนี่สีฟ้าอ่อนลายดอก นอนเหยียดยาวอยู่บนเก้าอี้ หันปลายเท้ามาทางผม ฟังและโต้ตอบการพูดคุยจองเพื่อนๆ ผมชำเลืองดูรูปร่างของน้องทากาโอะที่ผมเพิ่งเห็นในชุดว่ายน้ำป็นครั้งแรก อย่างที่ผมบอกไว้แล้วว่าน้องทากาโอะมีร่างกายที่ดูจะเป็นสาวเกินวัย 12 เมื่ออยู่ในชุดบิกินี่หน้าอกที่เคร่งครัดจึงโชว์ขนาดของมันอย่างเต็มที่ มันกลมกลึงและสมบูรณ์ เนื้อผ้าที่บางเบาทำให้ไม่สามารถกปกปิดปลายยอดเอาไว้ได้ทั้งหมด หัวนมเล็กๆ ดุนดันออกมาเป็นรูปร่างรางๆ เมื่อไล่สายตาขึ้นไปตามปลายขาเรียวยาว ก็ปะทะกับเนินนูนน้อยขนาดพอเหมาะ เมื่อน้องทากาโอะขยับตัว เนื้อผ้าของบิกินี่ก็แทรกตัวเข้าไปตามรอยผ่าจนเห็นรูปร่างและขนาดของมัน อย่างชัดเจน ผมพยายามไม่คิดอะไรกับภาพกระตุ้นอารมณ์เบื้องหน้า และหันไปให้ความสนใจน้องเทนกะแทน
น้องแทนกะสวมชุดว่ายน้ำวันพีซสีน้ำเงินแบบที่ใช้ในการเรียนวิชาว่ายน้ำ เนื้อผ้าหนาหนัก ซึ่งมีการและการเย็บผ้าเสริมตามระเบียบโรงเรียนเพื่อป้องกันหน้าอกและหีของ ผุ้ใส่จากสายตาผู้พบเห็น การใส่ชุดว่ายน้ำแบบนี้นอกโรงเรียนสำหรับเด็กสาวชาวญี่ปุ่นแล้วถือว่าเป็น เรื่องน่าอับอาย และส่วนใหญ่จะเลือกสวมบิกินี่ หรือชุดว่ายน้ำแบบสปอร์ตมากกว่า แต่เมื่อคิดถึงลักษณะนิสัยของน้องเทนกะที่ออกไปทางทอมบอย การเลือกชุดแบบนี้ก็ดูจะเหมาะกับน้องเทนกะ แม้ว่าจะทำให้น้องเทนกะดูเด็กลงราวกับอายุเพียง 9 ขวบก็ตาม
น้องซุกุมิหันมามองผมแล้วรินเครื่องดื่มเดินมาส่งให้ที่เตียง ก้มหน้ากระซิบข้างหู
"น้าเอกจ้องทากาโอะน้ำลายไหลเลยนะ "
"บ้า.." ผมเขกหัวเมียรักเบาๆ ทีหนึ่งแบบหยอกล้อ ตาจ้องที่ร่องอกขาวนวล
"น้าคิดเรื่องจะทำยังไงจะดึงซูกุมิจังไปที่ห้องได้ต่างหาก"
น้องซูกุมิย่นจมูกล้อเลียนผม แล้วเดินกลับไปหาเพื่อน ผมมองตามสะโพกเล็กที่บิดไปมายามก้าวเดินแล้วถอนใจ วันนี้คงไม่มีโอกาสอยู่กับน้องซูกุมิแน่ ผมลุกขึ้นยืนโดยลืมไปว่าควยของผมกำลังแข็งปั๋งดันกางเกงว่ายน้ำเป็นลำยาว เสียงพูดคุยที่เงียบไปของกลุ่มเด็กสาวทำให้ผมรู้ตัวแล้วกระโจนลงไปในสระ ทันที
หลังจากเล่นน้ำเสร็จ น้องซุกุมิมาขออนุญาตผมไปชอปปิ้งกับน้องทากาโอะและน้องเทนกะ ส่วนน้องริโฮน้องซูกุมิบอกว่ายังคงนอนหลับอยู่ที่ห้อง ผมอนุญาตพร้อมกำชับให้น้องซูกุมิใช้บัตรเครดิตเสริมที่ผมทำให้ได้ตามสบาย เพราะที่ผ่านมาน้องซูกุมิไม่ค่อยยอมใช้ โดยมักจะอ้างว่ากลัวทำให้ผมสิ้นเปลือง
ผมนั่งทำงานเงียบๆ อยู่จนบ่ายก็มีเสียงเคาะประตู ผมเดินไปเปิดออกพบว่าเป็นน้องริโฮ ที่น้องซูกุมิบอกว่าไม่สบาย
" อ้าว..." ผมทักทาย "ริโฮจังหายดีแล้วหรือ"
น้องริโฮพยักหน้า
"ริโฮเข้าไปได้ไหมน้าเอก.."
"เข้ามาสิ" ผมเปิดประตูให้น้องริโฮเข้ามาในห้อง "มีอะไรให้น้าช่วยหรือเปล่า ซูกุมิจังไปชอปปิ้งน่ะ ริโฮจังไม่ตามไปหรือ"
น้องริโฮสั่นหัว มองหน้าผมด้วยสายตาจริงจัง
"ริโฮมีเรื่องอยากถามน้าเอกน่ะ.."
"เอาสิ…" ผมเดินนำน้องริโฮมาที่โซฟา น้องริโฮตามมาแล้วนั่งลงข้างๆ ผม
"ริโฮจังอยากถามอะไรน้าหรือ" ผมถาม
น้องริโฮจ้องตาผมแล้วถามเสียงเรียบ
"น้ามีอะไรกับซูกุมิจังตั้งแต่เมื่อไหร่"
"เฮ้ย.." ผมสะดุ้ง " ริโฮจังเอาอะไรมาพูดน่ะ"
น้องริโฮพูดต่อไม่ยอมละสายตาจากผม
"น้าไม่ต้องปฏิเสธ ริโฮสงสัยมานานแล้ว เห็นน้ากับซูกุมิจังสนิทกันผิดปกติ เมื่อเช้าตอนที่พวกซูกุมิจังไปว่ายน้ำ ริโฮแกล้งบอกว่าไม่สบาย แล้วค้นห้องรู้ไหมว่าริโฮเจออะไร"
ผมพยายามสะกดจิตใจ ตอบรับคำถาม
"ริโฮจังเจออะไรล่ะ"
น้องริโฮลุกขึ้น ก้าวไปที่ประตูตู้เสื้อผ้า เปิดออกและผลักด้านในจนเปิดให้เห้นประตูลับเชื่อมต่อระหว่างห้องผมกับห้อง น้องซูกุมิ น้องริโฮหันกลับมามองผมที่นิ่งอยู่แล้วพูดต่อ
"ริโฮยังเจอยาคุมกำเนิด และบันทึกส่วนตัวเรื่องของน้ากับซูกุมิจังในโต๊ะด้วย.."
ผมพยักหน้า..
"ก็ได้ น้ายอมรับ ริโฮจังจะทำยังไงกับน้า แจ้งตำรวจหรือ?"
น้องริโฮส่ายหน้า เดินกลับมานั่งข้างผมที่โซฟา
"ริโฮไม่ทำร้ายจิตใจเพื่อนรักที่สุดของริโฮหรอก แต่ริโฮอยากถามน้าว่าซูกุมิจังเป็นของเล่นของน้า หรือน้ารักซูกุมิจังจริงๆ"
ผมไม่สบตาของริโฮที่กำลังจ้องเขม็ง แต่ลุกขึ้นแล้วเดินไปยืนที่หน้าต่าง ถอนใจแล้วพูดเบาๆ
"ริโฮจังเคยรู้สึกไหมว่าชีวิตของริโฮจังขาดอะไรบางอย่าง"
น้องริโฮพยักหน้ารับด้วยท่าทีราวกับผู้ใหญ่เต็มตัว
"รู้สิน้าเอก…ริโฮมีเพียงพ่อที่ไม่สนใจ มีแม่ที่เอาแต่หนีออกไปหาเพื่อน ริโฮมีซูกุมิเป็นเพื่อนคนเดียว ริโฮถึงต้องมาถามน่าเอกเพราะไม่อยากให้เพื่อนต้องเสียใจถ้าน้าเอกทิ้งซูกุมิ จังไป"
ผมฟังสาวน้อยอย่างเงียบๆ แล้วพูดต่อ
"ซูกุมิจังกับน้าผ่านความตายมาด้วยกัน แว่บเดียวที่ที่น้ากอดซูกุมิจังก่อนจะตกลงไปจากตึก น้าก็รู้แล้วว่าซูกุมิจังคือคนที่น้าตามหามาตลอดชีวิต น้าไม่มีวันปล่อยให้ซูกุมิจังแยกจากน้าไปหรอก"
น้องริโฮนิ่งไปชั่วขณะ
"แต่ซูกุมิจังเพิ่งอายุ 12…."
ผมหันกลับมามองที่ตาน้องริโฮ
"ริโฮจังก็ถามซูกุมิจังดูสิว่ารู้สึกอย่างไร อายุมันไม่สามารถจำกัดความรู้สึกที่คนสองคนทีต่อกันได้หรอก การที่คนสองคนเกิดมาคู่กัน แต่คนหนึ่งบังเอิญเกิดมาก่อน จะถือว่าอายุถือว่าเป็นอุปสรรคแล้วรอด้วยใจที่ว่างเปล่า หรือจะรีบเติมเต็มความรู้สึกของทั้งสองให้เร็วที่สุด ริโฮจังอาจไม่เข้าใจเพราะนิโฮจังยังไม่พบกับคนที่ริโฮจังรัก แต่ถ้าเมื่อใดที่ริโฮจังพบ หัวใจของริโฮจังจะบอกเองว่าริโฮจังจะรอหรือไม่"
ผมร่ายยาว ริโฮจังนั่งฟังเงียบๆ แล้วพึมพัม
"ริโฮเข้าใจแล้ว น้าเอกรักซูกุมิจังจริง ริโฮขอโทษที่มารบกวนน้าเอก"
ผมนั่งลงข้างน้องริโฮ ลูบหัวสาวน้อยเบาๆ อย่างเอ็นดู
"ไม่โกรธน้าใช่ไหม"
น้องริโฮเงยหน้าสบตาผมแล้วยิ้มสดใส เป็นครั้งแรกที่น้องริโฮยิ้มอย่างเต็มที่ให้ผมเห็น มันเป็นรอยยิ้มที่มำให้ใบหน้ากลมนั้นเปลี่ยนจากความหมองเศร้าเป็นความน่ารัก แบบเด็กสาวอย่างที่ควรเป็น ผมเพิ่งเห็นว่าน้องริโฮก็มีความสวยและความน่ารักซ่อนตัวอยู่ ผมจ้องหน้าน้องริโฮนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ทำให้น้องริโฮต้องหลบตาแต่สองแก้มปรากฏสีแดงเรื่อๆ ขึ้นมาอย่างชัดเจน น้องริโฮเปลี่ยนเรื่องคุยกับผมเรื่องทั่วไป เมื่อหมดปมปัญาหที่ค้างคาใจน้องริโฮก็มีท่าทีผ่อนคลายลง และซักถามเรื่องส่วนตัวของผมอย่างสนใจใครรู้ ซึ่งผมก็เล่าเรื่องต่างๆ ให้ฟังอย่างไม่ปิดบัง เว้นแต่เรื่องควยของผมที่ไม่เหมือนคนทั่วไป เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วจนเกือบบ่ายสองโมง ผมแปลกใจที่พูดคุยอย่างสนุกสนานกับสาวน้อยคนนี้ได้ ริโฮมองดูนาฬิกาแล้วรีบลุกขึ้นยืน
"น้าเอก.. ซูกุมิจังคงใกล้กลับแล้ว เดี๋ยวริโฮ กลับไปที่ห้องซูกุมิจังก่อนนะ"
ผมเดินมาเปิดประตูให้ น้องริโฮเดินออกจากก้องแต่ก่อนที่ผมจะปิดประตูน้องริโฮก็หันหน้ามาหาผมส่งเสียงเรียก
"น้าเอก"
"หือ….ทำไมหรือ" ผมชะงักมือที่กำลังจะปิดประตู
"ริโฮอิจฉาซูกุมิจังจริงๆ นะ"
สาวน้อยหน้าแดงอีกวูหนึ่ง แล้วกลับตัววิ่งจากไป
บ่ายสามโมง น้องซุกุมิโทรศัพท์มารายงานกับผมว่ากลับมาถึงแล้ว น้องทากาโอะกับน้องเทนกะแยกกลับไปก่อนแล้ว น้องซูกุมิแต่ขอตัวคุยกับน้องริโฮก่อน ผมทราบดีว่าเรื่องที่น้องทั้งสองคุยกันคงไม่พ้นเรื่องที่ผมคุยเปิดใจกับน้อง ริโฮในวันนี้ ผมได้แต่หวังว่าน้องซูกุมิคงไม่ตกใจที่น้องริโฮพบความลับ แต่จากการที่ผมได้คุยกับน้องริโฮในวันนี้ ผมมั่นใจลึกๆ ว่าทุกอย่างคงไม่ปัญหา
