เรื่องนี้ เกิดมาได้ 5-6 ปีแล้ว ผมเพิ่งจบ ม.6 ใหม่ๆ และสอบเข้ามหาวิทยาลัยทางเหนือได้ แม่ชวนผมไปฉลองและเที่ยวกันที่เมืองกาญ แม่จองที่พักเอาไว้ โดยคุณประพันธ์สามีของแม่จะตามมาพักด้วยที่หลัง เดิมที่เดียวผมตั้งใจจะหางานทำช่วงสั้นๆ เพื่อเก็บเงินไว้ใช้ตอนเรียนมหาลัย แต่แม่ขอไว้ แม่จะให้ผมเอง แม่อ้างว่า แม่อยากมีเวลาอยู่กับผมนานๆ เมื่อผมขึ้นไปเรียนแล้วเวลาเจอกันก็จะน้อยลง มันเหตุผลที่ไม่สามารถปฎิเสธได้
เมื่อมาถึงที่พักและจัดข้าวของให้เข้าที่เข้าทางแล้ว เรา 2 แม่ลูกก็มานั้งพักเหนื่อยกันที่เฉลียง แม่เงียบไปจนผิดสังเกตุ เมื่อผมมองไป ผมพบหยาดน้ำตาสายเล็กๆ บนใบหน้า ผมต้องถามออกไปด้วยความวิตก
“แม่....แม่เป็นอะไร ร้องไห้ทำไม มีอะไรหรือเปล่าว ?”
“ม ไม่มีอะไร จ๊ะ แม่ OK แค่เหงานิดหน่อย” แต่หยาดน้ำยังคงไหลริน
“เอานะ...บอกจิม(ผม)เถอะเกิดอะไรขึ้น”{ชื่อนี้มา จากกระทู้ที่มียอดโพสกว่า 60 แล้วในครอบครัวเดินทาง ตอนนี้นิ่งแล้ว}
แม่ไม่ตอบเอาแต่สั่นหัวและล่องลอยอยู่ในภวังค์ ผมจึงเข้าไปหา เอื่อมมือกอดแม่พยายามปลอบใจ “ไม่เป็นไร แม่...ไม่เป็นไร” แม่เอื่อมมือออกกอดตอบ ซุกใบหน้าลงที่ซอกคอผม สะอื่นไห้ อยู่ได้สักครู่ แม่หอมที่ต้นคอผม อีกครั้งและอีกครั้ง มันไม่แปลกที่ผมจะรู้สึกเขินๆ จึงหอมแม่กลับไปที่แก้มนวล ซึ่งแม่ก็หอมแก้มผมกลับ ผมประทับริมฝีปากลงบนดวงตาที่ชุ่มชื้นด้วยน้ำเนตร แม่ก็ตอบแทนผมมาดุจเดียวกัน จากสำนึกของผมในตอนนี้ มันเป็นจุดเริ่มต้นของสำพันธ์ต้องห้ามของเรา 2 แม่ลูก (TABOO 11)
ที่ผมกล่าวเช่นนั้นก็เพราะไม่มีใครทราบหรอกครับว่ามันเริ่มขึ้นเมื่อใด มันอยู่ที่ว่าเมื่อไรที่เราเริ่มคิดถึงมัน สำหรับผมแล้วมันเริ่มเมื่อผมโตพอที่จะพบเห็นว่าแม่เป็นคนมีเสน่ห์ แม่ดูงดงามอยู่เสมอในสายตาผม ผมรู้จักเพื่อนผู้หญิงรุ่นเดียวกันกับผมก็หลายคน มีอยู่คน 1 ที่คบด้วย คิดว่าคล้ายๆ แม่ แต่เมื่อมาเปรียบกันแล้ว ไม่เหมือน ไม่ใช่
ในตอนนั้นแม่อยู่ในอ้อมแขนผม ริมฝีปากเราสำผัสกัน กลิ่นหอมของแม่ซึมแทรกผ่านทางลมหายใจ จากจุมพิศเราเพิ่มเติมด้วยรสสำผัส ไม่รุนแรงตะกรุมตะกราม ออกจะอ้อยอิ่ง แต่ก็รู้สึกดี มือไม้ที่อยู่ไม่สุขต่างเคลื่อนไหวไล่สำรวจพื้นที่ของกันและกัน ฝ่ามือผมหยุดนิ่งเกาะกุมพุ่มพวงเต้าอวบนิ้ม เต็มไม้เต็มมือเหลือเกิน ตื่นเต้นด้วยหวังถึงโอกาสสำผัสเนื้อเปล่าวเปลือยปราศจากอาภรณ์ขวาง มันจะไม่มีโอกาสเกิดขึ้นได้เลยถ้าแม่จะหยุดห้ามผมไว้......แม่ไม่ทำ
ผมค่อยๆ สอดมือเข้าใต้เสื้อของแม่ ผลักดันเสื้อชั้นในให้ร่นไปอยู่เหนือทรวงเต้า ทรวงอกที่นุ่มนิ้มหยุ่นมือแต่ซ่อนไว้ด้วยความยืดหยุ่นแข็งแรงสะท้อนมือเกิน ที่ผมจิตนาการ โดยเฉพาะปลายยอดอกที่ชูชันเหมือนลูกยางเสียดสีต่อต้านฝ่ามือผมที่พาดผ่าน พร้อมเสียงกระสิบระริกเรียกผมเบาๆ “จิม..จ...จิม”
ผมเริ่มปลดเปลื้องชุดของแม่ออก เสื้อเชิตและตามด้วย บราสีเบส ลายลูกไม้ที่ผมรั้งอยู่เหนือเต้างาม แม่หยุดผม แล้วบอกให้ตามขึ้นไปที่ห้องนอน ผมต้องเอากำปั้นกดแน่นไปที่เป่ากางเกงตัวเองที่แข็งขันขึ้นมา เพื่อจะได้ลุกขึ้นเดินตามแม่ไปอย่างเงียบๆ
ห้องนอนปิดบังโลกภายนอกด้วยมวนหมู่ม่าน ทั้งๆ ที่รอบที่พักของเรามีแต่ต้นไม้และป่าเขามันยังคงสว่างพอให้มองเห็นเรือนร่าง ของแม่ว่างามเพียงใด เมื่อเราแม่ลูกต่างเปลือยเปล่า
ผมได้แต่เกรงอยู่ขณะที่เรายืนเผชิญหน้าซึ่งกันและกัน และเมื่อกายต้องกาย เนื้อต้องเนื้อ มันเหมือนประจุไฟฟ้าวิ่งไปทั่วร่าง ผิวกาย ริมฝีปาก ตลอดจนมือไม้แม่กระชากใจผมอย่างแรง ความเร่าร้อนก่อตัวขึ้นเรื่อยๆ จุมพิศร้อนแรงที่ส่งความปรารถนา ตัฒหาในใจผ่านท่างริมฝีปากของกันและกัน เมื่อทรวงอกอวบถูกดูดดุลเจ้าของเต้าก็ครวญคราง แล้วตอบกลับด้วยคว้าจับท่อนเนื้อแข็งไว้แน่นมือ แล้วย่อเข่าลง ส่งแท่งรักเข้าช่องชิวหา
การเริ่มต้นก่อกำเนิดขึ้นแล้วและยังไม่มีทีท่าจะถึงบทสรุป เราแม่ลูกกำลังจะร่วมรักกัน แท่งรักที่อยู่ในปากของแม่ต้องความอุ่นชื้นของเรียวลิ้นและริมฝีปากที่แม้ มกดลงบนปลายหัวเห็ดใหญ่ จะให้บอกอย่างไรดี มันเย็นเฉียบไปทั้งตัว มันเป็นประสบการณ์ที่เหลือเชื่อ ไม่น่าจะเป็นไปได้ ในริมฝีปากของแม่มีแท่งรักของลูกชายสถิตอยู่
ผมอยากให้คงเวลานี้ไปนิจนิรันด์ แต่ไม่เป็นเช่นนั้น แม่เล่นกับแท่งรักผม 4-5 ครั้ง ก็ลุกขึ้นมาจูบแลกลิ้นกับผมใหม่ แล้วจึงจูงผมมาที่ที่นอนใหญ่ ขยับตัวลงบนที่นอนนุ่ม ขยายเรียวขาขาวแยกจากกัน เป็นการส่งสัญญาณถึงผม ไม่ใช้ผมไม่เข้าใจ แต่ในห้วงคำนึงนั้นคำว่า SAFE SEX ที่แม่พร่ำเตือนผมให้รู้จักป้องกันมันผุดขึ้นมา “มะ.......แม่ จิมไม่มีถุง”
แม่ตอบกลับอย่างหมั่นใส้ “ปลอดภัยลูก..ไม่ต้องห่วง” แม่คงป้องกันไวแล้วผมคิดเช่นนั้น
จับท่อนเนื้อตัวเองไว้มั้นแล้วแทรกตัวเข้าไปหา ขยับเสาเนื้อจรดให้ตรงปากทางเข้าถ้ำรักของผู้ให้กำเนิด พุ่มพรึกหนาแน่นแต่ดูมีระเบียบกว่าหญิงสาวที่เคยผ่านมา ด้วยเจ้าของคงดูแลเป็นอย่างดี
แม่เปิดทางให้ผมด้วยมือข้างหนึ่งและอีกข้างก็นำพาผมกลับเข้าสู่นครต้องห้าม
ขณะแท่งรักเคลื่อนกายย้ายเข้าสู่รอยแตกของกำแพงเนื้อ แม่ก็ครวญ “อ..อะ..โอ.จ๊ะ..ที่รัก...ยอดรักของแม่....” เมื่อผมกดและดันจนหมดลำท่อนเนื้อ แท่งรักผมแข็งขันและใหญ่กว่าที่เคยเป็นมา จนอาจกล่าวได้ว่าหญิงใดที่คุณเคยผ่านมาว่าดีแล้ว มันไม่เท่าเทียมกับหญิงผู้นี้เลย แม่เยี่ยมยอดที่สุด กับหญิงอื่นผมไม่ค่อยมีปัญหาในการควบคุมและอดกลั้น แต่เมื่อแม่เคลื่อนขยับและคร่ำครวญ ผมต้องสู้ทนฝืนกลั้นไม่ให้จบลงที่ปากอ่าวในทันที จับมือแม่ไว้แล้วค่อยๆ ขยับอย่างช้าๆ จนเข้าที่เข้าท่าง สม่ำเสมอและมั่นคง
แม่ยิ้มให้ผม แม่ดูสวยมากเมื่อผมเห็นท่านยิ้มและกล่าวว่า “ใช้แล้ว จ๊ะจิม แบบนี้ละ....อ..อา..อาวว..ดีจังเลย” และอีกหลายๆ คำพูดทำนองนี้ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ขณะที่ผม.....ย....เย็ดเธอ
กายเนื้อผมสอดใส่อยู่ในร่างเนื้อของแม่ ขยับเข้าออกอยู่ในดินแดนพันธะ ที่ๆ ผู้เป็นลูกไม่อาจล่วงละเมิดได้ แต่ผมล่วงล้ำไปแล้ว ขยับกายล่างเร็วเท่าเร็ว เท่าที่แรงมีอยู่ และทำหนักขึ้นๆ จนกระทั้งได้ยินแม่ครวญดังขึ้น บ่งบอกถึงความสุขที่ใกล้ลุล่วง
แม่ดึงผมมากอดแน่น กวัดเรียวขารัดเอวผมแน่นขยับสะโพกบดเบียดสวนกลับ พยายามส่งแท่งรักผมสอดใส่ให้ลึกที่สุด “อะ..โอ....โอออ..อูยยยย.....ผ..ผัวขา..อ...ออกแล้วววว.....ออก แล้ววววววววว..ซซ..ซีดดดด”
ใบหน้า สำเนียง และคำพูดบ่งบอกถึงความสุขความพึงพอใจเมื่อมาถึงที่สุดของสวรรค์ ริมฝีปากที่เผยอครางรัญจวนจนผมอดไม่ได้ที่จะยื่นปากลงไปจูบ
เคลื่อนไหวช้าลง ช้าลง คลายกอดที่รัดแน่นออก ผมค่อยๆ ขยับตัวลุกขึ้นนั่งแต่ยังคงฝังแท่งเนื้อที่ยังแข็งตัวอยู่ในโพรงสวาทของผู้ ให้กำเนิด
เห็นรอยยิ้มเปี่ยมสุขจากแม่ที่ลืมตาขึ้นมองมายังผม “จิม,จิม,จิม.....จิตรพัตร์ที่รัก”
ไม่บ่อยนักที่แม่จะเรียกชื่อเต็มผม ส่วนมากก็ ลูก,จิม,ที่รัก อะไรทำนองนี้ เสียงของแม่ที่เรียกชื่อผมคราวนี้ฟังดูเย้ายวนใจกว่าที่เคยได้ยินแม่เรียกมา ก่อน
ยอดอกของแม่ถูกปลายนิ้วโป้งและชี้หนีบจับขยี้เล่นเบาๆ พร้อมๆ กับเสียงแสดงความพึงพอใจอยู่ในลำคอของแม่ จนกระทั่งผมดึงรั่งปลายถันขึ้นสูง เหมือนจะเด็ดให้หลุดจากเนินเขา แม่ก็ร้องโอ้ยพร้อมตีต้นแขนผมแล้วหัวเราะคิก แต่แล้วแม่ก็ต้องหยุดและหลับตาพริ้มลงเมื่อผมเริ่มหยอกล้อกับละมุดเม็ดซีด
เหนี่ยวรั่งเรียวขางามของแม่ขึ้นพาดบ่าแล้วขยับกดประตูมารดรอีกครั้ง คราวนี้บุกทะลวงอย่างเร็วและหนักพร้อมกางขาแม่ออกกว้าง กระหน่ำรุกล้ำเนินเนื้อที่เปียกชื้นผ่านช่องคลอดที่นุ่มนวลแต่บีบรัดตึง สู่ส่วนลึกของมดลูกแหล่งประติสนธิก่อกำเนิดเกิดมาเป็นผม จุดอวสานของการล่วงล้ำ เมื่อผมใกล้ถึงจุดหมายปลายทาง
“อ...โอ...ม..แม่...โออออออส..สุดยอด..ยอดดดดดดดดดดดดดดดดด”
แม่อุทานออกมาสั้นๆ แล้วรีบขยับรับการสอดใส่เร็วขึ้น เรียวเล็บกดจิกลงบนแผ่นหลังผม เมื่อผมมาถึงจุดสิ้นสุด
น้ำรัก น้ำสวาท น้ำเชื้อแรกของลูกชายที่หลั่งรดสู่โพรงสวาทของแม่ มันเป็นการปลดปล่อยที่วิเศษที่สุด การระเบิดที่สุดแรง สร้างความแสบเสียวตลอดลำท่ออย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน จนผมต้องครางออกมาดังๆ แล้วฟุบอยู่บนร่างของแม่อยู่ชั่วขณะ แม่ถึงตามมาติดๆ ด้วยอาการบีบรัดลำแท่งเป็นจังหวะๆ ทำให้ผมต้องขยับเคลื่อนตามอย่างช้าๆ เพื่อรีดสิ่งที่ค้างคาในลำท่อออกให้หมดสิ้น
เมื่อศึกรักสิ้นสุด เสียงแม่ก็เอื้อนเอ่ย “ด...ดีที่สุดเลยลูกจ๊า...”
“เหลือเชื่อเลยครับแม่”
เราสองแม่ลูกต่างหอบหายใจ............ชั่วครู่จึงยิ้มให้กันแล้วหัวเราะออกมาอย่างมีความสุข
เมื่อลงนอนในอ้อมกอดซึ่งกันและกัน บทสนทนาจึงเริ่ม
มันน่าจะเป็นการพูดคุยถึงเรื่องของเราแม่ลูกที่เพิ่งเกิดขึ้น แต่กลายเป็นว่า แม่กล่าวถึงคุณประพันธ์
“ประพันธ์..เขามีชู้”
คุณประพันธ์แต่งงานกับแม่เมื่อผมอายุได้ 5 ปี ผมไม่เคยเรียกคุณประพันธ์ ว่าพ่อ ซึ่งคุณประพันธ์ก็ไม่ต้องการให้ผมเรียกเช่นกัน ที่จริงแล้วผมทราบอยู่แล้วว่าชีวิตแต่งงานของแม่ไม่ค่อยจะดีนัก แต่ผมไม่เคยเข้าไปก้าวก่ายเรื่องชีวิตคู่ของแม่เลย จนกระทั้ง ศึกรักครั้งยิ่งใหญ่ของเรายุติลง “ทำไมแม่ไม่หย่าละครับ”
ดูเหมือนแม่ไม่ต้องการพูดเรื่องนี้นัก
“แม่ไม่สนใจว่าคุณประพันธ์จะทำอะไรแล้ว แม่ไม่ได้อยู่คนเดียว ไม่เหงาแล้ว แม่รู้แล้ว ตอนนี้ลูกคือคนที่แม่ต้องการ ล...ลูกเสียใจหรือเปล่า? ลูกว่าแม่บ้าใช้ไหม? ที่ทำเรื่องแบบนี้”
“แม่...มันเยี่ยมที่สุดเลยครับ”
“จ๊ะ...ลุกแต่..แม่หมายถึง แม่เป็นแม่ แม่ทำแบบนี้กับเรามัน ..มันผิด ถ้าแม่รู้จักหักห้ามใจอย่างที่เคยทำ...ถ...ถ้าแม่ไม่รู้ว่าเราก็คิดแบบเดียว กับแม่ มันคง...มันคงไม่เกิดขึ้นหรอก”
“แม่ จิมรักแม่นะ จิมก็คิดแบบแม่ จิมจะไม่ทำหรอกถ้าจิมไม่ต้องการ จิมไม่รู้มาก่อนว่าแม่ก็ต้องการจิมเหมือนกัน”
“จิมลูกแม่ แม่ดีใจ แม่...แม่ไม่เคยคิดทำร้ายลูกให้ลูกเสียใจเลย ลูกรักของแม่”
ผมใช้มือสำผัสอกอวบและจูบปากของแม่
“แม่จ๊า...แม่ไม่ได้ทำร้ายจิม ไม่ได้ทำให้จิมเสียใจ แม่ทำให้เราเข้าใจและสนิทกันมากขึ้นต่างหาก”
แล้วผมก็หยีตามองแม่อย่างเจ้าเลห์ “ต..แต่...แต่..จิมจะเสียใจถ้าจิมไม่ได้แอ้มแม่”
หน้าแม่ดูแดงขึ้นมาทันที แม่ยิ้มออกเขินๆ ดูน่ารัก น่าถนอมเชียว “..ที่รัก”
แล้วเราแม่ลูกก็ผวาเข้าหากัน กอดจูบ สำผัสกันและกัน เป็นการโหมโรงบทรักอีกครั้ง
...................................................................................
..................เราสมสู่กันอีกในตอนเช้า และดูเหมือนว่ามันไม่เพียงพอสำหรับเรา เราเสพสมกันตลอดทั้งวัน ยังกับว่าจะไม่มีพรุ่งนี้อีกแล้ว
เราออกมานอกที่พักกันน้อยมาก เดินเล่นรอบๆ ที่พัก เข้าเมืองไปดูหนัง ร้านอาหาร 2-3 ครั้ง เราไปช็อปปิ้งกัน เพราะผมอยากซื้ออยากให้แม่ใส่ชุด SEXY และแม่ก็สนุกไปกับผมด้วย บางครั้งแม่จะเป็นนางกระต่าย,สาวใช้,นักเรียน ม.ต้น ส่วนผมเป็นเจ้านาย,นักเที่ยว,แมงดา (ไปเอาเงินมาจากไหนนี้)
เวลาแม่แต่งตัว แต่งหน้า แม่จะดูสวยมาก ยิ่งใส่ชุดชั้นใน SEXY มีสายรัดถุงน่องและสวมส้นสูงยืนอยู่ข้างหน้าต่าง มองออกไปนอกหน้าต่าง(ป่า) ปล่อยให้แดดอ่อนๆ กระทบร่างงาม ส้นสูงที่แม่สวมหนุนเกื่อให้เรียวขาดูโค้งงามมากขึ้น ถุงน่องแนบเนื้อเบาบางสีขาวนำพาสายตาผมสู่ก้นกอยที่เปลือยเปล่า ทรวงอกอิ่มที่เคลื่อนไหวตามลมหายใจเข้าออก ผ่านสายตาที่มองอยู่ข้างๆ จวบจนวันนี้รูปภาพๆ นี้ไม่เคยห่างหายไปจากกระเป๋าสตางค์ผมเลย
เมื่อคุณประพันธ์ตามมา มันยิ่งวิตถาร พิสดาร เขาอยู่กับเรา แต่เราแม่ลูกก็หาได้หยุด มีครั้งหนึ่งตอนอาหารเย็น เขาพูดขึ้นว่า “ยิ้มอะไรกันนักกันหนา เพี้ยนกันรึป่าว?” ผมอยากจะบอกซะเหลือเกินว่าเราแม่ลูกทำอะไรร่วมกันเวลาเขาออกไปข้างนอก
ครั้งหนึ่งเราแม่ลูกไปเดินเที่ยวกันในป่า เราใช้มันเป็นสถานที่เริงรัก อย่างไม่อายฟ้าดิน ผีสางเทวดา แม่ใช้มือยึดจับต้นไม้ใหญ่ไว้ให้ผมเสพสมกับเธอจากทางด้านหลัง และอีกครั้งเราเล่นรักกันขณะที่คุณประพันธ์ก็ยังอยู่ในบ้านพักด้วย ลำบากหน่อยก็ตรงที่ต้องพยายามไม่ให้เกิดเสียงดังขึ้นมา
ตลอดหน้าร้อน เราเสาะแสวงหาสารพัดแบบวิธี แห่งความสุขร่วมกัน แม่จะคอยถามว่าชอบแบบนั้นแบบนี้ไหม และดูเหมือนผมจะชอบให้แม่เริ่มต้นด้วยชิวหาพาเพลินเอามากๆ
เมื่อเวลาพักผ่อนของเราใกล้สิ้นสุด ผมมีอาการไม่อยากไปไหน อยากอยู่กับแม่ ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนผมตั้งใจอย่างหนักที่จะสอบเข้ามหาวิทยาลัยให้ได้ ตอนนี้มันไม่สำคัญอีกแล้ว
ในทางกลับกัน แม่เริ่มเก็บตัวและเงียบลง ไม่ค่อยพูดค่อยจา ไม่ว่าผมจะชวนคุยหรือชวนทำอะไร แม่เริ่มบ่ายเบี่ยงและปฏิเสธผม จนเมื่อถึงวันที่เราต้องเดินทางกลับ แม่บอกผมว่า “ลูกรัก..เราต้องหยุดกันได้แล้วนะ”
ขณะที่ผมจะกล่าวอะไร แม่ห้ามผมแล้วบอกอีกว่า “ไม่ลูก...ไม่มีอีกแล้ว เรามีช่วงพักร้อนที่มีความสุขและวิเศษที่สุดด้วยกัน แต่มันจบแล้วลูก เรากำลังจะกลับสู่โลกแห่งความจริง”
ไม่ว่าผมจะพยายามพูดอะไร แม่จะบอกบัด ผมไม่เคยเห็นแม่มีท่าทีที่แน่วแน่เช่นนี้มาก่อน ผมไม่อยากเชื่อ ตลอดเวลาที่เราร่วมรักกัน ผมมักดิดเสมอว่า แม่จะเป็นของผมตลอดไป แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันจบสิ้น
วันที่ผมต้องเดินทางขึ้นเหนือไปมหาวิทยาลัย แม่มาส่งผมที่สถานีรถไฟและจูบที่แก้มผมก่อนจาก ผมไม่อยากเชื่อเลย ผมเกือบทำใจได้อยู่แล้วว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเรา 2 คน แม่ลูกอีก ถ้าผมไม่เห็น หยาดน้ำตาของแม่ที่รินไหลออกมาก่อนจากกัน
ตลอด 4 ปีในมหาวิทยาลัย ผมจะกลับบ้านเมือถึงช่วงเทศกาล หรือเดือน สองเดือนครั้ง แต่เราไม่เคยพูดคุยถึงเรื่องที่เกิดขึ้นตอนหน้าร้อนปีนั้น จริงๆ แล้วผมเคยพยายามอยู่หนหนึ่ง แต่แม่ปฎิเสธที่จะพูดถึงเรื่องนั้นอีก
แม่ยังใช้ชีวิตอยู่กับสามีทั้งๆ ที่ไม่มีความสุข ผมดีใจเมื่อผมจบการศึกษาซะที ผมไม่ต้องพึ่งพาอาศัยสามีของแม่ และแม่ก็ไม่ต้องทำงานหนักอีก
หลังจบการศึกษา ผมได้งานที่จังหวัดในภาคเหนือนั้นเอง จะลงมาเยี่ยมแม่บ้างก็เป็นครั้งคราว จนเมื่อถึงช่วงหยุดปีใหม่ปีหนึ่ง แม่ขอให้ผมกลับมาเยียมบ้านเพราะมีเรื่องจะบอกกล่าว
มีความรู้สึกว่าช่วงนั้นเวลามันผ่านไปช้าเหลือเกิน กระวนกระวายใจ คิด หวัง และสงสัย แต่ก็คิดอะไรไม่ออก
แม่มารับผมที่หัวลำโพง เราผวาเข้ากอดกัน หอมแก้มกัน ท่าที่ของแม่ดูสดชื่นขึ้นกว่าเดิมมาก ระหว่างทางกลับบ้าน แม่บอกว่า แม่เลิกกับสามีแล้ว และขายบ้านได้เงินมาจำนวนหนึ่ง ผมถามแม่ว่า “แล้วแม่จะไปอญุ่ที่ไหน?”
“แม่ไม่แน่ใจ...บางทีอาจหาบ้านหรือห้องเช่า ยังพอมีเวลาตัดสินใจ”
“แม่..เรามาคุยกันถึงเรื่องนั้นได้ไหม?”
แม่นิ่งไปพักหนึ่ง
“แม่...เราน่าจะอยู่ด้วยกัน มันน่าจะ WORK นะแม่”
“ไม่ลูก”... “เราทำไม่ได้ เรื่องที่เกิดมันก็หลายปีแล้ว เพราะคุณประพันธ์ เราเริ่มต้นกันด้วยดี ตอนนั้นเขา 32 แม่ 25 แต่เมื่อเขา 40 เขายังต้องการผู้หญิง อายุ 20 มันทำให้แม่ทนเขาไม่ได้”
“แต่เราก็ต้องการกันและกัน..มม..ไม่ใช่หรือแม่”
“จิมลูกแม่...เราอยู่ด้วยกันไม่ได้ แม่เห็นปัญหา เห็นเรื่องยุ่งยากที่จะเกิดขึ้น....ที่จะเกิดขึ้นกับเรา.... แม่ไม่น่าจะอยู่กับจิมเลยในตอนนั้น แม่น่าจะรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับเรา ................แม่อยากให้มันจบ ไม่อยากให้ลูกหมดอนาคต จิม....ลูกสำคัญต่อแม่มาก แม่สัญญากับตัวเอง แม่ต้องแน่ใจว่าลูกจะเรียนจบ แม่รู้ว่าจิมอยากอยู่กับแม่”
“มันจะไม่เกิดขึ้นจริงหรือถ้าจิมไป?”
“ลูกยังเด็กยังไม่รู้ว่าจริงๆ แล้วลูกต้องการอะไร….ลูกเพียงแต่......”
ผมเอื่อมจับมือแม่เอาไว้ “แม่.....แม่รู้อะไรไหม์....ไม่มีอะไรสำคัญอีกแล้ว ที่แม่ทำ จิมเข้าใจและดีใจที่เกิดขึ้น ตอนนี้จิมไม่สนอะไรแล้ว จิมลืมแม่ไม่ได้ แล้วแม่ละ...ลืมจิมได้หรือป่าว?”
เสียงแม่ที่สั่นเคลือ “ม...ไม่...ม..แม่.แม่ไม่เคยลืมลูกเลย...จิม”
เราผวาเข้าจูบกันเหมือนจะชดเชยวันเวลาที่สูญเสียไป วันเวลาที่ผมอยู่โดยไม่มีแม่
“แม่.....แม่รักจิมไหม? รักยิ่งกว่าสิ่งใดในโลก เหมือนอย่างที่จิมรักแม่”
“คะ..จิม..น...แน่นอนจ๊ะ...ม..แม่รักลูก...จิม”
“กลับบ้านกันเถอะ”
.....................ที่บ้านเราจูบกันไม่หยุดจนแทบระบมไปทั้งปาก เมื่อบราสีเบส ลายลูกไม้ถูกปลดออก ผมก็ตรงเข้าดูดดุลย์ปลายถันที่ชูชันแข็งเป็นไตของแม่อย่างหิวกระหาย และเมื่อกางเกงชั้นในลูกไม้บางเบาสีเดียวกันหลุดลงจากเอว ร่วงหล่นลงปลายเท้า ถูกเจ้าของสบัดทิ้งอย่างไม่ใยดี ผมต้องแปลกใจ แม่โกนพุ่มรักออก เหลือแต่เนินเนื้อเนียน จนผมต้องเอ่ยปาก “ม...แม่..ต...ตั้งแต่เมื่อไร?”
แม่ยิ้มอย่างเขินๆ “ม..เมื่อเช้า...คิดว่าจิมจะชอบ จิมชอบไหมละ?” หลบหน้าผมไม่ยอมสบสายตา
“ม....หมายความว่า.......ม...แม่....แม่รู้ว่า..ร..เราจะ..”
หน้าแม่แดงระรื่อ “ม...แม่..แม่หวังว่า...”
ผมหัวเราะ “แม่...แม่รู้ๆ ...รุ้ว่าว่าจิมก็คิดแบบเดียวกับแม่.....เจ้าเล่ห์ๆ....นะแม่”
ผมรีบเปิดกระเป๋าเดินทางของผมหยิบเอาโลชั่นบำรุงรักที่ซื้อติดมาด้วยออกมา แล้วยิ้มมุมปากมองไปที่แม่
“สุดที่รักของแม่ แม่ดีใจที่ลูกยังต้องการแม่อยู่”
