“จริงหรือคะ ....น่าสนใจ”
รติกรพูดเสียงหวานฉ่ำ มือค่อยๆลูบไล้ต่ำลงไป จากใบหน้า... ลงไปทีหน้าอก... ต่ำลงไป... ปลดเข็มขัด... เปลื้องกางเกงเขาออก.... แล้วล้วงเอาความเป็นชายของเขาออกมา... วันชัยใจเต้นระทึก ถ้าหากเป็นยามปกติที่อยู่กันสองต่อสอง ชายหนุ่มคงเต็มไปด้วยความตื่นเต้นยินดีที่มีสาวสวยมาทำกับเขาแบบนี้ แต่ในสถานการณ์ตอนนี้ เขากลับเต็มไปด้วยหวาดกลัว วันชัยรู้ดีว่าภายใต้ใบหน้าสวยๆของรติกรนั้น ซ่อนไว้ด้วยความอำมหิตไม่ผิดไปจากอสรพิษ
“จะทำอะไรผม” เขาระร่ำระลัก หน้าซีดเผือด
“รู้มั๊ยว่าเอ้ชอบอะไร” รติกรพูดช้าๆ “ผู้ชายที่รักและซื่อสัตย์ต่อเมียไง เอ้ยังไมเคยเห็นจริงๆเลย”
หญิงสาวพูดพร้อมกับขยับข้อมือไปมา... แม้วันชัยจะเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น แต่ภายใต้การปลุกเร้าด้วยอุ้งมืออันอ่อนนุ่มของหญิงสาว ก็ทำให้ท่อนเอ็นของเขาตั้งผงาดขึ้นมา มันพองตัวใหญ่โตจนแม้แต่อุ้งมือของหญิงสาวยังกำแทบไม่รอบ
เสี่ยตงซึ่งจับตามองอยู่ตลอดเวลา เริ่มหงุดหงิดขึ้นมาอีกครั้ง
“นี่เอ้จะทำโทษมัน หรือจะพามันขึ้นสวรรค์กันแน่” เสี่ยตงพูดประชดประชัน
แม้จะอยู่ในสถานการณ์ตึงเครียด แต่ลูกน้องสองคนที่ยืนคุมเชิงอยู่ด้านหลังของวันชัยก็รู้สึกขบขันกับคำพูดแดกดันของเสี่ยตงไม่น้อย ส่วนรติกรนั้นหัวเราะเบาๆ ในใจของหญิงสาวคิดว่าอาของเธอช่างไร้รสนิยมสิ้นดี รติกรชอบที่จะหยอกเย้ากับเหยื่อเล่นก่อนที่จะขย้ำอย่างโหดเหี้ยม
“อย่าใจร้อนซิคะคุณอา เอ้แค่อยากรู้ว่า...” เธอแกล้งหยุดชะงักมองสีหน้าที่ขาวซีดของวันชัย ก่อนจะกล่าวต่อ “อยากจะรู้ว่าคุณวันชัยจะรักเมียซักแค่ไหน”
“ฆ่าผมเถอะ... ฆ่าผมดีกว่าที่จะให้ผมทรยศต่อเธอ”
“โอ้ ช่างมีความรักอันล้ำเลิศ” หญิงสาวพูดหยอกเย้า “แต่ว่ารักแค่ไหนล่ะ รักมากกว่าสิ่งนี้หรือเปล่า”
พูดพลางบีบมือเบาๆ ในขณะที่มืออีกข้างเอื้อมไปหยิบคัตเตอร์บนโต๊ะ จ่อมันเข้าที่โคนท่อนเอ็นของเขา วันชัยเหงื่อแตกโทรมเต็มหน้า
“เอ้จะให้คุณเลือก ระหว่างเจ้านี่กับเมีย คุณเลือกได้อย่างเดียวเท่านั้น บอกมา” น้ำเสียงเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าว
“อย่า...อย่าทำผม...ปล่อยผมเถอะ ผมผิดไปแล้ว” ชายหนุ่มวิงวอน เข่าอ่อนแทบจะทรุดลงกับพื้น แต่ต้องฝืนยืนตัวแข็งทื่อ เพราะกลัวว่าของรักจะโดนคมของคัตเตอร์
“เลือก” รติกรตะคอกใส่หน้า พลางกดคัตเตอร์ลงไป คมมีดกรีดเข้าไปในผิวเนื้อบางๆ วันชัยส่งเสียงร้องโหยหวน “อย่า.อย่า......อย่าทำ...ผมยอมแล้ว..ผมยอมแล้วครับ” น้ำเสียงนั้นแหบแห้ง น้ำตาไหลพรากออกมาด้วยความคับแค้นใจ
“ก็แค่นั้น ...ผู้ชาย” รติกรหัวเราะอย่างเหยียดหยาม โยนคัตเตอร์ลงบนโต๊ะ แล้วเดินกลับไปนั่งที่โซฟา เสี่ยตงหัวเราะชอบใจ
“พรุ่งนี้พาเมียคุณมาที่นี่ อย่าตุกติกนะ ผมจะให้คนขับรถตามประกบ ถ้าคุณเล่นลูกไม้ ผมจะให้ลูกน้องยิงทิ้งทั้งสองคนเลย” เสี่ยตงขู่ “เอาตัวไปได้แล้ว”
วันชัยคอตก ขณะที่ลูกน้องทั้งสองคนคุมตัวเขาออกไปจากห้อง
“เป็นไงคะคุณอา เอ้ทำอย่างนี้ถูกใจคุณอามั๊ย” หญิงสาวหันมาออดอ้อนหลังจากอยู่กันตามลำพัง
“เยี่ยมมาก หนูช่างรู้ใจอาจริงๆ” เสี่ยตงพูดอย่างยินดี เดินไปนั่งโอบไหล่ของหญิงสาวไว้ แล้วก้มลงไป ดื่มด่ำกับริมฝีปากที่แดงฉ่ำของหลานสาวอย่างหิวกระหาย หญิงสาวตอบสนองเขาก่อนจะผลักออกเบาๆ
“เอ้ อยากจะขออะไรคุณอาสักอย่าง”
“อะไร.... บอกเลยหนูอยากได้อะไรอาจะให้” เขาพูดอย่างเอาอกเอาใจ
“เกี่ยวกับพี่ปิ่น เธอทรยศต่อคุณอา เอ้จะขออนุญาตเป็นคนลงโทษเธอเอง”
“ไม่ได้” เสี่ยตงตอบทันควัน ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ
“ทำไมคะ เธอทรยศต่อคุณอา”
“อาจะจัดการเรื่องนี้เอง เอ้ห้ามยุ่ง”
น้ำเสียงของเขาหนักแน่น รติกรอยู่กับเขามานานจนรู้ดีว่า น้ำเสียงแบบนี้แสดงถึงความเด็ดขาดและไม่มีวันยอมเปลี่ยนใจ ทำให้หญิงสาวต้องยอมถอย
“อย่าอารมณ์เสียซิคะคุณอาขา ไม่ยุ่งก็ไม่ยุ่ง” หญิงสาวออดอ้อน “แต่ตำแหน่งของเธอล่ะ เอ้ขอไปนั่งแทนได้มั๊ยคะ”
เสี่ยตงขมวดคิ้ว
“เอ้จะต้องไปทำงานนั้นทำไมให้เหนื่อย อยู่เป็นผู้ช่วยของอาก็ดีอยู่แล้ว”
“แต่เอ้อยากจะแสดงความสามารถบ้าง เอ้ไม่อยากให้ใครมองว่าดีแต่งตัวสวย เอาแต่คอยตามคุณอาอย่างเดียว เอ้อยากจะมีตำแหน่ง มีงานที่รับผิดชอบแน่นอน”
“แล้วอาจะคิดอีกทีละกัน ตอนนี้เรามาหาความสุขกันก่อน” พูดพลางซุกหน้าลงไปที่ซอกคอที่ขาวผ่องนั้น แต่รติกรเบี่ยงตัวหลบพร้อมกับลุกขึ้นยืน
“ทำไม โกรธอาหรือ” เสี่ยตงพูดอย่างไม่พอใจ
“เปล่าค่ะคุณอา” หญิงสาวเสียงอ่อนเมื่อเห็นว่าเขาเริ่มจะอารมณ์เสีย “คุณอาจำไม่ได้เหรอ พรุ่งนี้จะได้นอนกอดเจ้าสาวคนใหม่แล้ว เก็บแรงไว้ทำพรุ่งนี้ดีกว่านะ เอ้น่ะของตายของคุณอาอยู่แล้ว จะเอาเมื่อไหร่ก็ได้”
เสี่ยตงยิ้มออกมาได้
“จริงซิ หลานสาวของอานี่รู้ใจจริงๆ”
“งั้นเอ้ขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ”
“จ้ะ”
หญิงสาวหันขวับ ดวงตาเป็นประกายวาววับด้วยความโกรธเคือง... ปิ่นทิพย์เมียน้อยอีกคนของเสี่ยตงคุมกิจการกู้ยิมเงิน ซึ่งเป็นหนึ่งในสามของธุรกิจที่ทำรายได้หลักให้เสี่ยตง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม เธอจะต้องได้ตำแหน่งนี้ เพราะมันจะเป็นสะพานพาเธอไปหาสิ่งที่ต้องการ คนอย่างรติกรจะไม่เป็นแค่เมียเก็บแน่ๆ แม้แต่หมายเลขสองเธอก็ไม่ต้องการ รติกรจะต้องเป็นหมายเลขหนึ่งเท่านั้น !
……………
“เฝ้าบ้านให้ดีนะดิ๊กกี้ แม่ไปแป๊บเดียว เดี๋ยวก็กลับมาจ้ะ” หญิงสาวผู้มีใบหน้าสวยหวาน ยกลูกหมาพุ๊ดเดิ้ลตัวเล็กเข้ามาหอมพร้อมกับกอดอย่างเอ็นดู
“ไปได้รึยังอ้อน เสียเวลามากแล้วนะ” วันชัยร้องบอก พิมพ์ธิดา ภรรยาสาวแสนสวยของเขา
“ค่ะ ค่ะ ไปแล้วค่ะ แหม พี่ชัยนี่ใจร้อนจัง ไปเข้าบ้านได้แล้วดิ๊กกี้” หญิงสาวร้องตอบพลางวางลูกหมาลง
“ป้านวลดูดิ๊กกี้ให้อ้อนด้วยนะ” หญิงสาวร้องสั่งคนใช้ในบ้าน แล้วเดินตามวันชัยมาขึ้นรถ
วันชัยสตาร์ทเครื่อง พารถเบ็นซ์คันหรูก็แล่นออกจากโรงจอดรถอย่างช้าๆ
“วันนี้จะไปไหนคะพี่ชัย”
“ไปไหนล่ะ อ้อนอยากจะไปไหน” เขาถามกลับ
แต่ก่อนที่พิมพ์ธิดา จะพูดอะไร เสียงริงโทนโทรศัพท์มือถือของวันชัยก็ดังขึ้น ชายหนุ่มหยิบขึ้นมารับ
“ฮัลโหล วันชัยครับ ... ครับ ...ครับ ... จะไปเดี๋ยวนี้ครับ”
“มีอะไรคะพี่” พิมพ์ธิดาซึ่งจับใจความได้บางส่วนเอ่ยถาม
“มีงานด่วนที่บริษัทน่ะ พี่ต้องแวะไปที่บริษัทก่อน ขอโทษด้วยนะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ งานต้องมาก่อน อ้อนเข้าใจค่ะ” หญิงสาวพูดเสียงอ่อนหวาน
“พี่ขอโทษนะอ้อน พี่ขอโทษจริงๆ” วันชัยเอ่ยเป็นนัยๆอย่างเศร้าใจ น้ำตาแทบจะไหลออกมา
“ไม่เป็นไรค่ะพี่ชัย แค่นี้เอง แต่เสร็จงานนี้ พี่ชัยต้องลาพักร้อนนะ เราจะได้ไปฮันนีมูนกันเสียที อ้อนอยากไปสวิสเซอร์แลนด็ พี่ต้องพาอ้อนไปนะ”
“ได้จ้ะ พี่จะลาพักร้อน พี่จะพาอ้อนไปทุกที่ๆอยากไป”
“โอ ... พี่ชัยใจดีที่สุดเลย อ้อนโชคดีจริงๆที่ได้แต่งงานกับผู้ชายที่ใจดีที่สุดในโลก” หญิงสาวร้องด้วยความปรีดา หญิงสาวเอนกายลงไปหาพร้อมกับหอมแก้มเขาดังฟอด วันชัยเจ็บปวดประหนึ่งถูกมีดกรีดที่หัวใจ.... โธ่ อ้อนของพี่ อ้อนไม่ได้โชคดีเลย อ้อนโชคร้ายต่างหากที่มาแต่งกับคนที่ไร้ความสามารถอย่างพี่ ชายหนุ่มคิดด้วยความปวดร้าว นึกถึงเคราะห์กรรมที่ภรรยาจะต้องเผชิญแล้วก็เต็มไปด้วยความขมขื่น เขาไม่อยู่ในสภาพที่จะปกป้องภรรยาไว้ได้เลย ยิ่งเห็นสีหน้าท่าทางที่ใสซื่อบริสุทธิ์ของพิมพ์ธิดา ก็ยิ่งคิดถึงความเลวทรามของตัวเองที่กำลังจะส่งเธอลงนรก
……………
“อ้าวพี่อ้อนมาได้ยังไงคะ” รติกรเอ่ยทัก เมื่อเห็นพิมพ์ธิดาเดินตามวันชัยเข้ามา
“พอดีพี่ชัยมีงานด่วนน่ะจ้ะ เลยต้องแวะมา น้องเอ้มาทำงานแต่เช้าเลยนะ”
“ดีจังเลย งั้นปล่อยพี่ชัยไปทำงานละกัน พี่อ้อนไปคุยกับเอ้ที่ห้องดีกว่านะ”
“แหม ดีเลย พี่ไม่อยากนั่งรอเฉยๆด้วย”
“งั้นเราไปกันเถอะ” หญิงสาวรีบเอื้อมมือไปจับที่ข้อมือของพิมพ์ธิดา
“เดี๋ยวก่อน... อ้อน” วันชัยร้องเรียก
“มีอะไรคะ”
วันชัยดึงร่างภรรยาเข้ามาสวมกอดไว้
“อุ๊ย พี่ชัยปล่อยนะ” พิมพ์ธิดาร้องด้วยความอาย นึกตำหนิวันชัยที่ดึงเธอไปกอดในที่สาธารณะแบบนี้ รติกรตาร้อนผ่าวด้วยความริษยา
“พี่ไปก่อนนะอ้อน” วันชัยบอกอย่างเศร้าใจ เขาอยากจะพูดอะไรอีกหลายอย่างเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะต้องจากกัน แต่ก็เหมือนคนที่น้ำท่วมปากพูดอะไรไม่ออกเลย
“แหม จากกันแป๊บเดียวเอง ทำเหมือนกับสั่งเสียไปได้” รติกรแกล้งพูด แต่นัยน์ตามองเขาอย่างเยาะเย้ย ก่อนที่จะรีบจูงมือพิมพ์ธิดาเดินจากไป
วันชัยมองตามหลังคนรัก ปวดร้าวแทบจะขาดใจ มือนั้นกำแน่นด้วยความแค้นเคือง วันนี้เขาต้องพ่ายแพ้หมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง แต่คอยดูเถอะ เขาจะต้องกลับมา เขาจะเอาคืนให้หมดทั้งต้นทั้งดอก อีนังสรพิษคนนี้จะต้องชดใช้เขาอย่างสาสม
……………
รติกรพาพิมพ์ธิดาเข้ามานั่งที่โซฟาในห้องทำงานของเธอ
“พี่อ้อนจะรับอะไรคะ ชาหรือกาแฟ”
“ขอกาแฟค่ะ”
รติกรจัดการโทรสั่ง สักพักแม่บ้านก็ยกกาแฟเข้ามา หญิงสาวมองหน้าแม่บ้าน เธอพยักหน้าให้ รติกรยิ้มอย่างพึงพอใจ
“ขอบคุณค่ะ” พิมพ์ธิดาเอ่ยปาก พอแม่บ้านเดินออกจากห้อง เธอก็หยิบกาแฟขึ้นมาจิบ รติกรจ้องตาเขม็ง
“ทานให้หมดเลยสิคะพี่อ้อน กาแฟกำลังร้อนๆ”
“จ้ะ กาแฟที่นี่หอมจังเลยนะคะ” หญิงสาวที่กำลังจะเคราะห์ร้ายเอ่ยชม เธอหารู้ไม่ว่ากาแฟถ้วยนี้ถูกผสมด้วยยาปลุกเซ็กส์ชนิดที่ออกฤทธิ์รวดเร็วและรุนแรงที่สุด
“เป็นไงคะ พี่อ้อนแต่งงานแล้วต้องปรับตัวเยอะมั๊ย”
“ก็ต้องมีบ้างแหละจ้ะน้องเอ้ แต่พี่ชัยเค้าก็ดีกับพี่มากเลยนะ”
“หรือคะ ดีจัง แล้วเมื่อไหร่จะไปฮันนีมูนกันล่ะคะ”
“เร็วๆนี้แหละจ้ะ พี่ชัยบอกว่าเสร็จงานแล้ว เราจะไปกันที่สวิสเซอร์แลนด์”
“โอ้โห สวยมากเลยนะคะที่นั่น เอ้เคยไปมาแล้ว” รติกรแสร้งทำเป็นอุทานชื่นชม เธอชวนพิมพ์ธิดาคุยไปเรื่อยๆ ในขณะที่สายตาจับจ้องสำรวจใบหน้าของพิมพ์ธิดาตลอด สักพัก หญิงสาวก็สังเกตุเห็นพิมพ์ธิดาเริ่มที่จะตาปรือ และหน้าเรื่อแดงระเรื่อซึ่งเป็นสัญญาณบอกว่ายาปลุกเซ็กส์กำลังเริ่มต้นทำหน้าที่ของมันแล้ว
“พี่อ้อนนี่สวยจังนะคะ หน้าใสจัง” รติกรพูดพลางเอานิ้วไปคลอเคลียบริเวณแก้มของพิมพ์ธิดา หญิงสาวร้องครางออกมาเบาๆ รู้สึกสบายอย่างบอกไม่ถูก
“แล้วน้องเอ้ล่ะคะ... เมื่อไหร่..จะแต่งงานสักที....” พิมพ์ธิดาพึมพำ ตาหรี่ปรือใกล้จะหลับลงทุกที
“แหม เอ้ยังไม่โชคดีอย่างพี่อ้อนนี่” รติกรกระซิบกระซาบอยู่ที่ริมหูของพิมพ์ธิดา ลมหายใจหอมร้อนผ่าวรดไปที่ใบหูของเธอ ซึ่งทำให้เธอยิ่งปั่นป่วนหนักขึ้น “พี่อ้อนใช้น้ำหอมอะไรคะเนี่ย หอมจัง” รติกรพูดพลางสูดดมกลิ่นหอมจากพวงแก้มของพิมพ์ธิดา มือนั้นโอบไหล่ของหญิงสาวไว้พร้อมกับลูบไล้ไปมา พิมพ์ธิดามึนงงสับสนไปหมด เธอมองหน้าของรติกรด้วยดวงตาที่เริ่มพร่าเลือน ในขณะนี้เธอรู้สึกว่า. รติกรช่างสวย ........และเย้ายวนใจเหลือเกิน
จังหวะนั้นเอง ประตูห้องก็เปิดออก เป็นเสี่ยตงนั่นเองที่เปิดประตูเดินเข้ามา เขาจ้องมองไปยังโซฟาที่สองสาวนั่งอยู่ แล้วก็ต้องตาลุกวาว เป้ากางเกงแข็งปั๋งขึ้นมาในทันทีทันใด เพราะพิมพ์ธิดานั้นนั่งถ่างขาอ้าซ่า จนเขามองลอดกระโปรงเข้าไปเห็นกางเกงในสีชมพูอย่างชัดเจน มันอวบอูมเป็นรูปเป็นร่างอยู่ตรงกลางระหว่างต้นขาที่ขาวนวลเนียนน่าลูบไล้... ภาพที่เห็นมันช่างยั่วยวนใจเขาอย่างล้นเหลือ... พิมพ์ธิดานั่งหลับตาพริ้มอยู่ภายใต้การปรนเปรอของรติกร หญิงสาวเคราะห์ร้ายไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ามีผู้ชายอีกคนเดินเข้ามาอยู่ในห้อง แถมกำลังมองเธอด้วยแววตาหื่นกระหายอย่างเต็มที่อีกด้วย...
