"เพราะผมรักคุณ" ๑
"เพราะผมรักคุณ" เครดิตคุณ เดินไม่ทันเงา
................................ วันนั้นผมนั่งรถมากับพ่อของผม ออกจากกรุงเทพฯก็หกโมงเช้า คนขับรถคือพี่ปานขับช้าครับเพราะรู้ว่าพ่อของผมไม่ชอบคนขับรถเร็ว รถวิ่งออกถนนพระราม ๒.แล้ววิ่งตรงมาตลอด ผมมองสองข้างทางที่เต็มไปด้วยโรงงานและร้านค้า ถนนดีมากครับรถวิ่งสบาย ผมมองออกนอกหน้าต่างรถมองทิวทัศน์ มองวัดวาอารามที่มีอยู่สองฟากฝั่ง พ่อผมดูเงียบมาก ไม่ค่อยพูดเลยแม้กับผมเอง พ่อคงอยู่ในอารมณ์เศร้าที่ธุรกิจของพ่อกำลังเปลี่ยนมือ พ่อกำลังขายโรงงานและบริษัทฯทั้งหมดให้กับเพื่อนคนหนึ่ง พ่อผมทำธุรกิจนี้มาด้วยตัวเอง แต่วันนี้ พ่อผมหมดกำลัง หมดแรงสู้ ผมได้แต่เอาใจช่วยเท่านั้น ผมไม่เก่งเหมือนพ่อ ไม่ฉลาดเหมือนพ่อ ผมเป็นคุณหนูเพราะพ่อบอกว่าแม่ผมสอนผมมาอย่างนั้น ไม่ครับ..ผมไม่เคยโทษว่าแม่ผมสอนผมแบบนี้ ผมเองต่างหากที่ไม่เก่ง รถวิ่งเข้าเขตสมุทรสาคร รถเริ่มมากขึ้นพี่ปานขับระวังมากขึ้นอีกเพราะรถเทรนเรอร์เยอะจริงๆ ผมเห็นสองฝั่งทางไม่เหมือนที่ผ่านมา แถวนี้มีแต่นาเกลือ เกลือเม็ดขาวๆถูกวางกองมากมาย ผมมองไปทางไหนก็เต็มไปด้วยเกลือ เห็นชาวนาเกลือกำลังถากไถ และ บางคนก้มเงยเก็บผลผลิตที่กองไว้ ผมมองอย่างสนใจเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นแบบนี้ เคยได้ยินแต่คุณครูสอน เคยดูแต่ในสารคดี นี่คือภาพจริงที่ผมเห็น รถวิ่งเลยมาไม่นานก็เลี้ยวเข้าและขึ้นสะพานสูง สะพานทอดยาวข้ามถนนพระราม๒.ที่ผมมา ผมกำลังเข้าเมืองสมุทรสงคราม เมืองน้ำเค็มที่ชื่อแม่กลอง เมืองที่มีอดีตรักยืนยงของคนเมืองน้ำทะเล เขาบอกว่าสาวแม่กลองนั้นสวยนัก สาวแม่กลองนั้นหวานปานนางในเทพนิยาย รูปร่างนางสวย เรือนร่างนางสมส่วน หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่เข้ามาหลงไหลในสาวแม่กลองมานักต่อนัก พี่ปานขับรถผ่านทางรถไฟสายโบราณ ทางรถไฟที่อยู่คู่กับเมืองแห่งนี้ สองข้างทางรถไฟมีแม่ค้าค้าขาย มีร่มกางกันแดดฝนขึ้นเป็นแพกว้าง ร้านรวงมีมากมายนัก ร้านค้ามีมากเกินที่เรานึกคิด ชีวิตชาวบ้านแบบนี้หาไม่ได้ในเมืองหลวงที่ผมอยู่ รถวิ่งเลยผ่านและเลี้ยวอีกครั้ง เลี้ยวมาที่ถนนยางดำ ถนนดูดีดูเรียบ พี่ปานชี้บอกพ่อผมว่าเดี๋ยวข้ามสะพานข้างหน้าก็จะเข้าเขตอัมพวา อัมพวาเมืองมะพร้าวหอม เมืองน้ำตาลปีบหวานอร่อย สองข้างทางมีแต่เตาตาลที่ต้มตาลหวาน ผมเห็นต้นมะพร้าวสูงงามขึ้นเต็มทั่ว ต้นนั้น ต้นนี้ โอยย..ช่างมากมาย เห็นผู้ชายสะพายแขวนกระบอกตาล ที่เอวมีมีดพร้าเล่มใหญ่น่ากลัว เขาบอกว่านั่นเรียกว่ามีดปาดตาล เอาไว้ฝานก้านตาลเอาน้ำหวาน ผมเห็นชายคนนั้นดูแข็งแรง ดูเขาเก่งกล้า เขาแบกกระบอกตาลหลายสิบกระบอก เขาแบกหามทั้งสองข้างจนไม้คานแอ่น เขาเดินเร่ง เขาเดินรีบ เขาดูเข้มแข็งจริงๆ ผมมองเขาอย่างสนใจ พี่ปานบอกพ่อผมใกล้ถึงแล้ว...อีกไม่กี่กิโลก็ถึงเมืองน้ำอีกแห่ง เมืองน้ำที่มีชื่อเสียงโด่งดังทั้งชาวไทยและชาวเทศ เมืองแห่งตลาดน้ำอันลือชื่อ ตลาดน้ำชาวบ้านที่ล่องเรือมาแลกเปลี่ยนสินค้า ล่องเรือมาค้าขายของ เมืองนี้ถูกเรียกว่า "ดำเนินสะดวก" ดำเนินสะดวกมีตำนาน มีเรื่องเล่าอดีตกาล มากมาย นัก พระเจ้าแผ่นดินเคยเสด็จผ่านแวะพบพสกนิกร พระองค์เสด็จทางชลมาศด้วยเรือหลวง พ่อผมบอกว่า ดำเนินสะดวกก็ด้วยชื่อที่บอกว่าเดินทางสบายสะดวกสบายด้วยเรือต่างๆ ลำคลองน้อยใหญ่มีมากมายนัก ก็มีมากจนแทบจำไม่ได้ว่าตรงนั้นชื่อคลองอะไร ตรงนี้เรียกว่าคลอง ๑ ๒ ๓ ๔หรือไม่ เพราะมากมายจริงๆ
..........................พี่ปานขับรถข้ามสะพานแล้วเลี้ยวซ้ายเข้าตลาดน้ำ โอว..รถมาก รถนักท่องเที่ยว รถชาวบ้านร้านค้า สองฝั่งทางมีแต่ต้นไม้เลือกสวน นั่นต้นฝรั่งปลูกเรียงรายเป็นคันสวน ต้นมะม่วงก็มากมาย นั่นต้นละมุด ต้นพุดทรา แล้วเอ๊ะนั่นต้นอะไร อ้อต้นชมพู่เพชรที่หวานลือชื่อ รถวิ่งเข้ามากว่ากิโลจึงเลี้ยวเข้าจอกที่ลานจอดกว้างๆ ฝรั่งเยอะทีเดียว นักท่องเที่ยวมากมายจริงๆ ร้านค้าขายของที่ละลึก ร้านขายของผลผลิตพื้นบ้าน ฝั่งนี้มีร้านขายพืชไร่พืชสวน ฝั่งนั้นมีขายจักสานตามแบบพื้นเมืองแห่งนี้ พี่ปานจอดรถให้ผมกับพ่อลงเดินชมตลาดและร้านค้า พ่อผมเดินชี้ให้ผมดูสินค้ามากมาย ดูผลไม้สดจากสวน องุ่นลูกสวย มะม่วงลูกโต ละมุดก็งาม น้ำตาลปีบเป็นห่อใหญ่วางเลือกซื้อ ผมมองแม่ค้าสาวๆ แม่ค้าสวยๆที่มีอยู่เต็มไปหมด พ่อผมเดินเลยเข้าไปด้านใน พ่อบอกจะพาผมไปหาเพื่อนของพ่อที่ทำค้าขาย ผมเดินตามพ่อและมองผู้คน น่าสนใจจริงๆ น่าสนุกกับคนที่นี่ อากาศก็ดี คนก็มาก ร้านรวงดูไม่เหงา ผมเห็นฝรั่งยืนซื้อของ ต่อรองราคาเก่งกาจ แม่ค้าคนสวยก็เก่ง พูดฝรั่งบ้างไทยบ้างผสมกันไป มือไม้ยกขึ้นลง ปากพูดบอกเร็วๆ ผมยิ้มให้กับเธอแม่ค้าคนสวยคนนี้ที่กำลังบอกกับฝรั่งตัวสูงใหญ่ มือและแขนเธอสะพายผ้าสวยลายงาม ปากบอกถึงความงามและวิธีการผลิต ผมรีบเดินตามพ่อผมเข้าไปด้านใน ผมเหลียวมองลงไปที่คลอง อืมมมมม.... แม่ค้าทั้งสาวทั้งแก่พายเรือลำเล็กๆและมีของมากมายวางขายในลำเรือ ผลไม้ก็มีทั้งองุ่นส้มโอแตงโมใบใหญ่ เรือลำนั้นแม่ค้าสาว ในเรือเธอมีหมวกหวายวางขายเป็นร้อยเป็นพันใบ ป้าคนนั้นขายทุเรียน ยายคนนั้นแก่มากๆแต่ยายยังพายเรือขายไหวอยู่ ยายขายผักพืชอาหาร ผักบุ้งก็มี ผักกาดก็มี ผักชีก็มาก ผักกะหล่ำลูกโตวางกองแน่น ดูลุงคนนั้นพายเรือให้ฝรั่งนั่งเที่ยว ฝรั่งนั่งถ่ายรูปเอาไว้เป็นที่ระลึก เรือมากมายจนแทบชนกัน บางลำก็เอียงจนน่ากลัว เสียงแม่ค้าร้องเรียกขาย เสียงผู้คนต่อรองราคา เสียงหัวเราะ เสียงต่อกระซิกกันของคนจำนวนมาก ผมฟังก็ยิ้มเพราะสำเนียงเหน่อน่ารัก แม่ค้าคนสวยคนนั้นเสียงเธอจับใจ เสียงเธอเหน่อได้อารมณ์สนุก ใบหน้าเธอหวาน ปากเธอแดง คิ้วเธอดกงาม เธอยิ้มสวย เธอมีเสน่ห์ เธอช่างงามเหลือเกินถึงแม้ผมจะไม่เห็นเรือนร่างเธอทั้งหมด เสื้อที่เธอสวมใส่ก็แขนยาวคุมจนถึงมือ ผ้าถุงที่เธอสวมก็ยาวถึงข้อเท้า หมวกจีนใบใหญ่ที่เกือบจะปิดหน้า ผมก้มมองเธอด้วยความสนใจ ในเรือเธอเต็มไปด้วยส้มเขียวหวาน ส้มผลสุขผสมส้มสีเขียวเข้ม ส้มบางมดแต่มาอยู่ที่ดำเนิน เออ..ก็แปลกดี
