โดนลุงภารโรง
สวัสดีค่ะ ไม่ได้เข้ามานานเลยค่ะ พอดีช่วงนี้มิ้นว่างๆเลยมีเวลาเล่าเรื่องของมิ้นต่อค่ะ คงเล่าต่อจากคราวที่แล้วเลยนะคะ อาจจะจะทิ้งช่วงไปนาน ยังไงก็คงกลับไปอ่านทวนเรื่องคราวแล้วได้แหละค่ะ (ห้องสมุดหมวด M ค่ะ ต้องขอบคุณคุณ chart199 ด้วยนะคะที่ทำให้ตามเรื่องเก่าได้ง่ายขึ้นมากเลย)
ก็ช่วงเย็นๆหลังจากโดนวันนั้น เก่งเค้าก็กลับมารับมิ้นค่ะ ที่เค้าโทรมานั่นแหละ มิ้นก็กำลังเบลอๆมึนๆกับเหตุการณ์ที่พึ่งเกิดขึ้นสดๆร้อนๆด้วย รู้สึกเพลียมากแล้วก็เริ่มแสบๆร้อนๆในรูด้วยซี... รู้สึกเลยค่ะว่ามันยังอ้าโบ๋ไม่หุบลงเลย มิ้นไม่ได้ใส่กนน. ด้วยสิคะ แล้วแคมเนื้อมันเจ่อบวมแบบนั้น ไม่อยากบอกเลยว่าใส่กางเกงยีนส์รัดๆ มันจะแสบซ่านขนาดไหนอ่ะค่ะ ยอมรับค่ะว่าค่อยๆเดินขาถ่างไปรอเก่งที่ลานจอดรถชั้นล่าง พยายามไม่มองหน้าใครเลยค่ะ อายมาก แต่ทำไงได้หละคะ สภาพร่างกายแบบนั้นมันจะให้มาแอ็คเดินสวยอยู่ก็ไม่ไหวค่ะ... เก่งมาจอดรถเทียบ มิ้นก็รีบขึ้นรถทันทีก็บอกให้เค้าพาไปส่งที่คอนโดเลย แบบรู้สึกไม่ค่อยสบายค่ะ ก็รู้สึกจริงๆ ร้อนๆหนาวๆยังไงบอกไม่ถูก กลับถึงห้องได้มิ้นก็อาบน้ำนอนเลย คิดว่าหลับไปตอนประมาณสี่โมงเย็นค่ะ ตื่นมาอีกทีก็เกือบทุ่มค่ะก็เก่งโทรเข้ามือถือแหละ เค้าชวนมิ้นไปทานข้าวแต่แบบมิ้นไม่ไหวค่ะ รู้สึกแบบจะเป็นไข้เลยบอกปัดไป ก็ไม่ได้บอกว่าเป็นไข้ไรหรอกค่ะ กลัวเค้าเป็นห่วงเดี๋ยวต้องลำบากมานอนเฝ้าอีก แบบรู้สึกผิดอ่ะ... พอเค้าวางหูไปก็กะจะงีบต่อค่ะ ก็นึกทบทวนไปนะคะว่าไปทำไรมาบ้าง นึกได้ว่าแปะนั่นน่ะ ฉีดน้ำเชื้อแกเข้าทางประตูหลังแน่ๆ แต่นายฝังมุกนั่นสิคะ... มิ้นโดนกดเข้ามาเต็มมดลูกเลยมั้ง... นึกแล้วก็รู้สึกเสียววาบขึ้นมาที่ท้องน้อย เสียวสันหลังวาบ... เอามือลูบที่ท้องน้อยเหมือนท้องมันเต้นตุบๆเลย แต่ก็อดยิ้มไม่ได้จริงๆค่ะว่าตะลุยมุกมาแล้ว มันเป็นความสะใจข้างในลึกๆเลยค่ะ แหม...แต่ก็เล่นเอาไข้จะจับเลยน่ะสิ..ของเค้าแรงจริงๆอ่า... คราวนี้ก็ต้องมากังวลกับไอ้เจ้าลูกออดเชื้อพันธุ์นายนั่นที่มันคั่งค้างอยู่ข้างในตั
วมิ้นน่ะสิ...มันคงกำลังว่ายเข้าเส้นชัยกันสนุกเลยหละ...ต้องจัดการซะก่อนค่ะ จะไหวไม่ไหวยังไงก็คงต้องไปซื้อยาคุมฉุกเฉินที่ร้านขายยาใกล้ๆ พอเดินได้แหละค่ะ ลุกจากเตียงมาได้ก็คว้าเอาชุดแซกสายเดี่ยวผ้ามันสีครีมพริ้วๆมาสวมค่ะ บราไม่ต้องใส่เพราะชุดนี้มีซับในในตัวอยู่แล้ว ส่วนกกน. ก็ลืมไปเลยหละ แสบแคมแบบนั้น ไม่อยากเอาไรมาโดนจริงๆค่ะ มิ้นหยิบเสื้อวอร์มนุ่มๆมาคลุมอีกตัวนึง แล้วก็ลากเท้าแตะเดินลงไป ก็พยายามไม่เดินขาถ่างมากค่ะ แต่ก็ต้องๆค่อยๆเดินแหละแสบจริงๆอ่ะ... มิ้นเดินเตาะแตะช้าๆไปตามฟุตบาทข้างถนน ได้ซักไม่ถึงครึ่งทางถึงร้านยา ก็มีมอไซด์มาจอดเทียบข้างๆค่ะ... ตอนแรกก็ไม่ได้สนใจหันไปมองหรอก จนรู้สึกว่ามอไซด์นั่นขี่ตามมาช้าๆ... มิ้นเลยหันไปมอง หน้าชาเลยอ่ะ...
“...เจอกันอีกแล้วคนสวย...” นายฝังมุกน่ะสิคะ...หน้ายิ้มมาเลย
“...อุ้ย...นาย...” มิ้นทำหน้าไม่ถูกหรอกค่ะ รีบสบัดหน้ากลับแล้วก็เดินต่อ แต่ขอบอกว่าตกใจมาก
“...จะไปไหน..มามะเดี๋ยวพี่ไปส่ง...” เค้าเบิ้ลเครื่องตามมาเรื่อยๆ มิ้นก็เดินลากขาช้าๆของมิ้นไปแหละ ทำเป็นไม่สนใจ
“...เดินซะถ่างแบบเนี่ย คนอื่นเห็นไม่อายรึไงน้อง...มามา...ขึ้นรถ...” โห..เล่นพูดแบบนี้นิคะ มิ้นว่าจะไม่นึกไรแล้วเชียว เจอมาทักแบบนี้ ยังไงก็ขอซ้อนรถเค้าไปก่อนแหละ อายคนเหมือนกันนี่นา... แหมมาถึงขั้นนี้แล้วมิ้นก็ไม่ต้องพูดไรกับนายนี่มากแล้วหละ ก็บอกไปตรงๆแหละว่าจะไปซื้อยามากินกันท้องแหละค่ะ ดีซะอีกก็ใช้ให้เค้าไปซื้อให้ซะเลยค่ะ ก็แอบหลบๆอยู่ข้างๆร้าน แป๊บเดียวนายนั่นก็ออกเอายามาให้
“...ระวังตัวดีเหมือนกันนิน้อง... พี่ก็พึ่งรู้นะว่ามียาแบบนี้ด้วย...”
“...ก็ยังระวังไม่ดีพอหรอก... ไม่งั้นคงไม่.....อืม....ช่างเหอะ...” นึกถึงตอนนั้นมิ้นก็อายหน้าร้อนขึ้นมาเลยค่ะ ไม่อยากพูดไรต่อ พยายามทำหน้าตึงๆไว้ แต่เห็นหน้าตานั่นยิ้มแก้มปริก็กลั้นๆไว้ไม่ให้ขำออกมา แบบหน้าเค้าตลกดีค่ะ หน้าแกตอนไม่ยิ้มก็ดูคล้ำๆเสี่ยวๆโหดๆนะคะ แต่พอดูตอนเค้ายิ้มชัดๆ มันดูตลกชาวบ้านๆดีอ่ะค่ะ...
“...หนุ่มนั่นแฟนน้องหรอ...” ช่วงกำลังขี่รถกลับคอนโดเค้าถามขึ้นมาน่ะ
“...จะรู้ไปทำไม...” มิ้นก็ถามๆหยั่งเชิงไปค่ะ
“...เปล่าไม่มีไร... ก็เห็นมารับกลับจากห้างนิ...”
“...โห...ที่นายตามเรามาเลยหรอ...” มิ้นเริ่มเสียงแข็งขึ้น
“...ก็ไม่มีไรแค่อยากรู้จัก... ขอบอกว่าลืมไม่ลงจริงๆ...”
“...อย่าพูดเรื่องนั้นอีกเลย...ให้มันผ่านๆไปเหอะ...”
“...โอเคครับน้อง...ก็แค่ขอเป็นเพื่อนกันได้เปล่า....” นายนั่นหันมายิ้ม มิ้นก็ไม่รู้จะตอบไปยังไงนะคะ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกว่าเค้ามาคุกคามอะไรนะ แล้วเมื่อตอนกลางก็เรียกว่ารู้จักกันทุกซอกทุกมุมด้วยสิ... มันบอกความรู้สึกยากนะคะกับการรู้จักกันโดยบังเอิญแบบนั้น ก็พอดีมาถึงคอนโดเลยไม่ได้ต้องคุยไรต่อค่ะ มิ้นก็ลงรถมอไซด์เค้า
“...อืม.. ยังไงเราก็ไม่ชอบให้ใครมาแอบตามนะ...” มิ้นบอกเค้าไป
“...งั้นขอเบอร์ได้มั้ย...”
“...อย่าเลย เราว่านายได้อะไรจากเราไปเยอะแล้วหละ...” มิ้นหันหลังกลับเดินเข้าคอนโดไป ไม่ได้สนใจหันกลับไปมองหรอกค่ะ ตอนนั้นไม่ได้รู้สึกกลัวไรเลยนะคะ พยายามคิดว่าขอให้มันผ่านๆไปเหอะ... นึกไปก็เหมือนได้เต็มอิ่มหลังจากมิ้นไปสงบเสงี่ยมอยู่ที่บ้านเกือบเดือนตอนพักเทอม
ซัมเมอร์ค่ะ เปิดเทอมแรกของปีสองเนี่ย กลุ่มรุ่นพี่สี่คนนั้นเค้าก็จบกันไปแล้วค่ะ เสียดายเหมือนกัน เพราะพี่เค้าเทคแคร์มิ้นดีมาก... แต่ก็ดีไปอย่างที่ไม่ต้องกังวลเรื่องหาข้ออ้างโกหกแฟนเวลา พี่ๆเค้านัด... แต่ที่เหลือตัวใหญ่ๆก็คงเป็นลุงภารโรงเนี่ยแหละที่มิ้นจะต้องเจอแกที่ตึกเรียนอีกนาน
เลยทีเดียว ก็ยังไม่ทันได้คิดจัดการอะไรกับเรื่องแกเลย ก็ดันมามีคู่ปรับเพิ่มมาซะอีก อาแปะนั่นมิ้นว่าเลี่ยงได้ไม่ยาก แต่นายคนนี้น่ะสิ คงต้องดูกันต่อไปค่ะ...
ช่วงก่อนเทอมเปิดหนึ่งอาทิตย์ มิ้นก็ต้องเข้าไปมหาลัยบ้าง ก็เรื่องลงทะเบียนไรแบบนี้แหละ ก็พยายามไม่อยู่ที่ตึกคณะนานค่ะ กลัวเจอลุงจังๆเหมือนกัน ช่วงนี้หลบได้ก็หลบไปก่อนหละ เพราะครั้งหลังสุดที่เจอแก มิ้นก็ดันเป็นคนชวนแกมาซะเองน่ะซี... นึกไปก็น่าอายนะคะ... แต่ทำไงได้อ่ะคะ... ของเคยกินอร่อย... มันก็อยากกินอีกเป็นธรรมดาใช่ป่ะ... พอดีกับช่วงสัปดาห์ก่อนเปิดเทอมเนี่ย ก็มีรับน้องจังหวัดกัน มิ้นก็ไม่ได้เป็นคนรับผิดชอบหลักหรอกค่ะ แต่เพื่อนสนิทมิ้นคนนึงชื่อยัยแจงค่ะเค้าเป็นแม่งาน ก็เลยต้องช่วยๆมันบ้าง เลยมีเรื่องอื่นคิดแทนค่ะ ลืมเรื่องวีรกรรมคาวๆของตัวเองลงไปได้บ้าง...
ในกลุ่มจังหวัดเนี่ยตอนปีหนึ่ง มิ้นก็ไม่ได้เด่นไรมากค่ะ เพราะมาจากโรงเรียน ญ ล้วน ไม่รู้จักพวกผู้ชายสนิท ออกจะเงียบๆด้วย แล้วก็มีแฟนเป็นหนุ่มเจ้าบ้านตั้งแต่แรกๆ มิ้นเลยไม่ได้สนใจมองหนุ่มในจังหวัดเท่าไหร่ ก็มีเข้ามาจีบนะแต่มิ้นก็เฉยๆไงเพราะก็ไม่ได้รู้จักมาก่อน แต่กับเก่งเนี่ยมิ้นรู้จักตั้งแต่มัธยมเพราะพ่อเป็นเพื่อนกันค่ะ แต่มาช่วงนี้อาจจะเป็นเพราะประสบการณ์ที่ผ่านมามั้งคะ เห็นผู้้ชายมิ้นก็มองๆบ้าง มิ้นก็ไม่รู้ตัวนะว่ามิ้นมองเค้าด้วยสายตาแบบไหน พวกที่เคยมาจีบมิ้นตั้งแต่ตอนมิ้นปีหนึ่ง มิ้นก็คุยด้วยมากขึ้น ทั้งรุ่นพี่และก็รุ่นเดียวกันค่ะ ยอมรับว่าแรดขึ้นค่ะ ก็รู้นะว่าเค้ามองนมมองตูด มิ้นก็แต่งตัวอวดนิดๆพอไม่น่าเกลียด... ก็ปล่อยให้มองแหละ ชวนเค้าคุยกันบ้าง ยิ้มอ่อยเหยื่อบ้าง แบบตอนนี้รู้สึกภูมิใจค่ะที่เป็นจุดสนใจของพวกผู้ชาย
เหมือนแบบพอมิ้นเริ่มออกแนวเปิดตัวมากขึ้น มิ้นก็เริ่มเด่นขึ้นเรื่อยๆในหมู่หนุ่มๆจังหวัดแหละ เพราะรู้สึกเหมือนกันว่าพวกเพื่อน ญ เริ่มหมั่นไส้มิ้นบ้างค่ะ... โดยเฉพาะคนที่เคยเด่นมาก่อน เห็นชัดๆคงเป็นยัยส้มค่ะ เด็กสายวิทย์ สวยค่ะ สวยกว่ารวยกว่า เรียกว่าหมวยอินเตอร์ก็ได้ค่ะ หน้าตาคุณหนู ผ่องมาก แต่ขอโทษค่ะถึงมิ้นจะหน้าออกเหนือๆบ้านๆก็เหอะ... แต่ก็ขาวไม่แพ้ค่ะ แต่มีดีตรงอึ๋มกว่าเนี่ยสิ..ฮุ..ฮุ... ยิ่งช่วงนี้สิวมิ้นหายแล้วด้วยหน้าผ่องขึ้นเยอะค่ะ... ก็อยากลองดูเหมือนกันว่าสวยกับอึ๋มเนี่ยใครจะป๊อบกว่ากัน...อิ อิ... วันนัดน้องวันแรกมิ้นก็กะจะลองเช็คเรตติ้งซะหน่อย ก็ไม่ได้แต่งไรมากค่ะ ก็แค่สายเดี่ยวสีขาวเอวลอยนิดๆกับยีนส์ยืดเอวต่ำสีดำค่ะ แตะส้นสูงสายรัดสีน้ำตาลทองๆ บราไม่ต้องค่ะเพราะสายเดี่ยวมีซับในในตัว ข้างล่างก็ใส่จีสตริงลูกไม้โปร่งสีขาวค่ะ มิ้นสวมเสื้อวอร์มนุ่มๆมีฮู้ดแขนยาวสีแดงทับไปอีกตัว รูดซิบขึ้นมาระดับพอเห็นร่องนมนิดๆ... ไม่ให้ดูมากหรอกค่ะ ให้เอาไปคิดกันต่อเองแบบนี้จะดีกว่าจริงป่ะ... เค้านัดประชุมกันใต้ถุนหอพักหญิงในมหาลัยค่ะ มิ้นเดินเข้าไปกับยัยแจงพี่ประธานจังหวัดเค้าก็เริ่มปราศัยแล้ว ก็พอสังเกตุว่าสายตาหนุ่มๆหลายคู่เลยหละ หันมามองทางเรากัน... พี่ประธานปีสี่ยังมองเลยหละ..คิ คิ พอประชุมนัดแนะเรื่องวันไปเข้าซุ้มรับน้องก็เสร็จประชุมค่ะ มิ้นก็นั่งคุยต่ออยู่กับแจงแหละตรงม้าหิน พี่ต้นประธานจังหวัดเค้าก็เข้ามาทักค่ะ
“...น้องมิ้นยังไม่กลับหรอครับ...” พี่ต้นยิ้มเกาหัวเข้ามานั่งร่วมโต้ะ
“...ยังค่ะพี่ไม่ได้รีบไปไหนนิคะ...” มิ้นยิ้มจ้องตาพี่เค้าค่ะ แสดงความจริงใจใช่ป่ะหละ...
“...แฟนไม่มารับหรอวันนี้...” พี่ต้นถามต่อ
“...ไม่หรอกค่ะ วันนี้เบื่อๆไม่อยากเจอ...” จ้องตาพี่เค้าต่อพี่เค้าก็จ้องตามิ้นไม่หลบเหมือนกันแฮะ
“...โห..นี่จะคุยกันสองคนหรอคะ...งั้นเดี๋ยวแจงไปหละ...” ยัยแจงสวนขึ้นมา ทำเอามิ้นกับพี่ต้นหัวเราะขึ้นมาเลย
“...เปล่าๆ พี่ก็จะคุยกันแจงด้วยแหละ...” พี่ต้นยิ้มเขินๆ
“...เออ พอดีจะพาน้องผู้ชายไปเล่นบาสกัน เตรียมแข่งกับจังหวัด.......น่ะ อยากไปเป็นพี่เลี้ยงกันมั้ยสองคน”
“...พี่เลี้ยงเนี่ยทำไรบ้างหละคะพี่...” ยัยแจงถามขึ้นมา
“...ก็ไม่มีไรมากหรอก ก็ดูแลเรื่องน้ำท่าข้าวของอุปกรณ์นิดหน่อย แต่ที่สำคัญก็เป็นกำลังใจจ้า...อ่ะ..อ่ะ...” พี่ต้น้หัวเราะแล้วก็มาสบตามิ้นค่ะ...
“...น้องมิ้นสนใจรึเปล่าครับเนี่ย...” แกถามเน้นอีก พยายามมองหน้ามิ้นแต่พี่้เค้าก็อดเหลือบมองตรงร่องซิบเสื้อวอร์มมิ้นไม่ได้ค่ะ
“...อืม....” มิ้นเหลือบไปมองทางยัยแจง มันก็หลี่ตาแบบบอกเป็นนัยๆว่าพี่แกมาหลีนั่นแหละ...
“...ไว้คิดดูก่อนนะคะพี่...” บอกปัดไปก่อนค่ะ พี่ต้นยิ้มเล็กๆ เหลือบไปมองยัยแจงหน่อยๆ
“...โอเคถ้ายังไงก็ไปดูพวกเราซ้อมกันที่โรงยิมได้เลยนะ เนี่ยเดี๋ยวก็จะไปกันแล้วหละ...งั้นพี่ไปก่อนนะ...” พี่แกก็ลุกขึ้นเดินกลับไปนัดแนะกับกลุ่มน้องผู้ชายที่อยู่ห่างออกไป
“...แกจะเอาหรอมิ้น ชั้นว่าพี่เค้ามาหลีแกว่ะ...” ยัยจอยหันมาพูด
“...บ้านาแก...” มิ้นผลักๆไหล่มัน
“...ตอนแรกก็เห็นจีบยัยส้มนะแก ไงปีนี้มาเล็งแกได้นา...สงสัยพี่แกจะชอบอึ๋มๆว่ะแก...ดูเป็นร่องเชียว....อิ อิ..” ยัยจอยหัวเราะ แถมเอานิ้วมาจิ้มกดข้างๆเต้านมมิ้นบุ๋มลงไปอีกต่างหาก
“...อุ้ย...ไอ้บ้า....” มิ้นเหลือบมองไปทางกลุ่มผู้ชาย ก็หันหันหน้ากลับกันให้ควั่กเลยหละ..
“...หืย.. แก....” มิ้นหยิกแขนมัน แล้วรีบพามันลุกจากม้านั่งเลยค่ะ อายเหมือนกันนิคะ
ก็ไม่ได้คุยอะไรกันเรื่องพี่ต้นต่อนะคะ จริงๆก็นัดกันแล้วว่าจะไปทานข้าวเย็นด้วยกันค่ะ แต่พอดีที่บ้านมันมีเรื่องด่วนไรไม่รู้ค่ะโทรเข้ามือถือมัน มิ้นเลยต้องไปส่งมันที่ศูนย์ขนส่งแทน คราวนี้มิ้นก็เลยเคว้งสิคะเพราะบอกเก่งไปแล้วด้วยว่านัดทานข้าวกับเพื่อน เก่งคงอยู่บ้านจะโทรไปชวนออกมาก็เกรงใจแม่เค้าค่ะ ดุจะตาย... ” ก็ไม่มีไรทำนิคะ มิ้นเลยขับรถแวะไปที่โรงยิมค่ะ...
มิ้นเดินเข้าไปในสนามบาสพวกกลุ่มผู้ชายจังหวัดมิ้นก็กำลังเล่นบาสกันขมักขเม้นเชียว พี่ต้นกับกลุ่มรุ่นพี่ผู้ชายสามสี่คน นั่งดูอยู่บนอัศจรรย์ข้างสนาม มียัยส้มกับเพื่อนซี้มัน ยัยทรายนั่งอยู่ด้วย พวกพี่ต้นหันมามองทางมิ้นเป็นตาเดียวกันค่ะ
“...อ้าวน้องมิ้นเอง นึกว่าจะไม่สนใจเป็นพี่เลี้ยงแล้วนะเนี่ย...” พี่ต้นยิ้ม มิ้นเหลือบมองไปทางยัยส้มก็รู้สึกถึงรังสีอัมหิตได้อย่างชัดเจนค่ะ... มิ้นเดินเข้าไปนั่งตรงที่นั่งชั้นล่างลงมา ก็เอียงตัวแหงนหน้าขึ้นไปคุยกับพวกพี่เค้าแหละค่ะ ไม่กล้าไปนั่งเทียบกลัวยัยสองคนนั้นกัดเอา...
“...แหม.. มิ้นก็นึกว่าไม่มีใครมาช่วยนะคะ ส้มกับทรายก็มานิ...” มิ้นหันไปยิ้มให้สองคนนั่น แต่ไม่ได้รับรอยยิ้มตอบกลับมาหรอกค่ะแถมโดนเชิดใส่ แบบนี้มันเริ่มรู้สึกหมั่นไส้ขึ้นมาตะหงิดๆแล้วดิ...
“...โอ้ย ไม่เป็นไรหรอก พี่อยากให้มาช่วยเป็นกำลังใจกันเยอะๆน่ะที่จริง...” พี่ต้นพูดเหมือนแก้เก้อน่ะค่ะ แกเหลือบไปมองทางยัยส้ม แต่สองคนนั้นมันตาเริ่มเขียวกันแล้วหละ... มิ้นเหลือบๆมองสายตาพวกรุ่นพี่ที่เหลือ ก็รู้สึกว่าเค้าจะคอยจ้องลงมาทางมิ้นตลอดเลย แบบนี้มิ้นเลยรู้สึกค่ะว่าสายจีสตริงมิ้นคงโผล่ขอบเอวต่ำแน่ๆเลย แหม... ทำไงได้หละคะ จะดึงขึ้นก็กลัวพี่เค้าเขินกัน เลยทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ดีกว่าจริงป่ะ... แต่แบบนี้มิ้นเสียวร่องก้นหวิวๆเลยสิ... ยิ่งรู้ว่าโดนคนมองด้วยอีก... ซี้ดด..ดด.. ค่ะ.. ก็นั่งหลังแอ่น เอาแขนยันตึงไว้ข้างๆลำตัวแหละ ก็หนีบๆขาน่ะค่ะ เริ่มเสียวๆอ่ะ... นั่งดูน้องปีหนึ่งเล่นบาสไปในโรงยิมก็เริ่มร้อนขึ้นเรื่อยๆ ร้อนๆชื้นๆ กลิ่นอายเหงื่ออีก... ดูไปพักนึง ยัยส้มกับยัยทรายก็เดินออกไป มิ้นมองไปทางพี่ต้นแกก็ยิ้มๆหน้าเจื่อนๆ ส่ายหน้าเป็นนัยว่าอย่าไปสนใจเลย
มิ้นเริ่มร้อนแล้วค่ะเหงื่อเริ่มซึมๆ เลยถอดเสื้อวอร์มออกดีกว่า หันเอาเสื้อไปวางข้างๆ พวกพี่เค้าก็มองมายิ้มๆให้... เชอะ.. คงเห็นเต็มตาหละสิ..ฮิ...ฮิ...แต่สายเดี่ยวตัวนี้สายมันเป็นแถบใหญ่ค่ะ ไม่ใช่สายเล็กจิ๋ว เลยไม่รู้สึกโป้มาก... พวกพี่เค้าก็เงียบอึ้งกันไปพักใหญ่เลย ส่วนพวกน้องที่เล่นบาส ก็เคาะบาสกันตาลอยๆแล้วหละ เห็นหันมามองกันหลายหน่อ... เริ่มสะใจไงบอกไม่ถูกสิคะ
“...น้องมิ้นเล่นบาสเป็นรึเปล่าหละ...” พี่ต้นถามขึ้นมา หลักจากนิ่งไปพักนึง
“...ก็พอเป็นค่ะพี่ ตอนอยู่โรงเรียนก็เคยแข่งตอนกีฬาสีด้วยนะคะ...” มิ้นเหลียวหลังหันไปยิ้มแสดงความภูมิใจ ไม่รู้นมสั่นรึเปล่านะ... แ่ต่เห็นพวกรุ่นพี่เค้าตาโตกันเลยหละ...
“...ดีๆ เล่นด้วยกันมั้ย...เดี๋ยวให้เป็นตัวแถมจ้า...” ตกลงเล่นก็เล่นค่ะ มิ้นกลับออกไปหยิบรองเท้าที่สำรองไว้ในรถ ก็ได้ผ้าใบใส่เล่นมาคู่นึง วิ่งกลับเข้ามาในโรงยิมก็โดนจ้องเป็นตาเดียวกันเลย อะไรที่มันควรจะเด้งจะดึ๋งมันก็กระดอนให้เห็นเต็มตาหนุ่มๆเลยนิคะ... แหมมองกันแบบเหมือนคนไม่เคยเห็นงั้นแหละค่ะ มิ้นก็ไม่กล้าก้มมองนมตัวเองหรอกค่ะ ปล่อยให้ดูไปแหละ...ฮิ..ฮิ...J น้องบางคนอ้าปากหวอเลยแบบคงลืมตัวมั้งคะ... ส่วนพวกรุ่นพี่ก็ออกแนวตาเยิ้มเลยหละ... ตอนนั้นรู้สึกสะใจมากเลย ทั้งโรงยิมก็มีมิ้นเป็น ญ ตัวเล็กๆคนเดียวค่ะ โดนหนุ่มๆ เกือบยี่สิบคนมองเป็นตาเดียวกันแบบนี้ สยิวจับใจค่ะ... เหมือนเป็นราชีนีกลางคอร์ทเลย มิ้นก็พอเล่นเป็นนะคะ ได้ลูกบ่อยเหมือนกัน แล้วก็โดนมารุมแย่งลูกทีล้อมมิ้นสองสามคนแน่ะ แต่แหม.. แต่ละคนไม่เห็นมองลูกบาสเลยนิคะ ไม่รู้มัวแต่มองลูกอะไรอย่างอื่นที่เด้งกระเืพื่อมไม่แพ้ลูกบาสมากกว่ามั้ง มิ้นก็ส่งลูกบาสผ่านได้ตลอดแหละ... แถมเค้าปล่อยให้มิ้นเลย์อัพโล่งๆบ่อยมากเลย รู้สึกว่าเต้านมเต้นสั่นตลอดเวลาเลยค่ะ...ซี้ดด..ดี.. เล่นไปพักเดียวเหงื่อก็เริ่มผุดพราวสิ... ก็สลับไปเป็นตัวแถมฝั่งน้องบ้าง ฝั่งรุ่นพี่บ้าง... สนุกมากเลยค่ะ ไม่ได้เล่นมานานแล้วด้วย มิ้นก็ไม่ได้เล่นต่อเนื่องตลอดหรอกนะคะ พอเหนื่อยก็ออกมานั่งพัก แล้วก็กลับเข้าไปเป็นตัวแถมของอีกฝั่ง สลับไปมาค่ะ ก็เล่นจนเหมือนอาบเหงื่อเลยค่ะ ดีที่เสื้อมีซับในนะคะ ไม่งั้นคงเห็นเป็นอะไีรเป็นสีเข้มๆลางๆอยู่ใต้ผ้าแน่ๆเลย... แต่แบบรู้สึกเลยนะว่าเหงื่อมันออกตรงส่วนที่เนื้อมันเบียดแนบกระชับเป็นพิเศษค่ะ ตรงร่องนมตรงฐานเต้าใต้ราวนมแบบนี้ เนื้อเต้านมแนบอัดกันเองแถมคล้อยนาบไปกับราวนมมิ้นอีก ยิ่งเป็นจุดโฟกัสความร้อนเลยหละ ยิ่งขยับตัวส่งลูกบ้าง วิ่งบ้างเต้าก็เด้งๆ...ผิวส่วนนั้นที่มันลื่นๆเหงื่ออยู่ที่ยิ่งเสียดสีกันสุดๆเลย..
. ยิ่งร้อนเหงื่อมิ้นก็ยิ่งไหลได้ไหลดี จนรู้สึกว่าเสื้อชื้นๆแฉะไปรอบๆเต้านมเลยค่ะ... ส่วนล่างก็ไม่แพ้กันค่ะ แต่รู้สึกว่าใส่จีแล้วมันระบายความร้อนดีมั้งคะ ไม่รู้สึกเหนอะหนะไรเลยตรงร่องก้นเท่าไหร่ แต่จะมารู้สึกร้อนชื้นมรสุมเข้าก็ตรงส่วนแป้นโหนกด้านหน้ามากกว่าน่ะสิ... ก็ตื่นเต้นนี่นา มีหนุ่มรุมล้อม แถมมิ้นว่าเหงื่อนักกีฬาเนี่ยดูเซ็กซี่มากเลยนะ กลิ่นอา่ยมันกระตุ้นอารมณ์หยิวๆดีอ่ะ... ตาก็มองจมูกก็สัมผัสเล่นเอาหัวใจมิ้นเต้นตึกตักๆอยู่ไม่สุขเหมือนกันค่ะ...J กำลังร้อนได้ที่เลยสิ... เวลาที่จองไว้ก็ดันหมดซะก่อนค่ะ กลุ่มที่จองคอร์ทต่อเค้าก็ทยอยเข้ามากันแล้ว พวกเราก็เลยต้องเลิกเล่น แบบกำลังสนุกๆเลยค่ะ...
พี่ต้นเรียกรวมกลุ่มกันข้างๆอัศจรรย์ แล้วพี่เค้าก็แนะนำมิ้นให้น้องๆที่เหลือรู้จัก บอกด้วยนะคะว่าจะมาเป็นพี่เลี้ยงเฉยเลย... แบบมิ้นยังไม่ได้ตกลงไรเลยค่ะ แต่แบบน้องเค้าดูดีใจกันมากนิคะ มิ้นก็ไม่อยากปฏิเสธเดี๋ยวจะเสียน้ำใจกันเปล่าๆ...ก็เลยเออออไปค่ะ
เดินออกมาจากโรงยิมแบบมีหนุ่มๆรุมล้อมค่ะ ยังไม่ทันใส่เสื้อคลุมหรอกค่ะ ร้อนอาบเหงื่อแบบนั้น... เดินออกมามิ้นก็มองๆไปทางพี่ต้นตลอด... รู้สึกปิ้งๆพี่แกยังไงไม่รู้ค่ะ อยากให้แกมาคุย แต่ยังไม่ทันคุยหรอก... เหลือบไปเห็นบีเอ็มสีแดงของยัยส้มก่อนน่ะสิ...จอดรออยู่ พี่ต้นเห็นแกก็เลยรีบเดินไปหายัยส้มค่ะ มันนั่งอยู่ในรถแหละ แต่สายตาจ้องมิ้นเขม็งเลย... คงเห็นมิ้นถอดเสื้อวอร์มไงคะ... มิ้นก็ไม่สนหรอก ก็สบตามันยิ้มๆให้ เดินนมกระเพื่อมๆ... ไปใกล้ๆรถยัยส้มแหละ... พี่ต้นขึ้นรถไปแล้วค่ะ มิ้นโน้มตัวลงนิดๆ พอเห็นหน้ายัยส้ม ก็โบกมือบายๆ... เต้าสั่นล่อหน้าเลยหละ... ของมันมีน้อยก็ต้องทำใจนะคะ... มิ้นหันไปยิ้มเย้ยๆให้ยัยส้มก่อนจะเดินไปที่รถมิ้น...สะใจค่ะ แต่ก็นะคะ ตอนแรกมิ้นกะจะชวนพี่ต้นไปทานข้าวซะหน่อย... แต่มีก้างแบบนี้... อดเลย >_< ยิ่งตอนนี้เครื่องกำลังร้อนๆกรุ่นๆด้วยซี... เกือบสองทุ่มแล้วค่ะ มืดๆ เปลี่ยวๆ ไงไม่รู้สิคะ ขับรถคนเดียว... มิ้นก็ไม่รู้จะไปไหนเหมือนกัน ก็ขับรถเล่นๆไปในม. วนผ่านห้องสมุด ก็ผ่านคณะตัวเองพอดี... ใจมิ้นมันแวบนึกถึงลุงศักดิ์เลยค่ะ... แต่ไม่ได้นึกถึงหน้าแกนะคะ... ไปนึกถึงอย่างอื่นแทนอ่ะ... ใจมิ้นเต้นตึกๆตักๆขึ้นมาแรงเลยค่ะ... เหมือนมันจะหลุดออกมาจากทรวงอก..ตึกตัก... ตึกตัก.... ร้อนวูบวาบ ร้อนนม ร้อนท้องน้อย...เสียวจี้ดๆ... ไม่รู้เป็นไงสิคะ แต่ก็ดันขับรถไปจอดแถวตึกหน้าคณะจนได้ซี... นึกไม่ถึงเหมือนกันว่าตัวเองเป็นถึงนักศึกษาสาวจะมาแอบจอดรถมองหาลุงภารโรงกวาดตึกคน
นึงแบบนี้... จะว่าน่าอายก็ใช่นะคะ แต่พอใจมันแวบไปนึกถึงอะไรๆของแกที่ดำๆ...ยาวๆ...หัวบานยังกะเห็ดป่าอีก...อื๋ยย..ย.
. รู้สึกลุ้นระทึกจนหายใจขัดๆเลยค่ะ...
ตึกก็เงียบๆค่ะ แต่มิ้นเคยสังเกตุเห็นๆพวกภารโรงเค้าจะนั่งกันที่ม้าหินอ่อนแถวหลังตึก... แต่แบบสองทุ่มแล้วนะคะ จะมีใครอยู่รึเปล่าหละ... มิ้นกะว่าคงไม่มีใครหรอก... อารมณ์มันก็เปลี่ยวๆหยิวๆตอนนั้น มันทำให้มิ้นอยากลงรถไปเดินดูเล่นๆซะหน่อยน่ะสิ...
ก็ตัดสินไปลงรถเดินตรงไปที่ตึก...เดินไปก็เสียวๆเปลี่ยวๆไงไม่รู้สิคะ... แต่สยิวใจดี... เสียวนมเสียวก้นไปทั่วเลย... เดินจะถึงตึกละก็พึ่งมานึกได้ว่าไม่ได้สวมเสื้อวอร์มมาด้วยค่ะ... แต่ขี้เกียจเดินกลับไปเอาแล้วค่ะ เดินหยิวๆเล่นแป๊บๆคงไม่เป็นไรหรอก... ใต้ตึกก็ไฟเปิดแต่เงียบค่ะ ไม่มีใครเลย มิ้นเลยลองเดินไปทางด้านหลังตึกดู พอเดินโผล่ขอบตึกไป ก็จ๊ะเอ๋พวกคนงานตึกนั่งอยู่ที่ม้าหินอ่อนจังๆค่ะ... “...อุ้ย...” เผลออุทานออกมาเบา.. ตกใจนิคะคิดว่าไม่มีใครนี่นา... สามคนนั้นก็หันมามองมิ้นเป็นตาเดียวเลยค่ะ ดูท่าท่างแปลกใจเหมือนกัน ก็เห็นขวดเหล้า คงกำลังดื่มกันอยู่ แต่ไม่เห็นลุงศักดิ์นะ มิ้นก็ยืนอึ้งๆอยู่พักนึงค่ะ ได้ยินเค้าพูดกันเบาๆว่า ใช่น้องมิ้นเปล่าวะ.. ไรประมาณนี้... ใจสั่นๆเลยค่ะ ทำไรไม่ถูก สามคนนั้นก็เล่นมองมิ้นแบบไม่วางตาเลยนิคะ... ยิ้มๆมา...
“...มาหาใครหรอหนู...” ลุงคนแก่สุดในกลุ่มถามขึ้นมาค่ะ
“...เออ...อ.......อ....ลุงศักดิ์ค่ะ...หนูเป็นหลาน...” มิ้นอึกอักตอบไป แบบคิดไรไม่ทันนิคะ จะวิ่งหนีออกไปเดี๋ยวเค้าจะหาว่าแปลกอีก รีบสมอ้างว่าเป็นหลานเลย กลัวเค้าคิดไปต่างๆนานา...
“...สงสัยเมียแกให้มาตาม...” สองคนที่ดูไม่แก่เท่าไหร่ก็พูดกันแล้วก็ยิ้มๆ...
“...ศักดิ์มันไปเดินตรวจล๊อกตึกน่ะ... เดี๋ยวคงมา... หนูจะรอก็ได้นะ...” ลุงเค้าก็ยิ้มๆให้
“...อืม..ม...... ไม่เป็นไรค่ะ... เดี๋ยวหนูกลับเลยก็ได้....” ก็อายๆค่ะ
“...เดี๋ยวๆ มานั่งก่อน... หนูมิ้นมาทั้งที พึ่งรู้นะว่าหนูเป็นหลานมัน... มันไม่เคยบอกเลย...ฮ่ะ...ฮ่ะ...” พวกนั้นก็มองมิ้นกันใหญ่ แต่เน้นมองแต่นมกันน่ะสิ...
มิ้นนึกแปลกใจเลยค่ะ...ว่าทำไมพวกนี้รู้จักชื่อมิ้นได้ไง... เลยต้องขอสำรวจข่าวหน่อย... อยากจ้องก็จ้องสิคะ... อยากโชว์เหมือนกันอารมณ์ตอนนี้... มิ้นก็สอดก้นเข้าไปนั่งตรงม้าหินอ่อน เข่าชิด เอนตัวไปด้านหน้านิดๆค่ะ... ห่อไหล่บีบตัวหน่อยๆ... แบบกลัวๆพวกนี้เหมือนกัน... ก็เอามือยืดแขนตึงไปจับตรงหัวเข่าสองข้างค่ะ... ทำไรไม่ถูกนี่นา...
“...ไมพวกลุงรู้จักชื่อมิ้นด้วยคะ...” มิ้นถามแบบสงสัยจริงๆค่ะ
“...แหม..พวกลุงก็ทำงานตึกนี้นะ...ก็เคยเห็นหนูสิ...” ลุงแกตอบ ตาแกก็เหลือบๆมองต่ำตลอด เสียวร่องนมสุดๆเลยค่ะ สองคนที่เหลือก็ไม่พูดไรเลยเอาแต่มอง...
“...มิ้นนึกว่ารู้มาจากลุงศักดิ์ซะอีก...” มิ้นลองหยอดคำถามไปค่ะ...เหลือบมองต่ำ เห็นนมตัวเอง..แบบหืย... ล้นออกมาเกือบครึ่งเต้าแน่ะ... ถึงว่ามองกันซะตาแทบถลนแน่ะ...
“...มันก็คุยถึงหนูบ้างแหละ...” พวกนั้นยิ้มกันแบบมีเลสนัยมากๆ... มิ้นรู้สึกเสียวสันหลังวาบยังไงไม่รู้สิ... ไม่รู้ลุงศักดิ์แกเล่าไรให้พวกนี้ฟังน่ะสิคะ....
“...เอ้ามาพอดี...” เค้ามองไปด้านหลังมิ้นกัน... มิ้นหันไปก็เจอลุงศักดิ์
“...หลานสาวมาหา แบบนี้จะกินเหล้าต่อได้มั้ยเนี่ยไอ้ศักดิ์...” ลุงแกพูดยิ้มๆ ลุงศักดิ์แกก็ทำหน้านิ่งๆค่ะ แต่ก็ยิ้มกริ่มๆตั้งแต่เห็นมิ้นแล้วหละ... มิ้นก็หันไปหน้าตึงๆ จ้องตาแกน่ะค่ะ อยากรู้มากเลยว่าเคยบอกไรพวกนี้บ้าง...
“...เออ..พี่ฉัตรงั้นผมกลับเลยดีกว่า...” ลุงศักดิ์แกเกาหัวตัวเองเหมือนคนเขินๆ
“...ไว้คราวหน้านะพี่...” แกโบกมือให้กลุ่มเพื่อนแก... มิ้นเลยได้โอกาสลุกขึ้น ยกมือไหว้ลาสามคนนั้น... แล้วก็เดินตามลุงศักดิ์ออกไปค่ะ... พอพ้นออกจากมุกตึก... มิ้นก็ตามไปหยิกแขนแกเลยค่ะ...
