ตารางกิจวัตรของเสือ
เวลา จัน-ศุก เสา-อาทิตย์
06.00 ตื่นเช้า ตื่นเช้า
06.30 เตรียมวัตถุดิบที่ร้าน เตรียมวัตถุดิบที่ร้าน
07.00 เดินทางไปเรียน จัดโต๊ะอาหาร
07.30 ถึงโรงเรียน
08.30 เริ่มเรียน เปิดร้าน
12.00 พักเที่ยง พักเที่ยง
13.00 เรียนคาบบ่าย ทำงานต่อ
15.30 เลิกเรียน พักเบรค
16.00 ถึงบ้าน(ร้าน) ทำงานต่อ
16.30 ทำการบ้าน
18.00 ออกกำลังกาย
20.00 นอน พักรอบค่ำ
20.30 ทำงานต่อ
22.00 ปิดร้าน
22.30 นอน
################################################
เช้าวันรุ่งขึ้น
"ไงเสือ นายเตรียมตัวแพ้อีกรอบแล้วสินะ" ไม่ใช่ใครที่ไหนแบล็กตบไหล่เสือจากด้านหลัง
แววตาของแบล็กดูเต็มไปด้วยประกายแห่งชัยชนะ
"ได้ พักเที่ยงเจอกัน" เสือหันมาพยักหน้าให้แบล็ก
"ข้าขอร่วมประลองยุทธด้วยสิท่านทั้งสอง" ชัยกำหมัดขวาประสานกับฝ่ามือซ้าย ท่วงท่าจอมยุทธ์
"ได้อยู่แล้วข้าคือแบล็กผู้ไม่เคยแพ้" แบล็กยิ้ม
----------พักเที่ยง-------------
"เป็นไงหล่ะ ข้าชนะ ฮ่าๆๆ" แบล็กควงอาวุธส่วนตัวไปมาด้วยความดีใจ
"แบบนี้ไม่ยุติธรรมหว่ะ ลำกล้องเอ็งใหญ่กว่าข้าตั้งสองเท่า พรุ่งนี้มาวัดกันหลายๆแบบดีกว่า" ชัยประท้วง
"ได้สิ ข้าไม่กลัวอยู่แล้ว" แบล็กรับคำ
"..." เสือไม่พูดไม่จา อาจจะเพราะเสือลำกล้องเล็กสุดเลยได้ที่โหล่
วันต่อมา
"แบบแรกใครยิงไกลกว่ากัน แบบที่สองใครยิงแม่นกว่ากัน แบบสามใครยิงนานกว่ากัน"ชัยว่า
"มาเริ่มเลย" แบล็กดูกระตือรือร้นกว่าปกติหลังจากได้ฟังกติกาใหม่
ผลสรุป แบล็กยิงไกลกว่าใครเพื่อน ชัยที่สอง เสือที่สาม
เสือแม่นกว่าใครเพื่อน ตามด้วยชัย และแบล็ก
ชัยยิงได้นานสุด ตามด้วยเสือและ แบล็ก
"ฮ่าๆๆ เอาเป็นว่าแพ้ชนะช่างมันเถอะ เรามาแข่งไปกันบ่อยๆไหม" แบล็กเริ่มอยากแข่งทุกวัน
"จัดมาเลย พรุ่งนี้ข้าต้องชนะทั้งสามแบบเลยคอยดู" ชัยตอบรับพร้อมเก็บอาวุธแล้วไปล้างมือ
"แบล็กข้าถามอะไรหน่อย" เสือถามแบล็ก
"มีอะไรหรอ"
"คือว่า ทำไมของข้ามันเล็กกว่าเพื่อน ของเอ็งใหญ่กว่าเพื่อนเลยหล่ะ"
"เมื่อสองเดือนก่อน ข้าอันเท่าเอ็งนี่แหละ แต่ข้าบริหารมันทุกวันเลย"
"บริหารยังไงให้ใหญ่แบบนั้นวะ" เสือถามด้วยความอยากรู้
"ก็แบบนี้ไง" แบล็กว่าแล้วทำให้ดู พ่อข้าสอนให้ทำวันละ20-50นาทีหลังอาบน้ำเสร็จ พ่อข้าเป็นคนไทย
แต่ในเผ่าเรา ของพ่อข้าใหญ่ยาวที่สุด 11.3นิ้วอ่ะ ก็เพราะวิธีนี้แหละ พ่อข้าเลยเป็นหัวหน้าเผ่า"
"อ๋อ" เสือคิดในใจว่ากลับไปต้องลอง
เลิกเรียน
"เสือ เสาร์นี้เราจะรวมกลุ่มกันทำรายงาน ที่วัด.... นะ"มิ้นกล่าว
"เจอกันตอน08.00 ปากซอยหอเรานะ นี่เบอร์เราถึงแล้วโทรหานะเราจะออกมารับ" อ้อยส่งเบอร์ให้
งานกลุ่มวิชาพุทธศาสนา น่าแปลกที่ อ้อยศาสนาพุทธหรือเนี่ย
"คือเราต้องขออนุญาติทางบ้านก่อนนะ เพราะว่าเสาร์อาทิตย์เราต้องทำงาน"
'เสือเป็นคนขยันจัง' สองสาวคิด
"พรุ่งนี้เราให้คำตอบนะ ส่วนโทรศัพท์มือถือเราไม่มีหรอก มันดูฟุ่มเฟือยหน่ะ เราไม่ค่อยมีเงินด้วย"
'ประหยัดอีกด้วย' สองสาวคิด
"นี่แล้วการบ้านคณิตศาสตร์วันนี้ยากนะ ทุกทีบวกลบเลขแค่หลักแสนเรายังผิดเลย คราวนี้ครูสอนแบบกระโดดไปหลักสิบล้านเลย" อ้อยกล่าว
"เราเสร็จแล้วหล่ะ พวกเธอต้องคิดบ่อยๆเดี๋ยวก็ชินไปเอง"
'โห เรียนเก่งด้วย' สองสาวคิด
"เรากลับบ้านก่อนนะ"
"บายจ่ะ" สองสาวประสานเสียง
ที่ร้าน
"อ๊าาา What the FU*KKK นั่นหล่ะใกล้แล้ว อ๊าย สุดยอดเลย จะะะะ จะะ จะเสร็จแล้ว"เสียงครางลั่นห้อง
ไม่ผิดแน่นอนเป็นเสียงจากปากเจ้าของร้านเจ๊แดงนั่นเอง ร่างงามสั่นระริก แสงของหลอดนีออน ส่องลงมากระทบ
กับร่างของเธอเป็นประกายซึ่งแวววาว หยาดเหงื่อตามผิวกาย หน้าที่เลือดฝาดสูบฉีดเป็นสีชมพู ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นฝรั่ง
แต่เธอก็รักในเมืองไทยเธอมีเชื้อสายของคนไทยอยู่ในสายเลือด ถูกสอนให้เป็นกุลสตรี ทำให้ณ บัดนี้เธอยังบริสุทธิ์ผุดผ่อง
แต่คนเราก็จะหนีพ้นซึ่งอารมณ์ทางเพศงั้นหรอ ไม่มีทาง เธอเองก็เช่นกัน เวลานี้เป็นเวลาพักของทางร้าน โดยปกติ
จะไม่มีใครมายุ่งกับเธอในห้องของผู้บริหาร ยิ่งกว่านั้นอารมณ์ทางเพศที่พุ่งสูงถึงขีดสุดทำให้เธอต้องใช้นิ้วช่วยบรรเลง
ทวงทำนองให้ความสุขให้แก่ตัวเอง และที่สุดแห่งสรวงสวรรค์เธอก็กำลังจะไปถึงแล้ว
"อ๊า อยากได้จัง ใครก็ได้ไม่ไหวแล้วจะแตกแล้ว อ๊า อ๊ายยยย สุดยอดไปเลย" นิ้วของเธอ ระรัวถี่ยิบเพื่อไปถึงที่สุด
ร่างของเธอกระตุกเป็นจังหวะ
ก็อกๆๆ เสียงเคาะประตูห้อง"สวัสดีครับผมเสือครับเจ๊แดง ขออนุญาติเข้าไปนะครับ"
เสียงเคาะประตูทำให้เธอใจหายวาบ ร่องรักเกร็งรัดนิ้ว ทำให้เธอไปถึงสวรรค์อีกครั้งติดๆกัน
เสียงของเสือดูมีอำนาจดูน่าหลงไหลเหลือเกินในเวลานี้ หลังจากได้สติ เธอรีบแต่งตัวให้เรียบร้อยพร้อมกับเดินไปปลดล็อคและเปิดประตู
"ว่าไงเสือ มีอะไรปรึกษาเจ๊หรอ" เจ๊นั่งลงบนโซฟา
"คือว่า วันเสาร์นี้ผมขออนุญาติลาหยุดทำงานกลุ่มที่วัด...ครับ วิชาพุทธศาสนา" เสือก้มหน้าก้มตาขอ
"ได้สิ เวลามีกิจกรรมจำเป็นแบบนี้ก็ไม่ต้องขอนะ เราพิจารณาเอาเองเลย แต่ว่าเราต้องไปบอกป้าขาวกับลุงเข้มด้วยนะว่าหยุด"
"ขอบคุณครับ" เสือเงยหน้าขึ้นมา มองตาเจ๊แดง แปล๊ป เสมือนท้องฟ้าวิปริตแปรปรวนทันใด
'ทำไมเรารู้สึกร้อนอกร้อนใจจังนะ ทำไมเจ๊สวยขนาดนี้ คอแห้งเฮะ' เสือกลืนน้ำลายดังอึกๆ
'อยากกอดจัง อยาก อยาก อยากเหลือเกิน' เสือคิดในใจ ไม่น่าแปลกหรอก เค้าว่ากันว่าผู้หญิงจะดูเซ็กซี่สุดๆหลังถึงจุดสุดยอด
'เอ๊ะ ทำไมมองเราแปลกๆ หรือว่ารู้นะว่าเราทำอะไรในห้อง เราครางดังไปรึเปล่านะ' เจ๊แดงคิด
"แล้วชัยหล่ะ หยุดด้วยไหม" เจ๊แดงชวนคุย
"ไม่ครับกลุ่มชัยไปวันอาทิตย์ครับ ถ้างั้นผมไปทำการบ้านก่อนนะครับ สวัสดีครับเจ๊" เสือยกมือไหว้แล้วรีบออกมา
ก่อนที่ความต้องการจะเข้าควบคุมจิตใจ
หลังกลับมาที่ห้อง เสือเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำทันที
พอร่างกายโดนน้ำเย็น ความรู้สึกร้อนๆหนาวๆ ก็เริ่มจางลง
หลังเสืออาบน้ำเสร็จ เสือก็นึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้ลองที่ แบล็กสอนเลยนี่นา
เสือจับไปที่อาวุธคู่กาย ถอกให้หัวสีชมพูได้ออกมาดูโลก น้ำหล่อลื่นไหลออกมาเต็ม
ในอีกมุมนึง เจ๊แดงกลับเข้าบ้านเพราะรู้สึกอยากนอน หันไปเห็นกล้องส่องทางไกล ที่ปกติเวลานี้ถ้าอยู่บ้าน
เธอจะคอยส่องดูว่าที่ร้านเป็นยังไงใครอู้งานไหม ที่เธอตัดสินใจช่วยการศึกษาชัย และ เสือเพราะ
ทั้งสองเป็นคนขยัน หนักเอาเบาสู้โดยการสอดส่องของเธอนั่นเอง หลังจากเธอเดินไปที่กล้องก็รู้สึกคิดถึงเหตุการณ์เมื่อกี้
แวบแรกเลย สมองสั่งให้นึกถึงเสือ เด็กหนุ่มผู้เห็นแววรุ่งโรจน์ในอนาคต ลางสังหรณ์บอกเธอแบบนั้นว่า เสือคนนี้จะต้องเป็นคนที่
มีความสามารถ ก้าวหน้า และเติบโตเป็นคนสำคัญอย่างแน่นอนเธอเชื่อแบบนั้น เมื่อสมองคิดถึงเรื่องราวต่างๆ
มือของเธอก็จับกล้องขยับไปทาง ห้องของเสือ 'เอ๊ะ ไม่อยู่ห้อง ไปไหนนะ' ปกติแล้วเวลาเสือนอน จะเปิดบานเกล็ดไว้ให้ลมพัด
เสือชอบอากาศหนาวๆตอนกลางคืน อีกทั้งไม่ต้องเปิดพัดลม เป็นการประหยัดค่าไฟ โดยมีมุ้งลวดกคอยกันยุงอยู่แล้ว
ด้วยการที่ความคิดถึงทำให้ตัวเจ๊แดง แพลน กล้องเพื่อค้นหาเสือ ทำให้เห็นว่าไฟตรงห้องน้ำเปิดอยู่ เป็นโชคดีของเจ๊แดงเพราะ
มุมของห้องซึ่งสูงกว่าห้องของเสือมาก ทำมุมพอดีกับที่เวลาส่องกล้องลงไปแล้วเห็นเหตุการณ์ในห้องแบบชัดเจน
เธอถึงกับตาลุกวาว ขนลุกชี้ชันไปทั้งตัว ลมหายเริ่มกระเส่า อารมณ์ความอยากเริ่มก่อตัวและพุ่งสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว
'นี่เธอชักว่าวหรือเนี่ย หรือว่าเธอรู้ว่าชั้นช่วยตัวเองเมื่อกี้กันนะ อาาา แฉะจัง อยากโดนควยของเธอจังเลยเสือ'
มือของเธอเริ่มชอกชอนผ่านร่มผ้าเข้าสู่จุดซ่อนเร้นและละเลงมันอย่างหนักหน่วง
กลับมาที่เหตุการณ์ในห้องน้ำ เสือไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนี้ตัวเองเปรียบเสมือนโรงหนัง4D ของเจ๊แดง
เสือค่อยๆรูดอย่างตั้งใจ 'อ่า รู้สึกดีจังเฮะแบบนี้ทำวันละหลายๆรอบดีกว่า'
'โอ้ยเสือ นี่ผ่านมายี่สิบนาทีแล้วเธอยังไม่แตกอีกหรือเนี่ย ชั้นเสียให้เธอไปสามน้ำแล้วนะ' เจ๊ตัดพ้อในใจ
'อ่ะ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันเหมือนมีอะไรจะพุ่งออกมา อ่ะ อ่ะ อ้ะ อ๊ะ อ๋ะะะะ โอ้ววววววว'
ความรู้สึกบอกให้เสือรูดมันด้วยความเร็วและถี่ยิบ ในที่สุด อสุจิสีขาวขุ่นก็พรั่งพรูฉีดออกมาอย่างแรงไปทั่วห้องน้ำ
'อ่ะ มาอีกแล้ว ไม่ไหวแล้วนะเสือ แตกแล้ว แตกแล้ว อ้ายย เสือสุดยอดเลย อึดจังเลย แตกพร้อมกันเลยนะที่รัก'
เธอทรุดตัวลงนอนพร้อมกระตุกๆๆและหอบหายใจถี่ๆ
#########################################
วันนี้วันศุกร์ อากาศช่วงเช้าเวลาตี5 เสือแต่งตัวในชุดพละเดินออกจากห้อง วันนี้เสือรู้สึกดีมาก
หลังจากเมื่อวานได้ปลดปล่อยอารมณ์ ทำให้เสือสามารถสัมผัสบางอย่างที่แตกต่างไปจากเดิมของชีวิต
เสือตื่นแต่เช้าจัดการเตรียมวัตถุดิบอย่างรวดเร็ว และออกมาวิ่งจ็อกกิ้ง วันนี้จะมีการทดสอบสมรรถภาพร่างกาย คาบแรกวิชาพละ
เป็นวิชาที่ให้คะแนนยากมาก เพราะคุณครูเป็นผู้เชี่ยวชาญจากเกาหลี สามารถพูดไทยได้พอสมควร เสือคิดว่าการออกมาวิ่ง
ถือว่าเป็นการวอร์มเพื่อให้ตัวเองได้พร้อมเจอกับการทดสอบ แม้ว่าการเรียนของเสือจะดี แต่เสือก็ไม่ต้องการผิดหวังจากคะแนนพละเหมือนคนอื่น
แต่สำหรับคนอื่นๆนั้นจะเรียกว่าผิดหวังก็คงเป็นที่ คะแนนเท่านั้น เนื่องจากวิชานี้ครูสอนเป็นผู้หญิงหน้าตาดี หุ่นนางแบบ
การเรียนจึงเต็มไปด้วยความตั้งใจ แม้คะแนนน้อยแต่ไม่มีใครตัดพ้อตำหนิแต่อย่างใด
วันนี้เสือมาถึงโรงเรียน6.30 เป็นเวลาเช้ากว่าทุกที1ชั่วโมง โรงเรียนที่เต็มไปด้วยนักเรียน ตอนนี้ เห็นเพียงประปรายเท่านั้น
บรรยากาศของอากาศที่อุณหภูมิเย็นสบาย หมอกน้อยๆจางๆลอยเต็มสนามหญ้า การทดสอบวันนี้มีวิ่งรอบสนาม และอื่นๆ
เมื่อสามารถผ่านการทดสอบต่างๆโดยผลเป็นที่น่าพอใจจะได้คะแนนเต็ม80คะแนนพอดี อีก20คะแนนแบ่งเป็นคะแนนจากคาบสุดท้าย
ที่มีการแข่งกีฬา และคะแนนจากการเข้าเรียนอย่างละ10คะแนน
เสือตัดสินใจวิ่งรอบๆสนามเพื่อทำความคุ้นเคย เสือไม่เคยวิ่งรอบสนามโรงเรียนมาก่อน เพราะพักเที่ยงเสือเลือกที่จะทานข้าวและไปนั่งบนดาดฟ้าของโรงเรียนเป็นประจำ
หลังจากวิ่งเหยาะๆครบรอบ เสือรู้สึกว่าการทดสอบไม่ได้ยากอย่างที่คิด เค้าเตรียมพร้อมที่จะผ่านมันไปแล้ว
รอบที่สองเสือทดลองวิ่งโดยใช้ความเร็วสูงสุดตลอดรอบ ความรู้สึกของการใช้พลังขาและร่างกายเต็มที่ ทำให้หัวใจสูบฉีดเลือดมากขึ้น
ผิวกายของเสือ ระเรื่อชมพู ทำให้สีผิวดูเปล่งปลั่งกว่าเดิม ระหว่างที่วิ่ง สมองก็โล่งสบาย ร่างกายหลั่ง อะดรีนาลีนสารแห่งความสุขออกมา
"น้องคะ ชื่ออะไรหรอ พี่ชื่อเมจิ อยู่ป.6 เราอยู่ป.อะไรหรอพี่ไม่เคยเห็นหน้าเราเลย วิ่งเร็วจังเป็นนักกีฬาหรอจ๊ะ" เมจิสาวร่างสูงตัวแทนโรงเรียนกีฬาแบตมินตันที่ใครๆต่างรู้จัก
"... ผมชื่อเสือครับ ไม่ได้เป็นนักกีฬาครับ แค่มาลองวิ่งการทดสอบสมรรถภาพในคาบพละครับ" เสือตอบพลางสำรวจมอง เมจิ
'โห สูงจัง 170ได้มั้งเนี่ย ร่างกายดูทะมัดทะแมงสงสัยเป็นนักกีฬาแน่ๆเลย' เสือคิด
"เสือ มีชมรมหรือยังจ๊ะ?" เมจิรีบถาม แววตาดูกระตือรือร้นอย่างเห็นได้ชัด
"มีแล้วครับ" เสือตอบสั้นๆ
"ครบสามชมรมเลยหรอ"
"ยังครับเพิ่งได้สองชมรม"
"งั้นพักเที่ยง เรามาหาพี่ที่โรงยิมนะ พี่อยากให้เราเข้าชมรมพี่ แล้วเจอกันจ่ะ" เมจินัดเสร็จแล้วไม่รอฟังคำตอบ รีบวิ่งหายไป
'ยังไม่ทันตอบเลยไปซะแล้ว เราจะปฏิเสธ ก็ไม่ทันซะด้วย คงต้องไปปฏิเสธด้วยตัวเอง'
แปะๆๆ "เอาหล่ะทุกคนคะ วันนี้อย่างที่คุณครูได้บอกไว้ ว่าจะมีการทดสอบสมรรถภาพร่างกาย คะแนนทั้งหมดจะเอาไปคิดเป็น80คะแนนเต็มๆแล้วนำไปรวมกับที่เหลือและตัดเกรด"
คุณครูกวาดตามองทุกคน แล้วพูดต่อว่า "ดังนั้นขอให้ตั้งใจแสดงฝีมือให้เต็มที่ ก่อนอื่นเรามา วอร์มร่างกายกันก่อน"
พักเที่ยง
"อ้าวเสือไม่ไปดาดฟ้าหรอ เรากำลังจะขึ้นไปหาคุยเรื่องงานวันเสาร์นี้พอดี" อ้อยทัก
"พวกเราเอาข้าวกล่องมาด้วยแหละ เสือมาทานกับพวกเรานะ" มิ้นชวนเสือ
"เราต้องไปโรงยิมก่อน เดี๋ยวเราตามไปดาดฟ้านะ" เสือตอบ
"งั้นไปด้วยกันนี่แหละ โรงยิมแค่นี้เอง" อ้อยเดินเข้ามาจูงมือเสือเดินไปโรงยิม
"อ้าว คอยเราก่อนสิ" มิ้นวิ่งมาจูงมืออีกข้างของเสือ
ณ โรงยิม
"วันนี้ เราจะมีน้องใหม่ไฟแรงมาทดสอบเข้าชมรม และเป็นว่าที่ตัวแทนฝ่ายชายในการไปแข่งในอีกหกเดือนข้างหน้า" เมจิบอกรุ่นน้องในชมรม
"กัปตัน ใครหรอคะเก่งขนาดเข้ามาแล้วเป็นตัวแทนเลยหรอ" มีคนยกมือถาม
"เอาเถอะพวกเธอคอยดูแล้วกัน" เมจิตอบยิ้มๆ
"สวัสดีครับพี่เมจิ ผมมาเพื่อขอปฏิเสธการเข้าชมรม เพราะว่าผมเป็นสมาชิกของชมรมวิทยาศาสตร์และชมรมคอมพิวเตอร์อยู่แล้วคงไม่มีเวลาที่จะมาเข้าชมรมกับพี่ครับ"
แม้ว่าโรงเรียนจะให้คาบขมรมวันละ1ชั่วโมง แต่เสือก็แบ่งเวลาจันทร์ไปวิทยาศาสตร์ อังคารเข้าคอมพิวเตอร์ ส่วนพุธพฤหัส ศุกร์ เค้าอยากเก็บไว้อ่านหนังสือและทำการบ้านมากกว่า
"พี่รู้ว่าเราอยู่ชมรมวิทย์ฯและชมรมคอมฯ แต่ว่าพี่ถามอาจารย์ที่ปรึกษาชมรมมาแล้วนะ เราว่างพุธ-ศุกร์ใช่ไหมหล่ะ มาเข้าชมรมพี่สิ สาวๆเยอะนะ" เมจิสืบมาหมดแล้วพร้อมทั้งหว่านล้อมให้เสือเข้าชมรม
"ไม่ได้หรอกครับ ผมใช้เวลาพุธ-ศุกร์ คาบชมรม ทำการบ้านและอ่านหนังสือครับ" เสือตอบ
"ได้สิ พี่จะติวให้เอง เราจะติวหนังสือกันเสร็จแล้วเราค่อยซ้อมดีไหม" เมจิยิ้ม
"ปกติเสือก็มีสาวๆก็เยอะอยู่แล้วค่ะ" อ้อยเข้ามาควงแขนเสือพร้อม จ้องตาไปที่เมจิ
"ใช่ค่ะ เสือเค้าตั้งใจเรียนอยู่แล้ว อีกอย่างพี่เป็นนักกีฬา จะเรียนเก่งพอสอนสิ่งยากๆให้เสือได้หรอคะ" มิ้นเข้ามาควงแขนอีกข้าง
"พี่สอบเพชรยอดมงกุฎ ชนะเมื่อปีที่แล้ว เราอยากให้พี่ติววิชาอะไรพี่ก็คิดว่าสามารถช่วยได้นะ" เมจิพูดแล้วยิ้ม
"แต่ว่าผมไม่ต้องการความช่วย..." เสือตัดสินใจ
"อ่ะๆ อย่าเพิ่งด่วนสรุป เอาแบบนี้ เรามาเล่นเกมส์กัน วันนี้พี่เห็นเธอวิ่งเร็วใช่ไหมหล่ะ ถ้าเธอสามารถวิ่งรอบสนามแบดมินตันด้วยความเร็วเหมือนเธอวิ่งตอนเช้าได้ครบ10รอบ
โดยไม่หยุด เธอชนะ ไม่ต้องเข้าชมรม แต่ว่าถ้ามีเหตการณ์ใดๆก็ตามทำให้เธอหยุด เธอจะต้องเข้าชมรม และเป็นตัวแทนไปแข่งในอีก6เดือนข้างหน้าตกลงไหม" เมจิยื่นข้อเสนอ
"รับปากเลยเสือ" สองสาวให้เสือตกลง เพราะว่าเมื่อเช้าการทดสอบของเสือ เสือทำคะแนนเกือบเต็ม ตอนวิ่งรอบสนามเสือวิ่งเร็วมากๆ ทั้งสองมั่นใจในฝืมือของเสือ
"จะไม่มีการขัดขวางให้หยุดโดยรุ่นพี่หรือใครๆใช่ไหมครับ" เสือถามเพราะเห็นว่าการตกลงนี้มีช่องโหว่
"อ่ะ รู้ทันกันซะได้ งั้นพี่รับรองว่าไม่มีการขัดขวางจากใครทั้งนั้น ตกลงไหมจ๊ะ" เมจิตาเป็นประกราย 'ไม่ธรรมดามองจุดอ่อนของแผนออก ภายในเวลาเล็กน้อย ฉลาด'
"งั้นผมตกลง" เสือเริ่มวอร์มร่างกาย
"อ่ะ เริ่มได้" เมจิให้สัญญาณ
เสือออกวิ่งด้วยความเร็วตั้งแต่เริ่ม สนามไม่กว้างมากนัก การวิ่งสิบรอบเป็นเรื่องง่ายสำหรับเสือ หลังจากวิ่งครบ1รอบเสือเริ่มเร่งความเร็วขึ้นอีก เพราะเริ่มชินกับสนามแล้ว
"โห พี่เมจิ เด็กใหม่เค้าวิ่งเร็วขนาดนี้เลยหรอ แบบนี้เราก็อดได้นักกีฬาแบบนี้เข้าชมรมสิคะพี่" รุ่นน้องในชมรมถามเมจิ
"ไม่หรอก รอดูไปก่อน ยังไงก็ได้แน่นอนพี่รับประกัน" เมจิตอบเหมือนมีแผน
"เสือสู้ๆ" สองสาวตะโกนเชียร์
'เข้ารอบที่เก้าแล้ว อีกรอบวิ่งให้เร็วสุดๆเลยแล้วกัน' เสือคิด
หลังจากเข้ารอบที่เก้าฝีเท้าของเสือเร่งเร็วมาก ทุกคนต่างตกใจ 'นี่ยังวิ่งเร็วได้มากขึ้นอีกหรอเนี่ย' เมจิตกใจ
เอี๊ยดดดดดๆๆ โครมม ก่อนถึงเส้นชัยเสือล้มลงกับพื้น
"เสือ!! เป็นอะไรไหม" สองสาวต่างวิ่งไปที่เสือ
"เราไม่เป็นอะไร แค่ลื่นหน่ะ" เสือตอบ
แปะๆ"พี่ขอตบมือให้เธอเลย เป็นคนปกติใส่ร้องเท้านันยางเลอะโคลนวิ่งบนพื้นยาง ไม่ถึงรอบก็ลื่นล้มแล้ว นี่เธอสามารถวิ่งจนเกือบครบสิบรอบได้
เล่นเอาใจหายเลย ไม่เป็นอะไรมากนะ" เมจิเข้ามาพูด
"โอเคครับ ผมทำตามที่ตกลงไว้ ผมจะเข้าชมรม ส่วนเรื่องเป็นตัวแทนนั้นผมคงเป็นไม่ได้เพราะผมเล่นแบดไม่เป็นครับ" เสือตอบ
"ไม่เป็นไร นี่ใบสมัคร วันพุธเจอกันที่นี่คาบชมรมนะจ๊ะ"
"งั้นเราจะเข้าชมรมด้วย" สองสาวพูดพร้อมกัน
"ได้สินี่จ่ะใบสมัคร แล้วเจอกันนะ" เมจิยิ้ม
"พวกเธอเข้าทำไม?" เสือถามด้วยความสงสัย
"พวกเราเป็นคนยุให้เสือตอบรับข้อตกลงหน่ะสิ พวกเราต้องรับผิดชอบ" มิ้นพูดแล้วหันไปมองตาอ้อย
"ใช่แล้วหล่ะอย่างที่มิ้นพูด" อ้อยตอบและมองตามิ้น 'คิดเหมือนกันสินะ มีเวลาอยู่กับเสือเพิ่มขึ้นอีกแล้ว อิอิ'
