“เฮ้ย....จะไปกันได้หรือยังว่ะมึงไอ้บัติ”
“อ้าว.....กูก็รอมึงกับน้องพลอยอยู่นี่แหละ”
“อ่าว....แล้วก็ไม่บอก.....กูเห็นมึงเลิกลักๆกับน้องป่านอยู่หน้าร้านนึกว่าจะซื้ออะไรอีก...งั้นไปๆๆ...ไอ้ก้องไปนำหน้าไปรอแล้วโน่น”
.................ผม นายเรืองไกร.....วันนี้หยุดงาน หรือจะเรียกว่าหนีงานก็ได้เพื่อมาเที่ยวเสม็ดกับแฟนสาว...น้องพลอย...แล้วก็เพื่อนๆที่คบหามานานตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัยคือไอ้ก้อง หรือ ก้องเกียรติ และ ก็ไอ้บัติ หรือ สมบัติ....... พวกเราสามคนไม่เจอหน้ากันมาเกือบปีแล้วก็ว่าได้ ที่ผ่านมาอาศัยคุยกันทางเมลล์ซะมากกว่า ....
.............ต้นเหตุก็มาจากไอ้ก้องนะตัวตั้งตัวตีเพราะแฟนมัน พูดง่ายๆคือเมียนั่นแหละดันจะไปเที่ยวกับพวกเพื่อนๆไฮโซที่ออสเตรเลียก่อนช่วงสงกรานต์แล้วก็จะอยู่นั่นยาวเลยกว่าจะกลับก็หลังสงกรานต์ ตัวมันเองก็เป็นเจ้าของบริษัทเพราะเมียมันเปิดให้...เลยกระดี้กระด้าจะออกเที่ยวแบบไม่ต้องกังวล...เริ่มแรกมันก็นัดไปครื้นเครงแถวพัทยา ผมก็เอ่อออด้วยเลยชวนไอ้บัติมันไปด้วยกัน....กะว่าจะนอนค้างสักคืนที่บ้านพักตากอากาศของน้องป่านซึ่งเป็นแฟนของมันแถวจอมเทียนกันสักคืน แล้วค่อยกลับ...แต่ก็อย่างว่าละนะ....ตอนออกมามันเป็นเย็นวันศุกร์หลังผมกับไอ้บัติเลิกงานไปถึงร้านเบียร์เจ้าประจำที่พัทยามันก็ปาเข้าไปเกือบ 4 ทุ่มแล้ว เพราะแวะกันระหว่างทางหาอะไรกินกัน..ก็เลยอยู่ที่ร้านได้ไม่นานแค่ตีหนึ่งเขาก็ปิดแล้ว.....เช้าวันเสาร์ตื่นมาสายๆก็เลยรู้สึกเหมือนกันหมดทั้งสามคนว่ามันยังไม่อิ่มเลยกับความครึกครื้นของพวกเรา....
..................
“อีกสักวันมั้ยพวกมึง”.....ผมเองที่เป็นคนเริ่ม... “ไหนๆวันจันทร์ก็หยุดอีกวันอยู่แล้ว”
“กูนะสบายน้องนันไม่อยู่กลับโน่นหลังสงกรานต์เลย....ว่าไงมึงไอ้บัติอยู่ต่อหรือเปล่า...ถ้ามึงไม่อยู่กูก็ไม่อยู่ไม่สนุกว่ะอยู่กับไอ้เรือง 2 คน เซงตายห่า”
“เอ่อ..ว่าไงไอ้บัติ...อยู่กับไอ้ก้องสองคนกูก็ไม่เอาว่ะไม่สนุก...”
“กูก็อยากหรอกมึง....แต่เดี๋ยวน้องป่านแว๊ตเอาซวยอีก...”
“เวณ...เขาจะแว๊ตๆมึงทำไมว้า...มากับพวกกูเนี่ยนะ”.....ไอ้ก้องมันชิงพูดตัดหน้าผมอย่างรวดเร็ว
“ก็ทีแรก...เมื่อวานกูรับปากเขาว่าจะไปช๊อปปิ้งกันจะหาของไปกำนับว่าที่พ่อตาแม่ยายกู........แต่เห็นพวกมึงจะมานานๆเจอกันทีกูเลยเลื่อนเขามาเป็นวันนี้แทน”
“มึงเลื่อนเป็นพรุ่งนี้ไม่ได้เหรอว่ะไอ้บัติ.....น้องป่านเขาไม่ว่าหรอก”....
..............ไม่รู้ผมพูดไรผิด...ไอ้ป่านมันมองหน้าผมแบบเหวอๆแถมยิ้มแบบจะถามผมว่า ....พวกมึงสองตัวไม่รู้อะไร
“ไม่เอาดีกว่าเดี๋ยวกูซวย.....ของก็จะไปซื้อให้พ่อแม่เขา...แถมพักหลังๆนี่ก็ไม่ค่อยได้เจอกันซะด้วย.....งานยุ่งทั้งคู่เลย” ไอ้บัติมันพูดจบไม่ทันขาดคำ ผมกับมันก็เหลียวหลังกลับไปตามเสียงของไอ้ก้องที่กำลังพูดโทรศัพท์อยู่
“ได้เลยน้องป่าน.....Thank You หลายๆ....อย่างงี้พี่รักตายเลยน้อง...งั้นเดี๋ยวพี่ไปรอน้องป่านกับน้องพลอยที่บ้านเพเลยละกันนะ..เอ่อๆๆขับรถดีๆละ”
ยังไม่ทันที่ผมกับไอ้บัติจะเอ่ยปากถามไอ้ก้องมันก็รีบชิงบอกด้วยท่าทางกระหยิ่มยิ้มย่อง
“กูจัดการแล้วเรียบร้อย มึงนี้ละน้าไอ้บัติ.....ทำกลัวไปได้ยังไม่แต่งกันซะหน่อย”
“มึงทำไรนะไอ้ก้อง”
“อ้า....ทีแรกก็กะว่าโทรไปขอน้องป่านให้มึงไงไอ้เรืองที่ไหนได้.....แฟนมึงเขารีบตกลงเลยแถมขอมาด้วยแต่ให้เลยไปเสม็ดเลยว่ะ.......น้องป่านบอกกำลังเบื่อๆด้วยอยากมาทะเลแต่ไม่อยากมาตอนสงกรานต์คนเยอะ”
“แล้วเกี่ยวอะไรกับแฟนกูว่ะ”
“แฟนมึงนะตัวดีไอ้เรือง....สองสาวนี้ดันอยู่ด้วยกันพอดีพอได้ยินเท่านั้นรีบบอกเหย่งๆลั่นโทรศัพท์เลยว่าจะมาด้วย กูเลยชวนมาทั้งสองคนเลย”
ผมกับไอ้บัติได้แต่นั่งนิ่ง.....บอกได้เลยว่าในจริงๆลิงโลดสุดๆ....ไหนจะได้เที่ยวต่อไหนจะได้เจอแฟนสาวผู้แสนจะน่ารักของผมอีก.................อ้าสวรรค์จริงๆเลย...
ลืมบอกไปผมกับไอ้บัตินะยังไม่ได้แต่งงานครับ......เราสองคนเจอแฟนสาวแทบจะพร้อมๆกันหลังจากโสดสนิทแอบอิจฉาไอ้ก้องที่มันได้เมียสวยแถมรวยอีกตาหากมาเนิ่นนาน........ผมกับน้องพลอยรู้จักกันมาปีกว่าๆ พอๆกับที่ไอ้บัติมันรู้จักกับน้องป่าน.....แถมสองสาวยังเป็นเพื่อนนักเรียนสมัยมัธยมกันอีกซะด้วยซ้ำ.......ตอนที่สองสาวมาเจอกันเล่นเอาเสียงทักทายม้งเม้งดังลั่นร้านเลย........
............อย่างว่าละครับ....สมัยนี้นะมันเปลี่ยนแปลงไปเร็วมากจะให้หนุ่มสาวมานั่งมองหน้ากับปริบๆแบบเมื่อก่อนคงไม่ได้และ.....ผมกับพลอยเราสองคนมีอะไรกันมาได้ 6-7 เดือนแล้วไม่ขอปิดบัง....ผมเองก็ไม่ใช่ไก่อ่อน เรื่องความรักก็ผ่านมาหมดทั้งเศร้าเคล้าน้ำตา หรือ หวานชื่นมมื่น....แต่ก็นั่นแหละชีวิตจริงย่อมมีขวากหนาม....คนรักก่อนๆก็เลิกลากันไปตามกาลเวลา.......สำหรับพลอย...เธออายุน้อยกว่าผม 8 ปี มีทุกอย่างครบถ้วนทั้งรูปทรัพย์และทรัพย์สิน....แต่สิ่งที่เธอมอบให้ผมนั้น....มันทำผมตั้งมั่นว่าไม่ว่าจะอย่างไรผมจะต้องพาชีวิตรักของผมกับน้องพลอยให้ถึงฝั่งฝันของชีวิตให้ได้... “พ..พลอย...พลอยยังไม่เคย...เอ่อ..พ..พี่ขอโทด..”
“พลอยรักพี่เรืองนะ.......”
อุอุๆๆ คำพูดประโยดนี้วันที่ผมได้เธอเป็นครั้งแรกและต้องตกใจเป็นอย่างมากเมื่อเห็นเลือดสาวของเธอเปรอะพรมบนพื้นเตียงนอนของผม.....อ้า....ไอ้ประโยคที่ว่า “ผู้หญิงสวยนั้นล้วนมีผัวมาแล้วหมดทุกคน” .....ไม่ไม่จริง 100เปอร์เซ็น...ใครจะคิดละว่า สาวงามพร้อมหมดจรดที่โอนอ่อนให้กับผมที่เป็นคนรักคบหากันไม่นานอย่างง่ายดายแบบนี้จะคงความสาวพรหมจรรย์ไว้จนอายุ เข้าเบญจเพศ.........................
................ “นี่กะว่าไปถึงเสม็ดแล้วโดดลงน้ำเลยเหรอ”…น้องพลอยไม่ตอบผมได้แต่หันมายิ้มหวานให้เท่านั้น....ส่วนผมก็ไม่ได้ต้องการคำตอบอะไร...ที่ถามออกไปเพราะปากมันไวเมื่อเห็นแฟนสาวคนสวยของผมใส่เสื้อสายเดี่ยวสีขาวสะอาดตาตัวบางๆ บางซะจนเห็นรูปทรงเนินนมเต้ากลมขนาดกำลังสวยห่อหุ้มด้วยชั้นในสีชมพูอ่อนๆที่ผมได้เคยปลดปล่อยมันออกจากร่างอันแสนงามขาวอร่ามบาดใจของเธอมาแล้ว....ท่อนล่างปิดทับด้วยผ้าผื้นแบบบาติกพันรอบเอวกิ่วของเธอไว้อย่างหลวมๆบดบังท่อนขาวเรียวสวยและปรีน่องอันกลมกลึงไว้อย่างมิดชิด....ไม่แตกต่างจากน้องป่านของไอ้บัติมันเลยสักนิดเดียว................
............พวกเรา 5 คน ลงเรือที่ต้นหาดแล้วก็ให้คนขับรถกระบะบนเกาะลัดเลาะถนนไปยังที่พักที่ผมและเพื่อนๆคุ้นเคยอย่างไม่ยากเย็น.....เพียงพริบตาเดียวก็มาถึงรีสอร์ทที่คุ้นเคยอย่างง่ายดาย...
............. “มากันกี่คนครับ”
“ 5 ครับลุง...ลุงจำพวกผมได้มั้ย”
“เอ่อ...ก..ก็..อ้อ...จำได้แล้ว...”
“งั้นเอาบ้านหลังเดิมนะลุง”
“หลังหน้าหาดเลยใช่มั้ยครับ”
“ครับผม...ว่าแต่คนเยอะมั้ยครับลุง”
“มีแขก เป็นฝรั่ง 2 หลังนะครับ แต่อยู่ด้านบนเนินเขานะ......อาทิตย์หน้าถึงจะเต็มหมดครับ”
“โอ๊ะ..โชคดี..พวกผมคิดไว้แล้วเลยมากันก่อน...”
................ถ้าผมจำไม่ผิด...หาดที่ผมไปมันเลยหาดทรายแก้วอันโด่งดังไปไม่มากนัก.......ลัดเลาะผ่านอ่าววงเดือนขึ้นเขามาก็จะเป็นหาดที่ไม่ค่อยพลุกพล่าน...ซึ่งผมรู้จักที่นี่ดีตั้งแต่สมัยยังเรียนมัธยม........
........ “โอเคมั้ยน้องป่าน น้องพลอย”
“แจ๋วเลยพี่ก้อง.....หยั่งงี้มันต้องฉลอง”...เสียงหวานๆจากน้องป่านตอบสวนไอ้ก้องไปอย่างอารมย์ดี...ทำเอาไอ้บัติมันยิ้มกริ่ม...
“น้องป่านกับน้องพลอยไม่ต้องช่วยให้พวกพี่เอง..ไปๆๆพวกมึงมาๆๆขนของปล่อยสองสาวไว้ที่นี่”...ผมกับไอ้บัติไม่ได้คิดอะไรก็ทำตามที่ไอ้ก้องมันบอกอย่างว่าง่าย...
“นี่ต้องให้พวงมึงมากันสองคัน ขืนให้ต่างคนต่างเก็บของเดี๋ยวไม่ยอมออกจากห้อง...ฮ่าๆๆๆ”
“อ้าวไอ้เหี้ยก้อง...มึงนี้คิดเหี้ยจริงๆๆ” เสียงที่ไอ้บัติมันด่าไอ้ก้องนั้นมันไม่ได้บ่งบอกเลยว่าจะโกรธ แต่มันบ่งบอกให้รู้ว่า แมร่มมึงนี้รู้ทันกูจริงๆ.....ทำไมผมคิดแบบนี้นะเหรอครับ....ฮ่าๆๆๆ...ทีแรกผมก็กะจะทำแบบที่ไอ้ก้องคิดเหมือนกันซึ่งไอ้บัติมันก็คงไม่ต่างจากผมละนะ...
.......................พวกเรา 5 คน เก็บของเสร็จก็ บ่าย สองกว่าๆ แดดทะเลยังเปรี้ยงปร้างสองสาวก็เลยยังไม่ได้เล่นน้ำเพราะกลัวตัวขาวๆของเธอจะดำ....เลยชวนกันไปนั่งหาอะไรทานกันและที่ไม่พลาดสำหรับผมสามคนก็คือเหล้านั่นเอง...
กินไปก็คุยไป..สนุกสนานเฮฮา........และด้วยที่ไม่มีคนในตอนนั้นเจ้าของรีสอร์ทที่คุ้นเคยกับพวกผมก็เลยออกมานั่งคุยเล่นด้วย
.................แรกๆแกก็ปฎิเสธที่จะร่วมวงเหล้ากับพวกผม.แต่คยั้ยคะยอบ่อยๆเข้าก็เลยดื่มตามไปด้วย....คราวนี้การสนทนายิ่งครื้นเครงไปกันใหญ่....ไปๆมา..พวกกลับแก้มโซดาน้ำแข็งแกเลยให้เด็กยกมาเลี้ยงแทนถือเป็นค่าเหล้านอกชั้นดีที่พวกผมเอาไปกินซะอย่างงั้น.........
......แฟนสาวคนสวยของผมกับไอ้บัติแม้โดยปกติเธอสองคนจะไม่นิยมดื่มแต่ก็ไม่ปฎิเสธเมื่อพวกเธออยู่ร่วมก๊วนกับคนสนิทโดยเฉพาะผมกับไอ้บัติซึ่งเป็นแฟนสาวของเธอทั้งสองคน...
..... “ว๊าย...ป่านจะ 5 โมงแล้ว..ไปเล่นน้ำกันเถอะ”....
“หนูสองคนอย่าไปไกลนะ....กินเหล้าเข้าไปเล่นน้ำแบบนี้มันอันตราย”
“งั้นพี่สามคนไปเล่นด้วยกันซิ....เด่วค่ำๆค่อยมากินกันหใม่ก็ได้”
“เอ่อใช่ๆๆ...เดี๋ยวค่ำนี้ลุงเลี้ยงอาหารทะเลเผาแล้วกัน..ถือว่าเป็นค่าเหล้านะ...ว่าแต่..ขวดละเท่าไหร่นี่คุณ”
“ไอ้นี่เขาเรียกบลูเลเบิลคับลุง..ขายทั่วไปตอนนี้ก็เกือบหมื่นละมั้ง” คำตอบของไอ้บัติทำเอาลุงแกถึงกับจุ๊ปากไม่หยุด......แต่สิ่งที่ทำให้ผมถึงกับต้องหยุดกึกก็เพราะเห็นแกยืนนิ่งดวงตาแกเบิ่งกว้างกว่าปกติมองไปทางด้านหลังพวกผม จนผมเองรีบเหลียวหลังกลับไปมองขณะที่ไอ้ก้องกับไอ้บัติมันมัวแต่ก้มๆเงยๆเก็บของบนโต๊ะโดยไม่ทันสังเกตุ..
..............ผมเองถึงกับอึ้งเหมือนแกไม่ผิดเพียงแต่ร่างกายของผมมันกลับตื่นตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว...ฤทธิ์แอลกอฮอล์ในร่างที่กินมาเกือบ 2 ชั่วโมงไหลพล่านแตกซ่าๆ..เมื่อเห็นน้องป่านถลกเสื้อตัวบางของเธอถอดออกกจากร่างอย่างรวดเร็ว....แค่ร่างงามเพรียวสวยอวดโชว์ความอร้าอร่ามขาวผ่องพร้อมๆกับเนินถัดอวบกลมแม้จะยังถูกห่อหุ้มด้วยชั้นในแบบบิกินนี่ฟ้าอ่อนๆเด้งตัวส่ายไหวๆผมก็หน้าแดงซ่านจนร้อนผ่าว...แล้วเพียงพริบตาน้องป่านแฟนเพื่อน...ก็ปลดพรืดผ้าผืนตัวบางร่วงลงไปกองกรอมอยู่ที่ปลายเท้า....ร่างสวยสะอาดตาก็พลันอวดโชว์เอวกิ่วสะโพกผาย...เนินเนื้อเนินสงวนแม้จะปิดทับด้วยเจ้าผ้าตัวน้อยไว้มิดชิดแต่มันก็ไม่สามารถบดบังสายตาผมที่จ้องมองโดยไม่ตั้งใจกับเจ้าเนินเนื้ออวบอิ่มนูนเด่นกลางหว่างขาของน้องป่านเอาไว้ได้.....หว่างขาอวบกลมเบียดชิดสนิทกันได้อย่างเหมาะเจาะ...มันลงตัวไปด้วยความโค้งมนและความกลมกลึงของท่อนขานับจากขอบสะโพกไล่ไปจนถึงปลายเท้าได้อย่างลงตัวทำเอาความเป็นหนุ่มของผมถึงกับกระตุกยวบโดยไม่รู้ตัว
...............ดีว่าผมไม่ใช่พวกคออ่อน...แม้อยากจะจรดจ้องกับสิ่งสวยงามที่ไม่เคยเห็นมาก่อนแต่สิ่งนั้นมันคือแฟนเพื่อนสนิทผม...มโนสติของตัวผมรีบดึงความผิดชอบชั่วดีให้คืนมาอย่างรวดเร็ว...และร่างกายผมก็ตอบสนองได้ทันที...แต่มันกลับยิ่งซ้ำร้ายเข้าไปใหญ่เมื่อผมเบือนหน้าไปอีกหน่อยก็เป็นจังหวะที่น้องพลอยของผมซึ่งเธอยืนหันหลังให้ตัวผมและกำลังหันหน้าออกไปสู่ทะเลกำลังก้มลงเก็บผ้าผืนที่ร่วงลงกรอมปลายเท้าเธอเข้าพอดี.....บั้นท้ายผายอันอวบกลมข่าวผ่องของน้องพลอยเลยลอยโด่งแอ่นอวดปรีก้นอันกลมกลึงส่ายไหวๆท้าทายสายตาผู้ที่ยืนอยู่ด้านหลังของเธอซึ่งอย่างน้อยมีผมหนึ่งคนละที่กำลังจ้องมองอยู่....จังหวะโก้งโค้งก้มตัวของน้องพลอยทำเอาปรีก้นขาวเนียนล้นทะลักออกจากขอบผ้าของบิกินนีสีชมพูสวยจนเนื้อผ้าของมันตึงเปรี๊ยะเห็นพรูเนื้ออวบอูมปลิ้นย้อยอยู่กลางหว่างขาอย่างเต็มตา...ทำเอาผมถึงกับอ้าปากค้าง..และด้วยสัญชาติญาณความหึงหวงเพราะกลัวว่าสิ่งที่ผมเห็นนั้นลุงเจ้าของรีสอร์ทก็จะเห็นด้วยเช่นกัน....แต่ผิดคาด.......ทันทีที่ผมเบือนหน้ากลับผมก็ไม่เห็นลุงแกซะแล้ว....มีแต่ไอ้ก้องเท่านั้นที่ผมเห็นมันรีบก้มหน้ากลับไปง่วนอยู่ที่โต๊ะ....
...................
ตอนนั้นผมคิดอะไรไม่ออกนอกจากยืนคอแข็งตัวแข็งและบางสิ่งบางอย่างก็แข็งตามไปด้วย....รู้สึกเหมือนทุกสิ่งรอบตัวเงียบสนิท
“แม่งเอ้ย...กู...” ผมสบทด่าตัวเองที่เห็นน้องป่านแบบนั้นแล้วเกิดความรู้สึกร้อนผ่าว....เหมือนกำลังบอกตัวเองว่าถ้าไอ้ก้องมันเห็นแฟนผมแบบนั้นแล้วรู้สึกแบบเดียวกันมันก็คงไม่ผิด มันไม่ได้แอบดูหรือทำอะไรไม่ดีไม่งาม....ทุกอย่างเกิดจากสองสาวเองที่ไม่ใส่ใจ หรือง่ายๆว่าให้ความสนิทสนมปล่อยตัวจนเกินไปตาหาก...
.... “เห้ยมึงไปเล่นกับน้องเค้าและกันกูไปนอนก่อนดีกว่าเดี๋ยวค่อยตื่นขึ้นมากิน” ไอ้ก้องพูดออกมาเหมือนกับทำลายความเงียบระหว่างผมกับมัน ส่วนไอ้บัติมันคงไม่รู้เรื่องเพราะผมเห็นมันเดินออกจากโต๊ะไปโดยไม่สนใจอะไรเพื่อตามสองสาวไปยังชายหาด....
“เอ่อ...งั้นเดี๋ยวสองคนนั้นเค้าเลิกเล่นเดี๋ยวกูไปปลุกมึง...เฮ้ยฝากเก็บด้วย...กูไปและ”..............................
...........................
“ไม่ไหวแล้วป่านขึ้นเถอะพลอยชักเริ่มหนาวและ”
“อืมป่านก็ว่างั้นกะจะชวนพลอยตั้งนานและ...ไปกันเถอะพี่บัติ”
ผมกะไอ้บัติกำลังสนุกสนานอยู่กับการเล่นกันเองเพลินๆก็ต้องเลิกเมื่อสองสาวหันหลังเดินมุ่งหน้าขึ้นจากน้ำเข้าไปยงชาดหาด.....เราสองคนเดินตามแฟนสาวมาห่างๆระยะทางระหว่างพวกเรามันเพียงพอที่จะเห็นร่างงามของแฟนสาวตัวเองได้อย่างเต็มตา.....แรกๆตัวผมก็ไม่ได้รู้สึกอะไร....แต่พอนานเข้าๆเมื่อจังหวะก้าวเท้าเราเร็วกับทั้งสองสาวทำให้เราเข้ามาใกล้กันมากขึ้นๆจนกระทั่ง..........แฟนสาวเราทั้งสองคนหยุดตรงหัวบันไดขึ้นบังกะโลแล้วต่างคนก็ต่างก้มร่างลงใช้กระบวนน้ำตักน้ำจากตุ่มตรงตีนบันไดเอามาล้างทรายออกจากเท้า...
....ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น..เพราะแทนที่สายตาผมมันจะไปจับจ้องกับบั้นท้ายผายอวบอิ่มของแฟนสาวตนเอง....ที่กำลังโก่งเอวโก้งโค้งแอ่นก้นส่ายไหวๆมาทางผม....ผมกับไปเพ่งมองบั้นท้ายนวยเนียนของน้องป่านแทน..ปรีก้นขาวผ่องของน้องป่านมันอวบแน่นตึงเปรี้ยะทำเอาเนื้อผ้าบินกินนี่มันแนบสนิทกับเนื้อสาวเข้าอย่างจัง...พรูเนื้ออวบสวยเห็นเป็นแคมอูมอวบอิ่มเลยปลิ้นแบแอ่นอวดให้เห็นอยู่กลางหว่างขาจนเต็มตา....ทำเอาก้านลำแก่นเนื้อของผมกระเด้งพรวดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
.............. “เห้ยกูลืมกระเป๋าตังไว้ที่โต๊ะว่ะ...ตายห่าหายไปยังว่ะ” ไอ้บัติไม่พูดพล่ามทำเพลงมันรีบเผ่นพรวดออกไปจากตรงที่ผมยืมทันทีปล่อยผมให้ยืนตะลึงทำอะไรไม่ถูกไว้คนเดียว.......แต่มันก็ดีเพราะเสียงตกใจของมันทำให้ผมได้สติกลับมาอีกครั้ง...ยกเว้นท่อนลำแก่นเนื้อของผมที่มันยังไม่คลายตัวลงจากเดิมเท่าไหร่นัก...................
............ “เซงจริงกู....แมร่มทำไมต้องเป็นกูทุกทีว่ะ...”ผมสบทกับตัวเองไม่รู้รอบที่เท่าไหร่แล้ว...เพราะตอนเล่นน้ำแรกๆผมก็พยายามระงับอารมย์ที่มันไม่อยู่กับตัวตลอดเวลาไม่ให้ใส่ใจ สนใจ กับเรือนร่างของน้องป่านมากนัก....จนภาพแห่งต้นเหตุมันมลายหายไปหมด.....แต่แล้วเจ้าท่อนลำก้านเนื้อของผมมันก็แล่นพรวดบวมเปล่งเอีกครั้งพราะสองสาวดันมาโก่งเอวส่ายบันท้ายผายและพรูเนื้อให้ผมดูเพราะดันไปตักกระบวยล้างเท้า...โดยเฉพาะน้องป่านแฟนไอ้บัติ................
........................
.........................
............ “อ้าวเห้ย...นี่มึงจะเล่นตรงระเบียงเลยเหรอว่ะไอ้ก้อง”....
“เอ่อ...ลุงแกบอกเดี๋ยวแกให้เด็กยกของมาที่นี่เลย......เผื่อพวกเราจะนอนจะได้สะดวก...” ผมเห็นดีกับไอ้ก้องอย่างง่ายดาย.....เพราะบังกะโลของเรามันหลังใหญ่สะดวกสะบาย...ผมกับพลอย 1 ห้อง ไอ้บัติกับ ป่าน 1 ห้อง...ส่วนไอ้ก้องนอนห้องโถง...ลุงแกเอาฝูกกับผ้าห่มพร้อมหมอนมาให้เรียบร้อยแล้ว......บังกะโลหลังนี้แม้จะไม่มีแอร์ แต่หากเปิดประตูหน้าต่างไว้จะมีลมพัดผ่านทะลุตัวบ้านตลอดเวลา ผมกับพวกมันมาที่ไรไม่เคยร้อนเลยสักนิดเดียว.....เรื่องยุงไม่ต้องห่วง.....ไม่เคยสักครั้งที่พวกผมจะโดนมันกัด.............................
“เป็นไงครับ...ผมว่าเราทานกันตรงระเบียงนี่น่าจะดีกว่าไปนั่งโต๊ะตรงร้านนะ..หรือคุณว่าไง”
“แจ่มเลยลุง..เผื่อสาวๆๆเมาผมจะได้พาไปอ้วกง่ายๆ ฮ่าๆๆๆ”
“ใครคร้าเมาพี่บัติ”...
“เอ่อ...น้องพลอยไง....ไอ้เรืองมันเคยบอกพี่ว่าน้องพลอยคออ่อน”
“อ้าวพี่บัติ....มาแซวอะไรพลอยค่ะ...จะว่าป่านเค้าก็ว่าไปซิ...คริๆๆ”
“เอ่อคุณเรือง คุณก้อง คุณ บัติครับ..เอ่อ ผมจะขออนุญาติให้เพื่อนๆผมอีก 2 คน มาทานด้วยได้มั้ยครับ....สองคนนี้เขาเป็นเจ้าของรีสอร์ทข้างๆถัดไปนะครับ”
....คำว่าเจ้าของรีสอร์ท...มันทำให้ผมทั้งสามคนไม่อิดเอือนที่จะตอบตกลงอย่างง่ายดาย..ผมว่าตอนนั้นพวกผมคงคิดเหมือนๆกันว่าในอนาคตจะได้รู้จักเอาไว้เผื่อเราจะย้ายสถานที่ไปนอนที่อื่นกันบ้าง....
..................พวกเราทั้งหมดกลายเป็น 8 คน นั่งทานเหล้ายาอาหารกันอย่างสนุกสนาน....ลุงๆทั้ง สามคนต่างมีอัธยาศัยดีเหลือเกินแต่ละคนอายุอานามประมาณ 50 กว่าๆ แต่ดูแล้วแกคงแกร่งน่าดู...อย่างว่า..พวกแกทั้งสามคนเป็นคนพื้นเพ เห็นธุรกิจท่องเที่ยวบูมลูกหลานก็เลยเอาที่บนเกาะมาทำรีสอร์ทโดยให้พวกแกเฝ้า ส่วนลูกๆก็ไปนั่งใช้เงินที่ฝั่งสบายใจซะงั้น.......ผมดูท่าทางแกทั้งสามคนก็ออกจะชอบแบบนี้เสียด้วยซ้ำ...แต่ที่สำคัญ สองสาวตอนนี้ทั้งคู่ใส่เสื้อผ้าปิดมิดชิดเหมือนเดิมคือกางเกงเลเสื้อยืดตามสไตล์สบายๆของการมาเที่ยวทะเล..
............. “เฮ้ยไอ้จั่น...ไอ้สม....มึงอย่าลืมนะโว้ยตอนเที่ยงพรุ่งนี้ ฝรั่งสองห้องนั้นเขานัดนวดไว้หลังกินข้าวนะ”
........ “อ้าวลุงพงษ์....นี่ลุงจั่นกับลุงสมแกนวดเป็นด้วยเหรอครับ”
“ผมสอนมันเองละครับ....ไม่ไหวครับผมนวดคนเดียวไม่ทันนี่เดี๋ยวสงกรานต์คนจะเยอะมาก....ที่ผ่านมาผมก็เกรงใจแขกนวดให้ไม่ทัน..เลยสอนไอ้สองคนนี้ด้วย”
“ครับๆ..ที่รีสอร์ทผมสองคนเมื่อก่อนไม่มีบริการนวดแขกก็ชอบมาถาม....เลยไปคะยั้นคะยอไอ้พงส์มันให้สอน...จะได้อินเตอร์กะเขามั่ง”.....
“ลุงพงษ์นวดเป็นด้วยเหรอค่ะพี่เรือง”
“อืม....พี่เคยให้แกนวดบ่อยๆ...สุดๆๆเลยครับพลอย”
“ดีจัง..งั้นเดี๋ยวนวดให้พลอยมั่งได้มั้ยค่ะลุง”
“เอ่อได้ครับคุณหนูพลอย....แต่ผมว่าเอาไว้ใกล้ๆเลิกดีกว่านะครับ....คุณพลอยจะได้หลับสบาย”
“ค่ะๆ....แต่ลุงจะไม่ง่วงเหรอ..พลอยว่ากว่าจะเลิกคงอีกนาน”
“โอ้ยน้องพลอย..ลุงแกนะอึดจะตาย...มีแต่พวกพี่นะที่เดี้ยงก่อนทุกที”.....คำตอบของไอ้บัติเรียกเสียงครื้นเครงจากวงอาหารและวงเหล้านอกชั้นดีที่พวกผมเอาไปได้อย่างสนุกสนาน............
.............................พวกเราทั้งหมดกินไปคุยกันโม้ไปสารพัดผสมลูกเล่นมุขชาวบ้านที่ทำตลกหน้าตายของลุงๆทั้งสามคนจนเวลาผ่านไปพร้อมกับเหล้าขวดที่สองหมดลงอย่างไม่รู้ตัว.....
“นี่ก็จะห้าทุ่มและลุงว่าถ้าคุณพลอยจะนวด.....ก็นวดซะเลยดีกว่าครับเดี๋ยวจะเมากันซะก่อน”
“อืมค่ะ ก็ดีค่ะ..พอลยก็เริ่มจะไม่ไหวแล้ว....แล้วลุงจะนวดตรงนะละค่ะ”
“นี่ไงในห้องได้มั้ยลุง...” .....ผมรีบแนะนำห้องนอนของผมกับพลอยซึ่งมันติดระเบียงที่เรานั่งกินกันอยู่โดยไม่ได้คิดอะไรเพราะเห็นมันสะดวกดี มีอะไรก็ยืนมองผ่านหน้าต่างที่มีแต่มุ้งลวดกั้นอยู่ก็เห็นห้องนอนได้ถนัด....
“เอ่อ...ก็ได้ครับ....
“เห้ยไอ้พงษ์...นวดคุณหนูพลอยช้า อดแดก..เอ้ยอดรับประทานของดีนะเว้ย..ขวดสุดท้ายแล้ว”
“ฮื้ยพวกมึงนี้...มัวแต่ห่วงกิน..นี่ถ้าพวกคุณๆเขาจะไปนอนรีสอร์ทพวกมึงแล้วไม่ให้เขานอนฟรีละก็ก็จะถีบให้..ไปครับไปคุณพลอยเดี๋ยวก็หลับซะก่อน”
........................................ผมได้ยินลุงๆปะทะฝีปากกันก็รู้สุกขำๆ...เพราะแม้เหล้าจะแพง แต่กับข้าวกับปลาที่พวกแกแห่กันขนมาไม่ว่าจะเป็นกุ้ง เป็นปู หอยเชลล์ ล้วนแล้วแต่มากมายจนเกินจะกินทั้งนั้น ไม่รวมทั้งน้ำโซดา..เหรือแม้แต่พวกค๊อกเทลที่ลุงพงษ์แกให้เด็กไปยกเครื่องผสมมาตั้งกองไว้แถวตีนบันไดเดินขึ้นบ้าน เผื่อให้สองสาวได้ดื่มกินควบคู่ไปกับเหล้านอกชั้นดีของพวกผมอย่างสนุกสนาน...
.........ผมยืนมองเห็นน้องพลอยนอนคว่ำหน้าลงบนเตียงขณะที่ลุงพงษ์แกก็อยู่ในท่วงท่าเดียวกับที่แกนวดให้ผมอย่างชัดเจน....แสงไฟแบบแรงเทียนสีเหลืองๆสว่างจ้าเห็นทุกอิริยบทถนัดตา....แต่ยังไม่ทันที่ผมจะนั่งลงกับพื้นก็ได้ยินเสียงร้องครางระริกๆของน้องพลอยดังขึ้นจนผมต้องเด้งตัวเผ่นพรวดยืนขึ้นอีกครั้ง
“อูยยย..ลุง..อูยยย..แรงจังเลย”
“อ่ะ.ข..ขอโทษครับคุณหนูพลอย..เดี๋วยผมนวดเบาๆแล้วกันนะครับผมเผลอไปหน่อย”
“ม..ไม่เป็นไรค่ะลุง...แต่เบากว่าเดิมนิดนึงก็พอค่ะ”
.....จะไม่ให้น้องพลอยร้องได้ไงขนาดผมเจอลุงแกจับพับขาแบบนั้นผมเองยังแทบจะร้องเจี๊ยกเลย........ผมเห็นอย่างงั้นก็นึกขำๆในใจคิดเองว่านี่และน้าสาวซ่าโดนซะมั้งขืนผมห้ามแรกๆก็คงไม่ฟังผมหรอก
..............หลังจากนั้นผมจำไม่ได้ว่ามันอีกนานเท่าไหร่กว่าการนวดของน้องพลอยจะแล้วเสร็จ......มารู้ตัวอีกทีตอนลุงพงษ์แกเดินออกมาขณะที่เหล้าขวดสุดท้ายหายไปครึ่งขวดแล้ว........
“เอ่อคุณเรืองครับเดี๋ยวผมไปเอาของสมุนไพรสักครู่นะครับ สงสัยมือจะหนักไปหน่อยท่าทางคุณพลอยเธอจะระบม” แกพูดไปก็มองผมแบบขำๆ ส่วนผมเองก็เบร่อด้วยฤทธิ์สุราเข้าให้ซึ่งไม่ต่างอะไรกับไอ้เพื่อผมทั้งสองคน..จะมีก็แต่น้องป่านเท่านั้นที่ยังไม่ถึงขนาดพวกผมมีเพียงใบหน้าขาวๆของเธอเท่านั้นที่มันแดงปลั่งด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์...
“เอ่อ...ไอ้พงษ์...เมงเอาเหล้ามึงมาเพิ่มหน่อยซิกูเห็นไอ้แบคๆๆอะไรของมึงมีอยู่ขวดนึงนี่....เอามาให้พวกคุณๆๆเขา..ส่วนกูกับไอ้จั่นเอาไอ้แตน...”......ผมเห็นลุงพงษ์แกพยักหน้าแล้วเดินลงจากบ้านมุ่งไปยังร้านหรือที่ทำการรีสอร์ทแกอย่างรวดเร็ว
“ไอ้แต๊น...ไอ้แต๊นคือไรอ้าลุง” ไอ้บัติมันอู้ๆอี้ๆได้ที่เลย...
“เอ่อ..เหล้าขาวทำเองครับคุณบัติ....พวกผมนะสบายแต่คุณๆคงไม่ไหวหรอกมันแรง”..
“โอ้วแรงๆๆนะผมช๊อบลุง.....” ไอ้ก้องสวนขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย แต่คำพูดของมันส์ก็ไม่มีใครสนใจ.....
....... “เอ้าพวงมึงนี่ของมึงกับไอ้จั่น..ส่วนนี้ของพวกคุณๆ”
ผมสลึมสลือตาจะปิดมองเห็นแกยื่นขวดเหล้าแบบแม่โขงภายในมีน้ำใสๆอยู่เกือบเต็มขวดให้ลุงสม...ส่วนขวดที่ผมจำได้ว่ามันคือแบล็คเลเบิลนั้นแกยื่นให้กับลุงจั่น...แล้วแกก็นั่งลง...เพียงแปปเดียวผมก็เห็นน้องพลอยค่อยๆเดินช้าๆออกมาจากห้อง..ทำเอาผมเริ่มมีสติคืนกลับมาอีกครั้งด้วยความเป็นห่วง
“พลอยเป็นไงมั่ง...”
“อูย...สงสัยระบบค่ะพี่เรือง..ลุงมือหนักจังค่ะขนาดเบาๆแล้วนะนี่...”
“ฮ่าๆๆ ผมบอกคุณพลอยแล้ว...ก็ไม่เชื่อนี่ครับ..เด่วเอาสมุนไพรไปทาตรงที่ระบบเด่วผมผสมแปปนึง”
ว่าแล้วแกก็เอาถุงพลาสติกที่ภายในมีเหมือนผงสมุนไพรออกมาใส่ถ้วยที่แกเตรียมมาด้วยแล้วก้เทลงเอาน้ำใสๆในขวดแม่โขงที่ผมเห็นผสมเข้ากันตามไปด้วย......พอแกวางขวด..ลุงจั่นกับลุงสมก็คว้าเจ้าขวดนั้นไปแย่งกันรินใส่แก้วตัวเองแล้วรีบกระดกลงคออย่างรวดเร็ว
“อ้า.....ชื่นใจ”....เสียงร้องแทบจะพร้อมกันของลุงทั้งสองคนทำเอาผม ไอ้ก้อง ไอ้บัติต่างเบ่งตามองดูด้วยความอยาก...
“ลุงขอผมมั่งซิ” ไม่ว่าเปล่า..ไอ้ก้องรีบคว้าขึ้นไปลองมั่งตามด้วยไอ้บัติซึ่งผมว่ามันคงจะไปก่อนเพื่อนแน่..
....... “ป่านลองมั่ง”
“เฮ้ย...ไม่ได้” ทั้งชายหนุ่มชายแก่รวมทั้งผมต่างร้องออกมาแทบจะพร้อมๆกัน แต่ดูเหมือนไอ้บัติมันจะรู้มากกว่าเพื่อนขนาดตามันแทบจะปิดแต่ประสาทรับรู้มันยั่งถึงอารมย์ของแฟนมันได้ไม่ผิด..
“เอ่อ..เอ้าก็ได้นิดหน่อยพอนะป่านนนจ๋า” จะไม่เพราะอารมย์ของเธอเหรือเพราะเธอตั้งใจ สาวป่านพอคว้าขวดไปได้ก็กระดกน้ำใสๆลงคอดังเอ๊กคำโตแล้วผมก็เห็นเธออ้าปากหวอหูตาเหลือกทันที
“อ้ายยยย......” เสียงร้องหวานๆของสาวป่านทำเอาทั้งวงหัวเราะกันดังก้อง....รวมทั้งน้องพลอยผู้น่ารักของผมด้วย
“นี่ครับคุณหนูพลอย..เอาไปทาตรงที่รู้สึกระบมให้ทั่วนะครับทาซ้ำไปซ้ำมาจนแห้ง..เอ่อ..ทาที่ผิวเนื้อนะครับทาผ่านผ้ามันไม่ได้ผล” ผมไม่ได้สนใจคำพูดของลุงพงษ์ เพียงแต่มองยาสมุนไพรคลุกน้ำใสๆที่ผมรู้ว่ามันคือเหล้าขาวต้มเอง ซึ่งตอนนี้แกเอามันห่อด้วยผ้าขาวที่แกเตรียมมาด้วยห่อเป็นก้อนกลมๆใหญ่ๆเหมือนลูกประคบแล้วยื่นให้แฟนผม.....
ไม่รู้เพราะอะไรจะด้วยฤทธิ์เหล้าหรือไอ้ภาพของน้องป่านที่ทำเอาผมแทบเสียคนพอเห็นน้องพลอยลุกยืนจะเดินเข้าไปในห้องผมก็ลุกตามไปด้วย...
“เห้ยมึงจะไปหนาย.....มานี่ๆๆ ขืนมึงไป....เดี๋ยวไปทำอย่างอื่น”
ผมยังไม่ทันหันกลับไปด่าไอ้ก้อง น้องพลอยก็จัดการแว้วๆ แทนซะแล้ว วงเหล้าก็เลยหัวเราะกันร่วมขึ้นมาอีก....
“พวกคุณๆอย่าลองเลยครับ....มันแรงเอาไอ้เหล้านอกไปกินแทนเถอะพวกผมกินไอ้แตนนี่เอง”
“โอ้ยลุง...ให้ไอ้เรืองมันกินไปคนเดียวเถอะเด่วผมกะไอ้ก้องจะกินกุลงเอง เด็กๆๆครับ” ผมได้แต่หัวเราะหึๆกับความขี้โม้ของไอ้บัติ..สภาพมันตอนนี้ตาจะปิดอยู่แล้วนี่ถ้าแฟนมันไม่นั่งอยู่ด้วยผมว่ามันหลับคาวงเหล้าไปนานแล้ว.....
“เอ่อลุงพงษ์ค่ะนั่นยาอะไรนะแก้ช้ำเหรอ..”
“ครับคุณป่าน....ชงักแล...ยาพื้นบ้านนะ....ใครใช้แล้วจะติดใจที่สำคัญนอกจะหายแล้วยังหอมติดตัวนานวะด้วยนะ”
“อือย จริงเหรอค่ะ”
“จริงซิครับ..ลองดมดูซิ....” ผมไม่ได้สนใจอาการของป่านขณะที่เธอเอื้อมมือไปขอยาของลุงที่เหลืออยู่ในถ้วยขึ้นมาดมได้ยินแต่เสียงเท่านั้น เพราะผมกำลังง่วนอยู่กับการชนแก้วระหว่างลุงสม ลุงจั่น ไอ้ก้องแล้วก็ไอ้บัติ แถมพอเหล้าแตนของลุงแกลงท้องก็ได้ยินแต่เสียงพวกผมสามคนร้องอ้าๆๆๆๆดังลั่น....
...........ผมนั่งกินแบบนั้นจนพักใหญ่รู้สึกว่าน้องพลอยออกมานั่งข้างๆอีกครั้งเลยลุกขึ้นเพื่อเดินไปเข้าห้องน้ำโดยไม่ได้ทันสนใจว่าน้องพลอยของผมเป็นอย่างไร..ผมใช้เวลาไม่นานเพราะลุกขึ้นมาฉี่บ่อย..แต่เมื่อนั่งลงที่เดิมแล้วหันกลับไปมองน้องพลอยก็เห็นหน้าเธอนั้นแดงซ่านอย่างผิดสังเกตุ..
“อ้าวเป็นไรไปครับพลอย”
“แฟนเมงงงล่อไอ้แต๊นเข้าไปอึกใหญ่ละซี๊” ไอ้ก้องรีบตอบสภาพมันกับไอ้บัติแทบจะไม่ต่างกันเลยตอนนี้...ท่าทางคงจะฟุบไม่ช้าแน่...ผมเองก็ไม่ทันเอ๊ะใจว่าตอนผมเดินออกไปไอ้ก้องกับผมสติมันยังสูสีกันอยู่.......
“ไหวมั้ยครับพลอย”
“เอ่อไหวๆๆ อื้ย..แรงจังเลย” ผมหัวเราะขำในความซ่าของสองสาว..ขณะที่ผมจะเบือนหน้าไปมองสภาพของน้องป่าน...พลันน้องป่านก็ลุกขึ้น
“ล..ลุง..นวดให้ป่านหน่อยซิค่ะ..ม..มันครั้นเนื้อครั้นตัวเมื่อยๆยังไงก็ไม่รู้”
“ลุงว่า..อย่าดีกว่าเดี๋ยวเป็นแบบคุณพลอยจะแย่เอาครับ..คุณป่านตัวบางกว่าคุณพลอยอีก”
“แน้ลุงลำเอียง.....”
“ว้า...เอ้ย...ไอ้จั่นมึงไปนวดให้หน่อยซิว่ะ”
“ไม่..กุจะกินเหล้ากับพวกคุณๆ ไอ้สมมึงไปซิ”
“ไม่กูก็จะกินเหล้ามึงสองคนนั่นแหละ” ผมเห็นสามลุงผลัดกันเกี่ยงเลยกะจะบอกให้น้องป่านแกเลิกความตั้งใจ...จะหวังไอ้บัติก็คงไม่ได้เพราะตอนนี้มันกับไอ้ก้องกอดคอกันเมาแอ๋ซะแล้ว...แต่ยังไม่ทันที่ผมจะพูดลุงจั่นแกก็ทำท่าแบบไม่อยากขัดใจแกเลยลุกขึ้นยืนพูดเสียงเรียบๆ
“เอา..เดี๋ยวผมนวดให้ก็ได้ครับ......ไปครับ...คุณเรืองผมขอยืมห้องหน่อยนะครับ”
“เอาเลยครับลุง....นี่น้องป่าน...ร้องเจี๊ยกมาอย่ามาว่ากันะ ฮ่าๆๆๆ”...ผมหัวเราะร่า...แม้จะรู้ว่าเริ่มเมาแต่ก็ยังมีสติมากกว่าไอ้เพื่อนสองคน.....ในวงคราวนี้ที่มีสติอยู่ก็จะมีผม น้องพลอย ลุงพงษ์ และก็ลุงสม เรา 4 คน ก็ยังกินเหล้าต่อไป มีบางครั้งที่ไอ้ก้องซึ่งยังไม่เมาเท่าไอ้บัติส่งเสียงถามโน่นถามนี้ขึ้นมาบางซึ่งผมก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนักยิ่งพอน้องพลอยเริ่มมาเอนๆคล้ายๆจะซบผมทั้งๆที่ตัวเธอก็ยังยกเหล้าแบล็คขึ้นดื่มอยู่เรื่อยๆผมก็ยิ่งปลอ่ยอารมย์ไปกับวงเหล้าเพราะกลิ่นกายของน้องพลอยนั้นมันสร้างความรื่นรมย์ให้ผมอย่างไม่รู้ตัว...มันเป็นกลิ่นสาวที่ส่วนนึงผมก็คุ้นเคยแต่อีกส่วนหนึ่งผมก็แปลกๆแต่ถึงยังไงมันก็หอมหวนเสียเหลือเกิน..........
.......... “ใช้สบู่ใหม่เหรอเปล่า” พลอยไม่ตอบแต่ก็สั่นหัวที่กำลังซบไหล่ผมเบาๆ ส่วนปากเธอก็ยังคงจิบเหล้าจากแก้วไม่ขาด.. “สงสัยจะเป็นสมุนไพรที่ผมให้ไปแก้ระบบละครับ....เหม็นเหรอครับคุณเรือง”
“ป..เปล่าครับลุง ฮ่าๆๆ มันหอมดีซะอีก…ว่าแต่มันใช้อะไรทำนะครับลุง”
“ก็สมุนไพรพื้นบ้านบนเกาะนะครับ...” ลุงแกกพูดไปก็ล้วงถุงยาออกมาให้ดู
“นี่ครับ....แต่แห้งๆๆแบบนี้ไม่มีกลิ่นครับนี่ต้องเอามาผสมกับไอ้แตนแบบนี้ ....แป๊ปเดียวกลิ่นออกเลย..เอ้า...ลองดมดูครับ”
ผมรับยาปั้นของแกที่แกแกะเอามาผสมกับเจ้าเหล้าใสๆขึ้นมาดมเบาๆก็รู้สึกหอมแบบประหลาดๆ แต่ยังไม่ทันจะรับรู้กลิ่นของมันมากนักไอ้ก้องก็โผตัวคว้ามับเอาไปดมแทนดังฟืดใหญ่
“โอ้ว.....หอมดีฉิบหาย.......มิน่าละ..กลิ่นนอ้งพลอยมันเต๊ะจมูกกูป๊าปๆๆเลย...”
“เอ...คุณก้องครับ..ไอ้ป๊าปๆๆ..นี่เสียงเต๊ะเหรอครับ..”
“ฮ่าๆๆ..ก้เต๊ะละครับลุง...เสียงอาจจะเพี้ยวไปนี๊ดดนุง..ฮ่าๆๆ”
ผมได้แต่ส่ายหัวดูไอ้ก้องมันยกยาของลุงดมแล้วดมอีกด้วยอาการสมเพศระคนขำ...นึกในใจว่ามันคงดีใจที่เมียมันไม่อยู่ได้ออกมาเฮฮากับพวกผม....แต่ว่าละน้า..เมียมันก็สวยใช่ย่อยซะทีไหน...
“เฮ้ย..นี่กูว่ามึงอย่าดมอีกเลย กินเข้าไปเลยดีกว่าไอ้เวรดมยังกะคนติดกาว”
“เฮ้ย..กูดมยาแบบนี้ก็เหหมือนกูดมน้องพลอยละว้า..อิอิ”
“อ้าเวรและเมงลามเหมือนเชื้อราอีกและ....” ผมด่ามันเสร็จก็เอื้อมไปคว้ายาจากมือมันมาดมอีกทีแต่แรงกว่าเดิมแบบตั้งใจ ในใจก็นึกว่ามันหอมเย็นๆจริงๆด้วย...พอดมเสร็จผมก็หันไปมองน้องพลอยที่ตอนนี้นั่งเอนหลังพิงฝาบ้านจ้องมองผมอยู่.....ใบหน้าหวานๆขาวละไมกำลังแดงฝาดไปด้วยเลือดสาวด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์...ผมเธอยาวดำสวยปิดคาดครึ่งหน้า หรี่มองมาที่ผมทำเอาอารมย์ผมเริ่มครุกรุ่นขึ้นมาซะอย่างงั้น คิดในใจเดี๋ยวเถอะไม่เจอกันมาตั้งเกือบสองอาทิตย์..วันนี้แหละเลิกวงเมื่อไหร่จะขอทำให้หายคิดถึงซะหน่อย........พอคิดแบบนี้ไอ้เจ้าแก่นเนื้อผมมันก็ลุกพรวดขึ้นทันทีเล่นเอาปวดหน่วงไปหมด....
“อูยยยย...” เสียงที่ผมได้ยินลอดมาจากหน้าต่างทำเอาสิ่งที่ผมกำลังคิดหยุดชะงัก
“อื้ยย..ล..ลุง...อูยยยย”
ใช่......มันเป็นเสียงน้องป่าน....ผมมองไปที่ในวงก็เห็นไอ้ก้องมันกำลังคุยโม้ชนแก้วกับลุงสมและลุงพงษ์โดยที่ทั้งสามคนไม่ได้มีทีท่าสนใจเสียงที่ดังออกมา ในใจตอนนั้นผมแค่เอะใจแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรไม่ดีซักนิดเดียว เพราะหน้าต่างก็เปิดโล่ง ประตูบ้านก็เปิดอ้าซ่าแบบนี้ มันจะไปเกิดอะไรได้ละ...
“ซี๊ดด...อูยยย..ลุง..ขา. ลุง..” ....คราวนี้เสียงน้องป่านดังออกมามากกว่าเดิม......ทำเอาผมต้องลุกขึ้นยืนเพื่อจะดูตรงหน้าต่างว่ามันเกิดอะไรขึ้น
“อ้าวไปไหนครับคุณเรือง”
“เอ่อ..ผม..ผมจะไปเข้าห้องน้ำครับลุง” ผมไม่กล้าที่จะบอกแกว่าผมจะเข้าลุกขึ้นยืนดูป่านว่าร้องเรื่องอะไรเพราะเสียงมันแปลกๆพิกล แต่ก็กลัวลุงเขาจะไม่พอใจเพราะทั้งประตูและหน้าต่างมันก็เปิดอยู่ตรงนี้...
ผมเห็นลุงแกกลับไปโจ้เหล้าเหมือนเดิม โดยไม่ได้เอะใจสักนิดว่าทำไมแกกับลุงสมไม่มีทีท่าว่าจะเมาแบบพวกผมเลย ผมชำเรืองมองน้องพลอยเล็กน้อยพอเห็นเธอเอนหลังผิงฝาบ้านหลับตาใบหน้าสั่นๆปมาเบาๆเหมือนกำลังเคลิ้มกับเสียงน้ำทะเลกระทบหาดทรายผมก็เหลียวมองเข้าไปในห้องทันที
.........ตายห่านั้นลุงจั่นแก...........! กรรมเวณ....ตัวแก่อย่างกะหมีขึ้นไปนั่งทับแบบนั้นน้องป่านมิแบนเหรอนี่...ผมมองละคนกึ่งขันกึ่งเป็นห่วงอยู่ชั่วครู่ก็ได้ยินเสียงลุงพงษ์แกถาม
“อ้าว...ไม่ไปแล้วเหรอครับคุณเรือง”
“เอ่อ..ไปครับ....” ผมได้สติอีกครั้งแล้วก็รีบเข้าไปในบ้าน พอผ่านประตูห้องผมก็อดเข้าไปในห้องที่สองคนนั้นกำลังนวดอยู่ไม่ได้
“โอ้ยลุง...น้องป่านจะไหวเหรอครับ”ผมอุทานเบาขณะที่มองสภาพน้องป่านนอนคว่ำหน้าอยู่ยนเตียงสองขาของเธอหุบแนบชิดกันสองมือกางอ้าใบหน้าซุกตะแคงอยู่บนหมอนดวงตาสองข้างหลับพริ้มมีเพียงมุมปากเท่านั้นที่ห่อระริกๆอยู่เบาๆ ขณะที่ลุงจั่นเองแกก็นั่งคล่อมร่างสองขากางออกแนบท่อนขาขนานร่างน้องป่านวางก้นทับอยู่ตรงบริเวณต้นขาอ่อนหันหลังให้ผมหันหน้าไปทางเดียวกับส่วนหัวของน้องป่าน....สองมือของแกที่ผมมองไม่เห็นถนดแต่รู้ว่ามันกำลังขยุกขยิกอยู่ด้านด้านแกเหใอนกำลังบีบเคล้นอะไรบางอย่าง
“ท่าทางเส้นจะยึดนะครับ....ผมถามเมื่อกี้บอกไม่ค่อยได้ออกกำลังกายมาถึงก็เล่นน้ำเลยก็เลยปวดๆๆ...นี้ผมเลยต้องลงแรงสักน่อยครับ” แกพุดไปโดยไม่หันหลังกลับมามองผม และเมื่อผมเดินเข้าไปถึงผมก็เห็นแกกำลังใช้สองมือจับขอบเอวของน้องป่านไว้ทำท่าทางบีบนวดเอวกิ่วของเธอไปมาอย่างช้าๆ...ขณะที่พอเหลือบตามองไปที่หน้าน้องป่านผมก็เห็นใบหน้าเธอกลับมาปกติลมหายใจเดินเบามีเพียงใบหน้าเท่านั้นที่แดงซ่านสะท้านลำแสงไฟอันสว่างจ้าภายในห้อง...
....... สิ่งที่เห็นหมดความแคลงใจพอจึงเดินออกจากห้องแล้วไปเข้าห้องน้ำทันที
