ขณะนั้น เข็มสั้นยาวบนหน้าปัดนาฬิกาชี้บอกเวลาเพียงบ่าย 3 โมง แต่บรรยากาศรอบข้างตัวแอน ดูมืดมนอันธการยิ่งนัก เพราะเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นอย่างต่อเนื่องยาวนานปั่นป่วนโสตประสาทของแอนไร้ที่สิ้นสุด สาวสวยชั่งใจคิดอยู่นาน ว่า ....เธอจะรับ….หรือไม่รับดี...
แต่แล้วเธอก็กดรับสายนั้น “ฮัลโหล”
“น้องแอนเหรอครับ ...ทำอะไรอยู่ครับ”
เสียงพี่เจตต์ล่องลอยมากระทบหูแอนเหมือนปกติสามัญ สำเนียงในเสียงนั้น เรียบราบแนบเนียน ไม่มีอาการตื่นเต้นกระโตกกระตากใด ๆ ให้แอนจับพิรุธได้แม้แต่น้อย สาวสวยกรอกเสียงแข็งกระด้างลงไปในหู
“เปล่าค่ะ…อยู่เฉย ๆ”
“เหรอครับ..อืมมม...พี่คิดถึงแอนจังเลย”
เจตต์ยังพูดไม่ทันจบคำ แอนก็สวนกลับทันที ด้วยเสียงกระด้างกว่าเดิม
“พี่เจตต์มีธุระแค่นี้เหรอคะ งั้นแอนวางแล้วนะ”
“โอ๊ะ ๆ เดี๋ยวสิครับ ..คือพี่จะบอกว่า เย็นนี้น้องแอนว่างหรือเปล่า.....มาเจอพี่หน่อยได้มั้ยครับ”
สาวสวยหน้าแดงด้วยความโกรธชายหนุ่ม เขาบังอาจมาล้วงล้ำร่างกายเธอทั้งที่เธอมีแฟนเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้ว โดยที่ยังไม่มีความสำนึกผิด หรือคำขอโทษใด ๆ ออกมาจากปากเลย มิหนำซ้ำ เขายังพูดเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น ...แอนคิดจะวางหูใส่ให้จบสิ้นเรื่องราว
...แต่แล้ววูบนั้น แอนก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า เธอต้องการจะเคลียร์ความรู้สึกที่ติดค้างคาในใจให้รู้เรื่องเสียที แอนพูดเสียงอ่อนลง
“ได้สิคะ...เจอที่ไหนดี”
“ที่คอนโดพี่ได้มั้ยครับ...” เจตต์ตอบทันควัน
แอนรู้สึกหน้าร้อนวูบขึ้นมาพลัน เมื่อภาพเหตุการณ์ที่คอนโดในเย็นวันนั้นผุดขึ้นมาในความคิด สาวสวยพยายามระงับอารมณ์ไว้ให้มิดชิด เธอทำใจดีสู้เสือ บังคับเสียงไม่ให้สั่น
“อืมม..แล้วเจอกันค่ะ ...6 โมงเย็นละกัน”
แอนวางหู ใบหน้าร้อนผ่าว เธอไม่รู้ว่า อะไรดลจิตดลใจให้ตอบออกไปเช่นนั้น แต่อย่างไรเสีย เธอจะพยายามไม่ให้เหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นอีก ...อย่างแน่นอน
เลยเวลานัดไปแล้วราวครึ่งชัวโมง แอนก็มาถึงคอนโดพี่เจตต์ ขณะขึ้นลิฟท์เธอใจเต้นระรัว พยายามระงับอารมณ์ไม่ให้ตื่นเต้นจนเกินไปนัก ซึ่งมันจะทำให้พี่เจตต์รู้ว่า เธอเป็นฝ่ายที่อยู่เบี้ยล่าง เป็น “ของตาย” ที่เขาจะทำอะไรก็ได้ตามใจชอบ แอนสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะเคาะประตูห้อง
“ก๊อก ก๊อก ก๊อ....อุ้ย!.”
แอนร้องอุทานเบา ๆ เพราะประตูเปิดออกกระทันหัน เหมือนกำลังรอสาวสวยอยู่นานแล้ว แม้จะเตรียมตัวมาอย่างดี สาวสวยก็อดสะดุ้งตกใจไม่ได้ เจตต์ทักทายยิ้มแย้ม
“สวัสดีครับ น้องแอน ...พี่กำลังรออยู่พอดีเชียว”
เจตต์พาน้องแอนไปนั่งที่โซฟาตัวนุ่ม เขาจัดแจงหาน้ำมาให้ ก่อนจะนั่งลงข้าง ๆ แอน สาวสวยเหลือบมองแวบหนึ่ง แล้วขยับออกห่างเล็กน้อย ชายหนุ่มเห็นดังนั้นจึงเอ่ยปากถาม
“ทำไมน้องแอน มองหน้าพี่แบบนั้นล่ะครับ...”
“เปล่านี่คะ ...แอนก็มองคนทั่วไปแบบนี้อยู่แล้ว”
เจตต์อมยิ้ม จ้องมองดูวงหน้างามงดจับใจ วันนี้มีเครื่องสำอางแต่งแต้มบาง ๆ ริมฝีปากชมพูอ่อนแบบวัยสาวแรกแย้ม ช่วงคองามระหงส์ขาวเนียน เขามองต่ำลงมาเห็นเสื้อผ้าที่รัดกุมมิดชิดแต่ก็แอบเซ็กส์ซี่ไม่แพ้ชุดอื่น ๆ เสื้อยืดสีขาวตัวเล็ก ฟิตรัดรึงหน้าอกอวบเต่ง เนื้อผ้าบางเบาแค่มองผ่าน ๆ ก็สามารถเห็นยกทรงใต้เสื้อนั้น มันปกปิดเต้านมอวบอิ่มที่ครั้งหนึ่งเขาเคยฟอนเฟ้นอย่างอิ่มเอมมาแล้วอยู่เพียงครึ่งเต้า ต่ำลงมาช่วงเอวเว้าคอดกิ่ว กระโปรงบานพลิ้วคลุมลงมาถึงเข่า เห็นแต่ปลีน่องเนียนขาว แต่กระนั้น ก็ทำให้เขาใจเต้นได้พอดู
แอนเหลือบเห็นชายหนุ่มจ้องมอง จึงเสหันไปทางอื่น ..เธอไม่อยากสบสายตาเจ้าชู้นั้น
“น้องแอนทานอะไรมาหรือยังครับ” เจตต์ถาม สุ้มเสียงกันเอง
“เรียบร้อยแล้วค่ะ ...วันนี้...พี่เจตต์มีธุระอะไรกับแอนแหรอคะ…มาคุยกันเลยดีกว่า”
เจตต์ยิ้มกริ่ม รู้ดีว่า สาวสวยจะมาตรงประเด็นแบบนี้ เขาแกล้งยั่วเย้าอารมณ์
“เปล่านี่จ๊ะ ..คือ...พี่คิดถึงน้องแอนน่ะ ..ไม่ได้เจอกันตั้งเกือบเดือนแน่ะ ..น้องแอนไม่คิดถึงพี่บ้างเหรอ”
แอนเสไปมองทางอื่นครั้ง ไม่คิดว่า ชายหนุ่มจะมาไม้นี้ เธอรู้สึกหน้าร้อนผ่าว บอกไม่ถูกว่า เป็นเพราะโกรธ หรือว่าอะไรกันแน่...
“ถ้าพี่เจตต์ มีธุระแค่นี้... แอนจะได้คุยเรื่องของแอนบ้าง...”
สาวสวยเว้นระยะก่อนพูดต่อเสียงฉะฉาน
“เรื่องที่เกิดขึ้นวันนั้น เป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิตแอน ...แอนไม่รู้ว่า มันเกิดขึ้นได้ยังไง แอนมีแฟนแล้ว และแอนก็รักแฟน ที่แอนยอมวันนั้นเป็นความเผลอไผลชั่ววูบชั่ววาม แอนไม่ได้ชอบ ไม่ได้คิดถึงพี่เจตต์ แอนอยากให้พี่เจตต์ลืมเรื่องวันนั้นไปให้หมด ......แล้วไม่ต้องติดต่อมาหาแอนอีก…”
สิ้นเสียงแอน ทุกอย่างเงียบงัน เจตต์หุบยิ้ม หน้าตึง
“พี่เจตต์ ..มีอะไรจะพูดมั้ยคะ”
เมื่อเห็นชายหนุ่มยังคงนั่งเงียบ แอนก็หยิบกระเป๋า ทำท่าจะลุกขึ้น แต่แล้วเจตต์ก็ขยับพรวดมาคว้าที่ข้อมือแอน
“เดี๋ยวสิน้องแอน... จะรีบไปไหน”
“ปล่อย!” แอนพูดใส่หน้าเจตต์ แล้วสะบัดข้อมือออก แต่ไม่สามารถหลุดออกไปได้ สาวสวยจ้องหน้าชายหนุ่ม พูดเสียงดังขึ้น
“ปล่อยแอนเดี๋ยวนี้! พี่เจตต์”