ท่ามกลางสายหมอกและหิมะที่ปกคลุมเขาง่อไบ๊ ปรากฎเรือนร่างขาวสะอาดเดินออกมาช้าๆท่วงท่าราวนางเซียนลงมาจากสวรรค์ หิมะสุมพื้นดูขาวโพลน นางกลับเดินอย่างปกติไม่กินแรง นางคือ จิวจื้อเฮี้ยบ เจ้าสำนักง่อไบ๊รุ่นที่เจ็ด เป็นเจ้าสำนักตั้งแต่อายุเยาว์วัย จนบัดนี้ นางเป็นเจ้าสำนักมาห้าปี ปราบมือกระบี่ชั้นยอดของยุทธจักรไปสิบคน จนบัดนี้นางเพิ่งอายุ 18 ปี ผู้ที่เคยพบเห็นนางล้วนกล่าวว่า หากนางคืนสู่เพศฆราวาส ย่อมนับเป็นโฉมงามอันดับหนึ่งของบู๊ลิ้มแน่นอน ที่โคนต้นปังสูงใหญ่ อาฮุย สหายเก่าลี้คิมฮวง แต่ตอนนี้ทั่วยุทธจักรกลับรู้จักว่ามันเป็นจอมโจรขยี้บุปผาอาฮุยหมายตาจื้อเฮี้ยบมานานแล้ว พอรู้ว่านางจะลงจากเขา มันจึงมาดักซุ่มอยู่ จื้อเฮี้ยบเดินผ่านมันไปช้าๆ อาฮุยดูโฉมนางอย่างตะลึงลาน นางนับเป็นเทพธิดาในมวลมนุษย์จริงๆ ดวงตากลมโต เปล่งประกายเย็นชา วางตัวอยู่เหนือโลกีย์วิสัย ทรวงอกไม่ใหญ่โตนัก ทำให้นางดูปราดเปรียว ยิ่งขับเน้นความงามสง่า ผิวกายนางขาวละมุนดุจงาช้าง เปล่งประกายยองใยราวผิวทารก พื้นหิมะที่ขาวสะอาด ผิวกายนางยังขาวสะอาดกว่า เจิดจ้ากว่า ท่าทางเดินของนางแม้นุ่มนวลแต่ก็แฝงความแข็งแรง อาฮุยมองสองขาของนาง จินตนาการถึงยามร่วมรักสองขานั้นคงกระหวัดรัดมันจนแทบตาย อาฮุยคำราม กระโดดสูง ชักกระบี่ออก พุ่งเข้าใส่จื้อเฮี้ยบ จื้อเฮี้ยบมิเสียทีเป็นชนชั้นเจ้าสำนัก ปฏิกริยารวดเร็วว่องไว หันกลับมายกฝักกระบี่ปะทะกระโดดลอยถอยหลังไป อาฮุยโดดติดตาม ใช้ออกด้วยท่ามังกรพัวพัน มิให้จื้อเฮี้ยบตั้งตัวติด จื้อเฮี้ยบใช้ฝักกระบี่ต่อต้าน อาฮุยใช้เท้าเตะหิมะใส่หน้านาง จื้อเฮี้ยบสะบัดหน้าหลบอาฮุยซัดอาวุธลับใส่ จื้อเฮี้ยบตวาดเสียงเจื้อยแจ้ว ชักกระบี่ออกฟันอาวุธลับ มิคาด อาวุธลับกลับแตกตัวเป็นกลุ่มควัน คลุมหน้านาง หากเป็นคนอื่น ยาสลบนี้จะทำให้สลบทันที แต่จื้อเฮี้ยบมีพลังลมปราณสูงส่ง ดังนั้นจึงแค่มึนชาลงเล็กน้อย อาฮุยรีบฉวยโอกาส จู่โจมอีกสิบกระบี่ จิวจื้อเฮี้ยบถอยร่นมือไม้ปั่นป่วน คมกระบี่อาฮุยกรีดชุดขาวของจื้อเฮี้ยบขาดเป็นทาง เห็นเนื้อขาวในร่มผ้าของนาง จื้อเฮี้ยบอับอายจนหน้าแดงฉาน เพลงกระบี่ยิ่งหละหลวม เพราะนางมัวแต่ปกปิดเรือนร่างตัวเอง อาฮุยมุ่งจู่โจมที่ตรงนั้นของนาง ผ้ากางเกงขาดกระจุย เห็นโคนขาขาวผ่องรำไร อาฮุยตาลุกวาว เสียสมาธิ กลับโดนจื้อเฮี้ยบเตะใส่ขาหนึ่ง อาฮุยพลันกอดขานางไว้ มือล้วงผ่านผ้าที่ขาดเข้าลูบไล้ต้นขานาง จื้อเฮี้ยบสะท้านวูบ บิดกายหลบ ฟาดใส่มันหนึ่งฝ่ามือ อาฮุยหงายตัวหลบเลี่ยง ลงมือจี้สะกัดจุด ร่างจื้อเฮี้ยบอ่อนระทวยลงทันที “เจ้ามารต่ำช้า ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้นะ” “ขออภัยเจ้าสำนัก ข้ามิอาจปฏิบัติตาม ต้องเสียคารวะแล้ว” อาฮุยสะบัดปลายกระบี่ แต่ละกระบี่ล้วนกรีดเพียงเสื้อ มิกระทบถูกผิวนางเลยเสื้อขาวของนางก็ขาดวิ่นเป็นริ้วๆ จื้อเฮี้ยบร้อนรุ่มแทบคลั่งใจตาย “วิงวอนเจ้า หากเหยียดหยามข้าเช่นนี้ มิสู้ฆ่าข้าเถอะ” อาฮุยนั่งคร่อมร่างงามจื้อเฮี้ยบ ยกขวดเหล้าขึ้นซดอึกหนึ่ง “ข้ามิชอบเสพกับศพ ยังคงให้เจ้าสำนักมีชีวิตไว้ดีกว่า” มือของมันล้วงผ่านรอยขาดของเสื้อลูบคลำไปทั่วร่างนาง จื้อเฮี้ยบเบือนหน้าหนีอย่างขยะแขยงแต่มิอาจทำอย่างไรได้ ปล่อยให้มันลูบคลำจนพอใจ อาฮุยลูบคลำจนหนำใจแล้วยืนขึ้น ถอดเสื้อผ้าตัวเองออก อาวุธของมันแข็งตัวชี้ตรงมาที่ใบหน้าของจื้อเฮี้ยบดูแกร่งประดุจทวนทรนง กำยำใหญ่ยาวยิ่งนัก จื้อเฮี้ยบตกตะลึง ตั้งแต่เกิดมานางยังมิเคยเห็นของแบบนี้มาก่อนนางรู้สึกหวาดกลัวระคนเสียวซ่านท้องน้อยอย่างบอกไม่ถูก อาฮุยจับปกเสื้อนางกระชากออกอย่างรุนแรง เผยให้เห็นเนินอกขาวดังไข่มุก เป็นยองใย รูขุมขนเล็กละเอียด อาฮุยอุทานดังเอ๊ะ เห็นมีแถบผ้าป่านมัดพันอกนางอยู่อีกชั้น อาฮุยใช้พลังดรรชนีจี้ใส่ แถบผ้านั้นก็ขาดออก ทรวงอกอูมตูมตั้งขาวสะอาดขนาดใหญ่ก็ทะลักเด้งกระดอนออกมาจงอยถันสีแดงสดใสส่ายพลิ้วราวดอกเหมยกลางหิมะ “เจ้าสำนัก ที่แท้ท่านซุกซ่อนของดีเช่นนี้ไว้ อา…นับเป็นโชควาสนาของข้าโดยแท้” จื้อเฮี้ยบอับอายจนน้ำตารินไหล “วิงวอนท่าน ปล่อยข้าไปเถอะ … ท่าน..ท่านผู้กล้า อย่าได้หยามข้าอีกต่อไปเลย” “มิใช่หยามหยัน หากเป็นชื่นชม ปทุมถันงดงามเช่นนี้ มิใช่ของหาได้ง่ายดายเลย ข้าพเจ้านับเป็นผู้เชี่ยวชาญท่านเชื่อข้าพเจ้าเถอะ ฮาๆๆ” อาฮุยตะปบลงที่เต้างามข้างหนึ่ง บีบเคล้นดู ทรวงอกอูมของนางหยุ่นนุ่มมือราวฟองน้ำ อาวุธแกร่งกำยำของอาฮุยผงาดง้ำต่อเบื้องหน้าตรงใบหน้าสวยสะคราญจื้อเฮี้ยบเจ้าสำนักสาวตื่นตระหนกจนต้องสะบัดกายหนี แต่อาฮุยบีบปากนางจนนางต้องอ้าปากอาฮุยกรีดนิ้วจี้ดรรชนีสะกดจุดนางมิให้ฉวยโอกาสกัดกินทวนหยกของมันได้อาฮุยกระดกแท่งควยขนาดเขื่องกำยำของมันป้อนเข้าปากนางไปทีละน้อย จื้อเฮี้ยบพยายามส่ายหน้าหลบแต่อาฮุยก็ไม่สนใจ มันกระดกแท่งควยของมันเข้าไปจนสุดปากน้อยๆหัวถอกกระทบชนคอหอยจื้อเฮี้ยบ “ อา .. ปากเจ้าสำนักช่างอบอุ่นนัก” อาฮุยจับท้ายทอยจื้อเฮี้ยบโยกเข้าโยกออกรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นภายในโพรงปากเจ้าสำนักสาวที่มีลิ้นน้อยตระหวัดหนีท่อนลำของมันอยู่ไปมาการณ์กลับกลายเป็นว่าลิ้นน้อยๆเสมือนกำลังฉกเลียหัวถอกตลอดทั้งท่อนลำยิ่งสร้างความซาบซ่านแก่มันยิ่งนัก“มันดีเหลือเกิน หรือว่าที่แท้เจ้าสำนักก็แอบฝึกวิชาอมแท่งหยกมา ฮาๆๆ” อาฮุยเสียวจนต้องชักถอนควยมันออกมา จื้อเฮี้ยบไอแค่กๆ น้ำตาไหลริน มองมันอย่างแค้นเคือง อาฮุยเถิบกายลงมา ยกสองมือขึ้นกางออก แล้วตะปบลงสองเต้าอูมนั้นดังแปะสนั่นลั่นทั่วขุนเขาจื้อเฮี้ยบสะดุ้งร้องลั่น อาฮุยมันจิกนิ้วลงคลึงเคล้นเต้าอ่อนหยุ่นอย่างมันมือแล้วกดบีบสองเต้าเข้าหากัน อาฮุยสอดแท่งควยของมันผ่านเนื้อนุ่มสองเต้าที่เบียดกันชิดแน่น “ปทุมถันท่านช่างวิเศษนัก…อ่อนนุ่มราวเต้าหู้ อา ข้าพเจ้ามีความสุขเหลือเกินแล้ว” จื้อเฮี้ยบไม่โต้ตอบ อาฮุยโยกเอวกระเด้าใส่เต้านาง ยิ่งเด้าก็ยิ่งมัน มันยิ่งบีบเคล้นสองเต้าหนักหน่วงขึ้นจนสองเต้าแทบแหลกสลาย จื้อเฮี้ยบเจ้าสำนักสาวทนไม่ได้ ต้องร้องวิงวอนออกมา “หยุดเถอะ ข้าเจ็บเหลือเกิน เมตตาข้าเถอะ ทรวงอกข้ามิเคยให้ใครสัมผัสมาก่อนท่านเบามือกว่านี้ได้หรือไม่” อาฮุยถอนหยุดมือ ปล่อยเต้านางออก ก้อนเนื้อนุ่มบัดนี้แดงเถือกไปทั้งสองเต้าเพราะโดนมันขยำขยี้ “ย่อมได้ แต่หากมิให้ข้าพเจ้าเล่นปทุมถันท่าน ข้าพเจ้าคงต้องล่วงเกินส่วนอื่นแล้ว” อาฮุยหยิบฉวยกระบี่ตัดกางเกงนางขาดออกเป็นเศษผ้ากระจุยกระจาย ปลิวคว้างไปทั่วเศษผ้าพวกนั้นยังมิทันตกลงพื้น อาฮุยก็ขยับจ่อแท่งควยของมันอยู่เบื้องหน้ากลีบบริสุทธิ์ขนพิสวาทของนางหยิกสั้น ปกคลุมเบาบาง คูหาของนางเบียดชิดแน่นเป็นเส้นตรงเหมือนจะไม่ยอมให้สิ่งใดล่วงล้ำเข้าไปเด็ดขาด อาฮุยใช้นิ้วโป้งสอดเข้าไป จื้อเฮี้ยบสะท้านเฮือกพยายามชะโงกหน้ามาดู “เจ้าจะทำอะไรน่ะ” “พูดง่ายๆว่า ข้าพเจ้าจะเย็ดท่านแล้ว เตรียมตัวเตรียมใจเถิด” อาฮุยจ่อแท่งควยดำมะเมื่อมขนาดเขื่องของมันตรงหน้ารูหีขาวผ่องของจื้อเฮี้ยบแล้วสอดใส่เข้าไปมันช่างคับและแน่นเสียยิ่งนัก จื้อเฮี้ยบขบกรามกรอด เกร็งต้นขาเขม็ง เอ็นขาสองข้างปูดเป็นเส้นนางมิยอมให้ใครล่วงล้ำนางง่ายๆ อาฮุยกดสองขานางแหกออก แล้วกดสะโพกทับลงไป ส่งหัวควยมันชำแรกลึกลงไปอีก จื้อเฮี้ยบยังเกร็งกล้ามเนื้อสู้คูหานางแฝงพลังดีดสะท้อนต่อต้าน คับแน่นมาก จนอาฮุยมิสามารถดันลงต่อไปได้ อาฮุยขบคิดด้วยไวปัญญา อาฮุยมันจ่อหัวหยักค้างคาไว้ตรงกลีบสวรรค์ แหย่นิ้วลงไป ควานหาจุดกระสันต์ของนางทันทีที่นิ้วจี้โดนจุดสวรรค์ของนาง จื้อเฮี้ยบก็สั่นเทิ้มไปทั้งร่าง “อย่า…เขี่ยตรงนั้น...อย่า..โอ...” อาฮุยได้ใจ ไม่ฟังเสียงอ้อนวอนเจ้าสำนักสาวอีกต่อไป มันรีบใช้ปลายนิ้วบดบี้ทันที ถูไถไปมาอย่างรุนแรงจื้อเฮี้ยบครางเสียงลั่น พลังลมปราณนางพลันแตกสลาย ร่างอวบขาวโพลนบิดส่ายไปมาอย่างทรมานอาฮุยได้ทีรู้สึกถึงพลังเกร็งคูหาต่อต้านที่พังทลาย มันรีบโยกเอวกระเด้าส่งท่อนลำเข้าไปจนสุดแรงในพริบตาจื้อเฮี้ยบกรีดร้องลั่น พยายามผลักไสมันออกมา ยิ่งผลักไสท่อนบนร่างกายเบื้องล่างก็ยิ่งโดนบุกรุกโจมตีเข้ามาตรงคูหาสวรรค์ทีละน้อยจนสุดท้ายก็จมมิดสงบนิ่งจื้อเฮี้ยบได้แต่ส่ายร่างน้อยๆไปมา ปากน้อยๆก็ร่ำร้อง “เอาออกไปเถอะ..วิงวอนท่าน..เอาออกไป..โอว..ข้า..โอว..เจ็บเหลือเกิน..” อาฮุยโถมกายกระเด้าเข้าออกอย่างเมามัน มันดูสองเต้าที่กวัดไกว มันชันกายขึ้นหยิบกระปุกเหล้าเทราดใส่เต้าอวบอูมทั้งสองข้าง แล้วสาดไปเข้าที่หน้าจื้อเฮี้ยบจื้อเฮี้ยบสำลักไออย่างรุนแรง อาฮุยก้มลงใช้ปากลิ้นเลียไล้ถันตูมตั้งของนาง ระเรื่อยจนมาถึงยอดเกสรแดงสดใสมันทั้งอมทั้งดูดจนจื้อเฮี้ยบครวญครางไม่เป็นภาษา สะโพกอาฮุยก็กวัดไกวไปด้วยดูรวดเร็วปานประหนึ่งจักรผันจื้อเฮี้ยบสาวอดมิได้ต้องหลั่งรินน้ำสวาทออกมาชะโลมท่อนลำของอาฮุยจนลื่นเปียกไปทั้งลำ “ชอบไหม ท่านเจ้าสำนัก” “หยุดเถอะ…โอว..ข้าทรมานยิ่ง” อาฮุยหัวเราะ ควยแข็งแกร่งของมันทิ่มแทงเข้าออกร่องหีจื้อเฮี้ยบเจ้าสำนักสาวเสียงดังสวบๆร่องหีจื้อเฮี้ยบทั้งแน่นทั้งหนึบดียิ่ง แม้จะมีน้ำรักชะโลมอยู่โคกสวาทจื้อเฮี้ยบเจ้าสำนักสาวช่างตอดรัดควยมันดีเหลือเกินคูหาสวรรค์ของจื้อเฮี้ยบบัดนี้กลับกลายเป็นแดงก่ำสองแคมเปิดแบะอ้ารับการรุกรานของงูยักษ์ที่ทะลุทะลวงเข้าออกอย่างน่าดูยิ่งนักจื้อเฮี้ยบได้แต่บิดร่างน้อยๆของมันอย่างช่วยเหลือตนเองมิได้อยู่ภายใต้ร่างอาฮุยผู้พิชิตเรือนร่างของมันผู้เป็นเจ้าสำนักอย่างเมามันยิ่งนัก อาฮุยโถมกระเด้าเอาๆทั้งกวัดไกวสะโพกโยกย้ายตำแหน่งทิ่มแทงคว้านวนจนจื้อเฮี้ยบร้อนรุ่มไปทั้งกายเสียวกำหนัดประทุในอารมณ์ เจ้าสำนักสาวเผลอกายเด้งสะโพกแอ่นคูหาหีเข้าโต้ตอบการทิ่มแทงกระบี่หยกของอาฮุยเสียงดังป้าบๆ ลั่นหุบเขาระคนเสียงสะอื้นไห้ด้วยความสุขท่วมท้น จนในที่สุดอาฮุยมันก็ถึงจุดสุดยอดร่างอาฮุยเหยียดเกร็งเขม็ง กดท่อนทวนอัดจมคูหาหีจื้อเฮี้ยบจนมิดแล้วแช่คาไว้ มันเกร็งร่างจนกระตุกเฮือกน้ำกามอุ่นร้อนพลันพุ่งฉีดออกเข้าสู่ร่องหีจื้อเฮี้ยบปานทำนบแตก จื้อเฮี้ยบกรีดร้องเสียงยาวร่างเขม็งเกร็งไปทุกส่วนสัด สองขาเรียวงามตวัดรัดอาฮุยแนบแน่นจื้อเฮี้ยบพลันถึงสวรรค์ชั้นสุดยอดตามอาฮุยร่อนกายแอ่นสะโพกขมิบประตูสวรรค์รับน้ำเชื้อพลังอาฮุยที่ป้อนทะลักเข้ามา มิมีกระเซ็นออกมาสักหยาดหยด ทั้งสองร่างประกบกันแนบแน่นหอบหายใจเหน็ดเหนื่อยอยู่ชั่วครู่จนสุดท้ายอาฮุยก็ถอนร่างออกมาจื้อเฮี้ยบได้สติเอาแต่ร้องไห้กระซิกๆ อาฮุยตบคลายจุดแก่นาง เจ้าสำนักสาวได้แต่ก้มหน้า ยืนขึ้น เก็บชุดขาดวิ่นขึ้นสวมโดยมิว่ากล่าวกระไร อาฮุยพักเหนื่อยสักครู่ มันเพ่งมองผ่านรอยขาดของเสื้อผ้า เห็นเนื้อขาวนวลเปล่งปลั่งของนางโดยเฉพาะตรงสะโพกผาย แก้มก้นที่อวบกลม ขาวสะอาดสะอ้าน อาฮุยเดินเข้ามาจากด้านหลัง ผลักนางไปจนหน้าคะมำ จื้อเฮี้ยบได้แต่ยันต้นปังต้นหลิวไว้กันเสียหลักอาฮุยจับสะโพกอวบของนางดึงเข้าหามัน “เจ้าจะทำอะไรอีก…หยุดนะ” อาฮุยจับกางเกงนางที่ขาดวิ่นอยู่แล้ว ฉีกกระชากขาดกระจายแล้วจ่อสวนควยที่ผงาดแข็งอีกคราพุ่งมุดเข้ารูตูดจื้อเฮี้ยบเจ้าสำนักทันทีแทนคำตอบ จื้อเฮี้ยบสะดุ้งกายเฮือก อ้าปากค้าง มีแต่เสียงอึกอัก ไม่มีเสียงร้องใดๆเล็ดลอดออกมานางเจ็บปวดและเสียวสะท้านสุดบรรยาย เกร็งไปทั่วร่างน้อยๆอาฮุยมันรุกรานดันเข้าดันเข้าจนสุดท้ายก็มิดท่อนลำขนสวาทของอาฮุยสัมผัสถึงรูหลังจื้อเฮี้ยบยิ่งทำให้ทั้งคันทั้งมันในอารมณ์อาฮุยยิ่งนัก อาฮุยโยกเอวเอาตูดนางอย่างเพลิดเพลิน จื้อเฮี้ยบได้แต่ครวญครางต้นขาอาฮุยมันกระแทกก้นเต่งตึงของนางดังเผียะๆๆๆจนก้นนางแดงก่ำไปหมดแล้ว ทุกครั้งที่กระแทกก้นกลมก็จะส่งแรงกระเด้งราวติดสปริง อาฮุยยิ่งมัน โถมเอวเย็ดตูดนางสองเต้าอร่ามก็ห้อยลงกวัดไกวไปมาตามแรงกระแทก จื้อเฮี้ยบได้แต่ใช้มือน้อยๆยันร่างไว้นางได้แต่โก่งสะโพกแอ่นตูดให้อาฮุยรุกรานประตูหลังของนางตามอำเภอใจ ใบหน้าสวยงามผุดผาดส่ายไหวไปมาเรือนผมยุ่งเหยิง ปากน้อยๆเม้มแน่นด้วยความเสียวที่ประทุขึ้นมาอาฮุยโถมกายกระเด้าประตูหลังน้อยของเจ้าสำนักสาวเสียงผลุบผลับเร้าใจจนรู้สึกได้ว่าแรงบีบรัดของคูหาหลังของจื้อเฮี้ยบยิ่งมายิ่งแรงจนแทบทนมิได้ “เจ้าสำนัก คูหาด้านหลังของท่านแน่นกว่าดอกไม้ของท่านเสียอีก โอว…เรือนร่างท่านช่างวิเศษนัก” อาฮุยค้อมตัวลง เอื้อมมือมาจับปทุมถันนาง บีบเคล้นแน่นจนเต้าอ่อนหยุ่นทะลักล้นตามง่ามมืออาฮุยแล้วมันก็เร่งกายกระเด้าท่ามกลางเสียงครวญครางของจื้อเฮี้ยบจนสุดท้ายมันก็กอดรัดนางทางด้านหลังถึงจุดสุดยอดพร้อมกับนางอีกครั้งเสียงกรีดร้องของนางผสานเสียงหอบหายใจปานโคถึกของอาฮุยขณะถึงฝั่งสวรรค์ดังก้องระงมทั่วหุบเขา พออาฮุยถอนดึงควยออกแล้วปล่อยมือ จื้อเฮี้ยบก็ล้มฮวบลงกองกับต้นปังต้นหลิวทันที อาอุยเดินไปที่ย่ามของมัน หยิบกระดาษและพู่กันออกมา จุ่มหมึกวาดท่วงท่าของนางตอนนี้ไว้อย่างรวดเร็ว “ ภายหน้าหากข้าพเจ้าเรียกหาท่าน ห้ามท่านปฏิเสธ มิเช่นนั้น ภาพวาดนี้จะถูกแปะประกาศไปตามโรงเตี๊ยมต่างๆฮาๆๆๆๆ” อาฮุยจากไปอย่างสุขสม ทิ้งเจ้าสำนักง่อไบ๊ไว้เช่นนั้น
